Mara's POV "NASAAN NA kaya 'yong lalaking 'yon?" bulong ko habang palinga-linga. Kanina ko pang tinatanaw ang gate mula sa terrace para makita kung dumating na ba siya o hindi pa. Bakit kasi bigla na lang umalis 'yong Kevyn na 'yon. Natapos ko na't lahat ng mga gawain ko wala pa rin siya. Wala tuloy maingay. Nakakapanibago.Si Nicko naman may pinuntahan. Hanggang ngayon nga hindi pa rin ako makapaniwala na si Nicko pala ang pinsan ni Kevyn. Iniisip ko pa lang na magkasama sila sa iisang bahay, nababaliw na ako. Alam ko kasing galit si Kevyn sa pinsan niya dahil sa alitan nila noon pa man. Hindi ko naman makita ang dahilan para magalit si Kevyn sa binata dahil mukha naman itong mabait.Muli akong tumingin sa gate at bigo pa rin ako sa inaasahan kong makikita ko si Kevyn papasok ng mansyon. Walang ganang umupo ako sa couch doon. Bakit ko nga ba hinihintay ang mokong na 'yon? Tatayo na sana ako ng marinig ko ang makina ng kotse. Hindi ko alam pero parang ilang saglit lang ay narating ko
MAAGA NAMING narating ni Nicko ang farm dahil masyado siyang excited na muli itong makita. Napag-alaman kong siya rin pala ang namamahala nito dati kaya lang ibibigay na daw ito ng Daddy ni Kevyn sa binata. Marami daw kasing ginagawa si Nicko sa Maynila na kailangan nitong pagtuunan ng pansin kaysa sa Farm kaya marahil ibinigay na lang ito kay Kevyn.Samantala, naiwan naman si Kevyn sa mansyon na parang may menstruation na naman dahil sa pabago-bago nitong ugali. Ewan ba do'n, simula ng dumating si Nicko nag-iba siya at hindi ko maintindihan. Tututol pa sana ito na sumama ako kaya lang wala na siyang nagawa dahil si Donya Melissa na ang nagpasiya. Pinandilatan nga siya ng Donya kanina dahil ayaw na ayaw nitong sumama ako dahil siya raw ang amo ko at hindi si Nicko. Napapailing na lang talaga ako sa kaniya. Hindi ko siya maintindihan."Wala pa ring pinagbago ang lugar na ito." Hindi ko alam kung mangha ba siya o dismayado dahil sa nakita niyang kalagayan ng farm."Sobrang ganda pa rin
Kevyn's POV UMAKYAT ako sa aking kwarto at pabagsak na humiga sa kama. Ipinatong ko sa noo ko ang aking kamay, saka tumingin sa kisame. Bakit nga ba ako nakarating sa farm? 'Yan tuloy napag-isipan ako ni Mommy ng kakaiba, pati si Mara nagtaka kung bakit ako nadoon. Haist! Hindi kasi ako mapakali na kasama ni Mara ang pinsan ko.Kilala ko kasi si Nicko at hindi ito pwedeng pagkatiwalaan. Babaero iyon at baka isama pa niya sa listahanan niya ang pangalan ni Mara. Kilala ko si Mara at sigurado akong hindi naman siya agad-agad papatol sa pinsan ko, pero kilala ko rin ang pinsan ko na talagang matinik sa babae. Hindi lang ata tatlo ang babae niya sa isang linggo at kaya niyang pagsabay-sabayin ang mga iyon. Ganoon siya katinik sa mga babae.Napabuntong hininga na lang ako at pumikit. Sana man lang mapansin ni Mara na hindi si Nicko ang batang masungit noon. Mapansin sana niya na ako ang batang iyon, ang batang maraming natutunan sa kaniya na hanggang ngayon, dala-dala ko.Hindi ko namalay
