Pagdating ni Xander sa opisina, nadatnan niya roon ang kanyang Tito Ricardo, nakaupo sa harap ng kanyang desk at tila may hinihintay. "Xander," bungad ni Ricardo nang makita siyang pumasok. "Tamang-tama ang dating mo. May gusto akong pag-usapan sa'yo." Tumango si Xander, sinara ang pinto at lumapit sa kanyang mesa. "Ano ‘yon, Tito?" "Punta tayo sa mansyon ko mamaya," seryosong sabi ni Ricardo. "Dadalaw doon si Lucrecia. Sa tingin ko, dapat kang naroon." Bahagyang naningkit ang mga mata ni Xander. "Bakit?" "Kapag andun ka, malalaman mo," sagot ng matanda. "Pero isang bagay lang, Xander… siguraduhin mong hindi ka magpapadala sa mga kasinungalingan ng babaeng ‘yon." Napatango si Xander. Wala siyang balak magpatalo kay Lucrecia. Sa Mansyon ni Ricardo… Pagdating nila sa mansyon, naroon na si Lucrecia. Nakaupo ito sa sala, may hawak na isang baso ng wine, at tila kuntento sa sarili. Agad nitong sinalubong ng matamis ngunit mapanlinlang na ngiti si Xander. "Xander, hijo! Bu
Nagising si Althea sa marahang dampi ng halik sa kanyang noo, pababa sa kanyang pisngi, hanggang sa makarating sa kanyang labi. Napasinghap siya at bahagyang dumilat, at doon tumambad sa kanya ang gwapong mukha ni Xander, nakangiti habang nakapatong ang isang braso sa kanyang baywang. "Umaga na, mahal," bulong ni Xander, tinutukso siya ng malalim nitong boses. Ngunit imbes na matunaw sa tamis ng sandali, naalala ni Althea ang kanyang pagtatampo. Mabilis siyang tumalikod, tinakpan ang sarili ng kumot at nagkunwaring tulog ulit. "Hmm, galit ka pa rin ba?" Tanong ni Xander habang hinahaplos ang kanyang likod. "Hindi ako galit," matabang na sagot ni Althea. "Ayoko lang makipag-usap sa isang busy na tao na hindi ko na halos makita." Napakamot sa batok si Xander. Alam niyang may kasalanan siya. "Althea, hindi ko naman sinasadya. May inaasikaso lang ako—" "Oo, oo. Business, kompanya, kung anu-ano," putol ni Althea sabay irap. "Alam mo ba kung ano ang pakiramdam ng buntis na hindi
Hindi na inabutan ni Althea si Xander sa terrace. Parang bula itong naglaho, at hindi niya naabutan kung saan ito nagpunta matapos ang tawag sa telepono. Napabuntong-hininga siya bago bumalik sa loob ng silid. Nang balikan niya ang Inay Edna, nakangiti itong nakaupo sa gilid ng kama, pinagmamasdan ang inihandang almusal. "Kain ka na, anak. Huwag mong isipin ang kung ano man 'yang bumabagabag sa'yo," anang ina niya habang inaayos ang kumot sa kama. Tumango si Althea at marahang sumubo ng arroz caldo. Napakasarap ng sabaw, at ramdam niya ang init na gumapang sa kanyang sikmura. Habang kumakain, hindi niya maiwasang mapatingin sa bintana. Ang liwanag ng araw ay sumisilip sa kurtina, at may banayad na simoy ng hangin na nagdala ng bango ng mga bulaklak mula sa hardin sa ibaba. Pagkatapos niyang kumain, nagpasya siyang lumabas saglit. Parang gusto niyang mamitas ng bulaklak at ilagay ito sa kanyang silid. Pakiramdam niya, makakatulong iyon upang maging mas presko at maaliwalas ang
Opisina ni Xander Halos mapakuyom ng kamao si Althea sa nalaman. Kaya pala sobrang close nina Jace at Zsazsa—iyon pala ay mag-ama sila! Hindi siya makapaniwala. Ilang taon niyang itinuring si Jace bilang kaibigan, pinagkatiwalaan niya ito, ngunit may itinatago pala itong malaking lihim. Mas lalo pang sumidhi ang galit sa dibdib niya. Pero alam niyang wala siyang ibang dapat sisihin kundi si Lucrecia. Napatingin siya kay Xander, na tahimik lamang habang nakaupo, hawak pa rin ang brown envelope. "Si Lucrecia," madiin na sabi ni Xander. "Siya ang puno't dulo ng kaguluhang ito." Althea swallowed hard. Hindi na siya nagulat. Kung may isang taong kayang magmaniobra ng ganitong klase ng sikreto, si Lucrecia iyon. Napasandal siya sa upuan, pilit pinoproseso ang lahat ng nalaman. "Paano mo nalaman ang tungkol dito?" tanong niya, bagaman kinakabahan sa isasagot ng asawa. Napatingin si Xander sa kanya, saka sumandal sa kanyang swivel chair. "Ngayon lang," sagot nito. "Matagal ko na
