Halos tulala pa rin siya ng mga sandaling iyon, kahit ang lamig ng tubig na pinanghuhugas niya ng pinggan ay hindi niya nadarama sa sobrang pagkamanhid dulo’t ng panibugho."Hi there!" bati ng babae sa kanyang likuran.Nakangiti itong sumampa sa may kitchen counter habang humihithit ng sigarilyo. Napalunok na lang siya ng bahagya sa nadaramang pait pakayuko ng ulo upang mag-iwas ng tingin sa babae."Good morning po mam," pilit ngiting bati niya na lang."Puyat?" natatawa nitong pansin sa mugto niyang mata."Uhm, si Miko po kasi nananaginip kahapon," pilit pasubali na lang niyang sabi dito."Really?" mapanuya nitong sambit bago ulit humithit sa sigarilyong hawak.Ilang na ilang siya habang naghuhugas dahil sa pananatili nito sa kanyang tabi, subalit hindi niya magawang umalis dahil hindi niya pa tapos ang ginagawa."Na-kwento sa akin ni Luke that you sold yourself for money before dahil nasa hospitan ang mom mo," simula na lang nito nang hindi siya sumagot.Naestatwa na lang siya bigla
Halos nanghihina pa siya pakabangon sa higaan, subalit napansin niyang papasikat na ang araw kaya naman agad na siyang tumayo para makapagbihis."Oh, saan ka nanaman pupunta?" hatak sa kanya ng binata.Napahagikgik na lang siya nang masubsob pabalik sa mahigpit at makulit na yakap ng lalake."Maghahanda pa ako ng almusal." Pilit niyang tayo muli upang makawala sa malilikot na bisig ng lalake."Anong oras na ba?" malambing nitong bulong pakasubsob sa kanyang leeg."Maaga pa, matulog ka na lang ulit," malumanay niya na lang na haplos sa pisngi ng lalake.Ganoon na lang ang ngiti nito sa ginawa niya, kaya’t mas lalo lamang humigpit ang pagkapit nito upang hindi siya makaalis."Mamaya ka na tumayo, wala akong katabi," muli nitong hatak sa kanya."Sir Luke!" Natatawa niya na lang na sita dahil sa ginagawa nitong pagdikit ng mukha sa kanyang baywang.Nadama niya ang bahagya nitong pagsinghot doon habang panaka-naka niyang hinahaplos ang ulo nito.Napatili na lang siya sa kiliti na dulot ng
Pabalik-balik siya ng tingin kay sir Luke at sa bisita ng mga ito, hindi niya maipagkakaila ang kakaibang liwanag sa mata ng binata habang nakikipagkwentuhan sa naturang babae.Naroon nga naman iyong katotohanan na maganda ang babae. Kabigha-bighani ang mahaba nitong buhok at malalambing nitong mga mata at para bang nang-aakit ang mapupulang labi ng binibini."Bakit nandito ka?" ngiting-ngiting sabi ni sir Luke dito habang pinaghahainan ito ng pagkain."She'll be staying with us from now on," agad na singit ni mam Lucy dito.Kita naman ang lalong paglapad ng ngiti ni sir Luke sa sinabi ng kakambal at tila panandalian pa itong napatulala."Really! I mean, that's great," tuwa-tuwa nitong sambit, para bang nanalo ito sa lotto dahil muntik pa itong mapatalon sa kina-uupuan."Umayos ka nga!" sita ni mam Lucy dito bago siya balingan ulit ng tingin. "Freyja pahingi pa nga kami ng sabaw," ngiting turan nito.Napangiti na lang siya ng mapait sa inasal ng lalaking amo, naroon ang parte niyang n
Halos hindi pa rin siya matigil sa panginginig ng mga oras na iyon kahit nasa loob na sila ng kanilang kuwarto, yakap-yakap niya ang ngayoy umiiyak na rin na anak dahil nasaksihan nito ang mga nangyari."Wa-wala naman po talaga akong inilagay sa pag kain mam," paulit-ulit na lang ang pagpunas niya sa luhang kanina pa lumalabas sa kanyang mukha.Halata naman ang konsensya ni mam Lucy habang inaalo si Freyja. "Pagpasensyahan mo na si Luke Frey, tinotopak yata iyong kapatid ko," tapik nito sa kanyang likod."Wag mo iyon isipin iha, baka napagod lang si Lina kaya nagkaganoon," dugtong naman ni manang isme na ninang ni mam Celina."Ganito na lang, mabuti pa siguro doon na lang muna kayo ng anak mo sa condo, busy rin kasi si Porsya sa kabilang bahay, kaya hindi siya makapag bantay doon," saad ni mam Lucy habang hinahaplos muli ang kanyang likod."Wala naman po akong gi...ginawa mam," humihikbi niyang sagot.Naroon na ang kaba niya na baka mawalan siya ng trabaho dahil sa nangyari, maliban d
