(Winona) Pagkatapos ng tahimik na pagsakay sa taxi papunta sa kanyang maliit na apartment, kumuha ako ng isang basong tubig para sa aming dalawa bago siya tinanong tungkol sa biglaang pag-amin Baka pinagtatakpan lang niya ako. Wala akong balak itanong ang lahat sa taxi. “Lisa, nagbibiro ka ba? Hindi mo naman talaga ako kailangang pagtakpan. Wala na akong pakialam kay Jayden.” Hindi eksaktong totoo, ngunit gusto ko ito mangyari. “Hindi!” Ipinilig niya ang kanyang ulo, at muling tumulo ang mga luha. “Sobra na ang gulong ginawa ko. Hindi ko na kayang magsinungaling sayo! Ako ang gumawa noon.” “Bakit mo gagawin ang bagay na iyon?” “Gusto kong mahalin ako ni Lance, tulad ng kung paano ka minahal ni Jaydes, sobrang desperado ako noon. Ngunit maling nakuha ni Jayden ang inumin at ininom ito ng diretso. “Oh Lisa. Hindi iyon ang tamang paraan para gawin ang bagay-bagay.” “Alam ko pero na-friend-zoned lang ako ni Lance ilang taon na ang nakalipas at sobrang saya namin magkasa
(Ashlyn) Mas bata ako ng tatlong taon kina Winona at Jayden, at noong high school ako, ang paaralan ay puno ng mga alamat ng kanilang pagmamahalan. Gusto ko ng ganyang pag ibig at di nagtagal ay napagtanto ko mas higit pa doon ang gusto ko. Gusto kong mahalin ako ni Jayden ng ganyan, hindi para makita akong isang nakababatang kapatid lang. Sinubukan kong maging katulad niya. Siya ay kumilos bilang isang nakatatandang kapatid sa akin. Nag-iisang anak lang ako, kaya okay lang. Ginawa namin ang lahat ng parehong mga bagay nang magkasama at siya talaga ay kamangha-mangha. Ngunit mayroon siyang isang bagay na talagang gusto ko at hindi ko iyon mababago. Nakakabaliw ang kanilang pagmamahalan. Tulad ng lahat ng mga libro at pelikula. Isasakripisyo niya ang lahat para sa kanya, maging ang kapalaran ng kanyang pamilya. Pagkamatay ng kanyang ama, pagkatapos ay naaksidente si Jayden, ang kanyang ina na si Judy ang pumalit sa pagpapatakbo ng negosyo. Ngunit palaging nananatiling CEO si
(Winona) Hinawakan ko sa kamay ko ang mga opisyal na papel ng adoption. Sa wakas. Si Phillip na ang kanyang legal na ama at nakalista sa kanyang birth certificate. Kumakabog ang puso ko, sobrang saya ko at gumaan ang pakiramdam ko. Ngayon, walang sinuman ang makakapag-iba nang walang mga abogado at courtroom. Hindi ko na kailangang itago ang anak ko. Nang maramdaman kong handa na si Jayden. Sasabihin ko sa kanya ang totoo. Pero sa ngayon, gusto kong ma-off balance man lang si Judy. Sana ay magpatuloy ang magandang balita at matanggap si Abby sa preschool. Tumunog ang cellphone ko at isa itong local number. Sagot ko, “Hello, Winona Nolan speaking.” "Hi, Winona. Ito ay si Marion Gregory mula sa Johnstone Academy. "Oh, Hi Mrs. Gregory," masayang sabi ko. “I'm very sorry. Ngunit pinag-usapan na namin ang impormasyon ni Abby at natatakot ako na hindi siya nababagay sa aming academy.” “Hindi nababagay? Mayroon bang anumang partikular na dahilan? Ang ibig kong sabihin, ang bayar
