CHAPTER 12Helliry Chrysopeleia POINT OF VIEW—“ANO bang nangyari riyan?” Bungad na tanong sa akin ni Lolo Helliry matapos kong ipabuhat sa mga lalaking tauhan si Ashray. Matapos kasing magsalita ni Ashray ay bumagsak ang katawan niya, ano pa bang gagawin ko? Ede sinalo ko siya, any ending tuloy ay pati ako nadamay sa pagiging basa niya.“Hindi ko alam diyan Lo, basta dumating na lang na ganiyan,” sabi ko habang pinupunasan ang buhok niyang basa.“Sige na iha, magbihis ka na muna at pati ikaw ay nabasa mahirap na baka sipunin ka niyan. Ipapatawag ko nalang ang manang niyo.” Napatango ako at dumeretso na sa kuwarto ko. Tulog na rin kasi lahat ng kasambahay kaya walang nasa labas ngayon.“Y-You're *hik be-beautiful b-but you're s-stupid.”“Y-You're *hik be-beautiful b-but you're s-stupid.”Nanginig ako bigla sa paulit ulit na scenario sa utak ko. Ni minsan ay hindi ko nakita ang ngiti niya na walang halong kadèmonyuhan. Ngisi nga pero may panghuhusga naman. Pero ang nakita ko kanina ay
CHAPTER 13Helliry Chrysopeleia POINT OF VIEW—HALOS paubos ko na ang capcake pero bigay pa rin ng bigay si Lolo. Hindi na nga ako kumukuha dahil nakakahiya pero siya na kusang nagbibigay. Sabagay ay gutom din ako at kailangan kong kumain ng marami. Napagod kasi ako ng subra. Nakapa ako sa bulsa ko. Medyo makapal ang binigay ni Lolo na subre. Pero gano'n ba talaga kakapal kapag 15 thousand? Hindi ko ine-expect na sasahod ako ng ganito pagkatapos ng hirap ko. Si Ashray talaga ay sinulit ang pag-utos sa akin.“Gusto mo ba mag-aral?” Napatingin ako bigla kay Lolo ng nagtatanong. Akala ko tuloy kung anong iniisip niya tatanungin lang pala kung gusto ko mag-aral.Hindi ba sinabi ko na nagtatrabaho ako dahil gusto ko mag-aral? Hindi kaya na gets ni Lolo 'yon? Ang mga matatanda talaga minsan ang hirap intindihin.“Ehem. Ibig kong sabihin gusto mo na bang mag-aral ngayon?” Napaisip ako sa sinabi niya.“Kung may ipon na po ako mag-aaral ako kaagad.” Medyo nahuhuli na ako ng panahon kailangan
CHAPTER 14Helliry Chrysopeleia POINT OF VIEW—KASALUKUYAN akong nakatitig ngayon dito sa fountain sa labas ng bahay. Hindi naman gaanong malaki ito pero maganda. May bench na nakaharap sa fountain kaya rito ako umupo at sumandal. Katatapos ko lang kasing gawin ang mga activity ko sa school at magtrabaho rito sa bahay.Ang sakit nga sa likod at kahit utak ko na de-drain na kakaisip kung anong gagawin ko sa activities.Pangalawang week palang ng pag-aaral ko ay nakakapagod na. Siguro ay hindi na ako nasanay dahil 2 years akong tumigil.“Ayos ka lang iha?” Nabaling ang paningin ko kay Lolo Henry na lumapit pala, hindi ko man lang namalayan.“Opo Lo, katatapus ko kasing gumawa ng activities kaya medyo nadrain ang utak ko.” Maganda talaga ang tumitig sa kalikasan kapag ganitong pagod ka. Noong nag-aaral ako ay gawain ko na ito kapag napapagod ako sa pag-aaral.“'Wag mong pagurin mabuti ang sarili mo. Baka marami nanamang inutos sa 'yo si Ashray?” Umiling ako kay Lolo. Sa totoo lang ay ha
