Nanatili si Haera sa tabi ni Ilham. Gusto niyang bisitahin si Luna ngunit mas kailangan din siya ni Ilham. Its her fault why he is there, laying on the hospital bed. Marami naman ang magbabantay kay Luna, hindi na siya kailangan pa doon.Dahil private room naman ang kwarto ni Ilham ay mayroon extrang kama doon para sa magbabantay sa pasyente. Gelle doesn't have a class ths next day kaya doon lang din ito sa hospital. Bumibili lamang siya ng pagkain sa labas, hindi kasi sanay si Luna sa mga pagkain sa canteen ng hospital. “How's Luna?” Ilham asked while looking at her intently. Mula sa pagtuturo kay Gelle ay umangat ang tingin niya dito. Bumuntonghininga siya at biglang nalungkot nang maalala ang sitwasiyon ni Luna. She sadly shook her head.“She's not okay. She traumatized because of what happened and...” Hindi niya masabi-sabi ang gusto niyang sabihin dahil sa biglaang pagsikip ng dibdib niya. Napansin ni Ilham ang biglaang pagtigil niya, ang emosiyon na naglalaro sa kanyang mga m
Hindi na ito sumagot pa samantalang ay hinawakan nito ang kamay niya at bigla na lamang siyang hinila. Nagulat silang pareho ni Tita Sofie dahil sa ginawa nito. “Hihiramin ko muna, Mom.” At tuluyan na siya nitong nilayo doon. Dinala siya ni Ghon sa garden ng boutique ni Tita Sofie. May mini garden sa kaliwang bahagi nito, may iilang upuan at lamesa na maaaring pahingahan. Wala namang katao-tao doon kaya malaya silang mag-usap without interrupted by someone. The air was thick with the scent of blooming flowers and fresh earth. The trickling sound of a nearby water fountain added to the garden's calm ambiance. “What now?" Hinila niya ang kamay mula dito, kunot ang noong tiningnan ito. “We will talk.” Haera wants to rolled her eyes because of what he said. She wants to answer him sarcastically. Kaya nga sila naroon dahil gusto nitong mag-usap sila. Sumimangot si Haera. Dahil hindi naman niya gawaing sumagot ng pabalang sa ibang tao ay iniba na lamang niya ang dapat na sabihin. “We'
After Ilham go to work, she sat on their balcony, the place was beautiful below, lost in her own thoughts. Was she really Rain? Had she loved Ghon once? Why couldn't she remember any of it?She remembered the times when she'd catch Nanay Nina, Grace, Ghon, Wize and Tita Sofie looking at her strangely, as if he was trying to find someone else in her. He was seeing Rain. Or was she just being paranoid? Pulling her knees to her chest, Haera felt an overwhelming sense of loneliness. She needed answers, not just for Ghon or Ilham, but for herself. Who was she really? And where did she belong?Wala na siyang ginawa buong araw kundi ang tumunganga. Hindi na siya pinayagan ni Ilham na mag-asikaso ng kasal nila dahil natatakot na itong may mangyari pang muli sa kanya. Ito na ang mag-ayos no'n sa tulong ni Grace at Craine.Then she remembered the hospital where she stayed for one year because of coma. Mabilis siyang nag-ayos ng sarili. If she wants to know everything, kailangan niyang magsimul
