CALLIE IVIANNA
"Cal, please! Open the door and let's talk!" Jameson exclaimed while knocking on the door. Nandito na naman siya sa condo ng kaibigan kong si Kyra. Ilang araw na rin siyang pabalik-balik dito, pero hindi ko siya kinakausap at pinagbubuksan ng pinto. "Callie Ivianna, I'm begging you." Nagpanggap pa rin akong wala akong narinig kahit gusto ko nang buksan ang pinto at itulak siya palayo rito.
Bigla naman akong kinalabit ni Kyra na mukhang kanina pa naiirita sa ingay na dulot ng pagkatok ni Jameson sa pinto. Kunot-noo niya akong nilingon at itinuro ang pinto. "Hindi mo ba talaga siya pagbubuksan ng pinto?" tanong niya sa akin. "Kanina pa ako naiirita, eh! Baka masira niya 'yong pinto ng condo ko, jusko! Siya ang magpapagawa niyan!"
Alam na nilang dalawa ni Lauren ang tungkol sa nangyari noong nakaraang linggo, ang unang pagpunta ni Jameson. Hindi
CALLIE IVIANNA"Welcome home again!" Jameson suddenly exclaimed as soon as he opened the door of his condo. He was smiling so wide at me and I can't seem to figure out if it was a genuine reaction or not. "What do you want to eat---"I scoffed and heaved out a huge sigh. "How many times do I have to tell that I just need to rest?" Masungit kong sambit sa kanya kaya naman agad siyang natigilan. "Ayokong kumain! Mahirap bang maintindihan iyon? Pahinga ang kailangan ko, okay!?"He suddenly halted. "O, kalmahan mo na. Sorry, I forgot," sambit niya sa akin. "Wait. I'm just gonna put all of your stuff in your room---""Ako na," sabi ko naman sabay kuha ko sa kanya ng maleta kong hawak niya. "Kaya ko na 'to mag-isa. May kamay pa ako, hindi pa ako tuluyang baldado."Agad ko naman siyang tinalikuran at agad na binuksan ang k
CALLIE IVIANNAFew months laterThings were going well between me and Jameson. Tinotoo at tinupad niya nga unti-unti ang mga pinangako niya sa aking aayusin na niya ang kanyang pagtrato sa akin. Hindi na kami nagbabangayan, at hindi niya na rin ako binibigyan ng rason para makaranas ulit ng matinding stress dahil sa kanyang pag-uugali.Pitong buwan na akong buntis, at mas lalong naging maingat at hands on si Jameson sa akin. Walang oras na hindi niya ako dinadalaw sa kwarto ko para tanungin kung okay lang ba ako, o kung may mga gusto akong gawin o kainin. Bawat minuto ay hindi niya pinapalipas sa pagche-check sa akin.I was just staying in my room, reading a book when I suddenly heard a soft knock through the door. The doorknob clicked, at agad na bumungad sa akin si Jameson na nakadungaw sa may
CALLIE IVIANNAI really couldn't believe what I heard from Caelan.Is this really happening? Or am I still dreaming?Gusto akong makita ng mga magulang ko pagkatapos ng pitong buwan. Hindi ko inaasahan ito dahil alam ko ang pag-uugali nilang dalawa lalo na si Daddy. Pero ngayon ay para bang isang himala itong nangyayari sa akin."You never know, Cal," ani Caelan habang nakatingin ng diretso sa akin. "Hindi mo alam, pero palagi kang tinatanong sa akin ni Tita tungkol sa kalagayan mo at ng anak mo, kung tinatrato ka ba ng maayos o kung nakakakain ka ba ng maayos."Mas lalong bumuhos ang mga luha sa aking mga mata nang marinig ko iyon kay Caelan.Si Mommy.Sobrang miss ko na rin siya, pati na rin ang aking ama. Hindi ko lubos akalain na sa kabila ng lahat ng nangyari sa akin ay mayroon pa rin silang kaunting pag-aalala sa
