Eccedentesiast - a person who fakes a smile.
═════════ •°•⚠•°• ═════════
"I'm not doing this for you," sagot ni Hobin.
Tumango naman si Haesuk at pinagpatuloy na lang ang pagkain, natatakot siyang magtanong ng kung anu-ano dito dahil lagi na lang itong galit at wala sa mood.
"I think I need to stay away from them as well."
Tumigil sa pagkain si Haesuk para kausapin siya, "Hmm, kanino? Kay Mijin?"
"Someone tried to kill me, it's not safe for them if I stay in their house," sagot naman ni Hobin.
"Madami ba ang galit sa'yo? Imposible namang si Joon 'yon dahil lagi kaming magkakasama simula noong mawala sila Shin at Yoo," sabi ni Haesuk.
Natahimik sila ng ilang minuto pero agad din nabasag ang katahimikan na 'yon.
"You…are you afraid of me?" tanong ni Hobin.
"Ha?" Pumikit ng ilang beses si Haesuk, "Bakit naman ako matatakot sa'yo?" natatawa niyang tanong.
Huminga ng malalim si
Foul play - a criminal act that results in serious damage or injury, especially murder.═════════ •°•⚠•°• ═════════Hindi gustong pumasok ni Mijin sa school ngunit kailangan, inaalala niya kasi si Hobin na apektado sa biglaang pagkawala ni Haesuk. Usap-usapan sa buong school ang pagkamatay niya at dahil doon ay nagsusulong ang bawat leader ng prevention sa depression at suicide.Tulad ng laging nangyayari, nagkukumpol-kumpol ang bawat grupo ng estudyante para pag-usapan ang nangyaring pagkamatay ng pang-apat nilang kaklase."You really can't read what's on someone's mind. Akalain mo 'yon? Bigla na lang siyang nagpakamatay.""Nagsisisi ako, I've once seen Joon punch him really hard but I can't do anything.""That crazy always cheats on him, but he still manages to smile. Nakikisakay siya sa mga trip ng mga kaibigan niya, tapos biglang ganito ang mangyayari.""Do you know how crazy Joon is? I found out
Farewell - an expression of good wishes at a parting.═════════ •°•⚠•°• ═════════Nilapag ni Calvin sa lamesa ang mga ebidensya na nasa kwarto ni Haesuk, may nakuha sila ditong kutsilyo na ginamit para hiwain ang leeg nito, may papel din sa tabi nito kung saan nakasulat ang mga gusto nyang sabihin o suicide note kung tawagin, at isang maliit na piraso ng foil na hindi pa natutukoy kung ano ang laman."If what happened was murder, it means the culprit was inside their house. But it's impossible for Haesuk's parents not to hear it, in case someone really killed him." Hindi mawari ni Calvin kung ano ang paniniwalaan, sigurado naman siyang suicide ang nangyari dahil sa mga ebidensya pero may isang bagay na pumigil sa kanila na isipin 'yon."We need evidence about that, h'wag na natin hayaan na pangunahan tayo ng emosyon. We need a sure and true conclusion," sagot ng detective."What if he actually committed suicide, that no
Patsy - a person who is easily taken advantage of, especially by blamed for something.═════════ •°•⚠•°• ═════════Nagising si Haesoo nang may tumapik sa braso niya, bumangon siya mula sa pagkakayuko sa lamesa at tinignan ang ama na nakatayo sa kanyang harapan. Napansin nyang basa ang braso at mukha niya kaya pinunasan niya 'yon."Kanina ka pa ba umuwi? Kung gusto mo magpahinga, sa kwarto ka matulog," sabi ni Yong sa kaniya.Huminga siya ng malalim at tumingin sa bawat sulok ng bahay nila na tila ba may hinahanap, "Tulog pa din po ba si Kuya Haesuk?" wala sa sarili nyang tanong.Kumunot ang noo ni Yong dahil sa naging tanong nito, "Matagal ng natulog si Haesuk," sagot nito bago umiwas ng tingin, "mukhang pagod ka, magpahinga ka na sa kwarto mo."Napahawak sa ulo si Haesoo at inalala ang mga nangyari, "I talked to him." Pumikit siya ng madiin at kinagat ang ibabang labi, "Panaginip lang ba ang lahat ng nangya
