DALAWANG LINGGO na ang lumipas ang bilis lang ng panahon at balik na ulit kami sa kanya kanya naming trabaho. Si Nicole ay magaling na ng lubusan. Sa dalawang araw na pag-iistay namin sa hospital wala naman ng naging problema, Naging normal naman ang test ng doctor kay Nicole kaya nakalabas din agad siya at sa bahay na lang nag-pagaling. Sobra sobra ang pasasalamat ko kay Lolo J dahil sa kanilang tulong sa amin. Hindi nila kami pinabayaan kahit nakauwi na kami. May nurse pa nga ito na pinapunta sa bahay para lang tignan ang kalagayan ni Nicole. Araw araw din may supply ng gamot at prutas para sa kapatid ko. Hindi ko tuloy alam kung paano ako makakabawi at bayad sa lahat ng tulong nila para sa amin. Ngayon ay nandito kami sa gazebo kasama ko si Gia at Nicole. Nakangiting nakamasid lang ako sa kanila sa isang gilid habang sila ay nandoon sa center table busy sa coloring book na binili ni Gia. Simula ng ipakilala ko silang dalawa sa isa't isa ay sobrang close na nila. Hindi
NAKAHINGA ako ng maluwag ng makitang wala na si Giovanni sa Gazebo. Naiwan na lang doon sina Nicole at Gia na busy na sa pagkukulay. Wala na rin ang mga pinag-kainan namin. “Ate pinakuha na pala ni Kuya Giovanni sa ibang katulong ‘yung pinagkainan. Sabi pala niya mamaya daw i-akyat na lang sa kwarto niya ‘yung dinner niya. Magiging busy daw siya kaya hindi siya makakababa para sa hapunan.” Bungad na sambit ni Nicole sa akin. Napatango naman ako bago naupo. Buti na lang naisipan umalis ng boss ko kung nagkataon hindi ko alam anong mukha ang maihaharap ko sa kanya. Isang oras pa ang tinagal namin sa Gazebo bago nagyaya pumasok sa loob ng mansyon si Gia. Pinaliguan ko siya at sinabihan na matulog muna dahil oras na ng tulog nila ng hapon. Bumalik naman si Nicole na bagong ligo na rin. Sabay silang natutulog kapag hapon ng alaga ko. Pinatuyo ko muna ang mga buhok nila bago sila parehas pinahiga. Nakakatuwa lang makita na hindi maarte si Gia. Simula ng gumaling ang kapa
PAGKARATING sa Silvestre Empire manghang mangha ako habang nakasunod sa boss ko na seryoso lang. Binabati siya ng mga nakakasalubong namin na empleyado pero ang loko hindi man lang tanguan o batiin pabalik. Napaka talaga porket boss. Nakarating kami sa 10th floor kung saan daw ang team nung Adam. Pagpasok namin dali-daling nag-sitayuan ang mga tao doon at agad binati si Giovanni. “G-goodmorning, Sir!" Halata sa boses at itsura ng mga ito ang kaba. Naiintindihan ko sila, alam nilang galit ang boss nila kaya ganito na lang ang takot ng mga ito. “Tsk, may nahanap ba kayo?" Tanong ni Giovanni. Hala, hindi niya sinabi na may nakuha na siyang papalit don sa photographer na kinuha nila? Luh? “A-ah S-sir about that, meron na po kaming nakuha pero mamayang 1pm pa siya available. Sigurado po kaming maganda na ang magiging kuha n—” “No need, cancel that. Meron na akong nakuha. Kung hihintayin natin ‘yang sinasabi niyo, aabutin tayo ng gabi..Tsk. Prepare the props and the DSLR c
