Tanging tunog lang ng pagtama ng kubyertos sa plato ang nagbibigay ingay sa table namin, wala kahit isa sa aming tatlo ang gustong magsalita. Halata na hindi natutuwa si Darius sa ginawa ni Craig pero umaakto naman ang isa na parang hindi niya alam.Magpinsan sila pero may magkaibang ugali, well, kahit magkapatid ay may iba’t-ibang personality naman…“Tikman mo ito, Lia.” Sa wakas ay may bumasag ng katahimikan, nilagay ni Craig sa plato ko ang pagkain na gusto niyang ipatikim sa akin, “masarap yan, this is made by the owner of this restaurant.”“Talaga?” Excited ko na sagot, hindi ko akalain na meron palang ganoon.“Oo, and this one is made by him also.” Turo niya sa isa pa na pagkain.Tumikhim si Darius dahilan para mapatingin kaming dalawa sa kaniya, “ayos ka lang ba?” Nahihiya ko na tanong at inabot sa kaniya ang isang baso ng tubig.Inabot naman niya ito at uminom, “I’m okay, just don’t forget that we have an important meeting later, kumain kana.” Linipat niya ang tingin kay Craig
Tuloy-tuloy lang ang meeting ni Darius, umakto siya na parang walang nangyari. Ganoon rin naman ang ginawa ko kahit ang totoo ay sobra akong naapektuhan sa mga salitang narinig ko sa mama niya.Alas sais na natapos ang huling meeting niya, “damn, I can’t even feel my shoulder and butt.” Sabi niya habang hinahaplos ang kaniyang kanang balikat. “I feel hungry, let’s eat first bago kita ihatid.”Sasagot na sana ako ng bigla kong maalala ang sinabi ng mama niya kanina, agad akong napailing. “M-May tatapusin pa ako, pwede naman sigurong si Wilson muna ang isama mo?”Kumunot ang noo niya, “bakit ko naman isasama si Wilson para kumain ng dinner sa isang restaurant? Can’t you tell that I’m asking you to have a date with me?”Iyon na nga ang iniiwasan ko, pero hindi ko pwedeng sabihin sa kaniya iyon. “hindi ko pa pala kasi na i-send yung files sa production team, need ko gawin iyon. Ang dami ko ng absent, ayaw ko naman isipin nila na inaabuso ko ang pagiging secretary mo.”Napahinga nalang siy
“Bakit ganyan ang itsura mo, para kang nakakita ng multo?” Tanong ni Craig sa akin, marahil ay nakita niya ang repleksyon ko sa salamin.“P-Pwede mo ba ihinto ang kotse?” Tanong ko, nagbabakasali na andoon pa rin si Darius.“Ha? Bakit may nakalimutan ka ba?” Muli niyang tanong, “kung meron ay mag u-turn tayo kung saan pwede, bawal kasi dito.”Naikuyom ko ang aking kamay, “ganoon ba… ‘Wag nalang, sobrang abala sayo.” Mahinang sabi ko kahit ang tibok ng puso ko ay parang nagwawala sa kaba, para akong nahuli sa isang krimen na hindi ko ginusto…“Eh? Okay lang, kung importante sayo yung gamit at hindi ka makakatulog kung hindi mo makuha ngayon yun.” Sabi niya.“H-Hindi na, makikita ko naman iyon bukas… Marami ka pa na gagawin, you should do it instead.” Tatawagan ko nalang siya pag-uwi na pag-uwi ko sa bahay… Sana lang ay sagutin niya iyon.“Well, to be honest I was really hoping to see you tonight.” Kinagat niya ang ibaba niyang labi, “kung hindi mo na babalikan yung naiwan mo, can we ha
