chapter three

    DAHIL gabi na nang makarating sila ni Joan sa mansyon at pagod ang kanyang katawan at sa dami nang mga naging trabaho niya kahapon, napasarap ang kanyang tulog. 

    Naramdaman niyang may humaplos sa kanyang buhok, tila napakasarap sa pakiramdam ang ginagawa nang kung sino man ang gumagawa nun sa kanya. hanggang isang napakalambot na labi ang dumampi sa kanyang pisngi, maya-maya'y naramdaman niya ang paggalaw nang kama, mukhang umalis na ang kung sino man iyon. 

    Pinilit niyang idilat ang kanyang mga mata ngunit naaninagan na lamang niya ito na palabas na nang kanyang kuwarto. 

     Nagulat siya g biglang nag-alarm ang kaniyang cellphone, mabilis siyang bumangon at naligo. Dahil may mga damit na siya doon mula kay Don Ronaldo ay hindi na siya nagka-problema.Nang makapagbihis ay agad niyang kinatok ang pinto nang kuwarto ni joan.

       "Joan, gising ka na?" at muli niyang kinatok ang pinto, nang biglang bumukas iyon at bumungad kaagad si Joan na bagong paligo. 

      "Mark, goodmorning! hintayin mo na lang ako sa kusina nagpaluto na ko ng agahan natin." nakangiting wika nito kay Mark.

      "Yeah ok, ahm... joan?" Nag-aalangan niyang tanong dito.

      "Bakit, may problema ba?"

      "Wala naman, i just wanna ask kung nagpunta ka ba sa kuwarto ko kanina?"

     "No," simpleng sagot nito sa kaniya.

     "Ganoon ba, pero sino yung..." napa-iling na lang si Mark sa isiping iyon kaya hinayaan na lamang niya ang pangyayaring iyon, "hintayin na lang kita sa baba." aniya, ngunit napapa-isip pa din siya, kung hindi iyon si Joan, sino yung humaplos at humalik sa akin?" umiling na lang siya at naglakad na patungo sa kusina. 

        Habang pababa siya nang hagdan ay iniisip pa din niya kung sino ang pumasok na iyon sa kanyang kwarto. 

      "Am i going crazy? no, no, no!" aniya, saka ipinilig niya ang kaniyang ulo at tinampal ang mga pisngi.

      "Baka nanaginip lang ako, tama nanaginip lang ako n'on dahil iniisip ko si "summer" kagabi, speaking of her, wala pa akong natatanggap na text mula rito, maybe she's busy."

     Nang makarating siya ng kusina, nakita niyang halos puro paborito niya ang nakahain sa lamesa, kaya napa "wow" na lang siya. 

      "God bless you, Manang!" wika niya sa kusinera ng mga leviste.

      "Naku hijo, ibinilin iyan ng prinsesa, alam mo naman iyon." nangingiting nakatingin ito sa kaniya.

      "Talaga po? she really knows me," kaya naupo na siya at nag cellphone muna habang hinihintay si Joan. Maya maya'y nakita niya itong papasok na ng kusina.

      "Good morning, manang!" masayang bati niya, at bumaling naman siya sa kaibigan. "Good morning, Mark, oo nga pala after ko sa office, puwede mo ba akong samahan mamaya?" anito, habang paupo na sa upuan.

      "Sure, saan ba?" tanong ni Mark sa kaniya.

     "Basta, samahan mo na lang ako." anito, habang nakangiti.

     "Okay." sagot niya, kaya nag-umpisa na silang kumain. masaya silang nag-aalmusal nang pumasok din nang kusina ang ama ni Joan.

      "Good morning, papa! " masayang bati ni joan.

      "Good morning po!" ganoon din si Mark.

      "Same to both of you. Ano hija, nakapagpahinga ka ba ng maayos kagabi? Mukhang talagang napagod ka, sabi ko naman kasi sa'yo na hindi mo naman kailangang magtrabaho nang ganyan. We have lots of investments and buisnesses, kaya naman kitang buhayin, your my princess, i can give you anything you want!" paliwanag nito sa anak.

     "Dad, i told you, ayoko nang ginagawa mo akong prinsesa, ayoko nang special treatments, i'm an independent woman, i can take care of my self, i learn self defense, archery, gun shooting, boxing, i learn everything just to protect my self." wika niya sa kaniyang ama.

      "I know hija, but i'm your father, it's my responsibility to protect you." anito, sa anak habang hawak ang diyaryo.

     "Don't worry dad, kaya ko ang sarili ko." Tumayo siya mula sa upuan at niyakap ng mahigpit ang ama.

     "Okay, sige sabi mo e," Sagot na lang nito sa kaniya.

    Si Mark naman ay nakatingin at nakikinig lang sa mag-ama at tuloy lang ang kain. Nae-enjoy niya ang almusal dahil puro paborito niya ang nakahain.

