NANG ARAW DIN na iyon ay tumulak ako papunta sa lugar kung saan nagsimula ang lahat ng pagbabago sa buhay ko. Kasama ko ang undercover na pulis na hindi na makalakad dahil durog na ang buto niya sa paa.
Tinambak ko rin ang mga katawan ng kasama niya sa basement ng hideout ko. Bahala silang magsiksikan doon at mabulok.
Hindi ko alam kung bobo sila o unang subok lang nila na hulihin ako. Ni wala silang dala na magmamanman sa himpapawid.
Iniwan ko rin lahat ng gamit ng babaeng ito—alahas, damit, hanggang sa kaliit-liitan na bagay na nasa katawan niya. At kung mayroon man siyang tracker sa loob ng katawan niya, walang silbi iyon. I made sure to set up a device that will intercept any signal from outside.
This island was the best place—the hȇll I brought to life.
Kung sa tingin noon ng tatay ko ay ako ang ginamit niya, nagkakamali siya.
I knew from the moment I learned to walk and talk, I would only bring disaster to anyone I f
AFTER I EXCHANGED few words with the beautiful lady, ay hindi ko na pinansin si Ja. Wala namang masamang sinabi ang babae. Sinabi niya lang na colleagues at hinahanap na sa trabaho si Doctor Cruz. But there is something off about her. I don't know if this is the girl's instinct o nag-o-overthink lang talaga ako? Dagdag pa na nagdadalang-tao ako which made me more emotional.Para walang away, hindi ko na lang pinansin si Ja. Ayaw kong magtanong dahil baka ako lang din ang ma-stress. Hindi ako nagbago sa ganitong bagay. Pakiramdam ko, simula't sapol ay wala akong karapatan na alamin ang totoo. Bukod sa takot ako sa malalaman, baka mawala lang bigla ang lahat sa akin o kaya ay masabihan pa ako na hindi ko dapat iniisip iyon.Baka nga nasa isip ko lang ang lahat, tulad ng palaging sinasabi sa akin noon ni Mama.Malalim na ang gabi at nagising ako sa boses ni Ja at kausap niya sa phone. Madilim at tanging nagbibigay liwanag ay ang lamp sa magkabilaang side ng headboa
WE WERE awake ‘til three in the morning. Nagpapaawa kasi si Ja. Sinasabi niya na kapag hindi ako nagpakita na ok na ako, at hindi na ako nagseselos, baka madala niya sa ospital ang problema namin na iyon. He’s scaring me na baka mamali siya sa mga gagawin niya sa trabaho. At dahil baka ako lang ang atakihin ng matinding konsensya, pinagbigyan ko siya. We cuddled and talk about light stories. About the fun of childhood days. Looking back, palagi akong nasa bahay noon nina Tito Ferdi at sila ang kakampi ko sa mga kalokohan. Buti at hindi nila ako sinumbong noon kay Mama. Hanggang sa mapunta ang topic sa firsts. Wala naman akong masyadong mai-share dahil sa kanya ko lahat nakuha iyon—from first dance, to everything. Ang walang hiya, sinabi na first time niya ay age fifteen. Hindi naman ako nakaramdam ng galit. Natawa pa nga ako at sinabi na abala pa ako noon sa pagdede sa nanay ko. “But you’re my first kiss.” That was sudden a
NATAUHAN AKO nang lumitaw ang repleksyon ni Ja sa salamin. He is holding my robe and putting it on my shoulder. He kissed my neck as he look back at me in the mirror. "Why are you naked? Malamig." I didn't answer. I am filled with emotions right now. Humarap ako sa kanya at hinalikan siya. "What's this? May ginawa kang mali?" tanong niya habang patuloy kami sa paghahalikan. Natawa na lang ako. Mukhang naasar siya sa ginawa ko kaya lumayo siya. "You didn't try to catch me in the hospital, did you?" "What are you spouting all of a sudden? Mahal lang talaga kita." I started to unbutton his polo, letting my hand feel the hardness of his chest down to his abs. Hindi ko nilulubayan ang mata niya na hanggang ngayon ay namimilog pa rin dahil sa gulat. What is there to be surprised about? Bumaba pa ang kamay ko sa sinturon niya. Dito siya tila natauhan. Marahas niyang kinuha ang kamay ko at pinaupo sa g
