Kung sa iba ay normal na lumipas ang araw, dito sa bahay ay abnormal. Bakit? Because of those men, and they called their selves as macho gwapitos. Oo, macho na at gwapo pa raw, iyon ang tawag nila sa mga sarili nila. And seems like they enjoying their selves here in our Ranch.
Sa pag sasaya nila ako naman ang na ngungunsumi! Si Justine ay bumabawi na matapos magkasakit, though nakakakilos na siya at nag susungit na ulit. Katunayan nga niyan ay nagmamando siya ngayon sa mga ungas niyang kaibigan, na abala mag paligo ng kabayo. Nag e-enjoy ang mga loko loko at pati na rin ang bruhang si Lenny ay nakikisali pa.
"I swear I will kill you Steve!" Humahangos na sigaw ni Lucas. Bago tumakbo palapit kay Steve, na itinutok ang hose sa kaniya at binasa siya. Tawa naman ng tawa ang loko lokong si Steve.
Then out of no w
Hindi ko ineexpect na pwede palang gawin sa manok ang ginawa ni Lenny. "Representing, pinaupong manok for our lunch with your's truly!" Proud na proud na sigaw ni Lenny ng lahat kami ay nasa harap na ng mesa. Nag vow pa talaga ang bruha. As I look at those mucho gwapitos faces. I saw different kinds of expressions written on their faces. Justine and Janrick looks like they wanted to vomit. Nico, Blue and Lucas laughed like there's no tomorrow. Malamang may mamatay mamaya base na rin sa tindi ng tawa nilang tatlo. While Daryl and Steve looks like their on awe. Kulang na lang pasukan ng langaw ang mga bibig nilang abot hanggang lapag ang buka. Then Matteo, oh well hindi ko siya masisisi kung nag walk out man siya. Hes the one who catch that chicken anyway. And I... I'm empress knowing my cousin. I
Hindi ko aakalain na gagawin talaga ni Justine yung mga sinabi niya sa akin. Hanggang ngayon tila ba naririnig ko rin iyong katagang binitawan niya."I love you my beloved nanny."Parang walang paglagyan ang saya na nararamdaman ko ngayon. Parang kailan lang, halos patayin niya ko sa masamang tingin. Halos paliguan niya ko ng masasakit na salita, at kulang na lang ay pilipitin niya ang leeg ko sa sobrang inis.Ngunit ngayon, heto siya... Hawak ang kamay ko habang pareho kaming nakatanaw sa kapatagan. Ninanamnam ang sandali na magkasama kami rito sa Rancho. Hindi ko alam kung hanggang kailan kami ganito, kung may patutunguhan ba ito at kung kami nga ba hanggang sa dulo. Pero isa lang ang alam ko, mahal ko si Justine at mananatiling mahal ko kahit mahirap at imposible."Sana laging ganito," lumingon ako sa kaniya ng sabihin niya 'yun. Pareho ba kami ng gusto? Ang tumig
R-18 ***..Makalipas ang sampung minutong paglalakabay sakay ng kabayo, narinig ko na ang lagaslas ng falls. Daig ko pa tuloy ang batang nakawala sa lungga sa sobrang saya. Ngayon na lang kasi ako ulit nakarating dito.Ang falls din na iyon ay makikita sa gitna ng Hacienda, na siyang humahati sa pagitan ng Rancho Mejia at Rancho Avilla. Madalas kami ni Lenny doon noong mga bata pa kami. Hindi rin iyon pinapabayaan ng mga namamahala rito sa buong Hacienda. Itinuring din namin itong paraiso, ngunit walang sino man ang pumupunta rito maliban sa amin at mga katiwala na narito rin."Do you hear that?" Nakangiting tanong ko kay Justine, na nasa gawing li
Matapos kong ibalik ang lahat ng damit ni Zafy sa katawan niya'y napabuntong hininga na lang ako. As usual, she passed out again. Hindi ko tuloy alam kung paano kami uuwing dalawa. I dont know how to ride a horse, and I dont bring my phone with me."Hey love, wake up." Tinapik ko pa ng bahagya ang mukha niya. She' s still beautiful even if she passed out.Her body have lots of red marks, na kagagawan ko rin naman damn! Bakit ba kasi nadarang ako sa kaniya?! Though hindi ko naman pinagsisisihan iyon. Pakakasalan ko pa siya sa kahit saang simbahan niya gusto, kahit ngayon din kung papayag siya. "Zafy wake up," giit ko pa at inalog ang balikat niya. Ngunit ganoon na lang ang pagtataka ko ng mapansin na nanginginig siya. "Hey, Zafy are you okay? Wake up," malakas kong sambit. Nakakaramdam na ako ng kaba lalo na ng tumindi ang panginginig niya.
