Aika’s POVPagdating ni Isaid, halos tumigil ang mundo ko. Mula sa pinto, tumingin siya sa akin at ngumiti, at doon ko lang naramdaman kung gaano ako kasabik na makita siyang muli. Pero bago ko pa man maisip ang susunod kong gagawin, nagsalita si Aliyah.“Ah… Aika,” sinimangutan niya ako at saka tumingin kay Isaid, “may emergency lang pala sa bahay. Kailangan ko nang umuwi agad.”Nagulat ako. “Biglaan naman yata? Puwede ba kitang ihatid?”Umiling siya at ngumiti. “Okay lang ako, kaya ko ‘to. Kailangan ko lang talagang pumunta agad.” Tumango siya kay Isaid. “Aika, bahala ka na dito, ha?” At bago pa ako makapag-react, nakalabas na siya ng pinto, kasunod ang tunog ng pabagsak niyang takong pababa ng hagdan.Nagkatitigan kami ni Isaid, parehong naguguluhan sa biglaang pag-alis ni Aliyah, pero may halong kilig din sa kaniyang mga mata.“Uh, ayos ka lang ba?” tanong niya habang nakakunot ang noo.Ngumiti ako nang alanganin at binigyan siya ng pa simpleng sulyap. “Mukhang sinadya tayong iwan
Isaid’s POVNagising ako sa kalagitnaan ng gabi dahil sa kakaibang pakiramdam ng pagkaihi. Pakiramdam ko, kasalanan ito ng napakaraming tagay na ginawa namin ni Aika kanina. Napakabilis ng mga nangyari—mula sa usapan hanggang sa pagtatawanan, at ngayon, heto ako, pilit na itinatayo ang sarili ko mula sa sofa.“Okay lang ‘to, Isaid,” bulong ko sa sarili ko, hawak-hawak ang gilid ng sofa habang tinutulungan ang sarili ko na makabangon. “Kaya mo ‘to. Malapit lang naman ang banyo.”Kahit medyo nahihilo at malakas ang kabog ng dibdib ko, nakarating din ako sa banyo. Madilim sa loob kaya kinapa ko pa ang switch on ng ilaw. Napangiti ako kasi malinis at mabango ang banyo ni Aika. Iba talaga ang kasipagan niya. Suwerte ang lalaking mapapangasawa niya.Pagkatapos gawin ang dapat gawin, dumiretso na ako palabas, pero sa hindi ko alam na dahilan, dumiretso ang mga paa ko papunta sa kuwarto ni Aika, imbes na bumalik sa sala. Siguro dahil na rin sa pagod at epekto ng alak, wala na akong kontrol sa
Aika’s POVNaisip ko, bakit hindi ko muna siya ipagluto ng almusal? Mukhang mahaba-habang hangover recovery ito para sa kanya. Kaya’t nagpunta ako sa kusina, hinanap ang mga natitirang ingredients sa ref. Mukhang sapat na ang itlog, sinangag, at konting hotdog.Habang nagluluto, naisip ko ring gumawa ng inumin para sa hangover niya. Kape kaya? O baka mas mapait, baka lemon water na lang. Tulad niya, may moments na matapang ang lasa pero nakakagising naman sa sistema. Ayun! Lemon water ang naisip ko.Sa gitna ng pagbabalat ko ng lemon, narinig kong nagising na siya ulit. Pag-alis niya kasi kanina sa kuwarto ko, tumuloy siya sa sala at natulog ulit sa sofa.“Aika…” paos niyang tawag mula sa sofa.“Ano yun, sleepyhead? Feeling better ka na ba?” tanong ko habang binubuhusan ng mainit na tubig ang lemon.“Hindi pa... parang nilulubog pa rin ako sa higaan,” sabi niya, sabay hawak sa noo niya. Ang cute niyang tingnan sa ganitong itsura, ‘yung parang kailangan ng kalinga.“Sige lang, relax ka
