Good morning
“Anong totoo mong pangalan?” tanong ni Wommie matapos niyang hawakan ang mukha ni Aru. “Warrius Malaque. Hindi mo alam ang buong pangalan ko?” Agad umiling si Wommie para iparating na hindi ganoon ang ibig niyang sabihin. Ang totoo niyan ay wala rin siyang alam sa dapat niyang itanong sa boss niya na hindi lumalagpas sa boundary niya bilang empleyado. “A-Alam ko po sir,” nauutal na sagot niya. “Pero wala naman po akong itatanong na sa inyo.” Sagot niya sabay haba ng nguso. Itong special task na binigay sa kaniya ay napakasimple lang pero para sa kaniya ay sobrang hirap gawin. Magkakaantrapisyon pa yata siya sa kinauupuan niya. Kumunot naman ang noo ni Aru. “Bakit wala kang gustong itanong sa akin?” Hindi rin alam ni Wommie ang sagot sa tanong na iyon. “Bakit hindi mo itanong kung may girlfriend ba ako o anong favorite color ko?” “Po?” hindi makapaniwala si Wommie. “Is that relevant?” dagdag na tanong niya, hindi sigurado kung tama bang sinabi pa niya. Nabigla si Aru at kumuno
Matapos ang pag-uusap ni Wommie at Aru, lumabas ang dalaga mula sa opisina na may ngiti sa labi. Magaan na ang pakiramdam niya, at napagtanto niya na mabait naman pala ang boss niya. Sakto namang gabi na kaya nagsisi-uwian na rin ang ibang empleyado. Balak hintayin ni Wommie si Trooper na hanggang ngayon ay hindi pa niya nakikita.Hahanapin niya na sana si Trooper ng biglang may tumawag sa kaniya. "Wommie," napalingon siya sa tumawag sa kaniya at nakita niya si Clarissa na nakangiti sa kaniya. "Ma'am? May kailangan po kayo?" Umiling si Clarissa at hinawakan ang kamay niya. "Nag-usap na ba kayo ni kuya?" Tumango si Wommie. Siguro alam ni ma'am Clarissa iyong mga pangbabackstab ko sa kapatid niya. Sabi ni Wommie sa isipan. "Alam mo Wommie, masayang masaya ang kapatid ko ngayon. Mabait talaga si kuya, wala akong nakitang tao na kasing bait niya. At pinapahalagahan niya lahat ng empleyado niya dahil marunong siyang makisimpatya." Nakagat ni Wommie ang pang-ibabang labi niya. Sobra
Sinusulyapan ni Woreign ang kapatid niya habang nagmamaneho siya. Panay ito ngiti habang kaharap sa phone nito dahil sinend lang naman ni Wommie ang litrato niya kanina na hawak ang bulaklak na bigay ni Aru. Sumilip si Woreign sa cellphone ng kapatid at may nabasa siyang ilan sa conversation nito. Nabasa niya ang text mula kay Aru that telling Wommie to throw the withered bouquet na pinadala niya no'ng una. Pinanood ni Woreign ang reaction ng kapatid. Tinawagan kasi ni Wommie si Aru matapos mabasa na itapon ang lanta ng bulaklak na nauna nitong binigay. "How can you be so heartless?" unang sabi ni Wommie. Tahimik pa rin si Woreign, nakikichismis. "Pero bigay mo ang mga bulaklak na iyon. I should still keep it kahit na namatay na sila." Dahil malapit lang ang cellphone ni Wommie kay Woreign, naririnig ni Woreign ang sinasabi si Aru. "Yeah. But it would hinder you. Besides, it already served its purpose. Napangiti ka na niya." Lihim na ngumiti si Wommie, namumula at kinikilig pero
