Erica
Halos hindi parin ako makagalaw sa aking kinatatayuan dahil sa sobrang gulat na makita siya rito sa loob ng aming bahay.Napaka relax ng kanyang mukha at mga mata habang prenting naka upo sa aming sofa. Samantalang ako, heto, hindi na alam kung ano pa ba ang dapat na gawin dahil sa sobrang kaba.
"Oh, anak! Nakauwi kana pala. Hindi mo sinabi may bago ka palang ka trabaho at maganda pa." Biglang aniya ni mama na kagagaling lamang sa kusina, mayroon itong dala na juice na tinimpla sa isang pitsel. Naka sunod naman sa kanyang likuran si papa na may dalang meryenda.
"May lakad din pala kayo kasama ng boss ninyo sa Sabado, sa isang party. Bakit naman hindi ka nagsasabi sa amin ng mapaghandaan natin ang susuotin mo? Ikaw talagang bata ka!" Dagdag na saway nito sa akin dahilan upang mapapikit ako. Seryoso ba talaga ito? Pagagalitan nila ako sa harap ni Ms. Torres? Nakakahiya!
Napalunok ako. "Ipinag paalam kana niya sa amin, hindi ba Pearl?" Sabay tingin ni mama kay Ms. Torres. Agad na napatango naman iyong isa habang may nakakalokong ngiti sa labi.
Pero teka nga...anong katrabaho?! Eh siya nga itong boss ko! Kung alam ng nila kung ano 'yung nagawa ko sa babaeng 'yan. Kaya lang....napag paalam na pala ako nito, ibig sabihin wala na akong magagawa pa kung hindi ang umattend sa party na sinasabi nito.
Ano namang susuotin ko? Tsk!
------
At dumating na nga ang araw ng Sabado. Umaga pa lamang kanina, kinakabahan na ako. Hanggang ngayon ba naman na magdidilim na hindi parin mawala-wala ang kabog sa dibdib ko?Ilang beses ko ng sinubukan na kalmahin ang aking sarili pero ayaw talaga papigil ng nito. Lalo pa kanina, hindi ko ini-expect na may evening dress pala na inihanda na si Ms. Torres para sa akin at ipinahatid pa nito kanina kay Garry.
Si Garry rin mismo ang magsisilbing driver ko papunta sa venue kung saan gaganapin ang party na nasabi. Ang tatay ko naman ang nag silbing makeup artist ko at taga ayos sa lahat, habang ang nanay ko ay panay lamang ang panonood sa amin.
Pasado alas sais ng gabi kami umalis ni Garry sa bahay. Habang nasa daan, hindi ko mapigilan ang hindi i-video call ang dalawa kong kaibigan. Kapwa sila excited sa mangyayari ngayong gabi, samantalang ako? Heto, parang gusto ko nalang ang umuwi muli at magtago sa aparador mula sa loob ng aking kuwarto.
Hindi nagtagal, huminto kami sa isang kilala at mamahaling Hotel. Sa labas pa lamang nakikita ko na ang mga nagyayabangan at magagarang sasakyan ng mga tao na nasa loob na ngayon. Ako lang yata ang bukod tanging hindi mayaman sa buong lugar na ito. Kung bakit naman kasi ako pa ang naisipan na gawing date ni Ms. Torres.
Nagsimula ng bumaba ng sasakyan si Garry atsaka ipinagbukas ako ng pintuan. Sandaling tinignan ko muna siya habang naka ngiwi.
"Hindi na ba talaga magbabago ang desisyon ni Ms. Torres?" Kinakabahan parin na tanong ko kay Garry. Natawa siya ng mahina.
"Mukhang hindi na ho talaga eh." Sagot naman nito bago inilahad ang kanang kamay. "Tayo na po ma'am. Tiyak na hinihintay ka na niya sa loob." Muling pag-aya nito.
Napalunok muna ako ng maraming beses at napa buga na rin ng hangin sa ere bago tuluyang hinawakan ang kamay nito. Pumasok kami sa napaka gara at napaka lawak na function hall ng Hotel.
