May mga update pa po later mga labs readers. Salamat po. Baka naman po may extra gems kayo hehehe palambing po... bigyan n'yo naman po sir Mattheus. Salamat po sagad na sagad 😊
Mattheus Bakit wala pa rin si Brenda, nanibago ako sa ganito. Tamad akong sumandal sa swivel chair ko. Naiinip na ako wala pa silang mag-ina hanggang ngayon. Bumuntong hininga ako kasi kinakabahan ako dammit! Baka kasi makulitan na sa ‘kin kapag tawagan ko. Naka tatlong tawag na kasi ako sa kaniya. Kapag naiinis pinapatayan ako ng tawag. Mahina akong tumawa. Dinampot ko ang phone nakapatong sa table ko sa harapan ko. Si Mommy na lang ang tatawagan ko. Baka kapag sa mommy ni Atlas. Singhalan pa ako. Minsan pa naman masungit ito sa 'kin kapag ganitong kinukulit ko. “Pick-up, pick-up, Mommy,” parang temang ko pa, mag-isang nagsasalita. Kasi hindi sinasagot ni Mommy ang tawag ko hangga't matapos na lang. Shit! Irritable kong sabi. Napahilot ako batok ko muli akong tumawag sa mommy. Baka ngayon ay sagutin na. Napa yes pa ako ng sa wakas sinagot nito. “Hello Mommy/ Hello Mattheus,” sabay naming sambit. Tumawa si Mommy. “Ikaw na muna 'nak. Mukhang rush ang itinawag mo sa ‘kin,”
Mattheus “Tita Anaren is not like that. Pupunta dapat sila ni Atlas, dito sa office ko. Hindi pa dumadating. Ngayon tinawagan ako ng mga bodyguard. Nawawala raw po si Brenda.” “Oh my God, ang pamangkin ko, Mattheus. Please hanapin mo ang pamangkin ko Mattheus, please?” “I will Tita Anaren. Kahit suyudin ko pa ang buong kamaynilaan gagawin ko po. Makita ko lang si, Brenda,” wika ko sa kaniya ngunit pumiyok ako. Ang totoo natatakot ako. Humugot ako ng hangin. “Okay lang po ba sabihin ko ito sa Daddy Aristeo? Sa iyo ako unang tumawag baka makasama ito sa Daddy Aristeo,” “Iyan nga ang iniisip ko. Nag-aalala ako sa Kuya Aristeo. Naisip ko naman anong gagawin natin. Kailangan din natin ipaalam sa Kuya ko. Ako na lang ang magsasabi sa Kuya Aristeo. Teka lang ang apo ko si Atlas, kumusta?” “Narito siya Tita. Pupuntahan ko sa labas. Umiiyak nga hanapin ko raw ang Mommy niya,” “Kawawa naman ang apo ko,” ani nito tapos nagpaalam na si Tita Anaren. Pagkatapos kong tawagan si Tita Ana
Brenda Pagpasok sa loob ng kotse. Nagpilit pa akong bumaba ngunit pinaharorot na ng driver. Iyong babae kanina nakita ko na nakatilod ang driver. “Isang salita mo pa tuluyan ko itong itatarak sa tagiliran mo total naman doon din ang punta mo pagkatapos maisagawa ang pakay namin kay Mattheus,” “Anong kasalanan ni Mattheus sa inyo ha? Bakit ako nadamay kung si Mattheus pala ang may atraso sa inyo? Pakawalan n'yo ako at doon kayo pumunta sa loob ng RMTV kung siya ang pakay mo,” “Gaga! Ano kami baliw na susugod doon? Utusan mo pa kaming babae ka gaga ka. Sige sasabihin ko na. Ikaw kasi ang alas namin para lumapit si Mattheus sa ‘min. Sayang nga eh. Dapat kasama pa ang anak mo Hindi mo lang isinama—” “Gago! H'wag na ‘wag ang anak ko kun'di kahit sa impyerno ililibing kita ng buhay, buang kang babae ka.” “Matapang ka wala ka nga magawa ngayon. Mabuti pa matulog ka muna para hindi mo alam kung saan ka namin dinala,” sabi pa ng babae maya-maya mayroong panyo nilagay sa ilong ko na
