Habang abala si Xyrene sa pag-aalaga sa kanyang anak sa kwarto ng ospital, biglang bumukas ang pinto. Napalingon siya, at bumungad ang isang babae na hindi niya kilala, kasunod ang isang lalaking mukhang hindi rin pamilyar sa kanya. "Anong ginagawa niyo rito?" agad na tanong ni Xyrene, napakunot ang noo. Dahan-dahang lumapit ang babae, ang mga mata nito ay malamig at puno ng pananakot. "Alam kong malapit kang kaibigan ni Althea," anito sa mababang boses. "Kaya may ipapagawa ako sa’yo." Mas lalong nagduda si Xyrene. "Ano'ng gusto mo?" Mabilis ang sumunod na sagot ng babae. "Siraan mo siya sa publiko." Nanlaki ang mga mata ni Xyrene. "Ano? Hindi ko gagawin ‘yan!" Mabilis na lumapit ang lalaki at marahas na inilabas ang cellphone nito, may ipinakita sa kanya—isang video ng kanyang anim na taong gulang na anak na naglalaro sa loob ng ospital. Mukhang kinunan ito nang hindi niya namamalayan. "Kung hindi mo gagawin, mapapahamak ang anak mo," bulong ng babae, malamig ang tinig
Habang lumilipas ang mga araw, walang kapaguran si Althea sa pagbabantay kay Zsa Zsa. Kahit pagod at puyat, hindi niya alintana basta makita lang niyang unti-unting bumubuti ang lagay ng kanilang anak. Laging nakasubaybay si Xander, tahimik na sinusuportahan ang mag-ina. Hindi siya palahad ng damdamin, pero sa bawat pagkakataong mahuli niyang natutulog si Althea sa tabi ng kama ni Zsa Zsa, kusa niyang inaayos ang kumot nito at tinititigan silang mag-ina nang may halong pangangalaga at pagsisisi. Dumating ang araw na ibinalita ng doktor ang magandang resulta ng gamutan ni Zsa Zsa. Naging matagumpay ang lahat, at unti-unti nang bumabalik ang sigla ng bata. Napaluha si Althea habang mahigpit na hawak ang kamay ng anak. "Baby, magiging maayos ka na…" bulong niya, punong-puno ng emosyon. Nakangiting lumapit si Xander at marahang hinaplos ang buhok ng kanilang anak. "Maliit ka pa lang, lumalaban ka na. Mana ka sa akin," pabirong sabi niya. Napatingin si Althea kay Xander, at sa un
Habang patuloy sa pagmamaneho si Xander, unti-unting lumilinaw sa isipan niya ang isang bagay na hindi niya naisip itanong noon kay Althea—isang bagay na ngayon ay tila bumabagabag sa kanya. Alam niyang may mga sikreto pa silang hindi lubusang napag-uusapan, at ngayon, gusto na niyang malaman ang sagot. Pagdating niya sa ospital, hindi na niya nagawang mag-isip pa ng iba nang biglang niyakap siya ni Althea. Mahigpit at may halong pag-aalala ang yakap nito. "Kamusta ka? Kumain ka na ba? Saan ka galing?" sunod-sunod na tanong ni Althea habang tinitingnan siya mula ulo hanggang paa, tila sinusuri kung may nangyari sa kanya. Ngunit hindi sumagot si Xander. Nanatili siyang nakatitig kay Althea, seryoso ang kanyang ekspresyon. Ang lalim ng kanyang titig na parang sinusuri ang kaluluwa ni Althea, dahilan para kumunot ang noo nito. "Xander?" mahinang tawag ni Althea, nagtaka sa kakaibang kilos ng asawa. "Bakit ganyan ka makatingin?" Mabigat ang pakiramdam ni Xander. Napakaraming tan
Habang mahimbing na nagpapahinga si Althea, tahimik lang na nakatayo si Xander sa gilid ng kama, pinagmamasdan ang maamong mukha nito. Ang malalambot nitong pisngi, ang bahagyang nakalaylay na buhok sa noo, at ang banayad na paggalaw ng dibdib sa bawat hininga—lahat ng ito ay tila bumabalot kay Xander sa isang hindi maipaliwanag na damdamin. Palihim siyang ngumiti at dahan-dahang kinuha ang kanyang telepono. Hindi niya napigilan ang sarili at kinuhanan si Althea ng larawan. Hindi niya rin maintindihan kung bakit ganoon na lang ang pagkahumaling niya rito. Habang tinitingnan ang larawan, hindi maiwasan ni Xander ang maalala kung paano siya nahulog kay Althea. "Napakatigas ng ulo mo, Althea," bulong niya sa sarili, may halong pagngiti. "Napaka-prangka mo, napaka-independent, at laging lumalaban. Pero sa kabila ng lahat, hindi ko kayang pigilan ang sarili kong mahulog sa'yo." Naalala niya kung paano siya una nitong sinagot ng pabalang, kung paano ito hindi natatakot suwayin siya,
