“Ituloy mo,” sabi ni Alex, binuklat ang mga pahina ng diary ni Debbie.
"Oo," sagot ni Lou, nanginginig ang boses. Alam niyang baka magalit si Alex sa sasabihin niya.Binuksan ni Alex ang talaarawan noong ika-25 ng Mayo, ang araw na pumunta si Debbie sa Chicago.ika-25 ng Mayo. Pagkababa ko pa lang ng eroplano, naisip ko si Alex. nakakaawa ako. Kung alam niya ang iniisip ko, matatawa siya. Nagkaroon kami ng video chat, at pinilit ko pa rin na manatili siya sa New York, ngunit sa loob-loob ko, gusto ko siyang sumama at makasama.ika-26 ng Mayo. Naiinggit talaga ako nang makita kong may mga boyfriend na susunduin si Melissa at ang iba pa pagkatapos ng rehearsals. Lonely talaga sa bus tuwing gabi.ika-29 ng Mayo. Ilang araw na akong hindi tumatawag kay Alex. Natatakot ako na baka kapag nakita ko siya, hindi ko na mapigilang umiyak. Nakakahiya na makita niya akong ganito. Hindi ko kayang maging pabigat sa kanya.ika-30 ng Mayo. Talagang basa at mNapanganga si Melissa sa gulat. Hindi siya naniniwala na papatayin talaga ni Alex ang sinuman. Kahit na siya ay mas mahalaga kaysa sa napagtanto ng mga tao, ang pagpatay sa mga tao ay isang ganap na naiibang bagay.Hindi niya alam kung gaano kalakas ang pamilya niya. Ang pagpatay sa dalawang tao ay walang halaga sa pamilya Ambrose. Ito ay tulad ng simpleng pagpiga ng ilang mga bug.Dumagundong ang puso ni Melissa habang nakatitig sa katawan ni Lou. Ang bakanteng mga mata nito ay muling tumingin sa kanya.Lalong lumakas ang dagundong ng kulog, at lalong lumakas ang tunog ng ulan.Lumingon si Alex at tinutok ang baril kay Melissa. Kumikislap ang kidlat, pinatingkad ang kanyang mukha at pinapakitang lalo siyang nananakot. Hindi niya napigilang manginig."Alex, anong gagawin mo?" tanong niya. Nakita na niya na marunong itong bumaril."Paano nangyari ito kay Debbie kung hindi ka kasali?" tanong niya, humigpit ang daliri niya sa gatilyo.“Hindi mo
Tumabi si Kelly kay Alex sa Ramsey Lake sa loob ng dalawang oras. Malakas ang hangin, at madalas na umubo at bumahing si Alex. Talagang nag-aalala siya sa kanya, ngunit ang tanging magagawa niya ay tumabi sa kanya, kaya hindi siya nag-iisa.Ang malalim na damdamin ni Alex para kay Debbie ay ikinadismaya ni Kelly, at sa unang pagkakataon, pinagdudahan niya ang sarili. Magagawa ba niyang nakawin siya mula sa kanya?"Tanghali na," sabi nito, na lumuhod sa tabi niya. "Bakit hindi tayo pumunta at kumain ng tanghalian?"“Hindi ako nagugutom, pero pwede ka nang umalis,” sabi niya, nakatutok pa rin ang mga mata sa lawa, na para bang nakikita niya si Debbie sa labas.Walang magawang tumingin sa kanya si Kelly, at saka siya tumalikod at umalis.Maya-maya, bumalik siya na may dalang pagkain. Iniabot niya ang isang kahon kay Alex at sinabing, “Dalhan kita ng tanghalian. Kainin mo, baka manghina ka talaga.”Naramdaman ni Alex ang init sa kany
"Paano ko malalaman kung nasaan ang walang kwentang apo mo?" biro ni Yvonne kay Margaret. Alam niyang hindi mahal ng lola niya si Simon gaya ng pinsan nilang si Kelly na naging matagumpay sa negosyo ng pamilya. Walang nangahas na pagtawanan siya.“Lola, hindi mo ba napansin na may kasama ako?” tanong niya.Napatingin si Margaret sa guwapong binata na nakatayo sa likod ni Yvonne."This is my boyfriend, Brian," sabi ni Yvonne, hawak ang braso niya, habang nakangiti ito sa kanya. "Ang kanyang pamilya ay nagmamay-ari ng isang kumpanya sa internet na niraranggo bilang isa sa nangungunang dalawampu sa industriya."“Nice to meet you, Lola,” sabi ni Brian habang nakangiti at inilahad ang kamay sa kanya, na mukhang perpektong ginoo."Hello," sabi ni Margaret, nanginginig ang kanyang kamay habang tinitignan siya ng matalas nitong mga mata. Mukha nga siyang rich kid.Sandali niyang tinanong si Brian ng mga tanong, at sinagot niya ang lahat
