Napatingin sina Xander at Althea kay Zsazsa matapos nitong biglang magsalita. "Wala ba kayong ibang pamilya?" tanong ng bata habang nakasimangot, halatang naiinip. Napatawa ng mahina si Edna. "Ikaw talaga, Zsazsa. Hindi ito lugar para magreklamo," sabi niya habang inaayos ang buhok ng bata. "Eh kasi naman, parang tayo-tayo lang palagi," reklamo nito. "Minsan lang dumaan si Tito Ricardo, tapos puro media pa ang dumadalaw. Parang kami lang ang pamilya ni Mama Xyrene." Nagkatinginan sina Xander at Althea. Totoo namang kakaunti lang ang dumadalaw sa burol ni Xyrene. Bukod sa kanila at kay Ava, bihira ang mga kaibigang nagpakita. Pero hindi rin nila masisisi ang iba—marahil takot ang mga ito sa maaaring masangkot sila sa gulo. Napabuntong-hininga si Xander. "Huwag mong masyadong isipin, Zsazsa. Ang mahalaga, nandito tayo para kay Ava." Napayuko si Althea, pinagmamasdan ang tahimik na si Ava na naglalaro ng maliit na stuffed toy habang nakaupo sa isang sulok. Malungkot ang mga mat
Habang nasa daan pauwi, tahimik lang si Ava habang nakasandal sa balikat ni Althea. Kanina pa ito parang may gustong sabihin, kaya hinintay lang ni Althea na kusang magsalita ang bata. "Tita Althea," mahina pero malinaw na sabi ni Ava. "Bago po ilibing si Mama… pwede po bang bumili tayo ng maraming lavender na bulaklak?" Napatingin si Althea kay Xander, na kasalukuyang nagmamaneho. Napansin niyang saglit na tumigil ang paggalaw ng kamay nito sa manibela, bago marahang tumango. "Paborito ‘yon ng Mama mo, ano?" tanong ni Xander, lumingon saglit sa rearview mirror para tingnan si Ava. Tumango ang bata, at kahit madilim na sa labas, kita ni Althea ang kinang ng luha sa mga mata nito. "Opo… Lagi po siyang may lavender na bulaklak sa kwarto namin. Sabi niya, ‘pag may lavender sa paligid, parang mayakap mo ang langit." Mas lalong lumambot ang ekspresyon ni Xander. Hindi siya nagsalita agad, pero kita sa mukha niya ang determinasyon. "Bibili tayo," sagot niya sa dulo. "Hindi lang ba
Xander POV Pinagmasdan ko si William, naghihintay sa sagot niya. Tahimik lang siya, pero kita ko sa mukha niya ang pag-aalinlangan. Alam kong may alam siya—at hindi ko siya tatantanan hangga’t hindi ko nakukuha ang sagot na gusto ko. "Huwag mo akong gawing tanga, William," malamig kong sabi. "May kinalaman ka ba kung bakit biglang nawala si Althea pagkatapos ng kasal namin?" Napangisi siya nang mapait. "At kung sabihin kong oo?" sagot niya, hindi man lang nag-atubili. Nabigla ako sa bilis ng pag-amin niya, pero hindi ko pinahalata. Humigpit ang panga ko, at sinubukan kong pigilan ang bugso ng galit sa loob ko. "Anong ginawa mo?" Tumingin siya sa akin, at sa unang pagkakataon, nakita ko ang pagsisisi sa mga mata niya. "Hindi ko ginusto, Xander. Sinunod ko lang ang utos." Napakuyom ang kamao ko. "Sino ang nag-utos?" Napabuntong-hininga siya bago bumulong, "Si Donya Lucrecia." Nanigas ang katawan ko. Alam ko na may kinalaman ang matandang iyon sa maraming gulo sa buhay ko
Xander POV Pagkatapos ng lahat ng nalaman ko, isang bagay lang ang sigurado ako—hindi ko hahayaang madamay si Althea sa gulo. Alam kong maraming bumabagabag sa isip niya, at gusto kong ipaalala sa kanya na kahit anong mangyari, nandito ako. Kaya habang pauwi, dumaan ako sa isang flower shop at pumili ng pinakamagandang bouquet ng red roses. Hindi puwedeng wala ito—alam kong kahit hindi sabihin ni Althea, natutuwa siya kapag binibigyan ko siya ng bulaklak. Kasabay nito, bumili rin ako ng chocolates, dahil paborito niya ito lalo na kapag stressed siya. Pero ang tunay na sorpresa? Balot. Napangiti ako habang inabot ng tindero ang supot ng mainit-init na balot. Alam kong kahit gaano kaganda ang mga rosas o kasarap ang chocolates, iba pa rin ang tuwa ni Althea kapag may balot. Pagdating ko sa mansyon, naabutan kong nasa garden siya, tahimik na nakaupo sa may swing habang nakatingin sa langit. Alam kong malalim ang iniisip niya. Tahimik akong lumapit at nilagay ang flowers sa ka
