Alessia's POV
"HEAD builder, nandito at nakalista lahat ang mga kailangan baguhin. Kakausapin ko din ang arkitekto na gumawa ng disenyo dahil may ipapabago din ako. Kakausapin nila kayo oras na handa na ang bagong disenyo." Saad ko sa head builder at iniabot sa kanya ang papel kung saan nakalista ang mga kailangan baguhin. May kopya din ako dahil i-rerevise ko ang floor plan.Agad na tinanggap iyon ng head builder at tiningnan. Namangha naman siya sa mga nabasa. Hindi nito akalain na sa maiksing panahon ay makikita ko ang mga dapat baguhin."Lahat ay may punto. Hindi ako makapaniwala na ganito karami ang kailangan baguhin at hindi man lang ito napansin ng orihinal na gumawa ng floor plan." Saad niya sa akin at mukhang masaya naman ito. Siguro ay natutuwa ito dahil mareresolba na ang pagkakamali. "Nakakatuwa dahil hindi madali na tuwing bibisita dito ang mangagamot ay lagi itong nagrereklamo ngunit di naman sinasabi kung ano ang dapat baguhin."Ngumiti naman ako. "Siguro ay hindi niya rin alam kung ano ang dapat baguhin. Ang alam lang niya ay may mali sa disenyo pero di niya matukoy kung ano. Ngunit sigurado ako na magiging maganda ang bagong disenyo. Magpadala kayo ng mensahe sa opisina kung may ipapabago pa siya." Saad ko naman sa kanya. Dapit hapon na at kailangan ko na rin umuwi dahil hindi maganda na gabi akong uuwi lalo na ang daan patungo sa amin ay liblib at nagfofog iyon. Kahit sabihin na natin na may tiwala ako sa lugar, may mga naliligaw pa rin na mga demons doon na kailangan iwasan."Sige, ipapaalam namin sa iyo ang resulta." Tuwang saad naman ng head builder. Hawak hawak nito ang papel na ibinigay ko na tila napaka-importante nun.Nagpaalam na ako sa kanya dahil wala na akong gagawin doon. Hindi ako pwedeng magtagal doon ng walang ginagawa at kailangan ko na rin simulan ang pagrerebiso kaya kailangan ko ng makauwi. Sumakay ulit ako sa karwahe ngunit hihinto lang ako nito sa labasan ng bayan. Alam nila na sa labas ng bayan ako nakatira ngunit hindi nila alam kung saan ang bahay namin.Ilang beses na silang nangulit na ihatid ako pauwi ngunit tinatanggihan ko naman. Si Ales pa lang ang nakapunta sa bahay ngunit isang beses lang iyon dahil nagalit si Lolo nang nakita niya si Ales.Kaya naman ay hindi na rin nagtangka si Ales na bumalik sa bahay namin. Ang rason ni Lolo kung bakit nagalit siya ay dahil kung maraming makakaalam sa lokasyon ng bahay namin, mawawala ang bisa ng ilusyon. We will be bare to the monsters and the King.But to me, it doesn't matter since the King already gave up and he's already married. My feelings is no longer the same too. There are a lot of things who's gone through change.Kaya makalipas ang mahigit tatlumpong minuto ay nasa labasan na ako ng bayan at huminto na rin ang karwahe. Bumaba kaagad ako at hinarap si Topazio."Maraming salamat Topazio." Nakangiting pasalamat ko sa kanya. Dahil kung hindi niya ako inihatid ay gagabihin ako lalo na at malayo yung site mula sa labasan."Walang ano man, Binibini. Mag-ingat ka sa pag-uwi mo." Nakangiting saad naman niya sa akin at pinatakbo na nito ang karwahe pabalik sa loob ng bayan.Tumalikod na din ako at nagsimula nang maglakad. Papasok pa ako sa kasukalan at medyo matarik ang daan doon dahil sa may burol ang bahay namin. Ngunit hindi naman ako nakakaramdam ng pagod habang naglalakad dahil na rin sa ganda ng paligid. Nakakawala ng pagod.Sa mga oras na ito ay nasa bahay na sina Aiden at Marga. Wala akong dalang pasalubong. Hindi naman mahilig sa pasalubong si Aiden. Mas natutuwa siya kung uuwi ako ng maaga dahil mas mahaba ang oras na magkakasama kami.Habang naglalakad ay itinali ko na rin ang mahaba at alon alon kong buhok. It was in messy bun style. because I didn't have a comb with me. Ngunit