CHAPTER 15Henry Silveria POINT OF VIEW—SA subrang inis ko ay halos hindi ko na maramdaman ang lamig at umaapaw ang init ng ulo ko. Napabuga ako ng hangin at kinalma ang sarili.“Kalma Helliry, kalma boss mo pa rin 'yon.” Naglakad nalang ulit ako papunta sa waiting shed. Ano pa bang saysay kung bibilisan kong maglakad eh basa na nga ako.Nang makarating ako sa waiting shed ay umupo muna ako at niyakap ang bag. Bigla akong nilamig dahil sa hangin na dala ng ulan. Gabi na rin kaya lalamigin ka talaga.Napapamura nalang ako sa isip ko. Sana hindi mabasa ang mga gamit ko may pasok pa naman bukas. Buti nalang talaga at hindi ako nagsapatos ngayon, kung bakit ba naman kasi nakalimutan ko ang payong ko.Naisip ko nanaman tuloy si Ashray. Kahit 'yong bag ko nalang sana ang kinuha niya. Litsè talaga walang awa. Buti rin sana kung kaya kong lakarin kaso subrang layo kapag nilakad ko. Ulan pa at baka mapahamak ako sa daan.Sa gitna ng pag-iisip ko na wala akong pag-asang makaalis dito ay hindi
CHAPTER 16Heliry Chrysopeleia POINT OF VIEW—NAALALA ko noon na kapag nakakatulog ako sa kakanuod ko ng TV o 'di kaya habang naglalaro ay maramdaman ko nalang bigla ang pagbuhat sa akin papunta sa kuwarto. Nandiyan ang Daddy ko na binubuhat ako sa tuwing nangyayari iyon hindi ko na nga lang pinapahala na nagising ako dahil napakagaan sa pakiramdam ang mabuhat. Napamulat ako ng kaunti dahil sa panaginip ko lang pala na binubuhat ako ng daddy ko. Napapikit nalang ulit ako nang marealize ko na si Ashray pala ang nagbubuhat sa akin habang nakatulog ako. Hinayaan ko nalang dahil masama ang pakiramdam ko at wala ako sa mood para magreklamo pa sa mga bagay bagay.Hindi ko tuloy maintindihan si Ashray. Naguguluhan ako sa kaniya kahit dapat ay wala naman talaga akong dapat pag-isipan. Naramdaman ko na inutusan niya si manang na buksan ang kuwarto ko pagkatapos niyon ay dahan dahan niya akong nilapag sa kama. Kahit papaano pala ay may natitira pa ring kabutihan sa puso niya. Kaso lang nasa
CHAPTER 17Helliry Chrysopeleia POINT OF VIEW—HINDI ko alam kung anong magiging buhay ko kapag nanahimik nalang ako. Parang mahirap gawin pero kailangan. Isa pa ay sa laging note na nasa locker ko na may kasamang bulaklak. Wala akong ibang naging kaaway at hihingi sa akin ng paumanhin kung hindi si Ashray lang, pero sa pagkakilala ko sa ugali niya ay hindi niya gagawin 'yon, ayaw ko rin mag over think baka nanti-trip lang talaga.Naglalakad na ako papunta sa kuwarto ni Sir Ashray para dalhan siya ng pagkain. Mahigit 1 week na rin akong tahimik lang at para talaga siyang hari kung tratuhin ko na. Walang bangayan, walang sigawa, walang sagutan. Basta kapag nag-utos siya ay susundin ko. Kapag binigyan ko siya ng pagkain niya ay 'yon lang. Ginagawa ko na rin ang mga trabaho na hindi niya pa iniuutos. Iuutos niya rin lang ay mas maganda ng gawin ko na kaagad.Nasasanay na rin ang katawan ko na magtrabaho ng mabibigat na bagay habang pinagsasabay ang pag-aaral. Kung 'yon 'yong paraan para
CHAPTER 18Helliry Chrysopeleia POINT OF VIEW—HINDI ko na alam kung anong gagawin ko at ang takot sa puso ko ay unti unting umaapaw dahil sa baka tuluyan akong malunod dito na walang nakakakita sa akin.“Helliry! Dàmn you woman!” Narinig kong sigaw hanggang sa maramdaman kong may tumalon sa pool. Maya maya pay ay may humawak na sa akin at iangat ako. Napahinga kaagad ako ng maluwag hanggang sa makaahon kaming dalawa sa pool habang buhat niya ako. Napahawak ako sa dibdib ko at hinahabol ang hininga.“Fcvk, I thought you were joking and you can swim,“ sabi niya habang ako nakasandal ako sa kaniya. Pilit ko pa ring hinahabol ang hininga ko at pinapakalma ang sarili. Nangyari na rin ito sa akin noong bata ako at si Daddy ang sumagip sa akin.“You need mouth to mouth?” Bigla akong nabilaukan sa sinabi niya at kusa ng lumabas ang tubig na nainom ko.“Gosh, you don't need?” Maya maya pa ay unti unti na akong nakakabalik sa normal na paghinga hanggang sa umayos na ang pakiramdam ko. Napak