XANDER POV Maingay na naman sa kusina. Hindi na ako nagulat. Alam ko namang ganito ang mangyayari dahil may kalaro na si Zsazsa. Napabuntong-hininga ako habang pababa ng hagdan, tinutungo ang pinagmumulan ng tawanan at ingay. Pagdating ko sa kusina, nadatnan kong nag-aagawan sina Zsazsa at Ava sa pancake habang natatawa si Althea. Si Aling Edna naman ay abala sa pagluluto, pero halata sa mukha niyang natutuwa siya sa sigla ng bahay. “Hoy, dahan-dahan sa pagkain. Baka kayo masamid,” paalala ni Althea habang pinupunasan ang bibig ni Zsazsa. Napangiti ako habang pinagmamasdan sila. Sa kabila ng lahat ng gulo, parang normal na pamilya kami. Isang bagay na matagal ko nang hinahangad. Pero kasabay ng saya, may bumabagabag sa isip ko. Paano kung malaman ni Althea ang totoo? Paano kung malaman niyang hindi anak ng kapatid niya si Zsazsa—ang batang inalagaan niya mula pa noon? At higit sa lahat… kaninong anak si Zsazsa? Napatingin ako kay Zsazsa na masayang nakikipaglaro kay Av
ALTHEA POV Habang abala si Xander sa kung anuman ang inaatupag niya, napansin ni Mama Edna ang kakaibang kilos nito. Hindi nakaligtas sa kanya ang pagiging tahimik at palaging pag-alis ng asawa ko. “Napapansin mo ba si Xander, anak?” tanong ni Mama habang inaayos ang mga plato sa hapag-kainan. Tumango ako habang nilalagyan ng kape ang tasa ko. “Oo, Ma. Palagi siyang abala nitong mga araw. Parang may tinatago.” “Siguro naman hindi babae,” pabirong sabi ni Mama, pero kita ko ang pag-aalala sa kanyang mga mata. Umiling ako. “Hindi, Ma. Alam kong hindi gano’n si Xander.” Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ni Mama bago siya muling nagsalita. “Malapit na ang death anniversary ni Bianca...” Napakagat-labi ako. Isang simpleng paalala, pero parang kutsilyong tumarak sa dibdib ko. Bianca—ang kaisa-isang kapatid ko. Kahit matagal na siyang nawala, hindi pa rin nagbabago ang sakit. Mas lalo akong hindi mapakali sa isiping paano kung nabuhay siya? Paano kung bigla siya
Xander’s POV Kakarating ko pa lang sa mansyon kasama si Tito Ricardo nang makita kong may kaguluhan sa labas. Si Cynthia, isa sa mga katulong, ay halos naghuhumiyaw habang patakbong pumapasok sa bahay. "Nag-aaway po sina Ava at Zsazsa!" sigaw niya. Napamura ako sa isip. Hindi na ako nagulat. Matagal ko nang napapansin ang pagbabago kay Zsazsa, at ngayon ay mas lalong lumalabas ang ugali niyang tila hindi ko na nakikilala. Nagmamadali akong lumabas, kasunod si Tito Ricardo. Naabutan naming magkalayo sina Ava at Zsazsa, parehong umiiyak. Si Ava, kitang-kita ang galit sa mukha niya, habang si Zsazsa naman ay may bahagyang gasgas sa tuhod. "Ano na naman ‘to?" malamig kong tanong habang nakatitig kay Zsazsa. Nag-unahan sila ng sagot. "Si Ava po, Daddy! Tinulak niya ako!" reklamo ni Zsazsa, halos nanginginig ang labi. Pero bago pa ako makapagsalita, singit agad si Ava. "Hindi totoo ‘yan! Siya ang nagsimula! Tinapunan niya ako ng buhangin tapos sinabunutan niya ako!" Mabilis
