CHAPTER 4

Habang nakaupo si Carie sa napakalawak na hardin sa mansion ng mga Devanadera, may isang pares ng mga mata ang lihim na nakatingin sa kaniya. Pinagmamasdan niya ang bawat galaw ng dalaga at pinag-aaralan din niya ang ekspresyon nito. 

"Carie Monte Allejo, welcome to my paradise," bulong ni Wayne sa sarili. Kinapa niya ang kaniyang dibdib. His heart is beating so fast. Nakararamdam siya ng excitement na noon niya lang naramdaman sa buong buhay niya. 

Ang binatang twenty-five years old ay ilang taon nang hindi nakikita ng lahat. Ang tawag sa kaniya ng mga tao ay halimaw dahilan para lalo siyang magtago. He was eight years old nang nangyari ang malagim na aksidente na kumitil sa buhay ng kaniyang mga magulang. Ang nasabing pagsabog din ng kanilang kotse ang dahilan para ma-deform ang dati ay cute niyang mukha. Lumabas sa mga dyaryo at telebisyon ang nangyari sa kaniya at simula noon ay itinago na siya ni Donya Elizabeth. Ginawa iyon ng kaniyang lola hindi lang para protektahan siya laban sa salarin na hanggang ngayon ay hindi pa nahuhuli kung hindi para na rin iwasan ang impact sa negosyo nila kapag nakita ng mga tao ang tunay n’yang itsura. 

Sa halip na ikahiya ang sinapit ng kaniyang apo, ginamit ni Donya Elizabeth ang pagkakaroon ng halimaw na tagapagmana para mas lalo pang maging makapangyarihan. Nais niya kasing sa pamamagitan ng kaniyang pera, magawa niyang pagbayarin ang pumatay sa kaniyang nag-iisang anak. Ngunit ang lahat ay tila lamang pangarap, dahil hanggang ngayon ay wala man lang makitang ebidensya na makapagtuturo sa mga salarin. 

Sa loob ng mahabang panahon, kinatatakutan ang mansion ng mga Devanadera sa San Simon. Alam kasi ng mga taga roon na nakakulong doon ang halimaw na tagapagmana ng isa sa pinakamayaman na pamilya sa buong mundo. Palibhasa lumaki rin si Carie na tau-tauhan ng kaniyang pamilya, wala siyang masydong alam tungkol sa mga nangyari noon sa mga Devanadera. Hindi rin pinag-uusapan ng mga miyembro ng Monte Allejo ang tungkol sa mga Devanadera dahil ayaw ni Donya Samantha na masabit ang pamilya nila sa sa gusot na hanggang ngayon ay hindi pa naayos. 

Nang lapitan ng mayordoma si Carie, biglang lumayo si Wayne mula sa may bintana ng kaniyang silid. Kahit tinted kasi ang salamin noon ay nakaramdam din ng takot ang binata lalo na ng tumingin sa dako niya ang inosenteng dalaga na kanina pa niya pinagmamasdan ang mga kilos. 

Ilang minuto na nanatiling nakaupo si Wayne sa ibabaw ng kaniyang kama. Hanggang sa maisipan niyang tawagan ang kaniyang Lola Elizabeth. Dahan-dahan siyang tumayo at muling lumapit sa bintana. Sa pagkakataon na ito, nagkubli siya sa brown na blackout curtain habang ang mga mata niya ay pasimpleng inaabot ng tingin ang dalagang noon ay walang pag-aalinlangan na lumapit sa hardinero at tumulong magbungkal ng lupa.  

"Why is she cultivating the land? She's a heiress, she should not be doing that" bulong ni Wayne sa sarili niya. 

Palibhasa walang paraan para patigilin niya si Carie sa ginagawa nito kaya itinuloy ni Wayne ang unang plano niya. He called his grandma and told her that Carie Monte Allejo is acting weird in his mansion. Sinabi niya rin sa kaniyang lola na gusto niyang hayaan si Carie na pansamantalang magtago sa kanilang teritoryo.

Nabigla man si Elizabeth, hindi na siya komontra pa ng sinabi ni Wayne na pansamantalang kukupkupin nila ang isa sa mga tagapagmana ng Monte Allejo. Alam kasi ng ginang kung ano ang nararamdaman ng kaniyang apo kaya kapag may hinihiling ito sa kan'ya, agad niyang pinagbibigyan ito. 

Samantala, pakiramdam ni Carie ay may nagmamasid sa kaniya. Iyon ang dahilan kaya lumapit siya sa hardinero na si Mang Lito. Tumulong siyang magbungkal ng lupa kahit ang totoo ay hindi siya sanay na gawin iyon. 