“E, anong gusto mo? Tawagin kita sa harap ng mga empleyado mo ng Giovanni? Isa pa boss kita. Sa mansyon pwede pa kita tawagin sa pangalan mo dahil ‘yun ang gusto mo. Pero kapag nasa labas at lalo na dito sa kompanya niyo. Tatawagin kitang Sir. Baka ano pang sabihin ng mga empleyado mo kapag narinig nilang tinawag kita sa first name mo. Iba kapag nasa labas na, ibang usapan na iyon." Mahaba kong paliwanag sa kanya, Totoo naman. Ano na lang sasabihin ng mga empleyado niya kung tinawag ko siya sa pangalan niya. “Tsk, I don't care what they say. I'm the one you follow because I'm your boss. So, when I tell you to call me Giovanni, do it.” Napasimangot naman ako sa kanyang tinuran. Bossy na naman siya ah! Maisipan din talaga ng lalaking ‘to e. Akma pa sana akong magsasalita ng bumukas na ang elevator at dere-deretsong pumasok ang damuho kong boss. Napailing na lang ako bago sumunod dito. “Anyway, Natasha sasama ka ulit sa akin bukas dito sa kompanya." Napalingon naman
Alas otso ng gabi ng makauwi kami ni Giovanni sa mansyon. Saktong hindi pa pala kumakain ang lahat kaya pinag-salu-saluhan namin ang binili ng boss ko na Jabee. Pinatawag rin ni Lolo J si mama para sabay-sabay daw kami kumain. Natutuwa daw siya dahil masaya ang dati nilang hapag kainan. Mas masarap daw kumain ng marami at sabay sabay. Matapos ang masayang hapunan, Ginawa ko naman ang trabaho ko. Nilinisan ko si Gia, pina-inom ng vitamins at pinatulog. Tapos umuwi na ako sa bahay para gawin ang natira ko pang i-eedit na picture. Kailangan ko itong matapos ngayon gabi. Bandang Eleven ng matapos ako sa pag-eedit, Sinave ko iyon sa laptop tapos hinanda ko naman ang isusuot para bukas. Pinili ko ang isang casual dress na papatungan ko ng blazer tapos 2 inches heels. Lahat ng ito ay si Giovanni ang pumili. Nang ok na ay doon na ako nag pasya na mahiga, kanina ko pa talaga nararamdaman ang antok at pagod.. **** KINABUKASAN Abo't langit ang kabang nararamdaman ko habang na
PARANG dinaanan ng isang anghel ang apa't na sulok ng conference room. Napayuko na lamang ako dahil sa kabang nararamdaman. Bakit pa kasi sinabi ni Giovanni ‘yon? Kakainis naman kasi ‘tong lalaki na ito ‘e. Wala naman kasi akong experience sa pagiging isang photographer. Hobby ko nga lang. Naawa lang ako sa mga taong pinag-bantaan niya na mawawalan ng trabaho kapag hindi nakahanap ng photographer. Nag-magandang loob lang naman ako. “Why are you all so quite? Dissapointed because you found out that she is not a professional? Why? Is this your basis for a good photographer? O, well. Hindi ko naman kayo masisisi kung gano’n but let me remind you. Many people have talent that is not seen or noticed because others prefer those with a degree but sometimes people without a degree are the best and good. Why don’t we try people like Ms. Garcia? Not a professional but has a great talent equal to a professional. Don’t underestimate people like them. Minsan bigyan din natin sila ng
GIOVANNI's pov NANG makarating sa warehouse agad kong pinarada ang kotse sa madilim na bahagi nito. Kinuha ko sa backseat ang maliit na attache case kung saan nakalagay ang itim ko maskara. Isang ngisi ang sumilay sa aking labi ng mapag-masdan ang aking maskara. “It's been a while since I wore you." Mahina ko usal bago sinuot ang maskara saka bumaba sa kotse. No one has ever seen my face in the underground. Except for my family, Kiel, and Sean. Sila lang ang natatanging nakakakilala sa akin. Sila lang din ang napagkakatiwalaan ko. I can’t show my face dahil kilala ako bilang sikat na businessman sa pilipinas at sa ibang panig ng mundo. Isang CEO na masungit, bugnutin at puro trabaho ang inaatupag. Iyon ang alam ng nakakarami pero hindi nila alam na sa likod ng sikat kong pangalan ay ang isang kinatatakutan na Mafia Boss. Kilala ako sa underground na walang puso at walang sinasanto. Pinapatay ko ang lahat ng humaharang sa akin. Isa pa maraming kalaban ang nasa pa