Sa entrance pa lamang, agad na pinagtinginan na ako ng mga tao. Habang ang iba naman ay napapabulong pa sa kanilang mga katabi at kaharap. Hindi ko tuloy mapigilan ang hindi maging conscious sa aking mukha at kasuotan. Dahil alam ba alam nilang hindi naman ako maganda o mayaman na katulad ng iba?
Ngunit ang hindi ko maintindihan, may isang tao na hinahanap ang aking mga mata na hanggang ngayon ay hindi ko parin nakikita.
"Garry!" Biglang tawag ng hindi ko kilalang babae sa pangalan ni Garry. Agad na lumapit ito sa amin. Ang ganda niya! At ang tangkad din.
Pero mas maganda parin si Ms. Torres. Sabi ng inner self ko.
"Ms. Dara, long time no see." Pagbati rin ni Garry sa kanya. Dahan-dahan na napadako ang mga mata ng Dara na sinasabi ni Garry at agad na sinipat ako ng tingin mula ulo hanggang paa.
"Is she your date?" Tanong nito habang naka tingin parin sa akin. Napalunok ako at mas lalo pang kinabahan. May pagka maldita kasi ang tono ng boses nito at halatang hindi niya ako nagugustuhan lalo na noong itinaas nito ang kanyang kilay.
"Naku! Hindi po Ms. Dara. Napaka ganda naman ni Ms. Jimenez para maging date ko." Tugon ni Garry sabay kamot sa kanyang batok, halatang nahihiya. "Inimbitahan siya ni Ms. Pearl." Dagdag pa nito.
Awtomatiko naman na napa 'O' ang labi ni Ms. Dara habang nasa akin parin ang kanyang mga mata.
"Jimenez." Pag ulit ni Ms. Dara sa pangalan ko. "So, tell me. What is your business? Sari-Sari Store?" Sarkastikong sabi nito ng mayroong kalakasan, dahilan upang madinig ng ibang tao sa paligid at matawa sa sinabi niya.
Walang nagawa na napayuko na lamang ako dahil sa kahihiyan. Parang gusto ko na rin tuloy ang maiyak ngunit pinipigilan ko, nang bigla ko na lamang naramdaman na mayroong isang kamay na humawak sa aking balakang at hinila ako papalapit sa kanya.
"Stop interrogating and messing with her, Dara. She's my girlfriend." Wika ng kilala kong boses. Agad na natigilan ako at nanigas sa aking kinatatayuan ng sinabi niya iyon.
GIRLFRIEND?!
Parang mas gusto kong maiyak sa sinabi ni Ms. Torres kaysa sa ginawang pang bubully ni Ms. Dara sa akin.
"Your what?!" Gulat na tanong ni Ms. Dara rito habang naglilisik ang mga mata sa galit.
"You heard me the first." Malamig ang boses na muling sabi ni Ms. Torres sa kanya. Habang ako naman ay hindi na alam ang gagawin dahil pinagtitinginan na kami lalo ng iba.
"Excuse me? Are you insulting me Pearl?" Hindi parin makapaniwala na sabi nito. "Ipagpapalit mo lang ako sa isang hampas lupa na katulad niya?!"
Napailing ng ilang beses si Ms. Torres. Marahan na binitiwan nito ang aking balakang at humakbang papalapit kay Ms. Dara. Pansin ko na wala na rin si Garry sa paligid, marahil bumalik na iyon sa sasakyan.
"Alright, let me clear this to you. You want me to say it again in your face? Hmm?" May panghahamon na sabi nito kay Ms. Dara.
"Cut the bullshit, Dara because you're just an ex." Galit na ang tono ng boses ni Ms. Torres. Hindi ko alam kung bakit una pa lamang eh nandito ako sa lugar na ito. Hays. Tila ba nasa pagitan ako ng dalawang dyosa na nag-aaway.
