Xander’s POV Naputol ang pag-uusap namin ni Althea nang marinig namin ang mahinang pagkatok sa pintuan. Agad itong bumukas at sumilip si Aling Edna, may bakas ng pag-aalala sa kanyang mukha. "Xander, may bisita ka. Galing sa media," aniya. "May family interview daw kayo ngayon." Napakunot ang noo ko. "Anong family interview?" Hindi ko ito napaghandaan. Wala akong natatandaang pumayag ako sa kahit anong interview tungkol sa pamilya namin. "Mukhang biglaan ito," sabat ni Althea, halatang nag-aalala rin. Bago pa ako makapagsalita, sumunod na sinabi ni Aling Edna ang dahilan kung bakit hindi pa ako dapat mag-panic. "Huwag kang mag-alala, Xander. Si Ricardo na ang humaharap sa reporter. Kilala mo naman si Ricardo, magaling 'yun sa ganito." Napabuntong-hininga ako. Totoo naman. Ang Tito Ricardo ko ang tipo ng taong kayang makipagsabayan kahit kanino, lalo na sa media. Alam niya kung paano kontrolin ang sitwasyon at kung paano iwasan ang mga tanong na maaaring makasira sa plano k
Xander's POV Pagkatapos ng interview, napansin ni Xander ang biglaang panghihina ni Althea. Kita niya ang pagkunot ng noo nito habang marahang humawak sa sentido. "Althea?" agad niyang nilapitan ang asawa at inalalayan ito. "Anong nangyayari sa’yo? May masakit ba?" Bahagyang ipinikit ni Althea ang kanyang mga mata at huminga nang malalim. "Parang nahilo lang ako bigla…" mahina niyang sagot. Nag-aalalang hinawakan ni Xander ang mukha nito, pilit na inaalam kung may lagnat ba siya o may iba pang nararamdaman. "Hindi na ‘to normal, tatawagan ko na ang family doctor." "Huwag na, baka pagod lang ako—" Hindi na hinayaan ni Xander na tapusin pa ni Althea ang sasabihin nito. Kinuha niya agad ang phone niya at tinawagan ang kanilang family doctor. Samantala, si Aling Edna naman ay lumapit din at hinaplos ang likod ni Althea. "Anak, baka nga napagod ka lang. Pero mabuti na rin na matingnan ka ng doktor." Si Ava naman ay lumapit din kay Althea at hinawakan ang kamay nito. "Tita,
Althea’s POV Saktong pagdating ng doktora, agad akong isinailalim sa pregnancy test at ilang pagsusuri. Tahimik kaming lahat habang hinihintay ang resulta. Ramdam ko ang kaba ni Xander sa tabi ko, mahigpit niyang hawak ang kamay ko na parang ayaw niya akong pakawalan. Maya-maya, ngumiti ang doktora ngunit kita ko ang bahagyang pag-aalala sa kanyang mga mata. "Congratulations, Mrs. Montevista. Buntis ka." Para akong lumutang sa saya. Totoo nga! Magkakaanak kami ni Xander! Napatingin ako sa kanya, at kita ko ang sobrang tuwa sa kanyang mukha. Hinila niya ako palapit at mahigpit akong niyakap. "Althea, magkakaanak na tayo!" bulong niya, puno ng emosyon. Ngunit bago pa namin tuluyang ipagdiwang ang magandang balita, lumamlam ang ekspresyon ng doktora. "Pero may gusto akong ipaalam sa inyo..." Napatingin ako sa kanya, kinakabahan. "Ano po 'yun, Dok?" Huminga siya nang malalim bago nagsalita. "Nakakita ako ng bahagyang pagdurugo, Althea. Hindi ito normal, lalo na sa maagang baha
