Sure kaya na date lang ito Mattheus? Hehehe 😂 Wait lang po mga sunod na update
Brenda Naging masaya kami ni Mattheus, pagkatapos kong umuo sa date na gusto nito. Hanggang nga makarating sa building ng RMTV, panay naming biruan lalo na gumising si Atlas, nakisali sa pambubully ko sa ama niya. Bigla akong napalunok pagkakita sa mga employee nagpaligsahan makarating sa entrance ng TV station. Lalo nang makarating kami sa mismong harapan ng mga guwardiya. “D-dito tayo dadaan?” tanong ko kay Mattheus nang makarating kami sa entrance ng TV station. Dati kasi sa basement kami pumaparada. Pinigilan kong hindi panginigan ng kamay kahit nilalamig ito. Bigla lang nanumbalik ang nangyari noon. Pakiwari ko naging tabingi ang ngiti ko ewan din kung napansin iyon ni Mattheus. Mariin kong ipinikit ang aking mata baka sakaling kumalma ako. Nabigla lang ako kasi three years kong kinalimutan ito ngayon ko lang ulit nakita ang building ng RMTV. Dammit akala ko okay na ako sa phobia-ang nangyari noon sa anak ko. Ngayon bakit bigla akong natakot. Dito kasi iyon nangyari…nakita
Brenda “Mattheus sorry, kung hindi ko kayang kalimutan ang kakambal ni Atlas—” “I know, hon, and I love you so much dahil ikaw ang naging Ina nila. Isang mabait at matapang na babae na kayang mag-sacrifice para sa mga mahal niya sa buhay. Inang iingatan ang anak para hindi iyon masaktan. Babaeng lumaban para sa kapakanan ng mga mahal niya,” “Ako ang dapat na nanghihingi ng sorry hindi ikaw,” tumigil sandali. “Hindi natin ibabaon sa limot dahil anak natin iyon, hon. Mahal natin pareho. Ang tangi ko na lang hiling sana kung hindi man ngayon…maalis ng tuluyan ang sakit sa dibdib mo. Dahil gusto ko palagi kang nakikitang masaya.” “Mommy, Daddy?” tanong ng anak ko nakamasid na pala sa ‘min ng Daddy niya. Nagkatinginan kami ni Mattheus, napakamot ako sa kilay ko samantala si Mattheus nakangiti sa anak niya. “Y-yes Atlas, b-baba na tayo baby. Sorry po mayroon lang sinabi si Daddy na sobrang haba,” palusot ko na lang bago pa mayroon itong maisip na itanong sa ‘min ng Daddy niya. “O
Brenda Namutla ang sekretarya ni Mattheus. Hindi ko kasi palalampasin na pinagalitan niya si Atlas, kahit nag-sorry na ang anak ko sa kaniya. Isa pa bata lang si Atlas. Hindi niya pinagbigyan ang paghingi ng sorry ng anak ko sa kaniya. Para naman malaking krimen ang nagawa ng bata para hindi niya mapagbigyan hindi naman sinasadya rin ang nagawa ni Atlas. “Next time ayaw kong pandidiltan mo ng mata ang anak ko kahit humingi na ng sorry sa ‘yo. Kapag ginawa mo pa ‘yan ako ang makakalaban mo! Naintindihan mo ha, Kaye?” “Y-yes po,” sagot nito’t nakayuko na ngayon. Nag-angat ako ng tingin kay Mattheus, kung anong reaction niya. Nakataas kilay sa ‘kin mabuti na lang hindi nakisali kung hindi, damay ito sa highblood ko sa sekretarya niya. “Hon, tama na ‘yan. Pasok na tayo,” suway nito sa ‘kin. “Mag-antay ka hindi pa ako tapps dito sa sekretarya mo,” singhal ko pa sa kaniya kinaubo nito. “Sorry po talaga ma'am,” hingi ulit ng paumanhin ni Kaye. Sumabat din si Mattheus. “Ms. Kaye, ayaw
