“H-huh? Ulitin mo nga,” wika ko sa kaniya, nagbabaka-sakali lang ako na mali ang pagkarinig ko.“I was just the result of a mistake. Consequences of their short-term happiness . . . because of temptation that’s why I'm here right now,” dagdag na pag-uulit niyang mas lalo nito pinaliwanag. “They are not committed to each other in any way, romantic s*x is not their thing that time. Pero dahil sa kalasingan hindi na nila naisip ‘yon kaya ako ang naging resulta,” ngayon ay sigurado na ako sa sinabi niya, hindi nga ako nagkamali ng pandinig.Bahagya pang nakaawang ang bibig ko habang nirerehistro ang sinabi niya.Hindi ko inaasahan na sa kaniya pa nagmula ang mga bagay na ‘yon. Hindi halata sa kan’yang gano’n ang pinagdaanan niya sa nakalipas. Lahat naman siguro ay gano’n ang iisipin lalo pa’t hindi pa nila alam ang pinagdaanan ni Zayne, kahit naman ako. Hindi talaga natin madedepende sa kung ano lang ang nakikita natin sa mga bagay-bagay. Hangga’t hindi natin napapasok ang buhay ng iba at
Warning: This part is not suitable for young readers and sensitive minds. It contains strong and potentially offensive languages, highly explicit and excessive sexual activity that maybe offensive or disturbing to some readers. You have been warned.•••“Hoooy!” sita kong muli sa kaniya. “Lumabas ka nga, hindi tayo puwedeng magsabay. At saka ano ba? Nakakahiya baka kung ano pa isipin ng makakakita sa atin!” pagpapaliwanag ko sa kaniya para matauhan siya pero imbes maisip niyang tama ang sinasabi ko ay dinaan niya lang ito sa tawa.“What’s wrong if we dressed up together?” tanong niya pabalik sa akin na mahihimigan sa kaniyang mukha ang pagkasarkastiko nito. “One more thing, I don’t care what others think of us. Wala naman tayong gagawin na milagro, ‘di ba?” napakunot ang noo ko sa sinabi niyang ‘yon.“Anong milagro?” napanganga naman siya pagkatanong ko no'n.“I see. You’re too blessed to be innocent, Gian,” sagot pa nito habang napa
Ini-slide ko na ang keycard sa pinto, pagkabukas nito ay tumuloy na ako sa loob. Nilapag ko lang sa center table ang keycard at pumasok na akong muli sa banyo. Habang naghihilamos ako para kahit papaano'y mahimasmasan, bigla kong naalala ang sinabi sa akin ni Cali na kung may chance raw ay gawin ko na ang itinuro niya.Ano ba ang itinuro niya? Hindi ko maalala na may itinuro siya sa akin. Mabilis kong tinapos ang paghilamos at dali-dali akong lumabas.Nilapitan ko kaagad ang bag ko at kinuha ro'n ang cellphone para tawagan si Cali. Napatingin pa ako sa suot ko habang dina-dial si Cali, bigla akong hindi naging komportable sa suot kong bikini.Nakalipas na ang ilang ring ay hindi niya pa rin sinasagot, kung kailan i-c-cancel ko na sana ay saka naman siya sumagot. “Yes-ah? B-Bakit?” tanong nito sa kabilang linya.“Wala naman may itatanong lang pala ako sa ‘yo,” saad ko sa kanuya.“Make it fast-shi—Gian!” wika nito sa akin, atat naman masyad