Aika’s POVHabang nagliligpit ako ng mga pinaglutuan, napansin kong tapos nang kumain si Isaid. Nakangiti lang siya habang hinihigop ang lemon water na ginawa ko kanina. Hindi ko alam kung namamalikmata lang ako o talagang may kakaiba sa paraan ng tingin niya sa akin ngayon.“Aika, saan mo natutunan ‘tong lemon water magic mo? Parang ang bilis ko yatang gumaling,” sabi niya sabay higop ulit ng inumin niya.“Naku, hindi ko ‘yan sekreto, ‘no! Internet lang ang katapat niyan. Akala mo naman kung sino akong doktor dito,” biro ko habang tumatawa. Pero totoo, natutuwa ako na gumagaan na ang pakiramdam niya. “At saka... natural lang siguro na bumait ako ngayon kasi kauna-unahan kang naging bisita ko rito.”“Memorable pala ‘to. Ako ang unang bisita mo, nakakatuwa naman, parang gusto kong magpamisa sa simbahan,” pabirong sabi niya habang tumatawa. “Sige, paano ba ako makakabawi sa’yo?”Tiningnan ko siya nang seryoso pero may halong pag-aasar. “Simple lang. Kapag lasing ka ulit, sa’yo ako titir
Aika’s POVTumitig ako sa kanya, at sa kauna-unahang pagkakataon, hindi ko iniiwas ang tingin ko. Parang may kung anong lakas na nagmumula sa pagkakahawak niya sa braso ko—parang sinasabing okay lang. Sige lang, sabihin mo na.Nakangiti siya, pero alam kong kabado rin. Ang tanging naririnig ko lang ay tibok ng puso ko, at pakiramdam ko, pati buong mundo tumahimik para bigyang-daan ‘yung moment na ‘to.“Kasi naman, Isaid… ang kulit mo kasi!” sabi ko, pero kasabay ng pilya kong ngiti, ramdam kong unti-unti na ring bumubukas ang puso ko.“Ah, so ako pa pala ang makulit, ha?” sabay kindat niya. Tumawa lang ako, at sa hindi ko maintindihang dahilan, natagpuan ko na lang ang sarili kong lumalapit din sa kanya.“Makulit ka kasi. Bawat galaw, may pa-pogi points ka pa,” sagot ko habang nakangiti, pero hindi ko alam kung kinakabahan ba siya o kinikilig, dahil parang nanginginig nang kaunti ang mga kamay niya na nakahawak pa rin sa braso ko.Tanga rin ako. Plano kong akitin at sungkitin ang puso
Aika’s POVKinaumagahan, nagising ako sa tunog ng malakas na ulan. Akala ko ay umaambon lang kagabi, pero ngayong umaga, parang bumuhos lahat ng tubig mula sa langit. Bumalik ako sa kama at nakinig sa patak ng ulan na parang walang balak huminto. Sinilip ko ang phone ko at may mensahe sa group chat ng mga katrabaho ko: “Suspended ang pasok ngayong araw. Ingat sa bagyo, mga kaibigan!”Napabuntong-hininga ako, may halong saya dahil hindi na kailangang lumabas, pero kaunting pangamba rin dahil sa lakas ng ulan at hangin. Muli akong humiga, iniisip na sulit ang mahabang tulog sa buong araw. Ngunit maya maya, naramdaman ko ang sigaw ng sikmura ko—nagugutom na pala ako.Bumangon ako at nagpunta sa kusina. Kumuha ako ng kawali at hinanda ang mga rekado para sa almusal. Pagbukas ko ng lagayan ng bigas, napasigaw ako sa gulat—walang-wala na pala akong natitirang bigas. Nalimutan ko ngang bumili kahapon dahil sa dami ng bonding namin ni Isaid. Ang bundol kasi na iyon, nag-stay pa dito sa apartm
Aika’s POVNang makarating kami ni Isaid sa evacuation center, agad na naming naramdaman ang bigat ng sitwasyon. Doon sa lumang gusali ng elementary school, makikita mo ang mga taong nagtipon sa loob, basang-basa at nanlalamig. Kanya-kanya silang hanap ng puwesto para makapagpahinga kahit saglit mula sa matinding ulan at baha sa labas. Ngunit sa gitna ng lahat ng ito, hindi ko maiwasang makaramdam ng kaunting ginhawa dahil kasama ko si Isaid.Hinila ako ni Isaid papunta sa isang sulok para maghanap ng puwesto, nang bigla kong mapansin ang isang pamilyar na boses na nagpapalibot sa paligid—isang boses na ayaw na ayaw kong marinig. Napalingon ako at nanlaki ang mga mata ko nang makita ang aking tita at pinsan. Kasalukuyan silang nakaupo sa may gilid, abala sa paghahanap ng mas komportableng lugar. Nang makita nila ako, ang mga mata ng tita ko ay nagningning sa pagkabigla at tila may bakas pa ng hindi pagkatuwa.“Aika! Dito lang pala kita mahahanap!” Agad na sabi ni tita na galit agad. S
