Phoenix’s POV
Hanggang sa makarating kami sa isang tulay, ilog ang nasa baba nito, “Pwede na siguro ritong itapon ang bangkay,” Wika ni Sebastian sa amin na naging dahilan upang huminga ako ng malalim para humugot ng lakas ng loob na itapon ang bangkay ni Mr. Reyes.
Inihinto ko ang sasakyan tsaka kami bumaba lahat mula rito at kinuha naman namin nina Teacher Lelouch at Sebastian ang bangkay na nakalagay sa trunk ng kotse habang sina Elisa at Melody ay pinapanood lang kami, “Tama ba ‘tong gagawin natin?!” Kinakabahang tanong ni Melody sa amin na naging dahilan upang tingnan siya ng seryoso ni Sebastian.
“Yes,” Sagot niya sa kanya, “Trust me,” Dagdag pa niya. Dinala namin nina Teacher Lelouch at Sebast
Phoenix’s POV Iminulat ko ang mga mata ko, nandito ako ngayon sa kwarto ko nakahiga sa kama. Hanggang ngayon hindi ko pa rin makalimutan ang nangyari kagabi, kung paano namin itinapon ang bangkay ni Mr. Reyes sa ilog. Minumulto pa rin ako ng konsensya ko. Maya maya pa pumasok si mama sa loob ng kwarto, umupo siya sa kama sa tabi ko, “Hindi ka ba papasok?” Tanong niya sa ‘kin. Hindi ko siya sinagot sa halip ay ipinikit ko na lamang ang mata ko dahil ayokong makipag-usap sa kanya ngayon. Huminga siya ng malalim at muli siyang nagsalita, “Look, I know you don’t want Lelouch to be my boyfriend, so I decided na makipag-break sa kanya,” Wika niya na naging dahilan upang mapadilat ako.  
Elisa’s POV Pumunta kami sa loob ng women’s bathroom, tsaka niya ni-lock ito, mabuti nalang walang ibang tao rito, “Anong eksena ‘yun?!” Galit niyang tanong sa ‘kin. “Sinungaling ang lalakeng ‘yun, sabi niya nandoon tayo sa puso niya, pero ang tunay na laman noon ay walang iba kung hindi ang nanay ni Phoenix!” Galit kong paliwanag sa kanya. “’Yun lang nagkaganoon ka!?” Hindi makapaniwala niyang wika sa ‘kin na naging dahilan upang mapahagulgol ako sa pag-iyak, sobrang sakit na kasi nitong nadarama ko. “Melody, mahal ko siya!” Umiiyak kong wika sa kanya, “Kung mababaw para sa ‘yo ‘yun, sa ‘kin hind
Elisa’s POV Hindi ako makapaniwala na magagawa akong saksakin sa likuran ni Melody at kahit na nahihirapan ako, pinilit ko pa ring tumayo, “Why?” Iyon na lamang ang salitang lumabas sa bibig ko dahil sobrang nanghihina na ‘ko. Tumawa siya ng sarkastiko at itinapon niya ang maskarang hawak-hawak niya, “Simple lang,” Seryoso niyang wika, “To hide the crime,” Wika niya na naging dahilan upang magtaka ako. “What do you mean?” Tanong ko kay Melody na nagpangisi sa kanya, tsaka niya ako tiningnan mula ulo hanggang paa. “Well, since you’re going to die, I’ll tell you the truth,” Walang pakundangan niyang wika sa ‘kin, “First of all I killed Mr. Lincoln, Athena, Mrs. Olivia, and
Patrick’s POV Nandito ako ngayon sa presinto, nakaupo ako sa upuan ko sa harapan ng aking lamesa at naka-uniform ako ng pangpulis. Hanggang ngayon iniisip ko pa rin ang nangyari kagabi, kung paano ko natagpuang walang malay si Phoenix sa bathroom sa isang Bar. Sigurado akong ang babaeng kausap niya noong gabing ‘yun ang may gawa sa kanya ng bagay na ‘yun. Ilang saglit pa may bigla nalang mag-asawang dumating at lumapit sa ‘kin. Kitang-kita ko sa mga mata nilang dalawa ang kabang nadarama nila, “Hello, we just want to report something really important to you,” Wika sa ‘kin ng lalake. “What is it?” Tanong ko at ang babae naman ang nagsalita. &nb
Patrick’s POV Nandito ako ngayon sa loob ng bahay nila Phoenix, nakaupo ako sa sofa sa living room. Malalim na ang gabi pero pumunta pa rin ako rito upang sabihin ang isang balita sa pamilya Keehl dala ang isang envelope na naglalaman ng mga papales. Ilang saglit lang dumating sa living room si Mrs. Keehl dala ang isang tasa na mayroong kape, “So, why are you here?” Tanong niya tsaka niya inilapag ang kape sa maliit na lamesa. Ibinigay ko sa kanya ang isang envelope na naglalaman ng mga dokumento tungkol kay Rafael Lawliet, ang taong nagpakilalang pumatay kay Nate. Agad niya itong tiningnan, “Umuusad na ang imbestigasyon sa pagkamatay ni Nate,” Wika ko sa kanya.&n