Warning : R-18•••Habang nasa likod ko pa rin ang kamay niya na nakasuporta sa akin, naramdaman ako ang pagkilos niya kaya napapa-atras ako maging siya, hanggang sa bumangga kami ng kaunti sa coffee table. Hindi pa roon natapos dahil muli siyang kumilos paikot habang ang mga labi niya ay nasa ibabang parte ng tainga ko naglalakbay.Nahibang ako sa ginagawa niya kaya huli ko nang napagtanto na nakaupo na siya sa rocking chair at nakapatong na ako sa ibabaw niya.“Tell me. You’re still jealous of her?” nagawa niya pang tanungin ako habang patuloy siya sa paghalik sa ibaba ng tainga ko. Pagkatapos niyang magsalita ay marahan niya pang kinagat ito na naging dahilan para mapadaing ako, sumasabay ang pag-alog ng rocking chair sa ginagawa niya kaya naman mas lalong nadidiin niya ang sarili sa akin.“H-Hindi nga ako n-nagseselos,” bakit ba pinipilit niyang nagseselos ako ro’n kahit hindi naman?“Good luck, Gian!” napatigil ako ng biglan
Tatlong araw na ako palaging kumakain ng lollipop, sabi ni Cali ay sasabihin niya sa akin kung bakit niya ako pinapakain nito kapag naubos ko na lahat. Gusto ata niyang sumakit ang ngipin ko at magka-diabetes ako. Twenty four pieces lang nkaman ang laman ng isang balot no’n pero hirap na hirap akong ubusin kaya naman inabot na ako ng ikatlong araw ay nakakalahati ko pa lang ang isang balot.“Pahingi ako,” nakahiga ako sa sofa habang nagbabasa sa libro ng lumapit sa akin si Made. Kahapon pa ito hingi nang hingi sa kinakain kong lollipop pero hindi siya makahingi dahil palagi s’yang nahuhuli ni Cali."Do'n ka kumain sa kuwarto mo dali," inabot ko sa kaniya ang tatlong pirasong lollipop, buti na lang ay wala sa paligid si Cali kaya hindi siya masasaway. "Thank you, Gian!" nakangiti n'yang wika, mabilis naman s'yang umakyat na sinunod ang sinabi ko. Tinuloy ko na lang ang pagbabasa ko, since November 1 ngayon kung saan special non-working
“Ano ‘yon, Doc?” tanong ni Cali sa neurologist, habang ako ay tulala lang na pinapakinggan ang usapan nila.“As what you said to me a while ago, you observe that she became paralysis and her limb weakness. Including, numbness and tingling. Which is some of psychogenic symptoms.” “Psychogenic blackouts is a medical term for a blackout that can look like reflexsyncope or an epileptic seizure but is not related to either. A psychogenic blackout can mimic any cause of syncope but is not related.” Paunang wika nito na hindi ko man lang maintindihan, “Which is psychogenic is a psychological term used to describe a condition relating to or arising from the mind or emotions, which is the brain,” muli nitong pagsasalaysay pero ni isa sa amin walang nakapagsalita.“During a psychogenic blackout, people lose some control of their body. Attacks may involve, passing out and falling to the floor, kerking movements of your arms or legs, losing control of your bladd
Hindi natuloy ang pagpunta namin ni Zayne sa Cebu dahil may inconvenience daw at i-r-reschedule na na lang sa ibang araw ang event. Buong week ay naging busy lang ako sa trabaho ko, binawi ko ang araw na wala akong pasok at ang dalawang araw na absent ako. Kapag may free naman akong oras ay nagpapa-therapy ako, kahit may pasok ay nagpapaalam ako kay Zayne na pupunta ako sa therapist, wala namang kaso ‘yon sa kaniya kaya pinapayagan niya ako. May araw din naman na siya mismo ang sumasama sa akin kapag hindi hectic ang schedule niya.“Tuloy na tayo sa Cebu,” lumipas pa ang ilang araw bago nakatanggap si Zayne ng email mula sa event organizer, pinakita pa niya sa ’kin ang laptop niya. Nilapitan pa niya talaga ako rito sa mesa ko para ipakita lang ‘yon.“Mabuti naman,” sagot ko habang nag-c-compile ako ng mga papers, buti na lang ay patapos na rin ako. “As in bukas! agad-agad?” tanong ko sa kaniya. November 23 na ngayon at bukas na ang event.“Sigurado ba ‘yan? Masyado namang funny kung
