Everyone, mag post ako sa f b kapag posted na ang Chapter 45 ah? Sorry talaga. Not yet approve pa po e. Need ko lang e post ng Chapter 46 for data.
Malakas na napabuntong hininga si Wommie. Iniisip pa rin niya iyong haIik na naganap sa labas ng condo unit niya. Sa kakaisip niya sa mga nangyari, hindi siya nakatulog agad kaya malaki ang eyebags niyang pumasok sa opisina kinabukasan. Nadatnan niya si Aru sa table nito. Nang makita siya nito, agad na tumalikod si Wommie at nagmamadaling pumunta ng banyo. Ang lakas kasi ng tibok ng puso niya. Bigla nalang naging abnormal ang heartbeat. Nagtataka tuloy siya kung bakit e isang haIik lang naman iyon. Nang tignan ni Wommie ang mukha niya sa salamin, nagulat siya na ang haggard niya ngunit ang pula ng buong mukha. Bigla siyang na conscious kaya napa-retouch siya kaagad. "Wommie, hindi pwede ito. Magkalapit lang kayo ng table. Hindi pwedeng mailang ka buong araw." Sabi niya sa harapan ng salamin. Mas bothered pa siya sa haIikan nila kesa doon sa pagtatapat ni Rem. Hindi niya kasi aakalain na aabot sa puntong magkakagusto si Trooper sa kaniya. Nagtagal si Wommie sa banyo ng halos sa
Sabado ng umaga, dahil walang trabaho si Wommie ng weekends, maaga siyang umalis para makipagkita kay Serina. Lalabas silang dalawa para mag shopping. Binura na nga ni Wommie sa isipan niya si Rem at Aru dahil ayaw niyang ma stress. Suot ang pink dress at nakalugay ang buhok. Ang ganda niya kung kaya lahat ng mga napapadaan sa harapan niya ay napapatingin talaga sa kaniya. Tanaw na tanaw siya ni Aru na nasa hindi kalayuan. Nakanguso siya at gustong itago si Wommie sa bulsa dahil nagsi-selos siya na halos lahat nalang ng napaparaan ay napapahinto. “Why is she so pretty?” he wondered. Hindi alam kung dapat ba siyang matuwa na maganda si Wommie o hindi. Maya-maya pa ay dumating na si Serina. Napaawang ang labi niya ng makita si Wommie na nakadress. “Wow, Wommiee! You looked so pretty!” Natatawa siyang sinalubong ni Wommie at niyakap. Umalis ang dalawa at si Aru naman ay lumabas sa tinataguan niya at napasuklay na lamang sa buhok. “Bakit hindi mo nilapitan?” Napatingin si Aru sa na
"Uy, Peres, ang gwapo mo pa rin." Kinikilig na sabi ni Serina. Natawa si Peres sa sinabi niya. Kahit si Wommie ay lihim na napalagay ng ilang hibla ng buhok sa likod ng tenga niya. Bakit ba ang gwapo lagi ni Peres? Natanong ni Wommie sa isipan niya. Si Serina naman ay halos mapunit na ang labi kakangiti. Nakasuot lang si Peres ng t-shirt at nakashort at tsinelas lang pero sobrang gwapo pa rin. Para lang siyang naglalakad sa broadway. "You flattered me Ms. Serina. But thank you for the compliment. Ang ganda mo rin, pati na ikaw Wommie." Namula si Seri at Wommie. Iba ang epekto ni Peres sa mga kababaihan. He has this aura na ang hirap abutin ng standard at ang e compliment ni Peres ng ganoon ay nakakakabog nga naman ng puso. At totoo, minsan lang magbigay ng compliment si Peres. And if he does, he really mean that compliment. Kumuyom ang kamao ng dalawang lalaki na nakarinig. Kulang nalang e batuhin nila ng mannequin si Peres. Sa gigil nila e hindi na nga nila namalayan na iyon
