LOGINShare
Kabanata 49
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56ISANG malakas na suntok ang nagpasindak sa mga taong nagsisiyahan. The guy fell in the floor and I already see his nose bleeding from the puch he got. I saw Manuel's eyes raging from anger as he pulled the collar of the guy and punch him again and again.
I was so shock that I couldn't move my fingers.
We are surrounded by people who is curious on what's currently happening but no one even dared to stop Manuel from punching that guy, except from the man who forcefully pulled him up.
Kian...
Napatayo si Manuel dahil sa hila ni Kian sa kaniya. He was about to shove Kian away when he said something that made Manuel stop.
“Man, that's enough.” seryoso nitong sambit. “Violet is watching.” aniya sabay tingin sa akin.
Lumingon si Manuel sa akin at nakita ko ang galit na nag-aalab sa kaniyang
Related chapters
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 50
Just like wildfire, what happened last nigth spread all over the nation. Nagbunga ito ng matinding chismis sa iba't-ibang social media platform. Nadawit pa pangalan ni Lee dahil sa bahay niya 'yon nangyari. Nakakahiya tuloy kay tita at baka maisip nitong may ginawang kalokohan na naman ang anak niya.And also of course, my name suddenly became famous.“Victoria Violet...woman of the renowned heir of the Villacura.” That's what I have read in almost every article. Ang dami kong nakikitang mukha ko sa FB at iba pang social media platforms. Nagpakalat-kalat na ang mukha ko. Kahit ang isang news website ay nakikichismis na rin. May mga taong nag co-contact kay Lee dahil marami siyang kakilalang mga public figures. Siyempre ang mabait kong kaibigan, hindi ako pinagkanulo sa kanila. Totoo. Mabait siya ngayon.My business page has gained millions of followers and a lot had ordered for my cakes, but I refuse to take it. My friends told me to stay away from these people at baka ano pa ang t
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 51
It has been five days since the accident happened. Limang araw na ang nakalipas ngunit hindi pa rin ako tinitigilan ng mga tao, lalo na ng media. Naging madalang ang paglalabas ko upang makaiwas na rin sa mga usap-usapan. Sa bahay ako ni Lito tumitira simula noon. Naging mas pabor naman ito sa kaniya dahil noong una niya pa gustong tumira ako dito. Ayaw ko rin naman siyang tanggihan dahil mag-asawa na kami.Sa tuwing nais niyang kumain sa labas at gustong mag date kaming dalawa, ay pinipilit ko na lamang siya na magluto na lang kaming dalawa sa bahay at manuod ng mga bagong labas na mga pelikula at iba pang palabas. Bumibigay naman siya sa huli at ako pa rin ang mananalo.Kagaya noong nakaraan.“Manuel, ang daming tao. You know how I hate crowded places. Ayaw na ayaw kong ina-approach ako just to ask questions about my personal life.” sabi ko at umikot sa counter upang kumuha ng plato at kubyertos. I heard him sigh a little at naramdaman ko ang presensya niya sa aking likod. I felt
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 52
It's Saturday morning. Hindi pumasok si Manuel sa opisina dahil inilaan na niya ang sabad at linggo para sa aming dalawa. Nagluluto siya para sa umagahan namin habang ako naman ay dinidiliga ang tulips seeds na nabili ko sa online shop noong nakaraang linggo. I actually just tried to order this to try if it really works, but turns out it's real. Akala ko nga noong una scam lang. Pero ang buto ay tumubo pagkatapos ng ilang araw. I gave water to it every morning. Pinapainitan ko rin siya nga mga 20 minutes at saka binabalik agad. I felt a hand caressing my hips while I was setting the flowers under the sun. Yumakap siya sa akin at inilagay niya ang kaniyang baba sa aking balikat. He's resting for a minute and place his hand on my abdomen. Ilang segundo pa ay naramdaman ko na ang kaniyang mainit na hininga sa aking leeg. He kissed me slowly right there.“Baby, let's eat.” bulong niya. He didn't stop kissing my neck. Hinay-hinay siyang humalik sa aking leeg pababa hanggang sa aking