Brenda “Dinukot n'yo si Brenda?” tanong ni Samantha palitan tiningnan si Kaye at Vidal. “May kailangan ako sa kaniya,” sagot ni Vidal nakaakbay kay Samantha. Ngumisi ako. “Sa tingin mo magtatagumpay ka sa plano mo, ha? Tsk, tsk, kawawa ka naman, Vidal, dahil pagkatapos nito. Sa kulungan ang bagsak n'yo. Maganda rin itong ginawa mo. May tama ka rin na ginawa, Vidal. Dahil mahuhuli ka ngayon ng tuluyan at hindi ka na makakatakas sa batas sa pagtangkang pagdukot kay Mattheus. Pagkatapos sa akin ngayon." “Shut up! Hindi ako tanga para magpahuli r'yan sa mayabang na Martinez na iyan. Kailangan n'yang magbayad. Ginawa n'yang miserable ang buhay ko. Ngayon naman siya na ang makikiusap sa akin na pakawalan ka. Dahil pagkatapos ko siyang mapapirma sa marriage contract nila ni Kaye. Tsaka kita papatayin!” Lihim akong natakot ngunit hindi ako nagpahalata sa halip tinawanan ko siya ng ikaiinis n'ya. “Vidal, Vidal. Matanda ka na nga talaga dahil mapurol na ang utak mo mag-isip. Sa ting
Mattheus “Daddy, inaantok po ako,” saad ng anak ko pagdating namin sa office ko. Inilapag ko siya sa couch agad ito gustong humiga ngunit pinigilan ko. “Aayusin ko muna itong higaan mo,” wika ko at ngumiti ako sa kaniya, pagkatapos hinalikan ko siya sa noo. Inayos ko ang throw pillow hinarang ko sa gilid at ginawang unan ang isa. Napangiti ako ng kunin nito ang isa niyakap ni Atlas. “Doon lang si Daddy, ha? Sa working table ko. Kapag mayroon kang gustong hiningiin don't hesitate to call me ok?” “Noted po Daddy,” ani nito maytunog ang mga hikab talagang antok na si Atlas. Kawawa naman inaantok na tapos maga pa ang mata ni Atlas. I'm sure sobrang nag-alala ito sa, Mommy niya. Kasi kanina pa bukambibig sana raw, hindi na siya nag pabili ng balloon character. Kasama pa sana raw namin ang Mommy niya ngayon. Paulit-ulit din itong nanghihingi ng sorry sa ‘kin dahil sa nangyari sa kaniyang mommy. As if sinisi ko siya ngunit wala akong sinisi sa nangyari. Kay bata pa ni Atlas ngu
Brenda Naiwan mag-isa si Kaye, kasama ko sa loob ng bahay ngunit nasa pinto si Kaye, nakasandal ito roon nakayuko sa phone niya busy kanina pa panay scroll at kalikot. Ewan anong kinakalakal nitong gagang babae. Kasi salubong na ang kilay niya ngayon, habang patagal nang patagl sa ginagawa niya. Eh, ang Nanay kaya ni Kaye nandito rin ba? Mayiba pa ba silang bahay. O isa lang ito sa bahay nila at dito lang ako dinala kasi malayo sa mga kapitbahay nila. Hindi ko alam kung ilan ang mga tauhan mayroon si Vidal. Kasi si Kaye lang ngayon ang kasama ko ngayon. Baka nasa labas lang nakaantabay. Aba kay lakas naman ng loob ni Vidal, kung pinsan lang ni Kaye ang kasama nila walang takot na dinukot ako. Kanina kasi pagdating nami walang akong nakitang tao. Bobo rin talaga itong si Vid e. Walang tauhan kay lakas ng loob gumawa ng gulo. Matanda na nga hindi tuwid ang pag-iisip. Sa pagdukot nga niya kay Mattheus hindi siya umubra ngayon pa kaya. “Dammit!” naulinigan kong pagmumura ni Kaye,
Brenda “Kaye!” humahangos na wika ni Vidal. Pak! Mag-asawang sampal sa mukha ni Kaye ang pinadapo ni Vidal galit na galit ngayon. Nanlaki ang aking mata sa pananakit nito sa sariling anak niya. Ramdam ko ang lakas ng sampal kay Kaye kasi malutong iyon at kita ko rin ang pagguhit ng sakit sa mata ni Kaye. Napasinghap ako anong klase itong taong ito nanakit sa babae at sarili pa niyang anak sinasaktan nito. “P-papa ba-bakit po anong kasalanan ko?” namumula ang mata na tanong ni Kaye, rito. Palagay ko pinipigilan lang nito hindi umiyak ngunit nakadungaw na ang luha nito sa mata pabagsak na gusto lang maging matapang sa harapan ng Papa nito. “How dare you!” bulyaw nito kay Kaye. Sa lakas niyon pati ako napaigtad sa sobrang lakas ng boses ni Vidal. “Papa, wala po akong maintindihan,” nanginginig ang boses ni Kaye, na sumagot sa Papa nito. “Pinangungunahan mo akong kontakin si Martinez!? Ano bang utak mayroon ka ha?!” namumula ang mukha na dinuro ni Vidal sa noo si Kaye. “