Mara's POVMAAGA AKONG nagising kahit halos hindi ako nakatulog nang nagdaang gabi. Halos buong gabi kasi na iniisip ko si Kevyn. 'Yong kakaibang kilos at titig niya kagabi at 'yong naging karanasan niya noon. Hindi ko inakalang ganoon pala kalungkot ang naging parteng iyon ng buhay niya. Hindi siya malaya sa kabila ng karangyaang tinatamasa niya, na mali sa lahat ng akala ko na kabaligtaran sa totoong siya."Oh! Mara, naunahan ka ata ni Sir Kevyn na magising, ah?" bungad ni Ate Mil nang makarating ako sa kusina. Nandoon siya at naglilinis."Gising na po ba siya?" tanong ko at kumuha ng baso at sinalinan ng tubig. Tinungga ko iyon at muling bumaling kay Ate Mil."Oo, kanina pa.""Saan po siya?""Nasa garden, nagkakape." Itinuro pa niya kung saan ang garden. Ngumiti muna ako kay Ate Mil bago nag-martsa palayo sa kaniya.Seryoso lang ang mukha ko nang tinungo ang hardin. Hindi ko alam pero gusto ko siyang makita agad. Nadatnan ko si Kevyn na tahimik na nakaupo habang kaharap ang isang d
LUMIPAS ANG maghapon na hindi kami nagpapansinan ni Kevyn. Nagtataka na nga sa amin sila Ate Mil maging si Donya Melissa."Bakit parang magkaaway ata kayo ni Kevyn, Mara? Lately, para napapansin kong hindi kayo nag-uusap at nag-iiwasan lang," nagtatakang tanong ni Donya Melissa habang nakatingin sa akin. Tahimik lang si Kevyn na nakaupo sa sofa habang nagtitipa ng cellphone nito."A-ah! H-hindi po kami magkaaway," agad kong tanggi habang alangang Nakangiti. Bahagya ko pang tiningnan si Kevyn na parang walang naririnig. Hindi man lang ako tulungang magpaliwanag sa Mama niya."Bakit parang nag-iiwasan kayo?" usisa nito."H-hindi naman po, Donya, medyo abala lang po ako sa gawaing bahay at hindi naman po talaga kami palaging nag-uusap ni Sir Kevyn," palusot ko at nag-aalangang umiwas kay Donya Melissa baka kasi mahalata nito na nagsisinungalin lang ako.Kapani-paniwala naman ata ang palusot ko. Alam naman kasi ni Donya Melissa na hindi naging maganda ang una pagkikita namin ni Kevyn at l
MULI AKONG tumingin sa magarang mansyon. Hindi ko alam pero may pumipigil sa akin na lisanin ang bahay na iyon. Ilang buwan na akong nagtatrabaho doon kaya naman mahirap para sa akin na lisanin ang lugar na na naging tahanan ko sa loob ng maikling panahon. Marami na rin kasi akong alaala dito.Biglang lumakas ang kabog ng dibdib ko ng sumagi sa isip ko si Kevyn. Agad akong nakadama ng lungkot dahil sa baka hindi ko na siya makita ulit. May bahagi pa rin sa isip ko na pumipigil sa akin. Gusto ko mang manatili sa mansyon, ngunit hindi na maaari. Nakaramdam ako ng kirot ng maalala ko ang sakit na naramdaman ko.Tumalikod na ako at hinila ang maleta ko palayo sa lugar kung saan natuto muli akong umibig. Sa lugar kung saan ko natagpuan ang lalaking akala ko'y siya na talaga. Mabigat ang mga paa kong nilalandas ang hardin palabas ng mansyon. Naramdaman ko na lang ang pagtulo ng luha sa aking mga mata. Agad ko iyong pinahid at mas binilisan pa ang paglalakad."Anna Marie Castillo!"Napahinto
KATAHIMIKAN ang namamayani sa amin ni Kevyn habang lulan ako ng kotse niya para ihatid sa bahay. Ewan ko sa lalaking 'to, pabago-bago ng mood. Hindi ko talaga siya maintindihan. Masyado siyang tahimik at hindi ko mahulaan ang iniisip niya. Napaka-moody niya talaga kahit kailan. Humalukipkip ako at nakasimangot na tumingin sa labas ng kotse. Berdeng mga puno ang bumungad sa akin at iilang bahay na simple lang at gawa sa kahoy at kawayan.Hindi ako nakatiis kaya nilingon ko ulit siya. "Bakit masyado ka atang tahimik, Sir?" basag ko sa katahimikang nakakabingi. Hindi lang kasi talaga ako sanay na hindi siya umiimik na para bang galit siya."It's none of your business, Mara," masungit niyang sagot. Ito na naman siya, nagsusungit. Tsk! Palihim ko na lang siyang inirapan at muling bumaling sa labas ng kotse."It's none of your business, Mara," pabulong kong ulit sa kaninang sinabi niya habang nakasimangot. Nakakainis 'tong mokong na 'to, inaano ko ba siya? Nasisiraan na naman ng bait."May