Isaid’s POVNagising ako sa biglang lamig na naramdaman ko sa tabi ko. Nang binuksan ko ang mga mata ko, agad kong napansin si Aika, nakayakap sa sarili habang bahagyang nanginginig. Himbing na himbing siya, pero ramdam ko ang init ng kaniyang balat kahit hindi ko pa siya hinahawakan.Ay shit, nilagnat pala siya.Dali-dali akong tumayo. Hindi ko na kailangan pang tanungin o pagdudahan. Siguradong epekto ito ng pagpapaulan kanina, noong lumikas kami sa baha kanina. Pareho kaming naulanan, pero siya ang tila nakasagap ng sakit.Napakagat ako sa labi ko habang pinagmamasdan siya. Parang gusto kong sakupin lahat ng lamig na nararamdaman niya, kunin ang sakit na nararanasan niya. Nakapikit pa rin si Aika, tila walang kamalay-malay sa mundo, at lalo akong naantig habang pinagmamasdan ko ang mahinang kilos ng kanyang paghinga. Sa totoo lang, bihira lang kaming magkaroon ng ganitong pagkakataon, ‘yung makasama siya sa ganitong oras, tahimik at walang ingay ng mundo. Ngunit masakit din sa akin
Aika’s POVPagdating ko sa gate ng mansyon ni Don Jacinto Herrera, hindi ko mapigilang mapamangha. Napakalaki ng bahay! Kasing laki ito ng parang isang kastilyong na nakikita ko sa isang fairy tale. Ang malawak na hardin ay puno ng mga bulaklak na parang inayos ng pinakamagaling na landscape artist sa bansa. Sa gitna nito, may fountain na tila ba musika ang lagaslas ng tubig.“Wow,” bulong ko sa sarili habang naglalakad papunta sa pinto. “Ganito pala ang buhay ng mga mayayaman.”Sa isip ko, naisip ko rin si Isaid. Ito pala ang bahay nila. Ganito pala kalaki ang bahay niya. Para siyang prinsipe dito kapag umuwi na siya rito.Pagbukas ng pinto, sinalubong ako ng malamig na hangin mula sa air conditioning at ang bango ng mga sariwang bulaklak. Ang sahig ay gawa sa marmol na puting-puti, at bawat sulok ng bahay ay puno ng mamahaling muwebles at artwork.“Good evening, Miss,” bati ng isang butler na nakangiti.“Good evening po,” sagot ko habang iniabot ang invitation card. Pinapasok niya a
Aika’s POVPagbukas ko ng pinto ng apartment, parang buong lakas ko na ang naubos sa araw na ito. Parang ang bigat ng katawan ko, bawat hakbang ay may dalang matinding pagod. Hindi ko na maalala kung ilang beses akong sinigawan ni Miss Dolores ngayong araw. At bukod pa doon, ang dami pang trabahong iniwan sa akin na hindi naman dapat sa akin.Hinubad ko ang heels ko sa may pinto at dumiretso sa sofa. Sa wakas, tahimik na rin dito. Walang utos, walang trabaho at walang nang-aabuso. Ang tanging naririnig ko lang ay ang mahinang ugong ng bentilador at ang tunog ng aking tiyan na nagsasabing oras na para kumain.Pinilit kong tumayo mula sa sofa at nagtungo sa kusina. Pagbukas ko ng ref, halos tumulo ang luha ko sa kawalan ng laman nito. May natitirang isang pirasong itlog at kalahating bote ng toyo. Ang huling grocery ko ay noong nakaraang linggo pa. Sa sobrang busy, hindi na ako nakakapamili.“Hindi na talaga kaya,” bulong ko sa sarili habang sinasara ang ref.Bumalik ako sa sala at kinu