"Listen everybody. This woman standing next to me is my girlfriend." Panglilinaw din nito sa harap ng ibang tao. Marami ang napatango, ang iba naman ay nagulat, pero mas marami ang pumalakpak.
"M-Ms. Torres ano bang pinagsasabi mo?" Utal na tanong ko sa kanya at parang batang maliit na nakahawak sa dulo ng kanyang siko. Ngunit hindi niya ako pinakinggan at binalewala lamang.
"Her name is Erica. AND I want you all to know that you are not going to like what I can do, if you are mess with her again. You and Dara should stop now! Are we clear here?"
Nakakatakot naman magalit si Ms. Torres, I mean ito ang kauna-unahan na nakita ko siyang ganito. Pero ayoko naman na paniwalain ang iba dahil sa sinabi niya. Anong gagawin ko? Hindi naman talaga niya ako girlfriend pero bakit niya sinabi 'yun? Boyfriend ang gusto ko at hindi girlfriend.
"Ayoko naaaaa!" Sigaw ko mula dito sa labas dahil hindi na ako makahinga sa loob. Lahat ng mata nasa amin, especially sa akin. Hindi ako sanay sa ganitong paligid.
At mas lalong hindi ko gusto ang nangyayari ngayon. Lahat ng ito, hindi ko inaasahan. Ngayon ko lang napatunayan, hindi pala masaya maki party sa mga mayayaman.
"Ayaw mo na?" Napapikit ako ng mariin nang muling marinig ang boses ni Ms. Torres mula sa aking likuran. Walangya! Nasundan parin ako. Huhu.
"Yes Ms." Sagot ko sa kanya bago napaharap rito. "Please, bawiin niyo 'yung sinabi niyo sa ex-girlfriend niyo." Pagmamakaawa ko sa kanya.
Mataman na tinitigan ako nito sa aking mukha. Ngayon ko lang napansin ang kanyang hapit na hapit na kulay itim na dress kung saan bakat na bakat ang magandang hubog ng kanyang katawan. Naka ponytail rin ang mahabang buhok nito habang mayroong mahaba at kulay silver na hikaw na suot sa kanyang magkabilaang tenga.
Ang ganda-ganda talaga niya lalo na at mas bumagay sa kanya ang red lipstick. Wala pa yata akong nakita na papantay sa ganda niya mula sa mga tao na nandidito. Angat siya sa lahat!
Ngunit agad na napa iwas ang aking mga mata at ibinaling sa ibang direksyon noong magtama ito sa kanyang sumisilip na cleavage.
"And why would I do that? Doon naman tayo papunta, magiging girlfriend naman talaga kita." Makulit na sagot naman nito bago napa ngiti ng nakakaloko.
Napansin kaya niya na napatingin ako sa dibdib niya? Tanong ko sa sarili. Awtomatiko naman na nang-init ang aking mukha.
"K-kasi...STRAIGHT AKO!" Matigas ngunit utal na sagot ko sa kanya.
Isang malutong na tawa naman ang pinakawalan nito pagkatapos. Iyong tipong mauubusan na siya ng hangin sa katawan habang napapahawak pa sa kanyang tiyan. Di ko mapigilan ang mapa ismid.
"May nakakatawa PO ba sa sinabi ko?" Parang na insulto ako ng konti doon ah. Mabuti nalang dahil hindi iyon nagtagal dahil biglang sumeryoso ang kanyang mukha habang naka tingin sa akin.
"Kailangan ba mag hubad pa ako sa harap mo para lang mapatunayan mo na hindi ka straight?" Tanong nito habang humahakbang ng mabagal papalapit sa akin. Napalunok ako ng mariin atsaka napaatras.
"O baka naman...ikaw ang kailangang hubaran ko?" Pilya na dagdag pa niya at unti-unting bumaba ang mga mata nito sa aking labi.
"Ah..b-basta! Straight ako!" Pagmamatigas ko parin hanggang sa mapa sandal ako sa isang malamig at matigas na poste.