maayos na rin iyon dahil wala naman nakakakita na ibang nilalang.I hummed while walking. I got this habit of humming while walking when I am alone. Naririnig ko rin ang mga huni ng ibon. The best sound a human can hear is the nature itself. Who hates the sound of waves, wind and chirping sound of the birds? Maybe there are people who hates them but it's rare.Ngunit sa aking paglalakad ay biglang nanindig ang aking balahibo dahil sa mabilis na malamig na hangin na gumapang sa aking likod kaya mabilis akong humarap sa aking likuran. My back is bare due to the dress' design. But that's not the problem since everyone here in Caracass has similar style.Bumakas sa aking mukha ang pagkaalarma nang wala akong nakita. Ngunit kinakabahan ako dahil minsan, ganito ang nararamdaman ko kung may demon. Pinakiramdaman ko ang paligid at pakiramdam ko ay nandoon pa rin ang lamig sa aking likod kahit wala na iyon.Naghintay ako ng ilang segundo hanggang sa umabot ng minuto. Walang demon na lumabas ngunit hindi ako mapakali. Hindi imposible na makatagpo ako ng demon. After all, Eleftheria is just right next to this forest hill. Hindi maiiwasan na may maligaw.In case something happens, Sushi will notice it right away. Even he's miles away, he will appear instantly when I am in danger. Dahil sa wala akong nakita, maingat akong tumalikod ulit at naglakad ng mas mabilis. Tahimik na akong naglakad at pinakiramdaman ko na ang paligid.Ngunit napahinto na lamang ako nang biglang nagsitayuan ang aking mga balahibo. Nanginig ang buo kong katawan. Fear is enveloping my core like something is about to kill me. This awfully familiar feeling is something I will never forgetDemon!Sigaw ng isipan ko dahil siguradong sigurado na ako sa pakiramdam na ito. Ngunit bago pa man ito lumitaw na paningin ko ay biglang may mabilis na gumalaw na isang itim na bagay mula sa kung saan. Kumalansing ang tunog ng espada at narinig ko ang kahindik-hindik na ungol at nawala din iyon kaagad.I trembled in fear. Demons are capable on inflicting fear to another. Kahit isipin ko na hindi sila nakakatakot, kusang makakaramdam ng takot ang katawan ko. It's something you cannot escape. That's why it is important to bear in mind that no matter how scared your are, you must fight.Napalunok ako. Nakita ko ngayon ang isang nakaitim na hood na tila isang death reaper na nakatayo at nakatalikod sa akin. The demon fell on it's feet and now was burnt to ashes. The figure is tall with broad shoulders.I eyed the figure suspiciously. Ngunit bago pa ako makaimik ay biglang nawala ito sa aking paningin na hindi ko alam kung saan nagpunta. I wasn't able to say something. I wasn't able to say thanks. Parang hindi din ako napansin ng nilalang na iyon.Maybe, that figure is one of the demon hunters. I never seen a hunter before, but I guess, I just saw one right now. Kaya kahit natatakot at nagtataka ay mabilis na akong naglakad pauwi. Ayokong hintayin ang pagkakataon na may maligaw na naman na demon dito. I walked my way to the hill. The misty air gave me chills.I took the steps on the stair that's made of stone. It's a narrow path and just on the top of the hill is our home. The stair is fenced with bonsai plants. Everywhere is filled with mist. There are yellow light bulbs from everywhere. I designed this landscape to my satisfaction.Kaya nang makarating ako sa bahay ay mas maliwanag na doon. I entered the house quietly and immediately a familiar argument entered my hearning."What you exert is called kinetic energy, Marga." Aiden said in a flat tone. He's sitting on the sofa, while his little legs are swaying.Marga was holding some toys. It seems like they are playing...more like Marga is trying to make Aiden play."Young master, hindi ko