      After their breakfast, nagpaalam na sila sa ama ni joan at umalis na. Katulad kahapon, pagkahatid niya kay joan ay dumeretso na rin siya sa opisina upang bisitahin naman ang sariling negosyo. habang tumitingin nang mga papeles ay nag-ring ang kanyang cellphone. 

      “Baka si joan ito.” kaya sinagot niya ito kaagad "hello?" aniya, 

      "Good morning, kumusta?" bati nang nasa kabilang linya.

      "Hi! its you again?" saad niya rito.

       "Yeah, its me again." masayang wika nito.

    "So, bakit ka napatawag, wala ka na naman bang magawa?" sarkastikong salita nito sa kausap.

    "That hurts! syempre hindi, i just wanna say good morning to you , And i wanna hear your voice, Para na kitang morning pill," anito, nang may paglalambing.

    "Really? well sana naman one day maisip mo na makipagkita sa akin, alam mo na, to know you better."

    "Talaga? dont worry one day, Kapag malakas na ang loob ko na makipagkita sa iyo." anito, 

    "Okay, pero sana, mapag-isipan mong mabuti, bago magbago ang isip ko." Sabay tinapos ni Mark ang tawag. Ayaw na niyang tumagal ang kanilang usapan, dahil alam niya sa sarili niyang malapit nang mahulog ang kaniyang loob dito, Ilang saglit lang ay nakatanggap siya nang text mula rito. 

 To Mark:     

 "Just give more time, Mark, para mapag-isipan kong mabuti ang sinabi mo. kailangan ko rin mag-ipon nang maraming lakas ng loob para humarap sa'yo, mag iingat ka lagi, bye!"

saad sa text message nito.

     "Sana makapag isip siya kagaad, hindi na rin ako makapaghintay," nakangiting nagbalik ang pansin sa mga papeles sa lamesa.

        

        "JOAN!" tawag ni Shane sa kaibigan.

        "Shane, bakit! anong nangyari?" gulat niyang wika sa kaibigan.

        "Wala lang, kumusta, ano na nangyari sa plano natin." tanong nito sa kaibigan habang naupo naman ito sa kaniyang lamesa. napabuntong hininga naman si Joan dahil sa tanong nito.

       "Ayun, gusto niya na magkita na kami, pinag-iisipan ko nang itigil, Shane natatakot na ako, ayokong magalit sa akin si Mark kapag nalaman niya na ako yung nagti-text sa kaniya sigurado ako na hindi niya ako mapapatawad." aniya, habang iniyuko ang ulo sa lamesa.

      "The heck! really? gusto na niya nang meet up, wow that means ... " tumigil ito at nag-iisip. "Tama! naku Joan, confirm hindi siya bading, nagkakagusto na siya sa texter niya!" tila kinikilkig pa nitong saad sa kaibigan. tinirikan lang ni Joan ng mata si Shane dahil sa kalokohan nito.

       "Sira ka talaga!" inis na sagot niya, nang biglang lumungkot ang kaniyang mukha. agad itong nakita ng kaibigan kaya tinanong siya nito.

      "Bakit parang ang lungkot nang mukha mo?" anito, habang nakatingin sa mukha ni Joan.

     "Nothing, ang mabuti pa magtrabaho kana. Remember ibinilin sa atin ni Glaze ang mga trabaho niyang naiwan. Nasa iyo na yung mga sched ni Mr. Greyson ng mga meetings niya. Paki-remind naman na lang sa kaniya, then ikaw na rin kumuha ng minutes sa meeting aasikasuhin ko naman yung other meetings niya." aniya, habang inaayos ang mga papeles na dadalhin.

     "Grabe! humahanga talaga ako kay sexytary Glaze, kasi nagagawa niyang mag-isa ang lahat nang ito without the help of others, kita mo tayong dalawa pa ang gagawa nito, samantang siya mag-isa lang siya pero nagagawa niya ito ng tama." wika ni Shane.

       "Huwag ka na magreklamo, pumunta kana sa office ni sir Jayse," utos ni Joan kay Shane, ngunit nakita niyang biglang sumimangot ang mukha nito. 

      "Puwede bang ikaw na lang ang pumunta?" anito, na inaabot ang notebook kay Joan.

      "Bakit? ikaw na! sa iyo nakatoka ang mga iyan remember?" pagpapaalala nito. 

       "Sige na nga!" bagsak ang balikat na umalis ito at naglakad patungo sa opisina ng kanilang boss, napansin ni Joan ang pagka-ilag nito sa kanilang boss, na kaniya namang ipinagtaka. 

       "Ano naman kayang problema nang isang iyon." tanong niya sa kaniyang sarili.

       

    LUNCH TIME, nakatanggap ng tawag si Mark mula kay Joan.

      "Naglunch ka na, sabay tayo," aya niya kay Mark.

     "Okay sige wait for me, give me 10 minutes nariyan na ako." anito,

     "Mag-iingat ka." aniya, saka niya tinapos ang tawag.

