คลั่งรัก 6 ใครบอกว่าฉันจะกลับ

“หะ เห้ยย พรึบ ตุบ”

ความรีบร้อนนำกล่องยามาทำแผลให้เขาทำให้ร่างเล็กที่กึ่งเดินกึ่งว้่งสะดุดพรมล้มลงไปนั่งคร่อมทับอยู่บนตักแกร่งของเขาทันที อ้อมแขนแกร่งผวาคว้ากอดเอวคอดและจับร่างเล็กไว้เช่นกันด้วยความตกใจระคนเป็นห่วง

o_O

พิรตาเบิกตากว้างอย่างตกใจกับสภาพเธอและเขาในตอนนี้... ร่างทั้งร่างของเธอนั่งทับอยู่บนตักแกร่งของเขา ส่วนมือหนาของเขาตอนนี้ก็วางทาบอยู่บริเวณราวหน้าอกของเธอ กล่องยาที่เธอถือมาหล่นลงไปกองที่พื้นระเนระนาดและที่หนักไปกว่านั้นคือเรียวปากของเธอกำลังแนบอยู่ที่แก้มสากเคราของเขา

ตายแน่พอใจ หื้ออ

“เอ่อ ขะ ขอโทษค่ะ” หญิงสาวผละใบหน้าและริมฝีปากออกจากแก้มของเขาก่อนจะรีบลุกไปยืนก้มหน้ากุมมือข้างโซฟาตัวเล็กที่เขานั่งอยู่อย่างทำตัวไม่ถูก

“จะทำแผลก็รีบทำสิ!”

“เอ่อค่ะ” หญิงสาวรับคำเสร็จก็รีบนั่งลงเก็บกล่องยาและอุปกรณ์ทำแผลที่นอนแอ่งแหม่งอยู่บนพื้นขึ้นมา พลางขยับเข้าไปนั่งคุกเข่าลงที่พรมหนานุ่มเพื่อที่จะได้ทำแผลให้เขาได้สะดวก

“ขะ ขออนุญาตนะคะ” หญิงสาวเอ่ยพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงสั่น ก่อนจะยื่นมือไปคว้ามือหนาของเขามากุมไว้หลวมๆ พิรตาก้มลงไปเป่าแผลที่หลังมือของชายหนุ่มอีกครั้งอย่างลืมตัวแล้วจัดการเอาสำลีชุบน้ำเกลือมาทำความสะอาดที่หลังมือตามด้วยแอลกอฮอล์ล้างแผล เธอค่อยๆ เช็ดมันอย่างเบามือที่สุด เพราะกลัวเขาจะเจ็บและแสบเหมือนที่เธอเคยเป็น เธอเช็ดไปเป่าแผลเขาไปด้วยความนุ่มนวลอ่อนโยน จนชายหนุ่มที่นั่งมองการกระทำของเธอกลั้นยิ้มเอาไว้ไม่ไหวต้องระบายยิ้มบางๆ ออกมา

เธอจะรู้ไหมบ้างมั้ยว่าเหตุการณ์เมื่อครู่ทำเขาทั้งตกใจทั้งห่วงและเขินเธอมากแค่ไหน แต่ทว่าเขาก็ยังสามารถวางฟอร์มได้ดีเยี่ยมเสียจนอยากมอบรางวัลให้กับความเก๊กนิ่งขรึมของเขาที่พยายามสร้างมันขึ้นเวลาอยู่ใกล้เธอ แต่หัวใจเจ้ากรรมนี่สิที่มันเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมานอกเสื้อให้เธอได้หัวเราะเยาะเขาเล่นแล้ว!

น่าอายชะมัด!

“เสร็จแล้วค่ะ” หญิงสาวเอ่ยบอกเขาเสียงค่อนข้างเบา หลังจากใช้ผ้าพันที่แผลบริเวณหลังมือเขาเสร็จแล้วตามด้วยพลัสเตอร์กันน้ำรูปหัวใจสีชมพูติดไปที่บริเวณนิ้วกลางของเขา เธอมองแล้วอมยิ้มน้อยๆ จะว่าไปก็เหมาะกับเขาดีนะ ^^

“เอ่อ เสร็จแล้วค่ะ” ลีอันโดรรีบปรับสีหน้าเป็นเรียบนิ่งและพยายามทำตัวเคร่งขรึมทันทีที่เธอเงยหน้าขึ้นมาบอกเขาอีกรอบ

“เสร็จก็ไปอาบน้ำสิ!”