"Jordan, salamat nga pala sa pagpasyal mo ulit sa amin," ngiting sambit niya pakaabot ng bigay nitong ice cream.Wala siyang masabi sa kabaitan ng naturang binata, halos nakakailang bisita na rin ito sa kanila at panay ang pagsasama nito sa kanila sa mga pinupuntahan at lakad. Hindi naman iyon naging problema dahil na rin sa pumayag naman si mam Lucy nang magpaalam siya rito."Wala iyon, hindi pa ba bumabalik sina Luke?" pilit ngiti nitong tanong.Muntik na siyang masamid sa kinakain dulo’t ng gulat at konsensya. Lagi kasi nitong naitatanong ang bagay na iyon, kaya naman ipinaalam niya na ito sa mga amo, subalit mahigpit na inihabilin sa kanya na huwag muna magsasalita ukol kung nasaan ang mga ito."Wa...wala pa kasi akong balita," napapayuko niyang saad.Halata naman ang lungkot ng binata sa narinig, pero pinilit pa rin nitong itago iyon sa pagngiti ng matamis."Kamusta naman pala kayo?" muli nitong tanong.Napakunot na lang siya ng noo dito. "Huh?""I mean, iyong lagay niyo ni Luke,
"Pati ba naman iyong katulong ko pagdidiskitahan mo!" irritable niyang pagalit dito."Pare, sa tingin mo magagawa ko iyon? Wala naman akong intensyon na ganoon," nakasimangot nitong saad.Puno ng pait ang mga katagang binitawan nito, pero nandoon iyong parteng sumasagi sa isip niya na mayroon itong ibang plina-plano, naroon ang inis at pagka-irita niya lalo pa nang malaman niya na madalas pala ang pag-alis ng mga ito."Eh ano sa tingin mong ginagawa mo!" paalala niya sa palagi nitong pagbisita."Masama bang makipag kaibigan," bara nito sa kanya.Pero nagpinting ang tenga niya sa sinabi ni Jordan. "At sa kasambahay ko pa talaga!" mapang-asar niyang balik dito.Halata naman sa mukha ng kaibigan na nasaktan ito sa mga sinabi niya, pero wala siyang paki-alam dahil nais niyang ipakita dito na alam niya ang mga posibleng nasa isip nito."Ano naman masama?" may pait nitong saad.Hindi niya na napigilan ang sarili. "Isa nanaman ba ito sa mga pantasya mo?" sermon niya na lang sa kaibigan.Doon
Ilang araw matapos ang insidente sa condo ni mam Lucy ay pinabalik sila kaagad ni sir Luke niya sa tinutuluyan nitong bahay. Wala na siyang nagawa kung hindi ang sumunod dito lalo pa at ito naman talaga ang nagpapasweldo sa kanya.Itinatak niya na lang sa kanyang isipan na isa lang siyang katulong para rito, utusan na binabayaran para magtrabaho at gawin ang gusto nito, upang kahit papaano ay mabawasan ang bigat na nadarama niya sa kanyang saloobin."That's impossible, how did this happen?" dinig na dinig nila ang malakas na pagsigaw ni sir Luke niya mula sa kusina.Nitong mga nakaraang araw ay naging abala nanaman ito sa ilang mga bagay. Lahat sila ay nabatid ang palagi nitong pagkabalisa idagdag pa roon ang mas pagiging tutok nito sa negosyo.Nadama niya na lang ang paghaplos ni Porsya sa kanyang balikat habang nag tutupi siya ng mga damit."Ateng, may problema nanaman ba si si
"Hey man kamusta ka na?" pilit lambing niyang sambit sa telepono.Nadinig niya ang pagak na pagtawa ng kaibigan mula sa kabilang linya. Mukhang mayroon pa rin itong tampo hanggang ng mga oras na iyon."Anong sumapi sa iyo at napatawag ka yata," bara nito."Look, pasensya ka na noon nakaraan" lambing niya na lang na sagot.Ilang buwan na rin ang nakakaraan matapos nilang magkasagutan nito, pero halatang naroon pa rin ang sama ng loob ng kaibigan sa kanya."Ano ba kasing problema mo? Pati pakikipagkaibigan ko kay Freyja pinapaki-alaman mo!" irritable nitong saad.Isang malalim na hininga ang pinakawalan niya para pakalmahin ang sarili dahil sa bahagyang pagpintig ng tenga sa sinabi nito.Hindi niya na gustong mawala pa si Jordan, lalo pa at ito na nga lang ang nakakausap niyang kaibigan.Subalit sadyang naroon ang inis niya at pagka-irita kapag an