Madilim na ang paligid ng Montevista Group, at tanging ang mahihinang ilaw mula sa poste at ilang ilaw sa loob ng gusali ang nagbibigay-liwanag. Tahimik ang paligid, maliban sa marahang ihip ng hangin na sumasayaw sa mga dahon. Nakagawian na ng guard na libutin ang bawat departamento bago bumalik sa kanyang pwesto. Maingat niyang sinuri ang bawat sulok ng gusali, tinitiyak na walang anomang kakaiba. Nang matiyak niyang maayos ang lahat, bumalik siya sa kanyang istasyon sa lobby. Samantala, sa Mansyon ng Montevista, masaya namang naghahapunan ang pamilya nina Xander at Althea. Magaan ang usapan sa hapag-kainan, at kahit may ilang tensyon sa kanilang buhay, sa mga sandaling iyon ay tila isang normal at payapang gabi lamang para sa kanila. Habang lumilipas ang oras, sa gusali ng Montevista Group, nagsimulang makaramdam ng antok ang guard. Tahimik at malamig ang paligid, kaya naman hindi niya napigilan ang pagpikit-pikit ng mata. "Bwisit!" Mura ni Lucrecia habang mahigpit na hawak
Dumadagundong ang tunog ng makina ng itim na SUV habang mabilis na tinatahak ni Xander ang daan patungo sa paaralan nina Ava at Zsazsa. Mahigpit ang hawak niya sa manibela, ramdam ang bigat ng pag-aalalang bumalot sa kanyang dibdib. Kasalukuyan siyang kausap sa telepono ang kanyang asawa, si Althea. “Althea, pakisabihan si Nita na hindi na niya kailangang sunduin sina Ava at Zsazsa. Ako na ang bahala.” Malalim ang kanyang boses, puno ng seryosong pag-aalala. “Sigurado ka? Akala ko may meeting ka?” tanong ni Althea sa kabilang linya. “Hindi bale na. May mas mahalagang bagay akong kailangang asikasuhin.” Sa gilid ng kanyang paningin, may isang pamilyar na pigura ang kanyang nasilayan—isang anino mula sa nakaraan na matagal na niyang gustong kalimutan. Si Lilia. Nanlamig ang kanyang buong katawan. Napamura siya nang mahina. “Tangina…” “Xander? Anong nangyari?” Napansin ni Althea ang biglang pagbabago ng tono niya. “Si Lilia… Nandito siya malapit sa eskwelahan.” Napatigi
Hindi pa man ganap na natatapos ang kaguluhan, sumabog na ang balita sa media. Sa bawat istasyon ng TV, radio, at social media platforms, nagkalat na ang headlines: “ANAK NG MONTEVISTA, SANGKOT SA MALAGIM NA AKSIDENTE!” “XANDER AT ALTHEA MONTEVISTA, PINUNA SA KAPABAYAAN!” “ANG KATAHIMIKANG BUMABALOT SA AKSIDENTE—ANO ANG TINATAGO NG MONTEVISTA?” Sa loob ng kanilang bahay, hawak ni Althea ang remote habang nanginginig ang kanyang mga kamay. Puno ng kaba ang kanyang dibdib habang pinapanood ang live news coverage. Sa screen, makikita ang reporters na nakatayo sa harap ng ospital, tinututukan ang estado nina Jace at Zsazsa. “Ayon sa mga nakasaksi, mabilis umano ang takbo ng sasakyan bago mawalan ito ng kontrol. Maraming espekulasyon na may kapabayaan ang mga magulang ng bata, lalo na’t tila walang sapat na seguridad ang kanilang anak sa ilalim ng pangangalaga ng ibang tao.” “Sa ngayon, hinihintay pa ang opisyal na pahayag ni Xander at Althea Montevista ukol sa insidente. Ano