Brenda “Saan ka pupunta, anak?” tanong ko kay Atlas, nahuli ko siya sa kamay niya kaya hindi ito tuluyang nakaalis sa tabi ko ngunit nasa baba na ito ng sofa. Tumingin si Mattheus sa ‘min. Bago lang din ito nag-umpisang magtrabaho. Hindi pa nga kikilos kung hindi ko ito tinaboy pumunta na siya sa working table niya. Kanina kasi kasama namin siya ni Atlas, dito sa sofa. Nakipag harutan pa sa anak niya at gustong-gusto rin naman ni Atlas. Naiintindihan ko rin naman ang anak ko. Kasi sabik sa kalaro at sa Daddy niya hinayaan ko na lang muna. Ngunit nang maka isang oras na si Mattheus, nasa amin lang ang oras niya. Tinaboy ko ito pumunta ng working table na lukot ang kilay. Sabi ko na mahirap talagang sumama rito sa office ni Mattheus. Kasi wala itong matatapos na trabaho. Panay sa ‘min lang ang atensyon nito kung palagi-lagi kaming isasama rito. “Mommy, kay Daddy lang po. Hihiningi po ako ng bond paper,” “Bond paper?” tanong ko pa kasi hindi ko alam anong gagawin niya sa bond p
Brenda Sakto lang kalalabas lang ni Mattheus sa office niya nang tumawag ang kapatid ko na si, Ate Nikki. Kaya mabilis ko iyon dinampot kasi sinalakay kasi agad ako ng kaba dahil biglaan itong pagtawag ni Ate Nikki sa 'kin. Isa pa alam din nito patungo kami mamaya ni Atlas sa ACTV. Kagabi ko pa ito na i-text sa kaniya. Sabi ko bulabugin ko siya roon sa kaniyang trabaho. Ngayon nagtataka ako bakit ako kakabahan ng ganito. “Ate Nikki, hello bakit po?” tanong ko rito at mas lalong lumakas ang kaba sa dibdib ko. “Sis, isinugod namin ngayon sa ospital si Daddy. Nasa St. Lukes kami ngayon baka pupunta ka,” wika ng Ate Nikki, na halatang nanginginig ang boses nito. “B-bakit A-ate Nikki? M-may sakit ba ang Daddy? Anong sakit niya?” sunod-sunod kong tanong dito at natataranta pa ako. “Nahihirapan huminga kaya kami'y nag-aala ng Tita Anaren. S-sis…a-ayaw kong may masamang mangyari sa Dad! Hindi ko pa kayang hawakan ang ACTV—” “Ate Nikki, hey, don't say that. Malakas si Daddy. Baka
BrendaNag-antay pa kami ni Mattheus na makalabas lahat ng board member na kasali sa meeting bago ko siyang yayain na lumabas ng conference room. Si Angela nilapitan ako.“Anong nangyari besh, bakit halatang balisa ka?” tanong nito bago humabol sa boss nitong si Ms. Tine, na mabagal lang ang lakad patungong elevator.“Isinugod si Daddy sa St. Lukes, besh. Kaya pupuntahan namin.”“Shitty…" anang nito nagtakip pa ng kamay sa bibig niya. "Sana okay lang ang Tito Aristeo. Kalma ka lang walang masamang mangyayari sa Daddy mo,” pagpapalakas loob nito sa ‘kin.“Oo besh, salamat ha?” anang ko. Tinapik niya ako sa balikat.“Lakasan mo lang ang loob mo baka hindi naman malubha ‘wag ka munang mataranta r’yan. So paano ako'y lalakad na malayo na si Ms. Tine,”“Okay, besh. Salamat.”Nang wala ng tao sa conference room. Lumabas na rin kami ni Mattheus. Ngunit pinaalala ko ang gamit niyang naiwan sa loob ng office niya upang kunin na muna bago kami magtungo ng ospital.“Nasa loob pa ng office mo ang
Mattheus Pagpasok ko sa office ko. Saglit muna akong umupo sa swivel chair ko upang tumawag muna ako sa Mommy ko. Naisip ko kasi iiwan muna namin si Atlas sa kaniya. Baka abutin kami ni Brenda, ng hatinggabi sa ospital. Alam ko kasi hindi agad uuwi si Brenda lalo pa Daddy nito ang naka confine sa ospital. “Anak bakit?” sagot ni Mommy sa kabilang linya. Narinig ko sa background malamyos na music. May date pa yata ang Mommy at Daddy ngayon. “Mommy, nasa bahay lang ba kayo ni Daddy?” tanong ko agad sa kaniya kahit may idea ako na wala sila roon. “Bakit mo itinatanong?” balik din tanong nito kaya mahina akong natawa. “Mom!” “Kumain kami sa labas ng Dad mo. Bakit napatawag ka may kailangan ka ba sa Daddy, mo?” “Wala po Mommy. Nasa ospital ang Daddy ni Brenda isinugod ngayon—” “What!?” malakas ang sigaw ni Mommy, kaya nailayo ko pa ng konti sa tainga ko ang phone ko. “Kumusta naman daw? Okay lang ba si Mr. Cornejo?” maya-maya naman sunod-sunod akong inulan ng tanong. “Hindi pa nami
