Bumuntong hininga si Erwan at nagsalita. ", I said we are all adults, and everyone has to pay for their mistakes. The same goes for me." To Amalia, he was just making up for his mistakes. For the rest, he really didn't think too much. Kumurap ang mga mata ni Amalia. "President Erwan, nakakagawa
Hindi na nagsalita pa si Mr. Guerero at nagmaneho na lang. Makalipas ang sampung minuto tumigil ang sasakyan sa harap ng Villa ni Erwan. Binuksan ni Mr. Guerero ang pintuang ng sasakyan. "Miss Amalia, pwede na kayong lumabas ng sasakyan." Lumingon si Amalia sa labas ng paligid ng Villa at gal
Inaayos ni Veronica ang kama ng biglang nagsalita si Erwan. "May baso ka ba dito?" Tumalikod si Veronica at nakita niyang nakatayo sa labas ng pintuan ng bathroom si Erwan, hawak ang tooth brush sa kanyang kamay. Tumayo siya at nagalakad patungo roon at kinuha ang mouthwash cup niya mula sa shelf,
Nang makita siya ni Veronica, umatras siya. Pagkatapos marealize ang lahat.. "Ikaw." "Nag basketball ako buong magdamag." Habang dini dribble ni Jackso ang bola sa harapan niya, sabay kagat ng labi at ngumisi. "May mga bagay lang akong hindi naiintindihan dati, ngunit ngayon alam ko na. Para mal
Hindi nagsalita si Erwan. Para sa kanya ang text messages na ganon ay hindi dapat ginagawang biro, pero sino ba naman siya para ijudge niya iyong tao. "Mr. Erwan, hindi ka ba naniniwala sa akin? nalulungkot at walang kagana ganang tanong nito. "Kahit na hindi ka naniniwala sa akin.." Nakakawang
"Hello, ate." bungad niyang pagbati rito. "Veronica, off muna ba sa trabaho?" balik na tanong nito sa kanya. "Kaka off ko lang, anong problema ate?" tanong niya. "Ahmmm! Naparami kasi ang luto ko ngayong hapunan. May appointment ang kuya Vladimir mo, baka pwedeng samahan mo akong magdinne? Nan
Alam niya na ang ugali ng kanyang ate kaya nga hindi niya kayany matanggihan ito ng mag aya sa kanya ngayon na makipagkita. Bakas sa boses nito ang lungkot kaya alam niyang may malaki itong problemang dala dala, either nag away na naman ito ng kanyang bayaw o hindi ito nakapag bukas ng tindahan. Aya
"Hindi pa." tumingin sa malayo si Sandara at hindi man lang tinapunan ng tingin ang kanyang asawa. "Kukuhaan kita." Umalis ito at agad na nagtungo ito sa kitchen at nag lagay sa mangkok pagkatapo dinala sa kanya. "Inumin mo habang mainit pa." Ang herbal medicine ay napaka tapang ng amoy kaya ng
Saglit na natahimik si Luis. "Ano ang pinagkaiba? tanong niya.. Patawarin mo ako sa pagkakataong ito. Hindi na ako mangangahas na gawin ito muli sa susunod." Tumayo si Luis sa tabi ng kama, nakatingin sa kanya ng walang ekspresyon, "Narinig mo ba ang sinabi ko ngayon?" Mahina na tumango si Marian.
Pagkatapos ng kainan na iyon naramdaman ni Veronica na si Erwan ay isa ring down-to-earth na tao at hindi masyadong madaling lapitan. Alam niya rin na si Luis ay gumagawa ng masama nang palihim at inalis ang maraming negosyo ni Erwan. Kung hindi niya ito maalis, gagawin niya ang lahat para sabotahe
"Hindi ko maalala..." Hindi magaling magsinungaling si Veronica. Bukod dito, ang mga mata ni Jackson ay nakatutok sa sulok ng kanyang bibig sa sandaling ito. Hinalikan siya ng mapusok ni Erwan na medyo namamanhid pa ang kanyang bibig, na marahil ay medyo halata. Kinagat ni Veronica ang kanyang labi,
Kumunot ang noo ni Luis habang nakatingin kay Erwan na nabaliw at nawalan ng malay, at tuluyang binuksan ang pinto at lumabas. Paglabas na pagkalabas niya, lumipad ang kalahati ng tableta at tumama sa likod niya. Kasabay ng isang kumalabog, muli itong bumagsak sa lupa. Sumugod sina Mr. Guerero at Dr
Tumayo ng tuwid si Luis, nakatingin kay Erwan mula sa itaas, "Erwan, ang apelyido mo ay Campbell! Ibinigay ko sa iyo ang iyong pangalan, apelyido mo, buhay mo, lahat ng mayroon ka ay ibinigay ko! Ako ang iyong ama, ikaw ang anak ko sa mundong ito, ang anak lamang ang nakikinig sa mga ama!" Erwan na
Knock! Knock! Nagpatuloy ang katok. Si Veronica naman ay mas idiniin sa pinto at hinalikan. Sa sandaling ito, nakaramdam siya ng panghihina sa kanyang mga kamay at paa. May boses sa kanyang isipan na nagsasabi sa kanya na itulak si Erwan palayo, ngunit hindi siya makaipon ng anumang lakas. Ang kamay
Natigilan si Veronica matapos marinig ang sinabi nito. "Sinabi sa iyo ni ate?" ulit niyang tanong at baka nabingi lamang siya. "Oo." Nanginginig ang boses ni Erwan, tuwang-tuwa siya at masaya, "Veronica, alam mo ba kung gaano ako kasaya? Napakatanga ko! May mga pahiwatig noon, ngunit hindi kita pi
Nang maalala niya ang lahat lahat agad niya itong itinulak. "Veronica." Naririnig niya ang boses ni Erwan sa kanyang tainga. Nagising si Veronica sa akala niyang isang panaginip. Idinilat niya ang kanyang mga mata at tinulak ito palayo. Nahirapan si Erwan dahil iniinda niya ang kanyang injury
Hindi niya alam kung dapat ba niyang sagutin ang tanong nito.. Sa huli naisip niya rin na sagutin na lamang. "Okay lang naman po, Tita Marian. Mabuti naman kami ni Jackson. Bakit niyo ho ba naitanong?" balik na tanong niya rito. "Ah! Wala naman.." sagot ni Marian. "Sige, po." Alam ni Veronica