~Flashback~
NATAPOS NIYANG KAUSAPIN si Charity at agad na nagpaalam hanggang sa maiwan siyang mag-isang nag-iisip. Makatanaw sa malayo, iniisip niya si Ethan maging ang pangako niya rito.
She promised him that she will never go back to service even after she gave birth to their child. Subalit hanggang ngayon ay nagdadalawang-isip pa rin siya. Nauna siyang nangakong tutuparin ang kaniyang tungkulin bago pa man siya mangako kay Ethan. This confuses her so much. She loves Ethan but she keeps on coming back to her first love–being an agent.
Nabigla na lang siya nang higitin ng kung sino ang baywang niya at saka hinalikan ang mga labi niya. He smiled at her. She knew that he was Ethan. He smiled with those blue and tantalizing eyes of him. Then their eyes talked to each other.
"I love you, Ethan," she said with love and convincing herself that she really does.
Niyakap niya ito na tila ayaw na niyang kumawala mula sa bisig nito. She tried to feel his warmth, being silently in his arms, as if it will be the last time that they will be together. Pawang iniisip niya kung paano ang bukas nilang dalawa. Na paano rin kung ito na ang huling gabi na mayayakap niya ang asawa.
He smiled. "I love you, too," he said with equal sweetness before sealing her with a kiss. "I love you, too, Enie.”
~End of Flashback~
HINGAL NA HINGAL na nagising mula sa isang panaginip si Aiah. She just had another nightmare. A beautiful one. Isa na naman ito sa mga panaginip na hinding-hindi niya makakalimutan kahit kailan gaya ng ilang mga gabing naranasan niya ang panaginip na tila totoo.
She has always been dreaming about VESTIGE, Isla de Esperanza, Uno, and Ethan. VESTIGE, Isla Esperanza, Uno and Ethan, and the cycle continues. Every night, she dreams of anyone from those or collectively. Parang muli niyang binabalikan ang mga alaalang nalimot na ng panahon.
She used to ask Ms. Jed about all that she dreams she experiences but she ended up having an answer, 'because you used to imitate my daughter' or even 'you idolize her too much, that’s why'.
Aiah is not getting the answer that she really needs. She knows that there is something deep about her lucid dreams. Not just because she used to copy Enie but she might have been truly obsessed with everything that Enie owns…that is what she thought. Mukhang kailangan niyang balikan ang lahat ng therapy na ginawa sa kaniya nitong mga nakaraang taon nang tuluyan siyang malinawan sa mga panaginip na patuloy siyang binabagabag.
Gayunpaman, pumayag pa rin siya na gawin ang bagay na iyon. Pumayag siyang maging kakabit ng buhay niya si Enie o maging kakabit ng buhay ni Enie ang kaniya. That is what she used to do so why not continue doing it? It seemed harmless. Iniisip na lang niya, para kay Uno iyon. Iniisip niyang ginagawa niya ang lahat ng mga bagay na ito na kahit sarili niya ang masasaktan, basta sa ikabubuti ng bata.
Naupo si Aiah sa malawak na balkonahe ng bahay niya. Tahimik ang paligid at pawang mga patak lamang ng ulan ang maririnig. It was a gloomy Sunday after all.
She remembered everything, from the beginning that she woke up, until the day she encountered Ethan. Inampon siya ni Ms. Jedaiah matapos niyang magising mula sa mahabang pagkakatulog. She was said to be in coma for years and only Ms. Jed knows how long it was.
Ms. Jed is in the state of depression because her remaining child died. Si Enie na lang ang natira nang mamatay din ang kapatid nitong nakababata sa isang insidente noon sa dinaluhan nilang kasal. It was said to be planned and until now, they are in the hunt for the suspects even though more than a decade had passed.