Pagbangon ko ay wala na si Zayne sa sofa. Nagtataka ako kung bakit do’n siya sa sofa natulog kahit ang lawak-lawak naman ng kama. Ilang beses ko rin s’yang pinilit na dito na lang siya matulog sa kama pero ayaw niya talagang magpapilit.“I’m doing this for me, Gian! Because I don’t want to take advantage of you,” iyon ang rason na sinabi niya sa akin kagabi na hanggang ngayon ay hindi ko pa rin alam kung ano ang ibig sabihin niya ro’n.Pumasok na lang ako sa banyo para ayusin ang sarili ko, naghilamos ako at inayos ko na rin ang magulo kong buhok pagkatapos ay nagsipilyo na rin ako, hindi na kasi ako nakapagsipilyo kagabi sa sobrang bigat ng katawan ko kaya tinamad na rin ako. Ang ginawa ko na lang ay dalawang beses akong nagsipilyo ngayon.“You’re awake na pala,” pagkalabas ko ng banyo ay si Zayne agad ang tumambad sa akin. Nakasuot lang siya ng black jogging pants, maliban do’n ay wala na s’yang suot na pang-itaas, may hawak-hawak din s’yang mug, siguro ay nagkape ito.“Kamusta tulo
“Sinabi ko bang paniwalaan mo ‘ko?” sarkastikong tugon ko sa kaniya.“Hayop ka, Zayne! Kaya mo ba talagang gawin ‘yan kay Gian? Mahal mo si Gian, Zayne! H’wag kang magpalamon sa galit mo, sa paghihigante mo! H’wag mo ‘yan gagawin kay Gian. Baka pagsisihan mo lang ‘yan, Zayne!” pag-k-kuwestiyon niya sa akin.“Gawin mo na ang dapat mong gawin, Andrius. H’wag kang magpapabilog sa babaeng ‘yan. Kompanya ang nakasalalay dito. Mamili ka! Buhay ng babaeng ‘yan o ang kompanya?” sabat pa ni Dad kaya muli akong bumaling kay Gian. “Iputok mo na, Andrius!” muli akong napalingon kay Dad.“Bilis!” nanginginig ang kamay ko habang kinakasa ang baril.“Hindi puwede!” akma ko na sanang ilalagay ang kamay ko sa trigger ng baril nang sumigaw ang kaibigan ni Gian. “H-Hindi mo siya puwedeng p-patayin Zayne d-dahil buntis si G-Gian! Buntis si Gian!” nanlaki ang mata ko sa sinabi niyang iyon na bigla ako nanlamig.“H’wag mo sabihing maniniwala ka Zayne sa babaeng ‘yan! Niloloko ka lang n’yan, nililito ka lan
“That woman doesn’t deserve your love. You don’t need to waste your time on someone who only wants you around when it fits their needs. Don’t turn a valuable rugby into a priceless gem, Zayne! Stop breaking your own heart by trying to make a relationship work that clearly isn't meant to work. Don’t lose yourself by trying to fix what's meant to stay broken. Do you understand? Now, stop! I will not give your phone back if you couldn’t realize what I mean.” Hindi niya nga binalik sa akin ang phone ko kaya nanahimik na lang ako.Nang maiuwi nila ako sa bahay ay pinalitan lang nila ako ng damit at umalis na rin sila.Nagising ako dahil sa sinag ng araw na pumapasok sa bintana dahil hindi pala nakasara ang kurtina nito. Napahawak ako sa ulo ko matapos kong maramdaman ang pananakit nito. Napansin ko pa na iba na rin ang suot ko, kaya naman inisip ko kung ano bang nangyari kagabi hanggang sa maalala ko lahat-lahat, ultimo ang sinabi ni Aiden.“That woman doesn’t deserve your love. You don't
