ISA-ISANG inilalagay ni Gwen ang mga gamit sa bag. Kinabukasan ay pabalik na sila sa Maynila, aniya, mabuti na ang nakaayos na ang lahat ng kanilang gamit. Sulit na sulit ang isang linggong bakasyon nila sa Isla Paradise. Ngayon ay pupuntahan nila ang bahay ni 'Nay Martha. Kagabi lang ay pinagsaluhan nila ng asawa ang matamis nilang pagmamahalan. Hindi lang sa banyo natapos ang pag-iisa ng katawan nila, maginhmg sa sofa rin, hindi rin isang beses, dalawa, kundi marami. Masakit man ang katawan lalo na ang balakang ay nakangiti pa rin siya. Sa paraang 'yon ay naipadadama niya ang walang hanggang pagmamahal sa asawa. "Baby..." She looked up, her husband was standing in front of her, holding a bouquet of roses. May isa ring nasa bibig nito. Bahagya pa siyang natawa sa hitsura nito habang kagat-kagat ang rose. Tumayo siya't lumambitin sa leeg nito na animo'y sawa. She removed the rose from his mouth, at kinintalan ito ng halik"You're so cute, sweetheart." Pinanggigilan nito ang tungki n
NAGPAALAM si Gian sa asawa na makikipag-bonding kay Axel. Humalik siya sa labi nito, ganoon din sa pisngi ng anak bago umalis. Kasama niya si Vic, si Adrix, ayon at nagmumukmok dahil nasermunan ni Celly. Habang naglalakad patungong bar ay may nakasalubong silang mga babae, kita niya sa gilid ng mata na tila kinikilig ang mga ito. Narinig pa niya ang tili. "I think their like you, Vic," pabirong saad niya sa kasama. "Na-ahh! Sa iyo sila nakatingin, hindi sa akin," ganting biro nito. Sabay pa silang nagkatawanan. Hindi lang isang grupo ng mga babae ang naraanan nila, at sa tuwing may makakasalubong ay nahuhuli niya ang paninitig ng mga ito. Ramdam din niyang hinahabol sila ng tingin ng mga ito. Hindi na lang niya binigyang-importansya 'yon, dahil hindi na siya available. His heart, even his mind is owned by someone, and that is his beloved wife. Kumaway si Axel, nasa gilid ito ng pool, kasama ang asawang si Jam. Tulad ng asawa niya, mabait din ang babae, may isa na rin itong cute na
NAGNGINGITNGIT ang kalooban ni Gwen sa nakita. May tiwala siya sa asawa pero sa mga babaing nagpapansin dito'y wala. Ewan ba niya kung bakit nakakaramdam siya ng selos, kung bakit ngayo'y ipinagdadamot na niya ito sa iba. Siguro, dahil may mas karapatan siya rito, and he's a father of her child. "Ganyan din ako kay Axel kapag may lumalapit na ibang babae sa kaniya." Naagaw ang atensiyon niya nang magsalita si Jam, bumaling ang tingin niya rito, nangingiti ito. "Hindi maiwasang may lumapit sa mga asawa natin, lalo na't napaka-masculine nila, hot, handsome. Pero may tiwala ako sa asawa ko." Totoong guwapo ang asawa nito, malakas ang appeal tulad din ng asawa niya. Wala siyang tulak-kabigin sa hitsura ng asawa nila. Kahit ang bagong kakilala ni Gian na si Lance. Tama rin ang sinabi ni Jam, hindi maiiwasang walang lalapit na babae rito, nasa asawa na lang ang desisyon kung papatol ito. Nang sumapit ang ika-walo ng gabi ay nagkaroon ng bon fire sa gilid ng dalampasigan. Nandoon si Axe