HABANG nasa loob ako ng silid, naalala ko ang nangyayari nang nagdaang araw bago ako umuwi at ang mga sinabi ni Kevyn tungkol kay Nicko.[Flashback]"Grabi, ang swerte mo talaga Mara!" bulalas ni Andrea habang nakatingin sa akin. Nandito kami ngayon sa sala at naglilinis doon. Tinutulungan ko kasi silang maglinis kapag tapos na ako ng gawain ko sa taas at sa pag-aasikaso ko kay Kevyn. Hindi hamak na malaki ang sala at mas mainam kung tutulungan ko siya para mabilis matapos sa gawain.Lagi ko na lang iyon naririnig kay Andrea. Ang swerte-swerte ko raw kasi magkaibigan kami ni Nicko tapos mabait sa akin si Kevyn. Sa totoo lang, gusto kong tumawa sa sinabi niya dahil hindi naman totoo na swerte siya. Sobrang sakit kaya sa ulo ng dalawang iyon."Anong swerte do'n, Andrea? E, mabait din naman sa inyo si Sir Kevyn, ah," sabi ko habang nagpupunas ng mga furniture doon. "Alam mo Andrea, iba kasi ang charisma niyang si Mara. Tingnan mo naman, kahit taga-probinsya may angking ganda," puna nama
Mara's POV"HANDA ka na ba, my loves?" tanong ko habang inaayos ko ang suot ni Kevyn na tuxedo. Ito ang araw na hinihintay niya para makakuha ng investors sa kompanya para maibangon iyon mula sa malaking pagkalugi. May presentation si Kevyn sa harap ng maraming investors at kailangan niyang ma-convince ang mga ito na mag-invets sa project nila ni Nicko.Ngumiti si Kevyn. "I'm ready, my loves. Nandito ka kaya alam kong kaya ko, you're my strength at wala akong hindi kayang gawin dahil sa iyo," seryosong aniya.Inayos ko ang necktie niya at ngumiti. "Basta kailangan mong galingan, ok? Naniniwala naman ako sa iyo na kaya mo dahil magaling at mahusay ka, alam naming lahat 'yan." Pinagpag ko pa ang balikat niya. "Palagi mong ginagawa ang best mo para sa iba at sa pagkakataong ito, gawin mo ito para sa sarili mo."Tiningnan ko ang gwapo niyang mukha habang nakangiti pa rin. "Kung may babaeng investors, for sure na makukuha mo na agad sila dahil napakagwapo mo," pagbibiro ko pa.Ngumuso siya
Mara's POVNAGULAT na lang ako nang maramdaman kong may yumakap sa likod ko habang nagluluto ako nang almusal. Kasalukuyan kaming nasa bahay ni Kevyn sa Manila dahil sumama ako roon dahil may kailangan siyang tapusin sa kompanya."Hmm! Ang bango naman niyan, my loves," ani Kevyn.Natawa ako sa ginawa niya. "Sino'ng mabango, ako o 'yong pagkain?""Syempre...'yong pagkain," sabi niya.Sumimangot ako. "Aww! Hindi ka kakain ng umagahan—""Joke! I'm just kidding, Mara ikaw ang mabango for me, syempre." Napaigtad na lang ako nang bigla niyang paghahalikan ang leeg ko. Nakiliti ako kaya kumiling ako sa kanan at kaliwa. Hindi ko na rin napigilan ang mapatawa dahil sa ginagawa niya."Kevyn, ano ba?! T-tama na, nakikiliti ako," saway ko sa kaniya. "S-saka nagluluto ako," dahilan ko. Pilit akong lumalayo sa kaniya pero mas hinigpitan niya ang pagkakayakap sa akin kaya mas dumikit ako sa kaniya."I just can't help myself but to kiss you, my loves," aniya nang huminto siya sa ginagawa. Kapagkuwa'