“Ano ibig-sabihin nito, Zayne? Hindi mo na ba ako itataboy? Okay na ulit tayo?” tanong niya sa akin pagkatapos kong hugutin ang pagkalalaki ko sa kaniya.Kunut-noo akong umiling-iling sa kaniya matapos niyang itanong ‘yon. “Of course not. Avery is already pregnant. I just did it to make you stop, okay? Pinagbigyan lang kita ngayon para tigilan mo na ako. Now leave permanently and don’t you dare to come back!” sinunod naman niya ang sinabi kong umalis siya. Nang tuluyan na siyang makaalis ay pagalit kong basta-basta na lang itinapon ang laman ng mesa ko, wala akong pakialam kung ano ang mga nahagis ko na kumalat na lang sa sahig. Matapos ‘yon ay napaupo na lang ako sa swivel chair.“I’m sorry, Gian . . . I'm sorry for hurting you like this. I just can't accept the fact that you choose to make love with my brother, I just can’t accept that you do this to me. Umasa ako, eh. Umasa akong enough na ako sa ‘yo! Umasa akong ‘di mo magagawa ito dahil lang sa nagawa ko, akala ko maiintindihan
“What?!” gulat kong tanong dito. “But . . .”“No buts, Andrius! It’s important! You need to be here, as soon as possible!” hindi ko pa nasasabi ang dahilan ko ng pangunahan niya ako.Pero paano si Gian? May usapan kami, hindi puwedeng ‘di kami matuloy, hindi puwedeng ‘di ko siya puntahan, baka maghintay lang siya nang maghintay sa akin do’n. Hindi puwede ‘to!Tatawagan ko na sana si Gian kaso saktong pagbukas ko ng phone ko ay bigla na lang itong namatay. Hush! Wrong timing! Paano na ito?Lumabas na ako papunta sa parking lot para tignan kung nando’n ba sa sasakyan ko ang charger ng phone ko pero tanging nando’n lang ay ang power bank, ch-in-arge ko kaagad ang phone ko, naghintay ako ng ilang minuto para bumukas ang phone, kaso ‘yong power bank naman ang walang charge. Pinilit ko pang i-power on ang phone baka sakaling umabot pa, mabuti na lang ay nag-on pa ito. Una kong tinignan ‘yong message ni dad which is ’yong location kung saan ang meeting. Nag-t-type pa lang ako ng i-m-messag
“Nagka-ex ka na ba, Sir?” I spilled the coffee I was drinking after she suddenly asked. Ang masama pa rito pati ang suot ko ay natapunan din.She apologized to me, but it was also her fault that she had suddenly ask questions. I went home with her. When we returned to the company, she went straight to her desk. I watched her while I was at my table. Drowsiness was obvious in her eyes as they were already started to close. And only just a few minutes later, she folded her arms and laid her head on it.I approached her to wake her up, but I stopped walking while staring at her as she slept. I bent down and slowly brought my face closer to her, I leaned down on the table as I suddenly stared at her innocent face.“I like watching you fall asleep. It is like watching a star fall from the sky,” I whispered as I took a few strands of her hair that were blocking her face and I place it behind her ear.Mas nilapit ko pa ang mukha ko sa kaniya. “What a beautiful view. Sweet dreams!” matapos
“Who’s this girl?” I asked myself as I watched the woman walk into this elevator.“11th floor.” I utter to the elevator staff in a calm voice.“Sa floor number eleven po, Ate.” The woman spoke with me at the same time, so I automatically looked at her again with a frowned face.“Who said that you can go to the 11th floor?” I asked her immediately. Sino ba siya para pumunta ro’n sa office ko?She was still pushing herself, she was still brave enough to argue with me even if I’ve said that she’s not allowed there. What a hard-headed, woman!Nauna pa talaga siya sa akin papuntang opisina ko. Ang lakas naman ng loob nito.“Kung titignan mo lang ako’y napaka walang-kuwenta mo pala!” siya na nga itong malakas ang loob na manguna sa akin, siya pa ang mas galit. Kung tutuusin ako dapat ang magalit kasi teritoryo ko ‘to. “Ikaw kaya kumatok para may maambag ka naman sa ekonomiya?” nang-utos pa nga.I shuddered as I stared at her wickedly. I took the key card from my pocket and immediately slid