alam kung ano yan Kinetic Energy. Bakit pinapangalanan mo ang pagkadulas ko?" Dinig ko naman na sagot ni Marga.Napapailing na lamang ako. It is indeed a kinetic energy, but Marga doesn't know about it since it is not taught in school here in Wysteria."Because falling is an example of kinetic energy. It involves force, motion and mass to a moving object. When you throw a ball, that's kinetic energy. When you walk or run, it's still kinetic energy." Pangangaral ni Aiden kay Marga. "You should be thankful that I am teaching you these things. It means, you will be smarter than those stupid people in town.""Aiden..." Puna ko naman dahil hindi ko mapigilan na hindi sumabat. I don't want him to insult people just because they lack knowledge. It's not their fault that they don't know these things. "Never look down on people because they don't know things that you do. They only lack education, but they are not stupid." I uttered while I entered the living room.Nagulat naman si Aiden at napalingon ito sa akin. "M-mom..." usal niya. I was not smiling, because I am not happy with what he said. Biglang tumakbo naman si Aiden at agad itong yumakap sa binti ko. "I'm sorry mommy... I'm sorry." His small voice cracked. He choked his cry.Mabilis ko naman na kinarga si Aiden at niyakap ito. "I love you, Aiden. But I am not happy when you are insulting another person. If you cannot say something nice to the person, it's better not to say anything at all." Saad ko sa kanya. Dahil sa tingin ko, mas makabubuti kung hindi pupunain ni Aiden ang mga ganoon, lalo na at masyado itong pranka. He will surely offend people."I'll keep it to myself then, mommy." Mahinang imik niya sa akin at niyakap naman ako nito. "Welcome home, mom." Bati niya.I kissed his cheek and stared at his extremely beautiful face. Years from now, this boy will break a lot of hearts. But I hope no one will break him, since I am no longer by his side to comfort this little man."Yes, I am home. Do you have homework?" Tanong ko naman kay Aiden at tsaka naglakad ako habang karga siya patungo sa kwarto ko. Kahit alam ko na ang magiging sagot niya ay nakasanayan ko na rin na itanong iyon kay Aiden.Tahimik naman na nagpaalam si Marga para linisin ang mga laruan na nagkalat sa living room."I had, mom. But I answered it as soon as the teacher assigned one and I passed it immediately." Sagot naman niya sa akin.He's always like this. He doesn't want to bring his homework. He will immediately answer his homework while at school and submit to his teacher. The teacher cannot even complain about it since they know, Aiden is special."Alright, if you don't have...I have some. I'll be making some floor plan revision and you can read the books. Will that be okay?" Tanong ko naman sa kanya.Tumango naman si Aiden. "I like how your formula and computation, mom." Saad niya sa akin na may naalala.There was one time that I was making computation when I was working with the canals, dam and bridge. It needs computation since it involved water. It's just hydraulics one of the major subject of civil engineering way back in college."That was Hydraulics. But I will not be doing that right now since it is just a floor plan revision." Tugon ko naman kay Aiden."Hydraulics." He uttered without a hint of stuttering. "I saw one in your books, mom. I have not read it yet. I will read it today." He said with interest sparkling in his eyes.I am not sure if he will be able to learn it. It's a very advance science formulation. Way more difficult than physics. But I will not stop him. He wants to learn about it.Napabuntong hininga naman ako. Minsan, nakakalimutan ko na tatlong taon gulang lang si Aiden dahil sa masyadong matured ito magsalita. It always feels like