Aurora's Point of ViewShe talks like she's an expert in dealing with this situation. Sinong t*ng* ang sasabihin sa isang tao na magpanggap bilang siya kapalit ng isang bagay? I should know better, isang Candice? Nagamit niya noon ang lahat ng taong nasa paligid niya para sa sarili niyang interes kaya gagawin niya rin iyon sa akin. Nakakaawang babae, buhay pa siya pero nakasanla na ang kaluluwa niya sa impyerno."Alam mo, maganda ka sana pero mukha kang pera." Banayad ngunit may diin kong salansa. "Wala na bang mas mahalaga sa'yo kung hindi ang manggamit ng ibang tao? Ganiyan ka ba kahina kaya kailangan mo ng ibang taktika sa buhay? You're not mentally wise, you're just a cunning b*tch who tries to fit in the society where you don't belong. You could do so much better in life Candice, hindi mo kailangan na manlamang sa kapwa mo tao para lang umangat ka."Her cold stares changed. Tila may lumiyab na galit sa mga mata niya dahilan para maupos ang nang-iinsulto niyang ngiti. This ti
Aurora's Point of ViewFrom being a b*tch into a good dealer? Hindi pa siya gaanong kumakalma pero nakikita ko ang panghihikayat sa mukha niya. I can see myself from her, masyado lang sigurong nadepina ang maganda niyang mukha at nadagdagan iyon ng malamig niyang mga tingin. She looks like a desperate gold-digger. Gusto kong maawa sa nakikita ko ngayon, she's not begging but I know she is, dinadaan niya lang sa ganito para hindi siya magmukhang kawawa. "Hindi ako ikaw," tiningnan ko siya at sinalubong ang mga mata niya."Magkaiba tayo Candice. Maaaring magkamukha tayo, maaaring marami tayong pagkakapareho sa panlabas na anyo pero hindi ako katulad mo. Hindi ko sila ginag*g*, nagpanggap ako dahil kailangan ko, hindi dahil sa gusto ko silang lokohin."Naningkit ang mga mata niya. Nanantya at nagtitimpi dahil anong oras man pwede niya akong saktan ulit."You're st*p*d, huh?" She smiled devilishly. "You could be me, minsan lang sa buhay mo na magkakaroon ka ng pagkakataon na maging
Aurora's Point of View Kung sabihin niya iyon para bang napaka-eksperto niya. Tumango na lamang ako, hindi na umapila pa, para hindi na humaba pa ang usapan. She started saying things regarding about the deal. Sa dami ng sinabi niya isa lang ang nagagawa ko, ang tumango kahit hindi na iyon pumapasok sa isip ko nang maayos. Nang hingin niya ang numero ko walang pag-aalangan ko iyong ibinigay. "I'll call you whenever I need money. Matatagalan pa naman bago ulit ako manggulo kaya walang makakapansin sa ginagawa natin. Not even Alted. Maging mabait ka lang na asawa sa kaniya, hindi siya magtatanong sa iyo nang tungkol sa kahit na ano." Matamis siyang ngumiti sa akin. Kung dati, sinasabi ko sa sarili ko na hihiramin ko lang sila Alted at ang mga bata, ibabalik ko rin sila kung sakaling bumalik si Candice. Ngayon iba na ang pananaw ko, bumalik man siya at masira ang lahat ng meron ako hindi ko hahayaan na makabalik siya sa buhay nila Alted. She doesn't deserve them, wala nang mas mahalag
