“Ano ang nangyari Kito? Nasaan ang mga bata?”
Labis ang akin takot nang makita kong umiilaw ang emergency watch na ibibigay sa akin ni Juancho. Isa lamang ang ibig sabihin ng pag-ilaw nito, the kids’ watch were forcefully removed that means they are in danger.
Narinig ko ang pag buntong hininga ni Kito sa kabilang linya, “I’m sorry,” aniya
Nawala ang lakas sa aking kamay,the cellphone fell on the sofa which was caught by Juancho. Ang kaliwa niyang kamay ay nakahawak sa aking nanginginig na mga kamay.
Hindi ito maaari, ang mga bata…
“What happened?” kalmado ang boses ni Juancho na nagtatanong ngunit ang kamay niya na nakahawak sa akin ay mas lalong humihigpit as if he was sucking force from me so he could stay calm. Madilim ang kaniyang mukhang nakikinig sa mga sinasabi ni Kito sa kabilang linya.
Then I saw it, a flash of relief on his face, “Alright,&rdquo
“Bakit ka umiiyak Lezzie? Anong nangyari kay Sato?”Pabalik balik ang tingin ko mula kay Lezzie at papunta kay Sato. May pagtatanong ko ring tiningnan si Kito na siyang kumakarga kay Sato.“Sato is okay mommy, just a little scratch,” mahinang boses na paliwanag ni Sato.“Mommy, kasalanan ko po!” umiiyak na saad ni Lezzie.“It’s not your fault Letchi, it was the bad kids’ fault.” Turan ni Sato.Lumapit si Juancho sa umiiyak na si Lezzie at kinarga ito papunta sa upuan.“Can you tell me the whole story princess?” puno ng luha ang mga matang tumango si Lezzie.Kinuha ko si Sato kay Kito at umupo sa harap ng dalawa. Pauupuin ko pa sana si Kito ngunt tumanggi siya sa kadahilanang mayroon pa siyang gagawin. Bago siya tuluyang lumabas ay may binulong siya kay Juancho na dahilan ng pagdilim ng mukha nito.Sinimulan ni Lezzie ang kaniyang kwento. Ayon kay Lezzie it
“Nani wo shitemasuka Franco?” iritadong boses ni Juancho ang bumungad sa akin habang papasok ako ng opisina niya.“Talk human Jayto!” paikot ikot si Franco sa loob ng opisina na tila ba may hinahanap, dumapa pa ito upang tingnan ang ilalim ng sofa.Napa buntong hininga na lamang si Juancho sa kaniyang pinsan. Hinilot niya ang kaniyang sintido, “What are you doing?” ulit niya sa kaniyang naunang tanong.Tumigil si Franco sa paghahanap at lumapit sa mesa ni Juancho, ipinuwesto niya ang dalawang kamay sa kaniyang beywang, “Sabado Jayto,” makahulugan niyang wika.He anticipatedly looked at Juancho. May ipinangako ba sa kaniya si Juancho? Patuloy lamang akong nagmatyag sa kanila. Nakapagtataka, paano kaya haharapin ni Juancho ang kakulitan ni Franco?“And what if it’s Saturday Franco?”Ibinalik ni Juancho ang kaniyang atensiyon sa binabasang dokumento. Dah
“Hi Miss Jane.” Hinawakan ko ang door knob upang pumasok na sa loob ng opisina nang muling magsalita si Jane.“I see that you are being kept a secret. Poor you,” aniya.Mabilis akong napatingin sa kaniya, she was wearing a face full of fake sympathy and pity. What’s up with her?“Ano ang ibig mong sabihin Miss Jane?”“Don’t you really know? That’s a pity then.” Nagsimula nan siyang tumalikod ngunit hndi pinalagpas ng aking mata ang munting ngiti sa kaniyang labi.Alam kong ang ibig niyang sabihin sa kaniyang mga salita ay ang pagtatago ni Juancho ng totoong relasyon naming dalawa.Hinawakan ko ang singsing sa aking leeg. Ang singsing na ibinigay ni Juancho sa akin ay ginawa kong kwintas nang mapagdesisyonan naming itago muna pansamantala ang aming relasyon. Wala dapat akong ipag-alala dahil ako ang humingi nito kay Juancho, that woman does not know wh
Mabilis kong binuksan ang aking mata nang maramdaman ko ang sensasyon na parang hinuhukay ang aking tiyan. Tumakbo ako sa banyo ng opisina at sumuka sa lababo.Hindi ko namalayang nakatulog pala ako kakahintay kay Juancho. It was already three in the afternoon pero hindi parin siya nakakabalik. Hinimas ko ang aking leeg, kailangan ko yata ng tubig. Good thing there was drinkable water here. Sumama yata ang pakiramdam ko sa buong maghapong pananatili dito sa opisina. After all, I was used to being outdoor and around flowers.“Hello, Kito?” Napagdesisyunan kong tawagan si Kito upang alamin ang kalagayan ng mga bata.“Dinala ko na sila pauwi, don’t worry they are safe,” sagot niya sa kabilang linya.“Mabuti naman. Sabihin mo sa kanila na pauwi narin ako, I’ll see them later.” Ibinaba ko na ang tawag at lumabas sa opisina.Nag- iwan ako ng note kay Juancho na nagsasabing pupunta muna a