Aika’s POVNasa mesa ako, abala sa pagta-type ng isang memo na pinagawa ni Mr. Herrera kaninang umaga. Masaya akong naglalakad papunta sa office kanina dahil alam kong may respeto na sa akin ang mga dati kong kaopisina na sina Vanessa, Monica, at Gina, dahil na rin sa takot dahil palagi kong kasama si Jaira.Sa wakas, tapos na ang mga araw ng pang-aalipusta nila sa akin. Ngunit hindi ko alam na mayroon pa nga palang kalaban na naghihintay, isang mas matigas na pader na kailangang tibagin.Si Miss Dolores na isa sa dati na talagang buwisit sa buhay ko.Sa sandaling wala ang CEO sa opisina, nagiging tila siya ang hari’t reyna ng kumpanya. At, para sa kaniya, ako ang personal niyang alipin.“Aika!” sigaw niya mula sa kabilang bahagi ng office.Tumigil ako sa ginagawa ko at napatingin sa kaniya. May hawak siyang tasa ng kape na halatang wala nang laman. Napalunok ako. Mukhang may bagong utos na naman ang bruha.“Come here,” sabi niya sabay wagayway ng kamay.Lumapit ako sa kaniya, at bago
Isaid’s POVNasa harap ko si Aika, napakaganda niya ngayong gabi. Kahit simpleng floral dress lang ang suot niya, tila mas nagniningning siya sa ilalim ng dim light ng Italian restaurant na pinili niyang pag-celebrate namin ngayon. Tinitingnan ko siya habang abala siyang nagbabasa ng menu, at sa bawat galaw ng mga mata niya, parang lalo akong nahuhulog sa kaniya.“Ano kaya ang masarap dito?” tanong niya sa akin nang hindi tumitingin mula sa hawak niyang menu.“Whatever you pick, I’m sure it’s delicious,” sagot ko habang sinusubukang pigilan ang ngiti ko. Pero hindi ko rin mapigilan. Ang saya ko ngayong gabi.Hindi ko pa rin lubos maisip na nasa ganitong sitwasyon kami ngayon. Parang kahapon lang, ordinaryong araw na magkaibigan kami, nagtatawanan, nagkukulitan at walang iniisip kundi trabaho ng isa’t isa. Pero ngayon, boyfriend na ako ng babaeng nasa harap ko. Boyfriend na ako ni Aika.“Okay, I’ll have the spaghetti alla carbonara and bruschetta for starters,” sabi niya sabay abot sa m
Aika’s POVTahimik akong nakaupo sa bagong desk ko, malapit sa pinto ng opisina ni Don Jacinto. Ang table ko ay may modernong design, simple ngunit elegante, na nagpapakita ng bigat ng responsibilidad ng bagong posisyon ko bilang executive assistant. Katabi ko lang si Jaira, ang secretary ng CEO. Ilang araw pa lang kaming nagkakakilala, pero ramdam ko na ang professional na hangin sa paligid niya.Habang abala ako sa pag-aayos ng files, bigla kong narinig ang pamilyar na boses ni Gina mula sa likod. Hindi ko man sila kita, ramdam ko ang tingin nilang tatlo—sina Gina, Monica, at Vanessa na dumayo pa talaga dito para mang-asar, tila lumala na naman ang sipon sa utak nila.“Wow naman. Biglang bigatin na si Aika. Executive assistant na! Ano kaya ang ginawa niya?” malakas na sabi ni Gina na halatang nagpaparinig.“Baka naman nilandi niya si Sir Don,” dagdag pa ni Monica na halatang gustong magpatawa. Tumawa silang dalawa, pero may halong panunukso.“Malay mo, sipsip din,” sabi ni Vanessa n
Aika’s POVHindi ko alam kung bakit bigla akong kinabahan nang matanggap ko ang tawag mula sa secretary ng CEO. Halos hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko habang nakaupo sa maliit kong cubicle.“Pinapatawag ka raw ni Don Jacinto sa office niya,” sabi ni Gina habang nakapamewang at may ngisi sa mukha. Sa tabi niya, naroon sina Monica at Vanessa, parehong nagkatinginan at napangiti rin na parang may alam na masama.“Tingnan mo, baka nasumbong ka na sa atraso mo!” dagdag pa ni Vanessa, sabay tawa na para bang sigurado silang mapapahiya ako. Anong atrasong pinagsasasabi nila e, napakabait ko dito, kung mayroon atraso, baka sila iyon kasi mga bully sila.Wala akong atraso, sure na sure ako doon. Alam ko naman iyon. Pero kahit gaano ako kasigurado, hindi ko maialis ang kaba sa dibdib ko. Parang bumigat bigla ang bawat hakbang ko habang papunta sa elevator. Naisip ko kasi na baka may ginawang kalokohan ang mga bruha at ako ang tinuro o pinagbintangan nila. Sana ay mali ako.Nang madaana