Aiah and Enie were once really best friends. Sa Isla de Esperanza pa lang, magsanggang-dikit na talaga silang dalawa. Tuwing bakasyon, nagtutungo ang pamilya nina Enie sa lugar na iyon at doon lang sila nagkakaroon ng oras na magkasama. Aiah is known by all of Enie's friends, VESTIGE man iyan o Alpha Lohikal. Sadyang ngayon na lang ulit niya nakita ang mga ito matapos siyang magising sa mahabang pagkakatulog.
She used to copy Enie. The hair, the eyes, the gestures, the expressions, the wit, the intellectual reasoning, the voice, the course they took up – everything about Enie, she knows about it. Maging ang maliliit na detalye tungkol sa buhay nito ay alam na alam niya.
It was a game hosted by fate. Nagising siya nang mamatay si Enie. It is somewhat weird but yes, inampon siya ng mismong ina ng ginagaya niya. Tila ba walang masamang nangyari sa kanila dahil agad namang napalitan si Enie. It was not that she stole everything from Enie but she was given the chance to have it all.
"Why do I need to have her dreams also? Hindi pa ba sapat na inaakala ni Ethan na ako talaga si Enie? The fact that they think that I am Enie is hurtful but the reality that I am loved by the man I love because I look like his wife is even more hurtful."
She sighed. She stared at the ring that Ms. Jed told her to wear. Sinabi sa kaniya nito na isa na fiancé siya ng mayamang heridero mula sa Isla de Esperanza. Napapakunot na lang ng noo si Aiah. She does not know what to do. Ni hindi niya nga alam kung sino ang mapapangasawa niya o kahit ang katotohanang may mapapangasawa na pala siya.
She wiped out the tears that fall down her cheeks one after the other. She tried remembering but she always ended up seeing the same memories that has been implanted in her mind because of copying Enie. Her brain aches whenever she thinks of those things, those moments that she supposed to remember but not. Rather, she remembers other person’s memories.
She stretched out her legs as soon as she heard the ring from the doorbell. Matapos nito, tinahak niya ang daanan papuntang pintuan upang tignan kung sino ito. She did not even bother to peep into the hole because she knows that she is safe in Oliveria Towers.
She opened the door then a warm hug on her thighs came soon. She was about to get pissed when she saw Ethan, the unwanted guest, and Uno, the cute guy who gave her a warm hug.
"Uno!" She exclaimed in excitement.
Agad niyang kinarga ang bata at hinalikan ang matambok nitong pisngi. Tuwang-tuwa rin ito sa kaniya hanggang sa napuno ng mga tawa nito ang buong condo unit ni Aiah.
Sumunod na lamang si Ethan sa kanilang sa loob ng silid nito at siniguradong sarado ang pinto. A smile painted on the lips of the blue eyed guy who seemed to be happy with what he is seeing right now. He is a half blood of British but Filipino blood influenced him more.
"Uno, halika ka rito, anak," tawag ni Ethan sa bata.
Aiah let go of the kid then he ran towards his father. Hindi maiwasang mapangiti ni Aiah habang pinagmamasdan ang bata. Bakas sa mga mata ng dalaga ang pagkatuwa sa pagdating ni Uno sa kaniyang tirahan gayundin ang pagpunta ni Ethan.
She might not say it, her heart feels exhilarated whenever she and Zach Ethaniel encounters. A part of her likes the attention she gets from him. Siya, na isang nanggagaya lamang sa asawa nito, ang talagang nakakakuha na ng buong atensyon nito. She feels like she is his wife…though she will never be his wife, Enie.
"Nanay!" tawag sa kaniya ng bata. "May sasabihin daw po si Tatay."
The cute little Uno speaks better than what is expected from a child at his age. Marahil, namana niya ang galing mula sa kaniyang mga magulang. No wonder, Eniessia and Ethaniel are the most intelligent in their own fields. Mabilis silang matuto kaya marahil gayundin ang kanilang anak.
"A-ano? Will you come?" naiilang na tanong ni Ethan sa kaniya.