“คะ ดะ เดี๋ยวพอใจลงไปส่งคุณลีอันโดรข้างล่างก่อนค่อยขึ้นมาอาบก็ได้ค่ะ”

“ใครบอกว่าฉันจะกลับ”

“มะ หมายความว่ายังไงคะ” พิรตาถามออกไปด้วยความสงสัยระคนแปลกใจกับคำพูดของเขา

“ฉันจะค้างที่นี่”

“หะ ห๊ะ...”

“ทำไม!” เขาถามกลับเสียงห้วนทันทีอย่างไม่พอใจ

“คือว่า ที่นี่มีแค่เตียงเดียวแล้วก็เล็กมากเลยน่ะค่ะ พอใจกลัวคุณนอนไม่สบายตัว อะ อีกอย่างที่นี่ก็ไม่มีเสื้อผ้าให้คุณเปลี่ยนด้วย”

“ทำไม รังเกียจฉันรึไง”

“เปล่านะคะ” หญิงสาวรีบปฏิเสธเขาทันควัน เธอนี่นะรังเกียจเขา ไม่เลยสักนิด ตรงข้ามเธอรักเขามากต่างหากล่ะแล้วเธอจะรังเกียจคนที่ตัวเองรักไปทำไมกัน

“เปล่าก็ไปอาบน้ำสิ ไม่ง่วงนอนรึไง”

“เอ่อ ค่ะ” หญิงสาวรับคำชายหนุ่มอย่างมึนงงและไม่เข้าใจ ก่อนจะก้มลงสำรวจตัวเอง สภาพเสื้อผ้าของเธอมีทั้งรอยเปื้อนจากดินและคราบเลือดที่น่าจะมาจากมุมปากของเธอที่แตกตอนนั้น ดูแล้วมอมแมมจนเธอต้องนิ่วหน้าเล็กน้อย

พิรตาเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าแล้วเลือกหยิบชุดนอนตัวโปรดที่เธอชอบใส่มากอดเอาไว้พลางหันกลับไปมองเขาก็เห็นเขาจ้องเธออยู่ก่อนแล้ว เธอจึงค่อยๆ เดินผ่านเขาเข้าไปในห้องน้ำอย่างระแวดระวัง

ทางด้านลีอันโดรหลังจากที่เห็นร่างเล็กเดินเข้าไปในห้องน้ำแล้ว มือหนาจึงล้วงลงไปหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงเพื่อต่อสายหาลูกน้องคนสนิทที่รออยู่ข้างล่างหอของเธอทันที

(ครับนาย)

“มึงกลับไปได้แล้ว!”

(ไม่กลับด้วยกันหรอครับนาย ผมรอได้) ลีอันโดรได้ยินเสียงตอบกลับมาคล้ายกำลังล้อเลียนเขาอยู่ก็ทำเอาเขาหงุดหงิดขึ้นมาทันที

ใช่แล้วล่ะ...ตอนนี้นิคกำลังนั่งกลั้นขำกับความขี้เก๊กและปากแข็งของเจ้านาย หึๆ ทีเมื่อครู่อิดออดไม่อยากไปทำแผลกับคุณพอใจนะ ทีตอนนี้ล่ะมาไล่ให้เขากลับเสียงดุเชียว

“เพื่อนเล่นมึงรึไง” เขาดุออกไปทันทีหวังให้ลูกน้องกลัวและจะได้เลิกล้อเลียนเขาเสียทีแค่นี้เขาก็เสียการปกครองไปมากแล้ว

(ค้าบบบนาย ผมกลับแล้วครับ)

“เอ่อ เดี๋ยว!”

