Umikot si Mr. Jordan para harapin si Lily, bahagya itong sinusubukan na maging maayos."Lily, ipaliwanag mo nga ito? Diba sinabi kong sarado ang hotel sa publiko buong linggo?""A... akala ko po okay lang kasi lobby at kitchen lang naman ang gagamitin nila. Hindi naman po nila gagamitin ang mga kwarto..." Utal-utal na sabi ni Lily na halatang nahuli. Binigyan niya ako ng galit na tingin, nag salita pa, "At saka, sabi mo sarado lang sa publiko. Hindi mo sinabing fully booked na."Binato niya ako ng isa pang tingin, nagpapakita ng pang-aalipusta. "Ibig kong sabihin, parang hindi naman niya kailangan ang buong hotel sa sarili niya.""Tama na!" Putol ni Mr. Jordan, nagdilim ang kanyang mukha. "Gusto kong lumabas lahat ng hindi awtorisadong tao. Ngayon din."Bago pa makasagot si Lily, nakisabat na si Tina at ang iba pa."Anong ibig mong sabihin, 'unauthorized people'? Nagbayad din kami!" Napabuntong-hininga si Tina, naka-cross arms."Sa totoo lang, walang record ang hotel ng anumang
Namula ang mukha ni Lily, tumaas ang boses niya. "Excuse me? Sinabi ko sa iyo mula sa simula ang hotel na ito ay naka book para sa isang pribadong kaganapan! Nag suggest pa nga ako na mag book ka para sa next week. Pero sobrang cheap mo para magbayad ng buo, kaya hinayaan mo ako sa pangatlong bayad para rentahan ito agad. Ngayon gusto mo bang itapon lahat ng sisi sa akin. Yeah, no way!""Ikaw—ikaw... sinungaling!" Nauutal na sambit ni Mona, ang kanyang galit ay nagbibigay daan sa iritasyon at isang dampi ng gulat.Hindi ko mapigilan—itinaas ko ang aking mga kamay sa mabagal na palakpak. "Naku, ito pala ang ibig sabihin ni Tina na mayaman ka ha?"Naging berde ang mukha ni Mona.Parehong napahiya sina Tina at Henry, nakayuko, nawala lahat ng katapangan kanina.Tapos na akong mag-aksaya ng oras. Lumingon ako kay Mr. Jordan, tinanong ko, "Ngayong malinaw na satin kung sino talaga ang narito, hindi ba dapat ipakita sa mga hindi inanyayahang bisita ang pinto?""Yes, yes! Tama," sabi ni
Naisip ko na mananatiling tahimik ang buhay ko. Pero hindi. Pagkalipas ng tatlong buwan, bumalik ako sa dati kong bahay para kumuha ng ilang mga dokumento, at pagdating ko sa pinto, may biglang bumangga sa anino at kumapit sa akin."Mama! Nakabalik ka rin! Hinanap kita kung saan-saan!"Si Henry iyon.Siya ay panget—payat, wala sa wisyo, na para bang ilang linggo na siyang hindi nakakita ng liwanag ng araw. Ang kanyang mga mata ay nakatutok sa akin, lahat ay desperado at nagsusumamo.Nagulat ako, hinila ko ang sarili ko at tinulak siya pabalik, na blanko ang mukha. "Sigurado akong maling tao ang kausap mo.""Ma, galit ka pa rin ba sa akin?" nauutal niyang sabi, puno ng guilt ang mga mata.Tumalikod na lang ako para buksan ang pinto, hindi ko siya pinansin.Pero humakbang siya sa harapan ko, ayaw gumalaw. Pagkatapos, parang sinusubukan niya ang isang trahedya na soap opera, lumuhod siya, duguan ang mga mata at nakakaawa."Ma, alam kong nagkamaliako! Nabaliw ako at hinayaan kong g
Nang wala na si Henry, naghintay ako hanggang sa tumahimik ang bahay, saka ko minulat ang mata ko. Sigurado ako, nang suriin ko ang aking bank account, ang aking balanse ay predictably na-zero.Buti na lang itinago ko ang aking mga napanalunan sa lottery sa isang hiwalay na account noong nakaraan.Napabuntong-hininga, hindi na ako nagdalawang-isip sa pagkakataong ito—tumawag ako ng mga pulis.Malapit lang ang istasyon, kaya wala pang limang minuto ay nagpakita na sila.Naisip ko na mas magtatagal para matunton si Henry, ngunit nagulat ako, kasama na siya ng mga opisyal."Ms. Thorne, pwede mo bang kumpirmahin kung ito ang taong tinutukoy mo?" tanong ng isa sa kanila, na tinulak si Henry.Ipinihayag ko na ang lahat sa telepono kanina, kaya tumango na lang ako, medyo natulala pa rin sa bilis ng pagbagsak ng lahat.Idinagdag pa ng opisyal, "Nakita namin siya na tumatakas sa may entrance ng complex. Sinubukan kaming i-bolt nang makita niya kami."Nahuli nang walang magawa.Isang ma