Localized Amnesia - involves being unable to recall a specific event or events or a specific period of time; these gaps in memory are usually related to trauma or stress.═════════ •°•⚠•°• ═════════"Hindi ka pa din ba magsasalita? All we need is information from you and once you've answered our questions pwede ka na umuwi...if you're not guilty," sabi ni Detective Kang, malapit na maubos ang pasensya niya kay Hobin dahil hindi nakakatulong ang mga sagot nito. Hindi nila talaga ito pinauwi that's why Hobin spent the night at the police station."I really don't know, I don't remember," paulit-ulit na sagot ni Hobin."Wala ng kwenta ang mga sinasabi mo. Why don't you deny that you're not in their house, that you have nothing to do with Haesuk's suicide?" inis na tanong ni Detective Kang, "Is that hard to say? Maybe that only means one thing, you have a hard time denying that you went there because you were really there that
Rumination - the process of continuously thinking about the same thoughts, which tend to be sad or dark.═════════ •°•⚠•°• ═════════"Sinabi ko naman po sa'yo na walang kahahantungan 'tong kaso," reklamo ni Calvin. Nakatayo na ng maayos ang kaninang tinumbang mesa ni Hobin at maayos na din silang nag-uusap habang nakaupo sa harap ng isa't isa."How can you convince us that you have nothing to do with it?" tanong ni Detective Kang na hindi pa din tumitigil na pagbintangan si Hobin."There is blood on the floor but that's not enough reason to press Hobin in the case, he also doesn't have fingerprints on the knife and there is also no case for not being able to stop a person who committed suicide," inis na sabi ni Calvin, sinamaan siya ni Detective Kang dahil doon kaya nag-iwas siya agad ng tingin."What else do you want to know?" tanong ni Hobin, kalmado na ito ngayon pero hindi maaalis sa mukha niya na galing lang siya sa
Psychopath - a person suffering from chronic mental disorder with abnormal or violent social behavior.═════════ •°•⚠•°• ═════════"Cheer for your department," bulong ni Woojae kay Mijin habang nanonood sila sa mga naglalaro ng basketball sa court, maingay sa loob dahil sa mga sumisigaw na students para suportahan ang kanya-kanya nilang mga section.Mahigit isang linggo na ang nakalipas simula nang maihatid sa huling hantungan si Haesuk, kaya naman bumalik na ang sigla sa school lalo na't nagkaroon ng event."I'm bored, bakit ba pumasok pa ako?" inis na tanong ni Mijin sa sarili niya, nakatayo siya kasama ang ibang students sa gilid ng court dahil napuno ang mga bleachers dahil may ibang students din galing sa ibang school ang dumalo.Sobrang ingay pa ng mga katabi niya dahil sa sobrang pagkakilig kay Hyunjae na isa din sa naglalaro ngayon.Hinawakan ni Woojae ang kamay ni Mijin at winagayway 'yon sa ere, ma