Katahimikan at kapayapaan, iyon ang isang bagay na hindi niya lubos akalain na muli niyang mararanasan matapos ng lahat ng nangyari. Sa tagal ng paghihirap at dami ng pagsubok na dinanas hindi na pumasok sa kanyang isipan na makakatakas pa sa pagkalugmok na iyon.Naroon ang sobra-sobra niyang pasasalamat sa kasalukuyan na lagay na tila ba idinulot ng langit dahil komplikado man ang naging sitwasyon niya ngayon, hindi maitatanggi na malayong-malayo ang kasalukuyan niyang buhay sa pinagmulan, kaya naman sobra-sobra ang kanyang pasasalamat ng mga oras na iyon.Ang malalim niyang pagmumuni ay nahinto lamang nang madinig ang ilang makukulit na katok sa pinto nila, dali-dali na lang siyang napatakbo papunta roon nang makita mula sa bintana kung sino ang mga naroon.“Ateng! Kamusta ka na,” tiling bati ni Clifford pakapasok nito kasama ang kaibigan nila.“Clifford, Porsya, buti napasyal kay
Halos nanghihina pa siya habang iminumulat ang mga mata, subalit hindi niya nagawang makagalaw pa nang madama ang init ng mga bisig na nakapulupot sa kanyang baywang, kaya naman medyo napabaluktot siya ng kaunti sa pagkailang nang mabatid ang mga nangyayari. Mas lalo lang iyon humigpit, kasunod ng pagdampi ng mainit na hininga sa kanyang leeg."Hey, musta tulog mo?" malambing na saad ni Luke habang mas ipinagdidikit sila."Nasaan ako?" hindi niya masyadong maaninag ang paligid dahil sa dilim ng lugar."Nasa kuwarto." Subsob na lang lalo ni Luke ng mukha sa kanyang balikat.Napasinghap na lang siya sa ginawa ng lalake, sigurado niyang alam na ng lalake ang tungkol sa bagay na iyon dahil sa inaasal nito."Huh? Nasaan na si Lukas?" Sinubukan niya ng bumangon nang maalala ang bunso nito, subalit naroon pa rin ang kakatwang hilo niya."Tulog na, kasama mga kuya ni
Halos tulala na lang siya buong tanghali sa hapag, pinapakatitigan ang pagkain na naiwan sa lamesa na halatang inihanda ng maaga. Para siyang biglang naupos na kandila ng mga sandaling iyon.Napabalik na lang siya sa lahat ng mga nangyari sa mga nakaraang taon, pilit isinisiksik sa kanyang isipan ang lahat ng nagawa na maaaring naging dahilan ng kalagayan ngayon. Sa isip-isip niya ito na marahil ang kaparusahan sa mga ginawa niyang kasalanan.Natigil lang siya sa pagdadalamhati nang madinig ang pagbukas ng pintuan, kunot noo pero wala pa rin siya sa sarili nang mapalingon doon."Daddy!" Umalingawngaw sa buong lugar ang malakas at masiglang hiyaw ni Thorin, halata ang matinding galak nito habang papasok.Agaran na lang nagbalik ang kulay sa mukha Luke, hindi niya napigilan ang matinding pagbugso sa kanyang dibdib dahil sa pinaghalong kaba at galak."Thorin!" medyo naluluha niyang
Nagising na lang siya ng hatinggabi sa lamig sa kanyang kapaligiran, bahagya niyang kinapa ang kanyang tabi para pakiramdaman, subalit napabuntong hininga na lang siya ng malalim nang mabatid na wala pa rin siyang katabi.Ganoon na lang ang pagpapakalma niya sa kakaibang kirot na nadarama sa kanyang dibdib, pilit na isinasantabi ang nararamdaman para intindihin ang pinagdadanan ni Freyja.Halatang matindi pa rin ang pagdadamdam nito dahil mag-iilang araw na rin itong hindi tumatabi sa kanya. Hindi tulad ng dati na kapag nasigurado na nitong tulog na ang anak nila ay bumabalik na ito sa kanilang kuwarto. Ngayon, kahit gaano pa siya katagal maghintay roon ay wala siyang napapala.Ngunit matapos ang ilan pang araw ay hindi niya na nagawang matiis pa ang malamig na pakikitungo nito sa kanya at pagsasawalang bahala."Freyja, Freyja!" Agad niyang hinagilap ang babae pakatapos ng pakikipag usap sa abogado.
