CALLIE IVIANNA
Few months later
Things were going well between me and Jameson. Tinotoo at tinupad niya nga unti-unti ang mga pinangako niya sa aking aayusin na niya ang kanyang pagtrato sa akin. Hindi na kami nagbabangayan, at hindi niya na rin ako binibigyan ng rason para makaranas ulit ng matinding stress dahil sa kanyang pag-uugali.
Pitong buwan na akong buntis, at mas lalong naging maingat at hands on si Jameson sa akin. Walang oras na hindi niya ako dinadalaw sa kwarto ko para tanungin kung okay lang ba ako, o kung may mga gusto akong gawin o kainin. Bawat minuto ay hindi niya pinapalipas sa pagche-check sa akin.
I was just staying in my room, reading a book when I suddenly heard a soft knock through the door. The doorknob clicked, at agad na bumungad sa akin si Jameson na nakadungaw sa may
CALLIE IVIANNAI really couldn't believe what I heard from Caelan.Is this really happening? Or am I still dreaming?Gusto akong makita ng mga magulang ko pagkatapos ng pitong buwan. Hindi ko inaasahan ito dahil alam ko ang pag-uugali nilang dalawa lalo na si Daddy. Pero ngayon ay para bang isang himala itong nangyayari sa akin."You never know, Cal," ani Caelan habang nakatingin ng diretso sa akin. "Hindi mo alam, pero palagi kang tinatanong sa akin ni Tita tungkol sa kalagayan mo at ng anak mo, kung tinatrato ka ba ng maayos o kung nakakakain ka ba ng maayos."Mas lalong bumuhos ang mga luha sa aking mga mata nang marinig ko iyon kay Caelan.Si Mommy.Sobrang miss ko na rin siya, pati na rin ang aking ama. Hindi ko lubos akalain na sa kabila ng lahat ng nangyari sa akin ay mayroon pa rin silang kaunting pag-aalala sa
CALLIE IVIANNAI was still contemplating if I should go out of my room and talk to Jameson about everything that's been happening to me, to us. Lumipas na lamang ang gabi, nakaalis na rin si Caelan kanina pa, ngunit heto pa rin ako't nakatunganga lang sa aking kwarto. Kinakabahan ako sa kung ano ang magagawa ni Jameson dahil simula kanina'y hindi siya umiimik. Hindi na rin siya nagpunta rito sa aking kwarto pagkatapos ng pag-uusap naming tatlo.I got up from my bed and I slowly walked towards the door.Lalabas na ba ako't kakausapin siya?Iyan ang tumatakbo ngayon sa aking isipan. Pero sa bandang huli ay dahan-dahan kong pinihit ang door knob at unti-unti kong binuksan ang pinto. Nanlaki ang mga mata dahil bigla kong nakita si Jameson na nakatayo na sa harap ko. Mukhang kanina pa ata siya nandito sa tapat ng pinto ng kwarto ko ngunit hindi niya lang magawang
CALLIE IVIANNASinamahan ako ni Jameson ngayon sa pagpapa-check up ko, and as usual, he was so excited to meet our baby. He even cried while listening to our baby Tata's heartbeat. Tinatawanan ko lang naman siya dahil mukhang mas nanay pa siya kung makapag-drama kaysa sa akin.Our fingers intertwined while we were walking outside the clinic. Hanggang sa makasakay kaming dalawa sa kanyang kotse ay hindi niya binibitawan ang aking kamay. Ang kanyang mga ngiti ay hindi rin mawala-wala sa kanyang mga labi."Baba," he called me.Yes, he was now calling me baba.Simula noong huli naming pag-uusap ay iyon na ang tinatawag niya sa akin.Lumingon naman ako agad sa kanya. "Hmm?""May naisip ka na bang magiging pangalan ni baby?" tanong niya sa akin.Agad ko naman siyang tinanguan saka n
CALLIE IVIANNABinisita na naman ako ni Caelan dito sa condo ni Jameson. Pero bago pa man siya tumuloy dito ay nagkausap muna silang dalawa. Inayos muna nilang dalawa ang kung ano man ang gusot na nangyari sa kanila, and I was so happy because they both chose to fix their friendship. Hindi nila hinayaang masira ng tuluyan ang kung ano man ang nabuo nilang samahan simula pa lamang noong una."Caelan, I swear! Huwag na huwag mo akong ginagago, huh? Sa'yo ko muna iiwan si baba dahil umpisa na ng taping ko ngayong araw," ani Jameson habang nakatingin sa kanyang kaibigan. "I fucking trust you, so please---""Hey, man!" natatawa namang sambit ni Caelan habang tinatapik nito ang balikat. "Kumalma ka nga! What the hell do you think of me?"Jameson gave Caelan a death glare. Nagpipigil naman ako ng tawa dahil nakakatuwa silang tignan. "A threat,