Tatlong araw rin ang mabilis na lumipas. At ngayon nga ay dalawa na lang kami ni Lenny dito sa Rancho. Umuwi na rin sa wakas ang magkakaibigang baliw. Hindi pa sana uuwi si Justine, dahil gusto niya akong kasabay na bumalik sa Manila para masigurong babalik ako doon. Ngunit ng magising ako matapos ang nangyari sa amin sa falls ay wala na siya. Sabi naman ni Lenny ay nag paalam ng maayos si Justine sa kaniya. Okay lang din naman sa akin iyon dahil sa totoo lang, hindi ko alam kung paano ko siya pakikitunguhan at aakto sa harap niya matapos iyon. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin lubos maisip kung bakit ako nagpatangay sa kaniya, at nag padala sa kamunduhang pagnanasa. Letche nakakahiya! "Seryoso ka na ba kay Justine?" Out of nowhere Lenny asked me that question. "Yes, I want to be with him. I'm happy Lenny. I'm happy when I'm with him, masama
As morning come's, inihatid ako ni Blue sa Mejia's Import and Export. Dahil sasadyain rin talaga ni Blue ang pinsan niya. As we enter in elevator, may tatlong babae doon kasama na rin ang assistant kong si Nicole at isa pang lalaki na hindi ko kilala. Binati nila ako ng magandang umaga, na ginantihan ko lang ng ngiti bago pinindot ni Blue ang top floor, na tanging kami lang ni Justine ang umuukupa. Matagal tagal din akong nawala at hindi pumasok kaya parang nakakahiyang tignan ang mga empleyado. Kasama na ang apat na kasama namin ni Blue dito sa loob ng elevator, na may mapanuring tingin. Nanatili lang akong nakatingin sa harapan, hanggang sa isa isa ng lumabas ang apat na kasama namin at kami na lang ang natira ni Blue. At ng tumunog ang elevator na hudyat na nasa top floor na kami, nauna na akong lumabas at walang pakialam kung maiwan man si Blue sa loob.
"Justine 'wag na lang kaya?" Kinakabahang tanong ko sa kaniya, ng nasa harap na kami ng pinto ng bahay nila. Malawak malaki at maganda ang family house nila Justine. Kung ang Rancho namin ay may pagka Spanish touch, itong sa kanila naman ay modern touch at American style.Mas lalo pa akong kinabahan ng bumukas ang pinto at bumungad saamin si Nay Meling. Siya ang mayordomang nag turo sa akin ng ibang gawaing bahay, at pagluluto noong panahong nagpapanggap pa ako. At nag apply bilang katulong sa bahay ni Justine. "Kayo pala yan Justine at Zafy. Pumasok kayo at tamang tama nakahanda na ang gabihan." Niyakap ni Justine si Nay Meling na gumanti rin ng yakap, bago ngumiti sa akin. Malawak at malinis ang loob ng bahay nila Justine. Halos lahat din ng gamit ay mamahalin. Nakahawak siya sa kamay ko, habang nag lalakad kami patungo sa kusina kung saan nakaupo
I know I shouldn't think of him, but it was always been him. Saan man ako lumingon para bang nakikita ko siya. Saan man ako pumunt tila ba naririnig ko ang boses niya. Napakabilis ng araw parang kailan lang wala akong alam kun'di mag utos, kumain, matulog at umasa sa lahat ng nakapaligid sa akin.But now, I was the one who manage our small business here in our Ranch. The Import and Export was our biggest business before, but my father sold that to my ex fiancée. Then later on my ex fiancée sold that to my boyfriend. Should I still call him as my boyfriend?Kapag naaalala ko ang mga salitang binitawan ng Mama niya, hindi ko pa rin maiwasang makaramdam ng pangliliit sa sarili. Kaya nga heto ako ngayon, daig ko pa ang kalabaw na mag hapong kumakayod. May maliit kaming koprahan na siyang gusto kong palaguin ngayon, with the help of my father of course. While my Mom, shes in the U.S for her medication. Mahina
Narito kaming lahat ngayon sa ospital at hinihintay na lumabas ang mag-ina ko. Ito ang araw na isisilang ni Zafy ang ikalawamg anak namin. Hanggang ngayon ay kinakabahan pa rin talaga ako. Ngunit hindi tulad ng isinilang niya si Jaira, pipilitin ko talagang hindi himatayin."Justine umupo ka nga nakakahilo ka sa totoo lang!" malakas na singhal sa akin ni Ayesha habang nagbabasa ng magazine.Kasama ko ulit ang mga baliw kong kaibigan na ngayon ay nasa lapag na naman at masayang naginginain ng boy bawang. Para silang mga nag pipicnic dito sa hallway ng ospital."Bro para kang manok na hindi maitlog itlog dahil sa kapaparoot parito mo. Iyong totoo, natatae ka na ba?" kuryosong tanong naman sa akin ni Daryl. Sa totoo lang ay kinakabahan ako nanlalamig ang mga palad ko at pakiramdam ko'y nakalutang sa ere ang mga paa ko.