He must be stuttering because he did something wrong just yesterday. Sino ba naman kasi ang papasok nang basta-basta sa opisina ng may opisina nang hindi nagpapaalam?
"Stuttering eh?" Aiah noticed. "Tell me a good reason to agree on you for the second time," she added.
As what she remembers the first time she agreed on him, it is the also the night she felt like she cheated on her fiancé. Kinalimutan niya ang lahat ng tungkol sa kaniyang mapapangasawa na ni minsan ay hindi niya naman talaga natatandaan. Ginulat na lang siya, isang araw, may babalikan pala siyang umiirog sa kaniya.
"Nanay, sama ka!" Uno exclaimed as if he is asking Aiah to buy him a toy. He really wants his 'Nanay' to come with them on a vacation in Isla de Esperanza.
Lumambot ang puso ni Aiah nang dahil kay Uno. Napangiti ang dalaga at nagsimulang magtatlong-isip–isa sa kagustuhan niyang mapalayo mula sa kanila, at tig-isa para sa kagustuhan ng dalawang importanteng lalaki sa buhay niya.
She sighed and hugged the child. Ramdam niya ang init sa loob ng bisig habang yakap-yakap ang anak ni Enie.
Alam niya sa sarili niya na dinala ni Ethan ang bata sa kaniya upang pumayag siya sa gusto nito. Thinking like an expert in her field, she knows every tactic that other people applies on her.
“Uno, do you really want me to go with you?” she sincerely asked, then glimpse on Zach Ethaniel who hopingly seats just right in front of her.
“Of course Nanay,” the child said enthusiastically. “Tatay told me that it would be fun if you will go with us.”
Agad na sinamaan ng tingin ni Aiah si Ethan na napaiwas naman ng tingin sa kaniya. Nangingiti ito at tila ba may masamang binabalak. Tama nga ang hinala niya ukol sa pagdadala nito kay Uno upang mapapayag siya.
“Did Tatay tell you to say those things?” she calmly asked the kid.
Hope is already in Uno’s eyes. Halata sa mga mata ng bata ang pagliliwanag at pagkatuwa sa puso nito. Umaasa na siya na papayag ang kaniyang ‘Nanay’ sa kaniyang kahilingan.
“Sort of, Nanay, but I really want to be with you and Tatay for a vacation before the school year starts.”
She gestured a punch on Ethan behind the view of Uno. Nilakihan niya rin ito ng mata at tila ba naghahamon ng isang away.
May katuwiran ang bata. He wants to enjoy the rest of his vacation with his Nanay and Tatay before he focus on his studies. Nagmana talaga siya sa mga magulang niya.
“But Uno, what if Nanay has to work?”
Sadness suddenly tainted the poor child’s eyes. Agad na nalungkot din ang puso ni Aiah nang makita ang malaking pinagbago ng emosyon ng bata nang sabihin niya ang mga katagang iyon.
As much as she wanted to distant herself from harm of falling, the more she is magnetized by the hazard of truly losing the stable platform where she stands upon. Matagal-tagal niya ring pinaghandaan ang maayos na lugar na kinatitirikan ng puso niya. Ilang taon din siguro nitong pinanatiling ligtas ang puso ni Aiah mula sa kahit anong sakit subalit dahil sa pagmamahal, mukhang tuluyan na niyang maaalis ang puso sa kapanatagan.
She cannot escape from hurting.
“It is alright, Nanay,” pagtanggap ng bata sa sinabi niya. “I will just call you often so that you will feel like you are also there.”
Thoughtful as always, he got that trait from his mother. Enie knows how to acknowledge everyone around her. She even acknowledged the love that Ethan offers her back then, the same love that Aiah seems to feel right now.
Muling nagtatlong-isip si Aiah sa parehong kadahilanan. Kung kanina, dalawa ang dahilan ng kaniyang hindi pagpayag – ang kaniyang nararadaman at ang kakulitan ni Ethan – ngayon, dalawa na ang rason kung bakit papayag siya – nais niyang pasayahin si Uno at ang kagustuhan niyang makasama ang bata.