PIGIL ni Gwen ang napipintong pagbunghalit ng tawa. Nauunawaan na niya kung bakit biglang hin*bad ni Eunice at Celly ang kanilang mga kasuotan at lumusong sa tubig. Kung hindi pa humarang ang mga kalalakihan ay hindi niya maiintindihan ang nangyayari. "Minsan talaga ay napaka-slow ko," anas ng isipan niya. Lumayo na ang babaing umaaligid sa asawa niya, ganoon din kay Lance, pero si Adrix, hayun at todo ang pa-charming ng babae, kaya nama'y hindi na halos maipinta ang hitsura ng kaibigan niya. "Napakababaero talaga!" Narinig niyang binitiwang salita ni Celly na ikinailing niya. Bumalik sa puwesto niya si Gian, sabi nito, kakausapin lang nito ang mga lalaking bumastos siya kaniya. Pero sapalagay niya'y hindi lang basta nito kinausap ang mga lalaki, dahil nang humarap ito sa kaniya'y napansin agad niya ang kamao nito. Napailing na lamang siya."Let's go, baby." Seryoso ang mukha nito. "And next time don't wear that kind of shit--" Maagap niya itong binatukan para matigil sa pagsasal
MULA sa madilim at masansang na silid nakayupyop ang taong nagbabaga ang mata. Isang taong gustong-gusto nang lumaya sa piitang kinasasadlakan para maipaghiganti ang pagkawala ng taong kaniyang minamahal. Nailagay na naman siya sa bartolina dahil sa ramble na kinasangkutan sa loob ng kulungan, pero hindi niya pinagsisihan ang nagawa. Nang dahil doon ay napat*y niya ang lalaking kaniyang nakaalitan. Thirty years ang sentensiya niya sa kulungan, ngunit bago siya hinatulan ay dumaan muna siya sa butas ng karayom ni kamatayan. Ilang tama ng baril ang sinalo niya mula sa pulis na nagligtas kay Gwen, pero nakaganti rin siya dahil alam niyang nag-agaw buhay din si Gian sa hospital. 'Yon nga lang, nawala ang pinakamamahal niyang babae... si Rachel. "Hindi pa tapos ang laban, dahil sa oras na makahanap ako ng butas, lalabas ako ritong humahalakhak. Ipaghihiganti kita, mahal ko!" Muling nagningas ang kaniyang mata sa sobrang galit. Inayos niya ang benda sa kanang pisngi. Natamo niya 'yon nang
NANG makabalik sa room ay maingat na inilapag ni Gwen ang nahihimbing na anak, nilagyan niya ng harang ang magkabilang gilid nito, saka'y pumasok ng banyo para mag-shower. Isa-isa niyang hinubad ang ginamit sa pagbabad sa pool, maingat 'yong ipinatong sa sink, balak niyang banlawan, saka patutuluin bago ilagay sa plastic. Binuhay niya ang shower, mabilis na dumaloy ang maligamgam na tubig sa katawan niya. Nagsasabon na siya nang may kamay na umagaw sa hawak niyang sabon. At ang kamay na 'yon ang nagpatuloy sa kaniyang ginagawa. Habang ikinakalat nito ang sabon ay dumadampi ang labi nito sa leeg at balikat niya. Ang isa nitong kamay ay may pagpisil na sa kaniyang breast, habang ang isa ay patuloy na ikinuskos sa mabagal na ritmo ang hawak ba sabon sa parteng tiyan niya, paikot sa may pusod niya. Nang dahil sa ginagawa ng asawa'y humulagpos ang mabining ungol sa bibig niya. Napapikit pa upang damhin ang idinudulot na ligaya. Nabubuhay na naman ang init sa katawan niya, init na alam na
PINAGKAGULUHAN si Andrei nang makarating si Gwen at Gian sa mansyon. Hindi pa man sila lumalabas ng kotse ay nakaabang na si Sylvia, atat na atat na raw itong mahawakang muli ang apo. Nagkakawag ang kanilang anak, humagikgik rin ng tawa, waring alam nito na nakabalik na sila at makikita na ang mamita."Apo ko, ilang araw lang tayong nagkawalay ay sobra na kitang na-miss. Hindi kumpleto ang araw ko dahil wala ka rito," sabi ni Sylvia, sinabayan pa ng pagpupog ng halik kay Andrie. Lumapit si Trina at Lanie para kunin ang kanilang mga gayak sa sasakyan. Ganoon din sana ang gagawin ni Aling Marthe pero nang makita si Andrei ay huminto ito. Sabay na pinanggigilan ng dalawang ginang ang kanilang anak. Napailing si Gian habang nakamasid sa mga pumapasok. "Paano kaya kung isang taon kaming nawala rito?" "Ano na naman ang binubulong-bulong mo?" sikmat sa kaniya ni Gwen. Ngumuso siya sa direksyon ng dalawang ginang. "Look at them. They really love our son." Hinapit niya sa baywang ang asawa
