“Oh, Ms. Estralla this is not what you think, I merely tripped and the CEO caught me just in time,” pekeng gulat na pagpapaliwanag ni Jane. Mabagal siyang umalis mula sa pagkaka-upo sa binti ni Juancho, plastered in her face was her charming smile that I never once liked. Ang ngiting kayang maka-akit ng kahit sinong lalaking kaniyang nais. It’s not that I hate her, my guts just tells me that she’s someone dangerous.Sa buong pagtayo ko roon ay hindi man lang sumantay ang tingin ni Juancho sa akin. He just remained sitting there with his cold face. Juancho…“What do you think I thought Ms. Jane? I did not misinterpret anyway, so it’s okay,” ngiti ko sa kaniya.Carefully I took a step forward, going nearer to where Juancho was. Nakatayo parin si Jane malapit sa kaniya and that was starting to irritate me.“Juancho,” tawag ko sa kaniya.Please… look at me.“Yes?” Th
“It is not obscure among the executives that the head of the board of directors hungers for the seat, Juancho’s seat to be exact. But he also knew he could not easily get his hands on it, so he tried different approaches, one is trying to get his daughter engaged to the CEO and it just happens that his daughter likes him,” paliwanag ni Kito.“So they are engaged?”“Don’t get the wrong idea; Juancho never agreed on it, even during the time he lost his memories.”I’m relieved. Ngunit takot parin ako, there was still a chance that there was something going on, base sa nakita ko kanina. But still, I trust him.“Kito, anong ang nangyayari sa underground? Is there something bothering Juancho?”His actions right now, ang posibilidad lamang na aking naiisip ay may kaugnayan ang kaniyang mga kilos mga kilos ng kaniyang kalaban.“The drug is spreading on a fast rate Orelia.It’s ge
Kasalanan ko rin naman siguro na umasa akong uuwi siya. Well I’ll be damned but I seriously hoped he would still be going home.“Iha, maauna na akong umuwi, ayos lang ba kayo ng mga bata dito?” tanong ni manang Wela.Tumango ako at mahinang ngumiti, “Ayos lang po manang, ikamusta niyo na lamang po ako kay manang Rosa.”Matapos magpaalam ng kambal ay inihatid ko si manang sa labas.“Ayos lang ba ang lahat iha?”“Opo, wag po kayong mag-alala,” paninigurado ko sa kaniya.“Bata palang iyong si Juancho ay gusto na niyang sinasarili ang kaniyang mga problema. Minsan nga ay nagtatampo na si madam Janice dahil hindi sumasandal si Juancho sa kaniya,” nakangiting kwento ni manang.Napipicture out ko na sa aking isip ang ekspresiyon ng mag-ina at naglagay ito ng munting ngiti sa aking mga labi.“Pero iha, palagi mong susundin ang iyong puso a
That night was warm and steamy but the moment I woke up, it was just a cold feeling. The other side of the bed was already cold; it was already long ago when he left.Tumayo ako mula sa kama at inayos ito. The space seems getting bigger.Nang lumabas ako ay nasa hapag-kainan na si Lezzie at Sato. Si Manang Wela ay nasa kusina rin at naghahanda ng pagkain. Tiningnan ko ang malaking orasan sa sala at namalayang malapit na pala ang ala syete.“Pasensiya na po manang hindi ako agad naka gising, salamat ppo sa paghahanda sa mga bata,” pasasalamat ko kay manang. Kung hindi dahil sa kaniya ay baka mahuli sa pasok ang mga bata. I was too careless.“Hindi ako ang gumising sa kanila iha, pagkarating ko dito ay handa na ang dalawa,” ngiting pahayag ni manang habang nilalapag ang ulam sa mesa.“Po?”“It was daddy who woke us up mommy!” malaki ang ngiting anunsiyo ni Lezzie.“Dadd
Talaga bang ibinigay niya kay Jane ang mga bulaklak na iyon? Is she the person he was giving it to since then? I wish I could ask him.“Mitchie, I’m going to take a break, ayos lang ba?”“Yes of course Orelia, you’ve been working hard, thank you very much.” Maliwanag ang ngiti ni Mitchie sa akin. It was really obvious that she was a kind girl. I wonder if Lezzie will shine like her when she grows up.Pero imposible siguro dahil madalas seryoso si Lezzie sa harap ng iba, maybe Sato? But nah, Sato is too shy. I just hope that they can shine and smile brightly like Mitchie. Mitchie just looks so happy.“Thank you too Mitchie,” wika ko at dumiretso sa pantry.Kailangan ko ng isang baso ng gatas para kumalma. I guess I was pretty much shaken up by the things that are happening between me and Juancho.Hindi ko na alam kung kaya ko pa bang magtagal, pakiramdam ko ay unti-unti ng lu