(Winona) Alam ko na kung ano ang sasabihin. Isang milyong beses ko nang binasa sa isip ko ang usapang ito. “Sigurado ka ba? Kung alam ni Jayden ang tungkol sa kanyang anak, baka gusto niya ako at ang kanyang panganay na tagapagmana na bumalik sa kanyang buhay. Iyon ay kung siya ay kanyang anak na babae, pero hindi." Muli namang sinabi ni Phillip, “At masasabi ko na, mahal ko si Winona at andito ako para kay Abby bilang kanyang ama, pero hindi ako hahadlang kay Jayden na may sariling laman at dugo. Anong klaseng halimaw ang gagawa nun? Siguradong kamumuhian ni Jayden ang sinuman kapag nalaman niyang ginawa iyon sa kanya." "Pareho kayong naglalaro ng mapanganib na laro!" Malinaw na alam niya ang ipininta niya ang sarili sa isang sulok at nasa akin na ngayon. "Kaya sinasabi mo kung may isa pang anak si Jayden, hindi mo aangkinin ang alinman sa bilyon para sa iyong anak na babae bilang nararapat na tagapagmana, kung siya nga?" Interesting. Si Jayden na may maraming anak ay hindi
(Winona) "Ayos ka lang ba?" tanong ni Jayden. Mukha siyang pagod na may maitim na eyebags sa ilalim ng kanyang mga mata. "Sa totoo lang, kung ito lang ang gusto mong sabihin sa akin, aalis na ako." Hindi ko kayang makipag small talk sa kanya na parang dati lang. “Huwag.” Mukha siyang malungkot sa likod ng desk niya. “Hindi lang iyon.” Tumayo siya at naglakad papunta sa akin. " Go out with me tonight." “Ano?!” “Narinig mo. Go out with me tonight.” Nabawi ko na ang sarili ko. “Bakit?” “Bakit hindi?” "Dahil kami na ni Phillip ngayon." “Pero totoo ba? Totoo ka ba sakanya?” bumuntong hininga ako. “Jayden, nandito ako para magtrabaho bilang consultant. Hindi ako naririto para tanungin mo ang aking personal na buhay at ang aking integridad saan man ako magpunta. Hindi ito makatarungan.” “Tama ka. Tignan mo, kanina ko pa kausap si Lance. Kailangan ko ang expertise mo, at kay Phillip. Nagsimula na ring umikot ang mga bagay-bagay. Medyo napag-usapan din namin ang nakaraan
(Winona) Natulala ako. Tinitigan ko si Jayden at umupo sa upuan sa tapat niya. Ano ba talaga ang ibig sabihin ng lahat ng ito? Bukod sa wish na ‘to, na kalokohan lang, Kailangan ko nga siyang makasundo mula sa isang pananaw sa negosyo. May mga pagkakataon na kailangan naming magkasama. Marahil ay mas okay pa na mapunit ang nakadikit na plaster nang mabilis at tapusin ito. Para bang nababasa niya ang nasa isip ko. “Isang business date. Iyon lang. Sa totoo lang, hindi kami laging nasa opisina. Isang date lang." Hindi ko maiwasang maalala ang unang beses na niyayaya niya akong lumabas. *** Junior year high school na. Pinapanood ko ang dalawang hangal na nagpapasa ng mga notes sa isang pagsusulit sa math at may nahulog, lumipad papunta sa mas malapit sa aking mesa kaysa sa kanila. Hindi naman sa hindi sila matalino, tinatamad lang silang mag-focus. Syempre may pera sila na inaasahan. At ang math teacher, na karaniwang kinilala ng mga estudyante bilang Old Man Bulldog, ay isan
(Winona) Ayoko ngang sunduin ako ni Jayden sa labas ng building na pinapasukan namin. Pero mapilit siya. No need to change kasi business dinner naman diba? Magiging good publicity ang atensyon di ba? Oo naman, mas parang hindi siya nagbibigay ng isang segundo kaysa sa kailangan niya kung sakaling magbago ang isip ko. Malamang ay tama rin ito. Kung uuwi ako baka hindi ko natupad ang pangako ko. Isa pang gabi kung saan hindi ko makakatabi kay Abby sa kama. Kailangan kong ayusin ang aking workload at gawing priyoridad ang aking anak na babae. Ngunit maaari ko rin itong tapusin ng isahan. Siguro ito ay sa wakas ay makakatulong sa kanya na makita na hindi kami tinadhanang magkasama at para makakasama niya si Ashlyn. Ang kanyang itim na sports car ay pumarada sa harapan. Tiyak na nakita ako ng mga tao sa katrabaho namin na sumakay ako sa kotse ng CEO. Malamang sasabog na ang phone ni Judy. Inayos ko ang aking pencil skirt nang makaupo ako sa body-hugging seat "Kailangan ba talaga n
