Chapter 1

“Look at that kid. He’s handsome, right?” Naiiritang siniko ko si Danica sa narinig.

“Tigil-tigilan mo ako. Stop fantasizing him, Danica,” sambit ko sa kaibigan. I glanced at Havoc who is our top student in our university. Malaki ang suot nitong salamin. Bagay na sa kaniya ang salitang nerdy pero dahil maganda ang pangangatawan nito, hindi babagay ang salitang iyon para sa kaniya.

“Ito naman! Pero alam mo ba? Kasing edad lang daw natin iyan sabi nung mga gurang na senior teachers natin na humawak sa kaniya sa klase. Kaya lang paulit-ulit lang daw dahil binabagsak niya yung mga major subjects niya kapag malapit na siya sa grumaduate!”

“Saan mo naman iyan nakuha? Ikaw talaga napaka-chismosa mo.” Binilisan ko ang aking lakad papunta sa elementary building. Kaagad namang humabol si Danica.

“Pero aminin mo gwapo siya no?” Hindi ako umimik at nagtuloy-tuloy lang ang lakad papunta sa gawi nung estudyanteng si Havoc. Madadaanan ko kasi siya papunta sa elementary building kung saan ako nagtuturo. I glanced at him again when I walk passed at him. Gayon na lamang ang pagtataka ko nang makitang nakatitig din siya sa akin. Iniwas ko ang aking tingin hanggang sa makabangga ako ng isang guro dahilan upang malaglag ang mga gamit ko.

“Oh, god! I’m so sorry.” I said. Akmang kukunin ko ang mga gamit ko nang unahan na ako ni Teacher David. College professor.

“No, let me. I’m sorry, Teacher Anna. I wasn’t looking.” Ibinigay nito ang mga gamit ko.

“Nako! Ako nga dapat ang mag-sorry. I was spacing out kaya hindi kita napansin.” I smiled. “Salamat nga pala,” tukoy ko sa mga gamit na kinuha niya.

“No problem,” David said. I was about to walked passed by him when he held my wrist.

“Teacher Anna…”

“Yes?”

“Do you want to have dinner date with me?” he asked. Napakamot ako sa sariling noo. David isn’t my type of guy but I don’t want to sound rude. Besides, one dinner date wouldn’t hurt right?

“Uhm, sure hehe.” I forced a smile. Mula sa gilid ng mata ko, nakita ko ang pagtayo ni Havoc at paglalakad nito palayo.

I shooked my head and bid my good bye to Teacher David. Ite-text na lang daw nito ang location mamaya. I just nodded and headed my way to my class.

Lumipas ang mga oras at uwian na ng mga primary students. Tuwang-tuwa ako sa mga bata na pinalibutan ako. Kaniya-kaniya rin ito sinundo ng mga parents nila hanggang sa maiwan ako sa classroom. Bandang five pm ng magpasya akong umuwi.

S’yempre kasabay ko pa rin si Danica na kapwa teacher ko rin ng primary.

“Uy, kinikilig ako. Gwapo iyon si Teacher David! For sure type na type ka non para imbitahan ka mag-dinner date!” Iyon na naman ang pagiging madaldal ni Danica.

“Stop it. He wasn’t my type.”

“Sus! Kunyari ka pa-.”

“Miss Anna…” Naputol ang kaingayan ng kaibigan ko nang humarang sa amin si Havoc. Third year college student of law. Napatigil kami sa paglalakad sa hallway.

“Hmm?” Siniko ako ni Danica na ikinasama ng tingin ko sa kaniya.

“The university’s dean wants to talk to you,” ani nito sa malamig na boses.

“Hala ka. Baka sisantihin ka, ‘te!” Danica whispered.

“Do you know why?” I asked the student. Umiling ito at nakapamulsang tumalikod.

“Why don’t you go there instead?” His voice was rough before walking away.

“Ang bastos naman ng batang iyon.” Danica whispered again. I gave her the dead pan look.

“You said, he is around in our age. So technically, he wouldn’t say ‘po at opo’ to us.”

“Duh! We are still teachers. And teachers should be respected especially he doesn’t have profession within his name! Nako ha! Major turn off!” Danica flipped her hair.

Hindi ko na ginawang big deal ang naging sagot ng estudyanteng iyon. Pinagtuunan ko ng pansin ang pag-iisipn kung bakit ako ipinatawag ng Dean ng university. At nang makarating ako sa office niya, doon ko lamang nakuha ang sagot sa tanong ko.

“Teacher Anna Sage Milton, you’re going to teach college students from now on. Here’s your schedule.”

I was surprised at the news. Hindi ko magawang tumanggi sa university’s dean. They offered me high salary compared to the other college teachers. Of course, nagbigay sila ng mga subjects na kaya kong ituro and that includes law. Hindi na ako nagtagal pa sa office at umuwi na. Teacher David even cancelled our dinner date which makes me happy. Ayaw na ayaw ko ang magsuot ng mga formal dress or umattend man lang ng mga formal occasions.