Sa isang high-end boutique shop, kumikinang sa loob ng glass display ang isang eleganteng custom-made gown—isang obra maestrang eksklusibong ginawa para kay Althea Montevista. Ngunit sa harapan nito, nakatayo si Lilia, nakataas ang kilay at nakapamewang, habol ang hininga sa gigil. Sa tabi niya, ang boutique stylist na halatang naiipit sa sitwasyon. "Ano bang problema mo?!" matigas na sabi ni Lilia, ang matalim niyang tingin ay nakatutok sa stylist. "Sinabi ko nang bibilhin ko ‘tong gown na ‘to, ano pa bang hinihintay mo?!" "Pasensya na po, Ma’am, pero hindi po ito for sale," mahinahong paliwanag ng stylist. "Eksklusibo po itong ginawa para kay Mrs. Montevista. Naka-reserve na po." Nagsalubong ang kilay ni Lilia. "Monte—si Althea?!" Napangisi siya, halatang nainis. "At bakit siya?! Alam mo bang mas mataas ang kaya kong ibayad kaysa sa kahit anong binayaran niya?!" Napalingon ang ibang customers sa boutique. Kita sa mukha ng stylist ang kaba, pero nanatili itong matatag.
Sa di kalayuan, sa likod ng matataas na punong kahoy at kakahuyan na bahagyang natatakpan ng anino, nakatayo si Xander. Tahimik, walang imik, ngunit tila may lindol sa loob ng kanyang dibdib habang pinagmamasdan ang bawat galaw ng mga taong mahal niya. Hawak niya ang kanyang jacket sa isang kamay, habang ang kabilang kamay ay nakakuyom sa gilid ng kanyang katawan. Sa harap ng puntod, nakita niya si Althea na nakayakap kay Zsazsa. Kasama rin si Jace at si Inay Edna, tila isang kumpletong pamilyang nagluluksa ngunit sabay-sabay ding bumibitaw sa nakaraan. Hindi niya maipaliwanag ang damdaming bumabalot sa kanya. May kirot, may galit, may lungkot… pero higit sa lahat, may panibugho. Hindi sa pag-ibig ni Althea, kundi sa pagkukulang niyang maging sapat—kay Althea, at higit sa lahat, kay Zsazsa. Tila mabagal ang pag-inog ng mundo sa paningin niya habang pinagmamasdan kung paano niyakap ni Althea si Zsazsa nang mahigpit, kung paano ngumiti ang bata sa gitna ng lungkot, at kung paano n
Third POV Lumipas ang ilang araw, ngunit walang balita kay Xander. Para siyang nawala na parang bula, iniwan si Althea sa gitna ng napakaraming tanong at sakit. Sa bawat paggising niya sa umaga, umaasa siyang makakatanggap ng tawag o kahit mensahe mula kay Xander, pero wala. Tila baga hindi lang siya basta iniwan—parang hindi na ito muling babalik. Ang kanilang bagong tahanan na dapat ay puno ng saya bilang bagong kasal ay naging malamig at tahimik. Sa tuwing bababa siya sa hapag-kainan, parang gusto niyang umiyak. Napansin niyang kakaiba ang kilos ng kanyang mga magulang. Si Julio at Cecilia ay laging nag-uusap nang pabulong. Sa tuwing papasok siya sa silid nila, bigla silang titigil at magpapanggap na wala lang. Si Jace naman, palaging naroon, nakabantay sa kanya. Minsan, parang may gusto itong sabihin, pero hindi nito magawa. Isang gabi, habang palabas siya ng bahay upang magpahangin sa garden, narinig niya ang usapan ng kanyang mga magulang sa sala. "Hindi na dapat b
Third POV Malapit na ang kanilang kasal, pero sa halip na excitement, kaba ang bumalot kay Althea. Ilang oras na siyang naghihintay, pero ni anino ni Xander ay hindi pa niya nakikita. Nagsimula siyang maglakad-lakad sa paligid ng bahay, sinusubukang hanapin ito. Sinubukan niyang tawagan ang cellphone nito, pero hindi sumasagot. Sinubukan niya ring tanungin ang mga tauhan na abala sa paghahanda ng kasal, pero walang makapagsabi kung nasaan si Xander. Habang lumilipas ang mga oras, unti-unti na siyang kinabahan. “Nasaan na ba ang lalaking ‘yon?” bulong niya sa sarili, napapatingin sa orasan. Maya-maya, lumapit sa kanya si Zsazsa na may bitbit na stuffed toy. “Mama Althea, bakit po parang nag-aalala kayo?” inosenteng tanong ng bata. Napabuntong-hininga siya at pilit na ngumiti. “Hinahanap ko lang si Daddy Xander mo, baby.” Biglang kumunot ang noo ni Zsazsa. “Baka po hindi na siya bumalik,” sagot nito nang walang emosyon. “Okay lang naman po. Mas gusto ko naman si Daddy Jace.