“I’m sorry,” muli niyang usal.Itinaas ko ang aking kamay upang mahawakan ang kaniyang pisngi. Tumayo ako mula sa pagkakahiga at hinwakan ng tuluyan ang magkabila niyang pisngi.“You should not stand up yet, you’re not feeling well aren’t you?”“Ayos lang ako Juancho, now that you’re here,” ngiti kong saad.“You’re making me feel really guilty.”“Pwede mo na bang sabihin sa akin kung bakit ka nagkaganon?”“I… receive a death threat,” panimula niya.Tama nga ako, may malaking rason sa likod ng kaniyang mga aksiyon. But if the threats were for him I know he would not act this way, so were the threats…“They were sending threats with you in it.”“You were blackmailed?” gulat kong tanong.“That day, before you went out to go to the flower shop, do you rem
Ilang araw mula ng umamin si Juancho sa tunay na dahilan ng kaniyang pag-iwas, bumalik na ang dating sigla ng aming relasyon. It was like that error did not happen at all.Sa ilang araw na iyon ay patuloy ang imbestigasyon ni Juancho sa head of the board of directors at kay Michael Lorenzo pero hanggang ngayon ay wala parin silang lead na nakukuha. Two of his men have gone missing and the investigators he hired fell victim to the hallucination drug. Lahat ng galaw nina Juancho ay parang alam ng kalaban. Mas lalo pang lumakas ang pakiramdam niyang may tauhan sa loob o malapit sa kaniya ang kalaban.“I think it’s time to seek help from the outside. I need to swallow my pride in order to protect my family,” wika ni Juancho isang araw matapos matanggap ang balitang hindi nagtagumpay ang kanilang operasyon.“Sino ang tinutukoy mo?”“An outside help but would never betray us, my parents.”Hindi na y
“Kakausapin ko na mamaya si Jane,” bungad ko kay Juancho pagkapasok niya sa opisina mula sa isang meeting.He loosened his tie and tiredly placed the documents on the table. Naka-upo ako sa kaniyang upuan, nakakpanibago ang tanawing ito, I was at the other side of the table, the side he was usually sitting in.“Do you really have to do it ma’am?” sarkastiko niyang tanong.“Akala ko ba nakapagkasunduan na natin ito kagabi?”Nang mapagtanto ko ang aking sinabi ay ako na mismo ang umiwas sa aking tingin at tumayo mula sa kaniyang pwesto.“Anyway, kahit kumontra ka ay kakausapin ko si Jane, maaring siya na ang makapagbigay sa atin ng clue.”Hanggang ngayon ay walang progress ang imbestigasyon, hindi na ito maaring patagalin pa.“Sooner or later we will solve this love, trust me. I already called father and Hiskien is beginning to move, he has a track na sinusundan n
°Juancho“Just go Makoto, you can visit your uncle while you’re at it,” my father said.“Fine.”They insisted na ako ang pumunta sa probinsiya for a little deal. Fine, matagal ko narin namang hindi nakikita sina tita at tito. That punk Franco should be their too.I was expecting to stay there just for a short while. Tatapusin ko kaagad ang deal at babalik. I can’t leave the company in those crocodile director’s hands. But Hiskien is there so I should not worry much.But then something interesting happened. Ang kaniyang mga ngiti ay nakakasilaw, she was the epitome of fresh youth. Ang gusto ko lang naman ay makita ang masayang mukha niya. But when I saw her together with that baby ’s breath, I know I wanted something more. Orelia Drezelle Estralla has enchanted me with a spell I can never break.“Why do you want to be a doctor?” tanong ko sa kaniya isang pagkakataong natigil siya sa pagbabasa.“Simple lang po, gusto kong magligtas ng buhay.