Nakakunot ang noo ng kanyang ina habang sinabi kay Kelly, “Hindi ko alam kung bakit nagiging masuwayin ka.” Nasaktan si Kelly, ngunit alam niyang sinabi lang iyon ng kanyang ina dahil nakita niya si Alex na nakasuot ng maruruming damit. Hindi naintindihan ng pamilya niya na gusto niya ng boyfriend na talagang gusto niya, hindi lang sa maraming pera."Paano mo nagawang makipag-usap pabalik kay Lola ng ganyan?" patuloy ng kanyang ina.Tinanong ng isa pang kamag-anak si Kelly, “Paano ka magdadala ng kasintahang napakasama ang pananamit pauwi para makilala ang iyong pamilya?”Sabi ni Alice, “Kelly, mahal ka ni Lola. Kailangan mong maging mas makatwiran."Ilang taon nang sinabihan si Kelly kung ano ang gagawin ng kanyang mga kamag-anak. Lahat sila ay may kani-kaniyang pananaw sa buhay niya at hindi man lang pinansin ang mga gusto niya.Sinimulan ng ilan sa kanyang mga kamag-anak na ayusin ang mga bagay-bagay. Sabi ng isang tiyuhin, &
Kinagat ni Kelly ang kanyang mga ngipin at huminto sa paglalakad.Ilang beses umubo si Alex, at tinapik-tapik ni Kelly ang likod niya.“Maliwanag na may sakit din siyang tao,” komento ng isa sa kanyang mga tiyuhin.“Hindi ko talaga mawari. Ano lang ang nakikita niya sa kanya?" tanong ng kanyang asawa.Pumayag naman ang asawa niya. "Sa paghusga sa hitsura niya, alam kong hindi na siya mabubuhay nang mas matagal."“Oras na para kumain,” sabi ni Margaret habang galit na tumingin kay Kelly at naglakad palayo.Sinimulan na ng mga katulong na tanggalin ang mga nakahigang upuan, at maglabas ng alak at meryenda. Naglagay sila ng tatlong mahabang hapag kainan sa looban. Ang mga miyembro ng pamilya ay umupo sa kanilang karaniwang mga lugar.Nakabalik na rin ang mga Phillips mula sa kanilang fishing trip sa Purple Dawn Lake. Kasama nila ang ama ni Kelly, si Hamilton, at ang ama ni Simon, si Walter.Sa labas, tila sila ay nag
“Ha ha, ang galing mo,” natatawang sarkastikong sabi ni Simon habang nag-thumbs up kay Alex. “Gusto ko sanang itanong kung anong sasakyan ang bibilhin mo sa halagang dalawang milyon? O kalahati lang iyon ng kabuuang gastos? Bakit hindi mo sabihin sa amin?”“Tama, sabihin mo sa amin lahat,” natatawang sabi ni Walter.Patuloy ni Simon, “Four million. Hindi ko alam na may ganito kamahal na sasakyan sa buong bansa.”Nginitian ni Walter si Alex, “Mukhang napakayaman mo pero pumupunta ka pa rin sa bahay namin para kumain ng pagkain namin?”Nagsimula ring magbiro ang iba pang pamilya ni Kelly, ngunit hindi sila pinansin ni Alex at nagpatuloy sa pagkain. Wala siyang naramdamang obligasyon na ipaliwanag ang kanyang sarili sa kanila.Makalipas ang ilang minuto, nagsalita si Margaret. Sabi niya, “Alex. Hindi pwedeng patuloy ka lang kumain at hindi kami papansinin. Nasa ilalim ako ng impresyon na gusto mo
