Chapter 7

In the next morning I cannot meet my wife’s gaze. My wife is glaring at me since we woke up. Kung alam niya lang sana ang hirap na dinanas ko buong gabi.

I am busy doing my task na hindi ko natapos kahapon. Nakaupo ako sa single seated chair habang uminom ng kape. My hand is busy holding the paper while my hand holding a cup of coffee.

My wife sat down in the chair that is in front of me. Nang sulyapan ko siya ay masama ang tingin nito sa 'kin. Nagpupuyos sa galit at kulang nalang ay gilitan ako sa leeg. Yeah my wife loves me so damn much.

"Sir Masson, nakahanda na po ang pagkain." Binaba ko ang report at tinignan ang asawa ko na hanggang ngayon ay nakatingin pa rin sa 'kin ng masama. Binalingan ko si manang. She’s bowing her head showing respect to me.

How to talk to my wife?

I looked at her once again and all I can do now is to let out a deep breathe. She’s killing me through her stares.

Now, how should I invite her?

----

Bakit siya nakatingin sa 'kin? Tinaasan ko siya ng kilay. Walang emotion ang mukha nito habang nakatingin diritso sa mga mata ko. Gusto kong malaman kung hanggang saan aabot ang ka arogante niya. Hindi pa rin talaga ako maka get over sa pag- iisnob niya sa katawan ko kagabi.

I’m planning to seduce him hindi para makipag ano sa kaniya. Pero nakakabastos sa pride ang ginawa niyang pag walk out sa ‘kin kahapon. Hindi ako papayag na hindi na naman ako makaganti.

“Kakain na.” Aniya at agad nag-iwas nang tingin. Napaka-ano ng ‘sang to. Hindi ko talaga siya lulubayan sa ginawa niya ngayong araw na’to. I’ll make sure na sa ‘kin ang huling halakhak.

Nanggigigil ako kay Masson. -Kakain kakain na- bwesit ‘to. Sumunod pa rin ako sa kaniya sa mesa. Nakasimangot ang mukha ko habang kumukuha ng ulam sa mesa habang nakatingin kay Masson habang hinihiwa ang itlog gamit ang dining knife.

Sumulyap siya sa 'kin at agad na nag iwas ulit nang tingin nang makitang nakatingin ako sa kaniya.

Hindi ko talaga winawala ang paningin ko dahil gusto kong ipabatid sa kaniya na galit na galit ako sa mga kagaya niya. Hindi talaga ako papayag na hindi ako makaganti. Naku!! Nanggigigil ako. Sobrang-sobra ang ginawa niya sa 'kin kagabi.

Hindi ako papayag na hindi makaganti sa kaniya. I need to do something.

"Saan ka ngayon?" kunot noong tanong ko sa kaniya. Mukha siyang nagmamadali sa pagkain. Nag-angat siya ng tingin at nang makita na nakatingin ako sa kaniya ay nag iwas ulit siya nang tingin na ikinataka ko. Bakit ba siya iwas nang iwas ng tingin?

"Pupunta ako ng farm." Maikling sagot niya. Sa farm? Para ano? Baka may mga flings siya d’on.

“Sasama ako.” Sasama ako para mambwesit sa kaniya sa araw na ito.

“Sasama ka?”

“Yes? Ayaw mo?” tanong ko na nagpipigil na sigawan siya.

“No. It’s fine. Pwede kang sumama.” Aniya at agad ko siyang pinagsingkitan ng mata dahil parang ayaw niya sumama ak. Kung may mga babae ka dito sa Villanueva o makikipaglandian sa farm, pwes I am here to make your flings go away. Sa ganoon, mabwesit ka.

Nang makita na tapos na siya sa pagkain ay agad ko na ring tinapos ang pagkain ko. Gusto kong makasunod agad sa kaniya dahil baka iwanan niya ‘ko.

Sinundan ko siya habang papunta siya sa likuran ng bahay nila. Nasa likod niya lang ako. Mabuti nalang pala at naligo ako kanina pagkagising. Nakasuot ako ng white dress na may taas na hanggang sa ibabaw ng tuhod.

Nasaan ba kami? Tinignan ko ang kabuuan ng lugar. Nakita ko na pumasok si Masson sa isang barn like- wait, was it a Stable? Nang may marealize ako na pinasukan ni Masson ay agad na nanlalaki ang mga mata ko.

Shocks! May kabayo ba sa loob? Nang marinig ko ang tunog ng kabayo ay parang tumalon ang puso ko sa tuwa at excitement. Sumunod ako kay Masson at labis ang tuwa ko nang makita ang white horse na dala niya.

Hindi ko mapigilan ang mangiti at matuwa. Grabe, ang ganda ng white horse na dala niya. Hindi ko kayang pigilan ang nararamdaman ko. Gusto kong yakapin ‘yong kabayo na dala niya.

“Anong pangalan niya?” nakangiti kong tanong kay Masson. Sobrang ganda talaga!

“He’s Massi, my white horse.” Massi? Such a beautiful name.

“Pwede kong hawakan?” tanong ko. Nakatingin lang ako kay Massi, manghang-mangha sa itsura niya. Sobrang ganda ni Massi. Sobrang puti niya. Para siyang isang majestic creature. Nang lumingon ako kay Masson ay nakita kong nakangiti siya na agad din niyang binawi nang makita na nakatingin ako sa kaniya.

“Yeah sure,” sabi niya kaya agad kong hinawakan si Massi at natawa ako nang bigla niyang idampi ang ulo niya sa ulo ko habang gumawa ng tunog. Awww. Massi is so sweet. If I’m not mistaken, isa bang Shadowfax horse si Massi?

“Masson, isang Shadowfax horse si Massi?” biglang nag-ingay ulit si Massi at dinampi na naman niya ang mukha niya sa pisngi ko. Natawa ako sa biglang ginawa niya.

