CALLIE IVIANNA
Sinamahan ako ni Jameson ngayon sa pagpapa-check up ko, and as usual, he was so excited to meet our baby. He even cried while listening to our baby Tata's heartbeat. Tinatawanan ko lang naman siya dahil mukhang mas nanay pa siya kung makapag-drama kaysa sa akin.
Our fingers intertwined while we were walking outside the clinic. Hanggang sa makasakay kaming dalawa sa kanyang kotse ay hindi niya binibitawan ang aking kamay. Ang kanyang mga ngiti ay hindi rin mawala-wala sa kanyang mga labi.
"Baba," he called me. Yes, he was now calling me baba. Simula noong huli naming pag-uusap ay iyon na ang tinatawag niya sa akin.
Lumingon naman ako agad sa kanya. "Hmm?"
"May naisip ka na bang magiging pangalan ni baby?" tanong niya sa akin.
Agad ko naman siyang tinanguan saka n
CALLIE IVIANNABinisita na naman ako ni Caelan dito sa condo ni Jameson. Pero bago pa man siya tumuloy dito ay nagkausap muna silang dalawa. Inayos muna nilang dalawa ang kung ano man ang gusot na nangyari sa kanila, and I was so happy because they both chose to fix their friendship. Hindi nila hinayaang masira ng tuluyan ang kung ano man ang nabuo nilang samahan simula pa lamang noong una."Caelan, I swear! Huwag na huwag mo akong ginagago, huh? Sa'yo ko muna iiwan si baba dahil umpisa na ng taping ko ngayong araw," ani Jameson habang nakatingin sa kanyang kaibigan. "I fucking trust you, so please---""Hey, man!" natatawa namang sambit ni Caelan habang tinatapik nito ang balikat. "Kumalma ka nga! What the hell do you think of me?"Jameson gave Caelan a death glare. Nagpipigil naman ako ng tawa dahil nakakatuwa silang tignan. "A threat,
CALLIE IVIANNAI cried so hard after hearing the voice of my mother. I wasn't really expecting they would call me but I am so happy and glad that I got the chance to talk to her again. Sobra sobra rin akong nagpapasalamat kay Caelan dahil alam kong siya ang puno't dulo nito, kung bakit nais na rin akong makausap at makita ng mga magulang ko."M-mommy," nauutal kong sagot habang umiiyak. "Mommy, I miss you so much. I'm sorry po. I am so sorry po..."Rinig ko rin ang bawat paghikbi ng aking ina habang kinakausap ko siya. "C-cal---my Callie Ivianna, I miss you too, so much. Miss na miss ka na ni mommy, baby. Daddy misses you too. Sorry, anak ko. We're very, very sorry for everything.""No, Mom," I sobbed. "Hindi po kayo ang dapat humihingi ng tawad kundi ako. I disappointed you. I broke your trust and I am very very sorry po. I-I hope you
CALLIE IVIANNA"Baba, oh my god!" Jameson suddenly exclaimed as I got out of my room. Bigla niya rin akong niyakap ng mahigpit. Hindi ko alam kung ano ang nangyayari sa kanya ngayon pero niyakap ko na lang din siya pabaik. "I am so nervous," he uttered as he broke the hug.I chuckled while cupping his face. "Hey, look at me," sambit ko sa kanya. "Calm down, okay? Kakausapin ka lang naman nila, eh. They won't harm you, ano ka ba.""Kahit na," sagot naman niya habang nakanguso. "They're your parents. Paano kung--- paano kung ayaw nila sa akin? What if they knew what I did to you for the past few months? What if they'll take you away from me? What if---"I shut him off. "What if you stop overthinking and just stay calm?" tanong ko sa kanya habang natatawa. Mukha siyang pusang hindi mapakali. Pusang gustong maglabas ng dumi sa kanyang kataw
CALLIE IVIANNA"You are not going to stay with that guy!" my father exclaimed as he was pointing at Jameson. "Callie Ivianna, I did not expect you to disobey us like this! Malala ang ginawa mo sa pamilya natin, at ngayon ay magmamatigas ka pa rin!?"Napaawang ang aking bibig dahil sa sinabi ng aking ama.Ito pala ang purpose ng pakikipagkita nila sa akin?Buong akala ko ay matatanggap na nila ako ng buong-buo. Bakit taliwas sa mga naisip ko ang lahat ng nangyayari ngayon? "I-ito lang po ba ang dahilan kung bakit gusto niyo akong makita?" umiiyak kong tanong sa kanila. "A-all this time, I thought you want to see me because you missed me so much. B-bakit parang iba naman po ata ang nangyayari?"Bigla naman akong inakbayan ni Jameson and he caressed my back. "Baba, hush now.""This is what's best for you and for my apo!"