Xander’s POV Tinitigan ko si Althea, kita ko ang kaba sa mga mata niya habang hinihintay ang susunod kong sasabihin. Alam kong mas lalo siyang masasaktan, pero kailangan na niyang malaman ang lahat. "Althea... may isa pa akong nalaman mula sa imbestigador," panimula ko. "Hindi lang si Lucrecia ang may pakana ng lahat. Si Lilia... siya ang gumamit kay Xyrene para sirain ka." Nanlaki ang mga mata niya. "Anong ibig mong sabihin?" tanong niya, halatang nanginginig ang tinig. Napabuntong-hininga ako bago nagpatuloy. "Tinakot nila si Xyrene, pinilit siyang gamitin para wasakin ang pagsasama natin. Hindi niya ginusto ang lahat ng nangyari, Althea. Sinadya nilang itulak siya sa sitwasyon na iyon, at alam mo kung sino ang nasa likod ng lahat?" Hindi siya sumagot, pero kita ko sa mata niya na may hinala na siya. "Si Lilia," sagot ko. "Ginamit niya ang pangalan ng pamilya ni Erickson para takutin si Xyrene. Hanggang sa hindi na kinaya ni Xyrene ang lahat... at mas pinili niyang tapus
Sa di kalayuan, sa likod ng matataas na punong kahoy at kakahuyan na bahagyang natatakpan ng anino, nakatayo si Xander. Tahimik, walang imik, ngunit tila may lindol sa loob ng kanyang dibdib habang pinagmamasdan ang bawat galaw ng mga taong mahal niya. Hawak niya ang kanyang jacket sa isang kamay, habang ang kabilang kamay ay nakakuyom sa gilid ng kanyang katawan. Sa harap ng puntod, nakita niya si Althea na nakayakap kay Zsazsa. Kasama rin si Jace at si Inay Edna, tila isang kumpletong pamilyang nagluluksa ngunit sabay-sabay ding bumibitaw sa nakaraan. Hindi niya maipaliwanag ang damdaming bumabalot sa kanya. May kirot, may galit, may lungkot… pero higit sa lahat, may panibugho. Hindi sa pag-ibig ni Althea, kundi sa pagkukulang niyang maging sapat—kay Althea, at higit sa lahat, kay Zsazsa. Tila mabagal ang pag-inog ng mundo sa paningin niya habang pinagmamasdan kung paano niyakap ni Althea si Zsazsa nang mahigpit, kung paano ngumiti ang bata sa gitna ng lungkot, at kung paano n
Third POV Lumipas ang ilang araw, ngunit walang balita kay Xander. Para siyang nawala na parang bula, iniwan si Althea sa gitna ng napakaraming tanong at sakit. Sa bawat paggising niya sa umaga, umaasa siyang makakatanggap ng tawag o kahit mensahe mula kay Xander, pero wala. Tila baga hindi lang siya basta iniwan—parang hindi na ito muling babalik. Ang kanilang bagong tahanan na dapat ay puno ng saya bilang bagong kasal ay naging malamig at tahimik. Sa tuwing bababa siya sa hapag-kainan, parang gusto niyang umiyak. Napansin niyang kakaiba ang kilos ng kanyang mga magulang. Si Julio at Cecilia ay laging nag-uusap nang pabulong. Sa tuwing papasok siya sa silid nila, bigla silang titigil at magpapanggap na wala lang. Si Jace naman, palaging naroon, nakabantay sa kanya. Minsan, parang may gusto itong sabihin, pero hindi nito magawa. Isang gabi, habang palabas siya ng bahay upang magpahangin sa garden, narinig niya ang usapan ng kanyang mga magulang sa sala. "Hindi na dapat b
Third POV Malapit na ang kanilang kasal, pero sa halip na excitement, kaba ang bumalot kay Althea. Ilang oras na siyang naghihintay, pero ni anino ni Xander ay hindi pa niya nakikita. Nagsimula siyang maglakad-lakad sa paligid ng bahay, sinusubukang hanapin ito. Sinubukan niyang tawagan ang cellphone nito, pero hindi sumasagot. Sinubukan niya ring tanungin ang mga tauhan na abala sa paghahanda ng kasal, pero walang makapagsabi kung nasaan si Xander. Habang lumilipas ang mga oras, unti-unti na siyang kinabahan. “Nasaan na ba ang lalaking ‘yon?” bulong niya sa sarili, napapatingin sa orasan. Maya-maya, lumapit sa kanya si Zsazsa na may bitbit na stuffed toy. “Mama Althea, bakit po parang nag-aalala kayo?” inosenteng tanong ng bata. Napabuntong-hininga siya at pilit na ngumiti. “Hinahanap ko lang si Daddy Xander mo, baby.” Biglang kumunot ang noo ni Zsazsa. “Baka po hindi na siya bumalik,” sagot nito nang walang emosyon. “Okay lang naman po. Mas gusto ko naman si Daddy Jace.