Maagang nagising si Althea upang asikasuhin ang lahat para sa family photoshoot nila. Alam niyang malaking bagay ito para sa kumpanya ni Xander, pero higit sa lahat, gusto niyang maging espesyal ang araw na ito para kay Zsa Zsa—ang unang opisyal na larawan nilang tatlo bilang isang pamilya. Habang binubuksan niya ang mga kahon ng magagandang damit na pinili niya para kay Zsa Zsa, naramdaman niyang lumapit si Xander mula sa likuran. "Sigurado ka na ba rito?" tanong ni Xander, habang nakatingin sa mga damit na inilabas ni Althea. "Pwede namang simple lang ang isuot niya." "Gusto kong maging maganda si Zsa Zsa sa photoshoot," sagot ni Althea, hindi inalis ang tingin sa mga damit. "Gusto ko kapag lumaki siya at nakita niya ang picture na 'to, maramdaman niyang buo tayo bilang pamilya." Tahimik lang si Xander habang pinagmamasdan ang asawa. Alam niyang hindi lang para sa negosyo ang photoshoot na ito. Para kay Althea, isa itong patunay na may pamilya silang nabuo kahit hindi perpekto
Welcome Home, Zsa Zsa! Ilang araw matapos ang matagumpay na operasyon, sa wakas ay makakauwi na rin si Zsa Zsa sa mansyon ng Montevista. Ang buong bahay ay puno ng saya at excitement, handa na upang salubungin ang pinakaaasam nilang sandali—ang pagbabalik ng kanilang anak. Sa harap ng mansyon, nakahanay ang mga tauhan ng pamilya, lahat ay may bitbit na lobo at dekorasyong may pangalan ni Zsa Zsa. May mga nakasabit ding tarpaulin na may nakasulat na "Welcome Home, Our Little Princess, Zsa Zsa!". Nakatayo si Althea at Xander sa harap ng pinto, kapwa hindi maitago ang tuwa at emosyon. Si Althea ay hindi napigilan ang luhang pumatak habang inaayos ang isang malaking teddy bear na ireregalo nila kay Zsa Zsa. Si Xander naman ay tahimik na nakangiti, hawak-hawak ang kamay ni Althea. Pagdating ng sasakyan, agad na bumukas ang pinto at bumungad ang munting katawan ni Zsa Zsa, suot ang isang cute na pink dress na binili mismo ni Althea para sa kanya. Agad siyang sinalubong ng kanyang mg
kinsumagan, habang tahimik na nag-aalmusal ang pamilya, biglang tumunog ang telepono ni Xander. Kinuha niya ito mula sa bulsa at sinagot. "Ano?" seryoso niyang tanong habang nakikinig sa kabilang linya. Mula sa kinauupuan niya, narinig ni Althea ang boses ng assistant ni Xander. “Sir, matagal na kayong wala sa opisina. Kailangan niyo nang bumalik. May ilang board meetings na kayong hindi nadaluhan. At saka—” Napabuntong-hininga si Xander at hinilot ang sentido. “I know. Pero—” “Sir, hindi niyo rin dapat kalimutan ang family photoshoot. Malapit na ang press event, at gusto ng mga kasosyo niyo na makita kayong buo bilang pamilya.” Dahan-dahang nag-iba ang ekspresyon ni Xander. Alam niyang mahalaga ito para sa negosyo, pero gusto pa sana niyang sulitin ang oras kasama sina Althea at Zsa Zsa ngayong magkakasama na ulit sila. Nakita ni Althea ang pag-aalinlangan sa mukha ni Xander. Bagama’t gusto niyang makasama ito, alam niyang may responsibilidad rin itong kailangang harapin. K