I am talking to a person who's age is not far from mine."Okay, if you will be able to learn from it, then I'll give you some problems to solve it after you finish reading the book." Nakangiting saad ko sa kanya.Agad na bumadha ang tuwa sa mga mata ni Aiden at namula ang pisnge nito."I'll do my best, mom." Tugon niya sa akin at nahimigan ko ang pagkasabik doon. He's a genius.If the world will know that a three year old kid, can solve one of the difficult calculus problem which is Euler Equation (fluid dynamics). The world will be awed. He was able to answer it, even the equation was too long.Nagbihis na ako ng pambahay at magkasabay na kami ni Aiden na pumunta sa study room kung saan ay nandoon din ang mga bookshelves. Kinuha ko naman ang Hydraulics book ko at ibinigay iyon kay Aiden. Naupo naman ito sa sofa at ako naman ay sa tapat ng drafting table ko. Nagsimula na akong gumawa ng revision at si Aiden naman ay nagbabasa.The room fell silent and only the scribbles and turning of pages made the noises. Aiden did not ask me questions, which is normal. I continued my draft until it was already time for dinner.We temporarily stopped our works to eat. I will pull an all nighter again tonight. While Aiden, he will sleep early since kids needs sleep to grow fast."Can I bring the book tomorrow, mom?" Tanong naman ni Aiden sa akin habang nasa hapag kami at kumakain.Umiling naman ako. "You know why you should not, Aiden.""I understand." He answered but I know he was disappointed a little. But I don't want anyone else to see my books. This will only raise unnecessary attention from people.We ate our dinner and Aiden slept early. While I stayed all night to finish the draft so the revision can start as soon as tomorrow.©️charmaineglorymaeAlessia's POVMAY narinig akong nagtatalo sa loob ng opisina pagkapasok ko pa lang sa departamento. Kakarating ko lamang sa opisina at abala na kaagad ang lahat sa kanilang mga gawain. Dala-dala ko naman ang ni-revise ko kagabi na floor plan.Nagtataka akong umupo sa aking upuan kaharap ang desk. Napatingin naman ako kay Ales tsaka binigyan niya ako ng makahulugang tingin. They look like they are sitting in a chair with blades."You can't do this! This is my first design and I don't want a random stranger ruining my work!" Dinig kong sigaw ng isang babae mula sa opisina ng Master Engineer. Her voice was laced with anguish and obviously, she's not happy about it.Dumako ang tingin ko doon. Sarado ang pintuan ng opisina kaya hindi ko makita kung sino ang nagsasalita. Hindi pamilyar sa akin ang boses nito. Hindi ko din naman nakakasalamuha ang lahat ng mga engineer kaya natural na hindi ko kilala ang lahat. May ibang mga engineer na hindi pumapasok at nasa bahay lang."This is not about
Alessia's POVPUMASOK kami sa loob ng opisina. I tried not to look at the blonde man sitting across the desk. I trained my eyes towards Apollo who' now sitting rigidly on the visitor's seat."Good morning, your excellency." Kurong bati namin tatlo at magkasabay din kami na yumukod.Hindi sumagot ang punong ministro kaya napakunot noo ako at hindi mapigilan ang sarili na tingnan kung bakit. I slightly glanced at the prime minister. His face right now is filled with surprise...while looking at me. Hindi naman mahirap isipin kung bakit ganoon ang kanyang reaksyon. Nakilala niya ako at malamang ay alam nito na umalis na ako ng palasyo. Hindi ko rin alam kung ano ang gagawin kong reaksyon, kaya nanatiling blanko ang aking ekspresyon.Naglihis ito ng tingin na tila napaso iyon at tumayo ito at biglang yumukod sa harap namin tatlo. Biglang napataas naman ang aking kilay habang si Ales at Khleo ay nagulat.Hindi ko mapigilan ang aking sarili kung bakit ginawa iyon ng punong ministro. He's a