Maica's POV"MARA?!" gulat kong sigaw nang makita ko siya sa tindahan ni Ate Mich kasama si Kevyn. "Kevyn!" aniko. Mabilis kong tinakbo si Mara at niyakap siya ng mahigpit. Na-miss ko siya dahil ilang linggo rin siya nawala nang sumama siya sa Maynila para samahan doon si Kevyn. "OMG! Ikaw na ba 'yan? Parang Tatlong linggo lang nang pumunta kang Maynila, ah, bakit bigla kang gumanda?" puna ko habang sinusuri siya.Natawa si Kevyn at Mara. "Sira, ano'ng gumanda ka riyan, eh, dati pa naman akong maganda," confident niyang turan. "Hindi ba, Kevyn?" Naghanap pa siya ng kakampi.Kumibitbalikat lang si Kevyn at kunyaring tumitingin sa mga paninda.Natawa ako. "Pati nobyo mo ayaw nang maniwala sa iyo." Sumimangot si Mara. "Ayaw lang niyang aminin na nagandahan siya sa akin nang makita niya ako noon. Siya nga 'tong unang na-in love sa akin, eh," patuloy ni Mara.Tiningnan ko si Kevyn habang nakapamulsa ito. Sumilay ang ngiti sa labi nito at talaga namang gwapo ito, iyon nga lang naunahan ako
Maica's POV"SERYOSO ka na ba talaga, Oscar, liligawan mo ako?" seryosong tanong ko sa kaniya habang naglalakad kami pauwi. Katulad nga ng sinabi niya, palagi niya akong sinusundo sa trabaho dahil nag-aalala siya kapag umuuwi ako ng gabi.Kumunot ang noo niya. "Bakit sa tingin mo naglalaro lang ako? Kilala mo ako, Maica at alam mong hindi ako marunong maglaro," balik nito.Umiwas ako ng tingin sa kaniya at bahagyang yumuko. Alam ko naman na hindi marunong maglaro si Oscar, palagi itong seryoso sa lahat ng bagay kaya lang hindi ko maiwasang hindi mag-isip na kung ano'ng pagmamahal ang mayroon siya sa akin.Bumuga ako ng hangin. "Alam ko 'yon, Oscar kaya lang hindi ko maiwasang hindi mag-isip na baka akala mo lang mahal mo ako dahil nasaktan ka kay Mara," pagtatapat niya.Huminto si Oscar at hinarap ako. "Iyon ba ang iniisip mo? Maica, makinig ka, ok? Tama ka, nasaktan ako kay Mara dahil minahal ko siya pero alam ko ang ginagawa ko at nararamdaman ko para sa iyo. Hindi kita ginagamit bi
(Maica and Oscar Story)Maica's POV"OH! Ano'ng ginagawa mo rito, Oscar?" nagtataka kong tanong nang makita ko siya sa tindahan ni Ate Mich habang may bitbit itong plastik na ulam ata ang laman. Bumili ba siya ng ulam?Napakamot sa noo si Oscar at bahagya siyang yumuko. "Uhm!""Anong uhm?" kunot-noo kong tanong."Uhm!" ulit niya at inabot sa akin ang hawak nito. "Binilhan na kita ng pagkain dahil pasado ala-una ng hapon pero hindi ka pa rin kumakain," nahihiya niyang sabi na hindi makatingin sa akin.Natigilan ako at tiningnan siya. Kumunot pa lalo ang aking noo. Ano'ng nakain nito ni Oscar para bilhan niya ako ng pagkain? Kanina pa ba siyang nandito at alam niyang hindi pa ako kumakain?"T-teka nga, Oscar paano mo nalamang hindi pa ako kumakain, huh?" usisa niya.Saglit na napatingin siya sa akin pero kapagkuwa'y tila naguluhan na siya kung saan babaling. Hindi na siya makatingin sa akin. "Ahm! K-kasi ano...ahm! N-namili kasi ako kanina at napatambay diyan sa labasan kaya alam kong h
Kabanata 63Kevyn's POVTAHIMIK AKONG nakaupo sa swiver chair sa opisina ko habang nilalaro sa aking daliri ang isang lapis. Ilang linggo na ako dito sa Maynila at sobrang nami-miss ko na si Mara. Sana mapatawad niya ako at muling bigyan ng pagkakataon. Totoo lahat ng sinabi ko sa kaniya. Hinalikan ako ni Jenicka dahil nakita niya si Mara na parating. Nagalit ako kay Jenicka at muntik ko na siyang saktan. Si Mommy naman, hindi nakialam dahil kasalanan ko daw at ayusin ko daw 'tong mag-isa. Mahal na mahal ko si Mara at masakit sa akin na mawala siya. Hindi ko rin naman siya masisisi dahil kasalanan ko rin naman 'to.Pero malapit ko na siyang makitang muli. Babalik ako at muling hihingi ng tawad. Akala ko kaya ko siyang iwan at hayaan na lang pero hindi ko kaya. Mahirap at labis akong nasasaktan. Walang araw na hindi ko siya naiisip. Siya ang nasa isip ko habang binabangon ang kompanyang para sa kinabukasan naming dalawa. Gagawin ko ang lahat para muli ko siyang makuha."Kevyn, pumayag