CHAPTER 19Helliry Chrysopeleia POINT OF VIEW—PANIBAGONG buwan nga nanaman ang lumipas at nandito nanaman ako sa harapan ni Lolo para kunin ang sahod ko sa kaniya. Ang bilis talaga ng panahon at pangatlong sahod ko na kaagad ito. Oo pangatlong sahod ko na nga. Sinabi ko nga kay Lolo na bawasan niya ang sahod ko kasi pinapaaral niya ako pero ayaw niya. Hindi ba lugi si Lolo niyan?“Marami ka na sigurong ipon ngayon ano?” Napatango ako kay Lolo. May naitabi na yata akong 30 thousands ang ibang sinasahod ko ay ginagamit ko para sa school, dahil nahihiya na ako kay Lolo na binibigyan ako ng baon ko sa bawat linggo ay tinatakasan ko nalang siya minsan. Siya na nga nagbabayad sa tuition pati ba naman baon at mga projects na kailangan ng ambagan hihingiin ko pa sa kaniya? Hindi gano'n kakapal ang mukha ko. Kaya hanggat may ipon ako at madudukot ay ako na.Matipid din ako pagdating sa pera at hindi ako bumibili ng mga bagay na hindi ko naman kailangan. Sa pagkain lang talaga ako magastos.“
EPILOGUE— 4 years later“Say! Mommy!”“Dada!”“Hindi puwede. Dapat mommy 'yan. Ash ano nanamang pinainom mong gatas sa mga ito! Bakit puro ikaw ang binabanggit!” Napanguso ako habang nakatingin kay Ashray.“I didn't, hindi ko pa nga sila pinapainom ng kahit ano.” Gusto kong magpapadyak pero 'wag nalang baka ma apply pa nila.Pagkatapos kong makapag aral sa kolehiyo ay gusto kaagad ni Ashray na ikasal kami. Excited nga masiyado at hindi na ako pinayagang magtrabaho ulit. Oo hindi na rin siya naghintay ng ilang years, ilang buwan lang ay kasal agad. At ito ang naging results. Kambal na babae at lalaki.Nanligaw siya sa akin ng halos 2 years. Mga 1 year and half yata bago ko sinagot. Hindi ko siya sinagot kaagad dahil nga nag-aaral pa ako, pero sinagot ko rin noong gusto ko na. Gano'n lang kasimple. Gaya ng sinabi niya ay babawi siya sa akin. Pero binigyan naman ako ng dalawang inire. Grabe ang sakit kaya.“Naks! Tama 'yan maglaba ka, magluto ka rin pagkatapos dito kakain ang pinakamaga
CHAPTER 50— FinaleHelliry Chrysopeleia Flieyh Dizon POINT OF VIEW—MATAGAL na panahon na rin yata simula noong umiyak ako ng tudo kasama ang sakit, kabog sa dibdib, kaguluhan sa isip, pag-aalala at halo halo na. Hindi ko na maintindihan ang nararamdaman ko. Tipong para na akong namamanhid dahil sa nakikita ko.Noong bata ako ay takot na talaga ako sa dugo, pero hindi gano'n kalala. Kapag kaunting dugo ay hindi naman ako natatakot. Natatakot ako hindi dahil sa parang trauma, natatakot ako rito dahil noong nasugat ako ng malaki ay nagdugo ito at subrang sakit sa pakiramdam. Iniisip ko noon na paano na kaya ang malaking sugat? Baka subrang sakit na. Pero 'yong ganitong nakikita ko ngayon, na halos panligo na ang dugo ay hindi ko kayang tignan.Napasigaw ako at agad na lumapit sa kinaruruunan ni Ashray. Panay ang kalabog ng puso ko at pagtulo ng luha. Ako na mismo ang naghila sa mga first aid kit at pinaalis ang mga paharang harang na nanunuod lang. Hindi ko mapigilang nagalit dahil