"Tatay, may multo po ba rito?" pabulong na tanong ni Carie habang hinahaplos niya ang kaniyang braso. 

"Wala. Halimaw meron." Walang gatol na sagot ng payat na matanda. 

"Ho?" 

"Totoo, Ineng. May halimaw rito." 

"Stop saying nonsense, Mang Lito," saway ni Leon sa hardinero. Malayo pa lang siya ay narinig na niya ang boses ng kausap ni Carie. 

"Sir, dapat niyang malaman ang tungkol kay Sir Wayne," patuloy ng hardinero. 

"Gusto mo bang mawalan ng trabaho?" galit na tanong ni Leon sa matandang hindi na kumibo. 

Salubong na salubong ang mga kilay ni Carie. Agad niyang kinumpronta ang assistant ni Elizabeth Devanadera. 

"Tell me, ano ang sinasabi ng hardinero?" tanong ni Carie kay Leon. "Totoo bang may halimaw rito?" 

"Have you heard about Wayne Devanadera?" tanong din ni Leon sa dalaga. 

"His name is familiar." Pilit inaalala ni Carie kung saan niya narinig ang pangalan na Wayne Devanadera kahit may kutob na siyang hindi ito iba sa may-ari ng mansion na kinaroroonan niya. "What about him?"

"Sir Wayne is living in this mansion. Tinatawag siyang halimaw ng mga tao kaya hindi siya lumalabas. Na-meet at nakausap ko na siya ng ilang beses pero hindi ko pa nakita ang mukha niya. Siya ang nag-iisang apo ni Ma'am Elizabeth," kwento ng binata. 

Habang nagsasalita si Leon ay hindi halos makahinga si Carie. Nakaramdam siya ng matinding takot. Panay ang lunok niya ng kaniyang laway at binabasa niya rin ang kaniyang mga labi. 

“Nananakit ba siya?” tanong ni Carie sa binatang umupo sa plant box. 

“Hindi ko alam sa ibang tao. But if you'll ask me kung sinaktan ba niya ako during my meetings with him, my answer is no.” 

“Sigurado ka, sir?” 

“Stop calling me sir. Dapat nga ikaw ang tinatawag kong senyorita, ma’am…”  

“No. Isa na lang akong ordinaryong tao ngayon,” saway agad ni Carie kay Leon. “Call me Carie. Iyan ang pangalan ko.” 

“Call me Leon. I am a nobody kaya hindi mo ako kailangan na tawagin na sir.”

Muling bumalik ang usapan ng dalawa tungkol kay Wayne. Ngunit sa pagkakataon na ito, sinabi ng binata sa dalaga na wala itong dapat ipag-alala. Napakalawak ng mansion at sa tagal niyang nakatira roon, ni minsan ay hindi siya ginambala o tinakot ng kaniyang amo. 

“You are Ma’am Elizaberth’s assistant, right? Bakit nandito ka at hindi ka niya kasama palagi?” Hindi nakatiis na tanong ni Carie sa lalaking tumayo na sana para pumasok na ng bahay. 

“After kasi nang unang encounter natin, iniutos niyang pumirmi ako ng San Simon. May mga projects kasi ang Devanadera rito at ang isa ay ang partnership nila with your family. Ako muna ang mamamahala noon,” buong kumpyansa na paliwanag ng binata. “Pumasok na tayo ng bahay. Mainit na.” Tumingin si Leon sa kaniyang wrist watch. It’s almost nine in the morning at naalala niyang may meeting siya at ang lola ni Carie. 

Nang nalaman ni Carie ang tungkol sa meeting na iyon, abot-langit ang pakiusap niya kay Leon na huwag nitong babanggitin sa lola niya ang kaniyang kinaroroonan. Sinigurado naman ng binata na wala siyang pagsasabihan. 

Habang wala si Leon, hindi rin lumabas ng silid na tinutulugan niya si Carie. Takot na takot siya na baka makita niya ang halimaw na Devanadera. Lalong iniiwasan n'ya na makita siya ng halimaw dahil baka palayasin siya nito. Wala siyang ibang mapupuntahan kaya hangga't maaari ay ayaw niyang gumawa ng gulo.

Sa kabilang banda, habang nagmamaneho si Leon papunta sa Sta. Barbara ay nakatanggap siya ng tawag mula kay Elizabeth. Ibinilin nito sa kaniya si Carie. Inutusan din siya ng donya na huwag hayaan ni Leon na makita ng dalaga ang kaniyang apo. Habang nakikinig ang bintana sa mga bilin sa kan'ya, nagdiriwang ang puso niya, nangangahulugan kasi iyon na makakasama niya pa ng matagal ang babaeng nakakuha ng atensyon niya. 