"Magkakilala pala kayo, ate?" takang tanong ni Serina. Morin is her step-sister. No'ng nagtransfer si Morin sa abroad no'ng high school sila, iyon ang panahong nagmigrate ito kasama ang bagong asawa ng daddy niya which is ang mommy ni Serina. "Yeah. She's my classmate na lagi kong sinasabi sa'yo noon na tagabigay ng pads ko." Nagulat si Serina at napatingin kay Wommie. "Kaya pala close tayo Wommie. May special connection pala tayong dalawa dahil classmate pala kayo ni ate noon." Natawa si Morin sa sinabi ni Serina habang si Wommie ay napangiwi. Inaya nalang niya na umupo ang dalawa sa table nila. Natigilan si Serina at Morin nang makita si Woreign. Maliban kay Wommie, tunay ring pinagpala sa kagwapuhan ang mga kapatid niya. Lihim na kinurot ni Serina ang kaibigan. "Ang gwapo talaga ng kuya mo, Woms." Bulong ni Seri. Noong unang dalaw pa niya kay Wommie ito napansin, hindi lang siya makakerengkeng dahil kasama niya no'n si Ambross. Natawa si Wommie. "Kuya is taken." Biglang sina
GUYS, DON'T READ CHAPTER 47. NAMALI PO AKO NG PUBLISH. SUPPOSED TO BE CHAPTER 45 PO E PUBLISH KO, PERO NAUNA KO E PUBLISH ANG 47. PLEASE WAIT PO MUNA NATIN E APPROVE NI SIR ANG CHANGES SAKA NIYO BASAHIN. HUHUHU. SORRY PO TALAGA. SAKA NA AKO MAG UD KAPAG NAGING OKAY NA PO LAHAT. SORRY.. AGAIN, SANA UNA NIYO BASAHIN ANG NOTE. NAKA READY NA PO KASI ANG CHAPTERS NIYA, NAKA SCHEDULE NG ARAW AT DAPAT IYON 45 NGAYON TAPOS BUKAS ANG 47 PERO IYON NGA, NALUTANG AKO NGAYON LANG. PLEASEEEE DON'T OPEN IT YET! HINDI KO TALAGA NAPANSIN LAHAT HAHA. SORRY TALAGA. KAPAG MA APPROVE NI SIR, 3 CHAPTERS PO E UD KO THIS DAY.
"Rem, stop lying and go home." Tumayo si Rem at hinawakan ang kamay niya. Desperadong mapapayag si Wommie na bumalik sila sa dati. "I'm not l-lying." Kahit na umiiyak si Wommie, matindi pa rin ang galit na nararamdaman niya ngayon. Nagagalit siya habang pinapakinggan ang mga sinasabi ni Rem dahil bumabalik sa isipan niya ang nakaraan kung saan nasasaktan siya dahil si Rem, ay laging si Grey lang ang napapansin. She suffered a lot at napatanong sa sarili kung anong mali sa kaniya. Bakit hindi siya nagustuhan ni Rem? Bakit hindi siya magawang tignan nito gaya sa kung paano niya tignan si Grey. And hearing Rem, confessing na siya lang ang mahal nito ay nakakagalit ng kalooban niya. "Umuwi ka na dahil hindi na ako natutuwa. You love Grey and not me. Iyong mga sinasabi mong confess noon? How can you do that kung laging si Grey ang kadate mo? Kung laging si Grey ang kasama mo? Iyong paglayo ko sa'yo, hindi ba, tumigil ka na sa paginvite sa akin na lumabas? You chose Grey over me." H
Malakas na napabuntong hininga si Wommie. Iniisip pa rin niya iyong haIik na naganap sa labas ng condo unit niya. Sa kakaisip niya sa mga nangyari, hindi siya nakatulog agad kaya malaki ang eyebags niyang pumasok sa opisina kinabukasan. Nadatnan niya si Aru sa table nito. Nang makita siya nito, agad na tumalikod si Wommie at nagmamadaling pumunta ng banyo. Ang lakas kasi ng tibok ng puso niya. Bigla nalang naging abnormal ang heartbeat. Nagtataka tuloy siya kung bakit e isang haIik lang naman iyon. Nang tignan ni Wommie ang mukha niya sa salamin, nagulat siya na ang haggard niya ngunit ang pula ng buong mukha. Bigla siyang na conscious kaya napa-retouch siya kaagad. "Wommie, hindi pwede ito. Magkalapit lang kayo ng table. Hindi pwedeng mailang ka buong araw." Sabi niya sa harapan ng salamin. Mas bothered pa siya sa haIikan nila kesa doon sa pagtatapat ni Rem. Hindi niya kasi aakalain na aabot sa puntong magkakagusto si Trooper sa kaniya. Nagtagal si Wommie sa banyo ng halos sa
