"SIGE TAWANAN MO PA AKO."
I laughed out loud hearing Cayster grumbled. Damn! Hindi ko inaasahang magiging ganito ang pag-uusap namin. I mean, he doesn't look like the kind of person who cheats for his grade? Ganito kasi 'yon, noong nasa highschool pa lang siya, they were assigned with each task to report during class, and when the reporting ends, each reporter were obliged to give a quiz.
Ang ginawa kasi ni Cayster dati, hiningi niya ang answer keys sa mga reporters at pinamigay sa mga kaklase niya para lahat sila pumasa sa quiz. But then, nahuli siya ng teacher nila, ayon, na-guidanced at pinarusahang mag-squat sa soccer field sa tanghaling tapat. Isipin niyo na lang ah, tirik na tirik ang araw 'tapos nasa gitna siya ng soccer field, naka squat! Imagine niyo mukha niya pfft!...
Napahilamos ako sa mukha. Frustrated na ako to the point na hindi ko na pinapansin ang make-up ko. I can't breathe.How long do I have to wait? I'm so tired of hoping. So tired of waiting. So tired of trying to get what my parents are expecting from me. I'm so tired of protecting my own happiness that somehow ended up becoming my worst nightmare ever. I'm so tired and feel alone while protecting what he promised me."Princess,woai ni."NangunotangnookodahilsasinabiniXenosa'kin. "Ano'yon?""H
Gabi na nang nakauwi ako sa amin mula kila Mommy. Binisita ko kasi si Lolo Leon na umuwi galing probinsya at napag-usapan naman namin ni Mom ang tungkol sa lupa sa Baguio.Napagkasunduan rin namin na ang kompanya na ang bahala sa perang ipambibili ng lupa kaya kahit papaano ay nabawasan ang mga problema ko. Himala nga at hindi nabanggit ang pangalan ni Ciara kanina kaya siguro mas naging smooth ang pag-uusap namin ni Mom."Ma'am, Leylah! Nandito ka na pala," bati agad sa akin ni Manang Kora nang salubungin niya ako sa labas ng pinto ng bahay.Ngumiti lang ako sa kaniya bago pumasok sa loob. Paakyat na sana papuntang kwarto ko nang maaninagan ko ang bulto ni Xeno sa kusina nang dumaan ako do'n. Natigl
XENO LU MAÑUZNilapag ko ang kubyertos sa mesa bago ko binalingan ng tingin si Leylah. Nakapagtataka na hanggang ngayon ay hindi parin siya nagsasalita matapos kong ibigay sa kaniya ang kontrata. Honestly, until now, I'm still debating whether it's a good idea to agree with her plan. Kasi hindi naman talaga ako sigurado kung kaya kong gawin ang gusto niya. I mean... me? Acting out someone I don't know and be overly kind to her? Maisip ko pa lang bumabaliktad na ang sikmura ko.But after too much deliberation, I realized, I'm the only one who has advantage with her proposal. After all, dalawang buwan lang ang hinihingi niya. In which, ang dali lang dumaan para sa akin. I don't see anything wrong with that. Pero kahit na gano'n, I'm still not sure about the ending. Lalo na na dahil sa sinabi sa'kin ni Jasper kahapon.
"ASAN KA NA?"Natigilan ako sa paglalakad nang marinig ko ang boses niya sa kabilang linya. Lihim akong napangiti bago nag-angat ng tingin sa kabuuan ng building ng NoMax."Kakarating ko pa lang. Nasa labas na ako ng building," madaling agap ko sa kaniya."Okay. Pagkarating mo sa loob hanapin mo na lang si, Brian. Hindi na kita masasamahan kasi may gagawin pa akong inspection sa branch sa Makati."Kinusot ko ang sariling ilong saka siya sinagot. "Fine. Same floor lang ba kayo ni, Brian?""Oo, at sa kaniya ka na rin magtanong since siya naman ang mas may alam sa trabaho niya.""Boss handa na po ang laha
Tumayo agad sila ng matuwid at dumistansya sa isa't-isa na para bang walang nangyaring pagchi-chismisan. Umismid na lang ako nang umalis na sila. Unbelievable! 'yon ba talaga tingin nila sa'kin? E, hindi nga nila ako namumukhaan 'tapos ang kakapal ng mga mukhang pag-usapan ako. Tsk!Pagdating ko sa twenty-eighth floor ay nagtanong muna ako sa nakita kong babae kung saan ang opisina ni Xeno. Mabuti naman at sinagot niya ako ng maayos. Nagpasalamat muna ako sa kaniya bago tinungo ang direksyon na tinuro niya. Malayo palang ay kitang-kita ko na ang pamilyar na imahe ng lalakeng nakatayo sa harapan ng maraming tao."You still haven't fix everything?! E, bukas na bukas na lang at aalis na ako. Are you sure that you can handle everything by yourselves?""Sorry sir."