Pagkatapos manalo ng walong milyon sa lottery, ibinenta ko ang restaurant na pinapatakbo ko, parang dalawampung taon na. Pagkatapos ay nagsimula akong maghanap ng three-story na bahay para kay Henry—isang lugar na matitirahan niya kapag nagpakasal na siya.Noong gabing iyon, tinawagan ko siya."Henry, Isinara ko ang restaurant ngayon. Iniisip ko kung puntahan kita, okay lang ba?""Isinara? Ano, may problema ba o ano?" tanong niya sa sobrang gulat."Yep. Binenta ko ng may discount," sagot ko na may halong paglalaro. "Sa totoo lang, Mag isa lang ako na nagpapatakbo non—pagod na ako. Pakiramdam ko, oras na para mag retiro. At sa susunod na buwan ang ang kasal mo, hindi na ako mag-aabalang mag- time off—"Bago pa ako matapos, narinig kong sumigaw si Tina, ang future daughter-in-law ko sa background, "Retire? Wala ka pang singkwenta! Huwag mong sabihin sa akin na may plano kang maki-sama sa amin?"Ang mga salita niya ay nawalan ako ng imik sa isang segundo.Sina Tina at Henry ay nagk
Makalipas ang isang linggo, sa wakas ay huminto ang bagyo nang sapat para makapagpatuloy ang mga flight. Nagpa-book ako ng unang flight at dumiretso sa apartment ni Henry.Ang tagal kong kumakatok, pero walang sumagot. Sa wakas, dumaan ang isang kapitbahay at huminto."Sigurado ka bang nasa tamang lugar ka? Lumipat ang mga tao dito noong nakaraang linggo."Bumagsak ang tiyan ko. "Sigurado ka ba?"Napansin niya siguro ang hindi makapaniwala sa mukha ko dahil dinala niya ako sa pinto niya at tinuro. "Yep. Nagmamadaling umalis. Binigyan pa nila ako ng mga gamit na hindi nila madala..."Napatingin ako—at nandoon, hindi maipag-kakaila, ang mga gamit ni Henry, nakatambak sa tabi ng kanyang pintuan.Ano kayang nangyari at bigla siyang umalis? May utang ba siya? O nahuli sa isang bagay na hindi niya matakasan? Pero kahit may gulo, bakit niya itatago sa akin ang lahat?Sa pagkabalisa at desperado, naisipan kong pumunta sa pulisya ngunit nag-aalala na baka lalo lang itong lumala para kay
Ang hysterical expression ni Henry ay malayo sa mainit na boses na minsang nangako, "Aalagaan kita hanggang sa iyong pagtanda."Sa puntong ito, halatang masakit—nagsinungaling siya tungkol sa car accident, nagsinungaling tungkol sa lahat. Hindi ako pamilya sa kanya. Ako ay pabigat lang na hindi niya kayang itapon nang mabilis."Kung may natitira ka pang katiting na hiya, umalis ka na!" sigaw niya, pagturo ng dramatiko sa mga pintuan ng hotel na parang pinalayas niya ako sa paraiso. Halos lumuwa ang mukha niya sa pagkasuklam.Sakto naman, sumingit si Mona, sobrang saya, parang nag-eensayo para sa isang soap opera. Ipinatong niya ang maselang kamay na ito sa balikat nito, na nagkukunwaring nakikiramay."Siya parin ang tunay mong ina," napabuntong-hininga siya. "Siguro ako ang dapat umalis. Ako lang naman ang tagalabas dito.""Wag mong sabihin yan!" Putol ni Henry, napakabilis. "Ikaw ang naging tunay na ina sa akin. Itong babaeng to? Siya ang nanghimasok sa relasyon ninyo ng tatay ko
Nang wala na si Henry, naghintay ako hanggang sa tumahimik ang bahay, saka ko minulat ang mata ko. Sigurado ako, nang suriin ko ang aking bank account, ang aking balanse ay predictably na-zero.Buti na lang itinago ko ang aking mga napanalunan sa lottery sa isang hiwalay na account noong nakaraan.Napabuntong-hininga, hindi na ako nagdalawang-isip sa pagkakataong ito—tumawag ako ng mga pulis.Malapit lang ang istasyon, kaya wala pang limang minuto ay nagpakita na sila.Naisip ko na mas magtatagal para matunton si Henry, ngunit nagulat ako, kasama na siya ng mga opisyal."Ms. Thorne, pwede mo bang kumpirmahin kung ito ang taong tinutukoy mo?" tanong ng isa sa kanila, na tinulak si Henry.Ipinihayag ko na ang lahat sa telepono kanina, kaya tumango na lang ako, medyo natulala pa rin sa bilis ng pagbagsak ng lahat.Idinagdag pa ng opisyal, "Nakita namin siya na tumatakas sa may entrance ng complex. Sinubukan kaming i-bolt nang makita niya kami."Nahuli nang walang magawa.Isang ma