Nagtataka naman itong nag-angat ng tingin sa akin. “Huh? Ano ‘yan King? Bakit mo nilalahad ang kamay mo? Anong hinihingi mo?" Nagtataka niyang tanong. Tsk. “Give me the key of your big bike." Utos ko. Namilog naman ang mga mata nito sa aking sinambit. Alam kong big bike ang gamit niya papunta dito sa warehouse dahil napansin ko iyon kanina sa entrance naka-parada. Ito lang naman ang mahilig mag-dala ng big bike kapag napunta sa warehouse o underground. “What?! King naman, ‘wag yung bago kong baby. Kakabili ko lang no'n kanina ‘e." Sinamaan ko siya ng tingin. “Ibibigay mo ang susi o pasasabugin ko ang big bike mo?" Namutla naman siya. Tsk, minsan talaga hindi ko alam kung paano napasama sa grupo ko ang lalaking ‘to. Nag-seseryoso lang kapag may labanan o hindi kaya utos ko. pero kalimitan happy go lucky at babaero. “Sabi ko nga boss, ipapahiram ko ‘e." Sabay kuha nito ng susi sa kanyang bulsa at inabot sa akin. “King ingatan mo ang baby suzy ko ah?" “Ts
GIOVANNI'S POV “Hubby, busy ka?” Lumingon ako sa aking asawa. “Not really, why?” Malambing kong sagot na siyang kinalawak ng ngiti nito. Actually, may importante akong binabasa na documents para sa isang project ng kompanya. Mahalaga iyon pero mas mahalaga ang asawa ko. Simula ng malaman kong buntis si Natasha pinili ko ng dalhin ang trabaho ko dito sa mansyon at napunta lang ako sa kumpanya kapag may meeting o importanteng kliente. “Uhm, can you make a pizza? I want a homemade pizza, hubby..pretty please?" I smiled and nod saka tumayo para lapitan siya at gawaran muna ng halik. “Alright, gagawa ako ng pizza for you. what flavor do you want?” Nangislap naman ang mga mata nito. “Beef mushroom pizza hubby, with hot sauce ah?” Parang bata nitong sambit. “Okay, I'll make you a pizza, just wait for me here.” “Okay!” Lumabas na ako ng kwarto namin at nag tungo sa kusina para gawin ang request niyang pizza. Iba pala talaga ang mood ng isang buntis.
“I'm sorry again.” “Ssshh, stop crying, It's over. This time sigurado na ako na tapos na ang lahat. Mamumuhay na tayo ng maayos at masaya.” Tumango tango naman ako. “Dad talk to mom later, we need to go to the hospital, She has a gunshot, she was also pale.” Seryosong singit ni Ares. Doon lang bumalik sa aking isip na may tama nga pala ako ng bala. “Shit.” Mura ni Hubby saka mabilis na tumayo saka binuhat ako pa bridal style. Pagkalabas namin ng kwartong iyon nandoon pala si Kiel at Sean naghihintay at nagbabantay. “Let's go! May tama ng bala ang asawa ko, kailangan madala agad siya sa hospital.” Mabilis na sambit nito at nagmamadaling naglakad. Nakasunod naman sila sa amin. Pagkarating sa labas ng bahay naabutan namin na nakikipag bangayan si Rose kay Ellaine. Hindi pa rin pala tumitigil ang babae, habang si Giselle nakatalikod sa kanilang dalawa at tila may hinahanap sa loob ng sasakyan. Dumeretso naman si Kiel at Sean sa pwesto ng mga ito habang ka