Mabilis ang mga pangyayari, hindi ko alam kung paano ito nangyari pero kasalukuyan akong tumatakbo papunta sa direksiyon ni Juancho. Si Michael Lorenzo ay nakasunod sa akin, waving his gun at me. Hindi katulad kanina ay wala na ang malademonyo niyang ngiti, napalitan ito ng galit na ekspresyon. He was getting impatient because he still hasn’t got Juancho. Kaya iniba niya ang kanyang strategy, kaya pala paikot-ikot siya sa buong factory kanina at umiiwas lang sa mga bala nang baril ni Juancho. He was set on finding me, mabuti na lamang at naramdaman ko ang kaniyang intensiyon at bago pa niya ako mahawakan ay agad akong tumakbo papunta kay Juancho.“God, I’m glad you’re okay,” hingang maluwag ni Juancho nang sa wakas ay mahawakan niya ako.Dahil sa kaniyang iritasyon ay bumaril muli si Michael sa bubong. At ang sunod na putok nang kaniyang baril ay naka direkta sa akin. Juancho easily pulled me but I could hear the loud beating of his heart habang nakayakap parin siy
“Michael Lorenzo!” sigaw ko nang makita kung sino ang nakasunod sa amin.Akala ko ba ay sususnod siya kay Mr. Deracorazon upang ma secure ang pagtakas nito? Bakit kami ang sinusundan niya? I just can’t figure out Michael Lorenzo. His warnings… ibig bang sabihin ay matagal na itong naka plano?“Orelia, hang on tight. It would be hard to escape their sight, they are damn so persistent, kailangan muna nating luhihis sa orihinal na destinasyon or else they would find you even if I successfully got you there,” paliwanag ni Juancho habang patuloy parin sa pagmumura habang nagdadrive.Ang ibang sasakyan ay binabangga ang aming sinasakyan ang multiple gunshots hit the car.“Crouch down Orelia!”mabilis ang pagcontrol ni Juancho sa steering wheel at binangga rin ang kotseng kanina pang nasa gilid namin.Si Michael Lorenzo ay nasa likod parin at patuloy kaming binabaril. I want to stand and
“Good morning gentlemen, and ladies,” bati ni Fushigiro sa mga direktor at sa ibang mga babaeng sekretarya.He was flashing a smile to everyone, iba sa expression ni Mr. Deracorazon na parang na drain lahat nang dugo sa kaniyang mukha. Umupo sina Kito at Fushigiro sa tabi naming ni Juancho.Kito had his usual poker face and Fushigiro was all smiles.Sumandal si Juancho sa kaniyang upuan at tiningnan ang mga direktor na hindi mapakali.“You wanted to move me out of my position, fine then, but first dahil ako parin naman ang CEO, let’s talk about your anomalies.”Ang mga may dapat itago ay natigil. Hindi yata talaga magaling sa pgtatago nang ekspresiyon si Mr. Deracorazon dahil kitang kita na agad sa akniyang mukha kung gaano siya ka iritado sa sinabi ni Juancho.“What do you mean by anomalies Mr. CEO?!”“Since you pried in my medical records for the s
“Kumusta po ang mga bata?” tanong ko kay mama sa kabilang linya.“Natutulog sila ngayon iha, napagod yata sa byahe.”Matapos ang family day sa school ng mga bata ay dumiretso na sila papunta sa probinsiya. It was too fast both for me and the children pero wala na kaming choice. The earlier we settle this the better. Isa pa ay hindi kami sigurado kung ano ang maaaring gawin nang kabilang kampo kaya mabuti na ang ganito. I would not want for another kidnap attempt to happen.“Okay po mama, tatawag lang po ako ulit.”“Yes iha, kayo diyan? Ano na ang nagyayari?”Actually, sa ngayon ay nakatayo ako sa labas nang White Swan. Juancho is by my side, at handa na kaming harapin kung ano man ang naghihintay sa amin ngayon sa loob.“Aattend po kami nang meeting of board of directors ngayon ma.”“Are you gonna be okay? Hindi ba at hindi pa nakakabalik si Hiskien?” nag-aalalang tanong niya.“Hmm, wala po po si Kito, but Juancho has his plan magiging ayos po a