Mahigpit ang pagkakahawak ni Haera sa upuan niya. Lore drive the car so fast. Mariin niyang ipinikit ang mga mata ng maalala ang sinabi ng doktor na iyon bago siya maaksidente. She drive so fast na para bang may hinahabol. “Lore, please, drive slowly!” she shouted. Takot na takot siya sa oras na iyon. Noong nakidnap sila ay hindi man lang siya nakaramdam ng takot ngunit ngayon, pakiramdam niya ay ano mang oras ay mamatay na siya. Lore determine to kill her. Makikita iyon sa mga mata nito habang matatalim ang tingin sa kanya. Nang ngumisi ito ay napaiyak na siya. She tried to put her seatbelt. “No, kung hindi ko makukuha si Ghon then isasabay na lang kita sa hukay ko. Akin lang si Ghon! You can't get him from me! Kung sakali man ay hindi ko hahayaan na maging masaya kayo, matapos niyong sirain ang buhay ko!” galit niyang wika. “What? Lore, ikakasal na ako! Wala akong planong agawin sa 'yo si Ghon! Angkinin mo siya nang buong-buo dahil hindi ko naman siya gusto! I love my fiance, Lo
Umawang ang labi ni Haera. Gulat sa binitawan nitong salita. Hindi niya alam ngunit nakaramdam siya galit sa babaeng kaharap. She's not Rain, pero gusto niyang pilipitin ang leeg nito sa oras na iyon. Her body trembling in so much emotion. Naghalo-halo na ang nararamdaman niya, hindi alam kung anong sasabihin niya.Ngumisi ito lalo nang makita ang sari-saring emosiyon na biglang sumulpot sa kanyang mukha. Nilaro pa nito ang baril sa kamay nito, she expertly throw it up and catch if immediately. She was like playing a toy gun. “You look shock. Iyan pa lang ang nasasabi ko pero gulat na gulat kana. How about I told you everything I did, baka mahimatay kana diyan,” she mockingly said.She just looking at her. Parang takot na siyang magpakita ng ibang emosiyon dito dahil lalo itong natutuwa roon. Pilit na lamang niyang iniinda ang sakit at kirot na nararamdaman dahil sa sugat niya. “W-What did you do?” walang emosiyon niyang saad. Kailangan niyang ibaling sa iba ang atensiyon nito upa
Dahil sa pagsigaw ni Luna ay napatingin dito ang mga kapatid nito. Ghon was not there, lumabas ito at bumili ng makakain nila. Ilham just was there sleeping at the sofa with the kids, ngunit dahil sa sigaw ni Luna ay mabilis itong napabangon. Lumapit ang mga ito sa kama kung nasaan si Haera at si Luna. Luna is okay now. Sa isang buwan ay naging maayos din ito ngunit takot pa rin itong lumabas o magtungo sa mall. She's comportable with Ghon and Ilham and some other friends with their family.“Why, Ate Luna?” Sircto asked confusedly with his sister. Tulala lamang si Luna sa mga daliri ng Mommy nila. Lumapit si Ilham at naupo sa kabilang bahagi. They're all staring at Haera until they saw her fingers move. Pare-parehong nanlaki ang mga mata nila.Ghon's confused when he opened the door of Haera's room, the kids was not in their place. Hanggang sa pumasok siya at nakita ang mga itong nakatitig kay Haera na para bang may inaabangan doon. Kumunot at dumilim pa ang mukha ng makitang nakaup
“Yes, I remembered you and the kids. Ngunit limitado ang alam ko, Ghon.” Kumuyom ang kamay niya at sunod-sunod na pagtulo ng kanyang luha. “Its miracle that I remembered you kasi ang alam ko permanente ko ng makakalimutan ang lahat ng alaala ko. Pero alam mo kung ano ang mas masakit, Ghon? Na sa lahat ng pwede kong maalala sa simula ay ang pagkawala pa ng unang anak ko. Ang anak ko na naging lakas ko sa lahat ng pagsubok at hinanakit na pinaramdam mo!” She tried her best not to shout at him. Masakit para sa kanya ang nangyaring iyon. Iyon ang unang alaala niya na naalala niya habang wala siyang malay. Halos iyon ang naging dahilan kung bakit gusto niyang sumuko. Kung hindi lang niya narinig ang mga boses ni Ilham, ni Gelle at ng mga mata ay gugustuhin niyang sumuko na upang makasama ang unang anak niya. “Hindi ko pa man naalala ang ilang dahilan kung bakit nawala siya ay alam ko na. Alam ko na ikaw din ang dahilan no'n. Lore told me that she was the reason why my child gone. Pero hi