Brenda“Masakit ‘no? Talagang susundin mo pa ang papa mo kahit ramdam mo sarili lang iniisip ng ama mo? Ako ang naawa sa ‘yo, Kaye. Kasi kaya ka niyang iwanan sa alanganin sitwasyon para lang maligtas siya.”Sinamaan ako ng tingin ni Kaye. “Pwede ba manahimik ka! Kahit anong sabihin mo. Hindi pa rin kita kakalagan d'yan.”“Ok it's up to you. Paano kung makulong ka? Hindi ka raw tutulungan ng ama mo. Nakaaawa ka Kaye, isipin mo pa lang ikaw ang haharap sa parusang nag-aantay sa papa mo ang hirap noon ha? Si papa mo masayang magpagala-gala sa labas. Habang ikaw ang magdudusa sa loob ng correctional kasama ng mga criminal. Awts! Nakakatakot pa naman daw sa loob ng kulungan—”“Stop!” agad nitong sabi kinuyom ang magkabila n'yang palad. “Ano ba ang alam mo sa akin ha? Brenda? Hindi mo alam kung anong buhay mayroon ako kaya please lang tigilan mong ingay na akala mo alam mo ang lahat!” umiiyak na sabi nito.“Kaye?” gulat kong sabi. Totoo nga umiiyak ito iniiwasan lang lumakas.Malakas akong
Andrea “Atlas, tigilan mo mamaya tatawagin na tayo ni nanay Fidelisa para sa hapunan. Sinabi ko pa naman ihanda na at magbibihis lang tayo. Ikaw pa naman hindi papayag kapag hindi iisa pa,” suway ko sa kaniya ngunit hindi lang umalis sa likuran ko. Nanatili lamang nakayakap sa likuran ko panay pa rin halik sa leeg ko. Maya-maya pinihit niya akong paharap sa kaniya at siniil ako ng halik. “Maaga pa naman baby,” saad nito at siniil ako ng halik pagkatapos mabilis n'ya akong kinarga at pinulupot niya ang magkabila kong binti sa baywang niya. Kahit naglakakad si Atlas patungo sa kama hindi naputol ang halikan namin. Na para bang hindi niya ako palaging hinahalikan kung makahalik ngayon puno pa rin iyon ng pananabik. Maingat niya akong ibinaba ngumisi sa ‘kin. “Ayaw talaga paawat huh?” saad ko. Inalis niya agad ang suot kong blouse sinunod ang aking bra. Wala siyang kahirap-hirap n'yang inalis iyon sa ‘kin. Dahil din kanina pa tanggal ang hook sa closet ko pa lang. Tuluyan a
Andrea “Nay! Samahan mo ako bukas bumili tayo ng mga upuan at lamesa. Naisip ko sa labas na lang ganapin para malayang kumilos. Alas-sais naman ng gabi malawak naman ang hardin. Siguro naman po. Kasya tayong lahat doon. Sa tingin mo ‘nay maganda ba ang naisip ko?” hingi ko pa ng opinyon sa kaniya. Bago pa sa akin ang magaganap na pagsalo-salo. Kaya mainam din hihingi ng opinyon sa ibang nakatatanda kung mayroon ma-i-suggest naiba. Baka mas maganda ang maging suggestion ni ‘nay Fidelisa. “Maganda ang naisip mo. Pero Andeng, kung tayo lang ang bibili. Hindi natin iyon kaya. Buti sana kung isang lamesa at upuan lang ang bibilhin natin. E, alam ko malaki ang pamilya Martinez. Hindi iyon sakto sa pamilya ng asawa mo kung isang seat lang ang bibilhin mo,” aniya. “Opo. Isasama na lang natin sina ate Lucy at ate Jane. Nand'yan din si Atlas, hindi iyon papasok bukas may kasama tayo. Sakto rin po ayos na rin natin sa labas pagdating galing bumili.” “Mabuti pa nga anak. Bibili pa ba ta