Wala akong tulog magdamag, kahit anong tawag ko kay Darius ay hindi siya sumasagot. Hindi ko naman magawang buksan ang group ng company dahil tungkol sa approved design ang topic at hindi maiwasan na ma-mention ang pangalan ko.At tulad ng inaasahan ko ay hindi maganda ang naging bungad ng mga empleyado sa akin, ang mga tingin nila, bulungan at maging ang iba na hindi pumansin sa akin ay talaga namang ramdam ko kung gaano nila ako sinisisi.“Lia.” Si Noel ang unang lumapit sa akin, “Halika na sa office ni Sir Darius, kanina ka pa niya hinihintay.” Kita ko kung paano niya ako tignan, hindi ito tulad ng iba na hinuhusgahan ako.Awang-awa ito na palinga-linga sa akin, hindi ko alam kung dahil ba naniniwala siyang hindi ko gagawin iyon o dahil alam niyang maaalis ako sa trabaho.“Noel, hindi ako ang gumawa ng bagay na ‘yon.” Sinubukan ko na kausapin siya.Tumingin lang naman siya sa akin at ngumiti pero hindi nagsalita tungkol sa sinabi ko, naiintindihan ko naman iyon. Wala siyang karapat
Craig’s POV“Sir! Saan po kayo pupunta, hindi na po kayo pwedeng umalis parating na ang sundo mo.” The bar manager chased me as I walk faster toward my car.Anong issue na naman ang nasangkutan ni Lia?Isipin palang na umiiyak na naman siyang mag-isa, I could not help but to curse numerous times. Hindi niya deserve iyon, naniniwala ako sa kaniya kahit hindi pa kami ganoon katagal magkakilala.“Sir!” Mabilis niyang pinigilan ang kamay ko para buksan ang pinto ng kotse, “please, hindi ka talaga pwedeng umalis.”“Mas importante ang pupuntahan ko ngayon, she needs me.” Tumingin ako ng seryoso sa kaniya, “you understand me, right?”Napaatras naman siya, “b-but sir…”“No buts, I need to go.” Sabi ko at inalis ang kamay niya, tuluyan kong binuksan ang pinto at mabilis na pumasok doon. Agad akong nag-drive patungo sa company ni Darius, I want to see her sooner as possible.~Paghinto palang ng kotse ay kita ko na agad siyang naglalakad palabas ng company, halata sa paglalakad niya na wala si
Lia’s POVSobrang dilim na at halos tulog na ang mga tao ng makarating kami sa bahay ng lola’t lolo ni Craig, medyo nakakahiya nga at halatang naistorbo naming ang masarap na tulog nila.“Craig, anong ginagawa mo dito ng gabing-gabi?” Tanong ng kaniyang lola ng may pag-aalala, pero agad rin naman na dumako ang tingin niya sa akin na nakatayo sa gilid ni Craig. “May kasama ka pa pala.”“Good evening po.” Yumuko ako at nagmano, “p-pasensya na po kung naistorbo namin kayo.”“Nako hindi iha, ayos lang naman iyon. Nagulat lang ako at walang pasabi si Craig na pupunta siya dito, ang alam ko nga ay aalis na siya…”“La, meron kaming dalang pagkain dito. Hindi pa kami nakakapaghapunan, sabayan nyo kami.” Nakangiting sabat ni Craig.“Nako e, kumain na kami kanina.” Sagot ni lola, “Ikaw, baka gusto mong sabayan ang apo mo na kumain.” Tumingin ito sa lolo ni Craig.“Pwede naman.” Ngumiti ito, hindi maitatanggi na lolo nga siya ni Craig.Sabay-sabay kaming naupo sa lamesa ng maiayos ni Craig ang m
“Kaliwa, itaas mo sa kaliwa hindi pantay!” Sigaw ko habang nakaakyat naman si Craig sa bakal na hagdan at kinakabit ang poster na happy fiesta at iba pa na sabit-sabit, alas kwatro pa nga lang ay gising na kami.“Ito, ayos na ba?” Tanong niya pagkatapos maitaas ang kaliwang bahagi, medyo pawis na siya sa dami ng kinakabit. Idagdag pa na humihingi rin ng tulong ang iba na kapitbahay, medyo halata ang enjoyment sa mukha niya.Napabuga nalang ako ng hangin at napailing, “sobra naman ngayon, Craig. Nahihilo na akong tumingala, ikaw naman dito at ako diyan sa taas.”“Ha?! Hindi pwede, paano pag nahulog ka?” Nag-aalala siyang yumuko at tumingin sa akin.“Ang baba lang, Craig. Kung mahulog man ako ay pilay lang ang aabutin ko, sige na at palit tayo.” Inip ko na sabi.Kahit na nag aalangan ay wala siyang nagawa kundi ang bumaba at pagbigyan ako, niloloko pa nga siya ng ilan na mga lalaki.“Oh, nainip na ang nobya mo hindi mo kasi mapantay.”“Pantay naman ho, gusto nya lang talaga na umakyat a