She smiled after cupping Uno’s face. “Of course I will come with you, kiddo,” sabi niya at ginulo ang buhok ng bata. “Just tell your Tatay to behave properly when we get there.”
With shining eyes ever, he hugged his Nanay at give her a sweet kiss on her cheeks. Ramdam ni Aiah ang sobrang tuwa sa puso ng bata na siyang kasiyahan niya rin. Napayakap na rin siya sa bata hanggang sa lumingon ito sa ama.
“You heard that Tatay. Nanay requests your proper behavior po,” Uno said unto Ethan.
Bahagyang natawa na lang si Aiah sa sinabi ng bata. Tila ba gustong-gusto talaga nito na makasama siyang magbakasyon na nagawa niyang pagsabihan si Ethan ukol sa gusto niya.
“Hirap naman,” pabulong na sambit ng ama niya na narinig din naman ng bata.
“Tatay, sige na. Pagbigyan niyo na po ako.”
Hindi na mapigilan ni Aiah ang pagngiti tungkol sa mga sinabi ni Uno. The little boy begs for his father’s proper behavior instead of being behaved by the father himself.
“I’ll try kid.” His lips painted a suspicious smile.
‘Ethan’s ‘I’ll try’ will never come true. I know him and he never tried doing the things that he said, he will try. Sinong niloko mo Montellano?’
Everyday updates?
~~~~~~ IT WAS THE LAST NIGHT for Esaac’s funeral. Napagpasiyahan nilang gawing tatlong araw na lang ang burol dahil wala naman silang pinaglalamayang katawan. Until now, Esaac’s body is nowhere to be found. Ni wala ngang nakitang bangkay na nasa yateng pinangyarihan ng insidente. Police reports said that someone neatly fixed the crime scene when they arrived. Nakalayo na rin ang yate mula sa mismong pinangyarihan ng insidente at siguradong dinala ang bangkay ng nabaril na biktima sa ibang lugar. Hanggang ngayon, umaasa pa rin sila na mahahanap din ang bangkay ni Esaac sa lalong madaling panahon. Dumating sa AL Hall ang mga nakikiramay sa pagkamatay ni Esaac. Some AL Alumni were there, and they were in sympathy with the family of the victim. Enie stayed beside Seth. She is actually thinking of Charity’s welfare. Hanggang ngayon, nasa hospital pa rin ito at hindi pa rin nagigising. Days had passed, and her body is still re
SINIGURADO NI ETHAN na nasunod ang lahat ng gusto ng anak niya. They are heading their way to Isla de Esperanza – the island of hope. Ilang taon na rin ang nakalipas nang huli niyang tinungo ang lugar na iyon sa kadahilanang doon halos mawala ang lahat sa kaniya. Sa lugar na iyon nangyari ang aksidenteng nagpabago ng buhay niya at ng kaniyang anak. Gayunpaman, isip-isip niya pa rin si Aiah na tila ba wala nang balak na tuparin ang pangako nito sa kanila...hanggang ngayon, hindi pa rin siya nito tinatawagan. “Tay, where is Nanay?” Uno asked, referring to Aiah. Napakamot na lang sa noo si Ethan, kasabay ng paghaplos sa balikat ng anak. Dala-dala niya pa rin ang pangambang baka umasa lang si Uno sa wala. “Your Nanay has a job. Baka hindi rin siya pinayagan ng lola mo na mag-leave sa trabaho.” The kid pursed his lips, having that innocent look of a hopeful child. Gustong-gusto nitong makasama si Aiah dahil na rin sa nakapangako it