THIRD POV.Lumipas ang sampung oras, at hindi pa rin bumabalik si Xyrene. Palipat-lipat ng tingin si Althea sa orasan at sa pintuan, habang mahigpit niyang hawak ang nanginginig na kamay ni Ava. "Tita Althea, nasaan na po si Mama?" Mahina at paos ang boses ng bata, halatang pagod na sa paghihintay. Namumugto na rin ang kanyang mga mata dahil sa kakaiyak. Napahinga nang malalim si Althea bago hinaplos ang buhok ni Ava. "Huwag kang mag-alala, Ava. Babalik ang mama mo..." Pero sa loob-loob niya, hindi siya sigurado. Tumayo siya at lumakad palapit sa bintana, nagbabakasakaling may anino ni Xyrene sa labas, pero wala. Mas lalong lumalim ang kanyang pag-aalala. "Ano ba ang nangyayari sa'yo, Xyrene?" Mahina niyang bulong sa sarili. "Bakit hindi mo man lang sinabi sa akin kung may problema ka? Bakit mo ako iniwan sa ganitong sitwasyon?" Naramdaman niya ang paninikip ng dibdib. Hindi niya kayang hayaan na lang ito. Kung may panganib na kinakaharap si Xyrene, kailangan niya itong ma
Sa di kalayuan, sa likod ng matataas na punong kahoy at kakahuyan na bahagyang natatakpan ng anino, nakatayo si Xander. Tahimik, walang imik, ngunit tila may lindol sa loob ng kanyang dibdib habang pinagmamasdan ang bawat galaw ng mga taong mahal niya. Hawak niya ang kanyang jacket sa isang kamay, habang ang kabilang kamay ay nakakuyom sa gilid ng kanyang katawan. Sa harap ng puntod, nakita niya si Althea na nakayakap kay Zsazsa. Kasama rin si Jace at si Inay Edna, tila isang kumpletong pamilyang nagluluksa ngunit sabay-sabay ding bumibitaw sa nakaraan. Hindi niya maipaliwanag ang damdaming bumabalot sa kanya. May kirot, may galit, may lungkot… pero higit sa lahat, may panibugho. Hindi sa pag-ibig ni Althea, kundi sa pagkukulang niyang maging sapat—kay Althea, at higit sa lahat, kay Zsazsa. Tila mabagal ang pag-inog ng mundo sa paningin niya habang pinagmamasdan kung paano niyakap ni Althea si Zsazsa nang mahigpit, kung paano ngumiti ang bata sa gitna ng lungkot, at kung paano n
Third POV Lumipas ang ilang araw, ngunit walang balita kay Xander. Para siyang nawala na parang bula, iniwan si Althea sa gitna ng napakaraming tanong at sakit. Sa bawat paggising niya sa umaga, umaasa siyang makakatanggap ng tawag o kahit mensahe mula kay Xander, pero wala. Tila baga hindi lang siya basta iniwan—parang hindi na ito muling babalik. Ang kanilang bagong tahanan na dapat ay puno ng saya bilang bagong kasal ay naging malamig at tahimik. Sa tuwing bababa siya sa hapag-kainan, parang gusto niyang umiyak. Napansin niyang kakaiba ang kilos ng kanyang mga magulang. Si Julio at Cecilia ay laging nag-uusap nang pabulong. Sa tuwing papasok siya sa silid nila, bigla silang titigil at magpapanggap na wala lang. Si Jace naman, palaging naroon, nakabantay sa kanya. Minsan, parang may gusto itong sabihin, pero hindi nito magawa. Isang gabi, habang palabas siya ng bahay upang magpahangin sa garden, narinig niya ang usapan ng kanyang mga magulang sa sala. "Hindi na dapat b
Third POV Malapit na ang kanilang kasal, pero sa halip na excitement, kaba ang bumalot kay Althea. Ilang oras na siyang naghihintay, pero ni anino ni Xander ay hindi pa niya nakikita. Nagsimula siyang maglakad-lakad sa paligid ng bahay, sinusubukang hanapin ito. Sinubukan niyang tawagan ang cellphone nito, pero hindi sumasagot. Sinubukan niya ring tanungin ang mga tauhan na abala sa paghahanda ng kasal, pero walang makapagsabi kung nasaan si Xander. Habang lumilipas ang mga oras, unti-unti na siyang kinabahan. “Nasaan na ba ang lalaking ‘yon?” bulong niya sa sarili, napapatingin sa orasan. Maya-maya, lumapit sa kanya si Zsazsa na may bitbit na stuffed toy. “Mama Althea, bakit po parang nag-aalala kayo?” inosenteng tanong ng bata. Napabuntong-hininga siya at pilit na ngumiti. “Hinahanap ko lang si Daddy Xander mo, baby.” Biglang kumunot ang noo ni Zsazsa. “Baka po hindi na siya bumalik,” sagot nito nang walang emosyon. “Okay lang naman po. Mas gusto ko naman si Daddy Jace.