Mga sumasayaw na bata ang naabutan namin, simula na pala ng parade. Medyo nanghihinayang dahil hindi ko nasimulan pero nagpapasalamat pa rin dahil walang masyadong problema sa braso ni Craig.“Oh, mga apo andito na pala kayo. Kumusta ang pagpapa-check up?” Salubong ni lola sa amin bitbit ang isang bilao ng puto na ilalagay sa lamesang naka-display sa labas ng bahay, free kumuha ang lahat kung nagugutom.“Ayos naman ho, hindi ko lang magagamit ng ilang araw itong kamay ko.” Napakamot ng batok si Craig, “mabuti nalang at tapos na ang trabaho, siguro ay magbayad nalang tayo pag kailangan na ng mag-aalis ng mga nilagay natin.”Tumango naman ang lola nya at pinaupo kami, “oh sige, mag meryenda muna kayo.” Tinawag rin niya ang driver ng tricykle na sinakyan namin at binigyan ng pagkain. “Nga pala, nakalimutan mo iha dalhin ang cellphone mo, kanina pa tunog ng tunog.”Saglit akong napahinto sa pagkuha ng pagkain pero agad rin naman akong ngumiti, “ganoon po ba? Baka sila mama po iyon, hindi
Hello! MARAMING SALAMAT sa supporta na binigay nyo sa kwento nila Lia at Darius, hindi ko inaakala na ganito ang magiging pagtanggap nyo sa story ng dalawa. Sa ngayon ay tapos na ang kwento at magpapaalam na silang dalawa. Mahal namin kayo! Maraming salamat sa reviews, sa gems, coins, watching ads at pagsubaybay kahit minsan wala akong update, thank you for staying with me and to their journey!Support nyo rin po ang story ko na CEO's regret; wants to take her back! (Mababasa n'yo po si Raziel dito) SLMT! Umaasa ako na sana sa mga susunod ko na kwento ay kasama ko pa rin kayo, sana huwag nyo akong iwan dahil kayo ang dahilan bakit patuloy ako na nagsusulat kahit minsan mahirap. Thank you, hindi ako magsasawa na sabihin iyon ng paulit-ulit. -Hua
DARIUS’S POVMahigpit kong niyakap ang bewang niya at hinalikan siya ng mapusok, “s-sandali lang, Darius.” Sabi niya habang tinutulak ako palayo.“Kanina pa ako nagtitiis na hindi ka yakapin at halikan, Lia. Mababaliw na ako kung pati ngayon ay paghihintayin mo pa ulit ako.” Desperado kong sabi habang malalalim ang hinga, ramdam na ramdam ko na ang katigasan sa loob ng aking underwear.“P-pero amoy pawis ako, mag shower muna ako.” Sabi nya pero umiling ako at muli siyang niyakap, hinalikan ko ang kaniyang leeg.“I like your natural smell, Lia. It’s sweet.” Dinilaan ko iyon at sinipsip, I did it to marked her. She’s mine, officially. Not only for us but also on paper and in the eyes of others.“Aah! Darius!” Ungol niya ng haplusin ko ang kaniyang hita pataas sa kaniyang pagkababae, tanging underwear lang ang suot niya sa baba. Damn, it’s made me more excited!Binuhat ko siya at hinalikan ulit, maingat ko siyang sinandal sa pader habang patuloy lang kami sa paghahalikan. Unti-unti ko na
