Chapter 3

Cresenia’s POV

I woke up without Adrien by my side. I guess he left early and didn’t bother to wake me up. Naligo muna ako bago ako bumaba sa dining. Sa totoo lang ay natatakot pa din ako dahil sa nangyari kagabi at nagtataka din ako bakit ginamit nila ako para i-provoke si Adrien. Tsaka muntikan din akong magahasa ng mga nanloob sa mansion at akala ko ay huling araw ko na rin yun. Nung nakarating ako sa dining ay nagulat ako dahil nakita ko si Adrien kasama sila Range na kumakain habang may pinag-uusapan.

“They really did some serious research about you. Biglaan ang naging kasal mo at nakuha pa nila yung napaka-pribadong impormasyon na yun.” Lance said before taking a bite on his food.

“Triple the security around here and this cannot happen ever again.” He commanded and the 4 of them nodded.

“Will you tell her about this? At least a small detail so she won’t feel unsafe in here.” Range suggested.

“It doesn’t really matter if she knew about this or not. There’s always a danger around her, especially that she’s my wife.” Adrien explained.

“Anong dapat ko pa lang malaman?” All of them turned to me in shock. I could see the uneasiness in their faces except kay Adrien na naka-recover agad sa pagkagulat na makita ako.

“It’s none of your business. I get to decide kung ano ang pwede mo malaman sa hindi. Do you understand?” he said with full of conviction.

Napayuko ako at tahimik na tumango.

“I’m sorry.” Tanging saad ko at tumalikod para umalis. Hahakbang na sana ako pero biglang nagsalita si Range.

“Where are you going? You should sit down and eat breakfast.” Range said with a hint of concern in his voice.

Lumingon ako at tipid na ngumiti.

“Mamaya nalang. Tsaka kumakain pa kayo at may importanteng pinag-uusapan, hindi pa naman ako masyadong gutom.” Malumanay na paliwanag ko sa kanya. Tumalikod na ako at nagsimulang maglakad pero napahinto ulit dahil tinawag ako ni Adrien.

“Cresenia.” Malamig na sambit niya. Nilingon ko siya at nakita ko siyang casual na kumakain. “Sit down and eat.” nagulat ako sa pinag-utos niya pero sumunod ako sa kanya.

Ito ang unang beses na pinasabay niya ako sa hapag habang may bisita siya. Never siyang nagbigay ng pahintulot na sumabay ako sa pagkain tuwing may bisita siya, ito ang pinaka-unang beses. Nagtataka man ay kumain nalang ako baka magalit pa to sa akin kapag hindi pa ako kumain. Tahimik lang dapat ako habang kumakain pero biglang nagtanong si Caleb sa akin.

“Cresenia, kamusta ka? Ayos ka lang naman, diba? Wala naman nangyari sayo?”

Nilunok ko muna ang pagkain bago ako umiling at nagsalita.

“Ayos lang ako. Natakot lang lalo na at muntikan din ako magahasa, akala ko nga katapusan ko na nun. Mabuti nalang at dumating kayo. Thank you.” Binigyan niya ako ng tipid na ngiti at tumango.

“Mabuti nga at umabot kami, kung hindi nalagay ka talaga sa peligro. Pero pwede mo bang sabihin sa amin kung bakit gising ka pa nung time na yun? Hindi ba dapat ay tulog ka na nun?”

Napakurap ako ng ilang beses sa tanong niya. Nag-aalangan pa akong tinignan silang lahat hanggang sa dumapo ang tingin ko kay Adrien na nakatingin sa akin habang umiinom ng kape at halatang nag-aantay ng sagot ko. Namula naman agad ako at nag-iwas ng tingin at tumikhim.

“Umm… Hindi ako makatulog. Kaya nanuod nalang ako ng TV kagabi para magpa-antok, I guess sumakto yung timing nila at mukhang planado na. Hehe.” Tumawa pa ako ng alangan at ang awkward pa kaya napa-inom nalang ako ng juice, but that was a wrong move.

“If watching TV will make you fall asleep, why didn’t you use the TV in our room?” nabulunan ako sa tanong ni Adrien kaya napa-ubo ako ng husto. Shoot! Tama pala, may TV pala sa kwarto namin pero sa sala pa ako tumingin. Dahan-dahan ko siyang tinignan at nakita kong nakataas ang kilay niya habang tinititigan ako. Napalunok ako at para akong nawalan ng dila dahil hindi ako nakapagsalita.