"Tatawag na ba tayo ng pulis, Wommie?" bulong ni Serina dahil sa dalawang dugyot na nakasunod sa kanila. Kanina pa nila ito napapansin ngunit hindi nila alam na si Ambross at Aru ito. "Huwag na muna, Seri. Baka mamaya e pareha lang pala ang pupuntahan natin." Sagot ni Wommie kahit maski sa sarili niya ay alam niyang sinusundan sila ng dalawang lalaking hindi pa nila namumukhaan. "Baka mamaya mga kidnappers sila," saad ni Serina. Hindi sumagot si Wommie. Nakatingin siya sa eye liner na bibilhin niya pero pinapakiramdaman niya iyong dalawang lalaki na sumusunod sa kanila ni Seri. Malakas ang pakiramdam niya na sila ang sinusundan dahil kapag tumitingin silang dalawa ni Serina doon sa dalawang lalaki, bigla itong tatalikod at maglalakad palayo. "Gutom na naman ako Wommie. Kain ulit tayo," sabi ni Seri at hinila si Wommie para kumain sa isang eat all you can na nakita nila. Sinulyapan muli ni Wommie ang dalawa na nakasunod sa kanila. 'The one guy looks like Trooper,' sabi ni Wommie s
"Lumabas ka na sa tinataguan mo," sabi ni Wommie. Mula sa poste ay lumabas si Aru at nakapamulsang naglalakad papunta sa gawi niya. "Kilala mo si Ambross?" unang tanong niya at tumango si Aru. "Paano?" "Dahil kay ma'am Clarissa," pagsisinungaling ni Aru. "Kumain ka na?" mahinahong tanong ni Wommie lalo't pakiramdam niya ay wala silang ginawa ni Ambross kanina kun'di ang sundan lang sila nang sundan buong araw ni Serina. Umiling si Aru. Malungkot pa rin ang mga mata. "What should I do for you to stop avoiding me?" Naroon ang kaba sa boses niya at the same time, puno iyon ng lambing. May mga bagay na ngayon lang napansin ni Wommie. Isa na roon kung paano siya tignan ni Aru. Kung gaano ito kalambing sa kaniya. Napagtanto niya ngayon lang na hindi malambing itong lalaking kilala niya bilang Trooper sa ibang babae maliban sa kaniya. Napapatanong tuloy siya sa sarili niya, kung hindi ba siya hinaIikan ni Trooper at hindi nagsabi na gusto siya nito, mapapansin niya kaya ito gaya s
Umagang umaga pa lang, maaga na si Aru nagising at hinihintay si Wommie. Nagplano sila kagabi na mag-exercise. Excited siya dahil alam niyang first jogging nila itong alam na ng dalaga ang nararamdaman niya. He didn't contact her using Mr. Whore's number, gusto niyang idistansya ang sarili niya bilang Mr. Whore at ilapit si Trooper. Iyon ang plano niya para kung sakali man, si Trooper ang piliin ni Wommie. Malaki ang ngiti ni Wommie nang makita niya ang binata na hinihintay siya. "Ready ka na ah?" Natawa si Aru at tumango. He's tempting to kiss her pero pinigilan niya muna ang sarili. Kaya niya naman maghintay ng 3 months and he doesn't want to blow his chance. Napatingin siya sa suot ni Wommie, naka sleeveless at jogging pants lang ito ngunit pansinin pa rin. "Masagwa ba?" tanong ni Wommie kay Aru nang makita na tinignan nito ang suot niya. Umiling si Aru at tumingin sa mga mata niya. "Hindi masagwa tignan. And you don't need to worry, I'll protect you oras na may mangbastos sa'
"Bakit hindi mo 'ko pinagtanggol kanina?" galit na tanong ni Grey kay Rem. "You started it Grey. You were so insensitive back then. Bakit kita ipagtatanggol?" Napaawang ang labi ni Grey. Galit na galit siya sa sinabi ni Aru sa kaniya kanina. Sobrang galit na galit siya sa kanilang dalawa ni Wommie. Tapos itong si Rem na asawa niya ay hinayaan lang siyang ganoonin no'ng dalawa. "What's wrong with you, Rem? Dahil na naman ba kay Wommie? Pwede ba, kalimutan mo na siya?" Rem hated his life now. Ngayon lang niya nakilala ang ganitong ugali ni Grey. He was fvcked up enough that he didn't know na may feelings pala si Wommie sa kaniya noon, at mas lalong naiinis siya sa buhay niya na pinakasalan niya ang gaya ni Grey. He didn't feel his home anymore. Grey didn't help him to prepare his breakfast, lunch or dinner. She cannot cook kaya ang lagi nilang kinakain kapag nasa labas sila ng bahay nila ay mga grab food. Sa bahay nila, ang katulong nila lahat gumagawa ng gawaing bahay pati paglul