CRAIG’S POV“Don’t run, Daniel!” Sigaw ko habang hinahabol ko siya, “hah! Please, Daniel malulukot ang damit ko.” Nagmamakaawa na tawag ko sa kaniya pero wala lang sa kaniya. Napahawak nalang ako sa aking balakang, anong oras na ako natapos kagabi sa mga document na inasikaso ko.Kung alam ko lang na mag baby sit lang ako ay nagpa-late na sana ako, tumingin ako sa paligid abala ang lahat. Napangiti nalang ako, Darius really have it.Malaim akong bumuntong hininga at nag-unat ng katawan, “ayaw ko talaga tumigil ka, okay hahabulin na talaga kita ng totoo!” birong sigaw ko, tumili naman ng tawa si Daniel at muling tumakbo.Tulad niya ay tumakbo rin ako ng mabilis ng biglang may babaeng sumulpot sa harapan ko, damn it! “Excuse!” Sigaw ko, pareho naman kaming nakahinto agad pero kulang ang distansya namin sa isa’t-isa para makatayo ng maayos.Agad kong hinablot ang bewang niya at niyakap, mabuti nalang at nage- exercise ako at nakapag balance ako para hindi kami matumba na dalawa. “A-Are y
“e-Excuse me, can you make an announcement? Nawawala po kasi yung anak ko baka may nakakita, or can I look the CCTV camera?” Natataranta ko na sabi.“Sure, ma’am but can I ask kung ilang minuto ng nawawala ang anak nyo, sinubukan nyo na ba tignan ang paligid?” Tanong ng staff.“Yes, I already did, pero wala siya e. Isa pa, kauuwi lang naming dito hindi familiar ang anak ko sa lugar. Hindi ko na po alam ang gagawin ko, he’s just four years old.” Naiiyak ako habang nagpapaliwanag, mas lalong nagiging malinaw sa akin kung gaano ako ka-iresponsableng ina.“Okay then, please sit down first ma’am. Pwede po ba makahingi ng details about him, pakisulat nalang po dito.” Binigay niya sa akin ang isang black na ball pen at maliit na notebook.Sinulat ko ang lahat ng pwedeng maka-describe sa kaniya, sana lang ay may nakakita sa kaniya.“Paging, child lost…” Nagsimula na silang mag announce pero hindi pa rin ako mapakali sa inuupuan ko, paano kung nakalabas na siya sa building. “kung sino ang maka
“Kyaah!” Masayang tili ni Daniel ng habulin siya ni Darius habang lumalangoy, hindi kasi siya makaalis sa pwesto dahil hindi pa naman siya gano’n kagaling lumangoy at nakasalbabida siya.“Ito na ako, I’m the shark and I will eat you.” Muling pananakot ni Darius sa kaniya, mas lalo naman itong nataranta at nagkakawag sa tubig.“Mommy, help me! Kyaah, Mister shark will eat me!” Sigaw niya habang kumakaway sa akin.Hindi ko alam kung takot nga ba siya o nagkukunwari lang, may malawak kasing ngiti na nakapaskil sa labi niya. So cute!Patuloy lang sila sa paglalaro habang ako ay nakaupo lang sa gilid ng swimming pool, tanging pagkaway lang rin ang kaya kong gawin kay Daniel dahil masakit pa rin ang katawan ko. Aminado naman akong naiingit ako sa kanila, pero tiis muna.Sino ba naman ang hindi sasakit ang katawan sa maliit na espasyo kung saan namin ginawa iyon, muling nag init ang aking pisngi dahil sa naisip ko. Ang aga ay iyon na naman agad ang pumapasok sa isip ko, jusko!“Mommy!” Pagod
Lia’s POV“Mommy, mommy!” Paulit-ulit niyang tinawag ang pangalan ko habang pilit akong inuuga gamit ang dalawang maliit na kamay, “mommy gising na, kumain na tayo para makapag-swimming na ako.” Para na siyang maiiyak.Swimming, saan naman siya maliligo?Kahit ayaw pa ng mata ko ay unti-unti ko itong minulat, “Daniel, maaga pa para mag swimming.” Medyo malabo pa ang mata ko pero kita ko ang pagkalukot ng mukha niya.“Mommy, hindi na po maaga. Tanghalian na po, please bumangon ka na.” Pilit niyang hinihila ang aking kamay pero nanlalambot pa ako.Bumukas naman ang pinto at nakita ko si Darius bitbit ang isang tray ng pagkain, may dalawa pa na maid sa likod niya na may bitbit din na mga tray. “Daniel, huwag mo masyadong kulitin ang mommy mo. Hayaan mo siya muna, halika at mauna ka ng kumain.”“P-pero, gusto ko po na kasama si mommy na mag swimming.” Ang mapula at maliit niyang labi ay nag pout, “sino po ang kalaro ko kung hindi siya sasama.”Nagkatinginan kami ni Darius, tumikhim siya a
