NATASHA'S POV ABOT langit ang ngiti ko habang nakaupo dito sa sala para hintayin si Nicole. Akala ko bukas pa ang dating niya pero ngayong gabi na pala. Excited na akong makita ang kapatid ko. Actually, kinausap ko muna si Logan about sa pag-stay ni Nicole dito. Nakakahiya naman kung hindi ako hihingi ng permiso sa may ari ng bahay. Hindi naman gano'n kakapal ang mukha ko. Isang oras ang nakalipas ng marinig ko ang sasakyan sa labas. Napatayo ako at hinintay na bumukas ang main door, Ilang saglit pa ay bumukas iyon at niluwa ang kapatid ko. “Ateee!” Masayang tawag niya, saka mabilis tumakbo patungo sa akin at dinamba ako ng yakap. “Welcome back, bunso.” Mahina kong usal bago siya niyakap pabalik. “Thank you, ate. Miss na miss kita.” “Namiss din kita bunso.” Humiwalay naman ito sa aking yakap saka ako tiningala. “You look better now, ate. Mas gumanda ka.” Natawa naman ako ng mahina saka ginulo ang buhok niya. “Bolera, Ika
Kahit hindi ako tumitingin ramdam na ramdam ko ang presensya ng bagong dating. Jeez! Malapit lang kaya kami sa daanan ng tao! At mukhang dadaan sila sa table namin. Pasimple akong napasinghap ng maaninagan ko ang pag daan nila. Pigil na pigil ang hininga ko na sana ‘wag sa katapat naming table sila maupo. Napabuga ako ng hangin ng sa kabilang side sila dumeretso sa unahan malapit sa stage. “Tatlo sila kasama niya si Vasquez at Zamora. Be careful later dahil napansin kong napasulyap kanina sa table natin ang mga ito.” Nag-angat ako ng tingin kay Logan na seryoso ang mga matang nakatingin sa akin. “Don't worry mag-iingat ako.” “Good, nagugutom kaba? or gusto mo ba ng maiinom?” Pag-iiba niya ng usapan. “Wine, I want wine.” Sagot ko. Kailangan ko ng alak sa katawan. Gusto ko kumalma dahil simula ng sabihin ni Logan na nandito na sila ay hindi na ito kumalma. “Alright, wait me here. Kukuha lang ako ng wine.” Tumango naman ako saka siya tumayo a
NATASHA'S POV “Hey, you ok?” Napakurap-kurap ako ng biglang magsalita sa aking tabi si Logan. Were here at NAIA. Dito kami dumeretso matapos umalis sa party. Hindi ko mapaliwanag ang nararamdaman ng mag-tagpo ang mga mata namin kanina ni Giovanni. Kahit matatalim ang titig na ginagawad ko sa kanya iba naman ang nararamdaman ng puso ko. Sobrang bilis nito na tipong nahihirapan akong huminga. “Ah, yeah I'm okay. Papasok kana ba sa loob?” Tanong ko ng bumalik sa wisyo. “You're spacing out, Tasha. Sigurado ka bang ok ka?” Err, seryoso ang mga matang nakatitig siya sa akin kaya kimi akong ngumiti at tumango. “I'm ok, hindi lang ako makapaniwala na nagawa kona ang unang plano ko.” Dahilan ko na lang para hindi na siya maghinala, nakikita ko ‘yun sa kanyang mga mata. “Maniwala kana dahil nasimulan muna at nag-tagumpay kang nagpakita sa kanya. Nakita natin na hinabol ka niya means nakilala ka ng asawa mo. Sa lunes na ang naka-sched niyong appointment, Iyon na ang
******* The next day.. “Damn it!” Galit na hinampas ko ang table ng makaupo. Kagagaling lang namin sa G.A furniture corp. Hindi na kami tinanggap dahil wala kaming appointment ngayong araw. Kahit na ang sinabi ng babaeng ‘yon na bumalik na lang kami kinabukasan, pero ng nandoon na kami sa lobby hindi kami pina-akyat dahil wala daw kaming appointment. Tangina! Pinatawagan ko sa receptionist ang sekretaryang nakausap namin kahapon at ang sinagot lang nito ay wala daw kaming appointment, hindi tumatanggap ang boss niya na walang appointment. Putangina! Nakakagago! Siya pa itong nagsabi na bumalik na lang kami ngayon dahil iyon ang sabi ng boss niya tapos ngayon hindi nila kami tatanggapin? Maaga kaming umalis dito sa kompanya para masigurado na hindi kami ma-aabutan ng traffic pero nasayang na naman dahil sa tanginang appointment na yan! In my research, It's just difficult to make an appointment with G.A. boss because she's so busy, but she's not being rude like this and
“Wife.” Bumilis lalo ang tibok ng puso ko ng marinig ang malalim at mahinahon niyang boses. No, mali ‘to! Pumalag ako at tinutulak siya. “Let me go! Damn you! Let me go!” Pilit pa rin akong lumalayo sa yakap nito pero malakas siya at mas lalong hinigpitan ang yakap sa akin. Oh gosh, Mas lalo akong nasubsob sa kanyang matipunong dibdib, amoy na amoy ko tuloy ang kanyang pabango. Ito pa rin pala ang gamit niya? Ako ang pumili ng perfume na ito.. “I miss you, wife. After 6 years of looking for you, I finally found you.” What? looking for me? pinapatawa ba ako ng lalaking ‘to?! Biglang nabuhay ang galit sa aking dibdib, Inipon ko ang lakas para makawala sa kanya at hindi naman ako nabigo. Tinabig ko siya at sinampal ng malakas sa kanyang mukha. Pumaling sa kabilang dereksyon ang mukha nito. “Don't you dare to touch me again, Silvestre! And don't ever say that you looked for me because you didn't do that!” Galit na angil ko saka humakbang paatras.