CHAPTER 49Helliry Chrysopeleia Flieyh Dizon POINT OF VIEW—NAPAHIKAB ako habang nasa loob ng classroom. Wala namang ginagawa na gaano pero hindi ako nakatulog kagabi dahil sa kakaisip kay Ashray. Ngayon lang yata ako hindi sinipon kapag nagpapaulan.“Ano bang ginawa mo kagabi bakit para antok na antok?” Tanong sa akin ni Claies.“W-Wala naman hindi lang talaga ako makatulog kasi hindi pa naman ako inaantok.” Alas dose na nga 'yon pero wala pa akong tulog kaya naisipan ko nalang mag midnight snack, may stock akong mga pagkain at ilang buwan nalang ay mag e-expired na kaya kinain ko nalang.May stock din ako ng mga gatas at kape para kung sakaling matakam ako sa mga ito ay hindi na ako maghahanap kahit saan. Lalo na kapag gabi ay malamig at minsan talaga tinatamad din ako.“Malapit na rin uwian, inaantok din ako. Hindi siguro tayo makakapag bili ng mga street food ngayon. Gusto kong magpahinga, napagod ako kahapon.” Nag unat siya at sinandal ang ulo sa likod ng upuan. Kararating niya
SPECIAL CHAPTER Demonic Ashray Silveria POINT OF VIEW—“Demonic Ashray Silveria.” Napatingin ako sa nagtawag sa akin ng buo kong pangalan. Nagsampalan naman si Stellan at Zyrine hanggang sa makarating sila sa akin.“What?”“Laugh first.” Napataas ang kilay ko sa sinabi ni Zyrine.“Are you crazy?”“Duhh, we are 'cousin' how dare you to tell me that.” Tinignan ko lang siya at bumalik sa pagkakatingin sa labas ng window glass.“Ah gano'n pala ah. Stell, don't tell him where is Helliry located.” Napatingin ako ng nanlalaki ang mata. Nagpalipat lipat ang tingin ko sa kanila. Inirapan ko si Zyrine dahil sa kahit ano anong pinaggagawa niya.“She's here. Pero medyo malayo rito. Sa apartment na malapit sa school ang tinutuluyan niya ngayon. Five to ten minutes ang lakad papunta sa school.” Paninimula ni Stellan.“She told us na 'yon ang unang apartment niya noong naghahanap palang siya ng apartment.” I thought they are are not telling the truth.“Really, is she safe there?” Tanong ko sa kani
CHAPTER 48Demonic Ashray Silveria POINT OF VIEW— Continuation of Chapter 42“Itigil mo 'yan Ashray, gusto mo bang masira ang katawan mo dahil sa alak? Akala ko ba nakapag usap na tayo kahapon.” Napatingin ako kay Stellan at inagaw ang bote ng alak na hawak ko.“Baka gusto mo nanamang masapak. Drinking alcohol won't help you to move, hindi ka rin matulungan niyan na maging ayos.” Napatitig ako sa baso.“Okay fine, just give me that last bottle it's too expensive para hindi maubos.” He look at me with a weird look.“You're drunk. You're too wealthy to say that. Hindi mo ako mabibiro sa ganiyan, stop drinking, get up and move your butt tutulungan kita. Be a man bro and know your wrongs.” Sa lahat yata ng nakilala ko ito ang hindi ko mapilit basta. Wala rin naman akong magagawa dahil wala akong gana sa lahat ng bagay susunod nalang ako sa kaniya.“Maligo ka, amoy alak ka,” sabi niya sa akin at tinulak ako.“Kakaligo ko lang.” Tinignan niya ako at napataas ang kilay.“O really? Glad you
CHAPTER 47Helliry Chrysopeleia Flieyh Dizon POINT OF VIEW—ILANG araw na ang nakalipas at hindi talaga tumigil si Ashray sa paghintay sa akin. At sa mga araw na nagdaan ay kahit isa sa amin ay walang nagsalita. Parang pareho nga kaming gustong magsalita pero wala talagang nag lakas ng loob.Kaduwagan ang tawag doon. Kung siya balak niyang makipag ayos sa akin ay bakit tinititigan niya lang ako at walang salita na kahit ano. Wala akong balak mag first move dahil una sa lahat siya ang may gusto nito. Pinaalis niya ako at gusto ko lang gawin ang sinabi niya sa akin. Ito na sinusunod ko na, siya ang nagsabi kaya siya rin ang bumawi nang sinabi niya kung gusto niya.Napahilata ako sa kama ko at tumitig sa kisame. Mabuti nalang talaga at tapos na ang exam kung hindi ang dami ko sanang iisipin. Ang Ashray talaga na 'yon walang ibang ginawa sa akin kung hindi pag-isipin ako mabuti.Tumayo na ako at kinuha ang sling bag ko. Tinawag kasi ako nang dalawa. Si Zyrine at si Stellan, gusto raw nil