JAMESON KYE"Jameson, what the fuck are you doing!?" iritableng tanong sa akin ni Caelan habang tinitignan akong naglalakad pabalik-balik dahil sa labis kong pag-aalala kay Callie na nasa loob na ng labor room ngayon. "Calm down, will you!? Pati ako ay nahahawa na lang din sa pagkataranta mo!"Pang-siyam na buwan na ng ipinagbubuntis ni Callie, at ngayon ay manganganak na siya. Mabilis ko siyang naisugod dito sa hospital at tinawagan ko na rin agad si Caelan at ang mga kaibigan ni Callie kaya nandito na rin sila ngayon, pati na rin ang iba naming kaibigan ni Caelan. I tried to call her parents too, dahil alam kong gusto pa ring ipaalam ni Callie sa kanila ang magandang balita kahit na hindi sila nagkasundo dahil sa akin noong pagkikita nila. Callie stayed true to her words. She chose to be with me. Pinili niyang makasama ako at tanggapin ako sa buhay niya.
CALLIE IVIANNADahil sa pagod ko sa panganganak ay hindi ko namalayang nakatulog na pala ako. Ngunit bigla rin naman akong nagising dahil narinig ko ang pag-iyak ng anak ko na si Zoe Celestine. Kinausap ni Jameson ang doktor na kung pwede ay huwag nang ilagay sa nursery room si Zoe dahil mas gusto niyang natututukan niya ito.Napalingon naman ako sa kabilang bahagi kung saan natutulog si Jameson, nakaupo sa tabi ko at hawak-hawak ang aking kamay. He was leaning on the side of my bed and snoring. Palihim akong napangiti habang pinagmamasdan ang payapa niyang mukha. Mukhang siya pa ang napagod kaysa sa akin dahil ang sarap at ang lalim ng tulog niya.Pilit kong binabawi ang kamay kong hawak niya para sana malapitan ko si Zoe at mapatahan ito sa pag-iyak, kaso ay mukhang nagising ko ata siya dahil bigla niyang iniangat ang kanyang ulo habang nakapikit pa
CALLIE IVIANNANgayong araw na kami makakalabas ng hospital. Sobrang nae-excite si Jameson sa pag-uwi dahil aniya'y inayos niya rin daw ng maigi ang magiging kwarto ni Zoe. He told me he made his room a nursery room, at doon na lang siya sa kwarto ko matutulog. Hindi ako umangal dahil mukhang mas siya pa ang hands-on mother kaysa sa akin.Zoe was peacefully sleeping in my arms while Jameson was busy putting our things inside of hid car. Nakakarinig pa kami ng mahihinang paghilik ni Zoe kaya naman hindi ko maiwasang matawa sa batang ito."Siguro ay sa'yo niya nakuha ang paghilik," pabiro kong sambit kay Jameson nang makasakay na siya sa kanyang kotse. Siya na raw muna ang magda-drive dahil ayaw niyang abalahin ang mga kaibigan niya, lalong lalo na si Caelan.Napakunot naman siya ng kanyang noo saka lumingon sa akin. "I don't snore in my
CALLIE IVIANNA"D-daddy?" nauutal kong sabi habang nakatingin sa kanya. I did not expect him to come here. Kahit sino man sa amin ang nandito ngayon ay hindi rin inaasahan ang pagdating ng aking ama. Lahat kami ay nagulat sa kanyang presensya. "W-what are you doing here?"My father was looking seriously at us. Isa-isa niya kaming tinignan at sandaling napakunot siya ng kanyang noo nang mapagtanto niyang wala ang kanyang hinahanap. I know he's looking for my daughter who was sleeping in her room. Jameson tried to hide me on his back habang hawak-hawak ang aking kamay.Kakalabas ko pa lamang ng hospital at heto agad ang bubungad sa akin, sa amin ni Zoe.I felt nervous. Ayokong magkagulo rito. Hindi ko alam kung ano ba ang totoong pakay ng aking ama pero hinihiniling ko na sana ay huwag siyang gumawa ng kahit na ano na makakasakit sa akin, kay Zoe at lalong-lalo