Ganoon na lamang ang pagmamadali niyang tumalikod upang makaalis matapos maihatid si Luke sa home office nito, hindi niya na nais pang madagdagan pa ang panibughong nadarama ng mga sandaling iyon sa mga maari pang malaman.Napatigil na lang siya nang mabilis na hulihin ni Luke ang kanyang kamay, nakasunod pala ito sa kanya hanggang sa may pintuan. Dahan-dahan ang naging paglingon niya rito, pilit na ikinukubli ang pait sa kanyang mukha."My, magpapaliwanag ako, mag-usap muna tayo," nagmamakaawang saad nito.Naroon ang higpit pero lambing sa mga kapit nito na halatang hindi siya nais na umalis."Ayos lang ako, mabuti pa kausapin mo na muna si sir Romero." Pinilit niya na lang ngumiti para mawala ang pag-aalala nito.Hindi niya kasi nais pang makaabala sa pag-uusapan ng dalawa, lalo na at mukhang personal iyon, maliban doon ay hindi niya nais ipakita ang pagdadalamhati sa lalake.
Ilang araw pa at nakalabas na rin ang mga ito sa hospital, sa hindi inaasahang pangyayari ay mabilis na nanumbalik sa dati ang mga bagay-bagay at ngayon ay tila mas naging mas maayos pa ang lahat ngayon, lalo pa at nilinaw na ni Luke ang lahat sa pagitan nila.Hindi niya nga lubos akalain na muli niyang makakausap at makakasama ng ganoon si Luke, kaya’t matapos noon ay hindi niya na hinayaan pang makasagabal ang nadarama niyang galit at pagtatampo rito, kung kaya nagbalik na rin ang kanilang dating pagsasama ng wala ng kahit anong alinlangan at pagtatago.
"Ayos naman po ang lagay nang bata, luckily tumagos lang iyong bala sa katawan niya, there were no signs of any serious damage," mahinahon na saad ng doctor.Halos lahat ng taong naroon ay nakahinga ng maluwag, kahit siya ay parang natanggalan ng mabigat na pasanin at tinik sa dibdib."Mabuti naman," masayang yakap na lang ni Porsya sa kanya.Ngiting tumango naman ang doctor sa kanila bago nito tingnan ang hawak nitong clipboard, umubo ito ng bahagya na para bang may kung ano itong pinaghahandaan na sabihin.Natahimik na lang silang lahat, napalunok na lang siya nang maalala na hindi nga lang pala ang anak ang nasa loob ng emergency room. May kung anong sikip na lang ang nadama niya sa dibdib nang makita ang muling pagseseryoso ng kausap nila.Nabalot din muli ng tensyon ang lahat ng naroon dahil sa biglaan kaatahimikan. Halos lahat ay atentibong nakatuon ang atensyon sa doctor.
"Ateng, nasaan na si Miko? Nasaan na siya!" Walang tigil na pagwawala ni Clifford sa higaan nito.Mula nang magising ang kinakapatid ay wala na itong tigil sa paghahanap sa kanyang anak. Ito ang nabaril nang subuka nitong pigilan ang pagkuha sa bata, nagpapasalamat na lang sila at sa bandang hita lang ito tinamaan at nahimatay lang mula sa sugat."Sister, magpahinga ka na muna, sina sir Luke na iyong bahala sa kidnapper," pilit pagpapahinahon ni Porsya dito, pero mas lalo lang itong nagwala."Jusko, si Miko!" sigaw na lamanag ni Clifford"Ateng, umayos ka!" sampal na lang ni Porsya rito."Aray ha!" sita nito sa kaibigan.Pinakatitigan naman ni Porsya si Clifford ng masama bago ibaling ang tingin sa kanya. Doon lang nito nabatid ang panaka-naka niyang hikbi."Hi...hindi ko na alam ang gagawin ko." Napatakip na lang siya ng mukha sa sobrang
"Shit!" buong lakas na sigaw niya pakapreno ng motor. Muntik pa siyang mabangga ng rumaragasang mga sasakyan dahik sa kawalan ng kontrol sa pagmamadali.Kahit halos paharurutin niya na ang motor ay hindi niya nagawang maabutan ang kotseng hinahabol, napatigil pa siya dahil sa biglaan pagpula ng traffic light at agaran harang ng mga sasakyan mula sa kabilang kalasada.Hindi na mawala ang nadadama niyang pagkataranta at kaba ng tuluyan ng makalayo ang naturang kotse sa kanyang paningin."Fuck, fuck, fuck!" Naiiyak niya na lang na hampas sa motor habang pilit naghahanap ng pwedeng lusutan.Para na siyang mababaliw ng mga sandaling iyon sa tindi ng pag-aalala. Ang bawat minutong nagdadaan ay parang oras sa bagal ng takbo noon. Sa sobrang taranta ay wala na siyang ibang napagpilian kung hindi ang kunin ang kanyang telepono para humingi na ng tulong.Natigilan lang siya sa pagtawag nan