Huminga siya ng malalim at pinunasan ang bibig niya bago siya magsalita.

“Sana pala ay pinagiba ko nalang yung kwarto kung hindi mo lang din naman gagamitin. And what did I ordered you before I left the house yesterday? Diba sabi ko doon ka sa kwarto matutulog?” halata sa tono ng pananalita niya na galit na siya.

Napayuko ako at napakagat nalang ng ibabang labi. Mali ko din yun kaya wala akong magawa kundi manahimik. Kung hindi sila dumating kahapon malamang pinaglalamayan na nila ako, dapat pala ay inisip ko din ang kaligtasan ko hindi lang puro nararamdaman ko.

“Adrien, hindi naman kasi natin alam na pupuntiryahin siya. You should calm down and be thankful that she’s fine.” Pagtatanggol ni Range sa akin.

“Don’t tell me what to do, Range. At huwag kang makisali dahil problema namin mag-asawa to.” Naiinis na sagot ni Adrien sa kanya.

Both of them stared at each other intensely and I could feel the fuming anger that Adrien was feeling right now. Alam kong kapag nagsalita pa si Range ay mag-aaway sila. Kaya naman ay napagdesisyonan ko na pumagitna sa kanila upang maputol ang tension sa pagitan nilang dalawa.

“Range, ayos lang. Tama naman si Adrien, dapat doon ako sa kwarto nanuod imbes na sa sala. And I’m sorry, Adrien. Hindi na ma-uulit yun at kung paparusahan mo man ako ay tatanggapin ko yun.”

“I will not punish you this time, but if this happens again you already know what I can do.”

“Thank you.” I sincerely said.

I just silently finished my meal while Adrien talk about business with the others. Ilang minute pa ay napagdesisyonan na nilang umalis dahil may mga gagawin pa daw sila, kaya naman hinatid namin sila ni Adrien sa labas. Pagkalabas namin ay nagulat ako sa nakita ko. The mansion was heavily guarded at kahit saan ka tumingin ay may mga guards talaga na nagbabantay talaga at mga nakahilera sa buong paligid ng bahay. May iba pang rumoronda sa grounds ng bahay.

“Tawagan niyo nalang kami kapag may kailangan pa kayo, Adrien.” Saad ni Lance.

“I will. Thank you and susundan ko kayo mamaya, may gagawin lang muna ako.” Tumango silang lahat kay Adrien.

Gulat pa rin ako habang lumilipat-lipat ang tingin ko sa kanilang lima at sa mga guards. Narinig ko pagtawa ni Xavier at tumingin ako sa kanya. Umiiling siya habang tumatawang nakatingin sa akin kaya napatingin din silang apat sa akin.

“Gulat ka? Yan ang napala nung nangyari sayo kagabi. Hahaha!” tumawa siya ng malakas.

Napatawa nalang din sila Caleb at Lance, ngumiti lang ng kaunti si Range at seryoso lang na nakatingin sa akin si Adrien. Gusto ko sanang magtanong ang kaso baka magalit naman si Adrien sa akin at sabihin na puro lang ako tanong sa kanila. Besides ang sabi niya kanina ay he gets to decide kung ano ang pwede kong malaman sa hindi.

“Nagtataka ka siguro kung bakit ang daming guards?” napalingon ako kay Range at tumango. “For safety purposes lang yan. Mahirap na at palagi ka pa naman mag isa dito kasama ang mga kasambahay ni Adrien kaya nagpalagay siya ng 500 guards just to make sure that you’re safe.”

Mas lalong nanlaki ang mata ko nung nalaman ko kung ilang guards ang nandidito. Because of what happened last night, there are 500 guards in this house already. Hindi na din ako magtataka kung pati sa loob may guards o di kaya sundan ako kung saan man ako pupunta sa loob ng mansion o sa labas. Tahimik nalang akong huminga ng malalim at yumuko. The damage of what had happened might have taken a toll on everybody.

Nagpaalam na sila at umalis, there’s a awkward silence between Adrien and me as we stared at the drive way. Hindi ko alam kung magsasalita ba ako or what pero mas pinili ko nalang na manahimik. Maya-maya naman ay bigla nalang siyang nagsalita na ikinagulat ko.