This time, ang lakas lakas na naman ng pintig ng puso ko. Hindi dahil sa kinakabahan kung hindi dahil parang....excited? Weird.
"Did you know there is no straight woman when it comes to me?" Bulong nito sa aking tenga dahilan upang magtayuan ang lahat ng balahibo sa katawan ko, lalo na noong sandali na magtama ang mainit na hininga nito sa aking balat.
Hindi ko tuloy mapigilan ang mapapikit at muling mapalunok. Ang sarap din kasi sa tenga ng boses nito, lalo na ang mabangong pabango nito na aking nalalanghap.
"And also...Straight women will never be able to kiss their fellow woman." Dagdag niya.
Kung ano man itong kakaibang kiliti na nararamdaman ko sa loob ng sikmura o maging sa tiyan ko? Pilit ko iyong nilalabanan. Kahit na magkalapit lang ang mukha namin ni Ms. Torres ngayon, marahan na itinulak ko parin ito papalayo sa akin.
Napahilamos ako sa aking mukha habang tahimik na pinagmamasdan nito, ngunit nandoon parin ang kanyang pilya at nakakalokong mga tingin.
"Ms. Torres." Pag banggit ko sa pangalan niya at bilang pagbigay galang na rin dahil boss ko siya.
"Yes?" Agad na sagot naman nito sa akin.
"Mawalang galang na ho, pero madalas niyo ba itong gawin sa mga empleyado ninyo?" Hindi ko alam kung saan nang galing ang sinabi kong iyon. Kaya lang kasi, na iinsulto na ang pagkatao ko. Pilit na ipinagtutulakan niya ako sa bagay na hindi naman talaga ako.
Awtomatikong nag iba ang awra ng kanyang mukha. Muling hinawakan ako nito sa aking braso. Iyong mahigpit. Halatang hindi nito nagustuhan ang sinabi ko.
"I don't often do this to my employees, ngayon palang. At marahil, ngayon palang din ako magmamahal ng totoo, pero sa isang in denial." Sabay talikod na sabi nito sa akin.
At ngayon nga, nagawa ko pa yatang galitin si Ms. Torres. Hays! Bakit kasi hindi makatigil itong bibig ko?
EricaGalit na muling bumalik si Ms. Torres sa loob ng function hall kaya kaagad naman na sinundan ko ito. Pagdating sa loob, agad na kumuha ito ng dalawang baso ng wine at mabilis na inubos ang laman ng mga ito.Kahit kinakabahan, patuloy na naka buntot lamang ako sa kanya na parang bata. Nagpatuloy ang party ng hindi na ako nito muling kinibo pa, ngunit halata na hindi ako nito magawang pabayaan dahil kahit saan ito magpunta, palagi niya akong hinihila. O kung hindi naman ay palaging naka hawak ang kamay nito sa aking balakang. Kahit nga nakikipag kwentuhan at nakikipag-usap siya sa iba nitong kakilala at ka sosyo, nasa tabi parin niya ako at hindi pwede na mawala sa kanyang paningin.May iilan naman na kinakausap ako, of course kaya ko naman ang makipag sabayan sa iilan. Lalo na kapag alam ko ang mga bagay na pinag-uusapan, kaya kong sumagot sa mga tanong ng mga ito. Ngunit hindi ko pupweding sabihin kung aling kompanya ako nag
PearlThe first time I saw her I knew something strange about her. That she was different from all the women I had met before, that there was something in her the first time I laid my eyes on her...something I didn't know would change my world.Kahit napaka dilim sa lugar na iyon, ang tanging mga ngiti niya lamang ang nagbibigay ng liwanag sa buong paligid. Ang mga mata niya ay tila ba mga bituin na kumikislap sa madilim na kalangitan. Mapapatulala ka nalang sa kanyang magandang mukha na hindi mo namamalayan.And her voice, God! Daig pa nito ang isang napaka gandang musika na kay sarap sa tenga pakinggan, iyong mga tawa niya na nakakaadik marinig. Kahit na umiiyak na siya noong mga oras na iyon kasabay ng kanyang mga magulang, she's still beautiful in my eyes. Kahit ilang oras pa, hindi siya nakakasawang titigan. She looks so adorable.And that night at the bar, with some of my friends, I did not know that destiny would mee