CALLIE IVIANNA "Allow me to tell you the truth that I have been hiding for the past few months," nakangiting sambit ni Jameson habang ang mga luha sa kanyang mga mata ay patuloy pa rin sa pagpatak. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala sa aking nakikita at naririnig.He finally wanted to tell the whole world about us.Akala ko ay habang buhay na akong magtatago at makukulong sa pagtatakip niya sa kanyang sarili. Akala ko ay hindi na namin mararanasan ni Zoe na maipagmalaki sa harap ng maraming tao.I am so proud of him, I really do."I already have a girlfriend, and we... have a cute little girl that we really love the most." Crowds made noises. Some gasped because of shock, some were whispering. Ang iba naman ay mukhang nanghuhusga na agad ang mga tingin nila kay Jameson na hanggang ngayon ay nasa harapan pa rin nila, nakan
CALLIE IVIANNAAnd just like what he had said to me, I opened the television and waited for the press conference to start. I was hugging my daughter Zoe while sitting on the couch. Kanina pa ako nakakaramdam ng kaba rito. Kakaibang kaba ang tumatakbo sa aking sistema ngayon. Halos dumugo na rin ata ang pang-ibabang labi ko dahil sa kakakagat ko dahilan ng kaba ko. Katabi ko si Kyra na mukhang naiinip na rin sa paghihintay. Si Lauren naman ay nakaupo sa kabilang sofa at panay ang pagmamaktol."It has been 20 minutes," aniya. "Bakit hindi pa sila nag-uumpisa? Hindi ba andyan na si Jameson sa venue kasama ang mga kaibigan niya?"Tumango naman ako sa kanya. "Hindi ko rin alam kung bakit ay hindi pa nila inuumpisahan ang presscon," sagot ko. "Damn, I am very nervous. I-I don't know what to do."Bigla namang kinuha sa akin ni Kyra si Zoe at s
CALLIE IVIANNA"C-cal..." muli niyang tinawag ang pangalan ko. I slowly looked at him. He was still in pain, hindi lang dahil sa kanyang kundisyon kundi dahil na rin sa nangyari sa aming dalawa. Iyon ang nakikita ko sa kanyang mga mata.Malungkot. Nagsusumamo."Answer me, please. P-pumayag ka ba sa gusto ng magulang ninyong dalawa ni Caelan? I-ikakasal ka pa rin ba sa kanya?"Dahan-dahan naman akong umiling sa kanya saka yumuko ulit. "T-that... what I said was not true, Jameson," sagot ko sa kanyang mga katanungan. "H-hindi totoo ang lahat ng sinabi ko sa iyo. Hindi ako pumayag sa desisyon nila para sa aming dalawa ni Caelan. H-hindi ko kaya."He sighed in relief. Pag-angat ko ng aking tingin ay agad na sumilay sa kanyang mga labi ang isang matamis na ngiti. He then hugged me so tight. Ang mga yakap niyang kay sarap maramdaman sa araw-ara
CALLIE IVIANNAJameson's friends and Kris already went out of his room. Umalis na ang iba ngunit nagpaiwan muna si Caelan para kausapin ako. Sa labas lang ako, nakaupo. Pinag-iisipan kung kaya ko na ba talaga siyang harapin ngayon, kung kaya ko na siya patawarin.Hindi ko alam. Bahala na siguro."I told him that you're here, but he don't believe me," sambit ni Caelan nang makaupo siya sa tabi ko at tinignan ako. "Bakit hindi ka pa pumasok doon?"I heaved out a huge sigh and shrugged. "D-do I have to?" naguguluhan kong tanong. "I mean... h-huwag na lang siguro, Caelan. Hindi ko pa ata kaya.""Hindi mo kaya o ayaw mo lang?" tanong niya sa akin. Pagkalingon ko sa kanya ay agad naman siyang ngumiti sa akin. "I am not forcing you naman," sabi niya. "Pero Cal, kilala kita eh. Nadadala ka lang ng galit mo. I know it's ha
CALLIE IVIANNAMy head was clouded with thoughts and worries about Jameson. Pagkatapos akong tawagan ni Caelan tungkol sa nangyari sa kaibigan ay agad niya rin naman akong sinundo sa mansion. Ang paalam lamang niya sa mga magulang ko ay may pupuntahan lang kaming importante kaya pumayag sila agad at nag-presenta na ring sila na muna ang mag-aalaga at magbabantay kay Zoe.Nang makasakay kaming dalawa sa kanyang kotse ay doon na ako nagtanong sa kung ano talaga ang nangyari kay Jameson. Doon na lamang ako nataranta, kinabahan at umiyak sa loob ng sasakyan ni Caelan."A-ano ba'ng nangyari, Caelan?" naiiyak kong tanong sa kanya ulit. "W-why is he in the hospital? M-may sakit ba siya? Did something bad happen to him? Ano?"Saglit na lumingon sa akin si Caelan bago niya muling itinuon sa harapan ang kanyang tingin dahil siya ang nagmamaneho n