Aurora's Point of ViewTAHIMIK ako buong byahe at nang makarating sa bahay ay agad din na umakyat para magpalit ng damit.Kailangan ko munang kalmahin ang sarili at magplano ng mga susunod na hakbang. Kailangan doblehin ang pag-iingat. Tama ang naiisip ko kanina, masyadong maiksi ang pasensya ni Candice. Agresibo rin siya sa lahat ng bagay, kapag hindi niya makuha sa pakiusap ang isang bagay ay idadaan niya agad sa dahas.Buong buhay ko marami akong kinatatakutan, kahit ang mahimbing kong pagtulog sa gabi. Marami akong pangamba sa buhay noon pa man, hindi nawawala ang mga negatibong bagay sa isip ko. Walang kapaguran ang damdamin ko sa takot kaya sa huli nilalabanan ko iyon. Laging mataas ang pader na nakapalibot sa akin, laging alisto sa lahat, laging nakaplano sa mga sumusunod na mangyayari. Kailanman hindi ako nilubayan ng takot pero mas lalong hindi ako nagpagapi sa takot na iyon.Sa ngayon hindi sarili ko ang dapat kong ingatan, mas kailangan nila Snow at Winter iyon.May isang
Aurora's Point of ViewBumalik siya para kunin ang gatas niya. Tahimik lamang ako habang tinitingnan silang ubusin ang gatas. Hindi na ako tinapunan ng tingin ni Snow at halata ang pagiging alarma niya dahil sa presensya ko. Nasasaktan ako dahil alam kong nakikita niya ako bilang isang halimaw at hindi bilang isang kaibigan.Nang maubos nila iyon, si Winter ang nagbalik ng baso sa tray. Kinuha ko ang pagkakataon na iyon para makausap sila. Hindi ako lalabas ng kwarto na hindi ito naaayos."Snow..." masuyo kong tawag sa kaniya. "I have to ask you something."Marahan akong naglakad palapit sa kama kung saan naroon siya pero agad niyang hinila ang kumot at iniyakap niya iyon sa sarili. Natigilan ako dahil sa pinakita niyang takot."Mommy we want to sleep. Please leave us." May pagmakakaawang saad ni Winter na kusang humarang sa harap ko.Nagbaba ako ng tingin sa kaniya at nang magsalubong ang mga mata namin, nakita kong puno iyon ng pangamba at takot."Please, leave us." She begged.Mara
Aurora's Point of ViewNang makalayo siya ay agad kong sinalubong ang tingin niya. Pulang-pula ang kaniyang mga mata, ilong at pisngi. Basang-basa rin ang mukha niya dahil sa pag-iyak. Marahan kong pinalis ang mga luhang iyon habang patuloy na tumutulo ang mga luha ko. I could cry for them, I can accept any kind of pain for them, lahat kakayanin ko para lang hindi ko sila makitang umiyak.Nabigo ako, dahil noon, sinabi kong hindi ko sila sasaktan, pero ngayon parang ako ang dapat sisihin dahil sa kapabayaan ko."Anong ginawa ko, Snow?" Muli ay tanong ko habang patuloy na pinupunasan ang mga luha niya gamit ang mga daliri ko.Umiling siya, dahilan para matigil ako sa pagpunas ng kaniyang mga luha. Mariin niyang kinagat ang ibabang labi habang nakatingin pa rin sa akin. Malinaw sa akin kung paanong naglumikot ang takot sa mga mata niya."H-hindi ko naman sinabi kay D-daddy. Hindi k-kami nagsumbong. P-please, don't hurt me again..." mula sa pagtingin sa akin napunta iyon kay Winter."Win
Aurora's Point of View Hinintay kong matapos ang pagriring. Nang matapos, bumungad sa screen ang litrato naming apat nila Alted. Kuha iyon nang nagbakasyon kami. Buhat-buhat ni Alted si Snow habang yakap ko naman si Winter. Nasa dalampasigan kami, maagang-maaga na kitang-kita ang magandang kulay ng kalangitan sa likod dahil sumisilip na ang araw sa matatayog na bundok sa dulo ng mawalak na karagatan. Si Sonya ang kumuha ng litrato, nagustuhan ko iyon lalo na at napakanatural ng lahat. Ngiting-ngiti kami dahil sa nag-aasaran si Snow at si Winter nang mga oras na yon. Their smiles were genuine. Nang makita ko ito pakiramdam ko lumukso ang puso ko. It pictured a perfect family with happiness and contentment tucked in. Kapag nakikita ko ito, naiisip kong si Aurora ang nakasama nila at hindi si Candice. Minahal ko sila bilang si Aurora hindi dahil sa nagkukunwari akong si Candice, naging masaya ako sa kanila bilang ako at hindi bilang ibang tao. Now, I want to protect them as long as