EricaAraw na naman ng Lunes ngayon, pero bakit pakiramdam ko nakakatamad paring pumasok? Hindi naman sa masyado akong na aliw nitong weekend na kasama at masolo si Ms. Torres este, Pearl. Kung hindi dahil, hindi ko lang talaga trip ang pumasok ngayon sa trabaho. May pakiramdam kasi ako na mayroong hindi magandang mangyayari at iyon ang bagay na iniiwasan ko.Isama mo pa ang mga dapat na ikwento ko sa aking mga kaibigan noong gabi ng party. Tiyak na uulanin ako ng mga ito ng napakaraming tanong at hindi sila titigil hangga't walang lumalabas sa labi ko na gusto nilang marinig.Kinakabahan din, dahil hindi nila alam na magkasama kami ni Pearl hanggang kahapon at dinala pa ako nito at ipinakilala sa kanyang Lola. Ang galing! Ngayon, paano ko sasabihin sa kanila ang lahat ng ito ng walang halong malisya para sa kanila. Ugh!Walang nagawa at lul
EricaHanggang ngayon, ayaw paring mag sink in sa aking isipan ang mga nangyari kanina sa opisina ni Ms. Torres. Paano niya nagawang mag desisyon ng para sa sarili ko? Bakit hindi muna nito itinanong sa akin kung magugustuhan ko ba ang pinaplano niya o hindi?Daig pa nito ang mga magulang ko na basta na lamang ako ipagkakatiwala o ibibigay sa taong hindi ko naman kakilala o ka anu-ano. Oo, mabait si Liam at mukhang mapag kakatiwalaan. At nakikita ko iyon mula sa mata at mukha niya, gwapo, mabango, matipuno at higit sa lahat...yummy?Napa iling ako ng aking ulo nang biglang sumagi iyon sa aking isipan.Pero kahit na gaano pa siya ka perpektong lalaki, hindi parin okay ang ginawa ni Pearl. Lalo na ngayon na kasama ko na si Liam sa loob ng kanyang kotse habang tinatahak ang daan papunta sa first date namin. Pagkatapos kasi ng aming trabaho, hindi ko inaasahan na muling makikita ito habang naghihintay sa akin sa labas ng gusali ng ko
EricaNapa hinga ako ng malalim dahil kanina ko pa ipinikit ang dalawang mga mata ko pero hindi parin ako dinadalaw ng antok. Gising na gising parin ang aking diwa, lalo at nasa kabilang dulo lamang ng aking kama ang babaeng hindi ko inaasahan sa tanang buhau ko na matutulog sa tabi ko.Magmula ng pumasok kami kanina, hindi ko na ito kinikibo. Kahit noong sandaling naglinis ako ng aking katawan, pinilit ko ang aking sarili na doon na lamang mismo magsuot ng damit dahil ayokong lumabas mula sa loob ng banyo ng naka half naked sa harap niya.Isa pa, ilang beses ko bang kailangan sabihin sa inyo na kapag nasa harapan ko siya, nakakalimutan ko kung sino ako dahil sa masyadong malakas na pagkabog ng dibdib ko? Argh! This is so frustrating! Naks! English.Naririnig ko rin ang bawat mahinang paghinga nito, kahit naka talikod ako at mayroong dalawang unan sa pagitan namin, hindi ko parin mapigilan ang hindi makaramdam ng kili