Naisip ko na mananatiling tahimik ang buhay ko. Pero hindi. Pagkalipas ng tatlong buwan, bumalik ako sa dati kong bahay para kumuha ng ilang mga dokumento, at pagdating ko sa pinto, may biglang bumangga sa anino at kumapit sa akin."Mama! Nakabalik ka rin! Hinanap kita kung saan-saan!"Si Henry iyon.Siya ay panget—payat, wala sa wisyo, na para bang ilang linggo na siyang hindi nakakita ng liwanag ng araw. Ang kanyang mga mata ay nakatutok sa akin, lahat ay desperado at nagsusumamo.Nagulat ako, hinila ko ang sarili ko at tinulak siya pabalik, na blanko ang mukha. "Sigurado akong maling tao ang kausap mo.""Ma, galit ka pa rin ba sa akin?" nauutal niyang sabi, puno ng guilt ang mga mata.Tumalikod na lang ako para buksan ang pinto, hindi ko siya pinansin.Pero humakbang siya sa harapan ko, ayaw gumalaw. Pagkatapos, parang sinusubukan niya ang isang trahedya na soap opera, lumuhod siya, duguan ang mga mata at nakakaawa."Ma, alam kong nagkamaliako! Nabaliw ako at hinayaan kong g
Namula ang mukha ni Lily, tumaas ang boses niya. "Excuse me? Sinabi ko sa iyo mula sa simula ang hotel na ito ay naka book para sa isang pribadong kaganapan! Nag suggest pa nga ako na mag book ka para sa next week. Pero sobrang cheap mo para magbayad ng buo, kaya hinayaan mo ako sa pangatlong bayad para rentahan ito agad. Ngayon gusto mo bang itapon lahat ng sisi sa akin. Yeah, no way!""Ikaw—ikaw... sinungaling!" Nauutal na sambit ni Mona, ang kanyang galit ay nagbibigay daan sa iritasyon at isang dampi ng gulat.Hindi ko mapigilan—itinaas ko ang aking mga kamay sa mabagal na palakpak. "Naku, ito pala ang ibig sabihin ni Tina na mayaman ka ha?"Naging berde ang mukha ni Mona.Parehong napahiya sina Tina at Henry, nakayuko, nawala lahat ng katapangan kanina.Tapos na akong mag-aksaya ng oras. Lumingon ako kay Mr. Jordan, tinanong ko, "Ngayong malinaw na satin kung sino talaga ang narito, hindi ba dapat ipakita sa mga hindi inanyayahang bisita ang pinto?""Yes, yes! Tama," sabi ni
Umikot si Mr. Jordan para harapin si Lily, bahagya itong sinusubukan na maging maayos."Lily, ipaliwanag mo nga ito? Diba sinabi kong sarado ang hotel sa publiko buong linggo?""A... akala ko po okay lang kasi lobby at kitchen lang naman ang gagamitin nila. Hindi naman po nila gagamitin ang mga kwarto..." Utal-utal na sabi ni Lily na halatang nahuli. Binigyan niya ako ng galit na tingin, nag salita pa, "At saka, sabi mo sarado lang sa publiko. Hindi mo sinabing fully booked na."Binato niya ako ng isa pang tingin, nagpapakita ng pang-aalipusta. "Ibig kong sabihin, parang hindi naman niya kailangan ang buong hotel sa sarili niya.""Tama na!" Putol ni Mr. Jordan, nagdilim ang kanyang mukha. "Gusto kong lumabas lahat ng hindi awtorisadong tao. Ngayon din."Bago pa makasagot si Lily, nakisabat na si Tina at ang iba pa."Anong ibig mong sabihin, 'unauthorized people'? Nagbayad din kami!" Napabuntong-hininga si Tina, naka-cross arms."Sa totoo lang, walang record ang hotel ng anumang
