Harbours Club Nang magising si Veronica, nakahiga siya sa malaking kama at may manipis siyang kumot, habang nakahawak siya sa isang sleeve na jacket ni Erwan. Iginala niya ang kanyang paningin, ngunit hindi niya nakita si Erwan. Ang cellphone niya ay nasa gilid, ngunit wala pa rin itong signal.
Walang nasabi si Veronica sa mga narinig niya. "Bakit kaya niya kinukumpara ang nangyari sa kanya. Tumingin ulit siya kay Jackson at humarap dito. "Sabi mo ex-girlfriend mo si Lyca. Pero, bakit hindi man lang kita nakita?" naguguluhang tanong niya rito. Well, in fact ni minsan nga hindi man lang
"Nothing." Matapos ang mahabang katahimikan ni Luke ayan na lamang ang kanyang nasabi. Sa pagkakataong iyong hindi na siya sinuyo pa ni Lyca pa. Pakiramdam niya kasi ang cold nang pakikitungo nito sa kanya after ng nangyari. Hindi pa rin maka kalma ito muli niyang binalikan si Jackson at Veronic
Malapit sa school ang maliit na hotel. Dumating si Lyca ng gabi at pinagala ang kanyang mata sa paligid para makasiguradong walang makakita sa kaniya na kahit sinong kilala siya. Nakatayo siya sa pamilyar na kwarto at kumatok sa pintuan. Nang bumukas ang pintuan niyakap siya ng tao na nasa loob
"Come here every month?" Napasimangot si Luke at nag iba ang ekspresyon ng kanyang mukha na para siyang kakain ng buhay na tao. "Yes, a small hotel like ours is located near a university, and all the guests are young couples. Such things are not uncommon." "Thank you." Luke left the small hotel
"Anong gagawin ko? Tatawag ba ako ng ambulance para madala siya sa ospital?" tanong ng landlady na halatang na stressed. Umiling ang ulo ni Veronica. "Hindi.. Hindi na.... kailangan pang pumunta ng ospital.... B.. Babalutan ko lang ang sarili ko sandali.... Magiging olay din ako.." Napatingin si
"Boss Erwan, maniwala kayo sa akin. Hindi ko gustong mangyari iyon." iyaw ni Lyca na nakakaawa. Ngunit hindi man lang sa kanya nakatingin si Erwan, kundi kay Veronica. "Mr. Guerero, sinabi ko na sayo kung ano ang gagawin mo." "Yes, boss Erwan." sagot nito. At nilapitan si Lyca. "Miss, Lyca su
Bumuntong hininga si Erwan at nagsalita. ", I said we are all adults, and everyone has to pay for their mistakes. The same goes for me." To Amalia, he was just making up for his mistakes. For the rest, he really didn't think too much. Kumurap ang mga mata ni Amalia. "President Erwan, nakakagawa
Saglit na natahimik si Luis. "Ano ang pinagkaiba? tanong niya.. Patawarin mo ako sa pagkakataong ito. Hindi na ako mangangahas na gawin ito muli sa susunod." Tumayo si Luis sa tabi ng kama, nakatingin sa kanya ng walang ekspresyon, "Narinig mo ba ang sinabi ko ngayon?" Mahina na tumango si Marian.
Pagkatapos ng kainan na iyon naramdaman ni Veronica na si Erwan ay isa ring down-to-earth na tao at hindi masyadong madaling lapitan. Alam niya rin na si Luis ay gumagawa ng masama nang palihim at inalis ang maraming negosyo ni Erwan. Kung hindi niya ito maalis, gagawin niya ang lahat para sabotahe
"Hindi ko maalala..." Hindi magaling magsinungaling si Veronica. Bukod dito, ang mga mata ni Jackson ay nakatutok sa sulok ng kanyang bibig sa sandaling ito. Hinalikan siya ng mapusok ni Erwan na medyo namamanhid pa ang kanyang bibig, na marahil ay medyo halata. Kinagat ni Veronica ang kanyang labi,
Kumunot ang noo ni Luis habang nakatingin kay Erwan na nabaliw at nawalan ng malay, at tuluyang binuksan ang pinto at lumabas. Paglabas na pagkalabas niya, lumipad ang kalahati ng tableta at tumama sa likod niya. Kasabay ng isang kumalabog, muli itong bumagsak sa lupa. Sumugod sina Mr. Guerero at Dr
Tumayo ng tuwid si Luis, nakatingin kay Erwan mula sa itaas, "Erwan, ang apelyido mo ay Campbell! Ibinigay ko sa iyo ang iyong pangalan, apelyido mo, buhay mo, lahat ng mayroon ka ay ibinigay ko! Ako ang iyong ama, ikaw ang anak ko sa mundong ito, ang anak lamang ang nakikinig sa mga ama!" Erwan na
Knock! Knock! Nagpatuloy ang katok. Si Veronica naman ay mas idiniin sa pinto at hinalikan. Sa sandaling ito, nakaramdam siya ng panghihina sa kanyang mga kamay at paa. May boses sa kanyang isipan na nagsasabi sa kanya na itulak si Erwan palayo, ngunit hindi siya makaipon ng anumang lakas. Ang kamay
Natigilan si Veronica matapos marinig ang sinabi nito. "Sinabi sa iyo ni ate?" ulit niyang tanong at baka nabingi lamang siya. "Oo." Nanginginig ang boses ni Erwan, tuwang-tuwa siya at masaya, "Veronica, alam mo ba kung gaano ako kasaya? Napakatanga ko! May mga pahiwatig noon, ngunit hindi kita pi
Nang maalala niya ang lahat lahat agad niya itong itinulak. "Veronica." Naririnig niya ang boses ni Erwan sa kanyang tainga. Nagising si Veronica sa akala niyang isang panaginip. Idinilat niya ang kanyang mga mata at tinulak ito palayo. Nahirapan si Erwan dahil iniinda niya ang kanyang injury
Hindi niya alam kung dapat ba niyang sagutin ang tanong nito.. Sa huli naisip niya rin na sagutin na lamang. "Okay lang naman po, Tita Marian. Mabuti naman kami ni Jackson. Bakit niyo ho ba naitanong?" balik na tanong niya rito. "Ah! Wala naman.." sagot ni Marian. "Sige, po." Alam ni Veronica