(ครับนาย มีไอะไรให้ผมรับใช้อีกครับ)

“เอาเสื้อผ้าขึ้นมาให้กูก่อน ติ๊ด!” พูดจบชายหนุ่มก็รีบวางสายทันที เพราะไม่อยากได้ยินเสียงแซวหรือเสียงหัวเราะของลูกน้องให้อายเพิ่มอีก

15 นาทีผ่านไป

ลีอันโดรหันกลับไปมองข้างหลังทันทีที่ได้ยินเสียงเปิดประตูห้องน้ำ สายตาคมดุกวาดมองไปที่หญิงสาวในชุดนอนแขนยาวกระโปรงยาวคลุมเข่าพอดีกำลังเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพที่หัวเปียกพอหมาดๆ

“เอ่อ อะ อาบน้ำเลยไหมคะ”

“เอาผ้ามา” เขาพูดพลางเดินเข้ามาใกล้แล้วยื่นมือมาตรงหน้าเธอ

“แต่ผืนนี้มันเปียกแล้วนะคะ เดี๋ยวพอใจเอาผืนใหม่หะ...” เธอยังพูดไม่ทันจบประโยคเลยด้วยซ้ำ เขาก็เดินมาดึงผ้าไปจากแขนเธอทันทีราวกับไม่ได้ใส่ใจสิ่งที่เธอพูด แต่กระนั้นก็ทำเอาเธอยืนยิ้มคนเดียวอย่างมีความสุข เธอคิดว่าเขาจะรังเกียจเธอเสียอีก

หญิงสาวเดินอมยิ้มไปเปิดตู้เสื้อผ้าเพื่อค้นหาเสื้อผ้าที่เขาจะสามารถใส่ได้มาเตรียมเอาไว้ให้เขา ทว่าหาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอขนาดที่เขาพอจะสวมใส่ได้เลย ก็เพราะคุณลีอันโดรตัวใหญ่อย่างกับยักษ์อีกทั้งความสูงเกือบหนึ่งร้อยเก้าสิบเซนนั้นอีก

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

พิรตาหันกลับไปมองที่ประตูห้องของตัวเองทันทีอย่างแปลกใจเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้นกลางดึกแบบนี้... ใครมากันนะ ปกติเวลานี้คนที่นี่นอนกันหมดแล้วนี่นา เธอคิดอย่างแปลกใจพลางเดินไปส่องตาแมวของประตูห้องก็พบเข้ากับลูกน้องของเขา เธอจึงรีบเปิดประตูออกไปอย่างไม่รอช้า

“คุณลีอันโดรอาบน้ำอยู่ค่ะ”

“อ่อ ผมเอานี่มาให้นายครับ” นิคพูดเสร็จก็ยื่นถุงกระดาษให้หญิงสาวตรงหน้าทันที คนตัวเล็กแม้จะงุนงงแต่ก็ยื่นมือไปรับถุงกระดาษมาถือเอาไว้

“เอ่อ ขอบคุณค่ะ”

“กลับด้วยกันไหมครับนาย” นิคเอ่ยพูดกับเจ้านายหนุ่มเสียงยียวนเมื่อเหลือบไปเห็นร่างสูงของผู้เป็นเจ้านายเดินออกมาจากห้องน้ำโดยมีผ้าขนหนูพันช่วงล่างเอาไว้หมิ่นเหม่เท่านั้น

พิรตาที่ได้ยินดังนั้นก็หันกลับไปมองตามสายตาของนิคเช่นกัน ฉับพลันใบหน้าสวยหวานก็เห่อร้อนขึ้นมาทันทีด้วยความเขินอายกับสภาพที่ค่อนข้างไม่เรียบร้อยของเขา ตากลมหวานเผลอมองสำรวจไปที่รอยสักภาษาโรมันสุดเท่ที่เธออ่านไม่ออกอยู่บริเวณเหนือแผงอกข้างซ้ายของเขา ก่อนจะเลื่อนสายตาลงไปมองที่กล้ามท้องเป็นลอนสวยมีขนขึ้นประปลายลามไปยังใต้ผ้าขนหนูของเธอผืนนั้น ทำไมเขาถึงได้ดูดีและหล่อเหลาได้แม้กระทั่งเวลาที่เขาพึ่งจะอาบน้ำเสร็จแบบนี้กันนะ อิจฉาตัวเองจังที่ได้มองเขาแบบนี้^^

“มองอะไร!”