“Momma! Momma!” nasa gitna ako ng pagluluto nang meryenda namin ni baby Ali ng lumapit ito sa akin hawak-hawak ang papel at lapis niya, problemado ang mukha nito na naka-pout pa at bakas sa mapupungay niyang mata ang nangingilid na luha.Pinunasan ko muna ang mga palad ko dahil sa flour na kumalat dito bago ako lumuhod na kapantay niya “My baby Ali’s crying, why baby? What happened?” tanong ko sa kaniya na kunware ay nalulungkot sa itsura niya.“My name is a cursed, Momma!” lalong nagpout ang labi nito, hindi ko alam kung maaawa ako o matatawa dahil ang cute n’yang tignan sa gano’ng itsura. “Every time I’m writing my name it’s like a torture po for me, Momma!” reklamo pa nito na pasimpleng dumadabog, kunware pa s’yang yumuko kaya naman nasilayan ko ang double chin niya, manghang-mangha rin ako sa haba ng pilik-mata nito, pagkakapal ng kilay at kitang-kita kaagad ang matangos na pagkakaarko ng kaniyang ilong.“Don’t you like your name, baby?” tanong kong mu
“Gian, are you still there? Please. We need you, Zayne needed you. I will message you the address, just come here when you change your mind. We desperately need you so much! I am really sorry.”Matapos ‘yon ay pinatay na niya ang tawag. Nanlulumo ako na muling bumalik at naupo sa couch.“What happened?” tanong ni Cali sa akin ng mapansin niya sigurong problemado ako.Nag-aalangan ko naman s’yang nilingon. “Nasa hospital si Zayne. Tumawag sa akin ang kaibigan niya. Ayaw daw ni Zayne kumain, kumausap kahit sino sa kanila, at kahit mismo sa doctor. Tumawag siya para humingi ng tulong sa akin, ‘di ko alam ang gagawin, Cali,” pagkuwento ko sa kaniya.“Hindi ka namin pipilitin kung ayaw mong pumunta,” sagot naman ni Ele. “Hindi ka rin namin pipigilan kung nanaisin mo na pumunta ka, ang sa akin lang siguraduhin mo na ‘yong gagawin mong desisyon ay ’yong ‘di mo pagsisisihan sa huli.” “Katulad ng ginawa niyo kay Gian?” napatanga ako kay Cali mata
“No! I won’t. I want to talk with her,” saad niya pabalik kay Ele na nagmamakaawa ang dating, muli siyang lumingon sa akin na, “Please, Gian? We need to talk,” mahinahong hiling nito.“H’wag kang makulit, Zayne. Lumayo ka kay Gian, layuan mo siya!” singhal ni Cali sa akin.“The way you speak. It seems you have done nothing wrong to Gian,” buwelta ni Zayne.“Excuse me? Para malaman mo, ako lang ang nag-stay sa kaniya matapos niyo siyang iwanan!”“Wala naman tayong dapat pag-usapan, Zayne,” ako na ang boryong sumagot kaniya na ‘di ko siya pinakitaan ng awa. “Please. Gian. I badly want to talk with you. Please?” lalong pamimilit nito na mas nagmakaawa ang itsura.“Hindi, Zayne! Umalis ka na. Ayusin mo muna ‘yang sarili mo!” pangtataboy pa sa kaniya ni Cali. “Gian, please? We need to talk,” hindi pa rin nagpatinag si Zayne na mas lalong nagpupumilit.“Ayoko, Zayne! Wala na tayong pag-uusapan, mas mabuti pang umalis ka na lang,” pangtataboy ko sa kaniya.“Gian, kausapin mo ‘ko para sa ana