Sabado ng umaga, dahil walang trabaho si Wommie ng weekends, maaga siyang umalis para makipagkita kay Serina. Lalabas silang dalawa para mag shopping. Binura na nga ni Wommie sa isipan niya si Rem at Aru dahil ayaw niyang ma stress. Suot ang pink dress at nakalugay ang buhok. Ang ganda niya kung kaya lahat ng mga napapadaan sa harapan niya ay napapatingin talaga sa kaniya. Tanaw na tanaw siya ni Aru na nasa hindi kalayuan. Nakanguso siya at gustong itago si Wommie sa bulsa dahil nagsi-selos siya na halos lahat nalang ng napaparaan ay napapahinto. “Why is she so pretty?” he wondered. Hindi alam kung dapat ba siyang matuwa na maganda si Wommie o hindi. Maya-maya pa ay dumating na si Serina. Napaawang ang labi niya ng makita si Wommie na nakadress. “Wow, Wommiee! You looked so pretty!” Natatawa siyang sinalubong ni Wommie at niyakap. Umalis ang dalawa at si Aru naman ay lumabas sa tinataguan niya at napasuklay na lamang sa buhok. “Bakit hindi mo nilapitan?” Napatingin si Aru sa na
“LEU!” Sigaw ni Wommie habang naka-apron at may hawak na spatula. Kanina pa siya nagsisigaw dahil ni isa sa mga anak niya ang walang sumasagot. “ISA LIEUTENANT!” “Faster kuya Je. Mama is mad.” Sabi ni Leu sa kuya Soldier niyang nakangiti habang busy sa Ipad nito. “Mauna ka na kasi sa ibaba.” “But kuya,” “Is that Leu?” tanong ni Marian ng marinig ang boses ni Leu sa kabilang linya. “Yes and he’s interrupting us.” “Bumaba ka na at baka nga hinahanap na kayo ni tita.” Napabuntong hininga si Soldier at tumango. “Alright. I love you.” Napangiti si Marian at sumagot. “I love you too, lovey.” “Kuya, is ate Marian really your girlfriend?” tanong ni Leu. Tinignan lang siya ni Soldier at nginitian. Humaba naman ang nguso ni Leu. “She’s really your girlfriend and not ate Belinda. Bakit hindi ko pa siya nakikita dito?” Ngumuso si Soldier at lumapit kay Leu para lumuhod. “Dahil nasa America pa si ate Marian mo. Doon sila nakatira ng mama at papa niya.” “So you’re just talkin
“Ma, tiyang, girlfriend ko po, at mga anak ko.” Sabi ni Aru sa pamilya niya. Si Clarissa na nagulat ay biglang kumunot ang noo nang may napagtanto. It’s been 14 years nang huli niyang makita si Wommie. “Another batch ng tinaguan ng anak,” natatawang sabi ni March sa tabi ni Clarissa na inakala na tinaguan nga ng anak si Aru. “Wommie?” sabi ni Clarissa nang maalala na ang mukha ni Wommie. Ngumiti si Wommie at lumapit sa kaniya. “Hi ma’am Clarissa,” natatawang sabi ni Wommie sa kaniya. Napasinghap siya at bumaling sa kuya niya na hindi na makatingin sa kaniya ng maayos. “KUYA, ITINAGO MO SI WOMMIE KAHIT SA AMIN?” Sumenyas si Aru kay Clark for help. Actually, sila nalang ang naiwan dahil si Lieutenant, kinuha na ng mommy nila at ni tiyang Ysabel habang si Soldier ay tangay ng mga pinsan kasama ng Quintuplets at ni Farrah. “Love,” kinakabahang sabi ni Clark. “Uh-oh, mukhang tayo ang tinaguan ni kuya Aru ng anak, hindi siya ang tinaguan,” natatawang sabi ni March sabay lapit kay Womm
