Maraming salamat sa inyong pagsuporta! Maaring mag-iwan ng komento at huwag kalimutan na i-rate ng 5 star ang aking kwento. Godbless
Magkatabing nakahiga si Carmela at Joseph. Hindi makapaniwala si Joseph dahil maayos na sila ni Carmela."Sigurado ka ba na hindi na tayo maghihiwalay? baka mamaya sinasabi mo lang 'yon sa akin para umasa ako at hindi kita habulin." nakangusong sabi ni Joseph. Paulit-ulit niyang tinatanong ito kay Carmela."Ang kulit mo talaga, sabi ko nga na sigurado ako! Talagang magbabago na ang isip ko kapag ganyan ka." kunware na seryosong sagot ni Carmela. Ngumuso si Joseph sa kanya sabay tinuro ang kanyang nguso."Kiss mo nga ako hehe" maharot na sabi ni Joseph, nailing na lamang si Carmela. Aasta na sana ito na hahalikan si Joseph ng bumukas ang pintuan. Iniluwa nito ang pigura ni Bernadette na halatang badtrip pa rin dahil kay Enrique. Lumaki ang mata ni Bernadette, akala niya magiging single na ang kapatid ngunit mukhang napaamo ito ni Joseph."Anong ibig sabihin n'yan?" tanong niya habang nakataas ang kilay. Masama siyang tumingin kay Joseph na nagtago sa likod ni Carmela."Bernadette, bak
Naging maayos ang pagsasama ni Carmela at Joseph. Mas nagkaroon sila ng tiwala sa isat isa at naging maunawain. Napasilip si Carmela sa kanyang asawa na aburido sa pag-aayos ng neck tie nito."Argh!" inis na angal ni Joseph at halos sirain na ang neck tie kaya lumapit na si Carmela sa kanyang asawa. Nakasuot siya ng uniporme niya at sabay silang papasok ni Joseph."Pwede ka naman kasi humingi ng tulong eh bakit kasi sinosolo mo?" puna ni Carmela sa kanyang asawa. Mabilis niyang naiayos ang neck tie ni Joseph."Babe, kasi syempre alam ko na marami ka rin ginagawa ngayon. Puyat ka pa kanina dahil nag-review ka." nakangusong sabi ni Joseph na ikinangiti ni Carmela."Babe, mag-asawa tayo at dapat magtulungan tayo. I love you." malambing na sabi ni Carmela sa kanya kaya halos matigilan si Joseph."Huwag kaya muna tayong pumasok? Sige naman na oh." anya ni Joseph dahil mukhang kamanyakan na naman ang nasa utak nito.Nagdesisyon si Carmela at Joseph na huwag muna mag-anak at kailangan muna n
Nakasimangot pa rin ang mukha ni Joseph habang nagmamaneho. Kinakabahan siya dahil sa mismong guro ni Carmela. Ilang taon na nga ba iyon?Lumingon siya kay Carmela na nakapokus sa kanyang libro kaya napanguso siya."Babe, nakakainis ka ah! Mukhang ang bata pala ng sir Clemento mo." angal ni Joseph sa kanya. Huminto sa pagbabasa si Carmela saka lumingon sa kanya."Babe, huwag mong sabihin na nagseselos ka sa kanya?" tanong ni Carmela. Umiling siya ng mabilis. Bakit siya magseselos eh mag-asawa naman na sila ni Carmela."May dapat ba akong ikaselos ha? kung mayroon talagang magseselos ako." nakangusong sabi niya sa kanyang asawa. Ngumiti naman si Carmela sa kanya."Wala ka naman dapat ikaselos, babe. Ikaw ang mahal ko at saka propesor namin 'yon. Imposibleng may gusto iyon sa akin, babe. Hindi naman ako maganda para magustuhan ng lahat." ika ni Carmela. Napangiti si Joseph."Maganda ka, babe. Parati mong tatandaan 'yan at ang ganda mo ay para sa akin lang ha. Nako, talaga makikita mo, C
Hindi makapaniwala si Enrique sa sinabi ni Bernadette, hindi siya sanay sa ganoong set up. Oo, na-comfort nila ang isat isa ngunit hanggang ganoon lang pala 'yon. "Ibig mong sabihin wala pa lang dahilan ang lahat ng 'yon? 'Yong ginawa natin sa kotse, sa pagmo-motel natin." seryosong sabi ni Enrique. Hindi niya alam kung bakit mas nasasaktan siya ngayon kaysa ng malaman niya na nagkabalikan si Joseph at Carmela."Oo, ikaw na rin naman ang may sabi hindi ba? na kapag ayaw na natin ng ganoong set up ay mas magandang huwag na lang tayo magpakita sa isat isa." anya ni Bernadette, tumalikod ito upang itago ang pagbuo ng luha sa kanyang mga mata.Napailing si Enrique sa sinabi ng babae sa kanya. Ganoon ba ito kawalang puso para hindi nito maramdaman na gusto niya ng seryosong relasyon."Bernadette, simula ng may mangyari sa atin sa kotse na 'yon, binigyan mo na rin ako ng karapatan sa buhay mo." gigil na sabi niya saka pilit pinaharap si Bernadette at nakita niya ang luha nito."Bakit ka um