GIOVANNI It's been three days ng magtagpo muli ang landas namin ng asawa ko. Until now hinihintay ko pa ang impormasyon kay Vasquez at Zamora kung saan nakatira ito ngayon. Mahirap daw talaga hanapin ang taong nagtatago. Mukhang may humaharang sa paghahanap ng dalawa pero hindi naman basta-basta nagpapatalo ang mga iyon. Siguradong this week malalaman na namin kung nasaan ang asawa ko. Tatlong araw na rin akong napunta sa G.A. Furniture Corp pero hindi daw napasok ang boss nila. Mukhang nagtatago na naman ang asawa ko sa akin. Tsk! Malaman ko lang talaga kung saan siya nakatira, wala na siyang magagawa pa. Hinding hindi na siya makakapag tago pa sa akin. Nandito ako ngayon sa opisina ko. Tapos kona ang pirmahan ang mga papeles na binigay sa akin ni Eve kahapon, Wala rin akong meeting ngayon kaya nakatunganga lang ako sa opisina ko at naghihintay ng tawag nila Vasquez at Zamora. Damn! Hanggang kailan ba ako mag-hihintay? Sumandal na lang ako sa kinauupuan ko
HABANG lulan ng Elevator si Giovanni abo't langit ang kanyang kaba. Sa tanang buhay niya ngayon lang siya kinabahan ng ganito. Ibang usapan na kapag asawa niya ang pinag-uusapan. Nang bumukas ang elevator sa tamang palapag umayos ng tayo si Giovanni at bumuga muna ng hangin para pakalmahin ang sarili, saka lumabas at tinungo ang unit ng kanyang asawa. Makailang ulit bumuntong hininga si Giovanni kinakalma ang sarili bago lakas loob na pinindot ang push button ng door chime ng unit ng asawa. Tatlong beses niyang ginawa iyon bago bumukas ang pinto at niluwa ang kanyang asawa na halatang katatapos lang maligo dahil may tuwalya pa sa ulo nito. “Hi.” Bati niya habang kiming nakangiti. Tinatantsa ang magiging reaksyon ng asawa. Bakas naman sa mukha ni Natasha ang gulat, para na naman itong nakakita ng multo. Nang makabawi sa gulat ay agad sinarado nito ang pinto pero naging alerto si Giovanni kaya agad nitong hinarang ang isang kamay. “Aray!” Napangiwi ito
Patay na si Hayashi, siguradong sigurado siya do'n. “Bago ko iwan si Hayashi sigurado akong wala na itong buhay! Kaya papaanong siya ang sinasabi mong nag-utos na pumatay kay Mama?! Saka walang nagpakalat ng pagkatao ko sa underground dahil ako na mismo ang nag-pakilala sa kanila makalipas ang ilang buwan buhat ng umalis ka! Inayos ko ang pamamalakad sa underground, Alam mo kung bakit? Dahil gusto kong sa pagbabalik mo maayos na ang lahat! Isinantabi ko ang lahat, kinalimutan ang pag-hihiganti dahil ayokong magalit ka ng husto sa akin! Inayos ko ang buhay ko habang wala ka! Tapos ito pala ang dahilan? Galit ka sa akin dahil sa maling impormasyon?!” Hindi na niya napigilan ang sarili, sobra ang galit na nararamdaman niya dahil alam niyang si Logan ang may pakana nito. “P-pero iyon ang sinabi sa akin ni Logan! Si Hayashi ang nagpapatay kay mama dahil gusto niyang mag higanti sa ‘yo! Saka sinabi rin sa akin ni Logan na hindi mo naman ako hinanap, masaya kapa nga sa nak