“kidding.” Pahabol nito ng makita ang nagtataka kong mukha.“I am Doctora. De Ocampo, The psychiatrist and psychologist of Mr. Salazar.”Tumikhim si Rouge. “Tyler is still not showing up.” “My poor Tyler is really having a hard time to control his emotions. ” Malungkot itong bumalin sa akin. “I am with him since he was a child. I saw how devastated he is, I saw his ups and down. I witnessed how much he cried to sleep at night without those monster on his dreams. He really suffered a lot. One time Tyler told me.. he told me that he is tired, he really wanted to give up but when he first saw you he said, he finally saw an angel living in a poor life...”“Since then, whenever he is here.. Tyler can't stop talking about you, how kind you are, how family oriented, how hard working and more! My boy is really in love with you.” Malungkot itong nakangiti. Gusto ko siyang yakapin at magpasalamat sa mga sinabi niya.“Doon nagsimula 'yung mas paglapit niya sa akin, halos araw araw nandito 'yan
“T-Tyler..”“Where are you baby?” He ask.“N-Nasa mini garden..”Narinig ko ang kaniyang malalim na paghinga at sinabing huwag akong aalis dahil susunduin niya ako.Mabilis ang tibok ng puso ko habang naghihintay sa kaniya. Namasa ang gilid ng aking mga mata dahil sa halo-halong emosyon na nararamdaman. Pakiramdam ko ay ilang taon ko siyang hindi nakausap para mababik ako ng ganito. Wala pang ilang minuto ay nakarinig na ako ng yabag galing sa aking likuran. Unti-unti akong lumingon at ang luhang kanina pa kumakapit ay tuluyan ng bumuhos. Nag lahad siya ng kamay kaya dali dali akong tumakbo at sumampa sa kaniya. Nagulat siya pero kaagad ding natawa ng mahina dahil sa aking ginawa. Pumikit ako at dinama ang init ng kaniyang katawan.“I miss you too.”Mahinang bulong niya, hindi pa rin maalis ang ngiti sa kaniyang maputla at may sugat na labi.Ngumuso ako at tumingala sa kaniya. Makinang ang kaniyang asul na mata, mahahalintulad ito sa bituwin na gustong makipag sanib sa asul na karagat
Buong akala ko ay biro lamang ang sinabi ni Tyler sa loob saksakyan, ngunit napatunayan kong totoo iyon ng umuwi kaming bahay ilang araw na ang nakakaraan. Tuwing umaga ay nagigising na lamang akong nakahawak siya sa dibdib ko at pinipisil pisil 'yon. Tuwing gabi naman ay ganoon din! Hindi ko alam kung dapat ba akong mainis o matuwa dahil may isang salita siya.“Morning,” bulong niya sa tenga ko ng isang umagang parehas kaming nakahiga sa ibabaw ng kama. Parehas kaming walang damit pero hindi ibig sabihin noon ay may nangyari ng kababalaghan. Nawalan kasi ng kuryente kagabi kaya sobrang init, idagdag mo pang maharot siya, mabuti ay parehas naming napigilan kahit ramdam ko na ang paghihirap niya. “Can I hear your thoughts?” Suminghap ako ng mas inilapit niya pa ang kaniyang katawan. Dama ko ang balahibo niya sa binti na nakapatong sa binti ko.“Usog ka. Masyado kang nakagitgit eh ang luwag luwag ng kama.”Imbis na lumayo ay dumapa siya ng higa at iniyakap sa leeg ko ang kaniyang bisig
“Nainip na 'ko sa loob ng kuwarto kaya lumabas muna ako para maglibang. Saktong nakita ko si Manang Lourdes na may dalang panlinis, maglilinis daw siya ng playroom, gusto ko ngang ako nalang ang maglihis dahil hindi naman mabigat na gawain 'yon.”Paliwanag ko at lumapit sa kaniya.“Sa susunod ay sabihin mo sa akin kung saan ka pupunta para hindi ako nag-aalala.”“Tulog ka kanina,” Umismid ito. “Kahit na, sa susunod ay mag iwan ka ng note o gisingin mo 'ko kahit sandali. Ayoko ng magigising ulit na wala ka sa kama ko.”Ngumiti ako at nilingon si Manang Lourdes na pinapanood kaming dalawa.“Kumain na ba kayo ng miryenda?” Tanong ni Tyler. Nakatuon ang atensyon kay Manang.Miryenda para sa iba pero tanghalian para sa aming dalawa.“Hindi pa ho. Tapusin ko lang po muna 'to.” “Iwan mo na 'yan Manang. Sumabay ka na sa amin ni Calixta kumain.” tinignan ko ang reakyson ni Manang kung magugulat siya sa paanyaya nito pero normal lang siyang nakikipag usap. Ibig sabihin ba ay sanay na siya sa gan