Kinabukasan, maaga akong pumasok para sa bago kong schedule. College department was far different from Elementary department. Walang makukulit at maiingay na bata. Tho, the students were nice to me. Everything’s going well on my first day except on my last subject. I saw Havoc at my class. He was excellent student except from the fact that he was staring me for hours. And it made me very uncomfortable. Para niya tinitingnan ang buong pagkatao ko at ang kaluluwa ko.

I dismissed my class 30 minutes earlier than my schedule. Hindi ko na matagalan ang titig ng estudyanteng iyon. Lahat ay nagsilabasa ng classroom. At kaming dalawa lamang ni Havoc ang tanging natira sa loob.

“Miss Anna, would you like me to carry your things?” he asked.

I sighed and looked at him. “No, Mr. Morgan. I can handle my things but thanks for offering,” sambit ko bago naglakad palabas. Kaagad din akong napahinto nang masilayang ko si Teacher David na punong-puno ng pasa at sugat sa katawan.

“Teacher David, what happened to you!?” I gasped.

“H-he t-tortured me.” Hinang-hina ito. Suot suot pa rin nito ang mga damit nito mula kahapon.

“H-huh?! Who did this? Tell me, David.” May itinuro ito mula sa likuran ko. He was pointing at Havoc. Kapagkuwan ay kaagad din nitong ibinaba ang daliri na para bang napaso.

“N-nothing. Just a b-bunch of s-students.”

Kaagad kong dinaluhan ang kapwa ko guro nang muntikan itong matumba.

“Gosh, you are heavy!” I said. Binalingan ko si Havoc na nakatiim bagang lang na nakatitig sa aming dalawa ni David.

“Help me!”

Kaagad naming dinala si David sa infirmary. The nurse immediately assist him.

“Did you do something on him, Havoc?” Hindi ko makalimutan kung paano siya ituro ni David kanina kahit pa binawi iyon.

Havoc face was stoic. “No, Ma’am. I can’t hurt my teacher. Besides, you judged me easily.”

His words cut me. Why did I think he would do this to David? Hindi ako naka-imik sa estudyante hanggang sa tawagin ako ng mga nurse para sabihing maayos na si David. He just needs to rest. Nagbantay ako sa kaniya hanggang sa magmadaling araw. Havoc was insisting me to go home but I refused. Dapat siya ang umuwi at hindi ako. Isa pa sino ang magbabantay kay David? Wala naman akong kakilala nitong kamag-anak siya.

Havoc was pissed because I keep on refusing to go him. Minsan nakakatulog ako sa balikat niya na kaagad din naman akong lumalayo kapag nagigising ako. As much as possible, I want to stay away from him. I have this guts that is telling me that I should stay away from him.

Umalis muna ako ng panandalian para magbanyo. Ngunit na ganoon na lamang ang gulat ko nang makitang pumasok din si Havoc sa banyo para sa babae.

“What are you doing!?” I exclaimed when he locked the door.

“I told you, go home. Why aren’t you listening to me?” His eyes darkened.

“Why would I listened to you, Mr. Morgan? You are just my student. You are a kid. Now, leave this room!” I manage not to crack my voice.

“Miss Anna, I am not a kid. I am almost 30 years old.” Bahagya akong nagulat. He’s 30 years old?

“So, I don’t care even you are hundred years old. Get lost, Mr. Morgan!” Napaatras ako nang magsimula siyang lumapit muli sa akin.

“Are you inlove with that guy?” he dangerously asked.

“Why do you care?” Hindi ito umimik.

“I saw you kidnapping him,” I stated. Yesterday, I saw David and Havoc. Akala ko namamalik mata lang ako hanggang sa makita ko ang sinapit ni David.

“You knew…” Kaagad niya akong sinandal sa pinakamalapit na dingding.

“Let go of me,” matigas kong saad at itinulak siya. Tila may pambihira itong lakas dahil hindi man lang ito natinag. His eyes settled on my lips. “I am your teacher, Mr. Morgan. You should respect me!”

“Fuck respect, Anna!” He pulled me for a rough kiss. I tried to push him but he keeps on kissing me unti he reached my neck.

“You smell wonderful, Miss Anna.” He started to unbutton my uniform and I got the chance to slap him and run away from him.T

Takot na takot akong lumabas ng banyo at nagtatatakbo sa parking lot ng university. Doon ko lang din napansin ang kadiliman ng parking lot. I searched for my car for minutes. Nang makita ko ay kaagad akong sumakay. Ngunit, hindi ko pa man nahahawakan ang manibela ay kaagad nang may tumakip na sa ilong ko.

“Sleep well, love.”