(Winona) “Ihahatid na kita.” “Hindi na kailangan.” “Mas mabilis ka makakarating doon. Come on.” "Salamat Jayden." Nag-iwan siya ng ng pera para bayaran ang kinain namin at mga tip sa mesa at hinawakan ako sa braso habang inaakay niya ako palabas. Parang nakakasunog ang haplos na iyon sa aking balat pero hindi ko iyon kailangan maisip sa ngayon. Ang baby ko ay nasa intensive care at kailangan kong makarating doon. Dinala ng valet ang kotse at pinagbuksan ako ni Jayden ng pinto. Pumasok ako at hindi nagtagal ay naipit kami sa trapiko, sumisingit at bumubusina. “Jayden, dahan-dahan. Ayokong maaksidente o matagalan kung haharangin ka ng mga traffic cop.” “Sorry. Look, mag relax ka lang, hayaan mo lang akong magmaneho. Naiintindihan ko kung ano ang maramdaman mo." “Hindi, hindi. Ang isang magulang lamang ang makakaintindi kung ano ang pakiramdam na magkaroon ng kanilang nag-iisang anak, dahil siguro siya lang tanging anak na pwede ako magkaroon, sa isang life-threatening
(Winona) Oh mahusay, iyon lang ang kailangan ko ngayong linggo! Pag-usapan ang tungkol sa Mondayitis. Dumaan ako sa stand ng magazine sa kalye malapit sa office building namin at hulaan kung sino ang nasa front cover ng lahat ng gossip magazine. Jayden Brennan. Sinong nagbabasa pa rin ng kalokohang ito? Pero ang pagmemerkado ay ang aking trabaho at kailangan kong maunahan ito. Hindi mahirap makita na may pahinga ako. Kumuha ako ng mag-asawa at binayaran sila. Tapos nag search ako sa socials ko. Itinago ng Ex-wife ni Jayden Brennan ang anak niya Malubhang isyu sa kalusugan para sa unang ipinanganak na tagapagmana ng Brennan Nawala na ba ni Jayden Brennan ang kanyang killer CEO edge Banlawan at ulitin. Saan nila nakukuha ang kanilang impormasyon? Ibig kong sabihin, hindi sila eksaktong mali, pero paano nila nalaman ang lahat ng ito? May daga yata tayo. Judy? Ashlyn? Impiyerno, pwedeng kahit sinong naghahanap para kumita ng mabilis. Pero hindi lang kung sino ang nakakaal
(Jayden) “Oh damn. Wala sa bulsa ang phone ko. Baka lumabas yan sa sofa or something.” I give Ashlyn a peck on the cheek as she sit in the driver's seat “I'll just pop back and grab it. Hindi na ako magtatagal.” “Okay. Bilisan mo.” Mukhang kinakabahan siya. “I-lock mo ang pinto ng sasakyan paglabas ko. Kung sakali. Hindi alam kung sino ang nasa labas at tungkol sa oras na ito ng gabi.” Pinisil ko ang kamay niya bago lumabas. "Gagawin ko." Naglalakad ako sa gate at sa daanan, ang malamig na hangin sa gabi na tumatama sa aking balat. Nag-freeze ang dugo ko sa nakikita ko sa pintuan. Anong kalokohan ang ginagawa niya sa kanya? Isang bagay sa loob ko ang sumisikat, isang primal protectiveness. Gusto kong putulin ang ulo niya. Nagpupumiglas si Winona laban kay Phillip sa pintuan. Ang kanyang mukha ay baluktot sa pagkabalisa, ang mga braso niya ay nanginginig. Tumakbo ako at kinaladkad siya palayo sa kanya, tumataas ang adrenaline ko. “Anong nangyayari?” Pinandilatan ako ni Phi