Natahimik ang lahat. Makalipas ang ilang segundo, ngumisi si Tina. "Nababaliw ka na ba? Alam mo ba kung nasaan ka? Ito ang pinakamalaking five-star hotel sa lungsod—ang isang gabi ay nagkakahalaga ng isang fortune. Ang pagrenta ng buong lugar ay, ano, kahit isang daang grand? Sa tingin mo ay kayang-kaya mo iyon?""Kung ayaw mong maniwala sa akin, magtanong ka sa mga tauhan," sabi ko, pinananatiling matatag ang boses ko habang sinenyasan ang security guard na kumuha ng receptionist.Nag-alinlangan ang guwardiya ngunit kalaunan ay nagtungo para sunduin ang isang tao. Lumapit ang isang receptionist na nagngangalang Lily, at pagkatapos ng isang rundown, binigyan niya ako ng may pagtangkilik na tingin."Ma'am, ang mga bisitang ito ay nakapag-book ng kanilang kasal nang maayos. Kahit na nanunuluyan ka dito, wala kang awtoridad na paalisin ang iba pang mga bisita. Kung patuloy kang manggugulo, kailangan kong humingi ng seguridad upang samahan ka palabas." Ang kanyang mga salita ay magalang
Ang hysterical expression ni Henry ay malayo sa mainit na boses na minsang nangako, "Aalagaan kita hanggang sa iyong pagtanda."Sa puntong ito, halatang masakit—nagsinungaling siya tungkol sa car accident, nagsinungaling tungkol sa lahat. Hindi ako pamilya sa kanya. Ako ay pabigat lang na hindi niya kayang itapon nang mabilis."Kung may natitira ka pang katiting na hiya, umalis ka na!" sigaw niya, pagturo ng dramatiko sa mga pintuan ng hotel na parang pinalayas niya ako sa paraiso. Halos lumuwa ang mukha niya sa pagkasuklam.Sakto naman, sumingit si Mona, sobrang saya, parang nag-eensayo para sa isang soap opera. Ipinatong niya ang maselang kamay na ito sa balikat nito, na nagkukunwaring nakikiramay."Siya parin ang tunay mong ina," napabuntong-hininga siya. "Siguro ako ang dapat umalis. Ako lang naman ang tagalabas dito.""Wag mong sabihin yan!" Putol ni Henry, napakabilis. "Ikaw ang naging tunay na ina sa akin. Itong babaeng to? Siya ang nanghimasok sa relasyon ninyo ng tatay ko
Makalipas ang isang linggo, sa wakas ay huminto ang bagyo nang sapat para makapagpatuloy ang mga flight. Nagpa-book ako ng unang flight at dumiretso sa apartment ni Henry.Ang tagal kong kumakatok, pero walang sumagot. Sa wakas, dumaan ang isang kapitbahay at huminto."Sigurado ka bang nasa tamang lugar ka? Lumipat ang mga tao dito noong nakaraang linggo."Bumagsak ang tiyan ko. "Sigurado ka ba?"Napansin niya siguro ang hindi makapaniwala sa mukha ko dahil dinala niya ako sa pinto niya at tinuro. "Yep. Nagmamadaling umalis. Binigyan pa nila ako ng mga gamit na hindi nila madala..."Napatingin ako—at nandoon, hindi maipag-kakaila, ang mga gamit ni Henry, nakatambak sa tabi ng kanyang pintuan.Ano kayang nangyari at bigla siyang umalis? May utang ba siya? O nahuli sa isang bagay na hindi niya matakasan? Pero kahit may gulo, bakit niya itatago sa akin ang lahat?Sa pagkabalisa at desperado, naisipan kong pumunta sa pulisya ngunit nag-aalala na baka lalo lang itong lumala para kay
Pagkatapos manalo ng walong milyon sa lottery, ibinenta ko ang restaurant na pinapatakbo ko, parang dalawampung taon na. Pagkatapos ay nagsimula akong maghanap ng three-story na bahay para kay Henry—isang lugar na matitirahan niya kapag nagpakasal na siya.Noong gabing iyon, tinawagan ko siya."Henry, Isinara ko ang restaurant ngayon. Iniisip ko kung puntahan kita, okay lang ba?""Isinara? Ano, may problema ba o ano?" tanong niya sa sobrang gulat."Yep. Binenta ko ng may discount," sagot ko na may halong paglalaro. "Sa totoo lang, Mag isa lang ako na nagpapatakbo non—pagod na ako. Pakiramdam ko, oras na para mag retiro. At sa susunod na buwan ang ang kasal mo, hindi na ako mag-aabalang mag- time off—"Bago pa ako matapos, narinig kong sumigaw si Tina, ang future daughter-in-law ko sa background, "Retire? Wala ka pang singkwenta! Huwag mong sabihin sa akin na may plano kang maki-sama sa amin?"Ang mga salita niya ay nawalan ako ng imik sa isang segundo.Sina Tina at Henry ay nagk