“If you’re uncomfortable with the guards I could lessen them.”

I immediately waved my hand in panic while looking at him.

“No! It’s fine. As they said para sa kaligtasan natin yung mga guards kaya ayos lang sa akin to.” Tumango-tango siya without looking at me and went inside. Sumunod naman ako sa kanya hanggang sa nakarating kami sa kwarto.

Dumiretso siya sa banyo at umupo naman din ako sa kama at hinayaan siyang mag-ayos. Mukhang aalis na naman siya ngayon pero ayos lang dahil baka importante naman yun. Nung matapos siya ay lumabas na siya at naka-formal attire na siya, nakabrush-up pa ang buhok niya.

My heart raced as I stared at him. He’s so clean and very handsome indeed, he’s also so manly. I was falling in love with him hard and I don’t even know kung paano pa ako makaka-ahon sa sa pagkakahulog sa kanya. Hindi niya naman ako gusto pero nagbibigay siya ng paraan para mahalin ko siya.

I was busy checking him out when he suddenly looked at me kaya napa-iwas agad ako ng tingin. Jusko kababaeng tao pero pinagnanasaan ko ang asawa ko, may delikadesa naman ako pero nawawala kapag siya ang kaharap ko. Narinig ko ang mga hakbang niya papalapit sa akin, hanggang sa naramdaman ko na ang presensya niya sa harapan ko. He held my chin and made me look at him.

“I’ll be home tonight. You better behave yourself.” I slowly nodded and he made his way out of the room.

I actually don’t know what to feel, kagabi he hugged me to sleep so I’ll stop shaking, kaninang umaga ay pinasabay niya ako sa pagkain ng almusal kahit may bisita siya, tapos nagpinalibutan niya ang buhay ng 500 guards for my safety and now he’s being gentle with me. Nakakapanibago man pero I’m actually felt fine with it and I wish that it would last long.

Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko dahil palagi lang naman ako dito sa bahay. Napagdesisyonan ko nalang na pumunta sa library at magbasa ng libro. Nung nalaman ko na may library dito sa mansion ay sobra akong natuwa, dahil hindi lang mga novels ang meron kundi mga educational books din. Hindi din naman to ginagamit ni Adrien madalas kaya ayos lang sa kanya na gamitin ko ang mga libro dito. Naalala ko nga kung paano niya ako pinahintulotan na gamitin ang library at ang mga libro rito.

Tatlong araw na ako dito sa mansion pero hindi ko pa rin kabisado ang lahat ng pasikot-sikot dito. Kaya naman naisipan ko na maglibot-libot muna dito sa mansion para man lang makabisado ko ang bahay. Halos isang oras na siguro ako naglilibot dito at mukhang nawawala na ata ako, I decided to open a random door on where I am right now, and my jaw dropped when I saw what’s inside.

It was a library. A very big library and it’s full of books in each tall shelves.

I was in awe when I roamed my eyes around the place. As a person who loves to read, this is my safe haven! And kayang-kaya kong magbasa o mag standby dito ng ilang oras magbasa lang ng libro tsaka palabasa din ako na tao kaya kahit ikulong ako dito ay hindi ako mabuburyo. I was busy admiring the place when someone suddenly spoke.

“You like books I see.” Napalingon ako sa may pinto at nakita ko si Adrien na naka-sandal sa pinto. “Your aunt didn’t tell me you’re a nerd.”

“Hindi naman sa ganun. Palabasa lang kasi talaga ako kaya mahilig ako sa libro, tsaka hanggang highschool lang ako at hindi na nakapag-aral ng kolehiyo. So I get knowledge from books na minsan kong hinihiram sa mga kapit-bahay.” Paliwanag ko sa kanya.

Pumasok siya habang nakapamulsang tinitignan ang buong library.

“This library was filled with books both old and new. Novels, educational books, any genre you can think of are all here. My mom loves to read books and later on I love reading too, unfortunately she passed away together with my dad. Soon after my sister loves to go here to read too, but I also lost her because she was murdered by a certain someone.” He look at me with anger swirling in his eyes na para bang ako ang pumatay sa kapatid niya. “Since then I lost interest of coming here, however, I always buy new books just to fill up this place. Acting like my sister was still here.”

“I’m sorry on what happened to your sister.” I apologetically said.