After what happened in that day, Ghon never show up in the hospital. She never asked ngunit sinabi pa rin ng Mommy niya na busy si Ghon sa kompanya nito. Dahil simula daw nang makita siyang muli ay hindi na ito bumibisita sa kompanya, hindi na nag-aattend ng mga meeting, nawalan na ito ng oras sa kompanya at tanging si Wize at ang Daddy ni Ghon na lamang ang nag-aasikaso no'n. “Do you want to eat, babe? Uuwi muna ako para kumuha ng damit mo, I'll cook for you,” Ilham said before fixing her bags. Iyon ang mga ginamit niya. Ang Mommy na sana niya ang magdadala no'n ngunit ayaw ni Ilham. Napapansin din ni Haera ang pamamayat ng fiance, namumutla din ito kung minsan. Hindi lang mapapansin dahil maputi ito. Hindi siguro nito alam na napapansin niya ang palaging pagtungo nito sa banyo. Sa katunayan ay napapansin na niya iyon simula nang nasa Palawan sila, ang umuwi ito galing sa business trip nito. Hindi na niya masyadong napansin iyon dahil busy ang isip niya sa ibang bagay. “Are you
Ilham POVPatungo pa lamang si Ilham noon sa Batangas noon para sa isang property na bibilhin niya. Kailangan niyang tingnan muna iyon bago pumirma ng kotrata sa kanila. Plano niya kasing gawing rest house iyon. He's readying for his future. Gusto niya kasing naka-settle na ang lahat para sa magiging pamilya niya para kapag nahanap na niya ang babaeng para sa kanya ay may maiiwan siya para sa mga ito. “Pagkatapos ko sa Batangas ay babalik ako diyan. Hindi naman ako magtatagal. Tsk!” Kausap niya ang doktor niyang kaibigan sa Australia. He's also a Filipino kaya nakakaintindi ng Tagalog. “Make it sure, Ilham. The last time na sinabi mo iyan, dalawang linggo mong tinupad!” inis na sigaw nito sa kanya. Hindi maiwasang mapangisi si Ilham. Daig pa kasi nito ang babae sa tinis ng boses nito. Kasalanan ba niya kung may binabantayan siyang tao kaya siya nagtagal sa Pilipinas? Umiling-iling na pinatay niya ang tawag pagkatapos magpaalam. Pagkarating niya ng Batangas ay agad niyang pinuntah
Haera was smiling while looking at the sunset in front of her. The laugh and chitchatting of her family and kids was filled the whole place. Years has past, she's slowly accepting that Ilham Pratama was really gone forever. Hindi na niya ito mahahawakan o mayayakap pang muli.Ngunit sa nangyaring iyon, natutunan ni Haera na kahit sa sandaling mga sandali ng pagmamahal ay nag-iwan ng walang hanggang bakas, and her heart was thankful para sa maikling oras na kanilang ibinahagi sa isa't isa.In the intricate tapestry of life where moments are woven with delicate threads of memories, she discovered, with a heart heavy with both sorrow and love, that her time with Ilham, although painfully brief, shimmered with an intensity and depth that many might never experience in a lifetime, teaching her the bittersweet truth that sometimes, the most profound joys are those that are fleeting, yet they leave an indelible mark on the soul.Mahirap man nang una dahil nasanay siyang laging nakaalalay si