CHAPTER 46Helliry Chrysopeleia Flieyh Dizon POINT OF VIEW—KAILAN na nga ba ulit ako nakaramdam ng kakaibang pagtibok ng puso ko, tipong subrang lakas at hinaluan pa ng kaba at panlalamig ng kamay. At sa iisang tao lang ito nangyayari. Sa iisang tao ko lang ito nararamdaman.Ngayon ay may halong kirot at saya sa puso ko, hindi ko maintindihan kung ano ng mararamdaman ko ngayon habang kaharap siya. Halo halong emosiyon na hindi ko maipaliwanag. Gusto kong umiyak. Gusto ko siyang tanungin kung bakit siya nandito. Ang daming tanong na hindi ko naman masabi dahil hindi ko maibuka ang bibig ko para magsalita.Napaiwas nalang ako ng tingin at nagpatuloy maglakad. Baka naman may iba siyang hinihintay rito. Tapos makikisawsaw ako ang sama ko naman tignan kapag gano'n. Nilampasan ko nalang siya dahil wala rin naman siyang sinasabi.“Get in.” Mahina pero narinig ko ang buses niya. Feeling ko tuloy may gusto siyang sabihin pero hindi niya natuloy tuloy.Napatigil ako saglit pero pinagpatuloy k
CHAPTER 45—Nalalapit na pagtataposHelliry Chrysopeleia Flieyh Dizon POINT OF VIEW—NAPAHIKAB ako habang nakatutok sa reviewer ko. 10 o'clock na ng gabi at nandito pa rin ako sa reviewer ko. Hindi kasi ako magpupuyat at alas nuwebe palang minsan ay tulog na ako. At madali talaga akong antukin kapag reviewer na ang kaharap ko. Hindi naman siguro masiyadong mahirap 'yong exam dahil nag a-advance ako minsan sa pagbabasa at nakikinig ako sa mga lectures, ang ginagawa ko nalang ngayon ay sinusubukang ibalin sa iba ang attention ko.Ilang araw na pero hindi pa rin nagpapakita sa akin si Ashray. Sigurado kaya 'yong dalawa sa pinagsasabi nila tungkol kay Ashray na halatang ako ang iniisip. Baka naman hindi eh. Kung gusto niyang mag sorry ay dapat ilang araw na siyang nagpapakita.Ang kapal ko naman magsabi ng ganito samantalang kapag nag sorry siya sa akin hindi ko pa alam kung patatawarin ko ba kaagad. Isa pa ay hindi ako sigurado kung mag so-sorry talaga siya. Pero ano kayang ginagawa ni
CHAPTER 44Helliry Chrysopeleia POINT OF VIEW—“Okay got it Helliry? Basta 'wag ka lang mahiya, kaya mo 'yan mataas ang sahod sa modeling at bagay na bagay ka rin talaga.” Napahawak ako sa tenga ko dahil sa sinabi ni Zyrine. Nakakahiya.Tinuturuan niya nga ako ng mga poses kapag mag momodel na. Model din pala siya kaya pala 'yon ang offer niya sa akin. Tinuturuan niya ako ng mga alam niyang pose bago kami umalis dito. Oo sasama na nga ako sa pagbalik nila. Kailangan ko na ring pumasok sayang naman ang ilang buwan kung drop out ako. 'Tsaka patapos ko na itong second year, ayaw ko nang masayang.“Kayong dalawa, tara na.” Napatingin kami kay Stellan na tinawag kami, naayos niya na pala ang mga gamit namin.Alas nuwebe na nga kami nakaalis dahil naghanap din sila ng maiuuwi nila na sa probinsiya lang madalas makita o mabili. Isa pa ay rush talaga sila, kararating lang kaya nila kahapon tapos kinabukasan uwi ulit. Wala silang reklamo dahil sanay naman na raw sila sa biyahe, mas malala pa