“Even if you say sorry that won’t bring back what I’ve lost. I’ll still have my revenge for my sister, after all, the person who are connected to the murderers have entered my den.” His sinister voice sent shivers down to my spine. “Anyways, do you want the library?” he casually asked.

“Yeah I do. And I hope it was okay with you that I could go here to read, I’m sure hindi mo din naman ako papahintulotan lumabas ng mansion.”

“You’re very wise. You can have it.”

He left the scene and I smiled while watching him disappear. Dali-dali naman ako kumuha ng mga libro nung nawala na talaga siya at agad na simulang magbasa. This is something I could actually live with, kahit ikulong niya ako dito ay ayos lang sa akin after all ay hindi ako mabuburyo dahil may mga libro dito that will keep me company.

At hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala na pinahiram niya ang library sa akin. As I search for a book to read I noticed a section that was kind of a weird to me. Ang nakalagay doon ay family history, na-intriga ako sa section na yun kaya naman ay pinuntahan ko ito at kumuha ng libro doon. When I opened it I was shocked to see that it was hand written, and hindi siya libro kundi autobiography ng pamilya ni Adrien. At ang nakuha ko pa talaga ay ang autobiography ng isa sa mga ancestors ni Adrien at sa palagay ko ay siya ang kauna-unahang Cassano na nagsulat ng ganito. I was about to read the first page but someone snatched it away from me, when I looked up I was shocked to see Adrien towering over me.

“A-Adrien. A-Anong ginagawa mo d-dito? I-I t-thought you l-left already.”

“What are you doing in this section? You aren’t supposed to be here.” Naging madilim ang pagtitig niya sa akin, naging mabigat din agad ang paghinga ko sa kaba. Sobrang bilis din ng tibok ng puso ko dahilan upang mapasandal ako sa shelf.

“I’m sorry, hindi ko alam na restricted area pala to. I was just looking for something for me to read, naghahanap ako ng educational book kasi yun ang binabalak kong basahin ngayon. Pero na-curious ako kasi may family history so akala ko history yun sa mga kilalang tao sa buong mundo.”

He stared at me deeply and parang tinatansya kung nagsasabi ba ako ng totoo o hindi. Kinagat ko ibabang labi ko habang tinititigan niya ako at habang tumatagal ay mas nararamdaman ko ang kaba sa paraan ng pagtitig niya sa akin.

“Are you indeed telling the truth?” He seriously asked.

“Yes, I am. I’m sorry.”

Ibinalik niya ang libro sa bookshelf at marahas na kinuha ang kamay ko at lumayo kami sa section na iyon. When we arrived at the center of the library he looked at me while pointing a finger at me.

“I believe that it was just an honest mistake but if I found out that you intentionally read those books, you’ll answer to me. That section is forbidden and you can read all of these books except those ones. Go it?”

Tumango naman ako ng mabilis at doon niya lang din ako binitawan. Hinimas ko ang aking pala-pulsohan dahil naramdaman ko ang pagkirot nito galing sa pagkakahawak niya sa akin. Sobra akong kinabahan sa kanya kanina akala ko paparusahan niya ako dahil sa ginawa ko.

“Never do that again.” He warningly said.

“Ano pala ginagawa mo dito? Akala ko ay umalis ka na dahil may gagawin ka.”

“I just forgot something to say to you, but it won’t matter anyways. It’s not that important.” Umalis na siya at iniwan lang ako sa library.

Iniwan na naman niya ulit ako after being so harsh towards me I just stared at the door where he went out. Huminga nalang ako ng malalim at kumuha nalang ng libro at nagbasa nalang to pass time para hindi ko na rin isipin ang mga nangyari simula kagabi.

Nung sumapit ang gabi ay na-isipan kong magluto ngayong gabi. I hurriedly went to the kitchen and asked the maids to help me out and nagluto naman agad ako. Nagluto ako ng steak, mushroom soup, at fried chicken. Usually kasi ay hindi na kami kumakain ng rice sa gabi kaya yun nalang ang niluto ko ngayon. As soon as I finished cooking, I immediately served it on the table. Sumakto din na dumating si Adrien nung naglalagay ako ng pagkain.

“Did you cook?”