CALLIE IVIANNAI cried so hard after hearing the voice of my mother. I wasn't really expecting they would call me but I am so happy and glad that I got the chance to talk to her again. Sobra sobra rin akong nagpapasalamat kay Caelan dahil alam kong siya ang puno't dulo nito, kung bakit nais na rin akong makausap at makita ng mga magulang ko."M-mommy," nauutal kong sagot habang umiiyak. "Mommy, I miss you so much. I'm sorry po. I am so sorry po..."Rinig ko rin ang bawat paghikbi ng aking ina habang kinakausap ko siya. "C-cal---my Callie Ivianna, I miss you too, so much. Miss na miss ka na ni mommy, baby. Daddy misses you too. Sorry, anak ko. We're very, very sorry for everything.""No, Mom," I sobbed. "Hindi po kayo ang dapat humihingi ng tawad kundi ako. I disappointed you. I broke your trust and I am very very sorry po. I-I hope you
CALLIE IVIANNA"Baba, oh my god!" Jameson suddenly exclaimed as I got out of my room. Bigla niya rin akong niyakap ng mahigpit. Hindi ko alam kung ano ang nangyayari sa kanya ngayon pero niyakap ko na lang din siya pabaik. "I am so nervous," he uttered as he broke the hug.I chuckled while cupping his face. "Hey, look at me," sambit ko sa kanya. "Calm down, okay? Kakausapin ka lang naman nila, eh. They won't harm you, ano ka ba.""Kahit na," sagot naman niya habang nakanguso. "They're your parents. Paano kung--- paano kung ayaw nila sa akin? What if they knew what I did to you for the past few months? What if they'll take you away from me? What if---"I shut him off. "What if you stop overthinking and just stay calm?" tanong ko sa kanya habang natatawa. Mukha siyang pusang hindi mapakali. Pusang gustong maglabas ng dumi sa kanyang kataw
CALLIE IVIANNA"You are not going to stay with that guy!" my father exclaimed as he was pointing at Jameson. "Callie Ivianna, I did not expect you to disobey us like this! Malala ang ginawa mo sa pamilya natin, at ngayon ay magmamatigas ka pa rin!?"Napaawang ang aking bibig dahil sa sinabi ng aking ama.Ito pala ang purpose ng pakikipagkita nila sa akin?Buong akala ko ay matatanggap na nila ako ng buong-buo. Bakit taliwas sa mga naisip ko ang lahat ng nangyayari ngayon? "I-ito lang po ba ang dahilan kung bakit gusto niyo akong makita?" umiiyak kong tanong sa kanila. "A-all this time, I thought you want to see me because you missed me so much. B-bakit parang iba naman po ata ang nangyayari?"Bigla naman akong inakbayan ni Jameson and he caressed my back. "Baba, hush now.""This is what's best for you and for my apo!"
JAMESON KYE"Jameson, what the fuck are you doing!?" iritableng tanong sa akin ni Caelan habang tinitignan akong naglalakad pabalik-balik dahil sa labis kong pag-aalala kay Callie na nasa loob na ng labor room ngayon. "Calm down, will you!? Pati ako ay nahahawa na lang din sa pagkataranta mo!"Pang-siyam na buwan na ng ipinagbubuntis ni Callie, at ngayon ay manganganak na siya. Mabilis ko siyang naisugod dito sa hospital at tinawagan ko na rin agad si Caelan at ang mga kaibigan ni Callie kaya nandito na rin sila ngayon, pati na rin ang iba naming kaibigan ni Caelan. I tried to call her parents too, dahil alam kong gusto pa ring ipaalam ni Callie sa kanila ang magandang balita kahit na hindi sila nagkasundo dahil sa akin noong pagkikita nila. Callie stayed true to her words. She chose to be with me. Pinili niyang makasama ako at tanggapin ako sa buhay niya.