Why is she not bothered? Iyon ang mga katanungan ni Grey sa isipan niya. Nagtataka siya kung bakit nakangiti pa rin si Wommie hanggang ngayon. "You seemed pretty close. May nangyari na ba sa inyo?" nakangiting tanong ni Grey.Gulat na gulat si Wommie. That's below the belt at malakas pa ang boses ni Grey, enough na mapatingin ang nasa kabilang table nila. "Stop it, Grey." Galit na bulong ni Rem. "What? We're adults here." Natatawang sabi ni Grey sa kanila. Tumingin si Wommie kay Aru na nasa tabi, hinawakan niya ang kamay nito lalo't nakikita niya na galit ang mga mata nitong nakatingin kay Grey. "It's fine, Trooper." Bulong niya. Lumapit siya sa tenga nito at bumulong. "Uwi na tayo?" Tumango si Aru at tumayo but Grey stopped them. "What? Aalis na kayo? Was my question that offensive?" Tumingin si Wommie sa kaniya. "I've been very patient with you, Grey. I didn't know how pathetic you are. Natutuwa ka ba sa ginagawa mo?"Nanlaki ang mata ni Grey. Hindi niya inaasahan na sasagutin
“LEU!” Sigaw ni Wommie habang naka-apron at may hawak na spatula. Kanina pa siya nagsisigaw dahil ni isa sa mga anak niya ang walang sumasagot. “ISA LIEUTENANT!” “Faster kuya Je. Mama is mad.” Sabi ni Leu sa kuya Soldier niyang nakangiti habang busy sa Ipad nito. “Mauna ka na kasi sa ibaba.” “But kuya,” “Is that Leu?” tanong ni Marian ng marinig ang boses ni Leu sa kabilang linya. “Yes and he’s interrupting us.” “Bumaba ka na at baka nga hinahanap na kayo ni tita.” Napabuntong hininga si Soldier at tumango. “Alright. I love you.” Napangiti si Marian at sumagot. “I love you too, lovey.” “Kuya, is ate Marian really your girlfriend?” tanong ni Leu. Tinignan lang siya ni Soldier at nginitian. Humaba naman ang nguso ni Leu. “She’s really your girlfriend and not ate Belinda. Bakit hindi ko pa siya nakikita dito?” Ngumuso si Soldier at lumapit kay Leu para lumuhod. “Dahil nasa America pa si ate Marian mo. Doon sila nakatira ng mama at papa niya.” “So you’re just talkin
“Ma, tiyang, girlfriend ko po, at mga anak ko.” Sabi ni Aru sa pamilya niya. Si Clarissa na nagulat ay biglang kumunot ang noo nang may napagtanto. It’s been 14 years nang huli niyang makita si Wommie. “Another batch ng tinaguan ng anak,” natatawang sabi ni March sa tabi ni Clarissa na inakala na tinaguan nga ng anak si Aru. “Wommie?” sabi ni Clarissa nang maalala na ang mukha ni Wommie. Ngumiti si Wommie at lumapit sa kaniya. “Hi ma’am Clarissa,” natatawang sabi ni Wommie sa kaniya. Napasinghap siya at bumaling sa kuya niya na hindi na makatingin sa kaniya ng maayos. “KUYA, ITINAGO MO SI WOMMIE KAHIT SA AMIN?” Sumenyas si Aru kay Clark for help. Actually, sila nalang ang naiwan dahil si Lieutenant, kinuha na ng mommy nila at ni tiyang Ysabel habang si Soldier ay tangay ng mga pinsan kasama ng Quintuplets at ni Farrah. “Love,” kinakabahang sabi ni Clark. “Uh-oh, mukhang tayo ang tinaguan ni kuya Aru ng anak, hindi siya ang tinaguan,” natatawang sabi ni March sabay lapit kay Womm