Third POV Abala ang buong pamilya sa paghahanda ng kasal nina Xander at Althea. Masaya ang lahat, maliban kay Althea na nakaupo sa gilid, nakasimangot habang hinahaplos ang kanyang umbok na tiyan. "Hindi ba pwedeng pagkatapos ko na lang manganak?" reklamo niya kay Xander habang nakasandal ito sa balikat ng lalaki. Agad siyang hinila ni Xander palapit. "No way, love. Gusto kitang pakasalan ngayon na. Mas okay na may kasiguraduhan akong hindi mo na ako matatakasan!" malakas niyang sabi, sabay halik sa tuktok ng ulo ni Althea. Napairap si Althea at kinurot ang tagiliran ni Xander. "Ganyan ka na naman! Para bang takot na takot kang iwan kita." "Gano’n na nga," sagot ni Xander, hindi man lang tinatago ang katotohanan. "Baka kung kelan hindi kita binantayan, bigla kang tumakbo na parang si Cinderella!" Napahalakhak si Althea. "Eh paano naman ako tatakbo, ha? May bitbit akong baby sa tiyan! Hindi mo ba nakikita kung gaano na ako kabigat?" Tumango-tango si Xander na kunwaring na
Sa Ilalim ng mga Bituin Sa malawak na bakuran na malapit sa ilog, nag-uumapaw ang kasiyahan. Ang mga ilaw mula sa mga nakasabit na bombilya sa puno ay nagbibigay ng mainit at kaaya-ayang liwanag sa buong paligid. Amoy na amoy ang inihaw na isda at baboy, samahan pa ng halakhakan ng mga tao. Habang abala ang lahat sa paghahanda ng pagkain at paglalaro ng mga bata, si Althea naman ay nakaupo sa may gilid, pasilip-silip sa nagaganap na kasiyahan. Nakaunan siya sa kanyang palad, may kaunting lungkot sa kanyang mga mata habang pinagmamasdan ang paligid. Kung iisipin, ilang araw lang ang lumipas pero pakiramdam niya ay parang isang siglo na niyang hindi nakikita si Xander. Inakala niyang hindi na ito babalik. Pinilit niyang maging matatag, pero sa bawat paglipas ng araw, mas lalo niyang naramdaman ang sakit ng pangungulila. Napabuntong-hininga siya at nilaro ang dahon ng damo sa kanyang kamay. Maya-maya pa, bigla niyang naramdaman ang isang mainit na bagay na lumapat sa kanyang bali
Tahimik ang buong bahay. Para bang lahat ng tao ay nawala, o kaya nama’y sinadyang iwan siyang mag-isa. Hindi niya maintindihan, pero ramdam niyang may bumabagabag sa kanya. Mahigpit ang pagkakabalot niya sa kumot, nakasiksik siya sa gilid ng kama, at kahit anong pilit niyang pigilan ang sarili, patuloy pa rin sa pagpatak ang kanyang luha. Paulit-ulit sa isip niya ang larawang nakita niya—si Xander, inaalagaan si Lilia, samantalang siya, na kanyang asawa at dinadala ang kanilang anak, ay hindi man lang nito napupuntahan. Maya-maya, isang katok ang gumambala sa kanyang pag-iiyak. Mahina lang ito noong una, pero hindi ito tumigil. Isa, dalawa, tatlong beses—at nang hindi siya sumagot, nanatiling tahimik ang kabilang panig ng pinto. Wala pa ring tunog. Parang nakikiramdam kung gising siya o hindi. Ngunit kahit pa sirain ang pintuan, hindi niya ito babangon. Mas gusto niyang manatiling nakabalot sa lungkot at pagdaramdam. Pero hindi niya inaasahan ang sumunod na nangyari. Isan