SHE'S wearing a purple velvet dress, above the knee at hukab ang likuran. Terninuhan niya ng silver na three inches sandals. Ang buhok na lampas balikat ay inayos ni Tina. Matamis na ngiti ang iginawad niya sa reflection sa harap ng salamin. Niyaya siya ni Gian na mag-date ngayong gabi. Ang asawa niya'y kanina pa naghihintay sa ibaba, nandoon din ang kanilang anak. Matapos ma-i-check ang gatas at damit ni Andrei ay lumabas na siya ng silid. Iiwan niya ito sa kaniyang Mommy Sylvia at ngayon pa lang ay nag-aalala siya nang husto. Minsan kasi ay umiiyak ito sa gabi, baka'y hindi kayang asikasuhin ng ginang. Kahit pa sinabi nitong nandoon din si Tina at Lanie na makakatulong nito'y hindi pa rin maalis sa isipan niya ang sobrang pag-alala. Nakapaskil ang matamis pa ring ngiti nang lumapat ang paa niya sa ibaba ng hagdan, she went straight to the living room, from the door she could clearly see her husband playing with their child. Nandoon din si Sylvia na nasa labi rin ang ngiti. Hindi si
"GOOD evening ladies and gentlemen. Hindi naman lingid sa inyo ang nangyaring insidente sa amin twenty-two years na ang lumipas. Isang trahedya kung bakit hindi namin nakasama ang aming panganay na si Andrei." Mangiyak-ngiyak na pinagmamasdan ni Gwen ang nagsasalitang asawa. Marami ang taong nakapalibot sa kanila, ang ilan doon ay mga employees, nandoon din ang board member at ilan sa matataas na namamahala sa kompanya nito kabilang na si Adrix, kasama nito ang asawang si Celly. Si Francis at ang mag-ina nito. Maging si Lance at Eunice, at lahat ng kaibigan nito. "Ipinagluksa namin at nadamay pa ang nag-aalaga dito. But unfortunately, dinala ang paa naming mag-asawa patungo sa katotohanan. Katotohanang buhay pa ang aming anak. Hindi ipinagkaloob ng Maykapal na mawala ang aming anak. May mabuting puso na nagligtas dito. And now, I am proud to introduce to all of you our long lost son Gian Andrei McCollins!" Umalingawngaw ang boses ni Gian sa malawak na bakuran ng mansyon, kasab
"SWEETHEART..." May pag-aalinlangan si Gwen, dapat ba niyang sasabihin sa asawa ang tungkol sa lalaki? "Yes, baby?" Patalikod siyang niyakap ng asawa. "Anong gumugulo sa isipan mo?" Paano nito nalamang may gumugulo sa isipan niya? Hindi agad siya sumagot, bagkus ay muling pinag-isipan kung ipaalam pa ba sa asawa. Dumampi sa pisngi niya ang labi nito, bumaba sa leeg. Kagat-labing pumikit siya. Nagtagal doon ang labi nito, paulit-ulit na h******n hanggang sa humantong sa balikat. 'Yon naman ang pinaglaruan nito. Kahit may edad na sila, active pa rin silang mag-asawa sa s*x. Walang palya si Gian at masaya siyang naibibigay dito ang pangangailangan bilang lalaki. "Teka..." Maagap niyang pinigilan ang pumapaloob nitong palad, pilit hinahalukay ang underwear niya. "Hindi pa ako nakakainom ng p*lls." Mula sa nanlalabong kamalayan ay naalala niya ang gabi-gabing ginagawa. Huminto ito sa ginagawa. Kapwa namumungay ang mata nang iharap siya nito. "Okay lang, baby. Hindi mo na kailanga