“แหม่นายครับ หุ่นดีขนาดนี้ทำหวงไปได้ จริงไหมครับคุณพอใจ” นิคเอ่ยตอบแทนหญิงสาว แต่ทำเอาผู้เป็นเจ้านายขบกรามแน่นอย่างหงุดหงิด...นี่มันไม่เห็นว่าเขาเป็นเจ้านายมันเลยรึไง กวนอารมณ์ชิบ!

“เสร็จแล้วก็ออกไปสิวะ!”

“ไม่กลับด้วยกันจริงหรอครับนาย โอ้ยย ไปแล้วครับนาย ไปแล้ว” นิคพูดพร้อมกลับร้องอุทานออกมาด้วยความเจ็บทันทีที่ชายหนุ่มขว้างขวดน้ำที่ตั้งอยู่ใกล้มือใส่ร่างของเขาที่ยืนส่งยิ้มล้อเลียนให้อยู่หน้าประตู

“นายอย่าลืมใช้ของในถุงนะครับ ผมตั้งใจเลือกสุดๆ เลย”

“ปิดประตู!” เขาตะคอกจนเธอสะดุ้ง รีบเดินไปปิดประตู แล้วเดินถือถุงกระดาษมายื่นให้เขา ลีอันโดรกระชากถุงจากมือเธออย่างหงุดหงิด เพราะยังไม่หายโมโหลูกน้อง ทำเอาร่างเล็กถึงกลับเซถลาไปตามแรงดึงของเขาอย่างไม่ทันตั้งตัว

“sh**t”

ลีอันโดรสบถออกมาอย่างหัวเสียทันทีเมื่อเปิดถุงกระดาษแล้วต้องพบเข้ากับคอนดอมมากมายหลากสีหลากกลิ่นที่ลูกน้องมันยัดเอาไว้ในถุง

ไอ้นิค!

ร่างสูงได้แต่สบถและคาดโทษลูกน้องตัวเองในใจอย่างโมโห มือหนาดึงชุดสำหรับใส่นอนออกมาจากถุงและสวมมันด้วยความหงุดหงิด หญิงสาวรีบหันหลังพลางเอามือปิดตาด้วยความรวดเร็วทันทีที่เขาปลดผ้าเช็ดตัวต่อหน้าเธอเพื่อที่จะสวมกางเกงนอน

“หึ นึกว่าอยากจะดูฉันใส่กางเกงซะอีก เห็นชอบมองนักนิ”

“พอใจเปล่านะคะ”

เขาเดินผ่านร่างเธอไปที่เตียงนอนขนาดห้าฟุตสีขาวของเธอแล้วล้มตัวลงนอนทันทีหลังจากที่แต่งตัวเสร็จ เมื่อเห็นดังนั้นคนตัวเล็กจึงเดินไปหยิบเสื้อกับกางเกงของเขาที่วางพาดอยู่เก้าอี้ใส่ลงในตะกร้าหวายหน้าห้องน้ำอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย ก่อนจะเดินไปเปิดตู้เพื่อเอาผ้าห่มอีกผืนมาปูนอนที่พื้นข้างเตียงทันที

“นั่นเธอทำอะไร!”

“คุณลีอันโดรนอนบนเตียงเลยค่ะจะได้สบายตัว เดี๋ยวพอใจนอนข้างล่างตรงนี้ก็ได้ค่ะ”

“ขึ้นมานอนตรงนี้!”

“เอ่อ แต่ว่า...”

“ฉันบอกให้ขึ้นมานอนตรงนี้!” ชายหนุ่มตบลงที่ว่างข้างตัวพลางส่งสายตาดุของเขาพลางกดมองให้เธอทำตามคำสั่ง

“เอ่อ ค่ะ” หญิงสาวเดินไปหรี่ไฟที่หัวเตียงลงแล้วหอบผ้าผืนบางขึ้นไปหาเขาบนเตียง ก่อนจะค่อยๆ ล้มตัวนอนข้างเขาอย่างเกร็งๆ ร่างสูงหันหลังให้เธอทันทีที่เธอขยับเข้าไปใกล้ ร่างเล็กได้แต่แอบน้อยใจกับท่าทางรังเกียจนั้นของเขา แต่ในใจลึกๆ กลับอดรู้สึกดีไม่ได้เมื่อได้อยู่ใกล้ชิดเขามากขนาดนี้...