Brenda “Mommy, papunta na si Daddy,” sabi ni Atlas at inalog pa ang kamay ko kasi nasa elevator kami nakaharap. Iniiwasan ko kasi na makahalata ito umiiwas ako sa pag-uusap ng Daddy niya at ni Samantha. Lumingon ako. Nakakaway na pala si Atlas sa Daddy niyang, abot hanggang tainga ang ngiti nito nakatitig sa 'min ni Atlas. Napangiti na rin ako kay Mattheus. Nagtataka lang ako kasi wala itong bitbit na laptop. Kasi iyon nga ang pinabalikan ko hindi sumunod sa utos ko talaga naman. Inirapan ko ng makarating na ito sa harapan ko. “Ang tagal mo sa office mo pero ang sadya mo hindi mo naman dala!” He softly chuckled. Hindi lang pinansin ang sinabi ko sa halip pareho kaming hinalikan ni Atlas sa buhok, at pagkatapos hinilot ang batok nito parang nahihiya na ewan. Nagkahinala na ako baka mayroon siguro itong ginawang desisyon na hindi pa sinasabi sa 'kin. “Babalik tayo sa office, hon,” saad nito kinasama ko sa kaniya ng tingin. “I'm sorry. Please hon, ‘wag mo naman awayin ang guwa
Andrea “May plano na ba kayo magkaanak ni Atlas? Kaya lang nag-aaral ka pa pala baka hindi pa ano, hija?” walang preno-preno tanong nito ako ang kanina pa mainit ang pisngi pagkabanggit nito ng apo. “Ahehe…ano po M-mommy. H-hindi ko pa po alam,” anang ko ngunit tinawanan lang ako. “Naiilang ka ba Andrea?” bumungisngis ito hinaplos ang buhok ko. “Sorry naging madaldal ako. H’wag mo na lang seryosohin ang mga sinabi ko. Halika na para makakain na tayo ng tanghalian,” aniya hinawakan ako sa kamay ko. Nang mag-umpisa kaming lumakad. Doon ko napansin t-shirt pala ni Atlas ang suot ko. Pinamulahan ako ng mukha kasi tumingin din sa akin ang ginang. Wala naman akong nakitang pinipintasan niya ako. Hindi ko lang talaga maiwasang mahiya kasi kaharap ko kaya ang mommy ni Atlas. “Oo nga pala may mga damit ka na r’yan sa closet ni Atlas. Kung gusto mong maligo muna. Aantayin na lang kitang matapos. Dito lang ako sa kuwarto n'yo,” ani nito. “Pwede po ba?” “Oo naman ikaw talaga mahiyai
Andrea “G-good morning po. M-mommy po kayo ni Atlas?” nauutal kong tanong sa nakangiting ginang na nakaupo sa tabi ng kama. Nakangiti itong tumango. “Mommy mo na rin ako, kasi asawa ka ng anak ko. H'wag kang mahihiya sa ‘min ituring mo na kaming pangalawa mong magulang?” ani nito hindi maalis-alis ang ngiti sa labi niya. Namamangha lang ako kasi ang yaman-yaman ng pamilya nila pero ang bait nito. Bihira lang ako makaharap ng mayaman pero itong ginang walang kaarte-arte sa katawan. Watch at hikaw lang ang suot nito kasama pala wedding ring. Bukod doon wala na itong ibang suot na alahas. Kanina pa nakangiti pagpasok ng pinto ako na lang ang nahihiya na i-dedma ito kasi ang lumanay rin ng boses niya. Dahan-dahan akong bumangon umalis ito sa kinauupuan niya tinulungan akong makasandal sa headboard ng kama. “Thank you po,” nahihiya kong sabi. Hindi ko rin masabi sabi ang ‘mommy’ sa kaniya naiilang pa ako. “Kaya mo na bang bumangon, hija?” ani pa nito pagkatapos inayos ang buh