Naglalakad papasok si Woojae sa bahay nila nang sinalubong siya ng kanilang kasambahay, maaga kasi siyang umuwi galing kala Mijin dahil nagtext sa kaniya ang dad niya na magdidinner sila ngayon."Naghihintay na po si Sir Min sa dining area," sabi ng matandang kasambahay.Tumango naman siya at kahit labag sa kalooban ay tinahak niya ang daan patungong dining area. Hindi kasi siya sanay na magkasama silang kumakain ng dad niya at ito ang pinakaunang dinner na gagawin nila pagkatapos ng maraming taon na hindi nila 'yon ginawa."Oh? I would have called you, I thought you weren't coming," sabi ng dad niya bago ito tumayo at sumaludo sa kaniya.Woojae did the same, nakikipagsaludohan siya sa dad niya kapag nakikita ito dahil isa itong pulis at may mataas itong katungkulan. Minsan ay ito pa ang unang gumagawa no'n dahil nakakalimutan niya.Saktong may hinahain na sa hapag kaya umupo na lang din si Woojae para kumain. Kala Mijin sana siya maghahapuna
Genuine - truly what something is said to be; authentic.═════════ •°•⚠•°• ═════════"What are you looking at?" masungit na tanong ni Joon, pinagpatuloy niya ulit ang pagkain niya matapos pansinin si Hyeri. Nakatitig lang kasi ito sa kaniya at hindi ginagalaw ang binili nyang pagkain para dito."Do you always get into fights? How many schools have you been to?" tanong ni Hyeri habang pinagmamasdan si Joon na sunod-sunod ang pagsubo ng pagkain.Lumipat na naman kasi si Joon ng ibang school dahil sa ginawa niyang pagsuntok kay Eunji sa mukha, unang araw pa lang niya sa school nila Hyeri noong ginawa niya ang bagay na 'yon."One, two, three…" Tinaas ni Joon ang bawat isa sa mga daliri niya, "…hindi ko na mabilang. Jae Highschool na lang ata ang hindi ko pa napupuntahan sa buong Seodong-Gu," seryoso nitong sagot."Aren't you scared? Paano kung hindi ka na makapag-aral? Paano kung makulong ka
( "Chae, let's eat," sabi ni Hyunjae pagkabukas ng pinto ng kwarto. Naabutan niya ang kapatid niya na nakaupo sa lapag at nakasandal sa kama habang malayo ang tingin.Naka-uwi na si Chaehyun at ilang araw na siya namamalagi sa kwarto, matapos niya makatakas sa taong dumukot sa kaniya.Hanggang ngayon ay hinahanap pa din ang suspect sa pagkawal ng mga babae, mahirap itong mahanap at wala naman magawa si Hyunjae kundi ang hintayin ang imbestigasyon ng mga pulis."Chaehyun," tawag niya sa kaniyang kapatid pero tulad ng mga nakaraang araw ay mahirap pa din itong kausapin. Lagi itong tulala at nakayakap sa magkabilang tuhod. Lagi pa nila itong naririnig na umiiyak tuwing gabi dahil sa masamang panaginip, gusto man niya manatili sa tabi nito pero hindi niya magawa.Ayaw ni Chaehyun na may dumidikit sa kaniyang lalaki kahit na magkapatid naman sila. It became sensitive, as if it were a time bomb that
( "Where are you going?" tanong ni Hyunjae nang makita niyang pababa sa hagdan nila ang babae niyang kapatid. Naka-ayos ito at mukhang may pupuntahan."I'm going to meet my friends, I already told Dad so don't try to stop me." Ngumuso si Chaehyun at nilagpasan ang kuya niya."Ihahatid na kita-" Natigilan si Hyunjae nang padabog na humarap sa kaniya si Chaehyun."I can went out alone and besides we have a driver, so don't worry. I'll go home early." Ngumiti si Chaehyun at niyakap siya. "My brother is very protective, I can't blame you. You just want to protect your beautiful sister."Tinanggal ni Hyunjae ang dalawang kamay nito na nakapatong sa balikat niya. "You should be home by six o'clock.""Ten," nakangiting sagot ni Chaehyun. Naglakad na siya palabas ng bahay kaya sinundan siya ni Hyunjae."Six.""Nine." Hindi mawala sa labi niya ang ngiti habang nakikipagmatigasan ng ulo sa kuya niya. Pagkapasok niya sa kotse ay isasara na niya