CALLIE IVIANNAI was still contemplating if I should go out of my room and talk to Jameson about everything that's been happening to me, to us. Lumipas na lamang ang gabi, nakaalis na rin si Caelan kanina pa, ngunit heto pa rin ako't nakatunganga lang sa aking kwarto. Kinakabahan ako sa kung ano ang magagawa ni Jameson dahil simula kanina'y hindi siya umiimik. Hindi na rin siya nagpunta rito sa aking kwarto pagkatapos ng pag-uusap naming tatlo.I got up from my bed and I slowly walked towards the door.Lalabas na ba ako't kakausapin siya?Iyan ang tumatakbo ngayon sa aking isipan. Pero sa bandang huli ay dahan-dahan kong pinihit ang door knob at unti-unti kong binuksan ang pinto. Nanlaki ang mga mata dahil bigla kong nakita si Jameson na nakatayo na sa harap ko. Mukhang kanina pa ata siya nandito sa tapat ng pinto ng kwarto ko ngunit hindi niya lang magawang
CALLIE IVIANNASinamahan ako ni Jameson ngayon sa pagpapa-check up ko, and as usual, he was so excited to meet our baby. He even cried while listening to our baby Tata's heartbeat. Tinatawanan ko lang naman siya dahil mukhang mas nanay pa siya kung makapag-drama kaysa sa akin.Our fingers intertwined while we were walking outside the clinic. Hanggang sa makasakay kaming dalawa sa kanyang kotse ay hindi niya binibitawan ang aking kamay. Ang kanyang mga ngiti ay hindi rin mawala-wala sa kanyang mga labi."Baba," he called me.Yes, he was now calling me baba.Simula noong huli naming pag-uusap ay iyon na ang tinatawag niya sa akin.Lumingon naman ako agad sa kanya. "Hmm?""May naisip ka na bang magiging pangalan ni baby?" tanong niya sa akin.Agad ko naman siyang tinanguan saka n
CALLIE IVIANNABinisita na naman ako ni Caelan dito sa condo ni Jameson. Pero bago pa man siya tumuloy dito ay nagkausap muna silang dalawa. Inayos muna nilang dalawa ang kung ano man ang gusot na nangyari sa kanila, and I was so happy because they both chose to fix their friendship. Hindi nila hinayaang masira ng tuluyan ang kung ano man ang nabuo nilang samahan simula pa lamang noong una."Caelan, I swear! Huwag na huwag mo akong ginagago, huh? Sa'yo ko muna iiwan si baba dahil umpisa na ng taping ko ngayong araw," ani Jameson habang nakatingin sa kanyang kaibigan. "I fucking trust you, so please---""Hey, man!" natatawa namang sambit ni Caelan habang tinatapik nito ang balikat. "Kumalma ka nga! What the hell do you think of me?"Jameson gave Caelan a death glare. Nagpipigil naman ako ng tawa dahil nakakatuwa silang tignan. "A threat,
CALLIE IVIANNAI cried so hard after hearing the voice of my mother. I wasn't really expecting they would call me but I am so happy and glad that I got the chance to talk to her again. Sobra sobra rin akong nagpapasalamat kay Caelan dahil alam kong siya ang puno't dulo nito, kung bakit nais na rin akong makausap at makita ng mga magulang ko."M-mommy," nauutal kong sagot habang umiiyak. "Mommy, I miss you so much. I'm sorry po. I am so sorry po..."Rinig ko rin ang bawat paghikbi ng aking ina habang kinakausap ko siya. "C-cal---my Callie Ivianna, I miss you too, so much. Miss na miss ka na ni mommy, baby. Daddy misses you too. Sorry, anak ko. We're very, very sorry for everything.""No, Mom," I sobbed. "Hindi po kayo ang dapat humihingi ng tawad kundi ako. I disappointed you. I broke your trust and I am very very sorry po. I-I hope you
CALLIE IVIANNA"Baba, oh my god!" Jameson suddenly exclaimed as I got out of my room. Bigla niya rin akong niyakap ng mahigpit. Hindi ko alam kung ano ang nangyayari sa kanya ngayon pero niyakap ko na lang din siya pabaik. "I am so nervous," he uttered as he broke the hug.I chuckled while cupping his face. "Hey, look at me," sambit ko sa kanya. "Calm down, okay? Kakausapin ka lang naman nila, eh. They won't harm you, ano ka ba.""Kahit na," sagot naman niya habang nakanguso. "They're your parents. Paano kung--- paano kung ayaw nila sa akin? What if they knew what I did to you for the past few months? What if they'll take you away from me? What if---"I shut him off. "What if you stop overthinking and just stay calm?" tanong ko sa kanya habang natatawa. Mukha siyang pusang hindi mapakali. Pusang gustong maglabas ng dumi sa kanyang kataw