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 53
Manuel and I is planning to have picnic together. Hindi niya sinabi kung saan. Pero kahit ganoon, ay excited pa rin ako! I baked a small cake for the both of us. A four cupcakes and brownies. Ako na rin ang nag handa ng iba't ibang sweets na babaunin namin at siya sa ulam. I don't know but he said there should be proper food too at baka gutumin daw ako. Paano ako gugutumin eh masarap lahat pinilit ako. I let him do what he wants and so he too allows me to ready all the sweets I want. Wala siyang reklamo sa kahit anong request ko. I even told him to drop by at the supermarket to quickly get some pretzels, other chocolate stuffs and fruits. He let's me do what I want. It was a very long drive. Mga tatlong oras ang biyahe naming dalawa. I enjoyed the view though. Dahil sa bukid naman ang punta namin. It's relaxing and peaceful. I made sure to take videos and pictures of the eye loving scenery. Including the man, who was driving. The beautifulest of them all.It's a core memory. I jus
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 54
It's been almost a month since the issue blew up our personal lives. No one is attacking me on any social media platforms already. Manuel and I can actually have a date wherever we want without paparazzi's tailing us anymore.It's quiet and peaceful. Pwede naman palang hindi maki-alam sa buhay ng ibang tao eh bakit ngayon lang nila ginawa? Baka napagod na at tanggap na ng lahat ang katotohanang hindi kapani-paniwala. Na si Manuelito Villacura—na isang ganap na bilyonaryo at nag nag-iisang anak—ay kasal at may asawa na pala. Kami na rin ni Manuel iyong kusang nag po-post ng iba't ibang litrato sa social media para hindi na sila mahirapan pa. Manuel even posted pictures of us together during our stay in Siargao. He even posted pictures of me sleeping peacefully in his arms with a caption, 'Shh...my wife is sleeping.' How can they doubt me or us eh may nagpicture pa sa amin habang naghalikan kami sa loob ng kotse. There are even pictures of Manuel kneeling down in front of me. Kaya si
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 55
“Your Dad...”“Ayoko.”“They need your presence in the state, Manuelito Villacura. Kailangan ka ng kompanya, kailangan ka ng lahat.” Maingat kong inilapag sa maliit na mesa ang tray na may lamang maiinumin. Nakita ko ang mata ni Honey na nakatingin sa akin habang ako naman ay pasimpleng nakikinig sa usapan nilang mag pinsan. “Wala akong pake. Maghintay sila kung kailan ko gustong pumunta doon. Walang makakapilit sa akin.”“Ang kompanya ang nakasalalay dito, Manuel! Hindi ito basta-bastang kompanya lang! This is the company that bore us! It is the Villacura's Empire!”“I don't care! You tell everyone that they should wait.”Naisigaw ni Manuel iyon kaya bahagya akong napatingin sa kaniya. When our eyes met, doon lamang niya napagtanto ang nagawa. Kumalma siya at umupo pabalik sa sofa.Hindi ko alam kung ano ang pinag-uusapan nila kanina habang nag-hahanda ako sa kusina. Pero mukhang tungkol ata ito sa kompanya nila sa labas. Alam kong seryoso ito at labas ako sa kung ano mang problem
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 56