LET'S HAVE A DATE—ito ang sinabi niya na kabayaran. Tinanong ko pa siya kung kailan ang day off niya para mapaghandaan ko but he insisted to go out immediately. Kumuha lang kami ng maraming snacks at tubig sa kusina, nagdala ng kumot, at lumabas na hindi nagpaalam kay Mom. He even asked me to wear the usual—and he means his polo. Pero dahil maarte ako ngayon at gusto ko kahit papaano ay attractive ako para sa akin lang siya nakatingin, I wear a black jumpsuit. Pinatungan ko iyon ng hooded jacket at nagsuot din ako ng medyas at slippers para iwas lamig. Not an eye-turning outfit pero gabi rin naman at malamig. Bahala na nga siya! Pasado alas nuebe na rin. Hindi ko alam kung saan niya balak mag-date ng ganitong oras. Hindi nagtagal ay tumigil siya sa isang parke na nagpapalabas ng movie, just like in Griffinview. It is a small circle with Bermuda grass at napalilibutan ng puno at halaman. May mangilan-ngilan na nag-set up ng tent, ang iba ay duyan
IT FEELS DIFFERENT. Everything feels different. He wasn't moving like he used to whenever he's inside me. But I can still feel the pleasure from the tip of my toes. He wasn't thrusting in and out of me, but I could feel him giving pressure on the right spots. It feels like he's just grinding on me. Ramdam ko rin ang nakakakiliting sensasyon sa clit ko. "Ja, why are you like this? You can do me faster and harder." Tinapik niya ang noo ko na ikinagulat ko. "Let me remind you, Mrs. Cruz. You're pregnant." I frowned. Ngumuso na rin ako. "Don't tempt me, Lyn." Ayaw niya, eh 'di huwag! Niyakap ko na lang siya at napasinghap sa nakita. Alam ko na magaling na ang mga pilat niya sa likod na mukhang kalmot ng oso, pero hindi ko maiwasang hindi masaktan. Pinadaan ko ng daliri ko iyon. "Lyn, don't look..." "Ja, 'pag handa na akong makinig, tatanungin kita tungkol dito." “Tsk!” Naini
KUNG PHYSICAL LOOK pa lang ni Miss Mia, talong talo na ako, paano pa kaya ngayon na si Mommy Rose pa mismo ang may gusto sa kanya? Hindi malabo na gustuhin ni Mom si Miss Mia as her daughter-in-law. Mabait at malambing din kung magsalita si Miss Mia. I’m sure, she has everything I lack. Oh, I’m full of flaws. I forgot that, dahil palaging pinaparamdam sa akin ni Ja na nasa akin na ang lahat. Now that I saw Miss Mia face to face, I felt inferior in all aspects even if Ja didn’t tell me na nagkaroon sila ng relasyon o kahit anong pag-uunawaan maliban sa pagiging magkaibigan. Nagsisimula na naman akong magduda—sa sarili ko at sa pagsasama namin. Pinakita niya ba iyon lahat sa akin sa nakalipas na araw para mabawasan ang paghihinala at pagseselos ko? Hanggang kailan ako mapapatanong, anong laban ko? Kahit pa ganito na tila we are living a glorious marriage, hindi ko pa rin maiwasang isipin na available lang talaga ako noong mga panahon na gipit siya, na n
"YOU KNOW WHAT? Tamang tama ang black dress mo for this meeting. Magsimula ka nang magluksa sa durog mong puso." Imbis na mainis sa sinabi ni Miss Mia, nakaramdam ako ng pagka-aliw. Ang paraan niya ng pananalita, parang nakikipagbiruan lang siya sa kaibigan. Naniningkit ang mata, nakataas ang kilay at may pagkamaarte ang hand gestures niya. Ni hindi ko maramdaman ang inis niya, pero... I sighed. I want to think that she is just testing me—the both us. Kung kaya ba naming ipaglaban ang damdamin namin para kay Ja. Sa part ko, I wasn't that emotionally attached kay Ja. Kung tagal lang din ng panahon na may pagtingin kami sa kanya ang usapan, wala akong laban. Nakalimutan ko nga na na-love at first sight ako sa kanya, maging ang promise namin sa isa’t isa. Sa pagsasama namin, wala akong ginawa kundi ang tumanggap lang ng pangi-spoil ni Ja. At isa pa, dahil biglaan ang kasal namin, I wasn't given the chance to learn how to be a wife. I became a wife I thin