Third POV Abala ang buong pamilya sa paghahanda ng kasal nina Xander at Althea. Masaya ang lahat, maliban kay Althea na nakaupo sa gilid, nakasimangot habang hinahaplos ang kanyang umbok na tiyan. "Hindi ba pwedeng pagkatapos ko na lang manganak?" reklamo niya kay Xander habang nakasandal ito sa balikat ng lalaki. Agad siyang hinila ni Xander palapit. "No way, love. Gusto kitang pakasalan ngayon na. Mas okay na may kasiguraduhan akong hindi mo na ako matatakasan!" malakas niyang sabi, sabay halik sa tuktok ng ulo ni Althea. Napairap si Althea at kinurot ang tagiliran ni Xander. "Ganyan ka na naman! Para bang takot na takot kang iwan kita." "Gano’n na nga," sagot ni Xander, hindi man lang tinatago ang katotohanan. "Baka kung kelan hindi kita binantayan, bigla kang tumakbo na parang si Cinderella!" Napahalakhak si Althea. "Eh paano naman ako tatakbo, ha? May bitbit akong baby sa tiyan! Hindi mo ba nakikita kung gaano na ako kabigat?" Tumango-tango si Xander na kunwaring na
Sa Ilalim ng mga Bituin Sa malawak na bakuran na malapit sa ilog, nag-uumapaw ang kasiyahan. Ang mga ilaw mula sa mga nakasabit na bombilya sa puno ay nagbibigay ng mainit at kaaya-ayang liwanag sa buong paligid. Amoy na amoy ang inihaw na isda at baboy, samahan pa ng halakhakan ng mga tao. Habang abala ang lahat sa paghahanda ng pagkain at paglalaro ng mga bata, si Althea naman ay nakaupo sa may gilid, pasilip-silip sa nagaganap na kasiyahan. Nakaunan siya sa kanyang palad, may kaunting lungkot sa kanyang mga mata habang pinagmamasdan ang paligid. Kung iisipin, ilang araw lang ang lumipas pero pakiramdam niya ay parang isang siglo na niyang hindi nakikita si Xander. Inakala niyang hindi na ito babalik. Pinilit niyang maging matatag, pero sa bawat paglipas ng araw, mas lalo niyang naramdaman ang sakit ng pangungulila. Napabuntong-hininga siya at nilaro ang dahon ng damo sa kanyang kamay. Maya-maya pa, bigla niyang naramdaman ang isang mainit na bagay na lumapat sa kanyang bali
Tahimik ang buong bahay. Para bang lahat ng tao ay nawala, o kaya nama’y sinadyang iwan siyang mag-isa. Hindi niya maintindihan, pero ramdam niyang may bumabagabag sa kanya. Mahigpit ang pagkakabalot niya sa kumot, nakasiksik siya sa gilid ng kama, at kahit anong pilit niyang pigilan ang sarili, patuloy pa rin sa pagpatak ang kanyang luha. Paulit-ulit sa isip niya ang larawang nakita niya—si Xander, inaalagaan si Lilia, samantalang siya, na kanyang asawa at dinadala ang kanilang anak, ay hindi man lang nito napupuntahan. Maya-maya, isang katok ang gumambala sa kanyang pag-iiyak. Mahina lang ito noong una, pero hindi ito tumigil. Isa, dalawa, tatlong beses—at nang hindi siya sumagot, nanatiling tahimik ang kabilang panig ng pinto. Wala pa ring tunog. Parang nakikiramdam kung gising siya o hindi. Ngunit kahit pa sirain ang pintuan, hindi niya ito babangon. Mas gusto niyang manatiling nakabalot sa lungkot at pagdaramdam. Pero hindi niya inaasahan ang sumunod na nangyari. Isan