“It’s time to start talking Orelia,” wika ni Juancho pagkarating na pagkarating naming sa labas.“Hindi man lang ba tayo uupo?”Naglakad ako papunta sa swing at umupo. Idinuyan ko ang sarili ko at tumingin kay Juancho. I guess the time has really come. Kailangan ko nang sabihin sa kaniya ang tungkol sa bagay na ito. It was so abrupt, but I felt like it was the time to tell him. Iba nga lang talaga ang napili kong timing, hindi ko alam kong galit ba siya o ano.“Upo ka dito Juancho,” wika ko sa kaniya.“Tell me, was that a joke?”Nawala ang ngiti sa aking mga labi. Itinigil ko ang pagduduyan sa aking sarili.“Nagsinungaling ka na naman sa akin kanina hindi ba? Hindi okay ang lahat, mayroong mga kalaban na nasa loob ng eskwelahan ngayon.”He clenched his fist and looked away.“Hindi ko balak itago sa ‘yo ito ng matagal Orelia. I was even planning to tell you after the family day, when we get home. I just don’t want you to worry so much today. I wan
I was stunned. Mama’s voice was angelic yet strong. The melody she was singing can really make you pay attention. Habang masayang dinadamdam ang pagkanta ay buong gilas ring pinamalas ni papa ang kaniyang galing sa pagpapiano. He was effortlessly playing with the keyboard yet the sound he makes is so gallant and made me feel goosebumps. And there were the kids. Their graceful choreography was simple, pero halata ang pagiging upbeat nang kanilang sayaw. Dahil simple ang steps ay napapasabay ang ibang mga bata at ang kanilang mga magulang.I swayed with the beat at napansing nakatingin lamang si Juancho sa stage. Binangga ko ang kaniyang braso at sinenyasan gamit ang aking mata.“Sayaw na Juancho,” aya ko sa kaniya.“No, totally not love, I’m okay with just watching.”“Don’t be killjoy Juancho.”Hindi na ako nahirapan pang pilitin si Juancho na sumayaw dahil bumaba sina Lezzie at sato mula sa stage. Kalahating sumasayaw silang lumapit sa amin. Inabot ni S
“Wahh! We look so nice!” masayang sigaw ni Lezzie nang makita ang nakaterno naming mga damit.“Right Sato?” “Yes!” masiglang sagot ni Sato.Kasalukuyan kaming naghahanda sa sala para sa pagpunta namin sa family day ngayong araw. Simpleng putting t-shirt ang suot naming anim na may nakasulat na family day.“My! Ang cute cute nang mga apo ko!” wika ni mama mula sa itaas at patakbong bumaba upang yumakap sa mga bata.“Mama mag-ingat po kayo baka mahulog po kayo sa hagdan,” nag-aalalang paalala ko sa kaniya.Ipinagpatuloy ko ang pag-aayos nang mga dadalhin naming nang mapansin ko ang titig nila sa akin.“Bakit?” nag tatakang tanong ko sa kanila.“My! My daughter!” Kita ang labis na saya sa mukha ni mama Janice habang lumalapit siya upang yumakap sa akin.Doon ko napagtanto na tinawag ko na dahil pala ito sa pagtawag ko sa kaniya ng mama. Ito ang unang pagkakataon na tinawag ko sia nito nang malakas. Napangiti na lamang ako at ibinalik ang kaniy
“Mauuna na si mommy at daddy babies,” paalam ko sa mga bata matapos naming kumain nang agahan.“Manang Rosa, kayo na po ang bahala sa mga bata.”Isa-isa kong hinalikan si Lezzie at Sato na abala sa pag-aayos nang kani-kanilang bag.“Ay iha, hindi ako ang maghahatid sa kanila ngayon,” wika ni Manang Rosa.“Po?”“Handa na ako! Joanice, Joasato let’s go!” masiglang sigaw ni mama, this is still so awkward, mula sa itaas.“Lola, I told you to just call me Lezzie,” reklamo ni Lezzie.“But baby girl I like it, we have the same name.”Hindi yata ako napaalam na sila ang magdadala ngayon sa mga bata. I’m amazed na may panahon sila para sa ganito. Nga naman, mayroon na pala silang ipinalit sa kanilang pwesto pansamantala. Kawawang Franco.“You can go now. You don’t need to worry about the kids