Naging malapit si Marian at Rem sa isa’t-isa. Sa loob ng dalawang taon, ginawa ni Rem ang lahat ng makakaya niya para makabawi sa mag-ina niya lalo na sa anak nila. Naghahanda na si Marian at Grey sa paglanding ng eroplano. Galing silang America at ngayon ay nagbabakasyon muli ng Pinas. “Mama, aalis pa rin ba tayo? Hindi ka ba naaawa kay papa?” tanong ni Marian sa mama niya. Isang executive assistant si Grey sa isang kumpanya sa US kaya pabalik balik sila doon ni Marian. “Iri-renew mo pa ba ang contract mo?” nag-alalang tanong ni Marian. Napabuntong hininga si Grey. Ilang ulit na siyang tinanong ng anak niya tungkol sa bagay na iyan. Pakiramdam niya tuloy ay tinutulungan ni Marian ang papa niya para ilapit sa kaniya. “Pag-iisipan ko pa. And besides bakit gusto mo akong manatili na sa Pinas?” Ngumuso si Marian dahil akala niya makukumbinsi na niya ang mama niya. Pagkakuha nila ng maleta nila, agad na silang lumabas ng airport at lumaki ang ngiti sa labi ni Marian ng makita ang pap
Pagdating ni Marian sa bahay nila, wala na ang papa niya pero ang pasalubong na dala ni Rem kanina ay naroon pa rin at iniwan sa ibabaw ng table na nasa garden nila. Kinuha ni Marian ang bulaklak pati ang na ang sweets na sa tingin niya ay para sa kaniya. Tapos sinilip niya ang nasa isang paper bag at nakita niya ang isang sneakers na sakto sa paa niya. Namula si Marian at kinilig. May isang note doon at binasa niya. To my daughter. Iyon lang ang nakalagay pero ang lakas na ng tambol ng puso niya. Ngumuso siya at palihim na nagpunas ng luha sa mata. “Make sure to win the bet, papa, ah?” she’s very hopeful na mapatawad na ng tuluyan ng mama niya ang papa niya. Isa rin naman siyang bata na nangarap ng isang kumpletong pamilya. Sa kwarto naman, kausap ni Grey ang mama niya. Sinabi ni Grey iyong pagbisita ni Rem sa kanila kanina. “Grey, sinaktan ka na ni Rem noon. Muntik ka ng mamatay sa kamay niya. Kung ako ang tatanungin mo anak, my answer is no. Huwag mo na siya hayaang bumalik
Kinabukasan, maaga lumabas si Grey para diligan ang garden niyang pinapaalagaan ng mama niya. Lumabas rin si Marian dala ang scooter niya at nakahelmet pa. “Mama, can I go out for a bit?” “O-Oh sige. Basta huwag kang lalayo,” sabi ni Grey. Tumango ang anak niya at aalis na sana ng biglang dumating si Rem na ikinagulat nilang pareho. Umaliwalas ang mukha ni Marian dahil nakikita na niya na tama lang na pumusta siya sa papa niya. Si Rem naman na napatingin sa kaniya at biglang nagbago ang expression ng mukha. Kagabi pa siya halos hindi makatulog buhat ng malaman na ang batang kausap niya sa Lomihan ay anak pala nila ni Grey. Gusto niya itong lapitan at yakapin pero hindi niya magawa dahil malaki ang respeto niya sa asawa niya. Gusto niya munang humingi ng tawad hanggang sa payagan na siya nitong lumapit sa anak nila. “Bye, mama,” ang sabi ni Marian at nagmamadaling umalis dala ang scooter. Hindi gaya no’ng una, ngayon ay sobrang saya ng puso niya na makita ang papa niya sa persona
Napatingin si Rem kay Marian na nakakapit kay Grey ngayon. Parang nagslowmo lahat sa utak niya ang pinag-usapan nila ng bata kanina. Bigla siyang napasinghap at namutla ng may napagtanto. “Manong, this is my mama po.” Nakangiting sabi ni Marian kay Rem na walang kamalay-malay sa nangyayari. “Marian, pumasok ka muna sa bahay anak.” Sabi ni Grey, hindi na makakurap sa labis na gulat. “Pero mama-" “MARIA RHIAN!” Sigaw ni Grey para lang sumunod sa kaniya ang anak niya. Nabigla si Marian at nang makita ang expression sa mukha ng mama niya, agad na niyang naitindihan na may hindi magandang nangyayari. Tumingin siya kay Rem bago siya pumasok sa loob ng bahay nila. Nang sila nalang ni Grey at Rem ang naiwan, agad na hinarap ni Grey si Rem na hanggang ngayon ay nakatanaw pa rin kay Marian. “Anong ginagawa mo dito Rem?” tanong ni Grey ng makabawi siya sa gulat. Tumingin si Rem sa kaniya. “G-Grey,” halos hind niya alam ano ang sasabihin sa asawa niyang labing dalawampu’t taon rin niyang