Aurora's Point of View MASYADONG normal ang mga nagdaang araw. Napakanatural ng lahat na hindi mapapansin ninuman ang mga nakaantabay kong plano. Sadyang pagkakataon lang ang hinihintay ko pero mukhang palihim iyong pinagkakait sa akin. Tatlong beses kung tumawag si Candice; sa hating gabi, sa madaling araw at sa oras na makaalis si Alted sa umaga. Hindi ko tinatanggap ang tawag niya. Wala naman akong natatanggap na kahit na anong pagbabanta galing sa kaniya maliban lamang sa isang mensahe noong nakaraang araw na nagsasabing hindi na niya nagugustuhan ang mga ginagawa ko. I am not afraid, though. Kung kapakanan nila Snow at Winter ang pag-uusapan, maayos naman ang lahat, hindi nila malalapitan ang mga bata. Hindi na rin naman ako tinanong ni Alted sa paglalagay ko ng bantay para sa kanila. Mukhang naiintindihan niya iyon kahit hindi na ako magpaliwanag. "Mommy? Susunduin niyo ulit kami mamaya?" Ang malambing na boses ni Winter ang humila sa akin mula sa malalim na pag-iisip.
Aurora's Point of View Siya ang unang nagbawi ng tingin upang balingan ng tingin si Elizabeth. Alted. He's here. "Pinayagan kaming sumama ni Daddy." Ani Winter. Nakita ko ang pagtango ni Elizabeth sa sinabi ni Alted na hindi ko narinig dahil sumabay si Winter. Naunang naglakad ang babae palabas, sumulyap sa amin ulit si Alted at sumunod din palabas ng bahay. Sinundan ko sila ng tingin hanggang sa maglakad sila palayo. Patungo sa pool side sa labas. Pumitik ako sa reyalidad at ibinalik ang atensyon sa dalawang prinsesita na yakap ko. "G-gusto niyong kumain? Nagbreakfast na ba kayo?" Tanong ko. Masyado pang maaga, baka hindi pa sila kumakain. Mariin ang titig sa akin ni Winter, samantalang nakangiti naman ng magaan si Snow. "Done na Mommy." Sagot ni Snow na ipinulupot muli ang dalawang kamay sa batok ko. Lumapit siya para patakan ng halik ang pisngi ko. Humagikhik siya pagkatapos. Natigilan ako, hindi dahil sa paghalik at sa paghagikhik niya, napatulala ako sa kaniya nang mai
Aurora's Point of ViewMalaki pa rin ang ngiti sa labi ni Snow nang nagmamadaling tumakbo papunta sa pinto ng bahay.Wala akong lakas para suklian ang matamis niyang ngiti, pero nang marinig ko ang boses niya, parang hinaplos ng mainit na kamay ang puso ko.Bumalot agad ang matinding kasiyahan sa sistema ko, kasabay ng pagragasa ng pangungulila sa bawat parte ng pagkatao ko, dahilan para mangilid ang luha sa mga mata ko.My heart is aching deep inside. Ang alam ko masaya ako, sobrang saya, pero bakit nakakaramdam ako ng matinding kirot sa kaibuturan ng puso ko?Sinalubong sila ni Elizabeth para pagbuksan ng pinto dahil hindi ko na magawang umalis sa kinatatayuan ko.Dire-diretso naman si Snow sa pagpasok ng bahay nang mabuksan ang pinto, hindi na niya halos tinapunan ng tingin ang kaniyang Tita Liza dahil nagmamadali siyang tumakbo papunta sa akin.She held her small arms up. Patakbo siyang lumapit at umamba ng yakap."Mommy!" She excitedly shouted.Idinipa niya ang mga kamay kaya aga