DALAWANG LINGGO na ang lumipas simula ng tuluyan akong iwan ni Kevyn. Sa dalawang linggong 'yon, umasa akong makikita ko siya sa harap ng bahay na nakangiti. Na maririnig ko siyang kumakatok. Umaasa akong pagbukas ko ng pinto, mabubungaran ko ang gwapo niyang mukha na nanabik sa akin. Pero umasa lang ako at hindi 'yon nangyari. Halos araw-araw akong umiiyak at parang hindi nauubos ang mga luha ko.Tahimik lang akong nakatingin sa labas ng bintana. Hindi ko na tanda kung kailan ako huling lumabas ng silid kong ito. Palagi lang akong nandito. Para akong may sakit na inaalagaan na lang. Wala kasi akong ganang gumalaw at tumayo. Masyado pang masakit. Hindi ko pa kayang tanggapin na wala na si Kevyn at hindi na babalik pa."Ate, kailangan mong lumabas, may naghahanap sa'yo."Napalingon ako kay Melay. Malungkot siyang nakatingin sa akin. Para ring mahalaga ang taong naghahanap sa akin dahil bakas ang gulat sa mukha niya. Agad akong napatayo. Baka si Kevyn ang nandiyan. Baka babalikan na niy
NAGISING AKO mula sa mahimbing na pagkakatulog. Pumikit muli ako kasabay nang aking pag-inat. Bumungad sa akin ang madilim na paligid. Hindi ko namalayang gabi na pala. Ang bigat ng pakiramdam ko at para akong lalagnatin. Bumaba ako ng katre at sinuot ang tsinelas. Nadatnan ko sila Mama na kasalukuyang nag-aayos ng hapag."Mabuti naman at nagising ka na. Hali ka na't kumain," ani Mama ng makita akong papalit sa hapag."Okay ka lang ba, anak? Sabi ng mga kapatid mo umuwi ka daw na umiiyak kanina. May nangyari ba?" usisa naman ni Papa. Biglang naalala ko ang tagpo namin ni Kevyn sa bukid kanina, kung saan tinapos niya ang lahat. Kung saan hinayaan ko siyang umalis kahit ayaw ko.Yumuko ako. Nakagat ko ang pang-ibabang labi ko dahil nandiyan na naman ang labis na sakit at lungkot. "Ma, Pa, akala ko magiging masaya na ako kapag tinigilan na ako ni Kevyn. Akala ko magiging okay na ako, pero hindi. Mas lalo akong nasasaktan." Hindi ko na napigilan ang luhang gustong kumawala. Gusto ko ring
TAHIMIK kong pinagmamasdan ang berdeng bundok kung nasaan ako. Yakap ko ang sarili ko dahil sa malamig na hanging dumadampi sa balat ko na animo'y niyayakap ako niyon at nagbibigay sa akin ng comfort. Huminga ako ng malalim. Ilang minuto na rin ako sa parang na ito. Gusto ko kasing makalanghap ng sariwang hangin. Baka mabaliw lang din ako sa bahay kung mananatili na lang ako roon.Bumaling ako kay Happy Tree. Dito sa lugar na 'to nag-umpisa ang lahat. Dito ko siya unang nakita. Sobrang sungit niya no'n. Napangiti na lang ako nang maalala ang mga tagpo namin noon. Dito rin niya inamin na mahal niya ako at mahal ko siya. Maraming alaalang nabuo sa lugar na ito na alam kong nakaukit na sa puso at isip ko. Aminin ko man o hindi, nami-miss ko si Kevyn at gusto ko pa rin siyang makita. Hindi ko magawang kalimutan siya at hindi ko rin magawang alisin sa isip ko ang lahat ng masasayang alaala naming dalawa. Sobrang hirap niyang kalimutan."Mara!"Napailing ako. Bakit ba naririnig ko na naman