CALLIE IVIANNAAs soon as we got back inside of our house, ay agad akong kinausap ni Caelan tungkol sa kanyang mga narinig. My parents gave us some privacy upang makapag-usap daw kaming dalawa ng maayos."Cal, what was that?" tanong niya sa akin nang makaupo ako sa isang bakanteng upuan dito sa veranda. "C-cal---""Caelan," pagtawag ko sa kanya. "Please, n-not now. Naguguluhan ako ngayon. B-bigyan mo muna ako ng time, masyado nang maraming nangyayari ngayong araw."He heaved out a sigh and tilted his head. "Cal, I-I don't get you. Bakit mo sinabi iyon kay Jameson kung ayaw mo namang matuloy ang plano ng pamilya natin para sa ating dalawa?""Dahil gusto kong tigilan na ako ni Jameson!" Sigaw ko nang makatayo ako mula sa aking pagkakaupo. Nag-unahan na naman ulit sa pagbagsak ang mga luha sa aking mga mata. "I-I am so
CALLIE IVIANNAIt has been few days since the incident happened. Ilang araw na rin simula noong bumalik ako rito sa aming mansion. I remembered how my mother cried so hard as soon as she saw me and Zoe. I still remember how my father blamed me for being so stubborn, hindi ko raw siya pinaniwalaan noon pa man. But then, in the end, he still accepted me and his granddaughter. Naging payapa kahit papaano ang kalagayan namin,ngunit hindi ang puso at isip ko.Ilang araw na, ngunit nasasaktan at umiiyak pa rin ako ng patago sa tuwing naaalala ko ang mga kaganapan ilang araw na ang nakalipas. Araw-araw din akong humingi ng tawad sa anak ko, kung bakit ko siya inilayo sa kanyang ama. Sa tuwing nakikita ko si Zoe ay mas lalo lamang akong naiiyak.Paminsan-minsan ay dinadalaw ako nina Kyra at Lauren dito sa mansion, ngunit sa araw na ito ay si
CALLIE IVIANNAIt was just a fan-service.Hearing those words coming from the one you love hurts me so much. Hindi ko lubos akalain na ganoon ang tingin niya sa kung ano ang mayroon sa aming dalawa ngayon. Umaasa akong kahit papaano ay aamin siya.Hindi pala.Bakit nga ba ako umaasa na ganoon ang gagawin niya?Nangako siya, eh.He promised. Ngunit lahat ng iyon ay sinira niya.I was busy packing my things, pati na rin ang mga gamit ni Zoe ay naihanda ko na. Bago pa man makauwi si Jameson dito sa condo niya ay dapat nakaalis na ako. Ayoko nang makita pa muli ang pagmumukha niya pagkatapos ng lahat ng nangyari ngayong gabi. I already contacted my friends about this. Nasabi ko na ang lahat sa kanila. Babalik na ako sa bahay namin. Nakausap ko na rin ang mga magulang ko tungkol sa pagbabalik ko. Serm
JAMESON KYEI was waiting for Callie to come here at the Skye W when Kris suddenly called me on the phone. I immediately answered the call at kinausap ko siya agad. My eyes started to furrow as soon as I heard her voice. She was kind of panicking and I don't even know the reason."Kris?" sambit ko habang nanatiling nakakunot ang aking noo. "What's wrong? Diba sabi ko huwag mo muna akong istorbohin ngayon dahil proposal ko kay Cal ngayong gabi---"She suddenly shut me off."May mas importante pa diyan, Jameson! The guy doesn't want to stop from leaking your photos with your girlfriend and daughter. Hindi mo ba nakikita sa SNS ngayon!? Ikaw na naman ang hot topic!"My eyes widened.Akala ko ba ay settled na ang lahat?"W-what the... What do you mean? Akala ko ba ay ayos na iyon!? K