~Justine Pov Nostalgia~I was so tired because of work. Naisipan ko ring umuwi sa bahay ko sa MGS. Nanay Meling told me that I had a new nanny. Hindi na siguro ako mahihirapan sa ngayon dahil may mauutusan na ako.Ngunit ganoon na lang ang gulat ko ng makita ang babaeng nakita ko rin sa coffee shop na malapit sa office site ko. "Zafy Sir." That was she said. Her name sounds unique but the owner looks weird.Walang araw na hindi niya pinainit ang ulo ko. Wala ring araw na hindi siya nakagawa ng kapalpakan."Lunch mo Sir." Ang lunch na ibinigay niya sa akin ang pinaka hindi ko malilimutang lunch sa buong buhay ko. Zafy was the mos epic woman I've ever know. But despite all the things she'd done, I become more interested about her.She made me laugh, kahit na nap
"Bakit naman kami mag bibigay ng malaking aginaldo? Samantalang hindi pa naman pasko?!" malakas na sigaw ni Janrick sa akin. Ang kapal ng mukha niyang mag reklamo samantalang ganyan din ang ginawa niya sa amin dati noong nanganak ang asawa niya."Mas mahal pa yata ang dapat na ibigay sa anak mo kaysa sa napanalunan ko!" dagdag naman ni Daryl. Sa lahat naman ng ninong ng anak ko, si Daryl yata ang pinakakuripot. Samantalang hindi bumababa sa isang milyon ang kinikita ng kumpanya niya sa isang araw! Kapag talaga ang lalaking ito ang nag asawa at nagka anak, babawi talaga ako sa kakuriputan niya."Kulang pa ngang pang gas ko ang makukuha ko sa hatian namin ngayon." muling sambit ni Janrick.Nais ko man silang patulan ay minabuti kong manahimik na lang. Dahil alam kong wala ring mangyayari kung papatol ako sa mga baliw na 'to."Guys I hate to ruined your celebration. But I w
Days had gone fast, but Zafy and I become more stronger and in love with each other. It wasnt easy tho, because we also had an ups and downs. But we didn't let those problems break us apart.Lumabas na rin ang resulta patungkol sa imbistigasyon sa nawawala niyang kapatid. At ang resultang iyon ay hindi naging maganda. It turns out na kasabay ng nakitang sasakyan sa isang palaisdaan ay ang pagkamatay ng isang batang babae umano, na itinapon din malapit sa nasabing lugar. Base rin sa imporyasyon na nakalap ng private investigators, kaparehong pagkakakilanlan sa nawawalang kapatid ni Zafy ang batang iyon na namatay.Zafy become more emotional about that. Even her father and I, were still sad about that bad news. Ganoon pa man, hindi pa rin kami tumitigil sa paghahanap ng hustisya.Ngayo'y heto, makalipas ang halos ilang buwan ay unti-unti na ring bumabalik ang sigla ng pamilya. Dahil na rin iyo
"Tingin ko ay hindi magandang mag sama tayo sa iisang kumpanya. Wala tayong matatapos na trabaho kung ganito." giit ko kay Justine pagkagising namin.Ilang oras na lang ay uwian na. Ni isang trabaho ay wala man lang akong nagawa. Ewan ko lang siya kung may natapos siya sa mga trabahong ginagawa niya."What do you mean?" he asked curiously.Tinaasan ko siya ng kilay at akmang sasagot na sana ng makadama ako ng biglaang paghilab ng tiyan. Nasapo ko ang sarili kong bibig, pilit na kinakalma ang sarili."Mas gusto ko ngang kasama lang kita rito. Nakikita kita, alam ko kung anong ginagawa mo. At kahit hindi ka na kumilos o mag trabaho, kahit titigan mo lang ako mag hapon, okay lang sa akin basta narito ka." sunod-sunod niya pang sabi.Ngunit wala doon ang ate