Aurora's Point of View Isinubo niya ang tinapay bago nagpatuloy. "Oo, nagkamali ka. Sabihin natin na nagsinungaling ka sa kanila, pero may ginawa ka ba na ikinasama nila? Wala naman, hindi ba? Naging mabuti ka sa kanila." Ibinaba niya muli ang pagkain at matiim akong tinitigan. "Nasaktan lang si Kuya Alted kasi huli na para malaman niya ang totoo at hindi pa iyon gaanong maliwanag sa kaniya. He was shocked to know the truth! Kahit naman ako, noong nalaman ko ang totoo, hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ko. Hindi madali na tanggapin na lang iyon agad, Aurora. Naguluhan din ako." Naalala ko bigla na hindi siya agad naging mabait sa akin. Kahit na inaalagaan nila ako ni Nexon, nakikita ko pa rin sa kaniyang mga mata ang pag-aalinlangan, ang pagkamuhi, at ang pagkalito. It was hard. Kahit sa sarili ko noon, hindi ko magawang tanggapin agad na magkapatid kami ni Candice kaya magkamukhang-magkamukha kami. "If you really love my cousin, as well as the kids, hindi ba dapat na
Aurora's Point of View "We are just going to visit them, Aurora. Hindi naman tayo matutulog sa bahay ni Kuya Alted, babalik din tayo agad kapag palubog na ang araw! Or even before the sun sets!" Puno ng frustrasyon ang boses ni Elizabeth. Tiningnan ko siya at nagbuntong-hininga. Sumunod siya sa akin nang pumasok ako sa kusina. Hindi maipinta ang kaniyang mukha at halatang nasira na ang kaniyang umaga dahil sa patuloy kong pagtanggi. Gusto ko naman e, gustong-gusto kong sumama, pero hindi ko pa kaya. Kahit anong pilit ko sa sarili. Kahit akong kumbinsi ko. Naduduwag pa rin ako. Maisip ko pa lang na makikita ko si Alted sa bahay niya kapag bumisita kami ngayong araw ay para na akong binubuhusan ng malamig na tubig. Wala akong mukhang ihaharap sa kaniya. Ayaw ko rin pahirapan ang mga bata. Naiintindihan ko ang galit ni Alted sa akin. Naiintindihan ko kung hanggang ngayon ay galit pa rin siya sa akin. Wala nang dahilan para tanggapin niya ako sa pamamahay niya. Sabihin man natin na
Aurora's Point of ViewHapon nang makabawi ako sa lahat ng pagkakatulala at pagkawala sa sarili. Ang dami kong iniisip, dahilan para mapagod na lamang ako at walang magawa sa buong maghapon.Alas kuatro y media nang bumaba ako at maabutan sa sala si Elizabeth na mag-isang nanonood ng romantic movie.Nag-order pa siya ng dalawang pizza na ngayon ay nakapatong sa coffee table kasama ang popcorn at juice. Napailing ako sa sarili. Akala ko nasa taas siya at nagkukulong sa kuwarto.Lumapit ako at tumabi sa kaniya sa pagkakaupo sa mahabang sofa. Saglit niya akong nilingon at ibinalik din agad ang tingin sa flatscreen.“What happened to your eyes?” Tanong niya, ngunit ang mga mata ay nakapako na sa television.Hindi ko siya sinagot.Umupo ako sa kabilang dulo. Siya naman ay nakaupo rin sa kabilang dulo ng sofa. Ang kaniyang mga paa ay nakapatong sa sofa, bahagya siyang nakaharap sa akin, ngunit ang kaniyang ulo ay nakatutok sa flatscreen.“Get yourself some pizza.” Aniya.Iniabot niya sa aki
Aurora's Point of View I shifted on my seat. Ngayon ko lang din napansin na halos hindi na ako humihinga dahil sa pakikinig sa kaniya. "Nabuntis niya si Candice, but she didn't really love him. She has a lover in Lanayan. Iyong kababata niya, kaya ayaw niyang dito magpakasal para hindi malaman ng lalaking iyon na kasal na siya kay Kuya Alted. Pero sa huli, nalaman din ng lalaki, ang Auntie mismo ni Candice ang nagsabi do’n sa lalaki kaya ayon," umiling siya. "Nagpakamatay." Patuloy siya sa pag-iling. "Nasa ibang bansa pa no'n sila Kuya Alted, kaya nang makauwi, huli na nang nalaman ni Candice. Then everything turned out complicated. Sinisi niya si Kuya Alted sa lahat. Muntik niya pang ipalaglag sila Snow at Winter dahil sa galit na nararamdaman dahil sa pagpapakamatay no’ng lalaki. Mas lalo pa akong nagalit sa kaniya kasi lumabas lang na hindi niya naman pinakasalan si Kuya Alted dahil gusto niya, pinakasalan niya alang-alang sa pera. Goodness!" Naramdaman kong lumalamig na ang ga