Habang abala si Aling Edna sa pag-aalaga kay Althea, abala naman si Xander sa paghahanap ng katotohanan tungkol sa tunay na ama ni Zsazsa. Matagal na siyang may hinala, at ngayon ay gusto niyang makumpirma ang lahat. Samantala, nakahiga si Althea sa kama, pinipilit na huwag mag-isip nang masyado para sa kanyang dinadalang bata. Pero bigla niyang narinig ang pagtunog ng cellphone niya. Nagulat siya nang makita ang pangalan sa screen—Jace. Matagal na niyang hindi nakausap ang kaibigan. Agad niyang sinagot ang tawag. "Jace?" may halong pagtataka sa kanyang tinig. "Althea, kumusta ka na?" sagot ng lalaki sa kabilang linya, bakas sa boses nito ang pag-aalala. Napangiti si Althea. "Mabuti naman... medyo nagpapahinga lang. Ikaw? Bakit ngayon ka lang tumawag?" "Pasensya na, busy rin kasi sa trabaho. Pero gusto kitang kumustahin, lalo na't narinig kong buntis ka na pala." Nagulat si Althea. "H-Ha? Paano mo nalaman?" Tumawa si Jace. "Alam mo namang mabilis kumalat ang balita,
Nanigas ang panga ni Xander nang marinig ang pangalan ni Jace mula mismo kay Benjamin. Ramdam niya ang kilabot na gumapang sa kanyang katawan, pero hindi niya pinahalata. Jace? Bakit palaging may koneksyon ang pangalang iyon sa mga gulong kinasasangkutan nila? Mabilis siyang tumalikod, halatang hindi na nag-aksaya ng oras. Kailangan niyang makabalik. Kailangan niyang makita si Althea. "Siguraduhin mong hindi makakatakas 'yan," malamig na utos niya sa kanyang mga tauhan bago tuluyang lumakad palayo. Hindi siya maaaring magpaka-kampante. Alam niyang bihasa sa pagtakas si Benjamin, pero sa ngayon, mas mahalaga ang alamin kung anong papel ni Jace sa buhay ni Zsazsa. Bago tuluyang sumakay sa sasakyan, nilingon pa niya ang isa sa kanyang mga tauhan. "Ang anak ni Benjamin—siguraduhing ligtas siya. Walang gagalaw sa kanya hangga’t hindi pa natatapos ang lahat ng ito," madiin niyang bilin. "Yes, Boss," sagot ng tauhan niya bago bumalik sa loob ng gusali. Napasandal si Xander sa upu
Habang inaayos ni Althea ang kwelyo ni Xander, hindi niya mapigilang sumimangot. “Sobrang busy mo na talaga,” tampo niyang bulong habang hindi tumitingin sa asawa. Napangiti si Xander sa inis ni Althea. Hinayaan lang niyang paglaruan nito ang kwelyo niya kahit alam niyang maayos na iyon. Alam niyang nagtatampo ito, at aminado siyang naging abala nga siya sa trabaho. Hinaplos niya ang pisngi ni Althea at marahang inangat ang baba nito para tumingin sa kanya. “Alam kong hindi kita masyadong nabibigyan ng oras, Althea,” malambing niyang sabi. “Pero pagkatapos ng trabaho ko… at pagkatapos ng family photo shoot natin, ikaw naman ang aasikasuhin ko.” “Promise?” kunot-noong tanong ni Althea, pero halata sa mata niya ang kaunting lambing. “Hmm,” tumango si Xander, saka yumuko at marahang hinalikan ang noo ni Althea. “Promise.” Hindi man ito sinabi ni Althea, pero natuwa siya sa sagot ni Xander. Alam niyang may tiwala siya rito—at ngayon, mas lalo niyang gustong hintayin ang araw n
Pagdating ni Xander sa opisina, nadatnan niya roon ang kanyang Tito Ricardo, nakaupo sa harap ng kanyang desk at tila may hinihintay. "Xander," bungad ni Ricardo nang makita siyang pumasok. "Tamang-tama ang dating mo. May gusto akong pag-usapan sa'yo." Tumango si Xander, sinara ang pinto at lumapit sa kanyang mesa. "Ano ‘yon, Tito?" "Punta tayo sa mansyon ko mamaya," seryosong sabi ni Ricardo. "Dadalaw doon si Lucrecia. Sa tingin ko, dapat kang naroon." Bahagyang naningkit ang mga mata ni