Alessia's POVNAKAUWI din ako sa wakas at hindi ko kaagad sinalubong si Aiden dahil pakiramdam ko ay dumikit sa akin ang samo't-saring amoy doon sa bayan. Mabilis akong naligo dahil alam ko na maarte pagdating sa amoy si Aiden. He will flatly say that I smell bad and it will also hurt my feelings. Sino ba ang matutuwa na sabihin na mabaho sila?Alam ko na hindi ko iyon amoy, pero nakakasakit sa feeling na sabihin na mabaho ka ng anak mo. Pagkatapos ko naman maligo ay dumating naman si Papa. Sa ilang araw niyang pagkawala ay nakaramdam ako ng pagkamiss sa kanya. "Papa?" Galak na saad ko nang makita ko siya sa sala at kalong kalong niya ngayon si Aiden at may hawak itong laruan. Aiden's face was passive and I don't even know if he likes the toy or not. But I guess, he doesn't like it since he prefer books over toys."Anak, halika ka dito. Na-miss ko kayo ng apo ko." Tuwang saad naman ni Papa sa akin. Aiden suddenly flinched like he was alarmed.Agad naman akong lumapit ay mabilis naman
Alessia's POVNAKAHARAP ako ngayon sa aking anak dito sa loob ng kwarto. Kanina pa ako nakauwi at hinintay ko na makauwi si Marga at Aiden dahil sasabihin ko na sa kanya ang pag-alis ko.Hindi ako sigurado sa kung ano man ang magiging reaksyon niya, ngunit alam ko na sa huli ay maiintindihan niya ang gagawin ko."Mommy, don't stare at me like that. You're making me worry." Mahinang puna ni Aiden sa akin. His face is a little bit sad and thinking. "Are you sending me to the mortal realm earlier than expected?" His voice cracked and about to sob. A sudden pain in my heart flooded as soon as I saw his expression.Mabilis akong umiling. "No. I am not. Please don't think that way, Aiden." Mabilis na saad ko sa kanya. Hindi ko alam kung bakit iyon ang naisip niya. He knows that he will be going to the mortal realm once he's seven years old. There are still four years remaining. "I just want to tell you something important and I hope you'll gonna understand me."Tumango naman si Aiden. "Just
Alessia's POVWE FELT cramp inside the carriage because of the overwhelming suitcases of Nicola. Sumunod ito sa amin at basta na lang inilagay sa loob ang mga suitcase na nagpatong patong. Hindi na kami nagreklamo dahil alam namin na walang mangyayaring matino sa loob lalo na at masikip na ngayon. Hindi naman kami magkakarwahe patungo sa Valencia. Patungo kami kung saan ang sasakyan himpapawid nakalapag. Medyo malayo iyon dito at hindi pwedeng lakarin lalo na at marami kaming dala.Tahimik kaming lahat sa loob. Tahimik din si Nicola kahit bakas na bakas sa mukha niya ang disgusto sa mga nangyayari. Hindi rin maipinta ang mukha ni Ales at Khleo ngunit ayaw magsalita ng dalawa.I am also squeezed in here, but I won't complain. It's not like I'm going to die in here. Hindi naman nagtagal ay dumating na kami sa aming destinasyon. Huminto ang karwahe malapit lang sa sasakyang himpapawid.Agad na bumaba si Nicola at nagsisunuran naman kami dahil gusto na namin makahinga ng maluwag. Naunang
Alessia's POVUMALIS si Nicola at hindi na ito nagtangka na sagutin ako. Mukhang nagising siya sa mga sinabi ko. Hinihiling ko lang na sana ay huwag na niya kaming gambalain pa. Mahirap sa isang paglalakbay kung may kasama ka na hindi mo kasundo. Madalas, maraming maling bagay ang nangyayaru kung ganoon man. Nandito kami para sa trabaho, hindi para makipagpaligsahan sa posisyon.Hindi nagtagal ay narating na namin ang syudad ng Valencia. Tumayo na kami at lumabas mula sa Pantry at pinagmasdan na namin ang buong syudad habang nasa himpapawid pa kami.Halos walang pagbabago pa rin ang Valencia. May mga naidagdag na mga istraktura ngunit nakikilala ko pa rin ang dating Valencia na nakasanayan ko. It feels like I am riding a plane, looking down at old England. This is very city like, unlike with Samona and far from Caracass or any other towns in Wysteria.Ibinaling ko naman ang aking mga mata sa matayog na palasyo ng Valeria. Painted with white and gold. If I remember correctly, it seems