[R-18]"Eat up love, akala ko ba gutom ka?" maang na tanong sa akin ni Justine habang kumakain.Siya ang maganang kumakain habang ako ay nakatulala lang sa pagkain. Ni hindi ko nga ma appreciate ang nakahandang pagkain sa harap ko ngayon."Dont you like the food?" muli pang tanong niya.Hindi naman kasi ayaw ko ang pagkaing inorder niya. Kaya lang... Paano ba ako makakakain ng maayos kung chopsticks ang gamit?! Sa sobrang gutom ko baka pati ang pagkain na nasa harap niya ay makain ko rin. Pero lintek! Isusubo ko na lang ay mahuhulog pa! Kung hindi baga naman pahirap na sadya ang restaurant na 'to!Tumingin ako sa kaniya bago nahihiyang yumuko at nagsalit. "Feed me please." I beg.I thought he will laugh at me again, but I got surprised when he sat beside me and start feeding me like I was a baby. Halos hindi na nga siya kumain basta masubuan niya lang ako.
Matapos ang binyag ng anak namin ni Justine ay kaagad din kaming bumalik sa Manila. Gustuhin ko mang tumaliwas sa desisyon niya ay hindi ko rin magawa. Bukod kasi sa mga naiwan na trabaho sa Manila ay wala rin naman kaming makasama ni Jaira sa Rancho.Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin nasasabi kay Justine ang napag-usapan namin ni Lenny noong araw ng binyag ng anak ko. But Lenny said that was a secret. A secret to be kept. Hindi maaaring malaman ng iba bukod sa akin. Ngunit paano ko siya matutulungan ng hindi nalalaman ng asawa ko?"Love," nananantiyang tawag ko kay Justine na ngayon ay abala sa mga papeles na binabasa niya.Narito kami ngayon sa site, kung saan ako ang kinuha niyang personal assitant niya. Malaki rin ang kumpanyang ito ni Justine na kilala lalo na sa mga nagpapagawa ng mga gusali.
"I'll tell you something." Pakiramdam ko ay bumilis ang tibok ng dibdib ko dahil sa sasabihin niya.Dumagdag pa ang pagiging seryoso ng mukha niya. Ni hindi ko rin mabasa kung ano ang iniisip niya at wala rin akong makitang emosyon sa mga mata niya."All my life... I was living in the dark." pag-uumpisa niya na ikinalaki ng mata ko.Pareho kami halos ng kinalakihan at pamumuhay ni Lenny. We live in the same place. Kapareho kami ng kinagisnan at kinaugalian. Daig din namin ang mga preso dahil ilang taon kaming nabuhay na tanging nasa Hacienda lang."What do you mean?" I asked curiously. Tumitig siya sa akin bago nagpatuloy."Makinig kang mabuti dahil hindi ko na muling uulitin ang mga sasabihin ko." Tumango lang ako bilang sagot sa kaniya, at nakinig tulad ng sinabi niya."When I was five years old, m
Nang sumapit ang Linggo lahat kami ay naging abala. Kinalimutan na muna namin ang mga problemang mayroon kami at masayang sinalubong ang binyag ng aming anak. Matapos sa simbahan ay dumiretso na kami sa Rancho na siyang main venue. Hawak ko si Jaira habang si Justine ang nag mamaneho. Daig pa namin ang nag paparada ng sasakyan, dahil ang anim niyang kaibigan kasama si Blue ay may kani-kaniyang sasakyang dala na minamaneho rin nila. Kaya naman halos lahat ng mga nasa daan ay napapatingin sa amin. Lalo na at agaw pansin ang mga sasakyang sinasakyan namin ngayon. "Pupunta ba si Nico?" kuryosong tanong ko kay Justine. Kumunot naman ang noo niya at nag iba ang timpla ng mukha. "Bakit mo naman hinahanap 'yong baliw na 'yon?!" pagalit niyang tanong na ikinairap ko. Mangali-ngali ko na rin siyang bigwasan dahil sa sinabi niya.