FIVE YEARS AGODarius’s POV“Sir, Sir!” Pilit akong pinipigilan ng katulong na huwag pumasok pero wala siyang magawa, hindi ko patatapusin ang araw na ito ng hindi ko siya nakakausap. “Sir, please lang may mga bisita si madam. Pwede po ba na hintayin mo na matapos ang meeting?”Huminto ako saglit at tinignan siya ng seryoso, “let me see and talk to her, or else I will destroy everything here until everyone will come out.” Madiin ko na sabi dahilan para mapatigil siya.“B-but Sir…” Yumuko ang katulong at hinayaan akong maglakad papunta sa kwarto kung nasaan siya, mula sa labas ay rinig ko ang tawanan nila na nakadagdag ng inis at galit na nararamdaman ko.Paano siya nakakatawa pagkatapos niyang guluhin ang mundo ng ibang tao, idamay Lia na inosente sa mga bagay na gusto niyang mangyari?Walang paligoy-ligoy ay tinulak ko ang pinto ng walang pag iingat, lahat sila ay napatingin sa pintuan at gulat na gulat na tumingin sa akin.Mabilis siyang napatayo mula sa kaniyang kinauupuan at pinat
Darius’s POVHiniga ko siya ng dahan-dahan pagkatapos ko siyang malinisan at mabihisan, I’m afraid that I will wake her up. Ngayon na nasa bahay na kami ay medyo nakaramdam ako ng guilt, masyado ko yata siyang napagod.Walang salita ang makaka-describe ng nararamdaman kong saya ngayon, sa limang taon na pagtitiis ko na huwag siyang guluhin at hayaan na magkaroon ng tahimik na buhay; kahit minsan ay hindi sumagi sakin na sobra-sobra ang babalik sa akin. Ngayon na kasama ko na silang dalawa, wala na yata akong ibang mahihiling kundi ang kasiyahan nila. Tulad noon, I can do everything for them. Ipaglalaban ko sila kahit sino pa ang magkwestiyon ng aking desisyon ko.Napalingon ako sa side table ng mag vibrate ang cellphone ko, it’s Craig.Agad ko itong sinagot, “Darius, nakauwi na ba kayo? Sorry, hindi ko na kayo nahintay nagkaroon kasi ng commotion sa bar at kinailangan ako.”“It’s fine, tulog na ang bata pagdating namin dito.” Saglit akong tumahimik at ganoon rin naman siya.Suddenly,
“Oh gosh, Darius… Wait!” Hindi ko alam kung anong pwesto ang gagawin ko, masyadong masikip ang kotse para sa aming dalawa. “Ah!”Agad akong napatakip ng bibig ng kumawala ang isang impit na ungol ng bigla niyang dakmain ang isa sa aking s*so at lamasin ito, “s-sandali, baka may makarinig sa atin.” Hinawakan ko ang kamay doon at nakikiusap na tumingin ng diretso sa mata niya.“Damn, how can I stop if you’re looking at me like that?” Malalim ang mga hinga niya, doon ko lang napansin na wala na siyang suot pang-itaas. “pinipigilan ko pa ang sarili ko sa lagay na ito, Lia so please don’t seduce and provoke me more.”Ano ba ang ginagawa ko, pinipigilan ko lang naman siya at baka may makarinig sa amin, kahit ba tinted ang salamin ng kotse niya ay nakakahiya at delikado pa rin na dito namin gawin ito…“Pwede ba nating g-gawin ito sa bahay mo nalang, kahit gaano katagal tayong ay siguro naman matitiis mo pa…”“No, Lia. I can’t take it anymore,” Kinuha niya ang kamay ko at pinatong ito sa ibab