CALLIE IVIANNA "Allow me to tell you the truth that I have been hiding for the past few months," nakangiting sambit ni Jameson habang ang mga luha sa kanyang mga mata ay patuloy pa rin sa pagpatak. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala sa aking nakikita at naririnig.He finally wanted to tell the whole world about us.Akala ko ay habang buhay na akong magtatago at makukulong sa pagtatakip niya sa kanyang sarili. Akala ko ay hindi na namin mararanasan ni Zoe na maipagmalaki sa harap ng maraming tao.I am so proud of him, I really do."I already have a girlfriend, and we... have a cute little girl that we really love the most." Crowds made noises. Some gasped because of shock, some were whispering. Ang iba naman ay mukhang nanghuhusga na agad ang mga tingin nila kay Jameson na hanggang ngayon ay nasa harapan pa rin nila, nakan
CALLIE IVIANNAAnd just like what he had said to me, I opened the television and waited for the press conference to start. I was hugging my daughter Zoe while sitting on the couch. Kanina pa ako nakakaramdam ng kaba rito. Kakaibang kaba ang tumatakbo sa aking sistema ngayon. Halos dumugo na rin ata ang pang-ibabang labi ko dahil sa kakakagat ko dahilan ng kaba ko. Katabi ko si Kyra na mukhang naiinip na rin sa paghihintay. Si Lauren naman ay nakaupo sa kabilang sofa at panay ang pagmamaktol."It has been 20 minutes," aniya. "Bakit hindi pa sila nag-uumpisa? Hindi ba andyan na si Jameson sa venue kasama ang mga kaibigan niya?"Tumango naman ako sa kanya. "Hindi ko rin alam kung bakit ay hindi pa nila inuumpisahan ang presscon," sagot ko. "Damn, I am very nervous. I-I don't know what to do."Bigla namang kinuha sa akin ni Kyra si Zoe at s
CALLIE IVIANNA"C-cal..." muli niyang tinawag ang pangalan ko. I slowly looked at him. He was still in pain, hindi lang dahil sa kanyang kundisyon kundi dahil na rin sa nangyari sa aming dalawa. Iyon ang nakikita ko sa kanyang mga mata.Malungkot. Nagsusumamo."Answer me, please. P-pumayag ka ba sa gusto ng magulang ninyong dalawa ni Caelan? I-ikakasal ka pa rin ba sa kanya?"Dahan-dahan naman akong umiling sa kanya saka yumuko ulit. "T-that... what I said was not true, Jameson," sagot ko sa kanyang mga katanungan. "H-hindi totoo ang lahat ng sinabi ko sa iyo. Hindi ako pumayag sa desisyon nila para sa aming dalawa ni Caelan. H-hindi ko kaya."He sighed in relief. Pag-angat ko ng aking tingin ay agad na sumilay sa kanyang mga labi ang isang matamis na ngiti. He then hugged me so tight. Ang mga yakap niyang kay sarap maramdaman sa araw-ara
CALLIE IVIANNAJameson's friends and Kris already went out of his room. Umalis na ang iba ngunit nagpaiwan muna si Caelan para kausapin ako. Sa labas lang ako, nakaupo. Pinag-iisipan kung kaya ko na ba talaga siyang harapin ngayon, kung kaya ko na siya patawarin.Hindi ko alam. Bahala na siguro."I told him that you're here, but he don't believe me," sambit ni Caelan nang makaupo siya sa tabi ko at tinignan ako. "Bakit hindi ka pa pumasok doon?"I heaved out a huge sigh and shrugged. "D-do I have to?" naguguluhan kong tanong. "I mean... h-huwag na lang siguro, Caelan. Hindi ko pa ata kaya.""Hindi mo kaya o ayaw mo lang?" tanong niya sa akin. Pagkalingon ko sa kanya ay agad naman siyang ngumiti sa akin. "I am not forcing you naman," sabi niya. "Pero Cal, kilala kita eh. Nadadala ka lang ng galit mo. I know it's ha