GABI NA NANG MAGISING si Aiah matapos magpahinga mula sa mahabang biyahe. Nilingon niya sa kaniyang tabi ang mahimbing na natutulog na si Uno. His face reminds her so much of Ethan. Bukod sa maamo nitong mga mata, halatang-halata rin na magkahugis sila ng mukha. Tila ba ipinaglihi ni Enie ang anak nila sa mismong asawa nito. Hindi niya maiwasang mapangiti. Saang bahagi kaya ng buhay siya naging mabuti upang maging pansamantalang ina ni Uno? Iyon na siguro ang pinakamasuwerteng bahagi ng buhay niya. Uno, if your mom wants me to take over everything that she left, why not? Hinaplos niya ang mukha ng bata, dahilan ng bahagyang paggalaw nito. Higit na lumawak na lang ang ngiti ni Aiah sa anak at patuloy na inobserbahan ang bata. Hindi ko man kayang pantayan ang pagmamahal ng nanay mo, magpapakaina ako sa paraang alam ko. Aiah always has a heart for children. Marami na rin siyang nasalihang charity works noon na naglalayon
MABILIS NA nagtungo ang dalawa sa Casa Oliveria kung saan nila naiwang mag-isa si Uno. Halos mapigtal ang hininga ng dalawa katatakbo. Habol-hininga sila hanggang sa marating nila ang bahay. "Wait, may maids naman siguro rito di ba?" she asked, panting, as soon as they entered the house. Napakapit naman sa dibdib si Ethan bago sabihin, "Yes, there are but we are not sure if they looked over our child." Pagod na pagod nilang inakyat ang pangalawang palapag ng bahay. Mabilis na nilakad ni Aiah ang pasilyo patungo sa kanilang kwarto at dahan-dahang ibinukas ang pinto. "W-Wala si Uno," buong pag-aalalang sambit ni Aiah. "What?" Gulat ang bumalatay kay Ethan nang malaman ito. "Damn." Nagmadaling bumaba ang dalawa upang hanapin ang bata. Pawang pag-aalala ang nararamdaman ni Aiah sapagkat iniwan niya kagabi si Uno sa kwarto nila. "I'm so sorry, Ethan. Hindi ko naman sinasadyang iwan si Uno," nagmamakaawang sabi ni Aiah. "Sorry talaga
2027. “ALL I CAN say is I am sorry.” He looked intently at her eyes as he bids an apology. He saw how she keeps her tears from falling and even streaming down her cheeks. Today is the day that they will give themselves to each other and agree to share into becoming one. “I was never a perfect best friend. I was never a perfect boyfriend. Everybody knows that I literally dragged you in this shotgun wedding without even asking if you want to marry me.” He chuckled in between his tears. Hinigpitan niya pa ang paghawak sa kamay ng babaeng pinakamamahal niya. Ito ang pinili niyang iharap sa altar at makasama habambuhay. “I have always been rude to you,” pag-amin ni Ethan. “Making you chase, letting you down and making you hope with my promises.” Napakagat ng labi ang babaeng nasa harap niya upang pigilan ang nagbabadyang pagpatak ng mga luha. “I have hurt you many times without even apologizing. I have tugge
HER EYES glimmered because of the tears that she is preventing to fall. She diverted her attention to the man in front, waiting for her vow. “I had questions to the Lord before ‘we’ happened. Tanong ko, ‘Lord, akala ko ba ayos na ang lahat? Akala ko ba kapag minahal ko ang best friend ko, wala nang ibang makakapanakit sa akin? Bakit hinayaan mo akong masaktan dahil kay Ethan?’” A lone tear fell from her eyes and he cannot help but to wipe it. She smiled. “Yes, Agape, I was in pain. I was in pain because you left me. I was in pain because you let other woman take my place. I was in pain because after all the things you told me, you still left and broke those promises. My heart was breaking as I saw how you are deeply in love with somebody else. Nawala lang ako saglit, ipinagpalit mo na ako.” Her tears kept on falling as she said those words. “Pero wala akong pinagsisihan sa lahat ng nangyari sa ating dalawa. Be