THAT EVIL SMIRK, the calm face, and brave façade—that is what a queen should be. Napansin ko ang panaka-naka niyang pagtingin sa loob ng bag niya. Alam ko na humihingi siya ng tulong. Kalkolado ko na ang lahat kahit mabilisang plano lang ito dahil hindi naman sinasadya ang pagkikita namin. Hinayaan ko na lang siya na umasa sa wala dahil hindi magtatagal, tuluyan na siyang mapapasa akin. Tinuon ko na lang ang mata sa daan at natawa sa ginawa ko kanina lang. Si Tita Rose talaga. Napailing na lang ako. Paano kung hindi ako ang kumuha kay Elle, malamang ay napahamak na talaga siya. Bakit simpleng driver lang na walang fighting skills ang pinasama niya? Nakapatay na naman tuloy ako nang wala sa plano. "Kuya, naiihi na po talaga ako. Baka pwede niyo po isaglit muna ako sa may CR." Pinagbigyan ko ang mahal kong reyna. I parked the car in an abandoned lot. Mabilis siyang lumabas at tumakbo palayo. And the di
Ginising si RC ng amoy na nakasanayan niya nang amuy-amuyin sa paggising at bago matulog. It was Ritchelle’s soothing scent. Niyakap niya nang sobrang higpit ang unan. It’s soft, squishy, and huggable, but still…it would be better if it was his wife he would woke up to.Nagpalipas muna siya nang ilan pang sandali bago bumangon. Mabilisan lang siyang naligo at bumaba na sa sala. Sumaglit muna siya kung saan ang mga porselana nina Ritchelle at ng mga magulang nito.Inalis niya ang cabinet kung saan dati nakalagay ang mga abo ng in-laws niya, at pinagawan ng altar sa sala. Hindi naman sila tumatanggap ng bisita kaya parang naging pahingahan na iyon ng yumao nilang mahal sa buhay.Naka-display din doon ang mga picture ni Ritchelle kasama ang parents nito. Mayroon din itong hiwalay na photo
Nasa kalagitnaan ng pagpapakalango sa espiritu ng alak sina RC nang lumapit sa kanila si Ellyna. Tumakbo pa ito na tila ba nagmamadali. Hinihingal pa nga ito. Akala niya ay may emergency sa mga anak nito. Nagulat pa siya nang sa kanya ito lumapit at hindi sa asawa nito."K-Kuya RC, si Ranier, tumatawag."Agad nitong inabot sa kanya ang phone nito.Napatitig na lang siya sa hawak na phone.Nagtataka siya. Bakit hindi sa phone niya tumawag ang anak? At bakit ito tatawag?Bigla siyang kinabahan. Tila ba nawala na parang bula ang epekto ng alak sa sistema niya. Naging alerto siya at hinanda ang sarili sa maririnig.Kung si Ranier na ang tumatawag, tapos hindi pa s
“Brain tumors are hard to detect lalo pa’t ang tingin ng pasyente ay simpleng pananakit lang ng ulo ang nangyayari hanggang sa isipin nila na normal lang iyon, dumagdag pa ang pabago-bago ng panahon. They would say that it was a seasonal occurrence, and refused to see a doctor. It was advised to see a doctor lalo kung may history sa family o ng head trauma. Isa pa sa nakakapigil sa mga tao na magpatingin sa doctor kahit pa alam niyang may trauma siya ay hindi agad nag-manifest ang symptoms. And in your case, it’s already more than two decades at sinabi mo rin na ngayon ka lang nagpatingin kaya…”Yumuko si Oliver sa magkasalikop nitong mga kamay, tla tinitimbang ang mga sasabihin na hindi siya mabibigla o matatakot.Pero ano pang silbi no’n? It was scary enough, knowing that she has a brain tumo
FEW DAYS AGO…Naibagsak ni Ritchelle ang likod sa malambot na sandalan ng sofa at tumingala sa puting kisame. Nagi-guilty siya sa sinabi niya na photo shopped ang ni-send sa kanya na pictures ni RC. Alam niya na ito ang kumuha ng mga larawan pero dineny niya pa rin.RC had enough of his past, maging ng mga away at problema na hindi naman para rito. Ayaw niyang maging ang current situation niya ay ito na naman ang sasalo. Kahit mag-asawa sila at lahat ay gagawin nito para sa kanya, hindi niya pwedeng hayaan na palagi na lang siyang nasa receiving side.This time, she will do everything to make RC happy. At lahat ng ikasasama nito, problema niya o ano pa man, she will try her best to eliminate those.This