Third POV Abala ang buong pamilya sa paghahanda ng kasal nina Xander at Althea. Masaya ang lahat, maliban kay Althea na nakaupo sa gilid, nakasimangot habang hinahaplos ang kanyang umbok na tiyan. "Hindi ba pwedeng pagkatapos ko na lang manganak?" reklamo niya kay Xander habang nakasandal ito sa balikat ng lalaki. Agad siyang hinila ni Xander palapit. "No way, love. Gusto kitang pakasalan ngayon na. Mas okay na may kasiguraduhan akong hindi mo na ako matatakasan!" malakas niyang sabi, sabay halik sa tuktok ng ulo ni Althea. Napairap si Althea at kinurot ang tagiliran ni Xander. "Ganyan ka na naman! Para bang takot na takot kang iwan kita." "Gano’n na nga," sagot ni Xander, hindi man lang tinatago ang katotohanan. "Baka kung kelan hindi kita binantayan, bigla kang tumakbo na parang si Cinderella!" Napahalakhak si Althea. "Eh paano naman ako tatakbo, ha? May bitbit akong baby sa tiyan! Hindi mo ba nakikita kung gaano na ako kabigat?" Tumango-tango si Xander na kunwaring na
Sa Ilalim ng mga Bituin Sa malawak na bakuran na malapit sa ilog, nag-uumapaw ang kasiyahan. Ang mga ilaw mula sa mga nakasabit na bombilya sa puno ay nagbibigay ng mainit at kaaya-ayang liwanag sa buong paligid. Amoy na amoy ang inihaw na isda at baboy, samahan pa ng halakhakan ng mga tao. Habang abala ang lahat sa paghahanda ng pagkain at paglalaro ng mga bata, si Althea naman ay nakaupo sa may gilid, pasilip-silip sa nagaganap na kasiyahan. Nakaunan siya sa kanyang palad, may kaunting lungkot sa kanyang mga mata habang pinagmamasdan ang paligid. Kung iisipin, ilang araw lang ang lumipas pero pakiramdam niya ay parang isang siglo na niyang hindi nakikita si Xander. Inakala niyang hindi na ito babalik. Pinilit niyang maging matatag, pero sa bawat paglipas ng araw, mas lalo niyang naramdaman ang sakit ng pangungulila. Napabuntong-hininga siya at nilaro ang dahon ng damo sa kanyang kamay. Maya-maya pa, bigla niyang naramdaman ang isang mainit na bagay na lumapat sa kanyang bali
Tahimik ang buong bahay. Para bang lahat ng tao ay nawala, o kaya nama’y sinadyang iwan siyang mag-isa. Hindi niya maintindihan, pero ramdam niyang may bumabagabag sa kanya. Mahigpit ang pagkakabalot niya sa kumot, nakasiksik siya sa gilid ng kama, at kahit anong pilit niyang pigilan ang sarili, patuloy pa rin sa pagpatak ang kanyang luha. Paulit-ulit sa isip niya ang larawang nakita niya—si Xander, inaalagaan si Lilia, samantalang siya, na kanyang asawa at dinadala ang kanilang anak, ay hindi man lang nito napupuntahan. Maya-maya, isang katok ang gumambala sa kanyang pag-iiyak. Mahina lang ito noong una, pero hindi ito tumigil. Isa, dalawa, tatlong beses—at nang hindi siya sumagot, nanatiling tahimik ang kabilang panig ng pinto. Wala pa ring tunog. Parang nakikiramdam kung gising siya o hindi. Ngunit kahit pa sirain ang pintuan, hindi niya ito babangon. Mas gusto niyang manatiling nakabalot sa lungkot at pagdaramdam. Pero hindi niya inaasahan ang sumunod na nangyari. Isan