Aika’s POVPaglabas niya ng titë niya sa briëf niya, nalaglag ang panga ko. “S-sandali, ano ‘yan, titë ng kabayo?” tanong ko sa kaniya. Grabe eh, parang kapag pinasok niya ito sa loob ng pukë ko, aabot ata hanggang sa bituka, ang laki at ang haba, hindi lang iyon, mataba pa.“Try mong laruin, masarap ‘yan,” sabi ni Isaid na talaga namang nalunod na sa init na inapuyan ko dahil sa pag-aya ko sa kaniya dito sa kuwarto ko.Kahit takot, hindi na ako umatras pa, nilaban ko na. Ito ang unang beses na hinawakan ko ang titë ni Isaid. Napapamura ako kasi ang laki talaga.“Dilaan mo, kagatin mo kung gusto mo, ikaw ang bahala kung anong gusto mong gawin,” sabi pa ni Isaid na natatawa dahil sa mga sinasabi niya.Sinubukan ko nang dilaan muna ang ulo, hanggang sa ituloy-tuloy ko na. Wala namang lasa, parang dinilaan mo lang ang balat mo. Nahiya lang ako nung una pero nung lumaon, bumigay din ang bibig ko. Halos parang ginawa ko nang saging ang pagkalalakë ni Isaid. Nakakaya ko lang isubo hanggang
Aika’s POVTinitigan ako nang matagal ni Isaid, tila kahit may tama na siya ng wine na iniinom namin ay hindi siya makapaniwala sa sinabi ko.“Lasing ako, Aika, hindi ko aatrasan ang gusto mo,” sagot niya habang nakatitig pa rin sa akin, naghihintay na sabihin ko ulit ang sinabi ko kanina.Pero imbes na magsalita pa, hinahawakan ko ang mga kamay niya at dinala siya sa loob ng kuwarto ko. Nag-lock ako ng pinto at saka siya pinaupo sa kama.“Tatanggalin ko na ang damit mo,” paalam ko sa kaniya. Ngumiti lang siya at saka tumango kaya dahan-dahan ay tinaas ko na ang dalawang kamay niya para matanggal ang t-shirt niya.Ngumiti ako nang makita kong maganda talaga ang matipuno niyang katawan. Hinawakan ko nang dahan-dahan ang balikat niya, pababa sa bycep at kamay niya. Pagkatapos, hinawakan ko na rin ang maumbok na dibdib niya at ang mga cute niyang abs.“Ang ganda ng katawan mo, Isaid, hindi ako makapaniwalang gagawin ko ‘to,” sabi ko sa kaniya habang sinasadya kong landian ang boses ko. H
Aika’s POVAkala ko hindi pa rin siya lalabas ng bahay. Mabuti na lang at mukhang okay na ang pakiramdam niya. Sa wakas, pumayag din siyang dumalaw sa apartment ko, kahit na ilang beses ko na siyang niyaya nitong mga nagdaang araw. Ngayon lang ulit siya nagkaroon ng siglang maglalabas. Isa pa, siguro dahil ay holiday bukas, kaya wala siyang rason para tumanggi. Pero sa totoo lang, hindi na ako sigurado kung kaya ko pang pigilan ang sarili ko ngayong gabi. Masaya ako na maaliwalas na ulit ang mukha niya. Ang pogi na niya ulit at hindi na mukhang stress.“Wow, Aika, mukhang pinaghandaan mo talaga ‘to ah,” sabi ni Isaid habang pinagmamasdan ang mesa na puno ng masasarap na pagkain—roast chicken, pasta, salad, at tiramisu para sa dessert. Medyo naiilang siya, halatang hindi sanay sa ganitong setup. Paano kasi, dati puro kung ano-ano lang pagkain ang nahahanda ko sa kaniya.Ngumiti ako, tinitigan ang mukha niyang tila ba laging clueless pero nakakaakit pa rin naman. “Siyempre naman, specia