“Oo, pagbigyan mo sana ako this time lalo na at palagi nalang akong walang ginagawa dito. But don’t worry nagpatulong naman ako sa mga maids wala lang talaga akong ibang magawa aside sa pagbabasa ng libro. At least let me cook for you.”

Tinignan niya ang mga inihanda ko sa hapag at inilipat ang tingin sa akin. Kinakabahan ako sa iniisip niya baka magalit na naman siya sa akin dahil sa ginawa ko. Sa tingin ko lang kasi ay gusto kong bumawi sa kanya kasi naabala ko siya ng ilang beses. I was just returning the favor and I hope he appreciates these things I do for him.

“Do you really want to cook for me?”

“Yes, I want to. Para rin makabawi ako sa lahat ng sakripisyo mo para sa akin.” Lumapit ako sa kanya at hinawakan ko ang braso niya habang nagmamaka-awang tinignan siya. He looked at my hand before looking in my eyes directly.

“Fine, I’ll let you cook for me.” He brushed my hand off. I smiled at him as he sat down, when he felt like I was just standing behind him, he immediately looked at me while raising a brow. “Why are you still standing there? Sit down already.”

I obliged and sat down next to him. Tahimik lang kaming kumakain pero minu-minuto ko siyang sinusulyapan at tinatansya kung nasarapan ba siya sa niluto ko. Tinitignan ko ang reaksyon niya habang kumakain pero wala akong makuha sa kanya.

“Stop stealing glances at me.” Nagulat ako sa sinabi niya kaya itinuon ko nalang ang atensyon ko sa pagkain ko.

“Pasensya ka na, nagtataka kasi ako kung nasarapan ka ba sa niluto kong hapunan.”

“It was good. So stop worrying and just eat you food.” Nakagat ko ang ibabang labi ko para pigilan ang pag-ngiti ko.

After that meal ay umakyat na kami sa kwarto upang mag-ayos at matulog. Nauna ako mag-ayos kesa sa kanya kaya inaantay ko nalang siya na matapos sa pagligo. Habang nakatitig ako sa kawalan ay bumalik sa isipan ko ang section ng library kung saan nakalagay ang family history ni Adrien. Ano kaya ang laman doon? Mga sekreto ba? O mga importanteng documents? Bakit ayaw niya ipabasa sa akin?

“Lost in your thoughts I see.” Napalingon ako kay Adrien na bagong labas sa banyo at pinupunasan ang buhok niya. Walang suot na pang-itaas si Adrien at naka-gray sweatpants lang.

Nakabalandara sa harapan ko ang katawan niya at hindi ako nagsisinungaling kung sasabihin ko na sobrang nakakapanghina ang pigura niya. Kitang-kita ang ganda ng katawan niya, at halatang-halata na he’s working out. I refrain myself from staring down to save my sanity, I hurriedly looked away the minute I realized that I was checking him out.

“Na-curious lang kasi ako.” He walked and leaned towards which made me move back and bump back a little on the headrest ng kama.

“What is it?”

Lumunok ako para kumuha ng kaunting lakas dahil malaking tanong tong itatanong ko sa kanya.

“Why didn’t you want me to read those autobiographies of your family? Don’t you want me to know what your family worked hard for?”

He intently looked at me and I was holding my breath because my heart beat so fast. Sobrang lapit niya din sa akin at kinakabahan ako na baka marinig niya ang malakas na tibok ng puso ko. I looked down but he held my chin to make me return my gaze at him.

“Why are you so curious about it?” he whispered.

“I hardly know you. And you never share anything aside from your parents and sister who died years ago at hindi mo din sinasabi kung anong klaseng negosyo ang pinapatakbo mo. Don’t I at least deserve to know what kind of a family you have? Isa na rin naman akong Cassano, hindi ba?” kinakabahan kong tugon sa kanya. He licked his lower lip while staring at me.

“My family’s history will never be your concern or you business. And you’re a Cassano, but that’s just because I married you. And I already told you that I get to decide what you should know or what you shouldn’t.” he ruthlessly said.

“But I—“

He cut me off by kissing roughly and he even held my neck while doing that. I instantly held on his broad shoulders to push him away but he’s kisses suddenly went down to my neck. I closed my eyes while my mouth was wide open. He suddenly sucked my neck which me moan in pleasure and bite it before pulling himself away to glance at me.

“Never question it ever again. Be thankful that I didn’t want to act roughly because you just had a traumatic incident.”