Alessia's POVTHE pin dropping silence makes me feel uncomfortable. I tried not to look at Stefano's direction, but it only added my anxiety and it feels like my skin is starting to create some blisters. I want to runaway, but my feet are glued in one place. I wanted to escape but I can't."Please have a seat, Lady Condor." Pormal na saad ni Stefano sa akin. Hindi ko mapigilan na manibago dahil hindi ganito ang tawag niya sa akin. I am not a noble by birth. Calling me lady is like a mockery to the noble society. But what should I expect? Fondness? I left them no matter how he beg for me to stay. It's natural that he will treat me like a guest that he's not close with.Umupo ako sa malambot na upuan at hindi nagsalita. I can feel his stare bore in my very skin. The pressure inside the room is not helping either."How are you, Lady Condor?" Tanong niya sa akin. His voice is laced with formality with no any other hint of emotion. The playful Stefano that I am use to, I cannot trace it as
Alessia's POVI CREASED my eyebrows as I surrender from Estrebelle. Hindi ito pumayag nang hindi ako naaayusan. The elegant Caracass traditional dress provided by the Palace was too...extravagant. It's a color of white, with linings of gold. There is a gold choker and gold arm bracelets. I look like a freaking pagan goddess studded with gold.My hair is neatly bun, but some gold ornaments are dangling on my head. This is too much for my taste, but when I look at Estrebelle, based on her reaction, I feel like I am the most beautiful being in the entire universe. I don't even know if that is possible."Estrebelle, sobra-sobra naman 'ata ang nilagay mo sa akin. Gusto ko yung simple lang ako tingnan." Saad ko sa kanya. Tiningnan ko naman ang aking sarili sa salamin. It is indeed breath taking. I look like I came out from a portrait or a magazine from a fantasy photoshoot. But this is too...dazzling. It's impossible to avoid getting attention wearing these clothes. It felt like it was in
Alessia's POVMANY years has passed and it feels like it was only yesterday that Aiden left Wysteria.Naging maayos na rin ako at natanggap ko na ang kanyang pag-alis. Napapawi naman ang aking pangungulila tuwing dumadating si Lolo taon taon dala dala ang mga sulat ni Aiden at mga pictures niya.His pictures was compiled in an album with labels. May picture niya na nag-aaral na siya sa Grade School, sa Middle school at High School. He accelerated so he was in high school at twelve years old. Then he accelerated again and went to college. He took double major, which is Finance and Chemical Engineering. He was allowed to have a double major since he was exceptional who achieved a perfect entrance examination score and worse, he even corrected one of the questions so a bonus was added.Parang nasaksihan ko rin ang kanyang paglaki. Ngayon, ang ginagawa naman niya ay sumali siya sa Military. Sabi niya, boring daw ang Finance dahil nasa loob lang daw siya ng opisina at sa chemical engineeri