Inirapan ni Mijin si Hobin bago pagmasdan ang sarili sa tapat ng salamin. Ilang minuto niyang tinitigan ang sarili habang si Hobin ay hindi pa din makapaniwala sa nangyari. Hindi naman 'yon ang una nilang halik, pero para bang naninibago ito.Ngumisi si Mijin bago inayos ang pagkaka-upo sa kama. Nakadekwatro na siya ngayon, nakahalukipkip, at iba na ang expression ng mukha. "Bakit nga ba hindi ka umiwas?" Nilingon niya si Hobin at tinaasan ito ng kilay. Hindi ito sumagot kaya nawala ang ngisi sa kanyang labi. "Pare-parehas lang kayong mga lalaki. Tsk, tsk."Nag-iwas ng tingin si Hobin. Hindi niya maintindihan, pero para bang ibang tao ang kausap niya ngayon. "Nabigla ako," sagot niya sabay kagat sa ibaba nyang labi.Gumuhit muli ang ngiti sa labi ni Mijin bago siya dahan-dahan na lumapit kay Hobin. Nabaling muli sa kaniya ang atensyon nito at halos mahiga na ito sa kama sa sobrang lapit niya. "Its okay," bulong niya sabay haplos sa pisngi nito.Napa
Lumagpas na sa sariling curfew si Seoyeon, pero wala syang pakialam do'n lalo na kung si Woojae ang kasama niya. Ayaw niya pa nga sana umuwi pero pinilit na siya nito na ihatid dahil baka daw magalit ang dad niya. Expected na 'yon ni Seoyeon, kaya kahit na puro sermon ang maririnig niya mula sa kanyang ama ay lakas loob pa din syang pumasok ng bahay nila. "Good evening, ma'am." Yumuko sa harap niya ang isa nilang katulong. Hindi niya ito pinansin at naglakad lang patungo sa kanilang hagdan, nagtataka pa nga syang umakyat dahil hindi niya nakitang sinalubong siya ng kanyang ama. Samantalang, lagi nito 'yon ginagawa lalo na kapag late siyang umuuwi. Huminto siya sa kalagitnaan ng hagdan para lingunin ang katulong nila na may edad na, "Where's dad?" tanong niya dito. "Nasa office niya po," sagot ng maid nila. Tumango siya at pagpapatuloy na sana ang pag-akyat ngunit natigilan siya ulit dahil sa sunod na sinabi nito, "kasama po ang kapatid mo." (
"Congratulations to those who got perfect scores in the exam," bati ng isang teacher sa harapan, nagpalakpakan naman ang mga students sa loob ng classroom maliban kay Seoyeon na lumilipad ang isip."I will announce your ranks when the computation of your grades is over, that's all for today. Class dismissed." Sa huling salita nito ay nagsitayuan na ang mga estudyante para magsi-uwian. Naiwan naman si Seoyeon na tahimik na naka-upo sa upuan niya, wala man lang nagbalak na ibalik siya sa kanyang katinuan."Miss Park," tawag ng teacher kay Seoyeon pero dahil nakatingin lang ito sa kawalan ay minabuti na ng teacher na lapitan ito, "Miss Park." Hinawakan niya ito sa kamay dahilan para mabaling ang tingin nito sa kaniya."Kanina pa kita tinatawag, I need to talk to you about your grades. Come with me to the Teachers' office."Tumango si Seoyeon at wala sa sariling kinuha ang bag para sumunod sa kanyang teacher palabas ng classroom. Ngayon niya lang napansin na