Andrea Alas singko na ng hapon kami nakauwi ni Atlas sa bahay. Tahimik buong living room ng pumasok kami. Hmmm saan kaya sina ate Lucy at ate Jane? Ang nanay Fidelisa alam ko kapag ganitong oras. Busy iyon sa kitchen kasi siya talaga ang nagluluto ng ulam kahit noon pa. Ngayon tiyak inako pa rin nito dahil naksanayan ng nanay Fidelisa at masarap din kasi itong magluto. “Saan ka pupunta?” tanong ni Atlas ng alisin ko ang kamay n'yang nakapulupot sa baywang ko. “Sa kitchen sisilipin ko lang kung naroon si ‘nay Fidelisa,” “Kararating lang natin magpahinga ka muna baby,” “Mamaya na after natin kumain ng hapunan. Mayroon lang akong pakikiusap sa nanay Fidelisa," “Tulad ng ano?” nakakunot ang noo nito tila ba ayaw niya akong payagan. “May pag-uusapan lang kami ni Nanay Fidelisa na plano para bukas sa pagpunta ng pamilya mo,” “Anong plano?” may pagtataka n'yang tanong sa ‘kin. “Mag-aayos lang kami bukas," “Baby, ‘wag ka ng magpagod okay lang kahit ano lang ang ihanda n'yo
Andrea Naantala lang pala ang reply ni Vianca kasi nag-reply pa ulit siya kung maari kaming gumamit ng swimming pool. Gustong maligo ni Vianca. Nakikiusap sa ‘kin kung p'wede. Ako: Oo naman besh basta magdala kayo ng swimsuit alam mo naman na bawal kagaya noong una mong punta rito. Hindi tayo pinayagan kahit anong pakiusap ko kasi naka t-shirt at short tayo. Naiintindihan ko ang guwardiya ayaw n'yang gayahin ng iba. Kung pagbibigyan nga naman kami. Maaring masabihan na may favoritism ang management. “Papasyal daw sina Vianca at Maxine sa condo natin. Sinabi ko next week at sabado sila pumunta kasi wala tayo sa condo bukas. “Okay nasa condo naman ako niyan papuntahin mo na,” sagot ni Atlas. “P'wede ba kaming mag-swimming niyan?” Lahat naman ng condo owner anytime p’wedeng gumamit ng swimming pool. Para iyon sa lahat ng condo owner. Basta sumunod lang sa dress code. “Sasamahan ko kayo,” “Mahihiya sila. Silipin mo na lang kami palagi roon. Kasama mo naman si ate Lucy,”
Andrea “Dammit, baby. Hindi naman aalis si ‘nay Fidelisa nagmamadali ka,” suway ni Atlas ng nahabol niya ako bago pa makarating sa sala. Kasi iniwan ko na siya pagkababa lang namin sa hagdanan dahil sabik akong mayakap ang bagong dating na si nanay Fidelisa. “Ikaw ba naman na matagal hindi nakita ang tinuring mong pangalawang ina hindi ka ba magkaganito? Oh, sasagot ka pa talaga Martinez ang pangit mo ka-bonding." Hinayaan na lang ako ni Atlas na maunang maglakad upang puntahan ang nanay Fidelisa. “Nanay Fidelisa! Namiss kita promise,” wika ko pa umupo sa gitna nila ni ate Lucy. Kahit masikip na sila nila ate Lucy sa upuan. Dedma ko lang pinagkasya ko ang sarili ko ‘wag lang kumilos. Dahil magkakabunguan na. Kasama pa kasi nilang tatlo si Alvina, nakanganga matulog sa mahabang sofa. Sumiksik pa ako kaya naging lima na kami kasama si Alvina. “Baby sumiksik ka pa maiipit ang tiyan mo r’yan,” suway ni Atlas. Nagbingi-bingihan lang ako sa sinabi ni Atlas. Sa halip masaya akong y
Andrea “Okay naman po mommy. Mabuti nga po walang malala na nasaktan. Si dad okay lang po siya,” tugon ko sa kaniya ang daming kinumusta ni mommy Brenda tungkol sa nangyaring pagbawi kay Alvina. “Gusto mo bang magdala kami ng buko pandan diyan sa sabado, hija?” malambing n'yang tanong sa 'kin. Ang sweet talaga ng biyenan ko napaka swerte ko sila ang magulang ng asawa ko. Bigla akong natakam sa buko pandan. Akala ko tapos na akong mag-crave noon kasi hindi na ako nag-aaya kay ate Lucy gumawa sa condo. Pagkarinig ko lang natakam agad ako. Bukas na pala sila pupunta rito sa bahay para pag-usapan ang church wedding namin ni Atlas. Na-excite ako sa magaganap na kasal. This time dadalo ng kompleto ang pamilya ni Atlas at akin. Kahit si daddy, Alvina, ate Jane at Nanay Fidelisa lang ang pamilyang mayroon ako. Buo ang sayang nararamdaman ko. “Sabi nga ng asawa mo may pagkain na siyang order sa restaurant ng daddy mo. Kahit mayroon na, may dala pa rin kami. Ayaw kong mapahiya sa balae