Para lamang akong nakalutang sa gitna ng kadiliman, itim ang paligid ngunit ramdam ko ang nag-aapoy na init sa aking likuran.“Please wake up,”“Mommy!”“Gising na Orelia,”“Rel”Mayroong mga boses na paulit- ulit na tumatawag sa akin. Gusto kong sagutin ang mga boses na ito na ayos lang ako, na gising ako at naririnig ko sila. I hope the children would stop crying.Ngunit bakit hindi ko kailanman narinig ang boses niya?Hindi ko alam kung ilang araw na ang nakakalipas simula ng mangyari ang insidente sa flower shop, ayos lamang kaya si ma’am Lony? Ah, oo nga pala Lony nalang dapat ang itatawag ko sa kaniya. Calling her the way she wants me, kahit iyon nalang ay gagawin ko para kahit papano ay maibsan ang aking konsensiya.Unti-unti naring nawawala ang sakit sa aking likod, maybe it was healing? Alam kong nasa state of shock parin ang aking katawan at hin
Tatlong araw na ang lumipas simula ng magising ako. Katulad ng ipinangako ko kay Kito, I focused on my recovery to avoid worrying the kids. Sa tatlong araw na iyon ay umasa ako, umasa na kahit sandali ay makita ko ang mukha ni Juancho. I was hoping, but it was meaningless.“Kailan ako pwedeng ma discharge?” tanong ko kay Kito habang nagbabalat ng saging para kay Sato.“In two days’ time.”“That’s too long, ayos na naman ako ha, ano pa ba ang problema?”Wala na akong nararamdamang sakit sa aking likod, the burns were almost all healed maliban sa isang malalang parte sa bandang taas ng balikat. Pero sigurado akong kaya ko na, being in the hospital is just too stuffy. Plus the bills.“If you’re worrying about the bills stop it. You know perfectly well that there’s still something wrong. Makinig ka muna okay Rel? Just put up with it.” When he said to put up with it, it felt like it was directed to my other worry. Ang inaalala kong walang koneksiyon sa ospital. Kit
“Oh, Ms. Estralla this is not what you think, I merely tripped and the CEO caught me just in time,” pekeng gulat na pagpapaliwanag ni Jane. Mabagal siyang umalis mula sa pagkaka-upo sa binti ni Juancho, plastered in her face was her charming smile that I never once liked. Ang ngiting kayang maka-akit ng kahit sinong lalaking kaniyang nais. It’s not that I hate her, my guts just tells me that she’s someone dangerous.Sa buong pagtayo ko roon ay hindi man lang sumantay ang tingin ni Juancho sa akin. He just remained sitting there with his cold face. Juancho…“What do you think I thought Ms. Jane? I did not misinterpret anyway, so it’s okay,” ngiti ko sa kaniya.Carefully I took a step forward, going nearer to where Juancho was. Nakatayo parin si Jane malapit sa kaniya and that was starting to irritate me.“Juancho,” tawag ko sa kaniya.Please… look at me.“Yes?” Th
“It is not obscure among the executives that the head of the board of directors hungers for the seat, Juancho’s seat to be exact. But he also knew he could not easily get his hands on it, so he tried different approaches, one is trying to get his daughter engaged to the CEO and it just happens that his daughter likes him,” paliwanag ni Kito.“So they are engaged?”“Don’t get the wrong idea; Juancho never agreed on it, even during the time he lost his memories.”I’m relieved. Ngunit takot parin ako, there was still a chance that there was something going on, base sa nakita ko kanina. But still, I trust him.“Kito, anong ang nangyayari sa underground? Is there something bothering Juancho?”His actions right now, ang posibilidad lamang na aking naiisip ay may kaugnayan ang kaniyang mga kilos mga kilos ng kaniyang kalaban.“The drug is spreading on a fast rate Orelia.It’s ge
°Juancho“Just go Makoto, you can visit your uncle while you’re at it,” my father said.“Fine.”They insisted na ako ang pumunta sa probinsiya for a little deal. Fine, matagal ko narin namang hindi nakikita sina tita at tito. That punk Franco should be their too.I was expecting to stay there just for a short while. Tatapusin ko kaagad ang deal at babalik. I can’t leave the company in those crocodile director’s hands. But Hiskien is there so I should not worry much.But then something interesting happened. Ang kaniyang mga ngiti ay nakakasilaw, she was the epitome of fresh youth. Ang gusto ko lang naman ay makita ang masayang mukha niya. But when I saw her together with that baby ’s breath, I know I wanted something more. Orelia Drezelle Estralla has enchanted me with a spell I can never break.“Why do you want to be a doctor?” tanong ko sa kaniya isang pagkakataong natigil siya sa pagbabasa.“Simple lang po, gusto kong magligtas ng buhay.