Trauma - is an emotional response to a terrible event like an accident, rape or natural disaster.═════════ •°•⚠•°• ═════════Napatingin sila sa damit ni Hobin at nakitang mayroon ngang mantsa ng dugo dito."Anong nangyari sa'yo?" nag-aalalang tanong ni Mijin, hinawakan niya pa ang damit nito para tingnan nang malapitan ang mantsa.Pinagmasdan naman ni Hobin ang puti nyang damit. Sa unang pagkakataon ay nagsuot siya ng hindi kulay itim, hindi naman kasi siya mahilig sa mga light na colors tapos ganito pa ang nangyari."Someone ran into me earlier," sagot ni Hobin sa tanong ni Mijin. Naalala niya ang nakabanggaan niyang lalaki at dahil nagmamadali siyang makapunta sa apartment na ito ay hindi na niya napansin kung ano ang itsura niya."Nakilala mo ba kung sino 'yon?" tanong ni Detective Kang.Sumisipol naman sa isang tabi si Hyunjae habang nakikinig sa kanila."I was in a hurry kaya hindi ko nakilala,
Sobra ang kabang naramdaman ni Mijin nang makita niya si Minhyuk at Hyeri na nakahiga sa lapag, nagkalat pa ang dugo sa katawan nila pero nilaksan niya ang loob niya para lapitan ang dalawa. Gumapang siya patungo dito para tingnan kung buhay pa ang mga ito, hindi niya kasi magawang tumayo dahil sa panlalambot ng tuhod niya. Nanginginig na inabot ni Mijin ang leeg ni Minhyuk para tingnan kung may buhay pa ito at nakahinga siya ng malalim nang maramdaman na may pulso pa ito. "S-Seoyeon, Minhyuk is still alive." Kahit paano ay nabawasan ang kaba sa dibdib ni Mijin, agad naman siyang nagtungo kay Hyeri para tingnan kung may pulso pa ito tulad ni Minhyuk, pero bumagsak ang balikat niya nang malaman na wala na ito. Yumuko siya dahil sa hindi maipaliwanag na nararamdaman, nasaktan siya nang malaman na patay na si Hyeri. "Seoyeon, tumawag ka ng ambulansya…" Muling nilapitan ni Mijin si Minhyuk at sinigurado na buhay pa talaga ito, "…
Hindi maalis sa isip ni Mijin ang nangyari sa rooftop kahit pilit nyang ituon ang atensyon niya sa ibang bagay, hindi kasi malinaw sa kaniya kung bakit siya hinalikan ni Hobin.Hinawakan niya ang labi niya habang iniisip ang mukha nito at halos paluin na niya ang kanyang ulo para lang maiwasang isipin 'yon.[ …isang lalaki ang nakuhaan sa CCTV kagabi nang paluin ito bigla ng bote sa ulo ng isang hindi pa nakikilalang salarin... ]"Dumadami na ang mga masasamang tao sa Seodong-Gu," sabi ni Mrs. Lee habang nakikinig ng balita sa radyo, nasa kusina silang dalawa ni Mijin at naghahanda ng makakain para sa agahan.Lumilipad ang isip ni Mijin kaya hindi siya nakikinig sa balita. Iniisip niya pa din ang maaaring dahilan, hindi naman kasi umamin si Hobin na may gusto ito sa kanya at hindi din naman siya sure kung gusto niya ba ito, pero hindi naman niya matatanggi na may nararamdaman siya para dito.Madalas siyang mag-alala dahil m
Genuine - truly what something is said to be; authentic.═════════ •°•⚠•°• ═════════"What are you looking at?" masungit na tanong ni Joon, pinagpatuloy niya ulit ang pagkain niya matapos pansinin si Hyeri. Nakatitig lang kasi ito sa kaniya at hindi ginagalaw ang binili nyang pagkain para dito."Do you always get into fights? How many schools have you been to?" tanong ni Hyeri habang pinagmamasdan si Joon na sunod-sunod ang pagsubo ng pagkain.Lumipat na naman kasi si Joon ng ibang school dahil sa ginawa niyang pagsuntok kay Eunji sa mukha, unang araw pa lang niya sa school nila Hyeri noong ginawa niya ang bagay na 'yon."One, two, three…" Tinaas ni Joon ang bawat isa sa mga daliri niya, "…hindi ko na mabilang. Jae Highschool na lang ata ang hindi ko pa napupuntahan sa buong Seodong-Gu," seryoso nitong sagot."Aren't you scared? Paano kung hindi ka na makapag-aral? Paano kung makulong ka