"NASAAN SI XENO?"Otomatikong napalingon ako sa kinaroroonan ng boses na 'yon at nakita ang seksing babae na biglang pumasok sa loob. Kumunot agad ang noo ko matapos ko siyang pasadahan ng tingin mula ulo hanggang talampakan. Naka red heels, short shorts, maroon spaghetti shirt na at may dala siyang sling bag. Base sa kaniyang suot ay mukhang hindi siya empleyado ng kompanya kaya sino siya?Isinantabi ko muna ang curiosity at sinagot siya. "Currently he's not around, Ma'am. May I know kung anong kailangan mo sa kaniya so I can tell him later?"Sumimangot ang maganda niyang mukha bago nagpapadyak na tinungo ang sofa at padabog na umupo roon. "Huwag na, I'll wait for him here na lang."Napailing nalang ako. Isa na naman siguro sa mga babae ni Xeno for sure. Mga babae niya lang naman ang alam kong marunong maglagay ng ganun ka kapal na make up e. Akala ko ba hindi siya mambabae habang valid pa ang kontrata namin? E, mukhang mapapataga
Sinundan ko naman siya agad. Huminto si Brian sa tapat ng mga taong busy sa kanilang ginagawa. Pagkatapos ay pumalakpak para agawin ang kanilang atensyon na nag tagumpay naman. Lahat ng nakarinig ay tumigil at tumingin sa diriksyon naming dalawa."Alam niyo naman na magli-leave ako ng dalawang linggo for personal reason. So I want you to meet the person that will be in charge of handling all of you until I'm gone, Ms. Leylah Montenegro. She is new on this job that's why I hope you'll cooperate with her like you did withme. Huwag niyo siyang bigyan ng sakit ng ulo."Nakita ko kung paano nahati ang reaksyon ng nasa loob. May ibang nakangiti sa'kin na parang wini-welcome talaga ako pero meron namang iba na nagbubulung-bulungan haggang sa may hindi nakatiis ay tumaas na ng kamay."Sir, akala ko po ba si, Ella, ang magiging kapalit mo?" tanong ng kausap ni Brian kaninang lalaki, Raul yata ang pangalan niya?"Naging candidate naman si, Ella, sir, a, and I
"I will tell papa about this. Just you wait Xeno!"Umiiyak na umalis si Nikki sa opisina ni Xeno matapos niya 'yong sabihin. Samantalang ako ay hindi parin makagalaw sa kinatatayuan ko dulot ng pagkabigla. Windang na windang parin ako sa mga nangyari at wala sa sariling napahawak sa sariling labi.Did we just k-ki-eeeeeeh????We did... Right?When I came to my senses, Brian was already nowhere to be found. Kaming dalawa na lamang ni Xeno ang nasa loob ng opisina niya. I immediately compose myself when I saw him staring at me. But my eyes betrayed my intention when I unconsciously stared at his lips."Sorry about that."Napakurap ako ng mga mata nang marinig ko ang boses ni Xeno. Pagkatapos ay naramdaman kong uminit agad ang aking mukha nang naunawaan ko na ang mga nangyari kaya nag-iwas agad ako ng tingin sa kaniya.He just kissed me in front of them! And not just that, he even said that I'm his wife!After he made me sign his contract last night, he's breaking it now?! Nag-iisip ba s
Paano siya makakauwi mamaya kung may butas ang gulong ng sasakyan niya?"Ayos na. Pinaayos ko na sa talyer na dinaanan ko kanina kaya okay na," aniya. "Sabihin na lang nating may inggit sa akin ang taong gumawa n'yon kaya niya naisipang gawin iyon sa sasakyan ko. Pero ayos lang. Kilala ko naman kung sino iyong may gawa."Kumunot ang noo ko. Subalit hindi na ako nagtanong dahil alam kong magsasalita pa siya."But you know what? Never had I expected him to have a cute personality like that. That's probably why mom likes him a lot." Then he giggled.Mas lalo akong naguluhan sa kinuwento niya pero hinayaan ko na. Maya maya ay may kinuha si Cayster mula sa kaniyang bulsa. Pagkatapos ay inabo niya sa akin."Inumin mo 'yan twice a day para hindi lalong mamaga and to relieve the pain.""Thanks.""Habang may pamamaga pa rin, iwasan mo muna ang tumakbo, sumayaw, o kahit anong sports activities. Then..." he said in suspe