Sebastian’s POV Nandito ako ngayon sa bahay sa living room, nakaupo ako sa sofa. Wala ngayon ang mga magulang ko, nasa ibang bansa pa, bukas pa balik nila. Malalim na ang gabi pero hindi pa rin ako dinadapuan ng antok sa kadahilanang hindi mawala sa isip ko ang nangyari kanina noong sinubukan kong suhulan si Sage para itigil na niya ang imbestigasyon sa pagkamatay ni Nate. Ilang saglit lang may kumatok bigla sa pinto kaya naman binuksan ko ito. Nagulantang ako nang makita ko ang hindi inaasahang bisita, “What are you doing here Rafael?” Tanong ko sa kanya. Nakita ko sa kanyang mga mata ang galit na nadarama niya. Hawak-hawak ni
Patrick’s POV Pilit naming binubuksan ni Mrs. Keehl ang pinto ng bahay ni Rafael pero hindi ito nangyayari, “Barilin mo kaya ‘yung doorknob para makalabas tayo!” Inis niyang wika dahilan upang mapatingin ako sa kanya. “You’re right,” Sagot ko sa kanya at kinuha ko ang baril ko na nakasukbit sa aking tagiliran. Akmang babarilin ko na ito ngunit natigilan ako nang makita ko sa aking peripheral vision ang isang basag na phone malapit sa dingding. Hindi ko alam kung bakit pero may kung anong pwersa ang tumulak sa ‘kin na kunin iyon kaya naman isinukbit ko muli ang baril ko sa aking tagiliran, “Hey, what are you doing?” Tanong ni Mrs. Keehl ngu
Patricia’s POV Hanggang ngayon, hindi pa rin alam ni Phoenix na pinalaglag ko ang anak naming dalawa. Hindi ko rin alam kung anong magiging reaksyon niya sa oras na malaman niya iyon. Posible na magalit siya sa ‘kin ng husto at ipagtabuyan niya ako. Pero anuman ang mangyari, hinding-hindi na ako mawawala sa kanya. …………………………………………………………………. Patrick’s POV Nandito ako ngayon sa loob ng condo unit ni Sage, nakaupo ako sa upuan habang siya naman ay nasa sofa, “Na-trace mo na ba ‘yung number ng ka-text ni Rafael?” Tanong niya sa ‘kin matapos kong ikwento sa kanya ang lahat ng nangyari noong pumunta kami ni Mrs. Keehl sa bahay
Phoenix’s POV Hindi ko na nagawang barilin si Mantus nang pagbabarilin ako ni SPO2 Patrick Smith sa katawan, “Tumigil kana!” Sigaw niya. Hindi na ako muling nakatayo nang mangyari iyon, tumulo naman ang kanyang mga luha, at siya ay napaluhod. “Walang hiya ka! Sino sa tingin mong binabaril mo?!” Galit na galit kong tanong sa kanya kasabay ng pag-ubo ko ng dugo at pagkabitaw sa pagkakahawak ko sa baril, muli akong tumingin sa lahat, “Hindi n’yo ba nakikita? Biktima lang ako rito ng kapatid ko!” Galit ko pang wika, at ilang saglit pa kinuha ni Mantus ang baril ni SPO2 Patrick Smith tsaka niya ito itinutok sa ‘kin. “Arrest him now,” Malamig na tonong wika ni Mantus sa mga pulis, kaya naman lumapit sila sa
Phoenix’s POV Napangisi ako nang i-text sa ‘kin ni Mantus ang isang address kung saan niya gustong makipagkita kaya naman pinasa ko ito kay Sebastian, at minaneho ko ang aking sasakyan papunta roon. Nararamdaman ko na malapit na ang katapusan ni Mantus, seven na ng gabi nang makarating ako sa lugar kung saan niya gustong makipagkita, isa itong abandonadong warehouse. Agad kong pinarada ang aking sasakyan at pumasok doon. Nakita ko na nakaupo si Mantus sa lapag habang bumubuo ng rubik’s cube, “Bakit mo ko pinapunta rito?” Tanong ko ngunit hindi niya ito sinagot sa halip ay pinagpatuloy lang niya ang kanyang ginagawa. Ilang saglit pa tuluyan
Phoenix’s POV Iminulat ko ang aking mga mata, nandito ako ngayon sa isang ospital at kung ano-anong aparatos ang nakatusok sa ‘kin. Maya maya pa pumasok sa kwarto kung saan ako naka-confine si SPO2 Patrick Smith, “Gising kana pala,” Wika niya sa ‘kin, “Tatlong araw kang comatose,” Wika pa niya na ikinayukom ng aking kamay. “Ligtas ba si mama?” Tanong ko, ngunit hindi niya ito sinagot sa halip ay bumuntong hininga lang siya, “Answer my question,” Malamig na tono kong wika kaya naman tiningnan niya ako ng seryoso. “She’s dead,” Sagot niya dahilan upang mapapikit ako, tama lang sa kanya ‘yun dahil napakawalang kwenta niyang ina. Hanggang sa huli mas pinaboran niya ang masama kong kuya kaysa sa ‘kin, “Nal