Samantalang si Althea ay abala sa pagkain ng hinog na mangga sa likod-bahay. Sarap na sarap siya sa bawat kagat habang iniisip kung bakit parang ang bigat pa rin ng pakiramdam niya. Ilang araw na siyang malungkot at hindi niya na rin makontak si Xander. Napabuntong-hininga siya at tumingin sa langit. "Kailan kaya matatapos ang ganitong pakiramdam?" tanong niya sa sarili. Nang maalala niya ang kanyang cellphone, agad siyang napatayo at bumalik sa kanyang silid. Kinuha niya ang telepono sa tabi ng unan at nanlaki ang mata nang makita ang napakaraming missed calls mula kay Jace. Kinabahan siya. "Baka may nangyari sa mga bata!" mabilis niyang inisip. Agad niyang tinawagan si Jace habang lumalakas ang kabog ng kanyang dibdib. Biglang bumukas ang pinto ng silid ni Althea. Napalingon siya at nakita niyang si Jace ang pumasok. Kumunot ang noo niya, bakas sa mukha niya ang pagtataka. “Anong ginagawa mo rito?” tanong niya, kita sa mukha ang bahagyang pag-aalala. Hindi agad nagsali
Pag-aalala ng Pamilya ni Althea Tahimik na nakaupo si Althea sa hapag-kainan kasama ang kanyang pamilya. Kahit anong pilit niyang itago ang lungkot, napansin pa rin ito ng Inay Edna niya. “Althea, anak,” mahinahong tawag ni Inay Edna habang nakatingin sa kanya. “Para kang walang gana. Ang tagal mong nagising, tapos ngayon, parang hindi ka interesado sa pagkain mo.” Napatingin si Althea sa pagkain sa harapan niya. May sinigang na baboy, pritong isda, at kanin—paborito niya noon, pero ngayon, parang wala siyang gana kahit sa isang subo. “Wala lang po, Inay,” mahina niyang sagot, iniwas ang tingin. Ngunit hindi siya tinantanan ni Inay Edna. Napansin din ni Cecilia at Julio ang kanyang pananamlay. “Ano ka ba naman, anak?” sabat ni Cecilia, nag-aalalang hinawakan ang kamay ni Althea. “Buntis ka. Hindi puwedeng pinapabayaan mo ang sarili mo. Paano ang baby mo? Kailangan mong kumain.” “Kahit pilitin mo, kung ganyan ang mukha mo habang kumakain, baka lalo kang hindi makakain,” d
Xander's POV Nang makaalis si Attorney, naramdaman ko agad ang bigat ng katahimikan sa silid. Naiwan kaming dalawa ni Lilia, at ramdam ko ang bawat segundong lumilipas—parang isang bitag na unti-unting sumasakal sa akin. Tumayo ako, nag-aalalang tinitingnan si Lilia na nakahiga sa kama. “Lilia, magpapahinga na ako. May mga dapat pa akong asikasuhin bukas,” sabi ko, pilit na nagpapaka-kalma. Biglang sumimangot si Lilia, parang batang inagawan ng laruan. “Bakit ang bilis mo namang umalis, Xander? Akala ko ba, mananatili ka muna rito?” Napabuntong-hininga ako. “Sinabi kong isang buwan akong mananatili rito para ayusin ang usapin sa negosyo, pero hindi ibig sabihin na kailangan kong bantayan ka buong magdamag.” Tumayo siya mula sa kama, bagama’t halatang mahina pa rin ang katawan niya. Lumapit siya sa akin at mahigpit na hinawakan ang aking braso. “Xander, please… kahit sandali lang. Ayokong mag-isa rito.” Ramdam ko ang init ng kamay niya, pero mas ramdam ko ang lungkot sa bos