(Winona) “Winona,” puno ng emosyon ang boses ni Jayden. “Salamat sa araw na ito. Napakahalaga nito sa akin.” Tumingin ako sa kanya, tumulo ang luha sa mga mata ko. “Malaki din ang ibig sabihin nito kay Abby. Nararapat niyang makilala ang ama niya." Humakbang siya palapit, pinunasan ang luha sa pisngi ko. "Sana maiba naman." Lumunok ako ng mariin, ang mga alaala at emosyon ay nagbabanta sa akin. “Kailangan nating mag-focus kay Abby ngayon. Siya ang mahalaga at darating ang bago mong anak.” Pinipigilan ko ang pagdiin sa dibdib niya. “Jayden, alam kong may naibahagi tayo na once in a lifetime. Pero ito ay isang buhay na ang nakalipas. Kailangan ko ng mapayapang buhay. Makukuha ko yan kung kasama mo si Ashlyn at masaya ang Mom mo.” Tumango siya, saglit na dumapo ang kamay niya sa pisngi ko bago siya humiwalay. “Tama ka.” Habang papalabas siya ng kusina, pinagmamasdan ko siyang umalis, ang puso ko ay kumikirot na may halong pagmamahal at kawalan. Alam kong kailangan kong mag-m
(Winona) Hindi ako sigurado kung handa na ako. Akala ko magiging ako. "Tapusin muna natin ang araw na ito." Kinuha ko ang aking sarili mula sa mga bisig niya at kinuha ang ilang mga oven tray na puno ng mga paborito ng party para painitin. Ang init ng oven ay lubos na kaibahan sa malamig na hukay sa aking tiyan. “Oo naman.” Kumuha si Phillip ng mga pinggan ng keso at prutas mula sa refrigerator. "Ilalagay ko ito sa mesa." Ngumiti siya, pilit na pinapagaan ang tensyon, pero ramdam ko ang pagkabalisa sa pagitan namin. “Salamat.” Tapos nagdadalawang isip ako. “Phillip?” “Oo?” Lumingon siya sa akin, bakas ang pag-aalala sa mga mata niya, bahagyang kumunot ang kanyang mga kilay. "Maglaro ng cool doon." Kinagat ko ang labi ko, nangingibabaw sa akin ang pag-aalala. Sumagi sa isip ko ang mga alaala ni Jayden at ang pinagsamahan namin. Ang seksi niyang ngiti, ang pagkunot ng mga mata niya nang tumawa, kung gaano ako kaligtas sa mga bisig niya. Inalis ko ang mga iniisip, nakatuon s
(Winona) “Hey there, sweety. May surprise ako sayo." Ang aking boses ay magaan at masaya, pero ang aking puso ay tumibok sa pag-asa. Nakangiti siya sa akin, nanlaki ang mga mata niya sa curiosity. "Regalo ba ito?" "Hindi naman, pero maraming regalo mamaya." Lumuhod ako sa tabi niya, hinawi ang ilang buhok na nakaharang sa mukha niya. “Okay.” "Naaalala mo ba ang kaibigan kong si Jayden na pinag-usapan natin?" Tanong ko, sinusubukang panatilihing kaswal ang tono ko. Tumango siya, kumikinang ang mga mata niya sa excitement. "Nandito siya para salubungin ka at bumati ng maligayang kaarawan." Nagningning ang mga mata niya, at bahagyang tumalbog sa upuan niya. “Ay!” “Gusto mo bang lumabas?” Tanong ko, kumakabog ang dibdib ko. Sabik siyang tumango. “Ihatid na kita sa pushchair mo, para hindi ka masyadong mapagod.” Dahan-dahan ko siyang binuhat at pinaupo sa pushchair, sinisiguradong komportable siya. “Okay, Mommy.” Ang kanyang boses ay malambot at nagtitiwala, at ito a
(Winona) Gumawa si Anne ng unicorn cake at napakaganda nito sa mesa at napuno na ni Phillip ang lahat ng mga snack bowl, siguraduhing sariwa at walang alikabok ang lugar, at nakatayo siya rito na may hawak na kape para sa akin. Ang lounge area ko ay ginawang party central. Nanginginig ang mga kamay ko nang kunin ko iyon sa kanya. "Mukhang maganda ang kwartong ito. Magugustuhan lang ito ni Abby. Sana ay maayos na siya para maupo sa kanyang trono at buksan ang mga regalo niya sa amin.” Kinuha ko siya ng isang gintong velvet na trono para sa araw na iyon. “Sigurado akong gagawin niya. Alam mo kung gaano siya kahilig mag-unwrap ng mga regalo.” nakangiting sabi ni Anne. natatawa ako. "Oo, at pagkatapos ay paglalaruan niya ang lahat ng mga kahon na pinapasok nila sa halip na mga laruan." “Alam ko. Nakuha ko sa kanya ang pinakamalaking naka box na maaari kong mahanap para sa kadahilanang iyon,” dagdag ni Phillip. "Ang bike na iyon na may hawakan para itulak namin siya ay perpekto