Xander. "Bakit?" "Kapag andun ka, malalaman mo," sagot ng matanda. "Pero isang bagay lang, Xander… siguraduhin mong hindi ka magpapadala sa mga kasinungalingan ng babaeng ‘yon." Napatango si Xander. Wala siyang balak magpatalo kay Lucrecia. Sa Mansyon ni Ricardo… Pagdating nila sa mansyon, naroon na si Lucrecia. Nakaupo ito sa sala, may hawak na isang baso ng wine, at tila kuntento sa sarili. Agad nitong sinalubong ng matamis ngunit mapanlinlang na ngiti si Xander. "Xander, hijo! Bu
Nagising si Althea sa marahang dampi ng halik sa kanyang noo, pababa sa kanyang pisngi, hanggang sa makarating sa kanyang labi. Napasinghap siya at bahagyang dumilat, at doon tumambad sa kanya ang gwapong mukha ni Xander, nakangiti habang nakapatong ang isang braso sa kanyang baywang. "Umaga na, mahal," bulong ni Xander, tinutukso siya ng malalim nitong boses. Ngunit imbes na matunaw sa tamis ng sandali, naalala ni Althea ang kanyang pagtatampo. Mabilis siyang tumalikod, tinakpan ang sarili ng kumot at nagkunwaring tulog ulit. "Hmm, galit ka pa rin ba?" Tanong ni Xander habang hinahaplos ang kanyang likod. "Hindi ako galit," matabang na sagot ni Althea. "Ayoko lang makipag-usap sa isang busy na tao na hindi ko na halos makita." Napakamot sa batok si Xander. Alam niyang may kasalanan siya. "Althea, hindi ko naman sinasadya. May inaasikaso lang ako—" "Oo, oo. Business, kompanya, kung anu-ano," putol ni Althea sabay irap. "Alam mo ba kung ano ang pakiramdam ng buntis na hindi
EPILOGUE – LIMANG TAON MAKALIPAS Third Person POV Maliwanag ang sikat ng araw. Sa isang hardin na pinalibutan ng puting bulaklak at hanging sariwa, isang masayang kasalan ang nagaganap. Simple lang—pero ramdam ang pagmamahalan sa bawat ngiti, sa bawat sulyap, at sa bawat hakbang. Nakahawak si Althea sa braso ni Zsazsa, ngayon ay siyam na taong gulang, habang naglalakad sa aisle. Si Zsazsa ang nagsilbing flower girl at bridesmaid—proud na proud, may konting arte pa sa lakad, pero may kinikilig sa mata. Sa unahan, nakatayo si Xander. Hindi na siya ‘yung lalaking laging may bigat sa puso. Ngayon, isa na siyang ganap na asawa, ama, at lalaking natutong lumaban para sa pamilya niya. Habang naglalakad si Althea, dahan-dahan siyang tumingin kay Xander. Nandoon pa rin ang kilig, ang lungkot, ang kasaysayan ng nakaraan—pero sa lahat ng iyon, ang nangingibabaw ay pagmamahal. Sa tabi ni Xander, nakaupo si baby Liam—ngayon ay apat na taong gulang, nakasuot ng maliit na coat, at abala sa pag
THIRD POV Lumipas ang mga araw sa pagitan ng lungkot at pag-asang bumabalot sa tahanan ni Althea. Unti-unti nang lumalaki ang kanyang tiyan, at bawat araw na dumadaan ay parang tinutulak siya ng panahon pabalik sa mga alaala nila ni Xander. Samantalang sa malayong lugar, isang lalaking punong-puno ng pag-aalala at pangungulila ang nakaupo sa labas ng isang lumang ospital. Si Xander. Namumugto ang kanyang mga mata, at tila ba nahulog ang buong mundo sa balikat niya. May tungkulin siyang kailangang tapusin—isang pangako sa nakaraan na matagal na niyang pinasan. At iyon ay si Lilia. Hindi niya kayang sabihin kay Althea ang katotohanan. Alam niyang masasaktan ito. Alam niyang mahirap itong ipaliwanag sa pamilya ni Althea, lalo na sa anak nitong si Zsazsa. Kaya pinili niyang manahimik, magsakripisyo, at muling itago ang sariling sakit. --- XANDER POV “Patawad, Althea…” bulong ko habang nakatanaw sa malamig na burol ng babaeng minsan kong inalagaan.* Lilia is gone. Tinup