Pagsapit ng umaga ay si Honey agad ang bumungad sa amin sa porch ng bahay nang lumabas kami ni Manuel.Naka-upo ito sa sofa habang sumisimsim sa kapeng nasa paper cup. Nagulat pa ako dahil naka black siya lahat, pati ang denim jacket. She is also wearing sunglasses. Ibinaba niya ito at tumingin sa amin. “Good morning.”“Nothing is good in the morning if it came from you.” si Lito at hinawakan ang aking kamay upang sumunod sa kaniya patungo sa kaniyang sasakyan. “You really don't wanna listen to me, Manuel?” ani pinsan ni Lito sa kalmang boses. I looked at her as she gracefully get her phone and scroll through her contacts. Hindi man lang siya pinagka-abalahang tignan ng kaniyang pinsan. Nagpatuloy lamang kami sa paglalakad hanggang sa makarating sa kotse.Nilingon ako ni Lito at hinalikan ako sa noo bago niya binuksan ang pinto ng katabi ng drivers seat. “Do not mind her.” aniya. I forced a smile at him at pumasok sa loob. Paanong hindi ko siya titigan eh ang aga niyang nambis
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 57
“You are going to France?” tanong ko na pagalit.He look at me and let out a breathe. He hold my hands calmly and kisses them. “I told you, let me explain first.” aniya sa malumanay na boses.Nakakunot pa rin ang noo ko dahil sa nalaman. Ni hindi man lang niya sinabi sa akin! Alam ko namang may problema sila sa kompanya nila ngayon at kailangan siya ng mga tao pero bakit hindi niya sinabi sa akin?! Urgh! Nakakainis!“Pupunta ka nga ng France ngayon? Tapos hindi mo man lang sasabihin sa akin?” kung nakakasugat ang pagtataas at pagkukunot ng kilay, ay baka kanina pa ako nagdurugo dito.“I am going to tell y—”“Kailan pa?! Pag nasa eroplano ka na? Ganon?” “What? No—” tinalikuran ko siya agad bago niya matapos ang sasabihin. Narinig ko ang pagtawag niya sa akin ngunit ang laki ng mga yapak ko sa lupa na tila ang galit at inis ko ay napunta lahat sa paa. Pagdating ko sa pinto ay binuksan ko ito at isinarado nang malakas. Dumiretso ako sa kusina upang kumuha ng maiinom na tubig. Maya'
Latest chapter
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 91 END
Nagising ako with Manuel still in my side. Hinay-hinay akong kumawala sa mga bisig niya at sinisiguradong hindi ko siya magisingIt's still 4 am. I went downstairs and checked upon my daughter who was still sleeping. Ganitong oras ako bumabangon dahil gusto kong maabutan ang araw sa bawat pagsikat nito. I made a chocolate milk and read a few pages of a book. When I got bored I watched online videos about baking. There was so much time left for me everytime I woke up like this. Marami akong nagagawa. I baked cookies and brownies for Ciara, I have gone through the reports by the company, I have enjoyed mornings more than anyone because of this.Nang makaramdam ako ng antok ay ipinikit ko lang saglit ang mga mata ko at nang magising ako ay tirik na ang araw. I looked at the clock and it was already 7:45 AM but the house was quieter than before.“Ciara?”I called from outside the room. Kumatok ako sa kaniyamg kwarto at unti-unting binuksan ang kaniyang pinto nang walang tumugon sa tawag k
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 90 PART 2
SPG R18Nang pumasok kami sa loob ng bahay, Ciara sat silently on the couch. Hinsi ko alam bakit siya natahimik bigla. Nilapitan ko siya habang marahang sumunod sa akin si Manuel.“Ciara, I have to tell you something...”Hindi siya ngumiti sa akin. Kaya tumabi ako sa kaniya upang mas magkalapit kami. Habang si Manuel naman ay nasa sofa na nasa harap lang namin. Ciara looked at him. Hinaplos ko ang anak ko para bawiin ang atensyon niya ngunit na kay Manuel pa rin siya naka focus. She stared at her Dad for a long time, like she was carefully observing his face. Maya maya pa ay biglang nanubig ang kaniyang mga mata at natigil ako sa kaniyang sinabi. “A-Are you my D-Dad?”Laking gulat ko nang marinig ang kaniyang tanong. I wiped her tears. “Ciara...”Kahit si Manuel ay natigil sa tanong ng kaniyang anak.How di she...Lumingon siya sa akin habang walang tigil sa pagtulo ang kaniyang mga luha. “He's my Dad, r-right?”Napatakip ako sa aking bibig at hindi na rin mapigilan ang mapaluha dahil