“So tell me about your father,” tanong ni Rem. “Saan siya nagta-trabaho? At saan ka nakatira? Gabi na ah? Tapos babae ka pa. Alam mo ba delikado itong ginagawa mo?” Napanguso si Marian sa sunod-sunod na tanong ni Rem sa kaniya. Kumakain pa rin siya ng lomi at napapangiti kapag nasasama ang malilit na sahog sa pagkain niya ng noodles. Naghahanap siya ng tamang salita para simulan ang kwento niya. “Hindi talaga kami mapirmi ni mama dito sa Pilipinas. Nagbakasyon lang kami tapos babalik rin America. Hinihintay lang namin si lola na makauwi para sabay kaming babalik ng ibang bansa.” Napatango si Rem, masinsinan na nakikinig sa bata. “Hindi ko pa nakikilala ang papa ko kaya hinahanap ko siya. So hindi ko alam anong trabaho niya.” Napabuntong hininga si Marian. “Alam mo ba saan siya nakatira ngayon?” Umiling si Marian. “Hindi po e.” Kumunot naman ang noo ni Rem. “Hiwalay ba ang parents mo?” Umiling ulit si Marian. “No. Sabi ni mama e kasal pa rin sila ni papa. Kaya lang, sabi niya
For 12 years, Rem started anew. Matapos ang sampung taon na nakakulong siya, pinalaya na rin siya sa salang nagawa niya. Naninibago siya na marami ng nagbago sa lugar paglabas niya kasama na ang pakikitungo ng mga tao sa kaniya. Hindi na siya pinatutunguhan ng may respeto. Ang turing na sa kaniya ay isa ng criminal kahit pa nakalaya na siya. Hindi na na-elect ang ama niyang si Rey bilang governor sa lugar nila. Malaki ang naging impact niya sa reputasyon ng ama kaya hindi na rin siya nakabalik sa pamilya niya. Inabandona na siya ng mga ito at hindi na tinanggap pang muli. But Rem didn’t stop para hindi makapagsimula muli. He started a small business, nagbi-benta siya ng hardware supplies. For 2 years, umokay naman ang negosyo niya. Kahit papaano ay nakakaprovide siya para sa sarili niya. Wala na siyang balita kay Wommie, ganoon rin sa asawa niyang si Grey na hindi niya alam kung nasaan na ngayon. “I’m sorry,” napatingin si Rem sa likuran niya ng makita ang batang lalaking nakasu
“Soldier, what are you doing? Pupunta pa tayong Namdaemun anak.” “Can we stay here instead? I don’t want to go out.” Inayos ni Aru ang earpiece device niya. He’s on his way kung saan tumutuloy si Wommie at Soldier ngayon. At rinig na rinig niya ang dalawa na nag-uusap. “Anak, walang maiiwan sa’yo dito at marami akong bibilhin now.” Mas lalong humaba ang nguso ni Soldier at nagtago sa comics na binabasa niya. “Papa, mama is mad.” Mahinang sabi niya. Alam niyang pupunta si Aru ngayon that’s why he’s delaying his mother na huwag munang umalis. “I’m sorry son. Malapit na ako.” Sabi ni Aru. Napatanga naman si Soldier ng biglang kunin ni Wommie ang comics niyang nakatabon sa mukha niya. Nakita niya ang taas kilay na mukha ng mama niya. “Susunod ka ba sa’kin o hindi?” Napakamot ng ulo si Soldier. “Mama, I’m sorry. But papa is coming here.” “What?” kunot noong tanong ni Wommie dahil hindi naman niya alam na susunod si Aru sa kanila. “Papa is coming here. He’s on his way.” Pinagkrus