Phoenix’s POV Matapos iyon agad kong itinapon ang sandwich sa basurahan na ibinigay sa ‘kin ni Mantus kanina at ibinalik sa bag ang research paper namin ni Sebastian. Ilang saglit pa dumating si Sebastian, “Nagawa mo na ba ang inutos ko sa ‘yo?” Tanong ko na ikinangisi niya. “Yeah,” Sagot niya at kanyang inilabas sa bulsa niya ang relo ni Mantus tsaka niya ito ibinigay sa ‘kin, “I already did what you want,” Wika pa niya na naging dahilan upang sarkastiko akong tumawa na para bang nababaliw. Inutusan ko siya kanina habang kami ay kumakain sa cafeteria na kunin ang relo ni Mantus sa kanyang locker at palitan ito ng peke, ngunit dapat ay kat
Phoenix’s POV Napuyat ako kagabi dahil sa kaka-revise ng research paper namin ni Sebastian, nandito ako ngayon sa loob ng classroom nakaupo sa pinakadulong upuan sa tabi ng bintana at nakatulala, habang ang mga kaklase ko ay sobrang ingay. Ilang saglit pa dumating na si Teacher Lelouch kasama ang isang bata na sa tansya ko ay kasing edad ko lang, may suot siyang relo sa kanang braso, at hawak-hawak niya ang isang rubik’s cube. Unti-unting tumahimik ang buong klase nang pumunta sila sa harapan, “Class, I want you all to meet your new classmate Mr. Samuel Cumberbatch,” Wika ni Teacher Lelouch na naging dahilan upang kanilang makuha ang atensyon ko, “May we know more details abou
Lelouch’s POV 8:00 p.m. na ngayon, nandito ako ngayon sa loob ng aking bahay, nakaupo sa sofa, at wala akong suot na pang-itaas na damit. Inaamin ko na nami-miss ko ngayon si Yvonne, ang tagal na naming hindi nag-uusap simula nang kami ay maghiwalay. Maya maya pa, narinig ko nalang na may nag-doorbell sa pinto kaya naman agad ko itong binuksan. Nakaramdam ako ng matinding saya nang aking makita si Yvonne, ang babaeng pinakamamahal ko. “Yvonne!” Masayang-masaya kong wika sa kanya, “Napadaan ka,” Dagdag ko pa. Nakita ko sa kanyang
Patrick’s POV Hindi na namin nagawang lumapit ni Mantus sa bahay nang makita namin na nakakandado ang gate nito, “Paano ‘yan naka-lock,” Wika ko na kanyang ikinainis at iritado niya akong tiningnan. “Gumawa ka naman ng paraan, hindi ‘yung lahat ng nakikita mo sinasabi mo sa ‘kin!” Inis niyang wika sa ‘kin kaya naman iginala ko ang aking mga mata upang humanap ng pwedeng tumulong sa ‘min. Sakto namang may dumaang isang matandang babae, kaya naman agad ko siyang kinausap, “Hello po, kilala mo po ba ang taong nakatira diyan?” Tanong ko sabay turo sa bahay. “Hindi, matagal nang abandonado ang bahay na ‘yan—” Hindi na niya naituloy ang kanyang sasabihin nang biglang magsalita si Mantu
Patrick’s POV Matapos kong ikwento kay Mantus lahat ng nangyari sa kaso ni Nate kabilang na ang biglang pagkawala ni Rafael Lawliet, ibinigay ko sa kanya ang isang papel na ibinigay sa ‘kin ng kuya niya, “What is it?” Tanong niya habang hawak-hawak ito. “Bigay sa ‘kin ‘yan ng kuya Sage mo bago siya mamatay,” Sagot ko sa kanya, “Sinabi niya sa ‘kin na ibigay ‘yan sa ‘yo kapag hindi siya nagtagumpay sa imbestigasyon,” Dagdag ko pa dahilan upang buklatin niya ito. Sinenyasan din niya ako na umupo sa tabi niya upang basahin ang nakasulat dito, kaya naman agad akong sumunod. Nakasulat sa papel ang numbers one to nine, bawat numero ay may mga linya at tuldok na nakapalibot na bumubuo ng is
Aira’s POV Nandito ako ngayon sa condo unit ko, nakaupo ako sa sofa, malalim na ang gabi ngunit hindi pa rin ako dinadapuan ng antok, iniisip ko pa rin kasi ang mga nangyari kanina, mula sa balitang nalaman ko na patay nasi Sage hanggang sa tangkang pagpatay sa ‘kin ni Mantus. Maya maya pa narinig ko nalang na tumutunog ang phone ko palatandaang may tumatawag, kaya naman agad ko itong sinagot, “Hello,” Wika ko. “Hello, Ms. Freud!” Kinakabahang wika ng Amerikanang nasa kabilang linya, “Mr. Mantus Taylor escaped again,” Wika niya na nagpabuntong hininga sa ‘kin. “Don’t worry, I’ll do my best to find him,” Wika ko at pinutol ko ang linya ng tawag tsaka ngumis