Hindi nagtagal, mabilis na nakarating si Mark, Agad siyang nag park ng sasakyan at naglakad papasok ng gusali at sumakay siya nang elevator, Nang makarating sa floor nila Joan ay agad siyang pumunta sa lamesa nito, nakita niyang magkausap si Joan at Shane, Kaya lumapit siya kaagad.

     "Girls ready na kayo? lets go!" aniya, sa dalawang dalaga.

     "Yeah!" sabay na sabi ng dalawang babae.

Hindi nagtagal ay nakarating sila sa restaurant na malapit sa trabaho nila Joan, habang naghihintay nang order, nagbubulungan ang dalawang babae. Napansin ni Mark ang ginagawa ng dalawa kaya tinanong niya ang mga ito.

     "Ano ba pinagbubulungan niyo? Don't tell me ako ang pinag-uusapan niyo?" 

Agad na nagkatinginan si Joan at Shane.

       "E, 'di ko sasabihin." nakangiting wika ni Shane kay Mark.

      "Bakit ano ba ang meron sa akin at ako pa ang pinag- uusapan niyo?"

      "Alam mo mark," ani Shane. "Nakakapagtaka lang sobrang sweet niyong dalawa pero hindi kayo, anyare?, Kung ako sayo ligawan mo na 'tong si joan, para sa akin hindi na kayo mahihirapan to get to know each other, why? because your friends na since high school, Kaya huwag ka na mag-hesitate." paliwanag ni Shane. bahagya namang natawa si Mark sa mga sinabi ni Shane

      "Look Kung ano man kami ni joan ngayon, masaya naman kami, at saka nasa amin iyon kung dadalhin pa ba namin sa ganoong level ang relasyon namin, sa ngayon masaya kami bilang magkaibigan. Besides may nagugustuhan ako ngayon." 

    Dahil sa sinabi ni Mark, agad na nagkatinginan si Joan at Shane, kaya tinanong ni Joan ang kaibigan.

    "Tell me, Mark?" sino at saan mo nakilala ang sinasabi mo?" seryosong tanong ni Joan sa kaibigan.

      "Secret! malalaman mo rin pagdating nang oras." anito, muling nagkatinginan ang dalawa, ngumiti si Shane kay joan at nagtaas baba ito ng kilay. ngunit inirapan lang ni Joan ang kaibigan. Maya-maya'y dumating na ang pagkain na in-order nila. Kaya tumigil muna sila sa kanilang usapan at kumain na muna. Ngunit panay naman ang tinginan ni Shane at Joan, nang matapos silang kumain ay inihatid na sila ni Mark pabalik sa opisina. 

    "Joan, tatawagan kita bago mag uwian, huwag kang uuwi mag-isa, hintayin mo ako." bilin ni Mark dito.

    "Sige mag-iingat ka, hintayin na lang kita bilisan mo lang dumating, alam mo naman na mainipin ako, hate ko ang maghintay" paliwanag niya kay Mark.

    "Yes boss, bye!" paalam nito sa kaniya.

Nang maka balik na sila sa trabaho naisip niya ang sinabi ni Mark na may nagugustuhan na siya.

    "Hindi kaya..." Napa-isip siya sa sinabi nito, nang maramdaman niyang may kumalabit sa kanya, nakita niyang si Shane iyon at sigurado siya, kung ano man ang iniisip niya ay iyon ang itatanong nito.

    "Remember what mark says? may nagugustuhan na raw siya, baka yung alam mo na," anito, na ang tinutukoy ni Shane ay ang texter ni Mark. "Gosh! girl, akalain mo mabilis siyang nagkagusto sa katext niya at hindi pa niya nakikita, samantalang ikaw ilang taon mo na siyang mahal pero wala lang, as friend ka pa rin sa kaniya?" saad nito. 

      "Can you please stop saying that, malay mo naman na sinasabi lang niya 'yon para tigilan mo na siya, ang kulit mo kasi e," inis na wika niya sa kaibigan."

     "Naku friend gumising ka, pag-isipan mo, alam kong ako ang nag-udyok sa'yo na gawin iyon pero ako na rin ang magsasabi na sabihin mo na kay Mark ang totoo bago mahuli ang lahat."  niyakap muna siya ni Shane at umalis na sa tabi niya.

    Wala na ang kaibigan pero nasa malalim pa rin siyang pag-iisip.

       "Ano ba ang dapat kong gawin?" nasa harap siya ng computer pero nakatitig lang siya sa monitor, iniisip pa din niya ang sinabi ni shane.

     Dahil sa nangyayari sa kanya, nag undertime siya sa work at umalis, hindi na siya nagpaalam kay Shane at hindi na rin niya ipinaalam kay Mark na nag-undertime siya sa trabaho at mag-isa siyang umalis nang opisina, dahil nais niyang makapag isip-isip muna. 

       Mahal na mahal niya si Mark, pero ...

Paano kung mabaling na nga ang pagmamahal nito sa multong ginawa niya.