PAGKARATING sa kwartong pinag dalhan sa akin kanina ay walang pakundangan akong tinulak sa loob ng dalawang lalaking may hawak sa akin, napaluhod ako at napangiwi dahil malakas iyon, isabay pa na nagsisimula na ako makaramdam ng panghihina dahil sa tama ng bala. Shit! “Now, let's start.” Agad akong napalingon kay Ellaine na sumunod din pala agad sa amin. Nakangisi ito habang hawak hawak ang isang latigo. Napalunok ako. Delikado ito. May tama ako ng bala at nanghihina na, baka hindi kayanin ng katawan ko ang gagawin sa akin ng demonyong ito! Baka tuluyan ng bumigay ang katawan ko, hindi biro ang dugong nawawala sa akin. Hubby, nasaan na kayo? Sana makarating kayo sa tamang oras. “Scared? Siguradong sa gagawin ko hinding hindi kana makakatayo pa at makakatakas! Papahirapan kita hanggang sa unti unti ng bumigay ang katawan mo at maging dahilan ng kamatayan mo! Ibabalik ko sa ‘yo ang lahat ng ginawa mo sa akin!” Galit nitong turan sabay taas ng kamay na may hawak n
“Sige na anak, baka maabutan pa tayo ng mga tauhan ni Ellaine dito. Tumalon kana anak, be careful ok? I hope you can do the first mission I gave to you, son. I believe in you, Go!” Hinarap kona siya sa bintana, kumapit ito sa magkabilaang kahoy saka lumingon sa akin. “I will do what you gave me on my first mission mom, I will not dissapoint you, I will hide and they will not find me. I will also call dad.. but please mom, promise me you will be ok and you will follow me. Alright?” Seryosong turan nito pero nakikita ko ang pangingilid ng luha sa kanyang mga mata. My baby is big boy na talaga. “I will son, go now baka dumating na ang mga kalaban. Mag-iingat ka ha?” “Yes, mom.” Bago siya tumalon ay ginawaran ko muna ito ng halik sa ulo. Maging ligtas lang siya ay mapapanatag na ako. Ilang sandali pa tumalon na ito, nakahinga ako ng maluwag dahil safe ang pagkakabaksak niya. Tumingala siya sa akin na siyang sinagot ko naman ng tango. Tumakbo na it
Ngayon naiintindihan kona si Hubby. Ito ang sinasabi niyang napapansin niya kay Rachel parang may kakaiba. Iyon pala ang babaeng business partner na naman niya ay walang iba kung hindi si Ellaine! Napaka laking katanungan ang nasa aking isip. Papaano siya nakaligtas? Mali lang ba ako ng nakita? Sino ang tumulong sa kanya? Marahas niyang binitawan ang aking buhok saka iyon inayos-ayos. “Nagtataka ka ba paano ako nabuhay? Simple lang. Niligtas ako ni Logan, pagkaalis na pagkaalis niyo dumating si Logan at mga tauhan niya para iligtas ako. Sa likod lang kami dumaan at kayo sa pinaka entrance. Siya ang nagtago at nagpagamot sa akin. Hindi niyo nahalata diba? Matalino din naman kasi ang isang ‘yun. Nabobo lang pag dating sa pag ibig. Tsk!” So, si Logan ang nagligtas sa kanya. Kaya pala..Mas naiintindihan kona ang lahat ngayon. “Anyway, ngayon na kilala mo na ako. Alam mona ang gagawin ko sa ‘yo.” Nakangisi nitong turan. Shit, ngayon pa lang alam kong
“Hey, wife ok ka lang?” Napakurap kurap ako saka binalingan si Hubby. “Yeah, ok lang ako. Aakyat muna ako sa taas. Mas gusto ko muna mapag isa. Ayoko rin maka-istorbo kela Sean.” Mahina kong sambit. “Alright, mabuti pa nga magpahinga ka muna. Ako ng bahala dito. Kapag may balita ay sasabihin ko rin sa ‘yo agad.” Humakbang siya saka ako niyakap ng mahigpit. Ginawaran niya rin ako ng halik sa aking noo. Gusto kong maiyak at magsabi sa kanya pero natatakot ako. Natatakot ako para sa kaligtasan ni Ares. Akala ko malakas at matapang na ako pero lahat iyon nawala ng anak kona ang pinag uusapan. Lumayo na rin ako kaagad saka nagpaalam sa kanya na aakyat na. Baka tumatawag na si Rachel. Iniwan ko pa naman sa kwarto ang phone. Sakto na kailangan na rin siya nila Sean kaya hinayaan na niya ako at bumalik na sa sala. Umakyat na rin naman ako agad. Sinigurado ko munang abala silang lahat saka dali-daling bumalik sa kwarto. Ang bilis ng tibok ng puso ko ng sakton