“Tyler, aalis lang muna ako, ha. Sasama ako sa mga kasambahay na mamili ng stocks dito sa bahay,” ani ko sa kabilang linya habang hinahaplos si Baby Calyer na nasa kandungan ko.Pumasok sa opisina si Tyler ng mas maaga kaysa sa nakasanayan. Ang sabi niya ay marami raw siyang mga dapat na pirmahan at I meet dahil nausog ngayong araw ang meetings niya na dapat ay kahapon pa.“Sige. Pinabalik ko na riyan ang mga bodyguards mo. Hintayin mo nalang muna silang dumating bago kayo umalis.”“Hindi na kailangan ng bodyguards! Kaya ko namang umalis at sumakay sa mga jeep kahit ako lang mag-isa, lalo na ngayong may kasama.”“Iba noon, iba ngayon. Noon hinahanayan kita dahil pinapasundan kita mula sa malayo kaya kampante ako.” Hindi na lamang ako nagsalita at hinayaan siya sa nais niyan gawin kaysa mag talo pa kami sa napakaliit na bagay.Habang nag susuklay at nakaharap sa salamin ay kitang kita ko ang kakaibang kislap sa mga mata ko. Madami na ring nakapansin na medyo tumaba ako at mukhang healt
“A-Ajax..” Nilingon ako nito, pinagmasdan, pagkatapos ay umiling. Mukhang dismayadong makita ako. Napahilamos pa siya ng kaniyang mukha.“Kung nandito ka para manumbat, huwag ngayon. Huwag ngayon!” Walang pasensyang ani nito bago sumakay sa kaniyang sasakyan at walang pasabing pinaharurot.Hindi naman ako lumipat para magalit at manumbat sa kaniya. Sa katunayan ay gusto ko siyang makausap, maintindihan ang side niya. Alam kong mabuti siyang kaibigan dahil si Tyler nga mismong nagawa niya ng 'di maganda ay hindi magawang magalit sa kaniya. Ilang beses ko na ring pinilit si Tyler na sabihin sa akin kung anong nangyari pero nanatili itong tikom. Kahit na kailan ay hindi niya ito siniraan sa akin, hanggang ngayon ay prinoprotektahan pa rin niya ang imahe ni Ajax. Ang lagi niyang sinasabi ay matagal na niyang kaibigan si Ajax at napakabuti nito, si Ajax na tinuturing niyang kapatid, hanggang ngayon ay naniniwala pa rin siyang babalik sila sa dati at naniniwala ako roon. Alam kong matutunaw
“What's bothering you?” Nilingon ko si Tyler, diretso itong nakatingin sa akin habang tinatanggal ang kaniyang necktie. Napabugtong hininga ako at umiling dahil hindi ko ito gaanong narinig.Kararating lang namin galing sa trabaho, dito kami sa kwarto dumiretso para makapag palit ng damit bago kumain sa baba, si Tyler ay nag sisimulan ng magpalit ng damit samantalang ako ay tulala lamang na nakaupo sa ibabaw ng kama.. malayo ang tingin at lumilipad ang isip.“Kanina pa malalim ang iniisip mo, ayos ka lang ba?” “Pagod lang siguro..” Matamang nakatingin lang ito sa akin, hindi naniniwala sa sinabi ko.Isang linggo pa lang ang nakalipas mula ng bumalik ako sa pag tatrabaho kaya paanong napagod ako? Eh ni hindi nga niya ako masyadong inuutusan dahil ayaw niyang mapagod ako na minsan na naming pinag awayan. Ang gusto ko kasi ay kahit may relasyon kaming dalawa ay magpaka amo pa rin siya sakin. Gusto kong labas ang personal naming relasyon sa loob ng opisina para maging patas sa lahat ng
“Minanipula ko ang lahat lalo na noong dumating ka, mas lalo ko siyang kinontrol, mas lalo akong naging mas mapangahas, naging sakim at nabaliw.” Pinunasan niya ang kaniyang luha. “Pinalitan ko ang mga medicines niya para mawalan siya ng kontrol. Akala ko kasi lalapit siya sa akin.. pero nagkamali ako dahil nandiyan ka! Tingin ko sa iyo noon ay isang sagabal! Sagabal sa lahat ng plano ko para sa aming dalawa ni Tyler!”“Pero alam mo, kinarma ako.. dahil habang nalalayo sa akin si Tyler ay siyang paglapit ni Ajax.”Gumapang ang tingin ko rito, malinaw pa rin sa aking alaala ang pag amin niya ng nararamdaman, mahal mo 'ko? Really? Huh. Traydor. “Napalapit ako kay Ajax, akala ko walang ibig sabihin ng kabog sa dibdib ko kapag nandiyan siya.. hindi ko 'yon pinansin. Binalewala ko lahat hanggang sa may nangyari sa aming dalawa, nagmakaawa akong tulungan niya ko sa plano kapalit ng katawan ko pero tangina.. I-Inamin niyang may gusto rin siya sa iyo..” Naguluhan ako, hindi ko alam ang bagay