Alessia's POVAlmost two years later...WALA sa sarili akong napatingin kay Aiden. Everyone is already preparing for his departure. Alam na rin ng mortal ang tungkol kay Aiden at sila ang kukupkop pagkarating ni Aiden sa mortal realm. The Moretti's. Nagpadala na rin kami ng mga pwedeng ipalit ng pera para kay Aiden. I know the Moretti's are extremely wealthy and they literally own the Imperial State, but Aiden needs to have his own money. The companies for Aiden who will support him no matter what was already stablished. Kahit wala pa si Aiden sa mundo ng mga mortal, ay sobrang yaman na nito. He no longer needs the support of the Moretti's but he needs a family in the mortal realm. Hindi pwedeng lalaki siya doon bilang orphan.Kahit pag-aari si Elijah ang kayamanan ng mga Moretti, hindi pumayag si Elijah na walang sariling pera si Aiden. Kaya naging abala si Lolo sa mundo ng mga mortal para buoin ang yaman para kay Aiden. Aiden will inherit it once he's eighteen years old. Strikto
Alessia's POVKAHIT hindi pa ako lubusan na malakas ay pumunta ako sa pulong ng mga opisyales ng Valeria. Dalawang lingo ang nakakaraan noon ako ay nanganak at ngayon na ang araw ng deklarasyon ni Elijah tungkol sa nakatakdang magiging kapareha ni Eustacia paglaki.Maagang magsidatingan ang mga opisyales. Marami din akong natanggap na mga regalo na hindi biro ang halaga. Alam ko na ang lahat ng iyon ay gustong bigyan ng pabor tungkol sa pagpili ng kapareha ni Eustacia. Ngunit hindi ko naman hiningi o hiniling na bigyan nila ako ng kung anu-ano. Hindi ko iyon inayawan. Tinanggap ko iyon pero hindi ko sila bibigyan ng pabor.If they try to ask a favor or even mention about the gift they gave to me, they will get what they ask."Mahal na reyna, komplete na po ang mga opisyales. Hinihintay na lang po nila ang mahal na hari." Imporma ni Estrebelle sa akin. Siya ang naging mensahero ko nitong nakaraang lingo."Magaling, sabay kaming darating ng hari sa tanggapan." Tugon ko. Pagsabi ko nun a
Alessia's POVNAKATINGIN ako sa kalangitan habang nandito ako nakatayo sa labas ng balkonahe. Makulimlim ang kalangitan ang kanina'y tirik na tirik ang araw. May iilan din pagkidlat at umaambon.Umihip ang malamig at malakas na hangin na tinangay ang aking mahabang buhok. Nakahawak ako sa malaking umbok sa tiyan ko dahil sumakit iyon.Buwan na ng oktobre. Ika labing walong araw ng oktobre. Simula pa kagabi sumasakit ang aking tiyan ngunit nawawala iyon at sumasakit ulit. Kulang kulang ang naging tulog ko dahil nagigising ako tuwing sumasakit ang aking tiyan. Alam ko na malapit na akong manganak dahil ganito din ang naramdaman ko kay Aiden. It was a long labor and the weather is also the same somehow.Ang ginawa ko ay naglakad lakad ako kahit masakit ang tiyan ko para mas mabilis bumaba ang bata sa cervix. Nakaabang na rin ang doktor na magpapaanak sa akin. Si Elijah naman ay nasa loob ng aking silid at pansamantalang nagpapahinga. Napagod ito sa kakasabi sa akin na umupo pero hindi
Alessia's POVA few months later...MALAKI na ang aking tiyan at hirap na rin akong maglakad. Ramdam ko ang bigat ng aking tiyan at tumataba na rin ako dahil sa lumalaki kong appetite at hindi na nakakapag-ehersisyo.Minsan naiiyak na lang ako dahil baka hindi na ako magustohan ni Elijah dahil sa mataba na ako. Hindi pa niya ako nakikita na tumaba at laging ang payat na katawan ko ang nakasanayan niya. Nakakapraning lang din minsan lalo na kung may kausap siya na mga babae na parang modelo ang mga katawan.Hindi ko mapigilan ang mangamba. I am full of insecurity during pregrancy dahil pakiramdam ko ay kaya niya akong palitan ano man oras. Pero bakit ba ganito ang mga naiisip ko? Wala naman ginagawa si Elijah para ma insecure ako. Nothing is changed on how he's treating me. I can still see that I am the most beautiful woman in his eyes despite of my weight gain.Pero praning pa rin ako kahit iyon ang nakikita ko.Katulad na lang ngayon. Naiiyak ako dahil sa sarili kong iniisip. I am cr