KINABUKASAN, NAGISING na wala sa tabi niya ang asawa. Kung dati ay hahanapin niya ito, ngayon ay wala siyang gana. Alam niya naman na kung ano na ang ibang pinagkakaabalahan nito kapag wala na ito sa tabi niya.Walang ganang tinungo niya ang paliguan, at nag-asikaso na sa pagpasok sa trabaho. Lulunurin niya na lang siguro sa gabundok na papeles ang sarili. Basta ba sa kanya pa rin umuuwi si Ritchelle, wala na siyang pakialam kung anong gawin nito sa maghapon.Martyr, tangα, marupok? Kahit ano pang itawag sa kanya ng mga nakakaalam ng sitwasyon niya, wala siyang pakialam. Alam niya kasi na kapag kinumpronta niya ang asawa at ilaban ang karapatan niya gamit ang pirma nila sa legal na dokumento tulad ng marriage certificate ay babalik iyon sa kanya sa legal din na paraan—ang divorce.Ayaw niyang
NAIBAGSAK NIYA ang katawan sa upuan. Hanggang ngayon, hindi pa rin siya makapaniwala na sa isang iglap ay bigla na lang nagbago ang lahat sa kanila ni Ritchelle. Kung noon matatanggap niya pa kung nakipaghiwalay ito sa kanya, pero ngayon na naririnig niya na sa mga labi nito na mahal din siya nito, at nararamdaman niya naman iyon—hindi niya makakayang tanggapin nang gano’n-gano’n na lang.And when she said that the photos he took himself was edited, the words came out so casually. Hindi niya na rin maiwasang isipin na baka matagal na siyang niloloko ni Ritchelle sa mga pag-sugarcoat nito ng mga sinasabi nito.Baka nga, noong sinabi nito na mahal siya nito ay may kinakalantari naman itong iba. At baka matagal na itong pumupunta sa bahay ng lalaki bago umuwi sa bahay nila.He had been so
HE JUST GOT OUT of the shower with only a small towel wrapped around his waist. Diretso ang tingin niya kay Ritchelle na ngayon ay nakahiga na sa kama. She already had her eyes closed.Lumapit siya rito at naupo sa gilid ng kama. Tinanggal niya rin ang kumot na tumatakip sa katawan nito. Nagulat pa siya nang makita na nakasuot ito ng pajama. Hindi ito sanay na balot na balot ang katawan kapag natutulog kahit gaano pa kalamig ang kwarto. Palagi itong nakasuot ng silky and sexy lingerie with no undies at all.Bigla ay naalala niya ang pagsisinungaling nito kanina, maging ang amoy ng lalaki na kumapit sa buhok at katawan nito.Walang ano-anong tinanggal niya ang butones ng suot ni Ritchelle dahilan para magising ito.“RC!” Nayayamot na umangal ito
MATAMAN na pinagmamasdan ni Ritchelle ang draft ng wedding gown. Dahil wala na rin namang mababago kahit pa pagalitan niya nang pagalitan ang anak ay nagpresenta na lang siya na siya ang personal na gagawa ng wedding gown ng girlfriend nito.Hindi pa rin nito pinapakilala sa kanila ang girlfriend nito dahil may problema sa side ng babae. Mukhang hindi pa rin nasasabi sa family nito na nagdadalang-tao na ito. Sabi rin ni Ranier na busy sila sa school.Pinayuhan na lang nila ang anak na huwag masyadong i-expose sa mga nakaka-stress na bagay ang girlfriend nito, at palaging alalayan. Kung pwede lang ba na sa kanila na muna mag-stay ang babae lalo kung hindi ito ok sa family nito. Ayaw niyang matulad sa kanya ang nararanasan na pagdadalang-tao ng girlfriend ni Ranier—puno ng stress at galit sa puso.&l
MULA NANG MAAYOS NA ang lahat ng problema at misunderstanding sa pagitan nila ni RC, mas lalo niyang na-enjoy na walang guilt ang buhay nilang mag-asawa. Malaya niya na ring naipapadama sa asawa ang pagmamahal na pinagkait niya rito nang kay tagal. She was free from all the insecurities, because RC never failed to make her feel that she was the one and only, and that he loved her the most.Hindi na rin nawawala sa schedule nila ang date in fancy restaurants after work, gym or different clubs kapag weekend just like old times, roadtrip at out of town kapag naisipan kahit working days pa.It was like they were just starting a family. She was the happiest having her men around her, giving and receiving love and care. Wala na siyang mahihiling pa kung 'di ang kumpletong pamilya. Wala na sigurong makakapawi ng saya na nararamdaman niya.