CHAPTER 6

ISABEL

"What was that for?!" gulat niyang tanong habang sapo-sapo ang kaliwang pisngi na tinamaan ng aking magaan na kamao.

Tama ang nababasa niyo, sinuntok ko ang empakto na ito dahil sa mga walang kwento niyang pinagsasasabi.

"Hoy mister! hindi ko—" saglit na napatigil ako't luminga-linga sa paligid. Parang gusto ko tuloy batukan ang sarili dahil muntikan ko nang ipagsigawan ang mga susunod kong sasabihin. "hindi ko kailangan ng panangutan mo. Dahil 'yong nangyari sa atin kagabi, isa lamang 'yong pagkakamali na nararapat ibaon sa limot at hindi na muling maungkat pa." madiin at pabulong kong pagpapatuloy habang nakaduro ang kanang hintuturo sa kaniya.

Walang katumbas na panggigigil ang nararamdam ko ngayon.

Kitang-kita ko ang gulat na rumihestro sa kaniyang mukha na ikinatawa ko lamang ng mapakla sa aking isipan. Marahil ay dahil akala niya'y matutuwa ako sa mga sinabi niya tulad ng karaniwang magiging reaksyon ng mga kababaihang nakaone-night-stand ng tulad niyang mukhang nakakaluwag-luwag sa buhay.

"Hindi ako tulad ng ibang babae riyan. Oo nga't naging marupok ako sa 'yo kagabi pero uunahan na kita, hindi ako pukpok na gawain ang magpakama sa aba't ibang lalaki pagkatapos ay maghahabol at magmamakaawang panagutan ako. Kaya pwede ba, umalis ka na at huwag na muling magpakita pa." Iyon na lamang at nagmamadali na akong naglakad papasok ng bahay.

Sinamantala ko kasi ang pagkakatulala niya sanhi ng binitawan kong mga salita dahil baka maulit na naman 'yong kaninang nahahawakan niya ang aking kamay para pigilan.

Antipatiko talaga! makasapo sa pa pisngi kanina akala mo tinamaan ko talaga siya ng malala eh nakailag naman siya agad sa ginawang suntok ng mala-styrofoam sa gaan kong kamao isama pang ang tangkad niya kaya tanging daplis lang ang naibigay ko. Gusto niya lang talaga akong asarin!.

Pagtapak ko sa loob ng bahay ay nagtatakang mga mukha nina yaya Lorna at Ressa ang aking nasilayan. Kasalukuyan silang nakaupo sa sala habang karga naman ni Ressa si baby Watkins pero nilampasan ko lang sila't nagtuloy-tuloy sa aking silid.

***

"Ayoko po yaya. Hindi ako lalabas hangga't nando'n pa ang lalaking 'yon."

Hindi pa man naibubuka ni yaya Lorna ang kaniyang  bibig ay nagsalita na ako.

Ilang beses nang nagpapabalik-balik dito sa loob si yaya Lorna upang kumbinsihin akong lumabas at kausapin 'yong empakto sa labas pero paulit-ulit lang akong tumatanggi dahil mas gugustuhin ko pang mabulok dito kaysa makausap at makitang muli ang pagmumukhan ng unggoy na 'yon.

Ang kapal ng apog! hanggang ngayon ay kinikilabutan pa rin ako sa sinabi niyang pananagutan niya ang nangyari sa amin kagabi.

"Kung gano'n, baka pwede natin siyang bigyan ng kahit makakain manlang. Malayo pa naman daw ang kaniyang pinanggalingan," suhestiyon ni yaya Lorna na agad ko namang tinutulan.

"Huwag na po ya. Imposible namang hindi siya nagdrive-thru no'ng papunta siya rito." Pilit ko mang hindi magtunog masungit ay hindi ko pa rin mapigilan dahilan upang bigyan ako ni yaya Lorna ng sobrang nagtatakang tingin.

Alam kong kanina pa niya napapansin ang hindi kaaya-aya kilos at pagtrato ko do'n sa isa pero binabalewala niya lamang iyon. Ang kaso nga lang, hindi maitatago sa mukha niya na sobrang nahihiwagaan siya sa inaasta ko.

"Ija," mula sa pinto ay naglakad siya palapit sa akin kaya nagsimulang kumabog ng malakas ang aking puso dahil sa kaba. "anong problema at mukha yatang mainit ang ulo mo sa lalaking iyon?" pagpapatuloy niya na ngayo'y nakaupo na sa aking tabi at hawak-hawak ang aking kanang kamay.

Ngayon ko lang napagtanto na napakalaking bagay pala talaga na wala rito si Ressa dahil kung nagkataong naririto pa siya'y dalawa sila ngayon nitong si yaya na haharapin ko kasama ng mala-journalist nilang mga katanungan.

May pakiramdam pala talaga ang isang 'yon kahit maloko.

Kanina kasi, dalawang minuto matapos kong pumasok deri-deritso rito sa silid ay kumatok siya't nagpaalam na ipapasyal muna ang anak ko marahil sa pansin niyang nasa kalagayan kami ngayon na hindi dapat nakikita ni baby Watkins.

Sa kaninang kakaibang inaasta ko pa lang ay sapat na dahilan na iyon upang ilayo niya muna saglit ang aking anak kaya sobra ang pagpapasalamat ko sa simple subalit labis na nakakatulong niyang kilos na iyon kahit alam ko naman na haharapin ko pa rin siya mamaya dahil hindi ako no'n tatantanan hangga't hindi siya satisfied sa aking mga magiging kasagutan lalo na't hindi pa tapos ang usapan namin kanina patungkol sa totoong dahilan kaya bigla na lamang akong nawala sa party niya kagabi.