Andrea Tahimik ako ng nasa biyahe na kami. Panay ko hikab kaya sinabihan ako ni Atlas na matulog muna kasi malayo pa kami sa bahay nila. Inayos din ni Atlas ang upuan ko at sinabihan ako matulog muna kung inaantok ako. “Kanina ka pa panay hikab. Baby, gigising kita pagdating natin sa bahay,” anang nito inabot pa ang pisngi ko hinaplos niya. Humalukipkip ako tinaasan siya ng kilay ngunit tumaas lang ang sulok ng labi nito ako pa ang pinagtatawanan ng loko. “Hmp! wag kang masyadong mabait sa ‘kin baka manibago ako kapag maghiwalay na tayo...bahala ka hindi na kita pakakawalan pa," ani ko kinangisi nito. "Paano nga ba kung ako rin hindi na kita pakawalan kasi panay mo pa cute sa 'kin," "Woi hindi ah! Ganito talaga ako cute. Kaya magtiis ka," wika ko hindi ko maiwasang tumawa kasi laglag panga ni Atlas. "Pero seryoso ako roon sa una kong sinabi. Bawasan mo pagiging mabait sa 'kin baka makasanayan ko." Hindi ko inalis ang tingin ko kung anong magiging reaksyon nito. Napairap
Andrea “Iyan po ba ang gusto mo Dad, hindi na ako pupunta rito? Bahay ko rin po ito at gusto rin po kitang madalaw—” sabi ko pa dahil humabol ako sa kaniya ngunit nilampasan lang ako ni Dad. Inayos ko muna ang sarili ko. Naka labas na ako ng office ni Daddy. Ayaw ko makita ni Atlas ang hitsura ko na wala sa ayos. Though hindi ko maitatago sa kaniya ang namumugto kong mata at least maayos ang hitsura ko. Napangiwi ako ng salatin ko ang aking mata halata iyon namumugto ang takikap ko. Woah! Napabuga ako ng hangin sa bibig. ‘Okay Andeng! Kumalma ka. Nag-usap na kayong mag-ama at may sagot na siya. Malinaw naman na ang bagong asawa ng Daddy mo ang pinili. Kaya tanggapin mo na lang at ayusin ang pag-aaral mo. Tama. Pero hindi ibig sabihin na sumuko na ako. Hindi ibig sabihin na kalilimutan ko na si Daddy. Mag-aantay pa rin ako hanggang sa bumalik ang dating mapagmahal kong ama. Dumaan muna ako sa dining area bago ko ipasyang bumalik sa living room. Nakaramdam ako ng pagkauhaw pagk
Andrea “Atlas,” pigil ko sa kaniya dahil namumula sa galit si Daddy. Ngunit hindi talaga ito magpapaawat sa halip kasi ay tumayo na ito inilahad ang kamay nito sa akin senyales na aalis na kami. “Let's go,” he said. Umiling ako kaya napabuntong hininga ito. "Baby?" aniya nagpipigil ewan kanino ito galit dahil malambing naman ang titig nito sa 'kin. “Gusto ko pang makausap ng masinsinan si Daddy,” wika ko kay Atlas. Humugot ito ng hangin pagkatapos tumango. “I'll wait for you here,” tugon nito binitiwan ang kamay ko. “Thank you. Mabilis lang ako,” paalam ko sa kaniya pagkatapos ay tumingin kay Daddy. “Daddy please naman po. Mag-usap muna tayo ng masinsinan. Mahalaga po itong sasabihin ko kailangan mo itong nalaman,” wika ko ngunit naningkit anga mata ni Daddy hindi ako nagpatinag. “Tungkol saan nanaman ba ito ha, Andrea?” tanong nito at galit. “Sa office mo po dad. Pagkatapos ko itong masabi sa iyo. Nasa iyo po ang desisyon kung maniniwala ka sa ‘kin. Basta totoo po ang sasabih
Andrea “Daddy,” nakangiti ko pa sabi sa kaniya subalit hindi ako pinansin sa halip pumasok ito sa loob kaya nahiya ako kay Atlas hindi tuloy ako makatingin dito. Napayuko ako pinalooob ko ang buong labi ko upang hindi ako maiyak. Naramdaman ko humalik si Atlas sa buhok ko natigilan ako hindi ko lamang ‘yon pinahalata sa kaniya. “Ahm…pasensya na nakita mo pa ang kasungitan ni Dad,” ani ko wala naman akong nakuhang sagot galing sa kaniya. Bakit niya ako hinahanap kay Vianca kung ganito pala siya malamig ang pakikitungo sa ‘kin. “It's okay. Kasama mo ako,” paalala pa nito. Tumango ako. “Salamat. Tara na pasok na tayo,” umangat ako ng tingin kay Atlas ng maayos na ako. Tahimik lang ito sumunod sa akin. Kasi bakit sumama pa ito ngayon ‘yan tuloy malalaman nito hindi kami okay ng ama ko. “Hey, okay lang ‘wag kang mag-alala,” narinig ko pa bulong nito. “Halika upo tayo,” nakangiti kong alok sa pangusong itinuro ang sala namin. Naroon na si Daddy nakaupo roon nakatalikod sa a