Sa Sta. Barbara, isang tahimik na Donya Samantha Monte Allejo ang humarap kay Leon. Kahit hindi man nito aminin, ramdam ng binata na minamaliit siya ng ginang. 

"Good morning, ma'am. May I have your presentation please?" ani ni Leon. 

 Bahagyang tumaas ang kilay ni Samantha. 

"You are just an assistant. Do you really have the guts to understand our project proposal?" wika ni Moley na noon ay biglang pumasok sa private room kung saan nagaganap ang meeting nina Leon at Samantha. "We are expecting Donya Elizabeth Devanadera at hindi ang isang pipitsugin na assistant lang," patuloy pa ni Moley.

Inayos ni Leon ang suot niyang necktie. Tinanggal niya ang bara sa lalamunan n'ya bago siya nagsalita. "In that case, let's cancel this meeting," sabi ni Leon sabay tayo. "Let us also forget about the supposed joint project between Devanadera and Monte Allejo." 

Nang lumakad na si Leon palabas sa silid ay biglang tumayo si Samantha.

“Mr. Marquez, wait,” sabi ng ginang sa napakahinhin na tono. “Pardon my daughter-in-law for being so mean. You know, the family is facing a very serious problem. I know you’ve heard about my granddaughter, Carie. She’s missing. Everyone is devastated that's why I am requesting for another chance to present our proposal”  

“I understand, ma’am. I will inform Ma'am Elizabeth about your request to reschedule this meeting. Send me a message when you're ready and I'll try my best to help you convince my boss.” Bakas sa mukha ni Leon ang pakikisimpatya. 

"I am so grateful to you." Ngumiti si Leon kahit batid niyang nagkukunwari lang si Moley sa katagang binitawan nito. Bigla kasi itong sumingit muli sa usapan nila ni Donya Samantha. 

Pagkalabas na pagkalabas ni Leon ay sinita agad ni Samantha ang manugang niya. Sa halip na matakot ay pinagtawanan lamang ni Moley ang biyenan niya. 

Sa labas ng building ng Monte Allejo, nagkalat ang mga news reporters. Lahat sila ay naghihintay ng update tungkol sa the missing bride. Si Leon na noon ay palabas na sana ng gusali ay biglang natigilan. Sa halip na sa main entrance siya dadaan, mas pinili niya ang dumaan sa backdoor. 

“Mr. Marquez!” sigaw ng isang pamilyar na tinig. 

Nang lumingon si Leon ay nakita niya ang nakababatang kapatid ni Carie. 

“Miss Lexie Monte Allejo, it’s nice to see you again,” masiglang bati ni Leon sabay urong. Sinugod kasi siya ng yakap ni Lexie at hindi niya naiwasan iyon. 

“Help us to find my sister,” umiiyak na sabi ni Lexie. Para itong sawa na nakapulupot ang mga braso sa nabiglang binata. 

Biglang naitulak ni Leon si Lexie. Hindi niya kasi nakontrol ang galit na nararamdaman niya para sa mapagkunwaring dalaga. Nakita naman ng papasok na si Josh ang ginawa ng binata kaya sumugod ito kaagad kay Leon. Palibhasa may alam sa martial arts kaya mabilis na humanda si Leon. Ngunit bago pa magpang-abot ang dalawang lalaki, nagkagulo na ang mga tao. 

“Natagpuan na raw si Carie Monte Allejo!” sigaw ng isa sa mga lalaki. 

“Totoo ba?” tanong naman ng isang babae. “Saan nakita si Miss Carie?” 

"Oh, my sister…" Tumayo agad si Lexie at sumugod sa nagkakagulong mga tao. Sumunod naman sa kaniya si Josh. 

Nagsalubong ang mga kilay ni Leon. Wala sa plano nila ang matagpuan ng pamilya ni Carie kung nasaan ito. Maging siya ay napatanong sa mga tao kung saan natagpuan si Carie ngunit walang makapagbigay sa kaniya ng maayos na sagot. Ang lalaki kasing sumigaw kanina ay pinapasok agad sa silid kung nasaan si Samantha.  

Dala ng kuryosidad, dali-daling lumabas ng gusali si Leon. Sumakay siya sa sasakyan na pahiram sa kaniya ng mga Devanadera at parang ipo-ipo na nilisan niya ng Monte Allejo Building. Wala siyang ibang gusto ng mga oras na iyon kung hindi ang alamin kung nasa mansion pa ba ng kaniyang mga amo ang babaeng gusto niyang bigyan ng proteksyon.