MAGDADALAWANG ORAS NANG NAKAHIGA si Aiah sa kaniyang kama nang maisipan niyang bumangon. Tila hindi naging ganoon kaayos ang tulog niya bunga ng hindi niya maunawaang tugon ni Ethan kagabi. It seemed like he was always thinking about Enie even in his dreams. Binabagabag lang din si Aiah ng ideyang hindi lang siya ang nasa puso nito. O hindi nga siya ang nasa puso nito. Every minute of the day, she thinks about him while for him, it was not the case. Hindi lang pala siya ang naiisip nito. “Good morning,” maligayang bati ng lalaki na kaniyang ikinagulat. Tanging alanganing ngiti lamang ang naisagot niya rito. “Gusto mo nang kumain?” May lambing ang tinig nito. Pasimple niyang nilagpasan ang binata na bahagyang nakaharang sa daanan papuntang kusina. Paglampas niya rito, doon nanuot sa kaniyang pang-amoy ang matapang na pabango nito. Agad niyang naramdaman ang pagsunod nito sa kaniya. “Ipaghain na kita?” malapit na bulong n
TULALA SA HARDIN habang nagkakape si Aiah. Para bang walang usad ang misyon niya tungkol kay Elio maliban sa ideklara niya itong wala na talaga. Maliban doon, tila palyado na talaga ang misyon niya tungkol sa mag-ama dahil tuluyan nang nahulog ang loob niya kay Ethan. “Kinuha saglit ni Charity si Uno.” Napatingin siya kay Ethan na kagagaling lamang sa loob ng bahay. “Do you want to go sightseeing?” Walang sa sariling tumango si Aiah hanggang sa matagpuan niya na lang ang kamay na nakasaklop sa palad ni Ethan. Her plain yellow dress sways with the wind as they took their way to the shore. Simpleng white shirt at khaki shorts ang suot ni Ethan. Hindi naman maalis ang pagsulyap-sulyap niya sa binata. “You really love going to the shore, ‘no?” puna ni Aiah nang maupo sila si Ethan sa halos sira-sira nang kubo sa tabi ng dalampasigan. “Sea waves are calming.” Malalim na bumuntong-hininga ang binata. Bahagyang nakarinig si Aiah ng lungkot mula rito.
Hello! Every day updates will resume on January 2022. I will just edit the content to give you a good read and soon be worthy of your payments. Rest assured that this story will remain free to read until further notice. <3 Sobrang napagod lang si Aiah these days. Kailangan niya muna ng pahinga. Likewise, nag-iisip na si Ethan kung babalik pa ba siya para habulin si Aiah or he will just stay with his child and runaway abroad. Syempre, hindi natin kalilimutan si Raius, ang malupet na second lead. Pero hindi natin sure... sino nga ba talaga ang second lead? Anyway, maraming salamat sa suporta at pang-unawa!
“ANG LABO MO namang kausap.” Napakunot ang noo ni Ethan nang marinig na naman ang komento ni Seth. Napatigil siya sa pagtitipa sa laptop at nilingon ang binata. “Hindi ako malabong kausap, Seth.” “Anong hindi?” halos pasigaw nitong turan sa kaniya. “Akala ko ba handa ka nang gawin ang plano natin? Sang-ayon na rin si Trev. Siya na raw maglalapit sa kakilala niyang–” “Wala na akong pakialam ngayon, Seth,” inis niyang sambit. “I thought we are clear that it was just a drunk conversation kaya natin naisip ‘yon.” “Pero,” anito nang magsalin ng alak sa baso at dumekwatro sa couch sa opisina ni Ethan. “There is no harm in trying, right? Isa pa, hindi ka ba curious kung si Aiah nga talaga ‘yon o si Enie?” “Hindi.” “What?” agad na alma ni Seth. The last time they talked about Enie and Aiah, naisip nilang isagawa ang isang bagay na makapagpapatunay kung iisa nga silang dalawa, or at least tell that Aiah is Enie. Matagal nang tumatakbo s