Aurora's Point of View"Twelve years old lang siya no’n nang mangyari ang aksidente. Tita Dem and Tito Astren didn't make it. They were declared dead on arrival. Si Kuya Alted lang ang nakaabot sa ospital." Humina ang kaniyang boses at tuluyan siyang nagpakawala ng malalim na buntong-hininga."It was hard for him. Bata pa siya masyado para maiwan mag-isa. Kaya dinala siya ni Papa sa bahay noon para sa amin muna tumira hanggang sa gusto niya. Maraming naiwan na ari-arian at negosyo sila Tito Astren kaya si Papa muna ang humawak no’n habang hinihintay si Kuya Alted na makapagtapos, dahil siya lang naman ang magmamana ng lahat sa huli. Si Papa at Mama muna ang kumupkop at tumayong magulang sa kaniya."Marahil, iyon din ang rason kung bakit sobrang lapit ni Alted kay Elizabeth at kay Nexon. Magkakasama pala silang lumaki."Madalas, nakikita ko siyang umiiyak ng tahimik sa kaniyang kuwarto. Bata pa ako masyado para mapansin ang mga problema ng ibang tao, pero sa tuwing nakikita ko siyang u
Aurora's Point of ViewAlas nuebe nang gabi nang bumaba ako sa kusina para magtimpla ng gatas. Madalas, nahihirapan akong makatulog lalo na kung marami ang iniisip. Kaya bumababa ako para magtimpla ng gatas.Matatanaw mula sa dining area ang malaking swimming pool sa labas. Bago dumiretso sa kusina, nasulyapan ko ang pamilyar na pigura ni Elizabeth na nakatayo malapit sa pool.Mukhang may kausap siya dahil hawak niya ang kaniyang cellphone malapit sa tainga.Saglit na kumunot ang noo ko nang makitang pabalik-balik siya, tila hindi mapakali.Baka may problema?Kaysa tumuloy sa kusina, dumiretso ako sa double doors para lumabas ng bahay. Aligaga masyado si Elizabeth, baka mayroong problema."Of course not, Kuya!"Hindi marinig mula sa loob ang kaniyang boses, pero ngayon na nasa labas na ako'y napuno agad ng galit niyang tono ang pandinig ko."Why is it that it's my fault now? Masisisi mo ba ako kung nagalit din ako sa ginawa niya do’n sa tao? He was unfair! Dapat lang na may makuha siy
Aurora's Point of View "No, it's okay." Maagap na tugon ni Deo. Seryoso ang ekspresyon ng kaniyang mukha. "Virginia is just messing around, Aurora. I'm sorry." Dagdag niya. "She really likes to sell me around like a pizza." I awkwardly smiled at him. Hindi ko alam kung seryoso siya o hindi, pero ayaw kong makipag-date na lang ng ganoon. Kahit pa biro lang ni Virginia, mas mabuti nang malinaw sa amin. Marahan na tumawa si Virginia. "Ang hina mo talaga sa babae, Deo." Tumawa rin si Elizabeth. Hindi ko alam kung ano ang nakakatawa sa nangyari. "We have to go. Mauna na kami sa inyo." Paalam ni Elizabeth. Nilingon niya ako at tumango. Naglakad kami paalis, ngunit sa may pinto pala naghihintay ang sales lady na may dalang limang paper bag. "Thank you for purchasing, Miss Dela Fuente." Nakangiting sabi ng sales lady. Tinanggap ni Elizabeth ang paper bags at tumango. Lumabas kami sa store. Dala ko ang mga pinamili niya para sa kambal, samantalang dala naman niya ang mga bagong pape