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 90 PART 1
Violet's POVI ran towards the event and look for the familiar face I saw from the elevator. Siguro guni-guni ko lang 'yon. Baka kulang lang ako sa pahinga. But I can't be mistaken. That was too surreal. That face was too real to be only imagined.Tumunog ulit ang cellphone kaya mabilis ko itong sinagot. “Hello?”“Ma'am, si Ciara po!”Mabilis ang tibok ng puso ko sa sinabi ng kasambahay sa kabilang linya. “What about Ciara?”“Umiiyak po. Hinahanap ka. Nanaginip po ata ito ng masama, ma'am.”Napapikit ako sa narinig. Akala ko ano ng nangyari sa anak ko. Bahagya akong napabuntong hininga sa narinig. “I'll go home right away.”At saka tinapos ko ang tawag. Nag text ako kay Belle na mauuna ng umuwi. Naiintindihan niya rin naman iyon. I turn aroun and walk away from the chase. Wala akong panahon para sa mga guni-guning nakikita ko. I have Ciara. I have to be firmed and strong for her. Ngunit agad ding nabawi ang sinabi ko sa sarili nang makaharap ang lalaking nakita ko kanina. I froze, t
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 89
Four years later..."Mommy, Ciara wants to eat ice cream. Please?" Napatingin si Violet sa anak na nagsusumamo. Papunta sila ngayon sa paaralan ni Ciara. Ciara has been enrolled into a preschool since the child was always writing. She loves to spend time with her pencil and paper. At since walang ibang bata sa kanilang bahay ay mas nakabubuti kay Ciara ang makipagsalamuha sa paaralan. Hindi rin naman ganun kabigat ang tinuturo ng mga pre-school teachers. Nasisiyahan pa nga ang bata at kada umaga ay excited pa itong pumapasok. "Yes we'll get ice cream later after school. Okay?" Ciara pouted and nod silently."Okay."Mabait na bata si Ciara. Kahit wala ang kaniyang ama ay parang sapat na sa kaniya na makita ang kaniyang ina. She has always been good to her mom. Hindi nag ta-tantrums. Masunurin, magalang at higit sa lahat matalino. Violet never had neglect her daughter in the first place. Hindi siya nagkulang sa pagpapalaki nito.Nang makarating sila sa paaralan ay humalik ang bata sa
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 88
Kabanata 88The news that wrecked almost everyone's jaw, faded until it vanish from the people's mind. That is how time affects everything in this world. Ilang buwan na ang nakalipas simula ng balitang iyon. Marami ang nagulantang, ngunit bahagya lamang ang nakikidalamhati kay Violet. Kaunti lamang ang may alam sa totoong koneksyon nito sa Senador. Sa ilang buwang lumipas, hindi nagkulang sa pag-alaga ang mga kaibigan ni Violet. She was slowly trying to heal everyday. Slowly trying to fight for her life and for her baby. Kahit masakit pa rin ang mga nangyaring karanasan nitong mga nakaraang buwan ay iginitgit niya ang sarili na lumaban. “Violet, let's go na!”Nilingon niya ang pinto nang marinig ang boses ng kaibigan na si Belle. Mag sine daw sila ngayon at mag grocery na rin paras mga kailangan sa pagbubuntis. Mamimili na rin daw sila ng mga damit pambata. Kabuwanan na niya ngayon at dahil sa pagiging busy niya sa sarili ay muntikan na niyang makalimutan ang mga gamit para sa kaniya
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 87 PART 2