After the wedding ay nagtungo na sila sa reception. Labis ang saya at emosiyon ang naramdaman ni Haera sa oras na iyon, ganoon din si Ilham. Because she's finally a Mrs. Pratama, for real.Kaya hindi maalis ang ngiti sa labi nilang pareho. Nakasandal si Ilham sa kanya habang nilalaro nito ang kamay niya. She kissed his cheek everytime he was poking her hand.“After the reception, can we go somewhere else? In our favorite place,” he finally talk that make her stunned.Mula nang umalis sila sa simbahan ay panay lamang ang ngiti nito. Ngayon namang nagsalita ito ay mas gugustuhin na lamang niyang tumahimik ito hanggang mamaya. She doesn't want to hear what he gonna say, dahil alam niyang hindi niya iyon magugustuhan.“Not now, Ilham please.” Nawala ang ngiti na kanina'y hindi mawala sa labi niya. Bumagsak ang balikat at malalim na bumuntonghininga.Pinagsalikop ni Ilham ang kamay nilang dalawa. Ayaw niya itong tingnan dahil natatakot siya, natatakot siyang baka bigla na lamang siyang hum
Nang gabing iyon ay hindi sila nagtabi ni Ilham sa pagtulog. Si Gelle ang tumabi sa Daddy nito samantalang siya ay natulog katabi nang Mommy niya. Kinaumagahan ay sunod-sunod na dumating ang mga mag-aayos sa kanya. Kaya habang naliligo ay hindi maalis sa kanya ang ngiti niyang mula pa yata kagabi. Pakiramdam niya mula pagtulog ay nakangiti pa din siya. “Ang blooming naman nitong anak mo, Mare!” Paglabas niya ng banyo ay iyon ang bumungad sa kanya.“Hindi kami mahihirapan dito, kahit simpleng makeup ay maganda na itong anak mo,” sabi naman ng makeup artist sa kanya. Bahagya siyang tumawa. Lumapit naman ang mga ito sa kanya at sinimulan na siyang ayusan. Pati ang Mommy niya ay inayos na din ng mga ito. Her bridesmaid was Grace and Craine, at sa groomsmen ay ang kaibigan ni Ilham. Ayaw kasi si Wize dahil kaibigan din nito si Ghon. Hindi na niya iyon pinilit pa. “Si Ilham, Mom?” she asked. “May nag-aayos na sa kanya. He's with his groomsmen kaya huwag ka nang mag-alala.” Tumango siya
Nagising si Haera kinaumagahan dahil sa pilit na mag-alis ni Ilham sa yakap niya. Pilit itong huwag maubo dahil ayaw siyang nagising nito. Nangunot ang noo ni Haera at mabilis na iminulat ang mga mata, na natuon naman agad iyon sa kanyang Fiance na sumusubok na tumalikod at doon umubo.Lumapit siya at hinaplos ang likuran nito. “Babe, are you okay?” nag-aalala siya. Ilham nodded, he can't speak because of his cough. Maluha-luha niyang hinaplos ang likuran nito ngunit nang lumakas at parang nag-iba ang klase nang pag-ubo nito ay tumayo siya at tinakbo ang pinto. Tuloy-tuloy na pagtulo ang luha niya dahil sa kaba ngunit pilit niyang pinapatatag ang kanyang sarili. “Doc, Mommy, si Ilham po!” she shouted loudly habang nasa hamba ng nakabukas na pinto. Bumalik siya sa kama nang marinig ang sunod-sunod at malakas na yabag patungo sa kwarto nila. Natigilan si Haera nang makita ang kung ano sa kamay nito. Tinatakpan ng kamay nito ang bibig habang umuubo ngunit nang tingnan nito ang kamay
Pagdating nina Haera sa Australia ay agad na siyang dumeretso sa hospital na sinabi ni Grace. Hindi na inalintana ang pagod sa byahe. Sinundo sila ng tauhan ni Ghon. Doon niya lang nalaman na may bahay at business din pala ito doon. “Magpahinga muna kayo sa bahay mo,” pagod niyang wika kay Ghon na kanina pa napapansin niyang nakatitig sa kanya. “Puntahan niyo na lang ako mamaya dito. Let the kids rest muna. I will stay here and find Ilham.” Hindi na niya hinintay pa na sumagot ang mga ito at lumabas na ng kotse. Mabuti na lang at tulog na ang mga bata. Walang lingon-lingong naglakad siya papasok sa loob. Ngunit hindi niya inaasahan na habang naglalakad ay binati siya ng mga nurse o mga nagtatrabaho doon. Gulat ang mga itong makita siya ngunit nagawa pa ring batiin siya.“Mrs. Pratama,” someone called him.That's it. Nakilala siya bilang asawa ni Ilham. Bahagya siyang napangiti at labis ang pagpipigil na huwag umiyak sa harap ng mga ito. “W-Where's my husband? Si Ilham?” Nang lumap