(Jayden) “Tatlong taon na si Abby ngayon. Nakalabas na siya sa ospital at sa wakas ay handa na akong makipagkita sa kanya.” Ngumiti si mama pabalik sa akin. “Sobrang exciting. Pwedeng nakilala mo siya bago ito." “Alam ko, pero marami siyang dapat ipaglaban. Gusto kong makasigurado na handa na siya. Na handa na ako.” “Sa tingin ko, magiging handa na siya. Hindi niya pinalampas ang pagdilat niya at nakita niya ako.” "Teka, nakilala mo ba talaga siya? Paano ito?” Nagulat ako na hindi ito sinabi ni Mom sa akin. “Ginawa ko, at kung tatanungin mo kung may duda sa iyo siya. wala. Pwedeng siya ang iluwa sa iyong bibig sa edad na iyon. So, sigurado ka bang handa ka na?" tumango ako. "Ang Therapy ay talagang nakatulong sa akin na mahawakan ang mga bagay at harapin ang aking mga alaala nang may layunin. Naging mas malakas din kami ni Ashlyn sa couples sessions. Masasabi kong nagkakaroon tayo ng bagong antas ng tiwala sa isa't isa." “Ang sarap pakinggan.” "Dagdag pa, alam ko na k
(Winona) "So, sa tingin mo makakauwi tayo sa kanyang kaarawan sa loob ng tatlong linggo?" Tanong ko kay Dr. Green dahil ayaw kong gumawa ng anumang bagay na pwedeng magpabalik sa paggaling ni Abby. "Gusto ko siyang ipaghanda ng kaunting party." “Okey naman ang depekto sa heart wall sa ngayon. Habang siya ay lumalaki, at ang kanyang puso ay lumalaki, ito ay mangangailangan ng patuloy na pagsasaayos. Sana ay maabot natin siya sa puntong wala nang karagdagang pagkasira ibig sabihin ay hindi na kailangan ng heart transplant.” “Naiintindihan ko.” "Ito ay nangangahulugan ng mga operasyon at pagsasaayos para sa karamihan ng kanyang pagkabata. Sa tingin ko, pwedeng ang isang birthday party lang ang bagay na magpapasigla sa kanya. Huwag lumampas ito bagaman. Kailangan niya ng maraming kapayapaan at katahimikan. Pero huwag panatilihing nakakulong siya sa loob. Ilabas siya sa sariwang hangin at araw hangga't pwede. Hayaan mo siyang maging bata." “Siguradong gagawin ko. Salamat, Doctor G
(Ashlyn) Dumating na si Lance bago kami pumunta ni Judy sa downtown. Todo ngiti at yakap siya. I'm not sure I trust her, pero hindi ko sinisira ang araw na pinangarap ko. Mula nang mapansin ko si Jayden Brennan, minahal ko na siya. Mahirap panoorin ang kanyang pagkahumaling at pagkahumaling kay Winona, pero nagtagumpay ito sa huli. Para sa akin. Sinagot ko ang pinto nang tumunog ang chime. "Ashlyn." "Lance, pasok ka." Pilit kong iniiwasan ang diretsong titig niya. Ang presensya niya ay nagpapaikot-ikot sa tiyan ko. Hinila niya ako palabas ng pinto gamit ang braso, mahigpit ang pagkakahawak niya at hindi maawat. “Buntis ka?” “Tama na yan. Magkakaanak na kami ni Jayden.” Pinipilit kong panatilihing matatag ang boses ko, pero may panginginig na hindi ko lubos na maitago. Bahagyang nanginginig ang mga kamay ko, at kinuyom ko ito para pakalmahin ang sarili ko. “Sigurado ka?” Naningkit ang mga mata ni Lance, tinitigan ako ng matindi na ikinakurot ng tiyan ko. "Siyempre sigu