Napahawak siya sa bibig nang tuluyang makita ni Violet ang harapan ng litrato. Nilingon niya ang box na nasa tabi ngayon ni Red at nanginginig na hinalungkat ang ibang laman. Para siyang nawalan ng hininga habang nakatutok sa bagong litratong kaniyang hawak. It was a prominent senator in the country. Nasa isang mataas na sofa ito nakaupo. May hawak na alak sa kabilang kamay habang isang kamay ay nakahawak sa kaniyang pagkalalaking nakalabas at nakatutok sa camera. Nasisiyahan ito habang pinalilibutan ng mga babaeng nakahubad.Ang ibang mga litrato ay parehas lamang ng nilalaman. Mga babaeng nakahubad. Ang senador ay nakahubad na rin. Gumagawa sila ng maselan na gawain. May mga pinagbabawal na gamot ang nakalatag sa lamesa at sa ibang litrato ay siyang muntik nang magpatumba kay Violet. Ang senador at si Alex ay parehong nilalaro ang kanilang pagkalalaki ng mga babaeng nakahubad. Violet couldn't take the too dreadful scene before her eyes. Nakakasuka, mga baboy, parehong mga nababag
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 87 PART 1
Ang dami ko ng pinagdaanan sa buhay na ito. Minsan noon akala ko mamamatay na ako mula sa mga sakit na nararamdaman ko. Pero sa tuwing na sa dulo na ako ng pagsuko, binibigyan niya ako ng rason para lumaban. Kagaya na lamang ngayon, binibigyan niya ulit ako ng liwanag sa dumidilim kong daan. Nakahiga ako sa hospital bed habang walang tigil na tinutukan nang maigi ang mga bituin na nakikita ko sa labas ng bintana. They shine so brightly in the middle of darkness. At kahit maliliit lamang sila kumpara sa malawak na kadilimang bumabalot sa gabi, ang mumunting ningning ng bawat isa ay siyang dumaig sa naghaharing kadiliman sa kalawakan.Siguro kaya ko rin 'yan. Siguro kaya ko ring lumiwanag at manaig laban sa dilim. Just like how the stars shine so brightly until they die, maybe I too can shine with them. Hindi, hindi siguro lang, dahil sigurado na ako. I too can overcome this darkness in my life and shine with every piece of me. Sigurado na ako na katulad ng dati ay alam kong malalampas
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 86
TRIGGER WARNING! SUICIDE ATTEMPT“Ma'am, kumain na po kayo.”It has been weeks since my wedding was call off. Ang bilis ng pangyayari na kahit ako ay hindi makapaniwala. I woke up in the hospital after 24 hours and the news came to me harshly. I was so devastated to the point I was running wild and shouting at everyone in the hospital. Kahit si Lee at Belle ay nasigawan ko. Pero kahit anong paghihinagpis ko, kahit anong sigaw ang gawin ko ay walang lumapit sa akin upang sabihan ako na panagip lamang ang lahat. Tanging pag-iyak lamang ang nagawa ko pagkatapos na pagwawala ko. Lee and Belle couldn't comfort me. No sugarcoated words can heal my wounds. No comforting warmth can ease my pain. After two days, Kian woke up. With his injured body, he kneeled in front of me asking for forgiveness. He was blaming himself for his friends death saying he should've died instead. And I on the other hand, blamed him in some aspects. The reason why until now, I do not have the courage to face him ye
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 85
“What?” Ang kaba kong naglaho kanina ay unti-unting bumabalik sa akin. My heart beat faster like I was almost having tachycardia.“Manuel's not here yet,” bulong niya sa akin. “We just called Kian thirty minutes ago at ang sabi niya ay malapit na sila.”She shake her head. “No. We just called Kian too for a lot of times right at the moment at hindi niya sinasagot ang tawag namin!”I see the assistant wedding planner and Lee rushing towards us. “He's still not answering.” Lee dialed the number again. “I don't want to think about this but, you would have bumped into each other while coming here right?”“Stop,” sabi ko sa wedding planner.“Kaya paanong mas nauna pa kayo kaysa sa kanila? I think—”“I said stop it!” Napalakas ang pagsabi ko nun kaya napatingin ang ibang bisita sa amin. She closes her mouth. “I'm sorry...”I look at her with disgust. How could she think about something bad to her clients? Pati si Lee ay hindi nagustuhan ang sinabi at iniisip niya. Kakilala pa niya naman