HINDI mawala-wala sa isipan ni Gwen ang lalaking nakabunggo sa kanila habang papunta sa comfort room. Ang imahe ng lalaki ay nakatatak na sa kaniyang isipan at para bang may hinahalukay sa kailaliman ng kaniyang puso. Bakit parang pamilyar ito sa kaniya? Kaya nama'y pilit niyang inaalala kung nakita na ba ito noon, pero wala siyang matandaan, isa pa'y ngayon lang sila nagawi sa lugar na 'yon. Sa tuwing pumupunta sila sa puntod ni Andrei ay bumabalik kaagad sila. Parang may nag-uudyok sa kaniya na alamin ang buhay ng lalaking 'yon. Ayon sa kasama niyang bata ay kuya nito 'yon, pero hindi tunay na kapatid. "Are you okay, baby?" Bumalik ang isipan niya sa reyalidad nang maramdaman ang init ng palad ng asawa. Kinurap niya ang mata at tumitig dito. May gusto siyang sabihin. Alam niyang kapag humingi siya ng tulong dito'y madali lang niyang malalaman ang tungkol sa lalaking 'yon, pero nagdadalawang-isip isip siya. "S-sweetheart--" Nabitin sa ere ang balak sanang sabihin. Bakit nga b
NAKANGITI si Gwen habang pinagmamasdan ang kaniyang kambal na masayang naglalaro. Dumaan pa sila sa bayan ng Valencia, ang nakakasakop sa lugar na pinangyarihan ng trahedya. Fiesta pala sa lugar na 'yon. Marami ang nakahilirang iba't ibang uri ng pagkain at mga damit, may kung anu-ano pang mga tinda na nasa gilid ng kalsada. Nasa palaruan sila. Gusto raw maranasan ng kambal na maglaro kasama ang mga batang kalye. "Taya!" sigaw ng isang batang babae nang mahuli nito si Gale. Tawang-tawa naman ang kaniyang anak. Inihanda nito ang sarili sa paghabol sa mga bata kasama na rin si Giselle. "Andiyan na ako!" Nagsipatakbo ang mga bata at kambal nito. Kasing-bilis ng hangin sa pagtakbo ang mga bata. Naiwan pa ng mga ito si Giselle, ngunit kahit ganoon ay makikita ang kasiyahan sa mukha nito. Ito ang pinunterya ni Gale. "They're both happy." Nilingon niya ang nagsalita. Lumapat sa baywang niya ang braso nito, maging ang labi ay naramdaman din niya. Isinandig niya ang ulo sa dibd
TWENTY-TWO YEARS LATER Nakamasid si Gwen sa kubo, walang dingding 'yon. Naliligiran ng iba't ibang klase ng rose at african daisy, ang lupa ay nalalatagan ng bermuda grass. May bakod na alambre at ang labas ay nagtataasang puno ang makikita sa labas. Nanginginig siyang pumasok. Ang lugar na kinaroroonan niya ngayon ay ang lugar na pinangyarihan ng insidente. Ang lugar na pinagkublihan nila nang hinahabol sila ni Larry. Ang lugar na kung saan ay kumitil sa walang muwang na buhay ng kaniyang anak na si Andrei. 'Till now, msakit pa rin sa kaniya ang sinapit ng kaniyang anak, hindi pa rin niya matanggap na maaga itong kinuha sa kanila ng Maykapal. Marahan siyang umupo, hinaplos ang lapida na kung saan ay nakasulat ang pangalan ng panganay niyang anak. Ngayon ang ika-twenty-two years na pagkawala ni Andrei. Sa tuwing sumasapit ang araw ng kamatayan ni Andrei ay nagtutungo sila sa lugar na 'yon. Binili rin ni Gian ang parteng 'yon para walang ibang makakapasok. Ilang taon na ang lumipas
"NO!" hiyaw ni Gwen. Nalaman niyang wala na nga ang kaniyang anak. Kasama itong sumabog sa kubo at si Nimfa. Nakaagapay sa kaniya ang asawa at maging ito ay luhaan din. Paulit-ulit din niyang naririnig ang paghingi nito ng tawad. "Baby... asawa ko. Patawarin mo ako." "No, Gian! Ibalik mo sa akin ang anak ko. Hindi ko kayang mawala siya. Please, ibalik mo siya," hagulgol niyang pakiusap sa asawa. Hagyang humiwalay ang katawan nito, sinapo ang magkabila niyang pisngi. "Kaya mo 'yan, kaya natin. Para sa isa pang nabubuhay sa 'yong sinapupunan, mahal ko. Magpakatatag ka, please." Unti-unti siyang nahimasmasan, napahinto sa pagwawala pero hindi pa rin maampat-ampat ang pagdaloy ng luha. May isa pa nga palang nabubuhay sa sinapupunan niya. Nahaplos niya ang wala pang umbok na puson. Pero, paano si Andrei? Ang kaniyang anak na hindi mawaglit-waglit sa isipan niya. "Anak ko..." palahaw niya. Muli siyang niyakap ng asawa. "Alam mo, mas nanaisin ko pang ang nawala ay ang ating anak