“Sinagot ka na ni Massi.” Natatawang sabi ni Masson.

“Hello Massi,” bati ko sa kaniya. Gumawa ulit siya ng tunog na para bang nakikipag-usap sa ‘kin. Ang galing niya, grabe.

Bigla siyang naglulumikot at umikot-ikot. Tumingin ako kay Masson para tanungin siya but, lumapit ito kay Massi at nakipag-usap.

“All right! I’ll tell her.” Sabi nito na natatawa pa saka lumingon sa ‘kin. Anong sabi?

“Sumakay ka daw sa kaniya.” Biglang lumaki ang mga mata ko sa narinig. Oh my God! Totoo ba? Pwede akong sumakay kay Massi?

“Hala! Talaga? Pwede ako?” Humarap ako kay Massi, “papasakayin mo ko, Massi?” Tanong ko sa kaniya. Nag-ingay na naman siya na para bang sumasagot na ‘oo’.

Excited akong lumapit sa kaniya. Naramdaman ko si Masson sa likuran ko at sa di malamang dahilan ay biglang lumakas ang tibok ng puso ko. Alam ko kung bakit nasa likuran siya, ‘yon ay para mag assist sa ‘kin sa pagsakay kay Massi pero hindi ko maintindihan at bakit kinabahan pa rin ako sa presensya niya.

Nang maramdaman ko ang kamay niya sa bewang ko ay naramdaman ko rin ang mainit na pagdampi ng hininga niya sa leeg ko. Parang wala lang sa kaniya nang maiangat ako. Nang makasakay ako kay Massi ay sabay kaming tumikhim.

“Tara na?” Paanyaya niya at tumango lang ako pero si Massi, nag-ingay siya na para bang he’s teasing us. Napaka ano nitong si Massi. Parang naiintindihan niya lahat nang nasa paligid niya.

----

What was that? I don’t fvcking knew kung anong nangyari awhile ago. When I saw her, smiling while she was looking at Massi, damn, wala akong nagawa kundi ang titigan siya. She’s really beautiful. I admit na nagulat ako kanina na bigla siyang nag presenta na sumama siya.

I thought magpapa-iwan siya sa bahay para suotin lahat ng branded items sa closet namin. Hindi ko rin expect dahil klaro pa sa sinag ng araw na galit na galit siya sa ‘kin. Kaya hindi ko talaga alam kung anong rason at gusto niyang sumama ngayon sa farm.

I was planning to survey the farm. Gusto kong maglakad sana kaya lang, my wife said that she wanted to come so I have no choice but to bring Massi with us. Kaming tatlo magkakapatid ay may sariling kabayo sa Stable, so literarally, we spent our time here dati with our horses.

Hindi ko rin expect na magugustuhan ni Massi si Ivory. I can see clearly kanina that he likes her. And as for my wife, hindi ako sure but I know she is planning something wicked ‘bout me. So ni ri-ready ko na ang sarili ko, just in case.

Sa unahan, alam kong maputik dahil umulan kanina madaling araw. Kaya kung hindi ko dinala si Massi dito, I’m sure kukulitin lang ako ni Ivory mamaya na kargahin siya. Sa sobrang arte niya, I’m sure ayaw niyang maputikan ang damit niya. Una naming pinuntahan ang taniman namin ng Cocoa. Nakita ko sa di kalayuan si Mang Kanor.

Dinala ko muna si Massi sa ilalim ng punuan ng Mangga. Tinulungan kong makababa si Ivory but her attention now is nasa kay Massi agad. Hinaplos-haplos niya ang mukha ni Massi at natatawa pag mag-iingay si Massi sa ginagawa niya.

Nang makitang nag e-enjoy sila sa company ng isa’t-isa ay agad kong nilapitan si Mang Kanor na nasa may di kalayuan.

“Sir Masson, magandang araw po.”

“Magandang araw rin Mang Kanor. Anong pong balita dito? May problema po ba?”

“Wala naman po sir. Maganda po ang taniman ngayon.”

“Ganoon po ba? Salamat po.”

“Naku sir, kami po dapat magpapasalamat sa inyo. Malaki po ang naitulong ng pamilya ninyo sa amin. Nakapag-aral po ang anak ko at lahat ng mga anak dito na kagaya ko na pagtatanim lang ang alam. Habang buhay po kaming magpapasalamat sa inyo.”

“Mang Kanor, wala pong anuman. Nagpapasalamat din po ang pamilya namin sa tulong niyo po.”

“Sir Masson, magandang umaga po.” Bati ni Erwin nang makita niya kami ni Mang Kanor na nag-uusap. “Magandang umago po sir.” Bati ng lahat ng mga sumunod na pumunta dito sa gawi ko.

“Magandang umaga din po sa inyong lahat.” Nakangiti kong bati sa kanilang lahat.

“Sir, totoo po ba iyong balita na kasal ka na raw po?”

“Sir, ‘yong napangasawa niyo po ba ay yung nobya ng anak ng mayor dito na si David Ungab?”

“Sir kailan po kayo ikinasal?”

Bahagya akong natawa sa mga tanong nila sa ‘kin. Hindi ko alam kung paano o sino ang una kong sasagutin sa kanila.

“Sir Masson, nakita po namin si sir David, pinipilit po niyang sumama sa kaniya ‘yong asawa niyo po.” Sabi ni Elaine na hinihingal dahil sa kakatakbo.

Agad akong napalingon sa gawi ni Ivory. Nawala ang ngiti sa labi ko nang makita na pilit tinatanggal ng asawa ko ang kamay ng lalaking tinatawag ni Elaine na David. Biglang nandilim ang paningin ko habang binabaybay ang daan pabalik sa kinaroroonan ni Ivory.