Naging malapit si Marian at Rem sa isa’t-isa. Sa loob ng dalawang taon, ginawa ni Rem ang lahat ng makakaya niya para makabawi sa mag-ina niya lalo na sa anak nila. Naghahanda na si Marian at Grey sa paglanding ng eroplano. Galing silang America at ngayon ay nagbabakasyon muli ng Pinas. “Mama, aalis pa rin ba tayo? Hindi ka ba naaawa kay papa?” tanong ni Marian sa mama niya. Isang executive assistant si Grey sa isang kumpanya sa US kaya pabalik balik sila doon ni Marian. “Iri-renew mo pa ba ang contract mo?” nag-alalang tanong ni Marian. Napabuntong hininga si Grey. Ilang ulit na siyang tinanong ng anak niya tungkol sa bagay na iyan. Pakiramdam niya tuloy ay tinutulungan ni Marian ang papa niya para ilapit sa kaniya. “Pag-iisipan ko pa. And besides bakit gusto mo akong manatili na sa Pinas?” Ngumuso si Marian dahil akala niya makukumbinsi na niya ang mama niya. Pagkakuha nila ng maleta nila, agad na silang lumabas ng airport at lumaki ang ngiti sa labi ni Marian ng makita ang pap
Pagdating ni Marian sa bahay nila, wala na ang papa niya pero ang pasalubong na dala ni Rem kanina ay naroon pa rin at iniwan sa ibabaw ng table na nasa garden nila. Kinuha ni Marian ang bulaklak pati ang na ang sweets na sa tingin niya ay para sa kaniya. Tapos sinilip niya ang nasa isang paper bag at nakita niya ang isang sneakers na sakto sa paa niya. Namula si Marian at kinilig. May isang note doon at binasa niya. To my daughter. Iyon lang ang nakalagay pero ang lakas na ng tambol ng puso niya. Ngumuso siya at palihim na nagpunas ng luha sa mata. “Make sure to win the bet, papa, ah?” she’s very hopeful na mapatawad na ng tuluyan ng mama niya ang papa niya. Isa rin naman siyang bata na nangarap ng isang kumpletong pamilya. Sa kwarto naman, kausap ni Grey ang mama niya. Sinabi ni Grey iyong pagbisita ni Rem sa kanila kanina. “Grey, sinaktan ka na ni Rem noon. Muntik ka ng mamatay sa kamay niya. Kung ako ang tatanungin mo anak, my answer is no. Huwag mo na siya hayaang bumalik
Kinabukasan, maaga lumabas si Grey para diligan ang garden niyang pinapaalagaan ng mama niya. Lumabas rin si Marian dala ang scooter niya at nakahelmet pa. “Mama, can I go out for a bit?” “O-Oh sige. Basta huwag kang lalayo,” sabi ni Grey. Tumango ang anak niya at aalis na sana ng biglang dumating si Rem na ikinagulat nilang pareho. Umaliwalas ang mukha ni Marian dahil nakikita na niya na tama lang na pumusta siya sa papa niya. Si Rem naman na napatingin sa kaniya at biglang nagbago ang expression ng mukha. Kagabi pa siya halos hindi makatulog buhat ng malaman na ang batang kausap niya sa Lomihan ay anak pala nila ni Grey. Gusto niya itong lapitan at yakapin pero hindi niya magawa dahil malaki ang respeto niya sa asawa niya. Gusto niya munang humingi ng tawad hanggang sa payagan na siya nitong lumapit sa anak nila. “Bye, mama,” ang sabi ni Marian at nagmamadaling umalis dala ang scooter. Hindi gaya no’ng una, ngayon ay sobrang saya ng puso niya na makita ang papa niya sa persona
Napatingin si Rem kay Marian na nakakapit kay Grey ngayon. Parang nagslowmo lahat sa utak niya ang pinag-usapan nila ng bata kanina. Bigla siyang napasinghap at namutla ng may napagtanto. “Manong, this is my mama po.” Nakangiting sabi ni Marian kay Rem na walang kamalay-malay sa nangyayari. “Marian, pumasok ka muna sa bahay anak.” Sabi ni Grey, hindi na makakurap sa labis na gulat. “Pero mama-" “MARIA RHIAN!” Sigaw ni Grey para lang sumunod sa kaniya ang anak niya. Nabigla si Marian at nang makita ang expression sa mukha ng mama niya, agad na niyang naitindihan na may hindi magandang nangyayari. Tumingin siya kay Rem bago siya pumasok sa loob ng bahay nila. Nang sila nalang ni Grey at Rem ang naiwan, agad na hinarap ni Grey si Rem na hanggang ngayon ay nakatanaw pa rin kay Marian. “Anong ginagawa mo dito Rem?” tanong ni Grey ng makabawi siya sa gulat. Tumingin si Rem sa kaniya. “G-Grey,” halos hind niya alam ano ang sasabihin sa asawa niyang labing dalawampu’t taon rin niyang