Andrea “Okay na ma'am. Bilhin n'yo lang po ng kompleto ang reseta ni Sir, Galiga. Maari na po kayong umuwi,” bilin ni doktora nag-assist kay Daddy sa emergency room pagdating namin sa loob ng ospital. Emergency room kasi ang available dahil nga hating-gabi na kami sumugod walang ibang doktor. Mabuti nga inasikaso kaagad si Daddy kaya kami'y nakalabas din agad. “Ako na ang bibili ng gamot ni Sir Galiga, ma'am Andrea,” presenta ng kuya Sonny ng magpaalam ako sa kanila mauna sila sa van. Ako naman ay tatawid pa para bumili ng mga gamot ni daddy. Sa harapan lang kasi ng ospital ang bukas na pharmacy. Sa ospital ay sarado kaya ako'y tatawid doon para bumili ng gamot. "Sigurado ka po ba kuya Sonny?” “Oo ma'am Andrea. Magagalit din si Sir Atlas, kapag kami ni sir Galiga lang ang magkasamang bumalik sa sasakyan. Kayo na lang po ang mauna at ako na ang bahalang bumili.” “Sige po kuya Sonny at salamat po,” tugon ko at inabot ko sa kaniya ang reseta at kumuha ako ng pera sa bag ko.
Andrea Nang tuluyang mawala sa paningin ko si Erica. Sa mommy niya kami lumapit ni Atlas. Ganun pa rin tulala pa rin si Olivia. Bumuntonghininga ako sana lang hindi lang siya umaarte. Sa kabilang banda gusto kong gumaling agad si Olivia para sa mga anak niya. Nakita ko si Erica, nasasaktan sa nangyari sa mama niya kahit wala itong banggitin nagsasabi ang malungkot nitong mata. Nang tumingin ito sa mama niya bago sumakay sa taxi naluha si Erica. Dumating din pala ang kaibigan ni Atlas na head director ng rehabilitation center. Sinundo si Olivia. Si Atlas siguro ang tumawag kanina kasi marami naman tinawagan bago kami pumunta rito. May kasamang anim na mga nurse. Dalawang babae at apat na lalaki. Van ang dala naisakay na sa loob si Olivia ngunit nakasarado naman ang pinto at napalibutan siya ng apat na lalaking nurse. Kausap pa ni Atlas ang kaibigan n'yang head director. Maraming bilin si Atlas. Soon dadalaw kami. Baka kailangan din kasama si Erica sa pagdalaw para hindi maramda
Andrea Kanina pa ako nakatingin sa apartment ni Erica. Pinasok na nila Atlas. Marami na rin taong nakiusyuso dahil naging maingay si Olivia ayaw sumuko. Hindi nga noong una nakapasok sina Atlas maging ang mga pulis. Maingay rin ang kapatid kong si Alvina. Ngunit pagkatapos tumahimik kaya ako'y kabado sobra. Shit wala akong balita sa kanila. Ano na kaya ang nangyari? “Ma'am Andrea saan ka pupunta?” maagap na tanong ni Kuya Neil ng buksan ko ang pinto sa tagiliran ko. “Kuya sisilipin ko lang sila—” “Hindi pu-pwede ma'am. Kami ang mananagot kay Sir Atlas, kapag pinayagan kita. Ayaw namin mawalan ng trabaho. Dito ka na lang muna ma'am Andrea. Tingin ko po nagtagumpay naman sila kaya wala kang dapat ipag-alala.” “Hindi ako lalapit—” “Hindi pa rin pu-puwede ma'am Andrea. Dito na lang tayo mag-antay mamaya darating na rin ‘yan si sir Atlas,” pakiusap ni kuya Neil. “Kuya Neil hindi naman malalaman ni Atlas.” Bang! Bang! Shit! Dalawang putok sinong tinamaan. Nanlaki ang