Samantalang si Althea ay abala sa pagkain ng hinog na mangga sa likod-bahay. Sarap na sarap siya sa bawat kagat habang iniisip kung bakit parang ang bigat pa rin ng pakiramdam niya. Ilang araw na siyang malungkot at hindi niya na rin makontak si Xander. Napabuntong-hininga siya at tumingin sa langit. "Kailan kaya matatapos ang ganitong pakiramdam?" tanong niya sa sarili. Nang maalala niya ang kanyang cellphone, agad siyang napatayo at bumalik sa kanyang silid. Kinuha niya ang telepono sa tabi ng unan at nanlaki ang mata nang makita ang napakaraming missed calls mula kay Jace. Kinabahan siya. "Baka may nangyari sa mga bata!" mabilis niyang inisip. Agad niyang tinawagan si Jace habang lumalakas ang kabog ng kanyang dibdib. Biglang bumukas ang pinto ng silid ni Althea. Napalingon siya at nakita niyang si Jace ang pumasok. Kumunot ang noo niya, bakas sa mukha niya ang pagtataka. “Anong ginagawa mo rito?” tanong niya, kita sa mukha ang bahagyang pag-aalala. Hindi agad nagsali
Pag-aalala ng Pamilya ni Althea Tahimik na nakaupo si Althea sa hapag-kainan kasama ang kanyang pamilya. Kahit anong pilit niyang itago ang lungkot, napansin pa rin ito ng Inay Edna niya. “Althea, anak,” mahinahong tawag ni Inay Edna habang nakatingin sa kanya. “Para kang walang gana. Ang tagal mong nagising, tapos ngayon, parang hindi ka interesado sa pagkain mo.” Napatingin si Althea sa pagkain sa harapan niya. May sinigang na baboy, pritong isda, at kanin—paborito niya noon, pero ngayon, parang wala siyang gana kahit sa isang subo. “Wala lang po, Inay,” mahina niyang sagot, iniwas ang tingin. Ngunit hindi siya tinantanan ni Inay Edna. Napansin din ni Cecilia at Julio ang kanyang pananamlay. “Ano ka ba naman, anak?” sabat ni Cecilia, nag-aalalang hinawakan ang kamay ni Althea. “Buntis ka. Hindi puwedeng pinapabayaan mo ang sarili mo. Paano ang baby mo? Kailangan mong kumain.” “Kahit pilitin mo, kung ganyan ang mukha mo habang kumakain, baka lalo kang hindi makakain,” d
Xander's POV Nang makaalis si Attorney, naramdaman ko agad ang bigat ng katahimikan sa silid. Naiwan kaming dalawa ni Lilia, at ramdam ko ang bawat segundong lumilipas—parang isang bitag na unti-unting sumasakal sa akin. Tumayo ako, nag-aalalang tinitingnan si Lilia na nakahiga sa kama. “Lilia, magpapahinga na ako. May mga dapat pa akong asikasuhin bukas,” sabi ko, pilit na nagpapaka-kalma. Biglang sumimangot si Lilia, parang batang inagawan ng laruan. “Bakit ang bilis mo namang umalis, Xander? Akala ko ba, mananatili ka muna rito?” Napabuntong-hininga ako. “Sinabi kong isang buwan akong mananatili rito para ayusin ang usapin sa negosyo, pero hindi ibig sabihin na kailangan kong bantayan ka buong magdamag.” Tumayo siya mula sa kama, bagama’t halatang mahina pa rin ang katawan niya. Lumapit siya sa akin at mahigpit na hinawakan ang aking braso. “Xander, please… kahit sandali lang. Ayokong mag-isa rito.” Ramdam ko ang init ng kamay niya, pero mas ramdam ko ang lungkot sa bos