BAHAGYA NIYANG KINUSOT ang mga mata nang maalimpungatan sa matinding sikat ng araw. Agad niyang nilingon ang katabi subalit wala na roon ang anak niya. Surely, Uno is on his way doing something para asikasuhin ang sarili nito. Napatulala na lang si Ethan sa kisame habang walang anumang tumatakbo sa isip niya. He is just tired and probably suffering from hangover. Hindi na niya mapagtanto kung ano ang nararamdaman o kung dahil nga lang ba sa pagkalasing iyon kagabi. He is used to drinking all night, having hangovers the next day, until he felt differently about his routine. Parang tinutubig na lang niya ang alak sa bawat araw na lumilipas. Muntikan na nga siyang dalhin sa ospital dahil sa alcohol intoxication na buti na lang, alam ng kaibigan niyang si Trevor, isang doktor, ang gagawin. Saglit pa sanang iidlip si Ethan subalit na ulabog ang kaniyang ulirat nang may magkalampagang mga kaldero sa labas ng kaniyang kuwarto. Agad siyang naalarma at napabangon upan
“GAGO.” Pagak na natawa ang lalaking nakatayo sa hindi kalayuan. “Anong gago, Ethan?” nang-aasar na tanong sa kaniya ni Seth, isang kaibigan niyang kabanda niya rin. “Trivial lang naman ang tanong ko sa ‘yo kanina.” Tumayo ito at inabot ang bote ng alak bago salinan ang sariling baso. “Ano lang naman ang gagawin mo kung si Enie nga si Aiah tapos nagse-sex na sila ngayon ni Ra–” Isang maliit na baso ang lumipad at tumama sa pader na halos matamaan si Seth. “Tangina. Imposible.” Agad na nilagok ni Ethan ang rum na diretso mula sa bote nito. Hanggang ngayon, hindi pa rin niya matanggap ang pagkawala ng asawa. Tatlong taon na ang nakalipas mula nang masaksihan niya ang unti-unting pagtupok ng apoy sa kinalalagyan nitong sasakyang nahulog sa bangin. Hanggang ngayon, nagsisisi pa rin siya dahil wala man lang siyang nagawa upang mailigtas ito. Ginusto niyang habulin ang sasakyan pababa. Ginusto niyang babain ang bangin upang tulungang makalabas si En
HINDI MAGPAPATALO SI AIAH sa mga katulad ni Raius na palagi na lang ang sariling kagustuhan ang nasusunod. She knows herself that she will never give up on people like her ‘fiancé.’ Ngayong gabi, siya naman ang masusunod. Iyon na nga siguro ang isa sa pinakamahabang araw ng buong buhay niya. Aiah went out of the bathroom in her robe. Pagkalabas ay nakita niya ang nagtitipa sa laptop nitong si Raius. Mukhang seryosong-seryoso ang binata at tutok na tutok sa kaniyang ginagawa. Hindi niya alam kung ano nga ba ang talagang trabaho ni Raius dahil hindi naman sila nag-uusap tungkol doon. She never bothered to ask anyway dahil good provider naman ang binata. Never in her stay in his mansion that they ran out of stock. But one thing that she is sure, buo pa sa isip ni Raius ang galit nito kanina nang magkasagutan sila sa loob ng banyo. Mukhang mas hahaba pa ang away nilang dalawa sana kanina kung hindi lang dahil n*******d siya. And of course,