HE LOOKED SHOCK."Leylah?" Kung gulat na siyang makita ako ay mas lalo pa nang mapansin niya ang isa ko pang paa. Kumunot ang kaniyang noo pagkatapos ay madaling lumapit sa akin. Maging si kuya Raymond na nasa likuran niya kanina ay iyon rin ang ginawa."Anong nangyari riyan sa paa mo?" sabay na tanong nina Cayster at Kuya Raymond."I—""She sprained her ankle," bara ni Xeno sa sasabihin ko. Halata ang pagkairita sa kanyang boses and I rolled my eyes because of it. "Ikaw, anong ginagawa mo dito?" dagdag niya pang tanong. Saglit na natigilan si Cayster nang marinig ang boses ni Xeno. Nakita ko pa kung paano bumukol ang kanyang kaliwang pisngi saka niya nilingon si Xeno. He gave him a bored expression bago ulit ako binalingan ng tingin."Masakit pa rin ba?" Cayster asked me, totally ignoring Xeno."Hindi na masyado." Sabay iling ko. "Saka, why are you here? Hindi ba't dapat nasa hospital ka ngayon?" "B
Natawa ako sa huling linya. Naimagine ko kasi ang mukha ni Manang."At saka umuwi ka na raw, miss ka na niya," dagling dagdag niya.Napangiwi naman ako dahil do'n. "Sinungaling ka talaga. Hindi naman iyon sinabi ni, Manang, e," sagot ko sa kanya.Hindi naman talaga ako pinapauwi ni Manang dahil alam niya kung nasaan ako. Saka minsan nga bumibisita siya sa condo ko na may dalang kung anu-anong ulam."Bakit naman? Miss ka naman talaga ni, Manang. Kahit nga ako miss na kita." Tumigil siya sa paglalakad. "Iyong mga gamit mo, nasa kwarto mo pa. Walang pinagbago ro'n. Araw-araw iyong nililinisan ni, Manang, baka kamo raw bumalik ka. And I'm sure, malungkot iyon kasi kahit ako, wala doon."He sighed. "Promise ko kasi sa kanya papauwiin kita. And I'm glad I'm showing results. Sapat na sa akin iyong alam kong nag-aalala ka pa rin pala."Pagkatapos ay nagsimula na siyang maglakad ulit. Saka ay sinundan na naman ng katahimikan. Ma
Umurong ata ang luha ko after I heard him sighed.Wait.WAIT. WAIT. WAIT. WAIT. WAIT!Naglo-loading na naman ang kinakalawang kong utak dahil sa kagagawan ko ngayon. I'm still processing what just happened and when I finally realized my reality, para akong binuhusan ng napakalamig na tubig, iyong may yelo at umuusok pa sa lamig. WHAT THE ACTUAL F*CK HAVE I DONE AGAIN?D-Did I actually ran back here, like an actual crazy woman, lashed out to those men just because I was worried about this guy? SA LALAKING 'TO?Muli kong inangat ang tingin kay Xeno at maging siya ay nakatingin din pala sa akin. Malamlam ang kaniyang mga mata na parang nag-aalala sa akin ng husto. "You feeling fine now?" Inabot niya ang pisngi ko at pinahiran ito gamit ang kaniyang hinlalaki. Hindi ko siya sinagot. Nakatitig lang ako sa kaniya habang unti-unti na namang bumabalik sa ulirat ko ang mga nangyari. I freaking panicked think
"Miss, maling direksyon ka!" rinig ko pang saway noong lalaking nasa unahan ko nang magtagpo ang aming mga mata pero nagkibit-balikat lang ako. Patuloy lang ako sa pagtakbo kahit kinakapos na ako ng hangin. Ang nasa isip ko lang sa sandaling 'to ay ang makarating ako roon. Kakalimutan ko na lang muna sa ngayon ang atraso't kasalanan niya sa akin basta makita ko lang ang kalagayan niya. Hindi ko maiwasan ang kung anu-anong pumapasok sa isipan ko kaya mas lalo lang akong nag-aalala."S-Sandali!" Hinihingal akong napahinto sa tapat ng ambulansya na limang metro ang layo sa akin. Wala iyong nagkukumpulang tao."H-Huwag niyo munang isara!" pakiusap ko nang makitang kong isasara na nila iyong ambulansya.Nagtatakang lumingon sa akin iyong dalawang medics kaya mas lalo akong nataranta."Baka kilala ko siya!" pilit kong dagdag kahit hinahabol ko pa ang hininga."Sa tent mo na lang siya puntahan pagkatapos ng Marathon, Miss."