นี่เธอฝันไปหรือเปล่านะ...ตอนนี้คุณลีอันโดรนอนอยู่ตรงหน้าเธอ นอนหันหลังอยู่ข้างเธอจริงๆ ไม่ใช่เพียงความฝันที่เธอเคยฝันใช่ไหม!

หญิงสาวนอนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มองแผ่นหลังแข็งแกร่งบึกบึนสมชายชาตรีของเขาด้วยแววตาเปี่ยมรักนานจนไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปเท่าไหร่แล้วจนชายหนุ่มพลิกตัวนอนหงาย ทำให้หญิงสาวรีบหลับตาหยีลงทันที ด้วยกลัวเขาจะหาว่าเธอเป็นโรคจิตที่แอบมองเขา แต่ทุกอย่างก็เงียบ จนเธอได้ยินเสียงลมหายใจเข้าออกดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอของเขาเธอจึงเปิดเปลือกตาขึ้นมองเขาอีกครั้ง

“หลับแบบนี้คุณน่ารักจังเลยค่ะ” เธอพูดออกมาเบาๆ พลางอมยิ้มมองเขาด้วยความเขิน

หญิงสาวชะโงกหน้าขึ้นมองเขาให้ชัดก่อนจะยื่นมือไปลูบที่แก้มสากไปด้วยเคราของเขาอย่างอ่อนโยน คนตัวเล็กยื่นใบหน้าและริมฝีปากเข้าไปกดหอมที่แก้มของเขาเบาๆ อย่างระมัดระวังเพราะกลัวจะทำเขาตื่นอย่างอดใจไม่ไหว

ฟอดด

ฟรึบ!

“ทำอะไร” ชายหนุ่มคว้าหมับเข้าที่แขนของเธอทันที

“คะ คือ ยังไม่หลับหรอคะ” เธอถามเสียงสั่นกลัวราวกับอยากจะร้องไห้ออกมา

“อยากมากขนาดนั้นเลยหรือไง” เขาถามเธอออกมาด้วยน้ำเสียงดูแคลนกับการกระทำเมื่อครู่ของเธอ

“ปะ... อื้ออ” ทว่าในขณะที่เธอกำลังจะเอ่ยปฏิเสธ เขาก็กดใบหน้าสวยของเธอลงมาแนบริมฝีปากหนาของเขาทันทีด้วยความหยาบกระด้าง ชายหนุ่มดูดดึงและตะโปมจูบที่ริมฝีปากบางของเธออย่างเร่าร้อนรุนแรง

ลีอันโดรพลิกกายขึ้นมาทาบทับร่างเล็กและบดจูบเรียวปากอิ่มหวานของเธออย่างดูดดื่มเร่าร้อน เขาจูบและบดขยี้อยู่อย่างนั้นซ้ำๆ ไม่ยอมละไปไหนไม่สนใจเสียงครางอื้ออึงเพราะหายใจไม่ทันของเธอ ส่วนทางด้านเธอนั้นก็ได้แต่เผยอปากจูบตอบเขากลับอย่างสะเปะสะปะและเผลอปล่อยเสียงครางออกมาไม่เป็นภาษา

“อืม...” มือหนาของเขาลูบไล้บริเวณใบหน้าสวยไปมาด้วยความนุ่มนวลอ่อนโยนจนหญิงสาวเคลิบเคลิ้มโอนอ่อนตามเขาไป

พิรตาเลื่อนมือบางลูบไล้บริเวณหลังคอของเขาไปมาก่อนจะเลื่อนมือเรียวลงมาจับที่หน้าอกแกร่งของเขาก่อนจะไล้มือลูบวนไปมาจนชายหนุ่มต้องถอนจูบออกมาแล้วซุกหน้าไปที่ซอกคอหอมละมุนของเธออย่างหื่นกระหายทันที

“อ๊ะ อ่า” เธอร้องออกมาเพื่อระบายความเจ็บบริเวณซอกคอที่ชายหนุ่มใช้ฟันและเรียวปากขบเม้มเนื้อนุ่มบริเวณซอกคอจนรู้สึกเจ็บ ปากหยักสวยวกกลับไปขึ้นจูบที่เรียวปากอิ่มที่เผยอครางด้วยความดูดดื่มเร่าร้อน