Mabilis ang mga pangyayari, hindi ko alam kung paano ito nangyari pero kasalukuyan akong tumatakbo papunta sa direksiyon ni Juancho. Si Michael Lorenzo ay nakasunod sa akin, waving his gun at me. Hindi katulad kanina ay wala na ang malademonyo niyang ngiti, napalitan ito ng galit na ekspresyon. He was getting impatient because he still hasn’t got Juancho. Kaya iniba niya ang kanyang strategy, kaya pala paikot-ikot siya sa buong factory kanina at umiiwas lang sa mga bala nang baril ni Juancho. He was set on finding me, mabuti na lamang at naramdaman ko ang kaniyang intensiyon at bago pa niya ako mahawakan ay agad akong tumakbo papunta kay Juancho.“God, I’m glad you’re okay,” hingang maluwag ni Juancho nang sa wakas ay mahawakan niya ako.Dahil sa kaniyang iritasyon ay bumaril muli si Michael sa bubong. At ang sunod na putok nang kaniyang baril ay naka direkta sa akin. Juancho easily pulled me but I could hear the loud beating of his heart habang nakayakap parin siy
“Michael Lorenzo!” sigaw ko nang makita kung sino ang nakasunod sa amin.Akala ko ba ay sususnod siya kay Mr. Deracorazon upang ma secure ang pagtakas nito? Bakit kami ang sinusundan niya? I just can’t figure out Michael Lorenzo. His warnings… ibig bang sabihin ay matagal na itong naka plano?“Orelia, hang on tight. It would be hard to escape their sight, they are damn so persistent, kailangan muna nating luhihis sa orihinal na destinasyon or else they would find you even if I successfully got you there,” paliwanag ni Juancho habang patuloy parin sa pagmumura habang nagdadrive.Ang ibang sasakyan ay binabangga ang aming sinasakyan ang multiple gunshots hit the car.“Crouch down Orelia!”mabilis ang pagcontrol ni Juancho sa steering wheel at binangga rin ang kotseng kanina pang nasa gilid namin.Si Michael Lorenzo ay nasa likod parin at patuloy kaming binabaril. I want to stand and
“Good morning gentlemen, and ladies,” bati ni Fushigiro sa mga direktor at sa ibang mga babaeng sekretarya.He was flashing a smile to everyone, iba sa expression ni Mr. Deracorazon na parang na drain lahat nang dugo sa kaniyang mukha. Umupo sina Kito at Fushigiro sa tabi naming ni Juancho.Kito had his usual poker face and Fushigiro was all smiles.Sumandal si Juancho sa kaniyang upuan at tiningnan ang mga direktor na hindi mapakali.“You wanted to move me out of my position, fine then, but first dahil ako parin naman ang CEO, let’s talk about your anomalies.”Ang mga may dapat itago ay natigil. Hindi yata talaga magaling sa pgtatago nang ekspresiyon si Mr. Deracorazon dahil kitang kita na agad sa akniyang mukha kung gaano siya ka iritado sa sinabi ni Juancho.“What do you mean by anomalies Mr. CEO?!”“Since you pried in my medical records for the s
“Kumusta po ang mga bata?” tanong ko kay mama sa kabilang linya.“Natutulog sila ngayon iha, napagod yata sa byahe.”Matapos ang family day sa school ng mga bata ay dumiretso na sila papunta sa probinsiya. It was too fast both for me and the children pero wala na kaming choice. The earlier we settle this the better. Isa pa ay hindi kami sigurado kung ano ang maaaring gawin nang kabilang kampo kaya mabuti na ang ganito. I would not want for another kidnap attempt to happen.“Okay po mama, tatawag lang po ako ulit.”“Yes iha, kayo diyan? Ano na ang nagyayari?”Actually, sa ngayon ay nakatayo ako sa labas nang White Swan. Juancho is by my side, at handa na kaming harapin kung ano man ang naghihintay sa amin ngayon sa loob.“Aattend po kami nang meeting of board of directors ngayon ma.”“Are you gonna be okay? Hindi ba at hindi pa nakakabalik si Hiskien?” nag-aalalang tanong niya.“Hmm, wala po po si Kito, but Juancho has his plan magiging ayos po a