Napakurap naman si Carmela, mukhang nagsasabi sa kanya ng totoo si Ezekiel. Umiwas ng tingin si Ezekiel sa kanya at saka napatingin sa mga estudyanteng halos ayaw na silang lubayan."Hindi ka ba naniniwala sa akin?" tanong ni Ezekiel sa kanya. Nag-panic naman si Carmela at mamaya ay mapikon ang kanyang propesor at pahirapan na naman siya sa recitation."Naniniwala naman po, sir." sagot agad ni Carmela. Napangiti si Ezekiel kaya halos lahat ng estudyante tumitingin sa kanila ay mas naiinggit kay Carmela."Bakit parang takot ka sa akin, Carmela? Hindi mo kailangan matakot dahil wala naman akong balak saktan ka." seryosong sabi ni Ezekiel saka umiwas na naman ng tingin.Biglang na-guilty tuloy si Carmela ng wala sa oras dahil mukhang nahalata ni Ezekiel na hindi siya komportable."Sorry, sir. Hindi ako palakaibigan at masyado akong naiilang kapag may lalaking kumakausap sa akin." dahilan niya. Ngumiti naman si Ezekiel na mabilis din nawala sa kanyang magandang mukha."Kung ganoon ay bakit
Nagbabaga ang mga mata ni Enrique sa mga sinabi ni Bernadette. Nakaramdam siya ng panggigil sa babae dahil masyado itong mapagmalaki."Ah ganoon ba, sige ibuka mo na ngayon!" pagalit na sabi ni Enrique saka itinulak ito papahiga sa kama. Nagpumiglas naman si Bernadette."Bansot! Ang kapal ng mukha mo!" sigaw ni Bernadette ng patungan siya ni Enrique. Napangisi naman si Enrique."Mukha pa rin ba akong bansot para sa'yo eh mas matangkad na nga ako sa'yo kahit nakatakong ka pa." pang-aasar ni Enrique, mabilis nitong binigyan ng mapusok na halik si Bernadette. Mas lalong nagpumiglas si Bernadette sa ginagawa niya."F*ck you, This is rape!" angal ni Bernadette sa kanya. Mabilis na tinanggal ni Enrique ang kumot na nasa katawan niya saka hinaplos ang gitnang sentro niya."You said it's rape but you are wet, Bernadette." nakangising sabi ni Enrique saka mas hinaplos ang bagay na 'yon. Napaiwas ng tingin si Bernadette sa kanya.Huminto si Enrique sa kanya kaya napatingin tuloy siya. Tumayo ito
Lumipas ang mga araw mas lalong naging busy si Carmela at Joseph sa pag-aaral nilang dalawa. Naglalakad si Joseph ng makita niya si Ayana na papalabas sa kanyang pinag-aaralan.Nakita siya nito kaya lumapit ito agad sa kanya at umangkla sa kanya. Nakangisi itong tumingin sa kanya. Halos dalawang taon na rin ng huling makita ni Joseph si Ayana."Love!" tawag sa kanya ni Ayana. Nabalitaan niya na huminto na ito sa pagmo-model at nagdesisyon na lamang ito na ipagpatuloy ang pag-aaral."Anong ginagawa mo rito?' tanong agad ni Joseph. Bakas sa kanyang mukha ang iritasyon habang sinasabi iyon."Dito ako mag-aaral, surprise!" nakangising sabi ni Ayana sa kanya. Mas kinabahan si Joseph. Bakit pakiramdam niya ay gulo ang habol nito ngayon?"Bakit dito pa? Maraming eskwelahan na pwede mong enroll-an!" iritang sabi ni Joseph. Nagdesisyon na siyang maglakad at saka iwan si Ayana ngunit makulit ito. Nagulat si Joseph ng halos ilapit ni Ayana ang katawan nito sa kanya."Love naman, galit ka pa rin
Tahimik lamang si Grasya habang pinapanood si Carmela at Joseph na naglalambingan sa isat isa. Hindi siya makapaniwala na kasal na pala ang dalawa matagal na.Ngunit nagpapasalamat din siya na hindi na malaman dahil baka umasa siya sa lalaking minamahal niya simula pa ng bata siya. Naging malungkot ang kanyang ekspresyon ng maalala ang lahat."Grasya, ayos ka lang ba? Bakit ang tahimik mo?" puna sa kanya ni Carmela. Ihahatid siya nila Carmela sa bahay nito."Paano ako makikipag-usap sa inyo kung kulang na lang ay kagatin na ako ng langgam sa kinauupuan ko." mataray na sabi niya. Natawa naman si Carmela sa kanya saka palihim na ngumisi."Wala ka bang naging boyfriend?" tanong ni Carmela sa kanya na ikinatigil ng kanyang katawan. Ayaw niya ng maalala ang lahat. Ayaw niya ng maalala ang sakit na naranasan niya.Tumikhim si Joseph na mukhang may nalalaman kay Grasya."Babe, huwag mo ng tanungin si Grasya, nakikita mo naman na medyo uncomfortable siya." suway ni Joseph na ikinataas ng kilay