I bit my lower lip hard while nodding.

“We have to go somewhere tomorrow, so you need to get up early. Now go to sleep.” He crawled in bed and covers himself with a comforter before facing his back on me. I deeply sighed and just lie down to sleep.

Kinabukasan ay maaga kami nagising ni Adrien dahil aalis daw kami ngayon. Nag-ayos ako at nagsuot ng simple floral dress at nag white high heels, inaantay lang naming sila Range at nung dumating na sila ay umalis na kami.

“Saan pala tayo pupunta, Adrien?” puno ng kuryosidad kong tanong.

“We’re going to attend a socialite event, but it would be a garden party kaya isinama kita. Nabagot ka siguro ng husto kaya kung ano-ano nalang ang pinaggagawa mo sa mansion. And also to keep an eye on you, hindi na din ako nakampante nung bigla ka nalang inatake doon sa bahay.”

“Are you concern with your slave?”

His immediately turned to me with an unpleasant look in his face. I just asked a question and there’s nothing wrong about it.

“Why would you even asked that? Are you insane?”

“I was just asking.”

Lumingon nalang ako sa labas at nung nakarating kami ay agad naman kami pumasok sa garden party. May biglang sumalubong sa amin na isang ka-edad ni Adrien at nakipagkamay pa ito sa kanya.

“Adrien, glad you can make it. Are ready to talk business with me?”

“I’m all ears.” He coolly said.

“Well then, follow me.”

Tumango si Adrien at sinabihan niya na susunod siya bago ako hinarap.

“Don’t create trouble while I’m doing business. Huwag kang humiwalay kila Range kahit anong mangyari.” Paghahabilin niya sa akin.

“Okay.” Tanging sagot ko sa kanya at umalis na din siya. Nilingon ko naman silang apat at ngumiti lang ito sa akin bago sila nag-aya.

“Kain muna tayo, Cresenia. Masasarap yung mga pagkain dito.” Nakangiting tumango naman ako sa kanila at iginayad nila ako sa isang table.

Si Caleb, Lance at Xavier ang kumuha ng pagkain para sa amin at iniwan naman kami ni Range sa table. Habang kumuha sila ng pagkain ay biglang nagsalita si Range sa akin.

“Yung leeg mo may kiss mark.”

Napakapa naman ako ng leeg ko at dali-daling kumuha ng salamin sa bag ko at nakita ko ang kiss mark na sinasabi niya. Dahil to kay Adrien kagabi, bakit hindi ko man lang napansin. Agad ko naman kinuha ang powder sa bag ko para matabunan ang mark na yun. Nakakahiya dahil nakita pa yun ni Range.

“Guess you had a rough night last night.”

Mabilis naman akong umiling at tinignan siya.

“Hindi sa ganun, nag-uusap kasi kami ni Adrien kagabi at mukhang napikon siya kaya hinalikan niya ako. Kinulit ko kasi siya about doon sa isang restricted section ng library kaya ganun ang ginawa niya. Para siguro mawala sa isip ko ang restricted section na yun.”

Nagtataka niya naman akong tinignan.

“Restricted section?” nagtatakang tanong ni Range sa akin.

“Oo. Family history yun pero restricted daw yun para kay Adrien, it was all about the Cassano Family pero before pa ako makapagbasa sa first page ay dumating si Adrien at kinuha ang libro kaya hindi ko ito tuloyan nabasa.” Pagkukwento ko sa kanya.

“Those books you said, was it an autobiography book?” Tumango naman ako sa kanya, napahinga siya ng malalim at tinignan ako ng seryoso. “You should not read those books. I know it doesn’t make any sense why we’re asking you to not read it. However, we’re just thinking about your safety so I hope you could understand. The less you know about the family the better.”

“Gaano ba kadelikado kapag binasa ko ang mga iyon?” nagtataka kong tanong sa kanya.

“Anong delikado?” tanong ni Xavier habang nilalapag ang mga pagkain.

“Yung mga autobiography ng Cassano Family sa library.” Sagot ko sa kanya.

Natigilan naman silang tatlo sa narinig at nagkatinginan pa sa isa’t-isa. At bakas sa mukha nila ang takot at pag-aalinlangan tsaka nila ako tinignan.