Sa di kalayuan, sa likod ng matataas na punong kahoy at kakahuyan na bahagyang natatakpan ng anino, nakatayo si Xander. Tahimik, walang imik, ngunit tila may lindol sa loob ng kanyang dibdib habang pinagmamasdan ang bawat galaw ng mga taong mahal niya. Hawak niya ang kanyang jacket sa isang kamay, habang ang kabilang kamay ay nakakuyom sa gilid ng kanyang katawan. Sa harap ng puntod, nakita niya si Althea na nakayakap kay Zsazsa. Kasama rin si Jace at si Inay Edna, tila isang kumpletong pamilyang nagluluksa ngunit sabay-sabay ding bumibitaw sa nakaraan. Hindi niya maipaliwanag ang damdaming bumabalot sa kanya. May kirot, may galit, may lungkot… pero higit sa lahat, may panibugho. Hindi sa pag-ibig ni Althea, kundi sa pagkukulang niyang maging sapat—kay Althea, at higit sa lahat, kay Zsazsa. Tila mabagal ang pag-inog ng mundo sa paningin niya habang pinagmamasdan kung paano niyakap ni Althea si Zsazsa nang mahigpit, kung paano ngumiti ang bata sa gitna ng lungkot, at kung paano n
Third POV Lumipas ang ilang araw, ngunit walang balita kay Xander. Para siyang nawala na parang bula, iniwan si Althea sa gitna ng napakaraming tanong at sakit. Sa bawat paggising niya sa umaga, umaasa siyang makakatanggap ng tawag o kahit mensahe mula kay Xander, pero wala. Tila baga hindi lang siya basta iniwan—parang hindi na ito muling babalik. Ang kanilang bagong tahanan na dapat ay puno ng saya bilang bagong kasal ay naging malamig at tahimik. Sa tuwing bababa siya sa hapag-kainan, parang gusto niyang umiyak. Napansin niyang kakaiba ang kilos ng kanyang mga magulang. Si Julio at Cecilia ay laging nag-uusap nang pabulong. Sa tuwing papasok siya sa silid nila, bigla silang titigil at magpapanggap na wala lang. Si Jace naman, palaging naroon, nakabantay sa kanya. Minsan, parang may gusto itong sabihin, pero hindi nito magawa. Isang gabi, habang palabas siya ng bahay upang magpahangin sa garden, narinig niya ang usapan ng kanyang mga magulang sa sala. "Hindi na dapat b
Third POV Malapit na ang kanilang kasal, pero sa halip na excitement, kaba ang bumalot kay Althea. Ilang oras na siyang naghihintay, pero ni anino ni Xander ay hindi pa niya nakikita. Nagsimula siyang maglakad-lakad sa paligid ng bahay, sinusubukang hanapin ito. Sinubukan niyang tawagan ang cellphone nito, pero hindi sumasagot. Sinubukan niya ring tanungin ang mga tauhan na abala sa paghahanda ng kasal, pero walang makapagsabi kung nasaan si Xander. Habang lumilipas ang mga oras, unti-unti na siyang kinabahan. “Nasaan na ba ang lalaking ‘yon?” bulong niya sa sarili, napapatingin sa orasan. Maya-maya, lumapit sa kanya si Zsazsa na may bitbit na stuffed toy. “Mama Althea, bakit po parang nag-aalala kayo?” inosenteng tanong ng bata. Napabuntong-hininga siya at pilit na ngumiti. “Hinahanap ko lang si Daddy Xander mo, baby.” Biglang kumunot ang noo ni Zsazsa. “Baka po hindi na siya bumalik,” sagot nito nang walang emosyon. “Okay lang naman po. Mas gusto ko naman si Daddy Jace.