Samantalang si Althea ay abala sa pagkain ng hinog na mangga sa likod-bahay. Sarap na sarap siya sa bawat kagat habang iniisip kung bakit parang ang bigat pa rin ng pakiramdam niya. Ilang araw na siyang malungkot at hindi niya na rin makontak si Xander. Napabuntong-hininga siya at tumingin sa langit. "Kailan kaya matatapos ang ganitong pakiramdam?" tanong niya sa sarili. Nang maalala niya ang kanyang cellphone, agad siyang napatayo at bumalik sa kanyang silid. Kinuha niya ang telepono sa tabi ng unan at nanlaki ang mata nang makita ang napakaraming missed calls mula kay Jace. Kinabahan siya. "Baka may nangyari sa mga bata!" mabilis niyang inisip. Agad niyang tinawagan si Jace habang lumalakas ang kabog ng kanyang dibdib. Biglang bumukas ang pinto ng silid ni Althea. Napalingon siya at nakita niyang si Jace ang pumasok. Kumunot ang noo niya, bakas sa mukha niya ang pagtataka. “Anong ginagawa mo rito?” tanong niya, kita sa mukha ang bahagyang pag-aalala. Hindi agad nagsali
Pag-aalala ng Pamilya ni Althea Tahimik na nakaupo si Althea sa hapag-kainan kasama ang kanyang pamilya. Kahit anong pilit niyang itago ang lungkot, napansin pa rin ito ng Inay Edna niya. “Althea, anak,” mahinahong tawag ni Inay Edna habang nakatingin sa kanya. “Para kang walang gana. Ang tagal mong nagising, tapos ngayon, parang hindi ka interesado sa pagkain mo.” Napatingin si Althea sa pagkain sa harapan niya. May sinigang na baboy, pritong isda, at kanin—paborito niya noon, pero ngayon, parang wala siyang gana kahit sa isang subo. “Wala lang po, Inay,” mahina niyang sagot, iniwas ang tingin. Ngunit hindi siya tinantanan ni Inay Edna. Napansin din ni Cecilia at Julio ang kanyang pananamlay. “Ano ka ba naman, anak?” sabat ni Cecilia, nag-aalalang hinawakan ang kamay ni Althea. “Buntis ka. Hindi puwedeng pinapabayaan mo ang sarili mo. Paano ang baby mo? Kailangan mong kumain.” “Kahit pilitin mo, kung ganyan ang mukha mo habang kumakain, baka lalo kang hindi makakain,” d
Xander's POV Nang makaalis si Attorney, naramdaman ko agad ang bigat ng katahimikan sa silid. Naiwan kaming dalawa ni Lilia, at ramdam ko ang bawat segundong lumilipas—parang isang bitag na unti-unting sumasakal sa akin. Tumayo ako, nag-aalalang tinitingnan si Lilia na nakahiga sa kama. “Lilia, magpapahinga na ako. May mga dapat pa akong asikasuhin bukas,” sabi ko, pilit na nagpapaka-kalma. Biglang sumimangot si Lilia, parang batang inagawan ng laruan. “Bakit ang bilis mo namang umalis, Xander? Akala ko ba, mananatili ka muna rito?” Napabuntong-hininga ako. “Sinabi kong isang buwan akong mananatili rito para ayusin ang usapin sa negosyo, pero hindi ibig sabihin na kailangan kong bantayan ka buong magdamag.” Tumayo siya mula sa kama, bagama’t halatang mahina pa rin ang katawan niya. Lumapit siya sa akin at mahigpit na hinawakan ang aking braso. “Xander, please… kahit sandali lang. Ayokong mag-isa rito.” Ramdam ko ang init ng kamay niya, pero mas ramdam ko ang lungkot sa bos