Apat

DUMATING ANG ARAW ng kasal nina Fern at Quincy. Habang nakasakay na siya ng bridal car, napapadasal siya na sana walang maging aberya. Sana walang maging problema at matuloy ang kanilang kasal. Malapit na sana silang makarating sa simbahan nang biglang harangin sila ng isang van.

"Manong? Anong nangyayari?" kinakabahang wika ni Quincy.

"Hindi ko po alam, ma'am! Basta humarang na lang sila!" sagot ng driver.

Ang hindi alam ni Quincy, nakausap na ni Hiro si manong driver at binigyan niya ito ng malaking halaga. Kunwaring sinaktan ni Hiro ang driver at saka binuksan ang sasakyan para ilabas si Quincy.

"Bitawan mo ako! Ano ba?! Tigilan niyo ako!" sigaw ni Quincy habang nagpupumiglas.

Nakasuot ng face mask ang binata at hoodie kaya hindi niya nalamang iyon si Hiro. May kung anong pampatulog itong itinurok sa braso ni Quincy kaya unti-unti siyang nanghina hanggang sa mawalan ng malay. Nagmamadaling ipinasok ni Hiro sa van si Quincy at saka umalis.

"Hiro, sigurado ka na ba talaga dito? Puwede pa tayong umatras!" wika ng kaniyang kaibigan na si Sebastian.

"Hindi na tayo aatras. Anak ko ang pinagbubuntis niya kaya hindi sila puwedeng ikasal ni Fern. Wala na akong pakialam kung itakwil ano ng pamilya ko. Ang mahalaga, nasa akin si Quincy. Matagal na akong naghihintay ng pagkakataong makuha siya at ito na nga iyon. Sige na, mag-focus ka na lang sa pagmamaneho. Hindi ka madadawit dito," sagot ni Hiro bago pinagmasdan si Quincy na natutulog sa kaniyang bisig.

Dinala siya ni Hiro sa isang bahay bakasyunan na pagmamay ari niya sa malayong probinsya. Doon, nakatayo ang bahay na iyon sa malawak nilang lumapit. Malalayo ang agwat ng mga bahay doon. At malayo pa ito sa bayan kaya hindi basta-basta makakaalis si Quincy kung wala siyang gamit na sasakyan.

"Hmmm...." marahang iminulat ni Quincy ang kaniyang mga mata.

Nagising siya sa isang hindi pamilyar ng kwarto at nakita doon si Hiro na iniintay siyang magising. Agad siyang bumangon at saka matalim na tinitigan ang binata.

"Anong ginawa mo?! Bakit mo ako kinidnap! Ang kapal ng pagmumukha mo! Ibalik mo ako kay Fern! Kailangang matuloy ang kasal naming dalawa!" sigaw niya.

Bumuntong hininga si Hiro. Ramdam niya ang matinding galit ni Quincy ngunit wala siyang pakialam. Mas gugustuhin pa niyang magalit ng sobra si Quincy dahil alam niyang huhupa rin iyon. Ngunit ang makita itong kinasal sa kaniyang kambal habang dala ang anak niya ay hindi niya makakaya. Hindi naman niya akalaing hindi niya maalis sa kanyang puso't isipan ang dalaga gayong ito ang unang nagmahal sa kaniya. Laking pagsisisi niya noong hindi niya pinapansin si Quincy noon.

"Magalit ka na kung gusto mong magalit sa akin pero wala akong pakialam. Sinabi ko na sa iyong hindi ako makapapayag na ikasal kayong dalawa ni Fern dahil anak ko iyan. At isa pa, sa tagal ninyong dalawa at hindi mo ka pa niya nagagalaw, sa tingin mo ba wala siyang ibang babaeng nagalaw? Na hindi siya nagparaos sa iba? Hindi ka sigurado."

Asar na tumawa si Quincy. "At gumagawa ka pa talaga ng kwento para siraan ang kapatid mo sa akin? Mahiya ka naman, Hiro! Sa tingin mo, hindi magagalit ng sobra si Fern sa ginawa mong ito? Anong klaseng kapatid ka?"

"Wala na akong pakialam pa sa gusto mong sabihin, Quincy. Magpahinga ka na. Bawal kang ma-stress. Mamaya may pupuntang doktor dito para ma-check up ka."

Lumabas na sa silid na iyon si Hiro. Naiwan namang asar na asar si Quincy. Sumilip siya sa bintana. Isang malawak na lupain ang bumungad sa kaniya at magandang tanawin. Puro puno at kilay berde na nga ang paligid. Napapikit siya nang dumampi sa kaniyang balat ang sariwang hangin.

"Paano ako makakaalis sa lugar na ito kung ganito?" bulong niya sa sarili.

Ilang minuto ang lumipas, dumating na ang sinasabing doktor ni Hiro. May edad na ang babaeng ito.

"Mahiga ka, ineng," saad ng doktor.

Humiga naman si Quincy. May kung anong pinahid sa kaniyang tiyan at saka may inilabas na kung anong bagay ang babae. Mayamaya pa ay may narinig siyang heartbeat. Nanlaki ang kaniyang mata.

"Mukhang magiging healthy ang baby ninyo!" masayang sabi ng babae.

May mga tinanong sa kaniya ang babae kagaya na lang kung kailan ang huling dalaw niya at kung kailan siya nagpagamit. At nalaman niyang two months na pala siyang buntis. Binigyan siya ng mga vitamins at ferrous sulfate para maging healthy ang kaniyang sanggol.

"First time mom ka pala. Kumain ka ng gulay at prutas. Iwasan mo ang masyadong matatamis. Huwag mo masyadong palakihin ang baby mo sa tiyan mo para hindi ka mahirapang manganak. Kapag hindi kinaya ng p*****a mo, kailangan mong i-CS. Kaya mas mainam na paglabas na ng bata saka mo siya palakihin," payo sa kaniya.

Napatingin siya kay Hiro. Napakurap siya nang makita ang itsura ng binata. Malawak ang ngiti nito sa labi at makikitang sobrang saya niya. Natulala sandali si Quincy at saka nag-iwas ng tingin.

"Sa susunod na lang ulit. Iyong mga sinabi ko sa iyo, ha? Pakainin mo siya ng masustansyang pagkain. Huwag na huwag mo siyang i-stress-in. At iwasan ang pag-iyak. Magiging iyakin si baby niyan, sige kayo," ani pa ng babae sabay tawa.

Hindi pa rin makapaniwala si Quincy na mayroon na ngang buhay sa kaniyang sinapupunan. Parang nanaginip pa rin siya. Naisip niyang bigla si Fern. At dahil doon, naiiyak na siya. Inisiip niya kung ano na ang nangyari sa kaniyang fiancee. Kung ano ang naging reaksyon nito nang hindi siya makapunta sa simbahan na iyon. Masakit para sa kaniya ang mga nangyayari ngunit wala siyang magagawa. Hindi rin siya marunong magmaneho para makatakas sa lugar na iyon.

"Fern... patawarin mo ako. Patawad mahal ko," lumuluha niyang sambit.