HALOS ALAS ONSE NA nang mapagpasiyahan niyang mauna nang pumasok sa bahay habang naiwan naman ang lalaki sa terasa, nagmamasid pa rin ng full moon. Bahagyang may kagaanan ang loob ni Aiah sa gabing ito. Bagaman naging mahaba ang kaniyang araw, nasulit naman niya ang natitirang mga oras ng gabi kasama ang binata. Nakapagkuwentuhan na rin silang dalawa tungkol sa buhay. Subalit ang hinihintay niyang tungkol sa sarili ay hindi naman nito naikuwento sa kaniya. Saglit na humiga si Aiah sa kaniyang kama at panandaliang ipinikit ang mga mata. What a long day. Wala na siyang ibang nais sanang isipin subalit biglang tumunog ang telepono sa kuwarto ni Raius. She nervously stared at the open door of Raius’ room. Halos nanunuyo ang kaniyang lalamunan habang binibilang ang mga segundo ng pagtunog ng telepono. She was about to stand up and take her way to Raius’ room, but the telephone stopped to ring. Napabalik siya sa kaniyang kama at inisip na wala lang ang pagt
RAIUS HEAVED A SIGH. “Ang daya nga kasi napapayag nila ako. Walang-wala rin ako noong mga panahong iyon, eh. Ako na lang ang mayroon ako. Kahit ikaw, wala ka na sa akin noon dahil hindi ka naman na nakakaintindi noon. You were bedridden. I was caught off guard, Aiah. I had no choice but to let you go.” Those times that she is in the hospital, there were no Raius. Sa mga panahong iyon, she assumed that Ethan was her significant other. Ilang linggo, ilang buwan ding inisip ni Aiah na tama ang akala niya. Unti-unti na niyang minahal si Ethan noon sa pag-aakalang ito nga ang karapat-dapat sa kaniyang pagmamahal. Hindi pala. “I was a poor man back then. I had to give you up to give you a better…” saglit na lumalim ang hininga ni Raius, “…life.” How was it to live far away from each other? Hindi alam ni Aiah ang sagot. Hindi niya alam kung paano sasagutin ang isang bagay na hindi niya alam noong mga panahong iyon. Kahit ang kaniyang isip ay hindi kayang maa
SANAY NA SI AIAH sa katahimikan habang pinagmamasdan ang kadiliman ng langit. Kadalasan niya iyong ginagawa noong mga panahong walang bumibisita sa kaniya sa underground hospital. Iyon ang mga panahong hindi rin siya nakakapagsalita dahil kagagaling lang sa mahabang pagkakatulog. Iyon din ang mga panahong tanging si Ethan at Uno lang ang dumadalaw sa kaniya. The kid would always tell his father to go visit his “Nanay.” “Napakalalim talaga ng iniisip mo, Aiah. I can feel it,” puna ni Raius. “Care to share, fiancée?” At sa puntong iyon, mukhang desidido na talaga si Raius na kulitin si Aiah sa kaniyang iniisip. Tuluyan na lang siyang sumuko at pinagbigyan ang binata. “I always remember Uno whenever I look at the night sky,” pag-amin niya. Raius heaved a sigh. “Uno? The kid of Montellano.” Aiah nodded. “They visit me very dusk until the night tapos kapag malalim na ang gabi, nakatingin na lang ako sa labas ng bintana ng kuwarto ko sa ospital.” Sh
"STOP BULLSHITTING ME." Mahinahon si Raius habang sinusubukang kalmahin ang sarili matapos sagutin ang isang tawag mula sa taong hindi niya akalaing muling tatawag sa kaniya. "I'm not bullshitting you, Mr. De Villenas." "Quit being too formal, damn it!" Napalakas ang sambit niya kaya bahagya niyang nilingon ang paligid upang alamin kung naroon si Aiah. "Hindi ba puwedeng patahimikin n'yo muna ako kahit ngayon lang?" Malokong tawa ang pinakawalan ng babae sa kabilang linya. "Hindi uubra ang katahimikan sa pinasok mo, Raius. Have you forgotten that?" Of course, he does not. Hanggang ngayon, hindi niya pa rin nalilimutang ang pinasok niya ay isang gulo, isang pagkakautang na hanggang ngayon ay pinagbabayaran niya pa rin. "That is fucking ridiculous of you, Raius." Napapaltik si Raius. "Can you just get straight to the point? I told you not to call here anymore." "Chill there, Mr. De Villenas. Nangangamusta lang naman ako." And it