EricaNandito kami ngayon sa isang University, inimbitahan kasi si Ms. Torres bilang isa sa mga speaker sa nasabing convention, may mga kasamahan din ito mula sa iba't ibang kompanya na talagang kilala sa bansa. Nandito ako kasama si Francis at Vina, dahil kami ang napili nitong isama. Sa amin daw kasi siya mas panatag.Sus! Baka naman mas gusto niya lang na pahirapan kaming tatlo. Sabi ng aking isipan. Noong una ay tumanggi pa ako dahil sa totoo lang ayoko na muna siyang nakakasama ngayon, isa pa, hindi pa ako nakaka get over sa ginawa niya noong nakaraang linggo sa akin.Lalo na iyong hindi man lamang pagtakip ng katawan nito sa harap ko. Ghad! Paulit-ulit iyong bumabalik sa aking isipan, hanggang ngayon. Palaging sumisingit ang hubad na imahe nito sa aking isipan, maging sa pagtulog at napaginip ko, sinusunda
Pearl I woke up early and left the house immediately because my schedule for today was full. And I admit that I am very busy right now because one of the people I will meet is the future big client of T Corporation. My father didn't like me, because I was not a man who could run and grow a business. I was the reason my mother left him and chose to live abroad because he hated me so much. He hides me from everyone and repeatedly pushed me away. He never considered me his child. But even so, I still love him so much and I can't get mad at him. He's my father, isn't he? Even though he always chooses his money and wealth more than my mother and I. That's why, I do not want to disappoint him again this time, I want to show him that even if I am not the child he expects to be born, I can still fulfill the responsibility that the company has. And I hope t
EricaHuminto kami ni Pearl sa isang liblib na lugar kung saan napapalibutan ito ng mga punong kahoy. Ngunit hindi ko inaasahan na maraming tao rin pala ang nandidito ngayon na animo'y isa itong amusement park.Pagbaba namin mula sa sasakyan, mabilis at walang sabi na hinawakan ako ni Pearl sa aking braso at iginaya na papasok sa gate. Pagdating sa loob, hindi ko maitago ang malawak na ngiti na gumuhit sa aking labi habang iginagala ang aking paningin sa paligid. Kumikinang pa ang mga mata na ibinalik ko ang aking mga paningin kay Pearl na ngayon ay abala rin sa pagtingin sa paligid.Ang ganda ng mga mata niya na naniningkit at kumikinang pa kasabay sa pagkislap ng mga ilaw sa paligid.Ang daming mga kabataan, magkasintahan at buong pamilya ang nandidito ngayon, may mga food cart na nagkalat din paligid. Naglakad pa kami sa may unahan kung saan noon ko lamang napansin na n
Erica "Nagbabasa ka ng ganyan?" Rinig ko na tanong ng isang babae na medyo may katangkaran sa kanyang kaibigan na nasa aking unahan. "Oo naman. Wala namang mali na magbasa ako ng ganitong klase ng libro, hindi ba?" Sagot naman ng isa at mukhang proud pa na ipinakita sa kaibigan ang cover ng libro na kanyang gustong bilhin. Nandito kasi ako ngayon sa National Bookstore, bibili rin sana ng mga libro na pwede kong mabasa dahil sobrang bored na ako sa pamamalagi sa bahay sa tuwing wala kaming lakad ni Pearl. Lalo na ngayon na abala siya sa kabubukas lamang nito na bagong negosyo. Halos hindi na nga kami nag-uusap eh. Pero ayos lang, naiintindihan ko naman na ginagawa lamang niya iyon para sa aming kinabukasan. Ayaw rin kasi nito na mag apply ako sa ibang kompanya ng bagong trabaho. Mas gusto niya ang mamalagi ako sa bahay at literal na maging reyna. Reyna ng katamaran. Tuyo ng aking isipan.