"Mainit naman po ang ulo ko sa lahat ng lalaki yaya." Walang preno kong sagot dahil lahat naman ng mga lalaking lumalapit sa akin kahit hindi pa nagsisimulang magpalipad hangin ay sinusungitan ko na.

"Alam ko naman 'yon. Subalit kakaibang antas ng init ng ulo ang pinapakita mo sa lalaking nasa labas kanina pa kumpara sa ibang mga lalaki na lumalapit sa 'yo."

Napakagat na lamang ako ng pang ibabang labi at bahagyang napaiwas ng tingin.

"Magsabi ka nga sa akin ng totoo ija," ani yaya habang dahan-dahang pinipihit ang aking katawan upang maiharap kong muli ang mukha sa kaniya. Pero dahil sa binitaawan niyang salita ay lalo lamang tuloy nadagdagan ang kabang aking nadarama. "may ginawa bang masama sa 'yo ang lalaking nasa labas?" pagpapatuloy niya at parang nabunutan naman ako ng malaking tinik sa lalamunan sa narinig.

Akala ko kasi'y.. nagka-ideya na siyang may kinalaman ang lalaking 'yon kaya umaga na akong nakauwi kanina. Dala na rin siguro talaga ng malubhang pag-o-over think.

"W-Wala naman po yaya," iiling-iling kong tugon subalit hindi ko pa rin mapigilang hindi mautal. "nabubwisit lang po talaga ako sa pagmumukha niya." Dagdag ko pa.

"Aba'y bakit naman? napakagwapo ng binatang 'yon at mukhang mabait pa." Gulat niyang komento na muli ko na namang ikinagiwi ng husto.

"Yaya naman akala ko ba sa ganoong tao dapat mag-iingat? sa mga mukhang mabait dahil kabaliktaran no'n ang katotohan tyaka higit po sa lahat, wala pong gwapo sa mukha ng lalaking 'yon! namamalikmata lang po kayo," nababanas kong wika kasabay ng marahas na pagsuklay ko sa aking buhok gamit lamang ang mga daliri sa kanang kamay.

Nadidismayang napailing nalang si yaya sa aking inasta.

"O sige, sabi mo eh," aniya kalaunan pero halata namang napipilitan lang siyang sumang-ayon base na rin sa tono ng kaniyang boses.

Matapos niyang sabihin 'yon ay walang sabi-sabi na siyang tumayo at deri-deritsong naglakad tungo sa pinto. Subalit bago pa man siya tuluyang makalabas ay tinawag ko na muna siya.

"Yaya."

Agad niya naman akong nilingon. "Ano iyon?"

"P-Paalisin mo na po siya ha," makahulugan kong pakiusap at pinagbuti ko pang magmukhang kaawa-awa para sundin niya talaga ang aking kahilingan.

"Sige, gagawin ko," tugon niya na agad kong ikinangiti.

"Salamat po,"

Kahit ako nalang ang naiwan dito sa loob ng silid ay hindi pa rin ako mapakali. Ewan ko ba, 'yong kaalaman kasing nasa malapit lang ang lalaking 'yon sa akin ay sobra na akong nilulukob ng pangamba lalo na't hindi ko pa rin alam kung paano niya nalaman na narito ang aking tirahan.

Ano iyon? pinahanap niya ako? kung ganoon nga'y mayaman nga siyang talaga dahil afford niyang kumuha ng private investigator. Imposible naman kasing sinundan niya ako kanina no'ng umalis ako ng hotel dahil natitiyak ko namang tulog na tulog siya no'ng nilisan ko ang silid at buong gusaling iyon.

Makalipas ang ilang minuto ay nakarinig ako ng katok na sinundan naman ng pagbukas ng pintuan kung saan bumungad muli sa akin ang mukha ni yaya Lorna.

"Napaalis ko na siya, maaari ka ng lumabas," aniya kaya tuluyan na akong nakahinga ng maluwag.

"Sinabi mo rin po bang huwag na siyang babalik?" paninigurado ko pa na tinugon niya naman ng isang marahang tango. Subalit hindi pa ako nakuntento dahil mayroon pa akong itinanong. "Ano pong naging kasagutan niya?"

"Wala naman, tumango lang siya at mabigat ang mga paang tumalikod na paalis."

Matapos ng kaniyang tugon ay binalot kaagad kami ng katahimikan. Subalit agad ko rin 'yong binasag nang mapansin kong may kakaiba kay yaya.

"Bakit po yaya?" may problema po ba?" naglakad ako palapit sa kaniya at ako naman ngayon ang humawak sa kaniyang mga kamay.

"Wala naman ija, may napansin lang ako sa lalaki kanina," tugon niya na ikinakunot ng aking noo kasabay ng unti-unti na namang pagkabog ng aking dibdib.

Diyos ko magkakasakit na yata talaga ako sa puso dahil sa ilang beses na paninikip ng aking dibdib sa araw na ito.

"Ano po i-iyon?"

"Ganito kasi iyon ija, unang kita ko pa lang kanina sa lalaking iyon ay pansin ko na ang malaking pagkakahawig niya sa anak mo. Para bang.. Diyos ko, sana nagkakamali lamang ako dahil para talaga silang pinagbiyak na bunga.”