"Pero malay mo, baka miss ka nga nila kasi wala namang mga magulang na hindi nami-miss iyong sarili nilang anak. Baka dahil na rin sa pride nila bilang magulang, na ikaw iyong lumayas—alangan namang sila pa iyong magkandarapang habulin o hanapin ka, e ikaw nga iyong lumayas di 'ba? But that doesn't mean, hindi ka na nila na-miss."Ngumiwi ako. "You don't know them. Hindi sila kagaya ng mga magulang na nai-imagine mo. Marami akong nababasa sa libro at napanood na documentary videos sa YouTube tungkol sa mga magulang na di kayang tiisin ang mga anak nila, pero sila Mom and Dad? They're different. Mas mami-miss pa yata nila iyong aso, kaysa sa akin."Lumamlam ang mga mata ni Kuya Raymond. "Ley," tawag niya sa pangalan ko na parang dinadamayan ako.Pilit akong ngumiti sa kanya. "Ayos lang naman ako. Nandiyan naman kayo, e! Alam ko namang hindi niyo ako iiwan."Sumingot si Kuya. "Malamang! Ako pa?" Turo niya sa sarili. "Kuya mo 'ko, kaya hindi kita ii
MUGTO ANG MGA MATA KO KINABUKASAN. Dinaig ko pa 'yong taong kinagat ng bubuyog sa mga mata sa sobrang maga. To the point na feeling ko hindi na ako makakita ng maayos dahil may sagabal sa paningin ko. Mabigat pa rin ang loob ko pero kailangan ko pa ring bumangon.Napagalitan pa nga ako ni kuya Raymond nang magkita kami sa venue ng marathon. Dapat kasi five ng umaga ang all in, kasi may kaunting aktibidades na gagawin, pero lampas five na yata akong narating. Hindi ko na naabutan ang prayers at ang pa-zumba nila."Umiyak ka na naman siguro kagabi. Tsk. Di raw affected pero ang maga ng mata." Heto nga't nanenermon na si Kuya Raymond."Di na lang kasi aminin, e. Nagtatapang-tapangan pa, para namang iba na ako sa 'yo," dagdag niya pa bago niya inabot sa akin ang isang plastic bottle na may lamang tubig, malamig pa 'yon. Kinuha niya pa 'yon sa ilang staff na naatasan sa event ngayon."Lagay mo diyan sa mata mo. Mukha kanang panda, tatakbo ka pa naman m
I immediately averted my eyes when I saw him staring at me. May kung anong kumirot sa dibdib ko nang marinig ko ang concern sa boses niya. Sh*t. Bakit ba kasi narinig ko pa si Maricar kanina? Kung anu-ano na tuloy 'tong naaalala ko.Hindi ko namalayang nakalapit na pala siya sa akin. Bahagyang lumuhod ang isang binti niya upang magpantay ang mga mata namin."Sinong nagpaiyak sa 'yo?"Winaksi ko agad ang kamay niya nang iniangat niya 'yon. "Wala," pait kong sagot. Wala naman palagi 'yong nasasagot ko. Wala lang.Saglit siyang natigilan pagkatapos ay bumalik na sa upuan niya, nakatanga. "May nagawa na naman ba akong mali? Bakit feeling ko, ako ang may kasalanan kung bakit ganyan ang mga mata mo ngayon?"Hindi ko siya sinagot at hindi rin ako makatingin sa kanya. Siya 'yang may kasalanan sa akin, pero bakit ako pa ang may guilty conscience sa amin? Bakit ba ganito ako? Bakit isang paalala lang, nagiging lam
"OKAY KA LANG, LEY?"Agad kong pinunasan ang nagbabadya kong luha nang marinig ko ang boses ni Kuya Raymond."Teka, umiiyak ka ba?" "H-Hindi. Napuwing lang ako," agad kong kaila sabay kusot ng mga mata. "May kung anong maliit na bato kasi ang pumasok sa mata ko. Ang sakit nga, e." Pero bakit iba yata 'yong klase ng sakit? Hindi sa mata ko, kundi sa kaliwang banda ng dibdib ko?"Pa tingin nga." "W-Wala na," dagli kong sagot nang makitang mas lalo siyang lumapit sa akin. "Nawala na. Okay na, ako, Kuya."Halata ang pagdududa sa mga mata ni Kuya Raymond pero hindi niya na pinagpilitan ang gusto. Mayamaya'y sabay naman kaming napalingon nang marinig naming muling nagsalita si Maricar."Kaya kayo, kapag magmamahal kayo, piliin niyo 'yong matino at hindi kayo lolokohin. Piliin niyo 'yong taong kayo lang 'yong mamahalin at hindi kayo sasaktan. But above all, h'wag kayong masyadong tanga.""... Okay lang na m