“It’s time to start talking Orelia,” wika ni Juancho pagkarating na pagkarating naming sa labas.“Hindi man lang ba tayo uupo?”Naglakad ako papunta sa swing at umupo. Idinuyan ko ang sarili ko at tumingin kay Juancho. I guess the time has really come. Kailangan ko nang sabihin sa kaniya ang tungkol sa bagay na ito. It was so abrupt, but I felt like it was the time to tell him. Iba nga lang talaga ang napili kong timing, hindi ko alam kong galit ba siya o ano.“Upo ka dito Juancho,” wika ko sa kaniya.“Tell me, was that a joke?”Nawala ang ngiti sa aking mga labi. Itinigil ko ang pagduduyan sa aking sarili.“Nagsinungaling ka na naman sa akin kanina hindi ba? Hindi okay ang lahat, mayroong mga kalaban na nasa loob ng eskwelahan ngayon.”He clenched his fist and looked away.“Hindi ko balak itago sa ‘yo ito ng matagal Orelia. I was even planning to tell you after the family day, when we get home. I just don’t want you to worry so much today. I wan
I was stunned. Mama’s voice was angelic yet strong. The melody she was singing can really make you pay attention. Habang masayang dinadamdam ang pagkanta ay buong gilas ring pinamalas ni papa ang kaniyang galing sa pagpapiano. He was effortlessly playing with the keyboard yet the sound he makes is so gallant and made me feel goosebumps. And there were the kids. Their graceful choreography was simple, pero halata ang pagiging upbeat nang kanilang sayaw. Dahil simple ang steps ay napapasabay ang ibang mga bata at ang kanilang mga magulang.I swayed with the beat at napansing nakatingin lamang si Juancho sa stage. Binangga ko ang kaniyang braso at sinenyasan gamit ang aking mata.“Sayaw na Juancho,” aya ko sa kaniya.“No, totally not love, I’m okay with just watching.”“Don’t be killjoy Juancho.”Hindi na ako nahirapan pang pilitin si Juancho na sumayaw dahil bumaba sina Lezzie at sato mula sa stage. Kalahating sumasayaw silang lumapit sa amin. Inabot ni S
“Wahh! We look so nice!” masayang sigaw ni Lezzie nang makita ang nakaterno naming mga damit.“Right Sato?” “Yes!” masiglang sagot ni Sato.Kasalukuyan kaming naghahanda sa sala para sa pagpunta namin sa family day ngayong araw. Simpleng putting t-shirt ang suot naming anim na may nakasulat na family day.“My! Ang cute cute nang mga apo ko!” wika ni mama mula sa itaas at patakbong bumaba upang yumakap sa mga bata.“Mama mag-ingat po kayo baka mahulog po kayo sa hagdan,” nag-aalalang paalala ko sa kaniya.Ipinagpatuloy ko ang pag-aayos nang mga dadalhin naming nang mapansin ko ang titig nila sa akin.“Bakit?” nag tatakang tanong ko sa kanila.“My! My daughter!” Kita ang labis na saya sa mukha ni mama Janice habang lumalapit siya upang yumakap sa akin.Doon ko napagtanto na tinawag ko na dahil pala ito sa pagtawag ko sa kaniya ng mama. Ito ang unang pagkakataon na tinawag ko sia nito nang malakas. Napangiti na lamang ako at ibinalik ang kaniy
“Mauuna na si mommy at daddy babies,” paalam ko sa mga bata matapos naming kumain nang agahan.“Manang Rosa, kayo na po ang bahala sa mga bata.”Isa-isa kong hinalikan si Lezzie at Sato na abala sa pag-aayos nang kani-kanilang bag.“Ay iha, hindi ako ang maghahatid sa kanila ngayon,” wika ni Manang Rosa.“Po?”“Handa na ako! Joanice, Joasato let’s go!” masiglang sigaw ni mama, this is still so awkward, mula sa itaas.“Lola, I told you to just call me Lezzie,” reklamo ni Lezzie.“But baby girl I like it, we have the same name.”Hindi yata ako napaalam na sila ang magdadala ngayon sa mga bata. I’m amazed na may panahon sila para sa ganito. Nga naman, mayroon na pala silang ipinalit sa kanilang pwesto pansamantala. Kawawang Franco.“You can go now. You don’t need to worry about the kids