Andrea “Iyan na ang bahay namin,” turo ko kay Atlas ng nasa tapat na kami ng gate ng bahay namin. Wala kaming guard kasi ang Nanay Fidelisa ang taga bukas kay Daddy at Mommy noon kapag papasok at uuwi galing trabaho. Kasi sila lang ni Daddy, ang mayroon kotse. Pero may susi ako sa maliit naming gate wala lang dito ngayon sa ‘kin kasi naroon sa backpack kong ginagamit pagpasok ng school. Alanganin akong ngumiti ng magbusina si Atlas. Wala kasi magbubukas ng gate. Seryoso lang ito nag-antay pa kami sa labas. Ewan ko kung nasa bahay si Daddy. Kung tawagan ko kaya. Pero baka nasa trabaho ito sayang naman ang punta namin ni Atlas, kung walang mangyari sa lakad ko. Inuna pa naman nito dito pumunta sa bahay kahit inaantay na ito ng Mommy nito. “Baka walang magbukas sa ‘tin,” naging tabingi ang ngiti ko kasi sampung minuto na kami sa labas ng gate. “W-wala yata ang Dad ko umalis na lang tayo," dugtong ko pa. “Antayin na lang natin ayos lang kahit mag-antay tayo," tugon ni Atlas pinas
Andrea Paglabas ng gate sa bahay ni judge Stewart. Kumaripas ng patakbo sa kotse niya si Macarius. Na welcome naman niya ako sa family nila pagkatapos umalis na may meeting daw ito sa trabaho sabi ni Atlas. Nag-vibrate ang phone ko sa loob ng bag ko. Senyales na mayroong bagong pumasok na text. Tumingin si Atlas sa ‘kin wala naman sinabi ng kunin ko sa bag ang cellphone ko. Bigay rin ni Atlas itong dala kong shoulder bag. Bago kami umalis sa condo unit nito inabot niya sa ‘kin. Kaya pala hindi ko napansin sa loob ng k'warto kasi nasa sofa kanina. Ibinigay niya sa ‘kin ng palabas na kami ng condo. Vianca: Andeng? Nag-reply agad ako upang alamin kung anong kailangan nito sa ‘kin. Ako: Besh? Yeah, pupunta ako mamaya. Sa bahay n'yo. May sagot agad ito sa ‘kin pagkasend ko ng reply sa kaniya. Pero ng mabasa ko ang text ni Vianca, kinalaki ng aking mata. Vianca: Galit na galit ang Daddy mo. Hinanap ka sa ‘kin. Ako: Oo, uuwi ako mamaya sa bahay bakit naman niya ako hahanapi
Andrea Pagbusina ni Atlas sa hinintuan naming matayog na gate. Agad iyon bumukas. Inaasahan na yata ang aming pagdating dahil wala ng tanong, tanong. Kung sino ang nasa labas. Mayroon agad sa loob nagbukas. Usually dapat kapag ganitong mayaman. Alam ko inaalam muna ng duty guwardiya kung sino ang dumating na bisita. Dito kay Atlas. Hindi naman niyon ginawa sumaludo pa nga kay Atlas, animo kilala siya ng dalawang g’wardiya ng pumasok ang sasakyan niya sa malawak na bakuran ng bahay ni judge. Nang makapasok kami sa loob ng bahay. Salubong na ang kilay ng pinsan ni Atlas, naiinip nakaupo sala may kasamang may-edad na lalaki. Naisip ko ito na yata ang judge na tinutukoy ni Atlas, na siyang magkakasal daw sa ‘min. Parang kasing edad ni Daddy o mas matanda hindi lang gaanong malaki base lang naman sa nakikita kong itsura nito. Ang tinutukoy ni Atlas na pinsan. Ang lalaki pala roon na kasama niya roon sa Okada. Tinitigan ko magkamukha pala sila ni Atlas kahit magpinsan lang. Hindi k