Third POV Abala ang buong pamilya sa paghahanda ng kasal nina Xander at Althea. Masaya ang lahat, maliban kay Althea na nakaupo sa gilid, nakasimangot habang hinahaplos ang kanyang umbok na tiyan. "Hindi ba pwedeng pagkatapos ko na lang manganak?" reklamo niya kay Xander habang nakasandal ito sa balikat ng lalaki. Agad siyang hinila ni Xander palapit. "No way, love. Gusto kitang pakasalan ngayon na. Mas okay na may kasiguraduhan akong hindi mo na ako matatakasan!" malakas niyang sabi, sabay halik sa tuktok ng ulo ni Althea. Napairap si Althea at kinurot ang tagiliran ni Xander. "Ganyan ka na naman! Para bang takot na takot kang iwan kita." "Gano’n na nga," sagot ni Xander, hindi man lang tinatago ang katotohanan. "Baka kung kelan hindi kita binantayan, bigla kang tumakbo na parang si Cinderella!" Napahalakhak si Althea. "Eh paano naman ako tatakbo, ha? May bitbit akong baby sa tiyan! Hindi mo ba nakikita kung gaano na ako kabigat?" Tumango-tango si Xander na kunwaring na
Sa Ilalim ng mga Bituin Sa malawak na bakuran na malapit sa ilog, nag-uumapaw ang kasiyahan. Ang mga ilaw mula sa mga nakasabit na bombilya sa puno ay nagbibigay ng mainit at kaaya-ayang liwanag sa buong paligid. Amoy na amoy ang inihaw na isda at baboy, samahan pa ng halakhakan ng mga tao. Habang abala ang lahat sa paghahanda ng pagkain at paglalaro ng mga bata, si Althea naman ay nakaupo sa may gilid, pasilip-silip sa nagaganap na kasiyahan. Nakaunan siya sa kanyang palad, may kaunting lungkot sa kanyang mga mata habang pinagmamasdan ang paligid. Kung iisipin, ilang araw lang ang lumipas pero pakiramdam niya ay parang isang siglo na niyang hindi nakikita si Xander. Inakala niyang hindi na ito babalik. Pinilit niyang maging matatag, pero sa bawat paglipas ng araw, mas lalo niyang naramdaman ang sakit ng pangungulila. Napabuntong-hininga siya at nilaro ang dahon ng damo sa kanyang kamay. Maya-maya pa, bigla niyang naramdaman ang isang mainit na bagay na lumapat sa kanyang bali
Tahimik ang buong bahay. Para bang lahat ng tao ay nawala, o kaya nama’y sinadyang iwan siyang mag-isa. Hindi niya maintindihan, pero ramdam niyang may bumabagabag sa kanya. Mahigpit ang pagkakabalot niya sa kumot, nakasiksik siya sa gilid ng kama, at kahit anong pilit niyang pigilan ang sarili, patuloy pa rin sa pagpatak ang kanyang luha. Paulit-ulit sa isip niya ang larawang nakita niya—si Xander, inaalagaan si Lilia, samantalang siya, na kanyang asawa at dinadala ang kanilang anak, ay hindi man lang nito napupuntahan. Maya-maya, isang katok ang gumambala sa kanyang pag-iiyak. Mahina lang ito noong una, pero hindi ito tumigil. Isa, dalawa, tatlong beses—at nang hindi siya sumagot, nanatiling tahimik ang kabilang panig ng pinto. Wala pa ring tunog. Parang nakikiramdam kung gising siya o hindi. Ngunit kahit pa sirain ang pintuan, hindi niya ito babangon. Mas gusto niyang manatiling nakabalot sa lungkot at pagdaramdam. Pero hindi niya inaasahan ang sumunod na nangyari. Isan
Samantalang si Althea ay abala sa pagkain ng hinog na mangga sa likod-bahay. Sarap na sarap siya sa bawat kagat habang iniisip kung bakit parang ang bigat pa rin ng pakiramdam niya. Ilang araw na siyang malungkot at hindi niya na rin makontak si Xander. Napabuntong-hininga siya at tumingin sa langit. "Kailan kaya matatapos ang ganitong pakiramdam?" tanong niya sa sarili. Nang maalala niya ang kanyang cellphone, agad siyang napatayo at bumalik sa kanyang silid. Kinuha niya ang telepono sa tabi ng unan at nanlaki ang mata nang makita ang napakaraming missed calls mula kay Jace. Kinabahan siya. "Baka may nangyari sa mga bata!" mabilis niyang inisip. Agad niyang tinawagan si Jace habang lumalakas ang kabog ng kanyang dibdib. Biglang bumukas ang pinto ng silid ni Althea. Napalingon siya at nakita niyang si Jace ang pumasok. Kumunot ang noo niya, bakas sa mukha niya ang pagtataka. “Anong ginagawa mo rito?” tanong niya, kita sa mukha ang bahagyang pag-aalala. Hindi agad nagsali