Hindi siya makakibo sa sobrang gulat. Pakiramdam niya ay muling gumuho ang mundo niya."W-hat's the best we can do to save her?" dinig niyang muntik pang pumiyok ang boses ni Sebastian. Lalo ring humigpit ang hawak nito sa kamay niya."Bone marrow transplant. Let's see if one of you matches, then we
"I hope tomorrow she will be fine," bulong pa nito sa kanya.Hin*god niya ang braso nito at nilingon ito habang abala si Sachzna sa pagkukulay."Pinagdadasal ko rin iyan. Umaasa akong gagaling siya, Sebastian," balik niyang bulong dito.Madiing h*lik sa balikat ang sagot nito. Pareho pa silang napal
"That is not true. We should repeat the DNA testing!" apela muli ni Sebastian sa doktor.Mariin siyang pumikit at pilit na pinunasan ang mga luha niya kahit pa sobrang sakit na ng puso niya. Taas noo siyang tumayo at nilingon ang Doktor."I-yong bone marrow, may nag-macth po ba?""I'm sorry pero wal
Nag-init muli ang sulok ng mga mata niya. Mas lalo siyang hindi nagsalita at balewalang pinatay ang blower. Humugot lang din siya ng nightie at walang pakialam na nagbihis sa harap nito."Averie," mahinang tawag nito ngunit hindi niya pinansin at dumiretso lang sa kama.Kung pipilitin siya nitong ma
Mahigpit siyang kumapit sa braso ni Sebastian habang hinihintay ang sasabihin pa ni Vin. Kumakalabog ang puso niya. Umaasa siyang buhay pa ang anak niya. Halos pigil na nga niya ang paghinga at kulang na lang ay ilapit niya ang cellphone sa kanyang tainga. "I'm really sorry. I tried my best to fin
Inabala niya rin ang sarili sa restaurant sa sumunod na araw. Hindi siya kinakausap ni Gina. Galit ito pero hindi niya na lang pinansin. Hindi naman siya nito maiintindihan, hindi naman ito ang nawalan ng anak. Kunot pa ang noo niyang naglilista ng kailangan sa kitchen noong humahangos na pumasok s
Nangangatog ang mga binti niyang tumayo at pumunta sa harap nito. Pikit-mata siyang lumuhod na malakas nitong kinahalakhak. "Kaya mo naman pala. Madali akong kausap kapag ganyan ka, Averie," linakasan pa nito ang boses. "Beg, Averie. Beg," bigla ay seryosong saad nito. "Please, Francheska. Tulung
Umiling ito ngunit ang luha ay nasa gilid na ng mga mata. "I miss you, Mama. A-yaw ko na ikaw umalis sa tabi ko. Huwag mo na po akong iwan," pagmamakaawa pa nito. Nanakit ang lalamunan niya at napasinghap. Pilit siyang ngumiti dito at hin*likan ang kamay nito. "Hindi na, Baby. Dito lang ako, hm.