CALLIE IVIANNAMy head was clouded with thoughts and worries about Jameson. Pagkatapos akong tawagan ni Caelan tungkol sa nangyari sa kaibigan ay agad niya rin naman akong sinundo sa mansion. Ang paalam lamang niya sa mga magulang ko ay may pupuntahan lang kaming importante kaya pumayag sila agad at nag-presenta na ring sila na muna ang mag-aalaga at magbabantay kay Zoe.Nang makasakay kaming dalawa sa kanyang kotse ay doon na ako nagtanong sa kung ano talaga ang nangyari kay Jameson. Doon na lamang ako nataranta, kinabahan at umiyak sa loob ng sasakyan ni Caelan."A-ano ba'ng nangyari, Caelan?" naiiyak kong tanong sa kanya ulit. "W-why is he in the hospital? M-may sakit ba siya? Did something bad happen to him? Ano?"Saglit na lumingon sa akin si Caelan bago niya muling itinuon sa harapan ang kanyang tingin dahil siya ang nagmamaneho n
CALLIE IVIANNAAs soon as we got back inside of our house, ay agad akong kinausap ni Caelan tungkol sa kanyang mga narinig. My parents gave us some privacy upang makapag-usap daw kaming dalawa ng maayos."Cal, what was that?" tanong niya sa akin nang makaupo ako sa isang bakanteng upuan dito sa veranda. "C-cal---""Caelan," pagtawag ko sa kanya. "Please, n-not now. Naguguluhan ako ngayon. B-bigyan mo muna ako ng time, masyado nang maraming nangyayari ngayong araw."He heaved out a sigh and tilted his head. "Cal, I-I don't get you. Bakit mo sinabi iyon kay Jameson kung ayaw mo namang matuloy ang plano ng pamilya natin para sa ating dalawa?""Dahil gusto kong tigilan na ako ni Jameson!" Sigaw ko nang makatayo ako mula sa aking pagkakaupo. Nag-unahan na naman ulit sa pagbagsak ang mga luha sa aking mga mata. "I-I am so
CALLIE IVIANNAIt has been few days since the incident happened. Ilang araw na rin simula noong bumalik ako rito sa aming mansion. I remembered how my mother cried so hard as soon as she saw me and Zoe. I still remember how my father blamed me for being so stubborn, hindi ko raw siya pinaniwalaan noon pa man. But then, in the end, he still accepted me and his granddaughter. Naging payapa kahit papaano ang kalagayan namin,ngunit hindi ang puso at isip ko.Ilang araw na, ngunit nasasaktan at umiiyak pa rin ako ng patago sa tuwing naaalala ko ang mga kaganapan ilang araw na ang nakalipas. Araw-araw din akong humingi ng tawad sa anak ko, kung bakit ko siya inilayo sa kanyang ama. Sa tuwing nakikita ko si Zoe ay mas lalo lamang akong naiiyak.Paminsan-minsan ay dinadalaw ako nina Kyra at Lauren dito sa mansion, ngunit sa araw na ito ay si
CALLIE IVIANNAIt was just a fan-service.Hearing those words coming from the one you love hurts me so much. Hindi ko lubos akalain na ganoon ang tingin niya sa kung ano ang mayroon sa aming dalawa ngayon. Umaasa akong kahit papaano ay aamin siya.Hindi pala.Bakit nga ba ako umaasa na ganoon ang gagawin niya?Nangako siya, eh.He promised. Ngunit lahat ng iyon ay sinira niya.I was busy packing my things, pati na rin ang mga gamit ni Zoe ay naihanda ko na. Bago pa man makauwi si Jameson dito sa condo niya ay dapat nakaalis na ako. Ayoko nang makita pa muli ang pagmumukha niya pagkatapos ng lahat ng nangyari ngayong gabi. I already contacted my friends about this. Nasabi ko na ang lahat sa kanila. Babalik na ako sa bahay namin. Nakausap ko na rin ang mga magulang ko tungkol sa pagbabalik ko. Serm
JAMESON KYEI was waiting for Callie to come here at the Skye W when Kris suddenly called me on the phone. I immediately answered the call at kinausap ko siya agad. My eyes started to furrow as soon as I heard her voice. She was kind of panicking and I don't even know the reason."Kris?" sambit ko habang nanatiling nakakunot ang aking noo. "What's wrong? Diba sabi ko huwag mo muna akong istorbohin ngayon dahil proposal ko kay Cal ngayong gabi---"She suddenly shut me off."May mas importante pa diyan, Jameson! The guy doesn't want to stop from leaking your photos with your girlfriend and daughter. Hindi mo ba nakikita sa SNS ngayon!? Ikaw na naman ang hot topic!"My eyes widened.Akala ko ba ay settled na ang lahat?"W-what the... What do you mean? Akala ko ba ay ayos na iyon!? K