Kakauwi lamang ni Ghon mula sa trabaho nang mapansin ang Mommy ni Rain sa living room, she look problematic to something. Wala na ang mga bata, paniguradong tulog na ang mga ito. Simula nang lumabas si Rain sa hospital ay pansamantala na mula silang nanatili doon. Lumapit siya at tumabi sa pangalawang Ina.“Mom, what happened?” Napapansin kasi nito ang pagka-problemado ng Ina ni Rain. Nanggaling ito sa pag-iyak, basi sa pamumula ng mata nito. Sofie look at him and sighed heavily. “She's crying whole day, hijo, ayaw niyang tumigil kahit na anong gawin namin. She's looking for him... she misses him so much that I can't stopped her from hurting.” Inaamin ni Ghon na nasasaktan siya. Lagi naman siyang nasasaktan kapag nakikitang mas mahal ni Rain si Ilham. If she's always looking at him... and hurting because he's not there beside her. Na sa pagmulat ng mga mata ay si Ilham agad ang hanap. Hindi niya mapigilang manlumo, dahil noon sa kanya ganoon ang dalaga ngunit ngayon ay sa iba na ito
Ngayon lang napapansin ni Haera na laging namumula ang mata ng kanyang anak na si Gelle. Nakausap na din pala niya ang anak niya kay Ghon. They spent their days in hospital para makasama siya. They are very happy. Si Ilham naman ay nanatili sa tabi niya, dinadalhan din siya ng pagkain ng Mommy at Nanay Nina niya. Kung minsan ay si Ilham ang namimilit na ipagluto siya. Laging gabi din naman bumabalik kaya nagtataka siya. “Anak, wala pa ba ang Daddy mo?” mahinahong tanong niya sa anak niyang si Gelle na nakaupo sa sopa malayo sa kanya at bahagyang nakatulala. Tumingin ito sa kanya ng malungkot at umiling. “W-Wala pa po, Mommy. Let's call him na po?” Nangunot ang noo niya at umiling. “Lets just wait him. Ang sabi ng Daddy mo ay tatawag o mag-t-text naman siya.”Wala itong nagawa kundi ang tumango. Kaya ng tumunog ang cellphone niya ay mabilis niya iyong kinuha. Si Gelle ay agad na lumapit sa kanya. Sakto namang pagsakot niya ay ang pagpasok ni Ghon. Natigilan ito ng makita silang ma
After what happened in that day, Ghon never show up in the hospital. She never asked ngunit sinabi pa rin ng Mommy niya na busy si Ghon sa kompanya nito. Dahil simula daw nang makita siyang muli ay hindi na ito bumibisita sa kompanya, hindi na nag-aattend ng mga meeting, nawalan na ito ng oras sa kompanya at tanging si Wize at ang Daddy ni Ghon na lamang ang nag-aasikaso no'n. “Do you want to eat, babe? Uuwi muna ako para kumuha ng damit mo, I'll cook for you,” Ilham said before fixing her bags. Iyon ang mga ginamit niya. Ang Mommy na sana niya ang magdadala no'n ngunit ayaw ni Ilham. Napapansin din ni Haera ang pamamayat ng fiance, namumutla din ito kung minsan. Hindi lang mapapansin dahil maputi ito. Hindi siguro nito alam na napapansin niya ang palaging pagtungo nito sa banyo. Sa katunayan ay napapansin na niya iyon simula nang nasa Palawan sila, ang umuwi ito galing sa business trip nito. Hindi na niya masyadong napansin iyon dahil busy ang isip niya sa ibang bagay. “Are you