"Ikaw ba talaga?" Sabi ni Simon nang tumayo ang lahat sa kani-kanilang upuan. Naglakad ang ilan sa gate at tumingin sa sasakyan."Talagang Ferrari ito," pagkumpirma ni Walter nang huminto ang asul na kotse sa gate."Maaaring totoo ang sinabi niya?" may nagtanong.“Ito ba talaga ang Ferrari niya? Galing ba talaga siya sa mayamang pamilya?" sabi ng isa pang tita.Nagulat at nataranta ang mga miyembro ng pamilya.Tapos, malakas na sinabi ni Yvonne sa lahat, “Stop being idiots. Ito ang Ferrari ni Brian.” Sa wakas ay naunawaan na nilang lahat at lalo pang nakaramdam ng paggalang kay Brian.Sabi ng isa sa kanila, “Tulad ng sinabi ko, hindi ito maaaring kotse ng batang ito. Gumagawa lang siya. Paano makakabili ng Ferrari ang isang tulad niya?"Sumang-ayon naman ang isa, “Ang galing ng boyfriend ni Yvonne. Nasa twenties pa lang siya, at nagmamaneho na siya ng Ferrari.”“Tama na yan. Gwapo siya, maalam, at maya
“Mr. Ambrose, nandito na ang sasakyan mo. Matapos malaman na pinaplano ni G. Catulo na ihatid ito sa iyo nang personal, nais din ng mga manager ng Ferrari sa New York na matiyak na maaabot ka nito nang ligtas. Nag-hire si Mr. Catulo ng armored truck para ihatid ang sasakyan mo para matiyak na hindi ito masira.”“Salamat.” Ngumiti si Alex kay Mr. Catulo.“Mr. Ambrose, ibababa ko na ang sasakyan para sa iyo,” sabi ni Harold, at sumenyas siya sa dalawang armadong lalaki na nakatayo sa tabi ng armored transport vehicle. Ang dalawang lalaki, dala-dala pa rin ang kanilang mga machine gun, ay pumunta sa likod ng trak at ginamit ang kanilang mga susi upang buksan ang kandado. Binuksan nila ang pinto at ibinaba ang isang ramp, pinayagan si Harold na dahan-dahang paalisin ang sasakyan na nakaimbak sa loob.Ito ay isang puting Ferrari. Ang hitsura at hugis pa lang nito ay mas nakamamanghang kaysa kay Brian.Bumaba si Harold sa sasakyan, a
Kinabukasan, alas sais ng gabi, iniwan ni Alex ang mga babae sa villa at sumakay ng taksi papunta sa Continental hotel.Pagdating niya, napansin niyang maraming magagarang sasakyan ang nakaparada sa harap ng hotel. Ang mga taong naglalakad papasok sa hotel ay nakasuot ng mamahaling damit, terno, at tuxedo.Pumasok siya sa hotel at sumakay ng elevator papuntang ikawalong palapag. Paglabas na pagkalabas niya ng elevator ay hinarang siya ng isang waiter. Tumingin siya kay Alex at nagtanong, “Sir, may invitation po ba kayo?”Naisip ni Alex, “Isang imbitasyon? Anong nangyayari?”Naiinip na sinabi ng waiter, “Kung wala kang liham ng imbitasyon, mangyaring umalis sa hotel. Salamat sa iyong kooperasyon.”Nagalit si Alex at sinabing, “Inimbitahan akong pumunta rito, pero sa pamamagitan lang ng tawag sa telepono. Wala akong alam sa mga invitation letter. Dito ba nagdaraos ng piging ang Sultan ng Brunei?”Nakangiting
Hindi makapaniwala ang mga tao nang makitang natalo ng apat na teenager na babae ang tatlong boksingero. Tumagal ng ilang segundo bago mag-react ang mga tao, at pagkatapos ay nagsimula silang sumigaw ng papuri at paghanga."Damn it, that was amazing," sabi ng isang lalaki.“Tinalo ng apat na babae ang malalaking lalaking iyon. Hindi ako makapaniwala,” sabi ng kaibigan.“Anong nangyari kanina? Ito ay hindi kapani-paniwala, "sabi ng isa pa.Gayunpaman, hindi pinakinggan ng apat na babae ang papuri. Wala itong ibig sabihin sa kanila. Humakbang sila patungo sa tatlong lalaking takot na takot. Naniniwala sila na ang tatlong babae ay hindi maaaring maging ordinaryong tao. May kakaiba sa kanila.Agad na itinaas ng tatlong lalaki ang kanilang mga kamay at sumigaw sa takot, "Tumigil ka, pakisuyo, sumuko kami."Sunod-sunod na nagsilapitan ang mga nanonood, sumisigaw sa mga boksingero. Tuwang-tuwa ang mga tao kaya sinugod ng lahat ang mga lalaki,