Alessia's POVNGAYONG araw gaganapin ang kasal namin para sa mata ng karamihan. Madaling araw pa lamang ay gising na ako para sa preparasyon. Mahaba-habang preparasyon ang gagawin lalo na sa kasuotan ko.Marami din mga tagapagsilbe ang tumulong sa akin sa pagligo at kung anu-anong mga inalagay nila sa katawan ko na pabango. Hinilod din nila ang katawan ko kaya medyo namumula iyon at mas lalong kuminis.Pagkatapos ng mahabang pagligo inayosan na ako. Pinatuyo nila ang aking buhok at inayos iyon. It was the traditional high bun at may mga iilan natirang strand sa gilid ng aking mukha. They also put the make up on, it was a style that enhance more of my assets. It was not overly colored, it was just right.Nakasuot pa ako ng roba at hindi ko kaagad isinuot ang traje de boda."Mahal na reyna, ito na po ang pagkain niyo." Saad ng isa sa mga tagapgsilbe at may dala itong inumin. Tiningnan ko ito at mga prutas iyon na ginawang shake or juice. Kung hindi lang ako buntis ay hindi nila ako pak
Alessia's POVILANG araw na rin ang dumaan pagkatapos ng usapin. May mga ipinadala akong mga sentinel para tingnan ang sitwasyon at ayon sa mga nakalap ko ay naging maayos na ang lahat. Balik normal na ang pamumuhay ng mga pamilyang namatayan at hindi na nag-aalsa ang ilan sa kanila."Mahal na reyna, alin po dito ang nagustohan niyo?" Tanong sa akin ng seamstress. She's the famous seamstress in town. She is called Madam Lucille. She's been making noble's dresses for hundreds of years and her reputation when it comes to making one is unsurpassable. She also starts to create trends and now, she is starting to influence the immortal to wear victorian dresses. It's not modern clothes but definitely not a dress that was worn in thousand of years in Valeria.Valeria is slowly changing. More and more building has been structured after the war. The majority also decided to change the ways to forget the dark history of the war. Even Elijah who's godly when he wears ancient robes, he's starti
Alessia's POVILANG araw ang mga lumipas naging maalaga si Elijah at pati si Aiden ay nakikisali din kahit wala siyang ideya kung ano ang tamang gawin. Bawat oras, nagtatanong si Aiden sa akin kung malapit na ba daw akong manganak. Hindi niya alam na aabutin ng siyam na buwan ang pagdadalang tao ko bago pa ako manganak. He's so excited to see his sibling.Akala niya mabilis lang iyon at agad manganganak. Si Elijah naman ay palaging nagtatanong kung may gusto ba daw akong kainin o ayaw. Wala pa naman akong nararamdaman na ganoon. Parang gusto ko lang kumain ng mga maaasim pero wala naman akong hindi gusto at ayaw.Pansin ko, mas maselan ang pagdadalang tao ko noon kay Aiden dahil halos patayin ako ng morning sickness ko. Ngunit ngayon, walang ganoon na nangyayari."Mom, is it a girl or a boy?" Tanong ni Aiden sa akin habang ang kanyang ulo ay nasa aking tiyan. Gusto niya daw pakinggan ang kapatid niya sa loob."We don't know yet, Aiden. We will only know if a sorcerer will look on my p
Alessia's POV"MOMMY! I'm sleeping here tonight!" Aiden said cheerily when he's striding down the hall towards me.Marga and the other servants are following Aiden while their heads are bowing and did not dare to look me in the eye.If he's sleeping here tonight, then...Tumingin ako sa likuran kung nasaan ang pintuan at bago pa man ako nakapag-isip ay iniluwa na rin doon si Elijah. Naglakad ito na tila nakatakda siyang maglakad sa mga oras na ito. The servants are bowing like almost kissing the ground.Elijah and I are not sleeping together since that day because of how busy we are. He was not sleeping and he was working like there is no tomorrow. Aiden was obediently sleeping in his room in the palace as well for some reason. He did not visit me that much as well. He will only visit me for a quick chat and he will go back to the main palace.If the little one is here, the old one will follow. There is always this invisible competition between the two of them. Nasa isang lugar lang ka