“So tell me about your father,” tanong ni Rem. “Saan siya nagta-trabaho? At saan ka nakatira? Gabi na ah? Tapos babae ka pa. Alam mo ba delikado itong ginagawa mo?” Napanguso si Marian sa sunod-sunod na tanong ni Rem sa kaniya. Kumakain pa rin siya ng lomi at napapangiti kapag nasasama ang malilit na sahog sa pagkain niya ng noodles. Naghahanap siya ng tamang salita para simulan ang kwento niya. “Hindi talaga kami mapirmi ni mama dito sa Pilipinas. Nagbakasyon lang kami tapos babalik rin America. Hinihintay lang namin si lola na makauwi para sabay kaming babalik ng ibang bansa.” Napatango si Rem, masinsinan na nakikinig sa bata. “Hindi ko pa nakikilala ang papa ko kaya hinahanap ko siya. So hindi ko alam anong trabaho niya.” Napabuntong hininga si Marian. “Alam mo ba saan siya nakatira ngayon?” Umiling si Marian. “Hindi po e.” Kumunot naman ang noo ni Rem. “Hiwalay ba ang parents mo?” Umiling ulit si Marian. “No. Sabi ni mama e kasal pa rin sila ni papa. Kaya lang, sabi niya
For 12 years, Rem started anew. Matapos ang sampung taon na nakakulong siya, pinalaya na rin siya sa salang nagawa niya. Naninibago siya na marami ng nagbago sa lugar paglabas niya kasama na ang pakikitungo ng mga tao sa kaniya. Hindi na siya pinatutunguhan ng may respeto. Ang turing na sa kaniya ay isa ng criminal kahit pa nakalaya na siya. Hindi na na-elect ang ama niyang si Rey bilang governor sa lugar nila. Malaki ang naging impact niya sa reputasyon ng ama kaya hindi na rin siya nakabalik sa pamilya niya. Inabandona na siya ng mga ito at hindi na tinanggap pang muli. But Rem didn’t stop para hindi makapagsimula muli. He started a small business, nagbi-benta siya ng hardware supplies. For 2 years, umokay naman ang negosyo niya. Kahit papaano ay nakakaprovide siya para sa sarili niya. Wala na siyang balita kay Wommie, ganoon rin sa asawa niyang si Grey na hindi niya alam kung nasaan na ngayon. “I’m sorry,” napatingin si Rem sa likuran niya ng makita ang batang lalaking nakasu
“Soldier, what are you doing? Pupunta pa tayong Namdaemun anak.” “Can we stay here instead? I don’t want to go out.” Inayos ni Aru ang earpiece device niya. He’s on his way kung saan tumutuloy si Wommie at Soldier ngayon. At rinig na rinig niya ang dalawa na nag-uusap. “Anak, walang maiiwan sa’yo dito at marami akong bibilhin now.” Mas lalong humaba ang nguso ni Soldier at nagtago sa comics na binabasa niya. “Papa, mama is mad.” Mahinang sabi niya. Alam niyang pupunta si Aru ngayon that’s why he’s delaying his mother na huwag munang umalis. “I’m sorry son. Malapit na ako.” Sabi ni Aru. Napatanga naman si Soldier ng biglang kunin ni Wommie ang comics niyang nakatabon sa mukha niya. Nakita niya ang taas kilay na mukha ng mama niya. “Susunod ka ba sa’kin o hindi?” Napakamot ng ulo si Soldier. “Mama, I’m sorry. But papa is coming here.” “What?” kunot noong tanong ni Wommie dahil hindi naman niya alam na susunod si Aru sa kanila. “Papa is coming here. He’s on his way.” Pinagkrus