Nang matapos siyang kumuha ng litrato kasama ang kanyang mga kasamahan, lumingon si Phillipa para hanapin si Alex. Ngunit nilapitan siya ng tatlong estranghero. Nagulat siya dahil lahat sila ay mahigit anim na talampakan ang taas. Lahat sila ay mukhang matipuno at lahat ay may mahabang balbas. Bagama't naka-coat sila, madali niyang nakikita ang makapal nilang kalamnan sa dibdib.“Hello. Please pwede ba akong magpa-picture kasama ka?" sabi ng isa sa mga lalaki sa kanya sa Espanyol."Tiyak," sagot niya, sa Espanyol din. Napagtanto niya na ang kanilang diyalekto ay medyo naiiba sa kanyang natutunan. Nahulaan niya na sila ay mula sa Espanya, habang ang kanyang pagsasanay sa wika ay batay sa diyalektong sinasalita sa Mexico. Gayunpaman, maaari pa rin silang makipag-usap nang malinaw.“Iyan ay magiging mahusay.” Lumapit sa kanya ang mga lalaki, at ang dalawang pinakamalapit sa kanya ay ipinatong ang kanilang mga kamay sa kanyang mga balikat. Medyo hindi si
Noong gabing iyon, natulog si Alex at ang mga babae mula sa Moon society sa isang villa na nagkakahalaga ng milyun-milyong dolyar. Umorder siya ng takeout na nagkakahalaga ng dalawang daang dolyar at sabay silang kumain.Habang sila ay kumakain, tinanong niya sila, "Ano ang inyong mga pangalan?"Napatingin si Celeste sa tatlo at ipinakilala sa kanya. “Magkasama, tayo ang Moon Maidens. Ako si Celeste. Ito ay sina Selene, Callisto, at Luna. Noong nabubuhay pa ang matandang amo, naglingkod kami sa tabi niya.”Tumango si Alex at sinabing, “Well, I'm glad that I can call you by your names, which is all very beautiful. Ngunit mangyaring huwag mo akong tawaging panginoon sa hinaharap. Ang pangalan ko ay Alex, maaari mo akong tawagin sa aking pangalan."Umiling si Celeste at sinabing, “Paano mo nasasabi iyan, Panginoon? Ikaw ang aming pinuno, at may daan-daang tao sa ilalim ng iyong utos. Kami ang iyong mga dalaga upang maglingkod sa tabi mo. Paan
Tumawag si Alex sa simbahan at ipinaliwanag ang lahat sa Ama. Pagkaraan ng ilang oras, dumating ang mga tao sa simbahan upang kunin ang bangkay ni Georgina. Nang makita niya si Nelly na nakahandusay sa katawan ni Zora, hindi niya maiwasang maawa dito at nagpasya na huwag na itong istorbohin.Pumunta siya sa Simbahan para sa libing ni Georgina kasama ang apat na babae.Ang apat na babae ay naging napaka-emosyonal at hindi napigilang umiyak.Pagbalik nila sa DC, madilim na.Sinabi niya sa kanila, “Babalik ako sa paaralan ngayon. Saan ka pupunta?”Nag-aalalang tugon ni Celeste, “Panginoon, ayaw mo ba kaming manatili sa iyo? Kami ang mga dalagang naglilingkod sa Panginoon. Kahit saan ka magpunta, pupunta rin tayo."Nagulat si Alex at sinabing, “I don't need you to serve me. Sa totoo lang, ayaw kong maging panginoon. Ang singsing na ito ay maaari lamang isuot ng iyong panginoon. Aalisin ko at ibibigay ko sa iyo ngayon, tapos hindi na