Isa pa patay na si Logan, kaya sino ang gumawa non? May iba pa ba kaming kalaban? O, may iba pa bang kalaban si Hubby? “P-pero sino ang kukuha sa anak natin? Patay na si Logan, May iba ka pa bang naiisip na pwede gumawa nito?” Naguguluhan kong tanong. “Wala na, Wife. Wala naman akong ibang kalaban na matindi. Siguro isa ito sa utos ni Logan, Baka isa sa tauhan niya ang inutusan niya para kunin si Ares. Hindi pa ata nila alam na patay na ang boss nila.” Napatango naman ako. Pwede, baka kasama ito sa plano nila. “Let's go downstair, kailangan ko makausap si Sean at Kiel. Kailangan nilang ma-hack ang CCTV's sa labas ng subdivision para malaman kung mga tauhan ba ni Logan ang mga iyon at ma locate din kung saan sila dumeretso. Pati ang CCTV ng mansyon ay ipapa review ko rin.” Tumango naman ako saka kami sabay bumaba. Naabutan namin silang apat na mahinang nag uusap. Napatingin ako kela Lolo J na wala pa ring malay. Sana gumising na sila. Lumapit ako k
“Shit! Saan nang galing iyon?!” Galit na sigaw ni Logan. “Mga snipper, boss!” Oh my gosh! Nandito rin sila Giselle at Rose! “Shit! Nasaan ang ibang tauhan natin? At nasaan na ba ang chopper?!” Naging aligaga si Logan. “Wala ng darating na chopper dahil pinasabog kona..” Walang emosyong singit ni Hubby. “Hindi mo na rin makikita ang mga tauhan mo, Logan dahil kasama na nila si Santanas.” Nakangising turan naman ni Kiel. Humigpit ang hawak sa akin ni Logan. “Mga hayop kayo!” Gigil na sigaw niya saka ako mas hinapit at diniin sa akin ang hawak na baril. “Hindi niyo ako agad agad mapapatay! Tara, Melvin sa likod! Subukan niyong sumunod. Pasasabugin ko ang bungo ng pinakamamahal mo, Giovanni.” Habang umaatras kami, nakipag titigan ako kay Hubby. Nag-uusap ang aming mga mata bago siya bahagyang tumango. Malapit na kami sa pinto ng bumuwelo ako at sinipa patalikod si Logan kung saan natamaan na naman ang kanyang iniingatan na alaga. Tsk, lamog ang
“Where do you think your going, Miss? Hindi ka pwedeng umalis sa bahay na ito na hindi kasama si Boss.” Nakangisi nitong turan. Who is this guy? Bagong alalay ni Logan? “Melvin!” Sabay kaming napalingon sa hagdan. Shit! Naabutan na niya ako. Mabilis na bumaba ng hagdan si Logan habang iika ika. Sana pala pinuruhan kona ang pag sipa sa ari niya para hindi na siya naka bangon pa! “Boss, anong nangyari sa ‘yo?” Tanong nung Melvin. “Wala ito, Kunin mo siya at itali ang mga kamay. Nasaan na ang chopper?” Seryoso nitong tanong habang napapangiwi. “Malapit na daw boss, konting hintay na lang.” Sagot nung Melvin saka lumapit sa akin. Umatras naman ako at akmang tatalikod ng mabilis nitong nahablot ang buhok ko saka hinila. “Bitawan mo ako!” Hiyaw ko kaso napatigil ako ng tutukan niya ako ng baril sa aking sintido. “Ibaba mo ‘yan Melvin, ‘wag na ‘wag mong sasaktan ang babaeng mahal ko.” Narinig ko namang sambit ni Logan. Gusto kong mas