PearlWe traveled for about thirty minutes before we reached the Chapel where my godfather was. He greeted Erica and me warmly and hugged us. I immediately told him our purpose, something he did not object to.Agad na ipinaayos nito ang kanyang mga gamit at masayang binati na kami kaagad ni Erica. Masaya ako, at nagpapasalamat na rin dahil siya ang isa sa mga taong tinanggap ang kung sino ako. Kung baga, pangalawang ama ko na talaga ito. Hindi dahil ninong ko siya, kung hindi dahil sa kabutihang loob na ipinapakita nito sa akin.He will bless our marriage. He is the only witness for this day. The day when Erica and I will never forget.Soon, my godfather started the ceremony. Kahit walang ibang tao ang nandidito ngayon, pakiramdam ko eh pinanonood parin kami ng napakaraming mga mata. Kapwa kami kinakabahan ngunit nag uumapaw naman sa saya ang nararamdaman.Erica and I both held hands in tears of joy. Para laman
PearlNag stay pa kami ni Erica ng ilang araw sa resort. Sinulit namin ang bawat minuto at oras na magkasama, kapalit noong ilang buwan na hindi kami nagkita.Mas lalo ko pa siyang minahal sa ngayon. Mas lalo kong nakikita ang aking future na kasama siya. Every moment I was with her became more exciting.'You give me hope,The strength, the will to keep on;No one else can make me feel this way'Ang piliin na mahalin at makasama si Erica habambuhay, ay ang isa sa bagay na alam kong hindi ko pagsisisihan. At natitiyak kong, panalo na ako. Magmula pa lamang noong unang beses ko siyang makita. Magmula pa lamang noong hinayaan kong mahulog ang aking sarili sa kanya.I would not be a Pearl Torres, without an Erica Jimenez. Kung baga, kulang ang ako kung walang siya. She is like a light and I am the darkness. She is the star and I am the moon. I know nothing is perfect, but for me we are perfect for each other. I need her ev
Erica Wala ng ibang tao ang nasa paligid, kami na lamang dalawa ni Pearl ang naiwan sa pool. Solo na namin ang isa't isa. Wala na si kuyang nagtutugtog ng romantic music, wala ng mga waiter ang naghihintay na matapos kami sa pagkain. Wala na akong ibang naririnig ngayon kung hindi ang malakas na pag tibok ng aking puso, ganoon din kay Pearl dahil yakap ako nito mula sa aking likod habang kapwa kami nakababad sa tubig. Oo, nasa pool na kami ngayon kung saan punong-puno parin ito ng mga petals ng bulaklak. Sa tanang buhay ko, ngayon ko lamang ito naranasan. At lahat ng iyon ay nang dahil kay Pearl. Walang humpay ang aming kwentuhan at asaran. Iyong tipo na para bang walang awkward na namamagitan sa amin. Iyong para bang hindi kami nagmula sa hiwalayan. Muling bumalik ang sigla na aking nararamdaman noong mga panahon na nagsisimula pa lamang ang aming relasyon. Kitan
EricaIlang linggo nang muli ang nakalilipas simula noong magkausap kami ni Rachel. Simula noong huling beses kong makita si Pearl ng palihim. At sa ilang linggo na iyon, hanggang ngayon ay wala parin akong lakas ng loob na muling magpakita sa kanya, o ang harapin ito.Sa palagay ko sa aming dalawa, ako ang mas naduduwag pa ngayon. Hindi ko kasi alam kung ano ang aking magiging reaksyon kapag nasa harapan ko na itong muli. Hindi ko alam kung ano ang aking sasabihin. Baka bigla na lamang akong maihi sa aking salawal dahil sa sobrang kaba ng nararamdaman. Hay, ewan ko ba!Palagi yata akong napaparanoid sa tuwing lalabas ako ng bahay. Iniisip ko kasi na baka makasalubong ko itong muli ng hindi pa ako handa. O hindi naman kaya ay bigla na lamang itong sumulpot sa aking harapan.Kaya sa halip na maiwan akong mag-isa sa bahay o sumama sa aking mga kaibigan, ay mas pinili ko na lamang ang sama