MALAYANG pinagmamasdan ni Gian ang nahihimbing na asawa. Nasa hospital ito, si Bryan ay nasa critical na kundisyon, si Vic, bagama't may daplis ng bala ang braso ay nakalabas na ng pagamutan at nasa presinto para magbigay ng pahayag tungkol sa naganap. Habang nakamasid sa asawang walang malay ay nanumbalik sa isipan niya ang tagpo nang nagdaang gabi, nang harangan sila ng grupo ni Larry. Sinong mag-aakalang sa probinsiya pala ito nagtatago? Bago pa makabunot ng baril ang mga pulis ay nagpaulan na ng bala ang kalaban. Siya man ay may daplis din ng bala sa parteng tiyan, pero hindi niya 'yon alintana, mas nangangamba siya sa magiging reaksyon ng asawa kapag nalamang kasama sa pagsabog ang kanilang anak. Nang magkamalay ito'y paulit-ulit nitong tinatanong ang tungkol kay Andrei, pero hindi niya masabing wala na ang kanilang anak. Hindi niya alam kung paano, tiyak na masasaktan ito nang husto. Nalaman din niyang dinadala nito ang ikalawa nilang anak, ang bunga ng kanilang pagmamahalan. H
"ANDREI, anak ko!" Paulit-ulit na sabi ni Gwen habang umiiyak. Sakay pa rin sila ng sasakyan at patuloy ba tumatakas sa grupo ni Larry. Wala siyang pakialam sa palitan ng putok o kung may tumama mang bala sa katawan niya, ang tanging nasa isipan niya'y ang kaniyang anak. "Anak ko..." "Baby, asawa ko, I'm sorry." Narinig niya ang tinig ni Gian. Aaminin niyang nagtatampo siya rito, pero mas nagagalit siya sa kaniyang sarili. Siya ang ina, siya dapat ang nagbabantay kay Andrei, pero ipinagkatiwala lang niya ang buhay ng kanilang anak sa sa tagapag-alaga nito. Malapit na sila sa lugar na kung saan ay una nilang nakitang nakaharang ang grupo ni Larry, nang marinig ang boses ni Vic. Mabilis siyang nag-angat ng paningin. "Sir, mukhang may paparating." Nagkatitigan sila ni Gian. Lalong bumalatay ang takot sa mukha ng asawa niya. Hindi na malaman kung ano ang gagawin. "Sweetheart..." Yumakap siya rito. "I'm sorry, baby. Hindi ko natupad ng ipinangako kong poprotektahan kita, kayo
"SWEETHEART..." Nilingon ni Gian ang asawa. Nakaguhit sa mukha nito ang matinding takot. Nasa loob na sila ng maliit na kubo, pinagkasya nila ang kanilang mga sarili roon. Si Bryan ay nakasilip sa pinto, habang si Vic ay sa bintana. Si Nimfa ay nakasuksok sa tabi at nakabantay sa natutulog nilang anak. Nilapitan niya ang asawa at ikinulong sa malapad niyang dibdib. "I'm sorry," nasambit na lang niya. "Natatakot ako." Hindi siya makasagot dahil maging siya ay natatakot din. Naiinis din siya sa sarili, sinabing poprotektahan ang asawa't anak pero ngayon ay wala siyang magawa. Hindi alam kung paanong makaaalis sa trahedyang kinakaharap. Hindi pa nila kasama si Francis ngayon, si Bryan ay sugatan pa. Naalarma siya nang marinig ang ugong ng sasakyan. Ilang beses siyang nanalangin na sana'y hindi mapansin ang kubong pinagkukublihan nila. Halos hindi na siya humihinga habang dumaraan ang sasakyan. Mariin ang pagkakakuyom ng kamao. "Sir," pabulong na tawag ni Vic. "Lumampas