Si Nelly, ang Moon Maidens, at ang Sultan ng Brunei ay sumugod sa lawa. Nang makalapit sila, natuklasan nilang mainit ang tubig sa lawa, at habang papalapit sila kay Alex, mas tumataas ang temperatura.Inabot ni Nelly ang tubig sa tabi ni Alex. Napakainit noon!“Hindi!” bulalas niya, nagpapanic. “Hindi ma-absorb ni Alex ang internal power ng dalawang babae. Namumuo ito sa kanyang katawan, at nagiging init!”Ang Sultan ay nag-aalalang tumingin kay Zora, at pagkatapos ay iniunat niya ang kanyang kamay, na nagbabalak na hilahin siya."Hindi, kamahalan!" tawag ni Nelly sa Malay. “Natigilan ang reyna. Hindi mo siya mapalaya, at sasaktan mo lang ang sarili mo!”“Anong magagawa ko?” sagot ng Sultan na mapait ang ekspresyon. “Aking reyna…”Nakatayo ang Moon Maidens, pinapanood si Georgina, ang babaeng halos nagpalaki sa kanila.Tumayo si Nelly sa tubig, pinipiga ang kanyang mga kamay. Tapos
Nagulat si Alex kay Georgina, siguradong mali ang pagkakaintindi nito."Kinuha niya si Xavier sayo?" tanong niya. “Anong ibig mong sabihin?”"Minsan, kaming tatlo ay magkaibigan," sabi ni Georgina. “Pareho kaming nagustuhan ni Zora kay Xavier, at pareho kaming nagustuhan ni Xavier. Masaya kaming lahat, at naging maayos ang lahat.” Huminto siya. “Ngunit isang araw, dinala ni Zora sa amin ang isang batang babae na malubhang nasugatan. Hiniling niya kay Xavier na gamutin siya. Pagkatapos ay nanatili si Zora kay Xavier araw at gabi, na nagkukunwaring gusto niyang matuto mula sa kanya sa pamamagitan ng panonood sa kanyang pagpapagaling sa dalaga. Pero ang gusto niya talaga ay ang gumawa ng move kay Xavier.”"Oh, shut up," sabi ni Zora. “Malubhang nasugatan ang babaeng iyon, at alam mo na mas mahusay ang kasanayan ni Xavier sa medisina kaysa sa amin. Walang alam sa amin kung paano siya gagamutin, kaya hinayaan ko si Xavier na gawin
Sa loob ng dalawa o tatlong araw, nanirahan si Alex sa West Lake guesthouse, nag-aaral ng martial arts moves mula kay Zora. May isang malaking patyo sa tabi ng lawa, at ito ay isang magandang lugar para magsanay.Ang Sultan ng Brunei ay madalas na nanonood, sabik na iuwi si Zora, ngunit si Zora ay patuloy na naghahanap ng mga dahilan upang maantala ang kanilang pagbabalik.Sa umaga ng ikaapat na araw, sina Alex at Zora ay nagsasanay sa tabi ng lawa nang marinig nila ang isang boses na tumatawag.Nagulat si Alex. Luminga-linga siya sa paligid, hinahanap kung saan nanggaling ang boses. Sanay magtago si Georgina kaya hindi na nagulat si Alex nang hindi niya ito nakita."Nandito si Georgina," sabi ni Alex, pinananatiling mahina ang boses.Tumingin-tingin si Zora sa paligid at tumawag, “Georgina! Naka-recover ka na ba sa huli nating pagkikita?"Lumabas si Georgina sa pinagtataguan at dumiretso sa kanya. Ngunit handa si Zora para sa kanya. Pasimple niya
Marami sa mga tauhan ni David ang sumugod upang tulungang makatayo si David, na nagmumura kay Zora."How dare you attack David," sabi ng isa. "May death wish ka ba?""Magbabayad ka sa paglalagay ng iyong mga kamay sa kanya," sabi ng isa pa."Commissioner Billings, arestuhin ang babaeng iyan," sabi ng pangatlo.“Okay ka lang ba?” tanong ni Leona kay David.Hindi siya pinansin ni David at sinamaan ng tingin si Zora. "Ikaw ay isang patay na babae," sabi niya. “Commissioner Billings, arestuhin siya!”Tumingin si Anthony kay David at kumunot ang noo. "David, pakisuyong bantayan ang iyong wika," sabi niya.Laking gulat niya nang mapagtantong ang magandang babaeng ito ay ang reyna ng Brunei.Ilang araw na ang nakalipas, ipinaalam sa kanya ng kanyang mga nakatataas na nawawala ang reyna, at hiniling nila sa kanya na tumulong sa paghahanap. Ngunit hindi niya inaasahan na makikita niya ito sa Tinsdale Hotel.Bagama't isa si