EricaLimang araw na muli ang nakalipas simula noong makita ko si Pearl sa mall. Pagkatapos noon, walang araw, minuto o oras na hindi ko siya inaabangan. Nag babakasakali na baka biglang magbago ang isip nito at kitain ako kahit na palihim.Pero habang tumatagal at lumilipas ang mga araw, ay unti-unti akong nawawalan ng pag-asa. Hindi ko rin mapigilan na isipin ba baka nga nakapag desisyon na ito ng para sa kanyang sarili. Na baka nga, simula noong una pa lamang ay naguguluhan lamang ito sa kanyang nararamdaman, at ngayon nga ay mas pinipili na nito ang buhay sa piling ng kanyang asawa na si Rachel.Sa tuwing naiisip ko ang mga iyon, hindi mawala sa aking sarili ang matinding pagsisisi. Sana talaga, ipinaglaban ko nalang siya noon. Sana hinayaan ko na lamang na magpatuloy ang meron kami, kahit na alam kong pangalawa lamang ako at isang kabit. Hindi sana umabot sa ganito. Hindi sana ako umabot na araw-araw u
Pearl"Why did you do that?!" Rachel asked me obviously pissed because of what I did."Let's go home. I'm tired already." Biglang nawala sa mood na pagyaya ko sa kanya. Ngunit nananatili parin ang imahe ng mukha ni Erica sa aking isipan. I have never seen her disappointed and hurt like that. I really wanted to hug her, and forget about the plan Rachel and I had, but I'm such a coward so I choose to ignore her.Fuck!Fuck this life!"You know what? Let's go back there and fix this. I can't even look at your face like that. Especially Erica after what you have done." Pangungulit pa nito noong tuluyan na kaming makapasok sa sasakyan."No." Tipid ngunit punong-puno ng awtoridad na pagtatanggi ko. "I am not going back there. Not like this. We have plans so we stick to that." Pagkatapos ay binuhay ko na ang makina ng sasakyan at mabilis iyong pinasiba
Erica*After 8 months*My life is never been easy without Pearl. Siya ang naging kakampi ko sa lahat ng bagay, naging sandalan at naging pader sa mga pagsubok. Ngayong wala na siya, at alam kong hindi na babalik pa, mas lalong naging kulang ang buhay ko.Kahit saan ako lumingon, umaasa akong makikita ito kahit naman na alam kong imposible ng mangyari. Palagi kong hinahanap ang presence niya, nangungulila ako sa pagmamahal na araw-araw nitong ibinubuhos sa akin. Hindi madali ang bawat araw sa loob ng walong buwan. Hindi madaling magising sa umaga na paulit-ulit akong sinasampal ng katotohanang wala na si Pearl sa akin.Bawat ala-ala naming dalawa baon ko kahit saan man ako mag punta. Ano man ang ginagawa ko, siya ang palaging tumatakbo sa isipan ko, walang oras at mga araw na hindi ko siya iniisip. Bagay na mas lalo lamang akong nahihirapan. Himala nga at buhay pa ako hanggang ngayon dahil sa kalungkutan.Masakit parin,
"The saddest part about life is when the person you made the most memories becomes a memory."EricaNamumugto at nanlalalim ang mga mata, ang palaging bumubungad sa akin bago matulog at sa pag gising sa umaga. Inaamin kong nahihirapan na ako. Hindi ako sanay na hindi nag sesend ng kahit na anong messages para kay Pearl. Hindi rin ako sanay na hindi ito nakakausap, pero sa tingin ko, mas mabuti na muna sa ngayon ang ganito.Pero siya...bawat minuto na lang yata at oras, mayroong text message sa akin. Makikita ko na lang din minsan, mayroon na akong natanggap na missed calls mula sa kanya. Pero paulit-ulit ko iyong iniiwasan, paulit-ulit ko parin siyang iniiwasan kahit na sa trabaho.Isang linggo na ngayon ang nakalilipas simula noong huling beses ko siyang makita, mahawakan at mayakap. Namimiss ko na siya, sobra! Namimis ko na ang mga pang-aasar niya, ang mga pag ngisi niya, iyong mga ta