Kabanata 3: Meeting Him

KYLIE POV

"Dad, I'm fine!" sigaw ko para tigilan na niya ang mga pinagsasabi niya.

"Look I'm okay now. Can we just forget it and please don't tell about this to Mom," sabi ko at niyakap si Daddy sabay hila ko sa kanya paalis doon.

"Umuwi ka na Kylie. Keep safe and you should straight home okay?" bigkas ni Dad tsaka siya pumasok sa conference room nila dito.

Napanguso ako nang wala sa oras at nagsimula nang maglakad. Babalik nanaman ako sa bahay. Nakakainis! Bwesit talaga si Lilo. Speaking of Lilo ni hindi niya nga ako kinamusta manlang. That cunning man! I will surely beat him with my shoes.

Akmang liliko na ako nang mapansin ko ang lalaking tumulong sa akin kanina. Ewan pero a small bulb lit up in my head. Hmm..why not.

Walang ingay akong sumunod sa kanya at sinilip siya mula sa gilid ng pader. Nakita ko kung paano niya buhatin ang mga iilang bakal na kailangan nila. I can almost see the veins protruded in his arm.

"Ano pong ginagawa niyo, young lady?"

Napatalon ako sa gulat nang lumitaw si Mr. Lim sa gilid ko. Shit!

"Are you planning to give me a heart attack Mr. Lim?!" inis na bulyaw ko sa kanya.

"Pasensya na po pero kinakailangan na po ninyong umuwi."

Tsk! Napangiwi ako tsaka sinilip ulit yung lalaki kanina at nagulat ako nang makitang nakatayo na siya sa harapan ko. Ehh...awkward? I guess?

"May I help you?" His low baritone made me feel chill.

Napaatras ako nang konti at agad may napansin. Englisherong trabahador?!

"Uhm.." tanging naiutal ko.

Nakatingin lang siya sa akin na para bang menememorya niya ang bawat detalye ng mukha ko. Agad akong tumikhim at umayos nang tayo.

"Hai, I'm Kylie," nakangiting pakilala ko sa kanya.

I just blink twice when I notice na wala siyang balak makipag shakehands sa akin. For real? Ngayon lang ako napahiya sa tanang buhay ko at sa isang construction worker pa talaga! Nakangiwi kong binawi ang kamay ko at napansin ko ang iilang mga trabahante na nakikinig at nanonood lang sa amin.

"So?" patanong na saad ko sa kanya.

"Anong so?" bigkas niya.

Napakurap-kurap ako ng ilang beses. Bakit pakiramdam ko mas nagiging gwapo pa ang lalaking ito sa paningin ko?

"I've just introduce myself to you. Dapat lang yatang magpakilala ka rin sa akin," pataray na ang boses ko dahil naiinis pa rin ako kung bakit hindi niya inabot ang kamay ko. Nakita ko ang marahan niyang pag-ismid sa akin.

"Ilang taon ka na ba, Miss Clarkson?" He asked.

Tinaasan ko siya ng kilay. Yeah right nawawala na ang pagiging mabait ko sa kanya.

"17," kibit balikat kong sagot.

"Hmm....bata," napapatangong bulong niya sa kawalan.

"Excuse me? Ako ba ang tinutukoy mong bata?" tanong ko sa kanya habang nakapameywang na.

"Bakit? Hindi ka ba bata sa edad mong iyan?" He simply said at nilingon ang paligid tsaka ako tiningnan ulit.

Damn it!

I've never seen a man so handsome like him. I wonder how old is he? Bakit siya nagtratrabaho dito? Sa itsura niyang iyan ay pwede siyang maging isang sikat na modelo.

Pinasadahan ko siya ng tingin, sa ayos niya pa lang at simpleng pananamit ay lumilitaw na ang pagiging adonis niya. Ano pa kaya kapag nag-ayos ang isang ito?

"Done checking?" He asked at kumunot bigla ang noo niya.

"Hindi maganda na naririto ka Miss Clarkson. At alam mo bang bawal gumala dito nang walang hard hat. You should go." Hes voice is so firm.

"I think your right. Maybe I should go ahead," bigkas ko at tinalikuran siya ngunit napalingon ulit ako sa kanya.

"See you next time Mr. Construction worker," sabi ko sa kanya at tuluyan nang umalis.

"Mapapadalas yata ang pagpunta ko dito Mr. Lim," saad ko sa kanya habang sumusunod siya sa akin.

Kinabukasan.

Tiningnan ko ang itsura ko sa salamin at nginitian ang repleksyon ko. Ang ganda mo talaga Kylie. No wonder napakarami ng suitor ko pero sa dami nila isang lalaki lang ang nakakuha ng atensyon ko.

I'm wearing a blue jeans and a simple white t-shirt tsaka nakasuot ako ng rubber shoes. I comb my hair into something ponytail and let some of my hairstrand loose itself. Perfect!

Pababa na ako ng hagdan nang makita ako ni Mommy. Pinasadahan niya ako ng tingin tsaka tinitigang mabuti.

"Saan ka pupunta? May I remind you that you are still grounded," bigkas niya.

"I know, Mom. But today I will be bringing Dad's lunch box," sabay pakita ko sa bag na may lamang lunch box.

Nakita ko kung paano kumunot ang noo niya sa akin.

"And why are you bringing a lunch box to your Dad, Kylie?"

"Mom, I was thinking, your actually right. I need to learn some lesson and lessen all the stupid things that I have made off. So I'm starting with this," pangungumbinsi ko.

"Are you upto something again Kylie?"

Agad nanlaki ang mga mata ko at mabilis na napailing.

"Of course not! Why would I? Promise, Mom, sa construction site ako pupunta," pagpupumilit ko.

"Okay but I want Mr. Lim to be with you."

Napatili ako at agad siyang niyakap.

"Thank you, Mom. You're the best," sabay halik ko sa pisngi niya.

"Well I need to go now," paalam ko at lumabas na.

Sa site.

Nang masiguro ko nang wala ng ibang tao sa loob nang opisina ni Daddy ay agad na akong pumasok.

"Dad!" I exclaimed and kiss his left cheeks.

Kita ko ang gulat sa mga mata niya.

"Kylie, anong ginagawa mo dito?" nagtatakang tanong niya.

"Nandito ako para hatiran kayo ng makakain niyo," sagot ko at inilapag ang mga container na maliliit na may lamang mga pagkain.

"At anong nakain mo para gawin ito, hija?" namamanghang tanong niya.

"Well, nabobored na ako sa bahay Dad. So I have decided na simula ngayon ay dadalhan na kita ng makakain everyday," nakangiting sagot ko sa kanya.

"Thank you, Kylie. Naninibago lang ako sa iyo ngayon. You seem that you are upto something," nakataas na ang kilay niya sa akin.

"Dad stop it! Katulad lang kayo ni Mommy kung mag-isip nang kung ano-ano," nakangusong bigkas ko.

"Well dapat lang. Hindi ako maiinlove sa Mommy mo kung hindi kami magkatulad. We are both in love with each other and that's why your here."

Napairap ako sa narinig ko.

"Whatever, Dad," ingos ko dahil alam ko kung saan hahantong ang usapan na ito.

"Labas muna ako sandali Dad," paalam ko sa kanya at hindi ko na hinintay ang sagot niya.