เด็กนี่จะทำให้เขาหลงจนโงหัวไม่ขึ้นไปถึงไหน แค่ที่เป็นอยู่ก็ทำให้เขาทิ้งงานมากมายเพื่อมาเฝ้าเธอที่นี่เกือบทั้งวันแล้วนะ

“คุณลีอันโดรขาา...” พิรตาครางชื่อเขาออกมาเสียงแผ่วเมื่อมือหนาของเขากำลังกอบกุมก้อนเนื้อเต่งตึงของเธอผ่านชุดนอนตัวบางสร้างความกระสันเสียวให้เธอจนต้องบีบบ่าแข็งแกร่งเอาไว้แน่น

ชายหนุ่มละมือออกจากเต้าอวบเกินตัวของเธอมาปลดกระดุมชุดนอนตัวสวย ก่อนจะดึงรั้งเสื้อนอนของเธอให้ลงไปกองที่เอวเล็ก เขาจ้องมองเธอด้วยดวงตาที่หวานเยิ้มอย่างไม่ปิดบัง ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงได้สวยขนาดนี้วะ สวยเกินกว่าเขาจะห้ามใจตัวเองไหว

ไม่รอช้า...เม็ดบัวสีหวานที่แข็งเป็นไตก็ถูกริมฝีปากหยักก้มลงไปดูดดึงและครอบงับขบกัดมันอย่างมูมมาม

“อ่า อ้ะ คะ คุณลีอันโดรขะ ขา”

พิรตาบิดกายไปมาด้วยความเสียวซ่านหวามไหว เมื่อทั้งปากร้อนและมือของเขากำลังสร้างความกระสันซ่านให้กับเธอเสียจนแทบขาดใจ หญิงสาวยกสองแขนขึ้นโอบรอบคอเขาไว้ ก่อนจะเลื่อนเลยมาประคองใบหน้าหล่อเหลาของเขาขึ้นมาแนบจูบอย่างร่านร้อน

จุ๊บ จ๊วบ!

“อื้อ!”

หญิงสาวมองชายหนุ่มที่หยัดตัวผละออกห่างกายเธออย่างไม่เข้าใจ แต่ไม่นาน ดวงตากลมโตก็เบิกกว้างขึ้นอย่างตื่นตกใจเมื่อเห็นเขากำลังค่อยๆ ใช้มือหนาปลดกระดุมเสื้อของตัวเองทีละเม็ดด้วยท่าทางสุดเซ็กซี่

ลีอันโดรโยนเสื้อที่พึ่งถูกถอดลงข้างเตียงอย่างไม่ใยดีก่อนจะโน้มตัวลงมาแนบจูบที่เรียวปากเธออีกครั้งอย่างดูดดื่ม เร้าอารมณ์ พิรตาจึงเลื่อนมือบางสวยลูบไล้กล้ามท้องเป็นงลอนสวยของเขาไปมาอย่างหลงใหล จนทำให้เขาต้องเกร็งหน้าท้องด้วยความเสียวและเพิ่มแรงบดขยี้เรียวปากอิ่มหวานอย่างหนักหน่วงขึ้น

ครืด ครืด ครืด~

“ทะ โทรศัพท์มาค่ะ” หญิงสาวเบี่ยงหน้าหลบจูบร้อนของเขาและเอ่ยบอกชายหนุ่มเสียงสั่นอย่างหอบเหนื่อย แต่เขากลับไม่สนใจ เอาแต่เดินหน้าจูบเธอต่ออย่างไม่ยอมลดละ จูบเอาๆ ราวกับอดอยากมาจากไหนส่วนมือหนาก็กำลังบีบเคล้นหน้าอกอวบขาวของเธอแรงๆ อย่างมันเขี้ยว

“อ่าา คุณคะมี... สาย ขะ เข้าค่ะ” พิรตาเอ่ยบอกเขาอีกรอบเสียงกระท่อนกระแท่น พลางสติที่เตลิดไปกับรสสัมผัสจากเขาก็เริ่มจะกลับมาครบสมบูรณ์

“โธ่เว้ยย!” เขายืดตัวไปหยิบโทรศัพท์ที่โต๊ะเล็กข้างเตียงแล้วกดรับสายด้วยความหงุดหงิด!