“You saw the restricted section ng library?” Tanong ni Caleb sa akin at tumango naman ako. “You weren’t supposed to see that nor read it. Delikado.” Nag-aalalang dagdag niya pa sa akin.

“Sobrang delikado. Paniguradong unang libro pa lang siguro sira na agad ang buhay mo kahit hindi mo pa natatapos basahin yun.” puno ng takot na sabi ni Lance.

Hinawakan ni Range ang kamay ko at binigyan ako ng nakiki-usap na tingin.

“Promise me. You won’t go near that section ever again, for your safety and sanity. Promise me, Cresenia.” Nakiki-usap na sabi ni Range.

“I promise.” Tanging saad ko nalang.

Ngumiti siya sa akin at ginulo ang buhok ko bago tinuro ang pagkain.

“You should eat.”

Nagsimula na kaming kumain at nag-uusap kami during our meal. Nagbibigay pa ng joke si Xavier at palagi naman itong binabara ni Lance at sinasabihan na corny ang mga ito. Kaya tawa kami ng tawa sa kanilang dalawa, habang nagkakasiyahan kami ay bigla nalang may sumisigaw na parang nakiki-usap.

“Adrien, let’s talk about this! Please!” napalingon naman kami doon at nakita namin na hinahabol si Adrien ngung lalaking sumalubong sa amin kanina.

“I don’t want to have a deal with a freaking joke!” sigaw ni Adrien at hinarap niya ang estranghero na iyon. “Do you really think that this transaction was a joke?! It will never be a joke and I do business seriously with no failures attach to it! Your agreement was outrageous and you really had the audacity to asked those things to me?!”

He sounded really mad kaya naman ay tumayo ako at lumapit sa kanya. Pinatitinginan na sila ng mga tao and I need to somehow calm him down. Hinawakan ko ang braso niya at hinamas ito upang pakalmahin siya.

“Adrien calm down. Pinagtitinginan na kayo ng mga tao, what had happened?” pagpapakalma ko sa kanya.

“Step out of it, Cresenia! You don’t know anything so just shut up!” he snapped.

I felt something building up inside me and I looked at him in disbelief.

“Of course, I wouldn’t know anything because you like keeping secrets from your wife!” I screamed at him. He looked at me in shock pero agad din nagsalubong ang mga kilay niya at tinignan ako ng masama.

“I beg your pardon?!” galit na sabi niya sa akin.

“You always told me to stay silent or stay out of the things that sometimes concern me! You’re my husband for crying out loud! I have to step in because you and your negotioator are making a scene in here! Mahiya naman kayo sa ibang bisita. If you want me not to meddle with these things, then you shouldn’t have married me in the first place!” I angrily said and fled the scene.

I was fuming in anger when I walked out the place, Range followed me but I turned to him and screamed at him at the top of my lungs.

“Stop following me! I don’t need any of your protection!” I ran far away from the place, I even heard Range calling my name but I didn’t look back.

I didn’t know where am I supposed to go but I just ran and ran until I reach a beach side. Hinihingal man ay tumakbo ako sa dalampasigan at sumigaw ng napakalakas. Mabuti nalang at walang tao dito kundi ako lang, kaya sumigaw ako ng sumigaw para ilabas lahat ng inis ko.

Nung mapagod ako kakasigaw ay umupo ako sa buhangin at kinuha ang stick sa tabi ko at nagsimulang magsulat ng kung ano-ano sa buhangin. Ang nararamdaman kong inis ay humupa nung dumating ang dapit-hapon pero ayaw ko pa rin umuwi. Kaya napagdesisyonan ko nalang na pumunta sa kila Tita Maria, pero nung pagkarating ko ay halatang walang tao na nakatira doon. Mukhang inabandona na ni tita ang bahay kaya pumasok nalang ako at laking pasasalamat ko na bukas ito at dumiretso sa kwarto. Kung paano ko ito iniwan ay ganun pa rin ang itsura. Pinagpagan ko nalang ang kama at humiga nalang at tumitig sa kisame.

I never thought that I would scream at him. Siguro dahil napuno ako sa ginawa niya sa akin. Wala naman kasi akong hinangad kundi ay mapabuti yung sitwasyon pero instead ay ayaw niya pa na maki-alam ako. I don’t want to cause harm and ayaw ko din na manganib siya kaya ginawa ko yun. Pero if hindi niya iyon maintindihan then I should just disappear.